Το αποτυπωμα

Ειναι το τελος μιας σχεσης πιο δυνατο απο την πορεια της;

Πως συμφιλιωνεστε με σχεσεις που εχουν τελειωσει επισημα αλλα εχουν αφησει καθαρα αποτυπωματα και αποηχους στη σκεψη, καρδια και μυαλο σας;
Σχεσεις που τελειωνοντας, δημιουργουν πιο πολλα ερωτηματικα απ'οτι δινουν απαντησεις. Σχεσεις για τις οποιες δεν ξερετε πως να νιωσετε και τι να πιστεψετε και τι συμπερασματα να βγαλετε για τον εαυτο σας και τον αλλον.

Καπου ειχα διαβασει/ακουσει, πως το τελος μιας σχεσης οριζεται απο την αρχη της επομενης.
Ποσο ευκολο ειναι να "κλεισουμε" μια σχεση συναισθηματικα, ψυχικα και πνευματικα, και ποσο εφικτο ειναι αυτο οταν ο αλλος δεν ειναι προθυμος να παρει μερος στη διαδικασια.
Η συναισθηματικη ωριμοτητα παιζει σημαντικο ρολο στο να μπορεσουμε να δωσουμε οριστικο τελος σε μια σχεση, σε ενα "δεσιμο". Υπαρχουνε σχεσεις που δεν "κλεινουνε" ποτε, αλλα παιρνουν τη θεση τους στο hall of fame του ειναι μας;
Εδω αναφερομαι στις περιπτωσεις εκεινες που ουτε η λογικη ουτε ο χρονος μπορουν να βοηθησουν επαρκως για να τις μπλοκαρεις τελειως απο τα ονειρα σου.

 

Ακολουθώ τακτική Κουτούζωφ: Υποχώρηση και καμμένη γη. Κυρίως, καταστρέφω όλα τα γεφύρια πίσω μου.

Αλλά ναι, χτίζω ένα μουσείο όπου φυλάσσω τα ενθύμια των μεγαλύτερων πανωλεθριών μου. Δεν το επισκέπτομαι συχνά όμως. Το μόνο που σε διδάσκουν οι ήττες είναι πως να χάνεις. Καταστρώνω νέες εκστρατείες. Την επόμενη φορά θ' αποτύχω καλύτερα.

 

δε θυμαμαι... εχω καιρό να χωρίσω....

 

Απάντηση: Re: Το αποτυπωμα

Το οτι δεν θυμασαι μαλλον σημαινει πως δεν εχεις βιωσει σχεσεις στις οποιες αναφερομαι. Αυτες δεν ξεχνιουνται. 

 

Απάντηση: Το αποτυπωμα

μαζευεις τα κομματια σου κρατας τις αναμνησεις αναγνωριζεις τα λαθη σου και ελπιζεις να μην τα ξανακανεις..οσο δυνατος και να ειναι ο χωρισμος παντα υπαρχει το αυριο που πρεπει να ζησεις γι αυτο..αλλωστε σε τετοιες περιπτωσεις πρεπει να αναγνωριζουμε και να αναζητουμε τι ειναι αυτο που μασ στηριζει μας κραταει οταν ο κοσμος μας καταστρεφεται..τοτε ισως βρουμε πλευρες μας που δεν γνωριζουμε..πραγματα που μενουν ακλονητα οταν ολα καταρεουν

 

Η συμφιλίωση έρχεται με το χρόνο.
Φυλάμε τις όμορφες εικόνες, κρατάμε τη γνώση που αποκτήσαμε και πάμε μπροστά.

Αν είμαστε βέβαιοι για την απόφαση μας να απεμπλακούμε, πολύ εύκολα. Και πάντα με αξιοπρέπεια και σεβασμό στο πρόσωπο του άλλου.

Οι μακροχρόνιες και οι δυνατές σχέσεις που έχουμε ζήσει θα αποτελούν πάντα κομμάτι μας. Υπό αυτή την έννοια, τίποτα δεν τελειώνει και τίποτα δεν πάει χαμένο.
Δεν έχει όμως νόημα να ζούμε στο παρελθόν, ούτε έχει νόημα να σκεφτόμαστε πράγματα τα οποία έχουν πλέον κλείσει τον κύκλο τους.

Ας αφήσουμε τις παλιές αγάπες να πάνε στον παράδεισο...

 

Απάντηση: Το αποτυπωμα

Ο φιλος μου ο Ντανουα με ειπε οτι αυτο το νημα με κανει να φαινομαι κολλημενη και καμενη.. 
Ρε το μπαγασα... Στρατη σ'ευχαριστω για την ειλικρινη απαντηση. Θα προτιμουσα να αναφερονται οι συμφορουμιτες σε δικες τους εμπειριες οσο ειναι δυνατον. Δεν ψαχνω παρηγορια..
Παιζουμε ταβλι με τους δαιμονους μου. 

 

Απάντηση: Το αποτυπωμα

  

 

Απάντηση: Το αποτυπωμα

Γιατί να κλείνει κάτι; Επειδή έχουμε μάθει να αποζητάμε πάντα τέλος και αρχή;

 

Απάντηση: Το αποτυπωμα

Ελα μου ντε. Οχι μονο ψαχνουμε τελος αλλα και ικανοποιητικο, ακομα και αν δεν οδηγησει στο "μαζι".

Συναισθηματα, στιγμες, στιγμιοτυπα, χαμογελα λιγο πριν κλεισει η πορτα, που ειναι αρχη και τελος απο μονα τους.

Οχι δε πιστευω οτι υπαρχει τελος. Αυτο δειχνει ο χρονος.

 

Απάντηση: Το αποτυπωμα

καθε σχεση αρχιζει και τελειωνει με το δικο της τροπο...το μονο που μου εχει μεινει (προσωπικα) απο ολες τις σχεσεις μου, ειναι το ερωτημα "τι ηθελα και εμπλεξα",τιποτα αλλο..

 

Απάντηση: Το αποτυπωμα

Οι χωρισμοί είναι μικροί θάνατοι... και ως τέτοιοι εμπεριέχουν οριστικό τέλος. Το να μπορεί κανείς να βιωνει και αυτό το κομμάτι μιας σχέσης, είναι αν και επώδυνο εν τέλει είναι απελευθερωτικό.