Μικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Mικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

τοτε
η ειναι απανιο ειδος Αφεντη κατα τα λεγομενα του
η εξαντλει τον μαζοχισμο του στα γυμναστηρια

συμπερασμα:

δεν σε σουταρε γι αυτο  

 

Απάντηση: Mικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Σύντροφε Master V
Πρέπει να ομολογήσω ότι παρεσύρθην από το παρελθόν.
Είχα βλέπεις στο μυαλό Μου την ανάμνηση του Poly house Σου,
όπου αν δε Με απατά η μνήμη Μου είχες αναπτύξει μία θεωρία
περί πενταδισμού κάποιου σεβαστού φίλου Σου
και έπειτα την έβαλες σε εφαρμογή επί πραγματικών υποκειμένων (σκλάβες),
για να δεις τι μέλει προκύψει.
Είχαμε διαλεχτεί επαρκώς επ’ αυτού τότε αν ενθυμείσαι.
Μάλλον παρασύρθηκα από το όλο concept του παρόντος νήματός Σου
(συναρτήσεις, video, γραφικά, excel, κ.λ.π.) και επλανήθην,
νομίζοντας ότι η θεωρία προηγήθηκε πάλι της πράξης.
Δεν αντελήφθην πως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο,
δηλαδή πρόκειται για συμπεράσματα που προέκυψαν
από την πρακτική εφαρμογή.
Ζητώ τη συμπάθειά Σου.

Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να Μ/μας παρέθετες
και απόψεις των υποκειμένων στη συγκεκριμένη εφαρμογή
(αν και εφ’ όσον έχουν άποψη).

Αναμένω με ενδιαφέρον.

Υ.Γ.
Ασφαλώς και δεν διεκδικώ κατοχή υψηλού βαθμού IQ
καθότι (το ομολογώ για πρώτη φορά δημοσίως)
ποτέ Μου δεν μπήκα στον πειρασμό εκείνων των IQ tests
που υπάρχουν στο εμπόριο, από καθαρή ανασφάλεια και υπεροψία.
Οπότε θεώρησε a priori ότι ανήκω στη δεύτερη
(ομολογώ ευγενέστατα διατυπωμένη) εκδοχή Σου,
αυτών δηλαδή που αδυνατούν να κατανοήσουν.

 

Απάντηση: Mικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Αν η υποτακτικοτητα ειναι αντιστροφως αναλογη του μαζοχισμου,προς τι ειναι αναλογη;Απο τι εξαρταται;
Η Δωρα λεει πως το ενα και μοναδικο φετιχ ( = αντικειμενο λατρειας ) της σκλαβας ειναι ο Αφεντης της.
Ο συγκεκριμενος,ο ενας και μοναδικος οπως αυτη τον αντιλαμβανεται, ταυτιζομενος το κατα δυναμιν ,υποθετω ,με την φαντασιακη σημασια του Αφεντη που εχει πλασει στο μυαλο της και που και αυτη ειναι μια και μοναδικη και ισχυει μονο για τη Δωρα.(την καθε Δωρα).
Σε καποιο αλλο νημα ο Master Do διερωταται αν η υποτακτικοτητα ειναι μια ιδεοληψια...

 

Απάντηση: Mικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Εαν ο μαζοχισμος ειναι αντιστροφως αναλογος της υποτακτικοτητας και μαζοχισμος=χ με υποτακτικοτητα=F(χ) τοτε αυτες οι δυο παραμετροι ικανοποιουν την σχεση

F(x)=1/x.

Και βγαζουμε τα εξης συμπερασματα.
1) Κανεις δεν μπορει να ειναι 0 μαζοχιστης γιατι εκει η συναρτηση δεν οριζεται.
Αρα ολοι ειναι εστω και λιγο μαζοχιστες.
Μπορει ομως να ισχυει κατι τετοιο?

2)Το οριο της F(x) οταν το χ τεινει στο μηδεν ειναι το απειρο , που σημαινει οτι οσο πιο πολυ καποιος απομακρυνεται απο τον μαζοχισμο ειναι τοσο πιο κοντα στην υποτακτικοτητα.
Αλλα σε απειρη υποτακτικοτητα.
Τι ακριβως ομως σημαινει απειρη υποτακτικοτιτα?

Αυτα προς το παρον i am out of time.Για τις υπολοιπες εξισωσεις θα επανελθω.

 

Απάντηση: Mικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Καλά... ποιός τα πιστεύει αυτά τα πράγματα;  

Καταρχάς, έτσι απλά για να καταρεύσει το όλο πράγμα... ας πούμε για έναν switch που απλά του αρέσει να πειραματίζεται... που είναι σαν να βάζεις απλά κουκίδες... και δεν βγάζει καμία γραφική παράσταση... τι κάνουμε τότε;

Για το "παρακάτω"... για όσους ξέρουν πως συνδέονται (και αποσυνδέονται) οι νευρώνες στον εγκεφαλό μας... ξέρουν ότι αυτά τα πράγματα... απλά δεν "στέκουν"  

Καλό είναι, να περιορίζουμε τη θεωρία... εκεί που έχει νόημα   Στη θεωρία λοιπόν...  


Ανδρ(ε)ας

 

πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση τείνω να συμφωνήσω...

 

Re: Απάντηση: Mικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Συγνώμη για την μικρή παρέμβαση, αλλά θα ήθελα να διευκρινίσω τί εννοώ με τον Αφέντη / φετίχ. Ο Αφέντης / φετίχ δεν ταυτίζεται με κάποια φαντασιακή σημασία που έχει πλάσει το μυαλό της σκλάβας αλλά αποτελεί έναν συγκεκριμένο λειτουργικό μηχανισμό (βούλησης, επιθυμίας, απόλαυσης) ο οποίος βρίσκεται εξωτερικά της σκλάβας, αντί να είναι στο εσωτερικό της, όπως θα περιμέναμε να είναι σε έναν οποιονδήποτε άνθρωπο. Και δεν απορρέει από την φαντασία της, ούτε από κάποια δύναμη αυθυποβολής στην οποία αφήνεται η σκλάβα, αλλά απορρέει από την λειτουργία του Αφέντη, εάν και εφόσον αυτός λειτουργεί ως Αφέντης. Εάν πάψει να λειτουργεί ως Αφέντης, καταρρέει και ο μηχανισμός ολόκληρος. Αυτό σημαίνει ότι δεν βασίζεται σε κάτι που υφίσταται μέσα στο μυαλό της σκλάβας, αλλά στην πραγματικότητα ενός υπαρκτού Άλλου, ο οποίος πληροί κάποιες συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Μιλούμε λοιπόν για έναν μηχανισμό, μία συγκεκριμένη δυναμική, που λειτουργεί πάντα με τον ίδιο τρόπο, και δεν είναι μία φαντασιακή σημασία πλασμένη από ένα άτομο, μία και μοναδική, και που ισχύει μόνο για την μία Δώρα. Με άλλα λόγια, όλοι οι Αφέντες είναι ίδιοι (ως τμήμα ενός ξεκάθαρου μηχανισμού) και λυπούμαι πολύ αν αυτό στερεί την έννοια της μοναδικότητας από όσους την χρειάζονται. Όσοι δεν την χρειάζονται, καταλαβαίνουν τί λέω και ξέρουν ότι κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τη σκλάβα. Εάν επικεντρωνόμασταν στο άτομο (δεν είναι κακό, απλά διαφορετικό), θα μιλούσαμε για βανίλλα καταστάσεις. Το άτομο είναι σημαντικό (και ο Κ και το Υ), μόνο στον βαθμό που επηρρεάζει την δυναμική της σχέσης. Για παράδειγμα, δύο ταιριαστά άτομα Κ και Υ βρίσκονται σε αρμονία απόλαυσης και άριστη λειτουργικότητα ως σχήμα. Πιστεύω ότι εξαρτάται από την διαφορά ενέργειας ανάμεσα στους δύο (συν, πλην). Το συν του ενός πρέπει να είναι σχεδόν ίσο με το πλην του άλλου. Κάπως έτσι...

Δεν θεωρώ ότι η υποτακτικότητα είναι ιδεοληψία. Εάν μου επιτραπεί ο παραλληλισμός, η υποτακτικότητα είναι σαν ένα αυλάκι, που περιμένει την Κυριαρχία, να έρθει να κυλήσει ορμητικά σαν νερό, και να κινήσει έτσι όλον τον μηχανισμό. Εάν το αυλάκι είναι καλό, βαθύ και λειτουργικό (όρα healthy submissive), ο μηχανισμός θα κινηθεί και θα λειτουργήσει άψογα. Εάν όχι, δεν θα έχει πού να κυλήσει το νερό και το σύστημα απλά δεν θα λειτουργήσει ποτέ.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Mικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

Πως λειτουργει ο Αφεντης,ως Αφεντης;Ποιος το καθοριζει; ποιος το αξιολογει;
Ποιες ειναι οι συγκεκριμενες προύποθεσειςπου πρεπει να πληροι ως τετοιος;Ποιος τις καθοριζει;
Ποιος τις αξιολογει;;

 

Απάντηση: Mικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

/me χαμογελάει ατάραχα

Ένας από τους λόγους που υφίσταται η "σύγχυση" είναι επειδή πρόκειται για εξαιρετικά παραπλήσιες έννοιες, ιδίως στην εποχή μας που κοινωνικό χαρακτήρα δεν έχει πλέον καμία από αυτές αλλά όλες είναι σχεδόν μόνο σημαινόμενα.

Ιστορικά όμως, σύμφωνα με τον Bornemann (Η Πατριαρχία), έχει δειχτεί ότι είναι ασύμβατο προς την ανθρώπινη φύση να υφίσταται πλάσμα εξανδραποδισμένο, δούλος δηλαδή και να μην ξυπνήσει ο σαδισμός του ιδιοκτήτη, το οποίο είναι με ακρίβεια βέβαιο ότι θα εκφραστεί και σεξουαλικά επί του δούλου.

Σας καταλαβαίνω απόλυτα, ούτε κι εμένα είναι το φόρτε μου, ιδίως αν πρόκειται να ερμηνεύσει τον μαζοχισμό ο Σίζεκ...    

Μαζοχιστής δεν σημαίνει απαραίτητα και μαλάκας! Άλλο να είναι μια ενδεχόμενη ερμηνεία του μαζοχισμού το άγχος αυτό και άλλο να εκφράζεται, να επιδιώκεται και να βιώνεται έτσι ο μαζοχισμός. Άλλο το από πού ξεκινάει ο μαζοχιστής, γυμνός και μόνος όπως όλοι μας και άλλο το πού καταλήγει. Αν θέλει να σχετιστεί, ανταγκαστικά δεν μιλάμε για αυτοϊκανοποίηση. Και οι μαζοχιστές πηγαίνουν νηπιαγωγείο, όπου μαθαίνουν υποχρεωτικά να σχετίζονται...

Προτείνω όσοι είναι ελεύθεροι να επανεξετάζουν ή να εξετάζουν τί ακριβώς θέλουν αυτοί από τον άλλον άνθρωπο; Αν θέλουν σκλάβο που να τον πονάνε κιόλας και να ευχαριστιούνται και οι δύο μέσα από αυτό, τότε θέλουν σκλάβο που να είναι και μαζοχιστής. Αν θέλουν σκλάβο που "να τους οργώνει τα χωράφια" τότε ας μην είναι μαζοχιστής. Δεν καταλαβαίνω γιατί μη μαζοχιστής θα γινόταν σκλάβος, όπως δεν καταλαβαίνω - και το είχα θέσει σε νήμα - πώς ένας μη σαδιστής θα θελήσει να είναι Κυρίαρχος.

Αλλά, όλα για τους ανθρώπους   - διόλου θεωρητικό και πολύ πραγματικό...

 

Απάντηση: Mικρή θεωρία για τον σαδομαζοχισμό και την κυριαρχία - ξανά.

 

 

@ Master DO: Σύντροφε, διευκρινιστικά, το νήμα του pollyhouse ξεκίνησε από την παράθεση μιας «συνταγής» δοκιμασμένης επί αρκετά χρόνια από τον Θ. ο οποίος υπήρξε ένας από τους άτυπους δασκάλους μου. Στην προσπάθειά μου να εξηγήσω το φαινόμενο δημιούργησα μια θεωρία την οποία και τέσταρα (κατά κάποιο τρόπο) για το αν και κατά πόσον μπορεί να καθολικοποιηθεί.

Στο προκείμενο τώρα. Είπα στην αρχή του νήματος ότι θα αποφύγω τις ψυχολογικές – φιλοσοφικές και βιβλιογραφικές αναφορές και θα προσπαθήσω να προσαρμόσω τον λόγο μου στις συνήθειες του ακροατηρίου. Το ίδιο λέω ξανά.

Θα επιχειρήσω λοιπόν να δώσω μερικά απλά παραδείγματα για τον λόγο που είναι σημαντική η απεξάρτηση του υ από τον μαζοχισμό του σε μια σχέση Κυριαρχίας – υποταγής και πολλώ δε μάλλον σε μια σχέση Αφέντη – δούλου.

Πέραν της αντικειμενοποίησης του «βασανιστή» από το υ (στην οποία ήδη αναφέρθηκα, αλλά έχει καλυφθεί εξαιρετικά και από το νήμα που έχω παραθέσει) υπάρχουν ορισμένοι πρακτικοί λόγοι για τους οποίους ο μαζοχισμός του υ αποτελεί τροχοπέδη για την σχέση Αφέντη – δούλου.

Έστω, ότι ένας Κ – Αφέντης επιχειρεί να επιβάλει ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης σε μια διαστροφική μαζοχίστρια. Η πιο συνηθισμένη πρακτική, θα ήταν η εκπαίδευση να βασιστεί στη δοκιμασμένη μέθοδο τιμωρίας – ανταμοιβής. Υπάρχει όμως το παράδοξο η τιμωρία να «ευχαριστεί» τον μαζοχιστή. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στα εξής: [α] η δυνάμει σκλάβα – μαζοχίστρια να παραβαίνει συχνά πυκνά το πλαίσιο επίτηδες ώστε να τιμωρηθεί και να ικανοποιήσει τον μαζοχισμό της ή [β] ο Αφέντης να προσαρμόσει τις ανταμοιβές – τιμωρίες του αντίστροφα. Αν η εκπαιδευόμενη είναι υπάκουη θα την ανταμείβει με ένα καλό μαστίγωμα ενώ αν δεν είναι θα της δείχνει π.χ. αδιαφορία. Και στην μια και στην άλλη περίπτωση όμως κάτι δεν πάει καλά. Στην περίπτωση [α] η μαζοχίστρια υποτάσσεται κατά βούληση, ενώ στην περίπτωση [β] ο Αφέντης είτε έτσι είτε αλλιώς «υπηρετεί» τον μαζοχισμό της υποψήφιας σκλάβας του. Λέω «κι αλλιώς» γιατί και στην περίπτωση που δείχνει αδιαφορία η σκλάβα του πιθανότατα θα ικανοποιεί τον μαζοχισμό της συναισθηματικά. Αυτού του τύπου η εκπαίδευση λοιπόν πάει στο διάολο. Τι άλλες λύσεις έχουμε; Αλλαγή του προγράμματος εκπαίδευσης.

Με την όχι μικρή πείρα μου θεωρώ ότι η εκπαίδευση που στοχεύει στην αποδόμηση του παλιού Εγώ (που περιλαμβάνει αξίες, συνήθειες, προτιμήσεις κλπ) σε βαθμό που κάθε φορά εξαρτάται από το ψυχογράφημα του υ και τις απαιτήσεις ή τις στόχους του Αφέντη, είναι η πιο αποτελεσματική. Δεν θα επεκταθώ πολύ γιατί μια τέτοια συζήτηση θα ταίριαζε σε νήμα training techniques. Πάντως, η αποδόμηση αυτή στοχεύει κυρίως στην εξάρτηση και στη ρημάδα τη βούληση του υ και στην εναρμόνησή του με την βούληση του Κ. Η απεξάρτηση είναι το κουμπί. Κατά μια έννοια, αυτή οδηγεί στην απελευθέρωση μέσω της σκλαβοσύνης.

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει και σε έναν σαδιστή που φιλοδοξεί να γίνει Αφέντης.. Έστω λοιπόν ότι ο δυνάμει «Αφέντης» είναι διαστροφικός σαδιστής. Πώς είναι δυνατόν να βάλει σε πρόγραμμα μια υπάκουη σκλάβα, αφού κάθε φορά θα ζητά αφορμή για να την διαλύσει? Σε αυτό το παράδειγμα ταιριάζει απόλυτα το ανέκδοτο με τον λύκο, τον λαγό και το κράνος!! Κάθε φορά που συναντούσε ο λύκος τον λαγό να κυκλοφορεί με το μηχανάκι του στο δάσος τον πλάκωνε στο ξύλο γιατί δεν φορούσε το κράνος του. Είδε και απόειδε ο λαγός πάει και κάνει τα παράπονά του στο λιοντάρι και του λέει το και το, πως ο λύκος τον πλακώνει στο ξύλο επειδή δεν φοράει το κράνος του ενώ τα άλλα ζώα δεν τιμωρούνται γι αυτή τη παράβαση. Το λιοντάρι πράττει τα δέοντα, κάνει συστάσεις στον λύκο να είναι πιο διακριτικός και του λέει αν στο φινάλε θέλει να τον πλακώσει στο ξύλο να βρίσκει πραγματικές αφορμές. Δηλαδή; Ρωτάει ο λύκος. –Να, στείλε τον να σου φέρει τσιγάρα και αν φέρει λάθος πακέτο τον πλακώνεις. Περνάει ο λαγός, τον σταματάει ο λύκος, σκύβει ο λαγός να μην τις φάει και ο λύκος του λέει: - ησύχασε λαγέ δεν θέλω να σε βαρέσω. Πήγαινε να μου φέρεις ένα πακέτο τσιγάρα. –Τι τσιγάρα; Ρωτάει ο λαγός. - Marlboro.. απαντάει ο λύκος. –Light ή κανονικά; Ξαναρωτάει ο λαγός; -Κανονικά… απαντάει ο λύκος… - Σκληρό ή μαλακό πακέτο? Ξαναρωτάει ο λαγός..
-Λαγέ… γιατί δεν φοράς το κράνος σου, ε?».

Άντε λοιπόν αυτός να βάλει σε πρόγραμμα τη σκλάβα και να την απεξαρτήσει από το προβληματικό της ΕΓΩ.

Θα προσέξατε, οι παρατηρητικοί, ότι χρησιμοποιώ τους όρους διαστροφικός «μαζοχιστής – σαδιστής» όχι τυχαία. Αντιπαραβάλλω τον διαστροφικό με τον αισθητικό «σαδιστή – μαζοχιστή» με βάση την «εξάρτηση» και την αναγκαιότητα εφαρμογής των αντίστοιχων πρακτικών. Αυτό είναι σημείο κλειδί, και προτείνω να το ξαναδιαβάσετε προσεκτικά. Γι αυτό μιλώ κ για την «απεξάρτηση» ως αναγκαίο όρο για να λειτουργήσει το πλαίσιο.

Συνοψίζοντας, χωρίς να αξιολογώ αρνητικά ή να υποτιμώ τις σαδομαζοχιστικές σχέσεις (οι οποίες μπορεί να χαρακτηρίζονται από έντονο πάθος, διάρκεια και όλα τα συναφή), τις διαχωρίζω από τις σχέσεις Αφέντη – δούλου, υποστηρίζοντας ότι στις δεύτερες, εξέχοντα χαρακτηριστικά αποτελούν ο έλεγχος - η υπακοή – η αφοσίωση – η πιστότητα – η ανιδιοτέλεια και άλλα τέτοια ωραία τα οποία οι καταναγκασμοί του διαστροφικού σαδομαζοχισμού καταστρέφουν.

Για να προκαλέσω λιγάκι ακόμα, να πω το εξής: Η ιδανική σκλάβα είναι σαν το σκυλί. Μπορείς να την κάνεις πολύ εύκολα ευτυχισμένη. Ζητάει πράγματα τόσο απλά που περιορίζονται στα στοιχειώδη, γιατί το Εγώ τους (του σκύλου κ της σκλάβας) είναι τόσο περιορισμένο. «Πιθανόν», λέει ο Ουελμπέκ «η κατάσταση των γυναικών σε μια προγενέστερη εποχή να ήταν παρόμοια – συγκρίσιμη με αυτή του κατοικίδιου ζώου».

Αντίθετα με της ιδανικής σκλάβας, το Εγώ της μαζοχίστριας είναι υπερτροφικό. Δεν είναι τυχαίο που (σύμφωνα με τον παπα-Φρόιντ) μαζοχιστές γίνονται σε μεγάλο βαθμό οι επιδειξιομανείς, ενώ σαδιστές γίνονται συνήθως οι ηδονοβλεψίες. Η ανασφάλεια είναι χαρακτηριστικό του σαδιστή. Πως λοιπόν είναι δυνατόν να γίνει ένας ανασφαλής – Αφέντης και μια εγωπαθής – εγωίστρια – σκλάβα? Υποσχέθηκα ότι δεν θα κάνω βιβλιογραφικές αναφορές και αυτοπεριορίζομαι.

Να κλείσω με ένα μικρό σχόλιο σε αυτό που ρωτάει ο DO γιατί ένας συνειδητός μαζοχιστής που ζει από και απολαμβάνει τον πόνο, δύναται να λυπάται εαυτόν και ουχί να πληρώνεται / ικανοποιείται. Το θεωρώ εξαιρετική ιδέα για το επόμενο νήμα μου με θέμα τον πόνο. Θα συμφωνείς σύντροφε ότι ο πόνος δεν έχει μόνο σωματική διάσταση αλλά συναισθηματική και ηθική. Σύμφωνα δε, με την άλλη απεχθή (εκτός της ψυχολογίας) επιστήμη (?), την στατιστική, αυτά τα τρία πάνε χεράκι χεράκι. Υπάρχουν βεβαίως και εξαιρέσεις. Θα έχουμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε όμως σε επόμενο νήμα.

_V



ps. @underherfeet: Η αξιολόγηση του Αφέντη όπως και της σκλάβας γίνεται εκ του αποτελέσματος. Δεν υπάρχει σκλαβόμετρο ή Αφεντόμετρο. Κατά μια έννοια η λειτουργικότητα που αναφέρει η dora, είναι ένα παράδειγμα για το πώς μπορεί να παρεξηγηθεί και να «αντικειμενοποιηθεί» ο Αφέντης σε μια συζήτηση. Είναι λάθος στη διατύπωση αλλά σωστό επί της ουσίας. Δεν είναι η λειτουργικότητα που τον κάνει αυτό που είναι αλλά ο θεσμικός του ρόλος. Κάντε μια αναγωγή στη πολιτική σκηνή και θα καταλάβετε τι εννοώ. Δεν έχει σημασία ποιος είναι ο πρόεδρος ή ο βασιλιάς αλλά το ότι Είναι. Το ότι έχει τον ίδιο ρόλο όμως δεν σημαίνει ότι «λειτουργεί» με τον ίδιο τρόπο αλλά «πράττει» ανάλογα με την περίπτωση. Semantics!! `

ps 2.@ eleni: bravo!! Καλή αρχή αλλά πρέπει να λάβεις υπ’ όψιν σου και την άλλη πλευρά του γραφήματος. Δεν είπα ότι είναι οι μοναδικοί αντιστρόφως ανάλογοι!!

ps3. @ tender lilly: προς το παρόν προτείνω να δώσεις βάρος στο «κλειδί», αλλά θα επανέλθω για τις πολύ ενδιαφέρουσες – και δικαιολογημένες κατ’ αρχάς - παρατηρήσεις σου.


...

 

Master V

Αντιθέτως με εσάς, εκτιμώ ότι προκειμένου να μιλήσει κανείς για τη σεξουαλικότητα εν γένει, οφείλει de facto να ξεκινά από τις ψυχολογικές ερμηνείες και μετά ν' ανοίγει τον φακό. Πάντως για να απαλύνω τη δυσφορία σας, θα σας πρότεινα όταν ασχολείστε με τον σαδισμό/μαζοχισμό να κοιτάτε προς ψυχανάλυση μεριά, ενώ όταν ασχολείστε με την κυριαρχία/υποταγή να στρέφεστε περισσότερο προς τη συστημική θεώρηση.

Αναφορικά με το πολύπαθο και πολυσυζητημένο Εγώ, εκτιμώ ότι ένα είτε εκμηδενισμένο, είτε αποδομημένο Εγώ, δεν οδηγεί παρά στη βαριά ψυχοπαθολογία. Άλλωστε ο σαδισμός στην καθαρόαιμή του μορφή δεν στοχεύει στην εκμηδένιση του Εγώ αλλά του ίδιου του υποκειμένου, ενώ η κυριαρχία έχει να ασχολείται με το Υπερεγώ για δυο ζωές.

Όσο για την κεντρική θέση του post σας, διαφωνώ καθώς οδηγεί σε αρκετές λογικές ασυνέχειες. Χονδρικά θα έλεγα ότι ένας σαδιστής μπορεί να είναι ή να μην είναι και κυρίαρχος, αλλά ένας κυρίαρχος δεν μπορεί να μην διαθέτει έναν βαθμό σαδισμού, έστω και σε λανθάνουσα μορφή. Τα αυτά ισχύουν και για τα άλλα σκέλη.

Κι επειδή καιρό έχω να κάνω τον DJ, δώρο τραγουδάκι περί πόνου και ελέγχου:



Shake my body - release my soul
Punish my senses - lose control
This body's young but my spirit's old
Scatter my ashes and let these feelings grow