Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

Απάντηση: Re: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

Εσένα περίμενα ζουζού να μιλήσεις, γιατί προηγουμένως είχαμε ισοψηφία. Οι 5 από τους 10 ήθελαν τη συνέχεια και βρισκόμουν σε μεγάλο δίλημμα.

 

Re: Απάντηση: Re: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

Πρόσεχε μικρή και ανόητη, μην αυθαδιάζεις......

 

Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

...Όταν τελικά επανήλθα σε μια πιο φυσιολογική κατάσταση, μου είπε ότι η βραδιά μας κάθε άλλο παρά είχε τελειώσει. Είχα μόλις ολοκληρώσει την πρώτη φάση του session, τη φάση του συναισθήματος, και ότι τώρα η επόμενη αφορούσε το σωματικό κομμάτι.

Το κομμάτι που θα μου έδινε την κάθαρση που χρειαζόμουν μέσα από τον πόνο. Άρχισα αμέσως να τρομοκρατούμαι με την ιδέα αυτών που επρόκειτο να συμβούν, αλλά τουλάχιστον ήταν ένα κομμάτι όπου είχα αναπτύξει καλούς μηχανισμούς να αντεπεξέρχομαι. Προηγουμένως ήμουν ευγνώμων που όλα αυτά τα εργαλεία και τα σκεύη είχαν μείνει αχρησιμοποίητα και είχα αναρωτηθεί το γιατί. Τώρα ήξερα. Φοβόμουν ιδιαίτερα τα ραβδιά που έβλεπα παραταγμένα στο τραπέζι. Οι εμπειρίες μου όσες φορές τα είχα δοκιμάσει ήταν άσχημες, γιατί μου αρέσει το είδος του πόνου που είναι βαθύς και αντηχεί υπόκωφα, ενώ δεν αντέχω πολύ τον τσουχτερό, επιφανειακό πόνο των ραβδιών. Γενικά, το ραβδί είναι το εργαλείο που θα με βγάλει βίαια από το space, αφήνοντάς με ανυπεράσπιστη στον πόνο.

Σκαρφάλωσα στον πάγκο και πήρα θέση γεμάτη νευρικότητα. Ο Κύριος έβαλε μουσική να παίζει, πολύ διαφορετική απ’ αυτήν που είχε επιλέξει για την πρώτη φάση του session. Αφιέρωσε πολλή ώρα στο να με χαϊδεύει και να με προετοιμάζει. Ξεκίνησε το ζέσταμα με το flogger, αλλάζοντας συχνά τον ρυθμό και την ένταση. Ήταν εκπληκτικό το πόσο συγκεντρωμένος ήταν και πόσο ρυθμό είχε. Δεν μου πήρε πολλή ώρα μέχρι να γλιστρήσω μέσα σε αυτό το ασφαλές και όμορφο μέρος. Υπήρχαν στιγμές όπου είχα μεγάλη διαύγεια και συνειδητοποιούσα τι μου έκανε, αλλά αυτές όλο και λιγόστευαν, μέχρι που εξαφανίστηκαν εντελώς. Χαμένη μέσα στο ρυθμό, στη μουσική και τις αισθήσεις, πού και πού και με τραβούσε στο εδώ και στο τώρα η φωνή του. Δούλευε πάνω μου για ώρες. Εντόπισα μια παράξενη αλλά υπέροχη αίσθηση, που την ένιωθα και την άκουγα σαν βεγγαλικά που έσκαγαν στο σώμα μου. Μόλις επέστρεψα στο εδώ και στο τώρα μου είπε ότι αυτές οι αισθήσεις ήταν το αποτέλεσμα των ραβδιών. Προς μεγάλη μου έκπληξη, μου είπε πόσο το είχα λατρέψει. Είχα περάσει 30 χρόνια μισώντας τα ραβδιά και τώρα ανακάλυπτα ότι μου είχε γυρίσει τα πάνω κάτω μέσα σε λίγες ώρες. Ήταν σαν το σώμα μου να του ανήκε και δεν έλεγχα πλέον εγώ τις αντιδράσεις του. Τελείωνα ξανά και ξανά κάτω από τα χέρια του. Κολυμπούσα μέσα σε μια θάλασσα μωβ ομίχλης. Όταν επέστρεψα ξανά βρισκόμουν στην αγκαλιά του, τυλιγμένη με μια ζεστή κουβέρτα. Άρχισα να νιώθω τα χάδια του, να ακούω τα λόγια του, να βλέπω το πρόσωπό του που ήταν γεμάτο περηφάνια, τα μάτια του που μαρτυρούσαν το space στο οποίο βρισκόταν αυτός. Η ασφάλεια και η ανακούφιση που ένιωθα μέσα στην αγκαλιά του με συνεπήραν. Κουλουριάστηκα εκεί και άφησα τον εαυτό μου να χαθεί μέσα του, ασφαλής μέσα στην αγκαλιά του.

Ύστερα από λίγο ο Κύριος άρχισε να αναδεύεται. Δεν είχε τελειώσει ακόμα με μένα. Είχε βάλει στην πρίζα νωρίτερα εκείνο το βράδυ το αποτριχωτικό μηχάνημα και ήθελε να αποτριχώσει με κερί το μουνί μου. Σηκώθηκα από το κρεβάτι κι αυτός άπλωσε ένα μουσαμά και μου είπε να ανέβω πάνω. Ξάπλωσα εκεί, με το κεφάλι μου ακόμα θολό. Έφερε το αποτριχωτικό μηχάνημα κοντά και μου είπε να ανοίξω τα πόδια. Άρχισε να χύνει το ζεστό κερί πάνω μου με μια μεγάλη κουτάλα, κόβοντάς μου την ανάσα έτσι όπως το ένιωθα να με τυλίγει και να κυλάει μέχρι την τρύπα μου. Όταν το κερί άρχισε να σταθεροποιείται η αίσθηση έγινε απολαυστική, σαν ζεστή αγκαλιά. Χάθηκα μέσα στις σκέψεις και τις αισθήσεις μου. Ακόμα και σ’ αυτό, η ένταση και η συγκέντρωσή του ήταν φοβερές. Δεν ξέρω πόση ώρα του πήρε μέχρι να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, προχωρούσε πολύ αργά και σχεδόν ρουφούσε την κάθε στιγμή. Όταν τελείωσε, πήρε ένα μαχαίρι και άρχισε να χαράζει το κερί. Καταλάβαινα ότι το κερί ήταν ακόμα κάπως μαλακό και ήθελα να σιγουρευτώ ότι θα κατάφερνε να επιτύχει το αποτέλεσμα που επιθυμούσε, οπότε του πρότεινα να κρυώσει το κερί με λίγο πάγο. Μου είπε πως ήταν καλή η ιδέα μου και πήγε να φέρει πάγο. Όσο έλειπε, έμεινα ξαπλωμένη εκεί απολαμβάνοντας την αίσθηση του να είμαι τυλιγμένη μέσα στη θερμότητα. Δεν κατάλαβα πότε επέστρεψε… μέχρι τη στιγμή που άδειασε το μπολ με τα παγάκια ανάμεσα στα πόδια μου. Μου κόπηκε σχεδόν το αίμα και πίστεψα ότι θα πάθαινα ανακοπή. Θεέ μου, αυτό κι αν ήταν σοκ!!! Ξεκίνησε να με αποτριχώνει, ξεσπώντας σε γέλια που δεν είχε συνειδητοποιήσει το σαδιστικό του κόλπο. Όταν τελείωσε, με πήγε να κάνω ένα ζεστό ντους για να φύγουν και τα τελευταία υπολείμματα κεριού από πάνω μου. Σκουπίστηκα και κουλουριάστηκα στην αγκαλιά του, όπου με πήρε ένας βαθύς και υπέροχος ύπνος… ήμουν ασφαλής.

Δεν το είχα συνειδητοποιήσει τότε. Αν και η νύχτα είχε τελειώσει, το session είχε στην ουσία μόλις ξεκινήσει. Συνεχίστηκε και την επόμενη εβδομάδα. Θα με οδηγούσε σε διαφορετικά και θαυμαστά μέρη. Αναδομώντας, ανανεώνοντας. Ένας δεσμός είχε δημιουργηθεί που θα με δυνάμωνε και θα με απορροφούσε εντελώς.

Κι έτσι ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.-
THE END

 

Αχ μα τι καλος!!!!!
Συγκινηθηκα παναθεμά σε....
Πέρα από το χιουμοριστικό υφος μου
ήταν πραγματικά μία πολύ όμορφη ιστορία.
Εύγε κοριτσάκι μου 

 

Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

Μπράβο. Αφήγηση με ιδιαίτερα χρώματα και μουσικές. Περιγραφή που μπορεί να ταξιδέψει...

 

Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

αυτο ηταν?

 

Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

Πράγματι, η περιγραφή εστιαζόταν περισσότερο στις αισθήσεις παρά στις τεχνικές. Κι εγώ γι' αυτό το λόγο το απόλαυσα.

Δεν ήξερα ότι θα έπρεπε να μεταφράσω το Μπεν Χουρ για να ικανοποιηθείς μαντάμ!

 

Απάντηση: Ανάκριση, μια αληθινή ιστορία

την πιπη την φακιδομυτη θελω Κυρια