Η επιλογή του Μάστερ

"Έπαινος στην επιλογή. - Ο καλλιτέχνης διαλέγει το υλικό του: αυτός είναι ο τρόπος του να επαινεί."

Νίτσε, Η χαρούμενη επιστήμη

 

Απάντηση: Η επιλογή του Μάστερ

τι θελει να πει η ποιητρια?

 

Όταν ένας Μάστερ επιλέγει ένα συγκεκριμένο άτομο, το επιλέγει με λόγου γνώση. Ξέρει τί άτομο έχει απέναντί του, ποιες είναι οι δυνατότητές του, ποιες οι αδυναμίες του, ποια τα ταλέντα του, αν έχει ευγένεια πνεύματος ή όχι, αν έχει ενδιαφέρον κωλαράκι και τσαχπίνικα ματάκια, σε γενικές γραμμές, ξέρει τί έχει επιλέξει. Η δέσμευση ενός Μάστερ δεν παίρνεται ελαφρά τη καρδία. Η ευθύνη απέναντι στο Υ είναι τεράστια (θυμηθείτε τα λόγια του DreamMaster: η υποτακτική είναι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μου...)

Η ίδια η επιλογή λοιπόν, είναι ένας έπαινος. Ο Μάστερ αναγνωρίζει το υλικό του. Λέει, ΝΑΙ. Εσύ είσαι. Εσύ μου κάνεις. Είσαι η επιλογή μου. Σε αποδέχομαι. Σε γουστάρω. Σε θέλω.

Είναι μεγάλη τιμή για μία υποτακτική ή σκλάβα να την επιλέξει ένας Μάστερ για Υλικό του. Και ταυτόχρονα, μεγάλη ευθύνη για την υποτακτική ή σκλάβα. Γιατί πρέπει να αντεπεξέλθει σ' αυτή την επιλογή. Να κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να μην τον απογοητεύσει. Να τιμήσει τον έπαινο που της έκανε ο Μάστερ της.

Νομίζω πως όλα ξεκινούν από την επιλογή του Μάστερ. Από την αποδοχή του. Μετά, και οι δυο τους, δεν έχουν πολλές άλλες επιλογές. Ο Μάστερ ωθεί το Υ να γίνεται καλύτερο, δυνατότερο, να προχωρά στην πορεία του της σκλαβοσύνης, να αποφεύγει τις κακοτοπιές, να διευρύνει τους ορίζοντές του, να εκμεταλλεύεται τις δυνατότητές του στο έπακρο, και φυσικά να του προσφέρει ικανοποίηση, ευχαρίστηση, συντροφικότητα, αφοσίωση, τις όποιες υπηρεσίες του...Και το Υ, όταν ανταποκρίνεται σε όλα αυτά, ωθεί τον Μάστερ να γίνεται όλο και καλύτερος, δυνατότερος, να αποκτά μεγαλύτερο έλεγχο των αδυναμιών του, να αποκτά επίγνωση των ελαττωμάτων του, να γίνεται πιο δοτικός, πιο μεγαλόψυχος, και να κάνει τις όποιες υπερβάσεις του.

Δεν μπορεί το Υ να εξελίσσεται και ο Μάστερ να παραμένει ίδιος...Γι αυτό, οι Μάστερ είναι τόσο προσεκτικοί με τις επιλογές τους...

 

Πως το ξέρεις;

Σίγουρα ξέρει αν έχει ενδιαφέρον κωλαράκι και τσαχπίνικα ματάκια. Σχετικά με τα υπόλοιπα θα μου επιτρέψεις να αμφιβάλω η στην καλύτερη περίπτωση να πω ότι ξέρουν λίγοι και ασχολούνται λιγότεροι.

Αντίθετα νομίζω πως η εν λόγω δέσμευση παίρνεται ελαφρά τη καρδία με γνώμονα το κωλαρακι αρχικά και στόχο το «κοκό» (όπως το εννοεί ο καθένας). Όσο αφορά την «ευθύνη» νομίζω ότι οι περισσότεροι την έχουν χεσμένη. Ούτε που τους περνά κάτι τέτοιο απ το μυαλό

Και γιατι αυτό ισχυει ειδικα για τους μαστερς. Όταν ισχύει δεν ισχύει για όλους ανεξαρτήτως σεξουαλικού η άλλου προσανατολισμού;

Ξέρεις τι γίνεται; Υπάρχουν μερικοί άντρες οι οποίοι πιστεύουν ότι μια γκόμενα μπορεί να τους θέλει αλλά δεν τους κάθεται για «ηθικούς λόγους» η επειδή «φοβάται».
Φυσικά αυτό δεν ισχύει και μόνο ένας άντρας θα μπορούσε να σκεφτεί μια τέτοια μαλακία.
Κατά τον ίδιο τρόπο αυτά που γράφεις παραπάνω μόνο μια γυναίκα θα τα σκεφτόταν.
Πρόκειται είτε περί μύθων είτε περί «ευσεβών πόθων» που μερικές φορές πλάθει το ένα φύλο για το άλλο

Και μια off topic ερώτηση. Μα καλά δε βαριέσαι;

 

Πρόκειται για την βία της λογικής. Δεν ξεκινάει ένας άνθρωπος να διαμορφώσει ανθρώπινο υλικό, όταν δεν ξέρει πώς να το κάνει, όταν δεν έχει σιγουρευτεί ότι μπορεί να χειριστεί το συγκεκριμένο υλικό ή όταν δεν έχει το όραμα τί θα το κάνει αυτό το υλικό.

Πάρε για παράδειγμα την...dora_salonica. Δεν θα είχα επιλεγεί ποτέ από τον V, εάν ο ίδιος δεν είχε δει κάποια στοιχεία σε μένα, που να του δείξουν ότι μπορεί να με χειριστεί (παρά το γεγονός ότι οι "καλοθελητές" του έλεγαν ότι δεν είμαι slave material), εάν δεν είχε την αυτοπεποίθηση να με αναλάβει, αν δεν είχε πιστέψει στον τρόπο με τον οποίο μεθόδευσε τον χειρισμό μου, και εάν δεν έβλεπε τότε πώς θα μπορούσα να γίνω (από παχουλή, ανεξέλεγκτη, μεθυσμένη, νυμφομανή και ονειροπαρμένη να με φέρει εδώ που είμαι σήμερα, και όλοι οι φίλοι μου να χαίρονται με αυτή την διαφορετική dora που βλέπουν μπροστά τους).

Καλά κάνεις και αμφιβάλλεις. Είναι ελάχιστοι οι Μάστερς.

Ναι βρε Κορνήλιε, έτσι είναι τα πράγματα. Αλλά εάν υπάρχει έστω και ένας Μάστερ εδώ μέσα (υπάρχουν περισσότεροι), έτσι το κάνει. Αυτό λέω. Δεν μιλάω για τους μπαρούφες...

Στον βανίλλα κόσμο δεν ισχύει αυτό που λες, κατά την άποψή μου. Οι περισσότεροι άνθρωποι στον βανίλλα κόσμο κάνουν μία σχέση άνευ συνειδητότητας, άνευ μεθόδευσης, άνευ σκοπού. Την κάνουν ορμώμενοι από συναισθήματα ή ωφελιμισμό άλλου τύπου. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.

Κατ' αρχάς, βδελύσσομαι τον τρόπο που περιγράφεις το σχετίζεσθαι. Εντάξει, κατανοώ ότι έτσι σκέφτονται οι άντρες και ότι αυτό δεν ισχύει για σένα, αλλά αυτή η έκφραση "τους κάθεται" είναι πράγματι βδελυγμιαία. Φταίνε και οι γυναίκες που πουλάνε το μουνί τους. Προσωπικά, όταν θέλω να γαμηθώ, σταμπάρω το θήραμα, το διεκδικώ, και το αρπάζω με συνοπτικές διαδικασίες. Όπως έκανα και χθες το βράδυ...(δεν έχω ξαναματαδεί ωραιότερο άντρα στη ζωή μου ολόκληρη, παιδιά, πωπω...) 

Τα έχω ζήσει αυτά τα πράγματα. Λυπούμαι εάν δεν τα έχουν ζήσει πολλοί. Ήμουν τυχερή, τι να πω...Δεν με αφορά εάν κάποιοι εδώ πέρα δεν με πιστεύουν ή δεν καταλαβαίνουν για τί πράγμα μιλάω. Ξέρω ότι μερικοί καταλαβαίνουν πολύ καλά και αυτό μου αρκεί.

Δεν βαριέμαι. Μου αρέσει να συμμετέχω στις συζητήσεις του φόρουμ. Παλιά, όταν δίδασκα, είχα μία καθημερινή πνευματική πρόκληση σε συζητήσεις που έκανα με τους μαθητές μου. Τώρα βρίσκω αυτή την πνευματική πρόκληση μέσα στο φόρουμ, όπως και σε κατ' ιδίαν συζητήσεις που έχω με φίλους και φίλες μου του χώρου.

Σ' ευχαριστώ πολύ για την τοποθέτησή σου, Κορνήλιε. Νομίζω πως παρά τα πρόσφατα γεγονότα της ζωής μου, παραμένω πιο αισιόδοξη από σένα. 

 

Απάντηση: Η επιλογή του Μάστερ

Ο καλλιτέχνης διαλέγει το υλικό του γιατί αυτό είναι που τον εξελίσσει...χωρίς αυτό δεν είναι καν καλλιτέχνης. Ωφείλει στον εαυτό του να διαλέξει καλό υλικό για να καταφέρει να κατακτήσει όσα επιθυμεί.Το μάπα υλικό τον πηγαίνει πίσω.Γιαυτό προσοχή στις εκπτώσεις...

 

Απάντηση: Η επιλογή του Μάστερ

Με αφορμή την εμμονή των δασκάλων της πανεπιστημιακής τέχνης να διαλέγουν τα υλικά τους σαν να είναι υλικά για μαγειρική (που αν δεν προσέξεις θα πάθεις δηλητηρίαση) -- χτίστηκε ολόκληρο το κίνημα της contemporary art σκηνής. Αν υποθέσουμε οτι ο παραλληλισμός ισχύει, Πιθανόν μία έρευνα να σας προσθέσει πληροφορίες πάνω στην επιλογή και τη χρήση και υ απο έναν Μ.

Υγ. το κίνημα επίσης βασίστηκε και σε άλλους θεμελιώδης δογματισμούς οι οποίοι όμως θεώρησα οτι δεν αφορούν το νήμα.

 

Απάντηση: Η επιλογή του Μάστερ

δεν νομίζω ότι επιλέγει μόνο ο Μάστερ την υποτακτική του αλλά και η υποτακτική τον Μάστερ. Αν δεν υπάρχει χημεία, τι κάνουμε;

 

Απάντηση: Re: Η επιλογή του Μάστερ

Λυπάμαι Ντόρα μου, αλλά θεωρώ πως βαυκαλίζεσαι με μερικές έννοιες που είναι πολύ γενικές. Είναι μία σχέση κάπως πιο ιδιαίτερη, αλλά κατά τα άλλα σαν όλες τις άλλες....και σίγουρα ο Μάστερ δεν παίζει τον ρόλο του ψυχαναλυτή της γειτονιάς μας....

 

Re: Απάντηση: Η επιλογή του Μάστερ

Αχ, και εκεί που ήμουν έτοιμη να αρχίσω ένα κατεβατό για postmodern art και Arte Povera (άντε να το παίξω τσολιαδάκι, ήταν και ο ελληνικής καταγωγής Jannis Kounellis μέλος του κινήματος).

Και αν πάρουμε το αρχικό δόγμα ("Έπαινος στην επιλογή. - Ο καλλιτέχνης διαλέγει το υλικό του: αυτός είναι ο τρόπος του να επαινεί.") και θέσουμε την εξής ερώτηση: Επαινεί το υλικό? Ή εαυτόν, για την ίδια του την επιλογή, για την εύρεση? Και σαφώς ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί υλικά για να δημιουργήσει έναν, π.χ πίνακα. Μπορούμε να θέσουμε τους Υ σε ρόλο pigments της λαδομπογιάς, χωρίς ουσιαστικά ουδεμία αξία παρά την μίξη με άλλα pigments (άλλους Υ?) την απόθεση τους πάνω σε ένα τελάρο και την επίδειξη τους, αιώνες μετά, σε μουσεία ανά τον κόσμο? Μαμά φοβάμαι, μου δημιουργούνται κακές ιδέες!

Πέρα από την ανάλυση της έννοιας του υλικού, και κάθε διαφωνίας περί το τι εστί Υ, αυτό που θα ήθελα να επισημάνω είναι η νοηματοδότηση. Ακόμα και στον ποστμοντερνισμό, ή μάλλον κυρίως στον ποστμοντερνισμό, το κάθε υλικό, πέρα από τη διαδικασία επιλογής και επεξεργασίας, αποκτούσε υπόσταση μέσα από την δυνατότητα ή μη του καλλιτέχνη να του δώσει νόημα.

ΥΓ. Με κάλυψες επί του καλλιτεχνικού   Με μια μικρή υποσημείωση: contemporary art δεν είναι ακριβώς αυτό που εννοείς. Με τον όρο contemporary art περικλύουμε, λίγο πολύ, όλους τους καλλιτέχνες που δημιουργούν από πριν 30 χρόνια, μέχρι και σήμερα, σε κάθε πιθανή χρονική περίοδο. Κοινώς είναι μια μεταβλητή έννοια. Το κίνημα που δημιουργήθηκε ως κριτική επί της μοντέρνας τέχνης (κυρίως με τον ορισμό του Greenberg) ονομάζεται (αρκετά ανεπαρκώς, αν με ρωτήσεις) post-modern art.

 

Απάντηση: Η επιλογή του Μάστερ

Καθώς το νήμα αφορά στην contemporary art θα είναι κρίμα να μην αναφερθεί ένας εμβληματικός αγύρτης, αντιπροσωπευτικός του είδους:

Ο οίκος δημοπρασιών Christie’s στο Άμστερναμ θα έχει ανάμεσα στα προς πώληση εκθέματα το έργο του νεο-εννοιολόγου (!) Βέλγου Wim Delvoye, μια αεροστεγώς κλεισμένη τεχνητή σκατούλα. Το έργο είναι δημιουργία της Cloaca, μιας μηχανής του καλλιτέχνη που παράγει κόπρανα από φαγητό εξομοιώνοντας τη διαδικασία της ανθρώπινης πέψης ύστερα από μια σειρά ζυμώσεων. Η μηχανή* χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη φρούτα, λαχανικά, ψάρι, κρέας και ό,τι έχει στη σύγχρονη διατροφή του ο άνθρωπος. Το αποτέλεσμα ο καλλιτέχνης το πουλάει σε διάφορους συλλέκτες. Πέρσι μια παρόμοια σκατούλα είχε πωληθεί προς 14500€ στον οίκο Sotheby's στο Λονδίνο.

ΥΓ: Θα πρέπει, βεβαίως, να αναφερθεί ότι ο εν λόγω κύριος δεν είναι καθόλου πρωτότυπος καθώς ο Piero Manzoni (βλ. Merda d'artista) είχε προηγηθεί σαφώς στην αυτή τεχνοτροπία.

* η οποία αποκαλύφθηκε πριν μια δεκαετία και για τη δημιουργία της συνέβαλλαν μικροβιολόγοι, βιολόγοι, γιατροί, ηλεκτρονικοί, υδραυλικοί κ.α.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η επιλογή του Μάστερ

Αυτο που ήθελα να σημειώσω στην D - όπως ήδη ανέφεραν και άλλοι - είναι οτι ουσιαστικά δεν παίζουν ρόλο τα υλικά , αλλά ο χρήστης (πχ trash art) .

Trash Art with Shadows Gems Sty

ΥΓ. (συγγνώμη για την κατάχρηση του νήματος)
[ame=http://en.wikipedia.org/wiki/Contemporary_art]Contemporary art - Wikipedia, the free encyclopedia[/ame]

Δεν είπα τι είναι contemporary art. Είπα μόνο ένα από τα δόγματα ορισμένων καλλιτεχνών και φιλοσόφων της τέχνης που κατά καιρούς αποφάσισαν να επανατοποθετηθούν σε σχέση με τον ακαδημαϊσμό . Το κίνημα συμπεριλαμβάνει πολλά ήδη τέχνης και η έναρξη του δεν είναι απαραίτητα 30 χρόνια πριν. Εξαρτάται από τον αναλυτή που διαβάζεις .