Η δε γυνή να ξέρει τι θέλει

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η δε γυνή να ξέρει τι θέλει

Θα σας γελάσω και δεν το θέλω, δεν υπήρξα ποτέ αναγνώστρια των εντύπων στα οποία κάνετε αναφορά. Αντιθέτως, υπήρξα "εξομολόγος" πολλών ανδρών, ελλήνων και μη, χριστιανών και μη, βανίλα και μη κ.ο.κ.

 

Την άφεση αμαρτιών δε βλέπω  

 

Απάντηση: Η δε γυνή να ξέρει τι θέλει

Το να ξέρουν τι θέλουν δεν φτάνει από μόνο του. Να ξέρουν τι θέλουν και να θέλουν και αυτό που θέλω. Απλά το δεύτερο δεν τολμούν εύκολα να το πούνε.

Η όλη διαδικασία αυτή σχετίζεται με την άνεση που υπάρχει στην έκφραση των θέλω. Αφορά και τα δύο φύλα. Η μεγαλύτερη συχνότητα της απάντησης όμως αυτής, από τους άντρες οφείλεται στο εξής απλό...

Λόγω διαφόρων παραγόντων (κυρίως κοινωνικά στερεότυπα αλλά όχι μόνο, οι λόγοι είναι ένα ενδιαφέρον θέμα συζήτησης) τολμούν να ζητήσουν πιο εύκολα. Όχι αυτό που θέλουν απαραίτητα, αλλά αυτό τους δημιουργεί αρκετές φορές την αίσθηση, ότι ξέρουν περισσότερο τι θέλουν από τον άλλον.

 

Απάντηση: Re: Η δε γυνή να ξέρει τι θέλει

Ούτε εκείνοι την είδαν. Δεν είμαι (ι)ερωμένη τους.   Δε θα μπορούσα άλλωστε ... μια αμαρτωλή είμαι.  

 

Απάντηση: Η δε γυνή να ξέρει τι θέλει

Κάποια που να μην τους τα κάνει zeppelin, αφήνοντάς τους να μαντέψουν τι την απασχολεί (και που στραβώνει όταν δεν αποδεικνύονται Πυθίες).
Κάποια που οι διαθέσεις της να μην αλλάζουν πιο γρήγορα και από τα string της.

 

Απάντηση: Η δε γυνή να ξέρει τι θέλει

    

 

«Θέλω μια γυναίκα που να ξέρει τι θέλει».

Τούτο καταρχήν σημαίνει ότι κάνουμε μια διάκριση: θεωρούμε ότι υπάρχουν γυναίκες που ξέρουν τι θέλουν και γυναίκες που δεν ξέρουν τι θέλουν (όπως λέμε μελαχρινή – ξανθιά).
Δεύτερον, αυτός που εκφέρει αυτή τη φράση υπονοεί ότι ο ίδιος «ξέρει τι θέλει».

Θα επιχειρήσω τρεις προσεγγίσεις.

1. «Θέλω να ξέρεις τι θέλεις»
Σύμφωνα με την πρώτη προσέγγιση, παίρνουμε αυτήν την δήλωση per se, δηλαδή δεν επιχειρούμε να μεταφράσουμε το υπόρρητο. Ποιοι είναι λοιπόν εκείνοι που ξέρουν τι θέλουν; Πρώτ’ απ’ όλα είναι εκείνοι που έχουν αποδεχτεί ότι θέλουν κάτι, δηλαδή όσοι δεν έχουν παραιτηθεί από τις επιθυμίες τους. Το να πω «θέλω κάτι» αυτόματα σημαίνει ότι μου λείπει κάτι και το αναζητώ. Ο προσδιορισμός αυτού του κάτι είναι ούτε λίγο ούτε πολύ το μανίκι της ζωής μας (όχι, δεν θέλουμε το μανίκι, συγκεντρωθείτε είπαμε!   ). Όπως είναι πολύ γνωστό, είναι πολύ δύσκολο να ξεκαθαρίσουμε αν κάποιος θέλει μια σοκολάτα επειδή είναι λιχούδης, επειδή έχει πεσμένη γλυκόζη ή επειδή του λείπει το σεξ. Μ’ άλλα λόγια, η έκφραση των «θέλω» μου δεν σημαίνει ότι ταυτίζεται με το ποια είναι αυτά τα «θέλω». Η επιταγή «θέλω να ξέρεις τι θέλεις» σημαίνει ότι θέλω να μην μετουσιώνεις – μετονομάζεις ας πούμε – τις επιθυμίες σου, θέλω να τις έχεις φάτσα κάρτα διαρκώς μπροστά σου, να επικοινωνείς άμεσα με αυτές και να τις εκφράζεις ως τέτοιες. Τώρα αυτό είναι κομμάτι δύσκολο. Όχι ότι δεν γίνεται ολωσδιόλου, γίνεται, αλλά σε συγκεκριμένα πλαίσια και σε συγκεκριμένες στιγμές. Οι λόγοι της δυσκολίας αυτής είναι αντικείμενο ολόκληρων επιστημών που δεν είναι της παρούσης να τις αναλύσουμε, αλλά αν κάποιος διαβάσει πλείστα κρίσιμα νήματα αυτού του forum, θα πάρει μια καλή ιδέα, καθώς έχουν γραφτεί εξαιρετικές αναλύσεις επ’ αυτού. Για την ώρα, ας κρατήσουμε την παρατήρηση του Master_DO, ότι ένας λόγος που δεν μπορεί να καθηλωθεί η επιθυμία, είναι επειδή είναι ρέουσα, δηλαδή μεταβάλλεται διαρκώς κι ας θυμόμαστε ότι η διάσταση του χρόνου είναι πολύ σημαντική.

Κάποιος που αρθρώνει τη φράση «θέλω μια γυναίκα που να ξέρει τι θέλει» δεν είναι ανάγκη να είναι κουλτουριάρης για να τα ξέρει όλα αυτά. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι φτάνει να την αρθρώσει, σημαίνει ότι βιωματικά τα έχει ψυχανεμιστεί και επιχειρεί να τα ξορκίσει, έστω όπως-όπως. Δηλαδή με έναν πολύ απλό μηχανισμό, αυτόν της προβολής: επειδή το να ξέρω τι θέλω με στριμώχνει ιδιαίτερα, ψάχνω να βρω κάποιον άλλον που να ξέρει τι θέλει (ισχυριζόμενος ότι εγώ ξέρω τι θέλω), μπας και μου δώσει μπούσουλα. Αν ξέρεις τι θέλεις (από μένα) τότε κι εγώ μπορεί να ανακαλύψω τι στο διάολο θέλω (από σένα), και τότε θα ανοίξουν οι ουρανοί γιατί θα έχουμε κατορθώσει το ακατόρθωτο:να επικοινωνήσουμε ΑΜΕΣΑ, αδιαμεσολάβητα, συνολικά. Το τι είναι αυτό που θέλει ο καθένας δεν παίζει τόσο ρόλο, γιατί πρόκειται για μια win-win κατάσταση: αν τα θέλω μας είναι συμμετρικά-καθρεφτικά, τότε θα προκληθεί συντονισμός, θα σπάσουν τζάμια και αν μη τι άλλο θα κάνουμε το σεξ της χιλιετίας. Αν τα θέλω μας είναι ασύμμετρα, θα προκύψει πλεόνασμα της επιθυμίας, δηλαδή θα πυροδοτηθούν νέες επιθυμίες που κάνουν την πέτρα της ζωής μας να κυλά δίχως να χορταριάζει. Το ζήτημα είναι κάποιος από τους δυο μας να επινοήσει τον άλλον, δηλαδή να «ξέρει τι θέλει» από αυτόν, ώστε να εκκινήσει την καταλυτική αυτή διαδικασία.

2. «Θέλω να λες τι θέλεις»
Η δεύτερη προσέγγιση εστιάζει στην έκφραση αυτή καθαυτή. Είναι αυτό που λέμε «ωραία τα λες, αλλά τι ήθελες να πεις;» Ο Ηλίας το αποδίδει στις διαφυλικές διαφορές, συνεκτιμώντας αν κατάλαβα καλά ψυχολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Δηλαδή η επιταγή «θέλω να ξέρεις τι θέλεις» βασικά μεταφράζεται ως «θέλω να λες τι θέλεις και να μην το πηγαίνεις μέσω Τρικάλων». Η διαφορά στη συχνότητα εκφοράς μας δείχνει ότι οι άνδρες λένε πιο εύκολα αυτό που θέλουν, ενώ οι γυναίκες όχι. Δεν αναλύω αυτήν την προσέγγιση περισσότερο, ακριβώς επειδή θεωρώ ότι έχει πολύ ζουμί, είναι μια κουβέντα που θα μπορούσε να αυτονομηθεί, και επίσης έχει αναλυθεί δεόντως στο πλαίσιο του forum.

3. «Θέλω να ξέρεις τι θέλω»
Η τρίτη προσέγγιση διαπιστώνω ότι είναι πολύ δημοφιλής ως ερμηνεία, από τις ως τώρα απαντήσεις σας. Στην τελική, δεκάρα δε δίνω για το αν ξέρεις τι θέλεις, απλώς σου σερβίρω συνθηματικά την αναγκαιότητα του να ξέρεις τι θέλω εγώ. Η εκφορά αυτή έχει γενναίες δόσεις πειθαναγκασμού: «ξέρεις τι θέλεις, έτσι δεν είπαμε; Λοιπόν δεν πιστεύω να μη θέλεις να δούμε καπάκι τους ημιτελικούς του Μουντιάλ, ε μωρό μου;» με την ελπίδα να ψαρώσει η άλλη, κι άμα δεν ψαρώσει δεν πειράζει, θα ξέρει ήδη ότι ο λόγος που έφαγε το σουτ είναι επειδή τελικά «δεν ήξερε τι ήθελε (αυτός)». Σ’ αυτήν την προσέγγιση τα κίνητρα είναι χειριστικά, είναι η επίγνωση της δυνατότητας της γλώσσας να κατασκευάζει στενά παπούτσια στα οποία πρέπει να χωράει κάθε πόδι - καθεμιά λοιπόν μπορεί να δοκιμάσει να γίνει υπό όρους Σταχτοπούτα. Οποία γάργαρη πηγή γι’ αυτό που διαμορφώθηκε ως πατριαρχία / αυταρχική κοινωνία, ελάχιστη έκφραση της οποίας είναι οι διαφυλικές διαφορές αυτού του τύπου.

Ορισμένοι από τους προλαλήσαντες επιχειρούν έναν συγκερασμό κάποιων από αυτές τις προσεγγίσεις, πράγμα δέον διότι η γλώσσα έχει και την ιδιότητα της συμπύκνωσης, δηλαδή κομίζει πολλά παράλληλα μηνύματα, τα οποία άλλοτε αλληλοενισχύονται κι άλλοτε συγκρούονται ή και αντιφάσκουν.

Κατέγραψα αυτές τις σκέψεις στο πόδι κυρίως για χάρη της συνέχισης του διαλόγου. Σίγουρα δεν πρόκειται για συγκροτημένη θεωρία και αναμφίβολα υπάρχουν αρκετές τρύπες και κενά σ’ αυτά που αναφέρω. Για παράδειγμα, η tender_lilly προτείνει μια πολύ διαφοροποιημένη οπτική, η οποία μάλιστα ενσωματώνει και το D/s στον διάλογο, συσχετίζει δηλαδή την επιθυμία με την εξουσία. Αγαπητή tender_lilly ο λόγος που δεν σας απαντώ εδώ είναι επειδή το σκεπτικό σας μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον αλλά είναι από τις περιπτώσεις που έχω ανάγκη από προφορικό διάλογο για να θέσουμε πρώτα τον κώδικα επικοινωνίας, διότι αν αυτό το κάνουμε γραπτώς θα φάει κάτι τέρμινα, trust me   Για την ώρα λοιπόν, αρκούμαι να σας αφιερώσω μιαν άλλη ανάγνωση των εξής στίχων της αθάνατης Aretha: «What you want, baby I got it, What you need, do you know I got it?”

ΥΓ.: Επειδή ως μη μέλος έχω περιορισμένες δυνατότητες απαντήσεων τόσο σε pm όσο και δημόσια, να χαριεντιστώ και λίγο ευχαριστώντας τον Master_DO για το κομπλιμάν επισημαίνοντάς του παράλληλα ότι αυτό το έργο το έχω δει απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη και δεν θα πάρω άλλο, και να παρακαλέσω τους αναγνώστες για δημόσια έκφραση τυχόν αισθημάτων του τύπου «μωρ’ τι ‘ν’ τούτη καλοκαιριάτικα, ουστ, ουστ».

 

Απάντηση: Re: Η δε γυνή να ξέρει τι θέλει

Για να βοηθήσω τη συνέχιση του διαλόγου. Είμαι λάτρης της σοκολάτας... μπορώ να τρώω ατελείωτες ποσότητες. Θέλω λοιπον σοκολάτα. Από τις ιατρικές εξετάσεις που έχω κάνει, δεν έχω πεσμένη γλυκόζη και χαίρω άκρας υγείας γενικότερα. Επίσης, στο βαθμό που μπορώ να ξέρω για τον εαυτό μου, και όσα ζω δε μου λείπει το σεξ. Ωστόσο θέλω σοκολάτα γιατί μου αρέσει η γεύση της, ειδικά όταν λιώνει αργά αργά στο στόμα γιατί μου φτιάχνει ακόμη καλύτερα τη διάθεση. Εύχομαι ως τα βαθιά μου γεράματα να την απολαμβάνω, όπως απολαμβάνω και άλλα πράγματα στη ζωή μου. Υπάρχουν βέβαια πάρα πολλά άλλα που δεν ξέρω αν τα θέλω ή δεν τα θέλω και άλλα τόσα που δεν τα ξέρω καν για να ξέρω αν τα θέλω ή όχι και πολλές φορές δεν ξέρω τί μου γίνεται...

Γενικότερα όμως συμφωνώ με την προσέγγιση του MasterDo. Επίσης δεν υποχρεούμαστε να ξέρουμε τί θέλουμε απέναντι σε κανέναν, ίσως λίγο απέναντι στον εαυτό μας.

Μου είναι πιο εύκολο να ορίσω τί δεν θέλω.

 

Απάντηση: Re: Η δε γυνή να ξέρει τι θέλει

Αγαπητή camera_obscura στη διάθεσή σας όποτε θέλετε για συζήτηση προφορική επί του θέματος και ευχαριστώ για την αφιέρωση.

Στο μεταξύ, θα ήθελα σας παρακαλούσα να διευκρινίσετε, εφόσον το επιθυμείτε και όταν θα έχετε την ευχέρεια, το ρήμα "θέλει" έχει την έννοια "βούλεται", την έννοια "επιθυμεί" ή και τις δύο;

 

Απάντηση: Re: Η δε γυνή να ξέρει τι θέλει

Ευχαρίστησίς Μου

Θα σου μιλήσω μπασκετικά.
Επειδή το ταλέντο το έχεις θα υποθέσω ότι ισχύει
αυτό που παρατήρησε κάποιος προπονητής.
Ψάχνοντας γρήγορους παίχτες βρήκε έναν που έτρεχε πιο γρήγορα απ’ τη μπάλα.
Μήπως να πάρεις κι’ άλλο, τρέχοντας αυτή τη φορά μαζί με τη μπάλα;
(Λέω εγώ τώρα…)

Μεγάλη υπόθεση ο συγχρονισμός.
(μπορείς να το πεις και εναρμόνιση)

 

Κορίτσια, δεν ξέρω πόθεν αντλείτε τις πληροφορίες σας, καλά θα κάνετε πάντως να μην δίνετε μεγάλη βάση στα όσα σας αραδιάζουν οι άντρες, φίλοι ή αγαπητικοί. Ο άνδρας μπορεί να είναι ειλικρινής μόνο με τους ομοίους του, ποτέ η σπάνια με το άλλο φύλο.

Αν λοιπόν ήσασταν μάρτυρες αυτηκοΐας σε μια αντροκουβέντα θα διαπιστώνατε πως η συγκεκριμένη ατάκα δεν πολυακούγεται. Στο ερώτημα ποιες γυναίκες μας αρέσουν, απαντάμε με ηλικιακά ή εμφανισιακά κριτήρια. Πιπίνια ή milf, ξανθές ή μελαχρινές, δίμετρες ή κοντοπούτανα (sic), αδύνατες ή οι κατά τον Καραγάτση, καλοκρεατωμένες.

Αν το ψάξουμε και λίγο βαθύτερα για να βρούμε τι ζητάμε απʼ τις γυναίκες, τότε βουλιάζουμε στα στερεότυπα. Η υποταγμένη, η τσούλα, η νοικοκυρά, η μάνα των παιδιών μου, άντε και για τους πιο μοντέρνους, η διανοούμενη κι η δυναμική επαγγελματίας. Μετά, πιάνουμε τα πολιτικά κι αρπαζόμαστε για το ποιος έκλεψε τα περισσότερα ή τʼ αθλητικά, οπότε μαλώνουμε αν η μπάλα πέρασε τη γραμμή του τέρματος. Τέλος, φιλιώνουμε και πάμε για ούζα.




Η ωμή, αφτιασίδωτη έκφραση της γυναικείας επιθυμίας τρομοκρατεί και πανικοβάλλει τους περισσότερους άνδρες. Γιατί μας εκπλήσσει αυτό; Σάμπως το ίδιο δεν συμβαίνει και σʼ εσάς; Θυμάστε αυτή την ξεκαρδιστική σκηνή από το Τούτσι;



Μερικές φορές σκέφτομαι πως αυτό που εμποδίζει την αλληλοκατανόηση των δύον φύλων είναι το γεγονός πως μοιάζουμε περισσότερο απʼ ότι διαφέρουμε. Και πολύ θα ήθελα να κρυφακούσω μια αντίστοιχη γυναικεία κουβέντα για να το εξακριβώσω.

Το τρίτο ερώτημα της νηματοθέτριας επιδέχεται πολλαπλές απαντήσεις.

Μια πρώτη εκδοχή θα ήταν να μην εννοούν παρά μόνο αυτό που λένε, δηλαδή να κυριολεκτούν. Τουτέστιν να τους αρέσουν όντως οι θεληματικές, αποφασιστικές και κατασταλαγμένες γυναίκες. Δεν το πολυπιστεύω αλλά ας μην αποκλείσουμε ολωσδιόλου κι αυτό το ενδεχόμενο.

Προφανώς όμως για να το έχετε όλες ακούσει, η ατάκα μάλλον κυκλοφορεί συχνά σε ιδιωτικές συνομιλίες κι ως γνωστόν, οι άνθρωποι καταφεύγουν στα κλισέ όταν βρίσκονται σε αμηχανία. Ωραίος καιρός σήμερα. Σημασία λοιπόν έχει σε ποιον απευθύνεται και υπό ποιες συνθήκες. Να επιχειρήσω μια πρόχειρη μετάφραση; Αποτελεί μια πρόσκληση για εκδήλωση ενδιαφέροντος.

Ο άντρας λέει: μου αρέσουν οι γυναίκες που ξέρουν τι θέλουν. Υπονοεί: άντε, ακόμη νʼ αποφασίσεις αν με γουστάρεις ή όχι; Πάρε μια απόφαση επιτέλους και μη μου ψήνεις το ψάρι στα χείλη. Γκέγκε;