Η επιλογή του Μάστερ

Απάντηση: Η επιλογή του Μάστερ

    
Εισιτηριο για Λονδινο 250 ευρω.
Ειριτηριο για εισοδο στην δημοπρασια 50 ευρω.
Να δεις μια σκατουλα εργο τεχνης....ανεκτιμητο.....
Για ολα τα αλλα...υπαρχει η Master Card....

 

Απάντηση: Η επιλογή του Μάστερ

Επιλεγουμε τον Μαστερ οπως το καλο καρπουζι...κοβουμε ενα κομματακι που δειγματιζει απο τη φλουδα με τη καρδια του καρπουζιου. Μερικα καρπουζια φαινονται αμεσως οτι ειναι τσουφια, άλλα πρεπει να τα βαλεις στο στομα σου για να καταλαβεις.

 

Κατ' αρχάς δεν συνηθίζω να βαυκαλίζομαι. Στην ηλικία πούχω φτάσει - και απορώ κιόλας πώς τα κατάφερα με τόσες διαολιές που έχω κάνει - έχω μάθει να το ψάχνω πάρα πολύ πριν διαμορφώσω άποψη. Όταν κάνω λάθος, αναδιαμορφώνω άποψη, παραδεχόμενη το σφάλμα μου. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις είτε δηλώνω ότι δεν γνωρίζω, είτε ότι γνωρίζω με βάση τη λογική μου και κυρίως το βίωμα - δηλαδή την τεκμηρίωση.

Στο πλαίσιο της ειλικρινούς ανταλλαγής απόψεων, πρέπει να ομολογήσω πως δεν συμφωνώ διόλου ότι αυτή είναι μία σχέση όπως όλες οι άλλες. Ποτέ μου δεν βρήκα ομοιότητες ανάμεσα στις BDSM σχέσεις μου και στις βανίλλα σχέσεις που έχω συνάψει κατά καιρούς, πέραν καναδυό επιφανειακών στοιχείων.

Δεν αναφέρθηκα σε κανενός είδους ψυχανάλυση. Αναφέρθηκα πολύ συγκεκριμένα στην επιλογή του υλικού, έχοντας υπόψη την αναδόμηση του υλικού από το οποίο είναι φτιαγμένο ένα Υ. Η αναδόμηση του υλικού αναφέρεται στην ανάπλαση του τρόπου σκέψης, χειρισμού του συναισθήματος, της σεξουαλικότητας, του μαζοχισμού, του σχετίζεσθαι και γενικότερα του τρόπου ζωής ενός Υ. Αυτά, ως απαραίτητη αρχή, έτσι ώστε να προχωρήσει μία σχέση M/s ή D/s στο δια ταύτα: στην χρήση (βεβήλωση, υπηρεσίες απόλαυσης, χρηματισμού, ωφελιμισμού, whatever).

Και λέω επομένως, σε μία διαδικασία βελτίωσης του υλικού (σε λειτουργικότητα, ως επί το πλείστον, για την οποία πολλοί ρομαντζιάρηδες επιμένουν να χρησιμοποιούν τον όρο - ομπρέλα "αισθητική"), δεν είναι δυνατόν ο ίδιος ο Μάστερ να παραμένει στάσιμος. Εάν θέλουμε να κάνουμε έναν ακόμη παραλληλισμό με την τέχνη - πριν μας σιχτιρίσουν δια παντός οι καλόκαρδοι Μάστερς - μπορούμε να μιλήσουμε για εξέλιξη του ίδιου του καλλιτέχνη και μάλιστα να διαχωρίσουμε την καριέρα του σε εποχές (θυμηθείτε τον Πικάσο...) Είναι δυνατόν εγώ, ως Υ, ν' ανεβαίνω τα σκαλιά της προσωπικής μου ζωής πέντε-πέντε και ο χαζο-Κ να παραμένει στάσιμος; Γίνεται; Δεν γίνεται.

Δεν μας αφορά ουδόλως αυτό. Μας αφορά η ίδια η επιλογή. Ο χρήστης φροντίζει και επιλέγει το υλικό του, μέσα από μυριάδες πιθανά υλικά. Επιλέγοντας, ξεχωρίζει αυτό το υλικό, με κάποια δικά του κριτήρια, έναντι των άλλων (ακόμη και αν επιλέξει σκουπιδαριό ή lint). Με την επιλογή του, μας λέει τί; Ότι αυτό που επέλεξε είναι χρήσιμο, καλό, επιθυμητό, απαραίτητο, πολύτιμο. Γι αυτό λέω ότι "επαινεί". Εάν η επιλογή του είναι συνειδητή - που είναι - φέρει ακέραια την ευθύνη αυτής. Βάζει τη σφραγίδα του επάνω στο υλικό, ακριβώς όπως ένας Μάστερ σημαδεύει με πυρακτωμένο σίδερο τον ώμο της σκλάβας του. Και δεν είναι τυχαίο το ότι οι περισσότερες σκλάβες είναι μόνιμα σημαδεμένες.

Όπως έχω καταθέσει αρκετές φορές στο παρελθόν, πιστεύω ότι εν μέρει - λόγω έλλειψης μετριοφροσύνης, όπως και οποιουδήποτε άλλου στοιχείου είναι πραγματικά περιττό - επαινεί και τον εαυτό του για την εύρεση. Εύστοχη η ερώτησή σου και σ' ευχαριστώ για την επισήμανση.

 

Απάντηση: Re: Η επιλογή του Μάστερ

Συμφωνώ και σημειώνω πως μας λέει επίσης οτι κανένα υλικό δεν είναι άχρηστο αρκεί να ξέρεις τι να το κάνεις.

 

Απάντηση: Η επιλογή του Μάστερ

το αποτέλεσμα...μια έννοια που νομίζω ότι δεν πήρε το μάτι μου στο νήμα τούτο.

Υπάρχει κάτι να ειπωθεί για το (προσδοκώμενο) αποτέλεσμα (ως αιτία των αποφάσεών Του);

 

Re: Απάντηση: Η επιλογή του Μάστερ

Δύο αποτελέσματα. Εγώ, αν ήμουν Κ, θα είχα ως προτεραιότητα το δεύτερο: το Υ ως σκαλί...Αλλά και το πρώτο, το Υ ως υπάλληλος, καλό είναι... 

 

Re: Απάντηση: Re: Η επιλογή του Μάστερ

Πολύ σωστά. Θα καταθέσω δύο ακόμη απόψεις, οι οποίες διαπραγματεύονται αυτό ακριβώς το θέμα, της χρήσης του επιλεγμένου υλικού.

"Για να φτιάξει κανείς μια δαντέλα Βρυξελλών, χρειάζεται πραγματική δουλειά, αλλά οι βασικές συνιστώσες της, αυτές που στηρίζουν το σχέδιό της, είναι αέρας, οπές και η πανουργία του τεχνίτη." (Οσίπ Μάντελσταμ, Ταξίδι στην Αρμενία).

Αυτή η άποψη τείνει να συνηγορεί υπέρ της "μαεστρίας" του Κ, όταν επιλέγει και χειρίζεται ένα συγκεκριμένο υλικό. Αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται να υποσκελίζεται κάπως η ίδια η φύση του υλικού, θα μπορούσαμε να πούμε (κι εγώ το λέω) ότι οι οπές και ο αέρας αναφέρονται στον εύπλαστο χαρακτήρα μίας εν δυνάμει σκλάβας (αυτό εννοώ όταν λέω ότι "είμαι εξαιρετικά δεκτική σε προτροπές", όχι ότι είμαι ζωντόβολο, ή ότι δεν έχω χαρακτήρα, περηφάνια, εγωισμό, προσδοκίες, άποψη κλπ...)

Σε μία ερωτική σχέση του τύπου που συζητούμε, η πρακτική του πλασίματος του υλικού αποτελεί τον απαραίτητο μοχλό που θα δώσει λειτουργικότητα στο σχήμα. Δεν νοείται σκλάβα χωρίς εκπαίδευση. Πολλοί κάνουν το λάθος να ψάχνουν έτοιμη σκλάβα, ταπεινή, δοτική, χωρίς εγωισμό, έτοιμη να υπηρετήσει...Όμως, δεν γίνεται έτσι. Οι σκλάβες δεν φυτρώνουν στα δέντρα. Ο έμπειρος Κ, θα δώσει σχήμα στο υλικό που επέλεξε, διαβλέποντας την δεκτικότητά του (αλλιώς γιατί να το επιλέξει; ) Και εννοείται ότι το επιλέγει για την καλύτερη δυνατή χρήση. Για παράδειγμα, δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον Κ να επιλέγει εμένα για να του κάνω τη γλάστρα. Θα ήταν ανόητος ή τρελός - δεν νοείται τέτοια τεράστια σπατάλη πόρων από Κ (από Υ, ναι...)

Δεύτερη άποψη:

"Ο ποιητής φτιάχνει μεταξωτά φορέματα από μεταξοσκώληκες." (Wallace Stevens)

Αυτό θα έλεγα πως επικεντρώνεται περισσότερο στην διορατικότητα του Κ, όταν πρέπει να επιλέξει ένα υλικό που κρίνεται πρόσφορο για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Η επιλογή αυτή αποτελεί την πρώτη κίνηση του "τεχνίτη" Κ. Η μαεστρία έπεται. Για να φτιάξεις όμως κάτι από ένα συγκεκριμένο υλικό, πρέπει να δεις τις δυνατότητές του, πριν ακόμη αυτές γίνουν καν εμφανείς στον ίδιο τον άνθρωπο, του οποίου την ανάπλαση επιχειρείς. Εάν λοιπόν θέλεις να δουλέψεις με μετάξι, επιλέγεις μεταξοσκώληκα. Εάν θέλεις γλάστρα, επιλέγεις λίγο πηλό, φτιάχνεις τη γλάστρα σου, την παίρνεις παραμάσχαλα, κι από δω παν κι άλλοι.

Σε καμία περίπτωση δεν ενοχλείς τους μεταξοσκώληκες... 

 

Τρίτη άποψη, εκφρασθείσα από τον Γιάννη Ιωαννίδη, προπονητή μπάσκετ, μετά από ήττα της ομάδος που κοουτσάριζε:

«Τι άλλο να ‘κανα; Με σπανάκι και ρύζι μόνο σπανακόρυζο μπορείς να φτιάξεις όσο μάγκας μάγειρας κι αν είσαι. Για να φτιάξεις αστακομακαρονάδα θες αστακό και μακαρόνια. Άμα δεν τα ‘χεις… βράσε όρυζα και φάε σπανακόρυζο».