Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Έχω εκφράσει πολλές φορές την άποψη ότι τα υ αναζητούν ένα άλλοθι πριν παραδοθούν. Για τους νεότερους στα fora, ως άλλοθι ορίζω μία είτε πλασματική είτε εκ χειρισμών του υ απορρέουσα κατάσταση, κατά την οποία το υ υποχρεώνεται να υποταχθεί.Η έξωθεν επιβληθείσα υποταγή - μία υποταγή που εντός BDSMικών πλαισίων απλώς δεν υφίσταται, σε αντίθεση με το τί συμβαίνει εκτός των πλαισίων αυτών- άρει από το υ το βάρος της επιλογής της. Δίνει, ας ειπωθεί έτσι, τη δυνατότητα στο υ να υποστεί   περιέλθει σε) μία επιθυμητή κατάσταση, χωρίς να την επιλέξει, ήγουν χωρίς να είναι υποχρεωμένο να αναγνωρίσει στον εαυτό του την ευθύνη για τις συνέπειες της επιλογής της.

Δεν θα διαταθώ εδώ ότι η μεταφορά μιας εσωτερικής επιθυμίας σε έναν εξωτερικό φορέα γίνονται εκ του πονηρού, ήτοι για να κερδίσει το υ το διαπραγματευτικό πλεονέκτημα εκείνου που ήδη έκανε μία σπονδή   υποτάχθηκε) και ως εκ τούτου κάνει μονάχα να λάβει. Ο λόγος για τον οποίο δεν θα ισχυριστώ κάτι τέτοιο, είναι μόνο το γεγονός πως αν μία τέτοια στρατηγική ήταν με σαφήνεια και συνειδητότητα καταρτισμένη εντός κάποιου, τότε σίγουρα αυτός έχει την απαιτούμενη αυτογνωσία ώστε να την απαξιώσει, ή ορθότερα να την θεωρήσει νηφαλιότερα.

Η θέση μου είναι πως δεν πρόκειται για τακτική του διαπραγματεύεσθαι, αλλά για μία ακόμη έκφανση της υποτακτικής προσωπικότητας. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι πολύ δύσκολο για έναν υποτακτικό άνθρωπο το να ορίσει αυτό που θέλει, να το διατυπώσει εντός του με σαφήνεια και να το διεκδικήσει, αποδεχόμενος κάθε ευθύνη για την επιλογή της διεκδίκησης αυτής. Τολμώ να σκεφτώ, πως αν ήταν σε θέση να τα κάνει όλα αυτά, δεν θα ήταν υποτακτικός.

Στον αντίποδα αυτού θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η υποτακτικότητα ενός έχει αν όχι αμιγώς τότε κυρίως να κάνει με το περιεχόμενο των επιθυμιών του και ουδόλως με το πώς αν επιλέγει να τις μετασχηματίσει σε στόχους και με το πώς επιλέγει να τους επιτύχει. Η εμπειρία μου μου δείχνει ότι τα υ δεν διεκδικούν με συνειδητότητα την υποταγή τους. Ελπίζουν να προκύψει μετά από τη βίαιη κατάκτησή τους από κάποιο D. Ενίοτε η σκέψη τους είναι τόσο στρεβλή που ασυνείδητα προσπαθούν να προκαλέσουν θυμό ή ανταγωνιστικότητα σε μία προσπάθεια να εκμαιεύσουν ενδιαφέρον ή τάση για αναμέτρηση και επικυριαρχία. Ας πούμε ότι είναι πιο εύκολο να επιδιώξει κανείς ένα παιχνίδι, στο οποίο θα φροντίσει να χάσει, παρά να προσεγγίσει τον έτερο για να του εκφράσει την επιθυμία του να παραδοθεί.

Στο BDSM οι αδικημένοι του πολέμου δεν τεκμαίρονται, εντούτοις, να ζητούν αποζημιώσεις. Δεν διανοούμαι πώς ένας ώριμος Master θα αναγνωρίσει στον εαυτό του κανένα χρέος, απορρέον από την υποταγή ενός υ. Εκτιμώ όμως πως ένας ανώριμος άνθρωπος κυριαρχικής ψυχολογίας θα αρέσκονταν πολύ στην ιδέα της καθυπόταξης ενός υ. Στην ιδέα πως εκείνος κατόρθωσε να το υποταξεί, αντί της ιδέας πως το ίδιο παραχώρησε τον έλεγχο.

Φρονώ πως η ωριμότητα ενός Μaster έγκειται στην εγκατάλειψη του ρομαντισμού. Στη μετάβασή του στην κυνικότητα και στην αποδοχή της -πεζής, ομολογουμένως- ιδέας πως ένα υ επιθυμεί να παραχωρήσει τον έλεγχο, και αυτό ακριβώς -σε ένα αισιόδοξο σενάριο- κάνει.

Ως ωριμότητα στο υ, αντιλαμβάνομαι την παραίτησή του από την αναζήτηση ενός άλλοθι. Ή έστω την αντίληψη βαθιά εντός του, πως βρίσκεται στην αναζήτηση ενός άλλοθι.

Το υ που προκαλεί και δαγκώνει είναι ανώριμο. Είναι γοητευτικό μόνο στα μάτια ενός ανώριμου D. Υπό το φακό ενός ώριμου Master στερείται θέλγητρου. Παρά τον ευσεβή πόθων των περισσότερων υ, οι ακκισμοί πιάνουν τόπο μόνο όταν απευθύνονται σε κάποιον που τους παρερμηνεύει.

Τα υ που δαγκώνουν δεν σπανίζουν καθόλου: κανείς αρκεί να κάνει μια πρόχειρη αναζήτη στα fora για να βρει "υπερήφανα υ", "δύσκολα υ", "κυνικά υ", "δυναμικά υ", υ με χαμηλή ανοχή σε οτιδήποτε, υ που μασκαρεύουν τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, τα συμπλέγματα και την άμμετρη υποφώσκουσα επιθετικότητα σε ζοριλίκι, υ που προσβάλλουν με τακτ -σύμφωνα με τη φτωχή τους αντίληψη-, υ που αναρτούν νήματα για να κρώξουν πως δεν υπάρχουν πια σοβαροί Masters, πως όλοι είναι κίβδηλοι, κρυπτοϋποτακτικοί, ριψάσπιδες και ψοφοδεείς, υ με κλονισμένα νεύρα, κακότροπα υ, υ σε αναζήτηση πατέρα, προστάτη, καταπιστευματοδόχου και χορηγού, υ με εμμονές πως θα τύχουν θύματα εκμετάλλευσης και εξαπάτησης, θηλυκά υ - θιασώτες της σκλαβοκεντρικής θεωρίας, αρσενικά υ που στο πρώτο rendez-vous κρίνουν σκόπιμο να αποσαφηνίζουν ότι δεν ανήκουν στην κατηγορία των απελπισμένων χορηγών και άλλα. Σαν να μην υπάρχουν βιώσιμα στάδια ανάμεσα στο υ που προσκυνά γονυπετές άγνωστα nicknames και στο υ που χλευάζει. Και σαν να μην υπάρχουν άλλες επιλογές για ένα υ εκτός από το να γλείφει και να φτύνει.

Δεν πιστεύω ότι ένα υ που δεν έχει αποδεχτεί τη φύση του, είναι σε θέση να συνάψει D/s σχέση. Λέω μάλιστα πως ένα τέτοιο υ, όχι απλώς δεν είναι σε θέση να προσφέρει τίποτα, αλλά επιπροσθέτως δεν είναι σε θέση να λάβει τίποτα. Ένα αγαπημένο μου πρόσωπο λέει γι αυτά τα υ, πως το να τους δείνεις, είναι τόσο μάταιο όσο η ρίψη νερού σε έναν διάτριτο κάδο.

Εκτιμώ ότι ένα υ που περιέρχεται σε μία κατάσταση μη αυτοαποδοχής, δυσαρέσκειας με την ίδια του τη φύση, οργής απέναντι στις επιθυμίες του ή μη αναγνώριση των επιθυμιών του και προβολή τους σε κάποιον εξωτερικό φορέα και εν γένει έλλειψης αυτογνωρίας δεν χρειάζεται Master. Εκτιμώ ότι χρειάζεται περισσότερο κάποιον που θα επιφορτιστεί με την ευθύνη να το βοηθήσει να ανακαλύψει, να αποδεχτεί και να συγχωρέσει τον εαυτό του. Με την υπόθεση πως η ζωή καθενός είναι το πολυτιμότερο πράγμα που καλείται να διαχειριστεί, πιθανολογώ πως ίσως χρειάζεται κανείς να συγχωρέσει τον εαυτό του για το γεγονός πως είναι υποτακτικός και πως παραιτείται εν μέρει ή εν συνόλω από τη διαχείρισή της.

Υπογραμμίζεται δε ότι εδώ γίνεται λόγος για ανθρώπους επιφορτισμένους με την ευθύνη της παροχής ψυχαναλυτικής βοήθειας, και όχι για ανθρώπους που μπορούν ή επιθυμούν να βοηθήσουν. Γιατί το BDSM μπορεί να έχει ψυχοθεραπευτικές εξωτερικότητες, εντούτοις δεν αποτελεί δόκιμη ψυχοθεραπευτική μεθοδολογία. Και ένας Μaster δεν δεσμεύεται να τελέσει χρέη ψυχολόγου.

Εν κατακλείδι και κοντολογίς, θα ήθελα να σημειώσω ότι το υ που δαγκώνει δεν χρειάζεται φίμωτρο ούτε μαστίγιο. Χρειάζεται πολλή δουλειά με τον εαυτό του.

 

Απάντηση: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Ξέχασες τους κρυφοϋποτακτικούς, αυτούς που φορούν τη μάσκα της κυριαρχίας για να μπορούν να "δαγκώσουν" ό,τι αντιλαμβάνονται ως υποτακτικότητα (εντός τους). Ένα τηλεψυχογράφημα που σέβεται τον εαυτό του δεν θα έπρεπε να παραλείψει κι αυτή την καρικατούρα υποτακτικότητας.

 

WOW...ειπε ο πετεινος τον γαιδορο κεφαλα...WOW.. και ΓΑΒ ΓΑΒ....Στο τελος με αυτες τις αμπελοφιλοσοφιες σας Μ βλεπω να δαγκανετε ο ενας το γκαβλι του αλλου..ΡΕ κοιτα να δεις που περιμενα ενα Μ να μου πει τι ζηταω απο την ζωη....

 

Απάντηση: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

+1

 

Απάντηση: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Πρώτα Μέντορα δηλαδή και ύστερα κάποιον Μάστερ ή Μίστρες. Συμφωνώ απόλυτα. Πιστεύω πως στην αρχή, μόνος του κάποιος, όσο καλά και αν νομίζει ότι ξέρει τον εαυτό του και τις ανάγκες του, θα πρέπει να βρει κάποιο εμπειρότερο άτομο να μιλήσει και κυρίως να ακούσει. Πιστεύω το ιδανικό θα ήταν 2 Μέντορες μάλιστα. Έναν/μία υποτακτικής φύσεως & έναν/μία κυριαρχικής. Δεν θα 'ταν δε κακό, να έκαναν το ίδιο και επίδοξοι/ες Ντομς.

 

@Syrah

Τι ακριβώς ορίζεις ως άλλοθι; Την επίκληση των ερωτικών αισθημάτων ως αιτία της υποταγής;
(του στυλ Παραδόθηκα επειδή ερωτεύτηκα).
Την Εξιδανίκευση;
(του είδους Υποτάχτηκα μόνο στον συγκεκριμένο επειδή ήταν ο σούπερ ξεχωριστός).
Κάτι άλλο;

 

Απάντηση: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

@vautrin,

έχω την εντύπωση ότι το άλλοθι είναι "υποτάχτηκα επειδή μου επιβλήθηκε και με υπόταξε ο Άλλος"

απολογούμαι που πετάγομαι έτσι, αλλά είναι ένας διάλογος παλαιόθεν που είχαμε με τη Syrah και στον οποίο τώρα ξεκαθαρίζουν κάποια πράγματα  

@ Syrah, όμορφο νήμα  

Για κάποιες υποτακτικές δεν είναι ακριβώς αδυναμία επιλογής, είναι αδυναμία λήψης της τελικής απόφασης, αυτό έχω διαπιστώσει.

Το ζήτημα της αξεκαθάριστης επιθυμίας, που είναι απίστευτα πολύ κουραστικό εκεί πρέπει να εδράζεται, στην αδυναμία λήψης της τελικής απόφασης.

Όμως, αυτή την απλή περίπτωση εννοούμε όταν λέμε "το υ δαγκώνει"; Νομίζω ότι υπάρχουν και πολλά άλλα...

@ Ninevi,

με δύο μέντορες δεν θα μπρεδευτεί το καημένο; Δεν μπορώ εύκολα να ελέγξω τις επιρροές πάνω μου, ιδίως αν δεν έχω προλάβει να τις επεξερταστώ αν είχα δύο θεμιτές επιρροές θα είχα πρόβλημα.

 

Απάντηση: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Στα δικά μου μάτια, το τοπίο ξεκαθαρίζει όταν φανερώνονται όλες οι πλευρές ενός νομίσματος και όχι μόνο αυτή με την οποία θέλω να πληρώσω, για να το πω απλοϊκά.

 

Σας ευχαριστώ όλους για τα ευγενικά σας σχόλια. Ninevi δεν αναφερόμουν σε μέντορα, τουναντίον εξέθεσα την άποψη πως το ζήτημα της υφέρπουσας -μα ευκόλως αναδυόμενης- επιθετικότητας είναι ένα ζήτημα αυτοαναφορικό και ως εκ τούτου θα ήταν σοφότερο κανείς να το πραγματεύεται με τον εαυτό του και όχι να το αφήνει να εμφιλοχωρεί στις σχέσεις του, ή ακόμη χειρότερα να τις καθορίζει. Ο ορισμός της tender_lilly για το άλλοθι ήταν σωστός. Την ερώτησή της δεν κατανόησα, αν είναι εφικτό ας γίνει μία επαναδιατύπωση.

 

Απάντηση: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Για δες τελικά που μία άποψη μπορεί να τεκμηριωθεί μέσα σε τρείς γραμμές , κάτι που στάθηκε ανέφικτο μέσα σε μία ολόκληρη σελίδα!!!

---------- Post added at 23:27 ---------- Previous post was at 23:18 ----------

Απορώ καλή μου Syrah όλη αυτή η αναλυτική σου θεώρηση για την υποτακτική ψυχολογία βασίζεται στην μεγάλη σου πείρα ενώ είσαι μόνο 29 ετών??

 

Απάντηση: Re: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Προφανώς αν το υ φέρεται έτσι με την *όποια* κυριαρχική προσωπικότητα συναντά, έχει self issues, ενδείκνυται δε, να μην είναι και τόσο υ όσο νομίζει on the first place. Τι καλύτερο λοιπόν, από το να βρει μία έμπειρη κυριαρχική φύση και μία έμπειρη υποτακτική, να κάνει τις ερωτήσεις που το απασχολούν, να ακούσει και άλλες απόψεις/θέλω. Γιατί; Διότι πολλές φορές, ακούμε τα θέλω των άλλων και καταλαβαίνουμε αυτόματα τι δεν θέλουμε εμείς. Άλλες πάλι, ουκ ολίγες, είναι το να ακούμε την ίδια μας τη φωνή, τη στιγμή που μιλάμε σε κάποιο τρίτο, να μας λέει ό,τι ακριβώς θέλουμε να ξέρουμε.
Προϋποθέσεις σε όλα αυτά που είπα:
α) Ο/οι Μέντορες δεν αποβλέπουν σε κάτι άλλο πέρα της όποιας βοήθειας
β) Αυτό που τόνισα στην αρχή. Μιλάμε για υ που αντιδρούν έτσι με όλες τις κυριαρχικές φύσεις που συναντούν και όχι για υ που απλά αντιδρούν (συχνά με το δίκιο τους) στα όποια τραγελαφικά βιώνουν.

Βέβαια, υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντιδράσει κάποιος ακόμα και σε τέτοια. Από τους ευγενέστερους μέχρι και τους πιο αναιδέστερους αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

 

Απάντηση: Προσοχή: Το υ δαγκώνει.

Αναρωτιεμαι κατα ποσο ειναι ευκολο για ενα κυριαρχικο ατομο να διαβασει, ερμηνευσει, αντιμετωπισει ενα υποτακτικο ατομο στο παρον φορουμ, πρωτα ως ατομο και προσωπικοτητα και μετα ως οτιδηποτε αλλο. Η εμπειρια μου μ'εχει διδαξει οτι το πως και τι γραφει καποιος/α εδω δεν ειναι αρκετο για να μπορω να πω με σιγουρια πως συμπεριφερεται στις σχεσεις του. Οι λογοι ειναι πολλοι και δεν θα τους αναλυσω.

Στο εισαγωγικο σημειωμα η νηματοθετρια παραθεσε παραδειγματα υποτακτικων ατομων ή απλα καποιες συμπεριφορες η εκφρασεις υποτακτικων ατομων; Ο χαρακτηρας του υποτακτικου καθοριζει το πως (και ποτε) βιωνει, εκφραζει και δεχεται την υποτακτικοτητα του/της ή η παραδοχη/αποδοχη της υποτακτικοτητας καθοριζει και το πως θα πρεπει να "στεκεται" στο παρον φορουμ;
Ο κυνισμος, η δυναμικοτητα, η σκληροτητα και ο θυμος ειναι χαρακτηριστικα ειτε μονιμα ειτε προσωρινα ολων μας πιστευω.

Οταν καποιος δειχνει και γραφει θυμωμενα, αυτο δε σημαινει πως ειναι θυμωμενος με τους αλλους αναγκαστικα. Μπορει απλα να ειναι θυμωμενος με τον εαυτο του, μιας και εχει αναλαβει το βαρος των ευθυνων του. Απλα ισως δεν ξερει πως να συγχωρεσει τον εαυτο του. Πολλα μπορουν να συμβαινουν.
Γιατι ενα ανωριμο υποτακτικο ατομο δεν μπορει να μπει σε μια D/s σχεση; Μεσα απο τις σχεσεις μας και την συσχετιση μας με ατομα ωριμοτερα απο εμας, ωριμαζουμε. Εαν το μοναδικο κριτηριο για την επιλογη ενος υποτακτικου ατομου ειναι το ποσο συνειδητοποιημενο ειναι ή δειχνει οτι ειναι, τοτε οκ. Αλλα ειναι;