Η απόλυτη υποταγή

Αγαπητοί,

προχθές ο Αφέντης πήρε τη σκλάβα Του και πήγαν κάπου. Και της έκανε κάτι, ενώ έβλεπαν κάποιοι.

Ξέρω ότι είστε περίεργοι, αλλά οι λεπτομέρειες δεν έχουν σημασία, πιστέψτε με.

Πέρασε αρκετή ώρα γονατιστή στα πόδια Του γιατί είχε κάνει τη σκλάβα Του χίλια κομμάτια. Είχε πάρει το "εγώ" της, το τόσο μικρό τώρα πια, και το έκανε μικρότερο. Είχε πάρει το "είναι" της, που δεν υφίσταται χωρίς Εκείνον, και το σκόρπισε, σαν τα φύλλα που σηκώνει ο βοριάς.

Και την Άφησε να ταξιδέψει για λίγο, όση ώρα ήθελε Εκείνος, στη χώρα του πουθενά και του τίποτα, όπου ο πόνος δεν ήταν πόνος, το σώμα δεν ήταν σώμα αλλά αυτή, εγώ, ακόμη, πάντα, δική Του.

Ένα χάδι στην πλάτη, λίγα απαλά τραβήγματα στο λουρί, με έφερναν σιγά σιγά πίσω, εκεί, στα πόδια Του, κοντά Του. Μία ανθρώπινη μπάλα, με λυμμένα τα μαλλιά και δακρυσμένα μάτια, να ζητάει άδεια να Τον κοιτάξει.

"Κάτω" μου λεέι "μείνε". Υπήρχε κάτι ακόμη που έπρεπε να κάνει...

Αφήνομαι στα χέρια Του. Πίσω και πάνω από την πλάτη μου κάτι συμβαίνει. Δεν μπορώ να σηκώσω το κεφάλι. Ακούω αλλά δεν βλέπω.

Παίρνω ανάσες, συγκεντρώνομαι. Λίγο ακόμη... μετά θα με αφήσει να σηκωθώ, να Τον κοιτάξω, να Τον αγκαλιάσω και με ένα νεύμα θα μου πει σιωπηλά: "σκλάβα, Είμαι περίφανος για σένα..."

Το κόκκινο λουρί, πιασμένο στο κόκκινο κολλάρο, τεντώνει. Το σημάδι. Ώρα να σηκωθώ. Προσπαθώ, όπως είμαι, ένα με το πάτωμα, να σκουπίσω τα μάτια μου, να μην με δεί έτσι, ακόμη και τώρα...

---------- Post added at 20:39 ---------- Previous post was at 20:28 ----------

Ακριβώς εκείνη την ώρα, ακούω από πίσω μου μία φωνή να αναρωτιέται:

"Τελικά, υπάρχει η απόλυτη υποταγή;"

Την απάντηση, εάν υπήρξε απάντηση, δεν την άκουσα. Όμως η ερώτηση με σημάδεψε ανεξίτηλα εκείνο το βράδυ.

Η απόλυτη υποταγή...

Υπάρχει; Με ποιόν τρόπο ορίζεται; Πώς εκφράζεται;

Ποιά θα ήταν για σας, μέλη του Φόρουμ, η απόλυτη υποταγή; Την αποζητάτε; Είναι θεμιτή;

Θα σας ολοκλήρωνε;

--------------------------------------

Αφιερώνω το νήμα σε Εσάς, Αφέντη, Αγαπημένε. Πάντα μου λέτε ότι είμαστε ακόμη στην αρχή. Ευτυχώς, γιατί το τέλος με φοβίζει...

δικη Σας, cassie

 

Απάντηση: Η απόλυτη υποταγή

Θα εδινες την ζωη σου αν στο ζητουσε; Θα αφηνες οτι αγαπας (συμπεριλαμβανομενου και του ιδιου) αν στο ζητουσε; Θα σκοτωνες καποιον η κατι που αγαπας αν στο ζητουσε;

 

Απάντηση: Η απόλυτη υποταγή

Προσωπικά αυτό δεν θα το δεχόμουν καν
Συμφωνώ με της απορίες της lais

 

Απάντηση: Η απόλυτη υποταγή

Τρίχες κατσαρές...ποιος νοήμων άνθρωπος θα τα ζητούσε αυτά?περνάς χρόνια δίπλα Του...δίνεσαι...βήμα βήμα...αφήνεσαι, εμπιστεύεσαι, αγαπάς, γιατί κάτι βλέπεις, όχι τα παραπάνω πάντως...

 

Απάντηση: Η απόλυτη υποταγή

μηπως μπερδευετε τη σκλαβα με το ζομπι?

 

Απάντηση: Η απόλυτη υποταγή

Όχι καλέ... με τον τιραμόλλα... 

 

 

Απάντηση: Η απόλυτη υποταγή

Τι σημαινει απολυτη υποταγη ωρε παιδια; Ολοι κινουμαστε στη γκριζα ζωνη, και κανενας δε τολμα να ζησει στο λευκο η το μαυρο. Πληρης υποταγη ειναι αυτη που εκανε ο Ισαακ οταν του ειπε ο Θεος, πηγαινε και σφαξε το παιδι σου. Αυτος ναι, ητανε πληρως υποταγμενος.
Θεωρει κανεις απο εμας οτι μπορει να υπαρξει ποτε πληρης υποταγη σε καποιον αλλον ανθρωπο;
Απλα συζηταμε για το ποσο αεροστεγης ειναι η φουσκα μεσα στην οποια ζουμε...Παιζουμε και με την συναινεση αλλα δεν αγγιζουμε ποτε την απολυτη υποταγη.. Δεν τιθεται κατ'εμε, και ουτε θα επρεπε να τιθεται, θεμα απολυτης υποταγης σ'εναν ανθρωπο.

 

Απάντηση: Η απόλυτη υποταγή

μηπως μπερδευουμε την υποταγη με την χειραντληση σπερματος ????

δεν ξερω γιατι αλλα συνειρμικα το νημα μου θυμισε το "εκρεμες του φουκω" του Eco

 

Απάντηση: Η απόλυτη υποταγή

Dane ήρωα... όταν είμαστε με κάποιον που εμπιστευόμαστε ΔΕΝ έχουμε τέτοιες απορίες. Τις έχουμε εύλογα πριν τον μάθουμε, πρίν τον ανακαλύψουμε, πριν του αφεθούμε
.
Και για να πάρω το ύφος σου ... 
   

 

Απάντηση: Η απόλυτη υποταγή

Εδώ κορίτσι μου άλλοι γεραζουν μαζί και στο τέλος διαπιστώνουν ότι δεν γνωρίστηκαν ποτέ τους 
Ούτε τους εαυτούς μας δεν γνωρίζουμε καλά καλά 
Οπότε εμπιστοσύνη ούτε στον πισινό μας ( και εννοώ τον κώλο μας φυσικά ) 
Εγώ σε προτιμώ όπως είσαι , με το δικό σου ύφος και να είσαι σίγουρη ότι της απαντήσεις σου της διαβάζω μανιωδώς είτε συμφωνώ είτε όχι  

 

Απάντηση: Η απόλυτη υποταγή

Το να εμπιστευεσαι καποιον δεν σημαινει οτι αυτος ο καποιος δεν θα φανει αδυναμος καποια στιγμη και δεν θα υποπεσει σε καποιο σφαλμα. Η οτι δεν θα του τη βαρεσει μια ωραια πρωιαν και δεν θ'αρχισει να βλεπει παντου εχθρους...Το να υποτασσεσαι πληρως σημαινει οτι δεν αμφισβητεις τα κινητρα και τις προθεσεις του αλλου. Και παλι γινομαι απολυτη αλλα ισως θα πρεπει να μην χρησιμοποιηουμε την λεξη ¨απολυτο" ελαφρα τη καρδια εδω μεσα.
Ν'ακουσω την πραγματικοτητα απο καποιον που ειναι "ξεμεθυστος" και τι στο κοσμο...ουφ βαρεθηκα.

 

Απάντηση: Η απόλυτη υποταγή

Aγαπητοί,

μιά γλυκειά φίλη, σε ένα ΡΜ που μου έστειλε πριν λίγο, πολύ σωστά ρωτάει: τί σημασία έχει;

Και έχει δίκιο. Για τον Αφέντη και τη σκλάβα Του, δεν έχει σημασία. Όχι πια.

Για μένα όμως, το άτομο, τη μονάδα, έχει. Γιατί κάποτε θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να συνεχίσω χωρίς Εκείνον, με τον τρόπο που Εκείνος όρισε:

δυνατή, θαρραλέα, περήφανη...