Διακρότημα

«Εάν οι άνθρωποι μπορούσαμε να ζήσουμε σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής
θα ήμασταν ευτυχισμένοι.»
Όταν το ακούς αυτό από τα χείλη φυσικού, καλό είναι να δίνεις κάποια βάση.

Σουλατσάροντας στη Φωκίωνος Νέγρη το μάτι μου τράβηξε μια λέξη προκλητική.
Κάποιες φορές, ως δια μαγείας, μία ακολουθία γραμμάτων σε ηδονίζει.
Κι΄ας μην ξέρεις την έννοιά τους.
Κι΄ας σου ήταν άγνωστη η λέξη μέχρι τώρα.
Κάτι μέσα σου ψιθυρίζει πως πρέπει να ασχοληθείς με αυτή τη λέξη.
«Διακρότημα».
(Μέχρι και το ms office είναι ανίδεο περί της ύπαρξης της έννοιας
και διαμαρτύρεται κοκκινίζοντας).

Η πρώτη παρενέργεια του νέου μου φλερτ με την καινούρια ανακάλυψη είναι η απογοήτευση.
Πρέπει θέλω - δεν θέλω να πάρω απόφαση ότι οι άνθρωποι δεν ζούμε σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής.
Το λέει κι’ η φυσικός.
Αποδεικνύεται κιόλας καθημερινά.
Ένα δελτίο ειδήσεων, μια εφημερίδα, αρκούν να το καταλάβει κανείς.
Αρκεί να μη είναι έλληνας και να μην κατατρίβεται με το bdsm.
Ειδάλλως, δεν το παίρνει ποτέ χαμπάρι.

Η λέξη όμως με γαργαλάει ερεθιστικά.
Θέλω να την ξεψαχνίσω.
Να τη διαστρέψω σαν γνήσιος διεστραμμένος.
Να της επιβληθώ σαν Κυρίαρχος, όπως κάνω στα πάντα στο διάβα Μου.

Μέχρι την πλατεία του Κανάρη, σιμά στο παλιό μου Δημοτικό,
είχα βάλει τη φυσικό να μου εξηγεί τα πως και τα γιατί.
Δεύτερη ηδονή.
Το διακρότημα έχει να κάνει με ταλαντώσεις, κύματα, συχνότητες και αλληλεπιδράσεις.
Προσέγγιζα τον οργασμό αργά αλλά σταθερά.
Μνήμες από τις μέρες ραδιοφώνου ξεπετάγονταν μαζί με τα ψωρόνερα του Ομέρ Πριόνη
που δίσταζαν υποτακτικότατα να αναβλύσουν
μέσα σε στέρνες που με έχουν ξεπεράσει προ πολλού σε ηλικία.
Εμένα πάντως μου αρέσουν ακόμα.

«Όταν ένα σύστημα δέχεται την επίδραση Εξωτερικού Διεγέρτη,
ταλαντώνεται θέλοντας να αυξήσει το πλάτος του....»
Η φυσικός ήταν κατηγορηματική και λόγο δεν είχα να αμφιβάλω.
Φωκίωνος και Επτανήσου το νιονιό Μου είχε βγάλει ήδη εισιτήριο για το γνωστό ταξίδι.
«Εξωτερικός Διεγέρτης».
«Ταλάντωση»
«Συντονισμός»
Σα να λέμε
Κυρίαρχος.
υποτακτικό.
Σχήμα.
Δεν υπήρχε περίπτωση, ήμουνα μπροστά σε μία ακόμα μεταποίηση.
Γνήσιος Μόδιστρος.

Η έννοια-δυναμίτης έσκασε στ’ αφτιά μου κάπου ανάμεσα Σκύρου και Μεγίστης,
Λίγα μέτρα από κει που κάποτε άνοιξα για πρώτη φορά τα μάτια μου, Έκτορος και Τενέδου γωνία.
Ο κρότος της ήταν μελωδία, η 11η του Μπετόβεν, εκείνη που δεν συντέθηκε ποτέ,
άρα μπορώ να τη φαντάζομαι όπως επιθυμώ,
άρα Μου ανήκει ολοκληρωτικά
κι’ ας μην υπάρχει.
Είναι όμως δική Μου.

«Αρμονική Ταλάντωση».

Είχα πολλά χρόνια να μηρυκάσω αυτό το φαινόμενο.
Κοιτούσα το παντελόνι ανάμεσα στα σκέλια μου
να δω αν τα υγρά είχαν σταμπάρει το ύφασμα.
Δυστυχώς όχι.

Το γαμημένο ιδεοδρόμιο μπήκε μοιραία στο πλάνο.
Λέλας Καραγιάννη γωνία, έξω απ’ το 26ο. Το Δημοτικό μου.
Σημαδιακά πράματα.

«.. Όλα εκπέμπουν συχνότητες. Ακόμα και το ανθρώπινο σώμα. Όταν ο εξωτερικός διεγέρτης συντονιστεί με το σύστημα δημιουργείται ταλάντωση...»
- Συνέχισε.
- « Το σύστημα τείνει να πάρει το μέγιστο πλάτος του...»
- Και μετά;
- ¨Αν το σύστημα γίνει φαταούλικο τότε...»
Τινάχτηκα σε όρθια θέση, όντας ήδη όρθιος.
- Φαταούλικο;;
- «Φυσικά! Αν θελήσει να λάβει μεγαλύτερη ταλάντωση από αυτή που μπορεί να αντέξει.»
-Τι είπες τώρα;! Έχεις καταλάβει τι είπες;
Με κοιτούσε απορημένη. Γνήσιο θετικό μυαλό. Σίγουρο, με λόγου γνώση.
Άρχισε να λέει παραδείγματα,
το τζάμι που τρίζει από τον ήχο του αεροπλάνου,
το βήμα των στρατιωτών που έριξε τη γέφυρα όταν συντονίστηκε.
Φαταούλικο! Τι ωραία παιδιάστικη λέξη.
Τα λόγια της είχαν γίνει χαλί σαν τη μουσική που ακούγεται από κάτω
όταν ο εκφωνητής μιλάει στο ραδιόφωνο.
Σύστημα - διεγέρτης - συντονισμός - ταλάντωση - αρμονική - αντοχή- φυσικό κι’ αφύσικο.
Ιδεοδρόμιο.
Άντρες - γυναίκες, Κυρίαρχοι - υποτακτικοί, ταλάντωση, αρμονική ταλάντωση, αλληλεπίδραση, υπερβολή...

Διακρότημα.

Μεγάλη προσπάθεια να πειστούν οι έλληνες bdsmers πως
« όλα είναι κάτι σε σχέση με ένα άλλο
είναι μικρό γιατί το δίπλα είναι μεγάλο
Είσαι ωραίος γιατί εγώ είμαι άσχημος
Εσύ με ξέρεις γι’ αυτό είμαι διάσημος »

« Κι’ εμείς καβάλα στα ηλεκτρόνια της ύλης
Το ‘πε ο ρεμπέτης ο ροκάς ο Παρμενίδης...»

Ο Τζιμάκος το ξέρει πάντως.
Το φόρουμ θ’ αργήσει να το ανακαλύψει ακόμα.

Τι resources, tutorials και κουραφέξαλα.
Δεν ανοίγουμε κανα βιβλίο Φυσικής;

Υ.Γ.
Το ότι υπάρχει η έννοια του διακροτήματος και μόνο,
αρκεί για να πειστεί και ο πλέον αφελής
πως τίποτα σ' αυτή τη ζωή δεν στέκεται μόνο του.
Σε πείσμα όσων ακόμα απομονώνουν τα πράγματα για να τα μελετήσουν.

 

Απάντηση: Διακρότημα

Καλη ιδεα αυτο με την φυσικη. Κατι που με απασχολει συχνα ειναι οι αντιστασεις. Κυριως οι δικες μου.


Ηλεκτρική αντίσταση είναι το φαινόμενο κατά το οποίο ένα υλικό δυσχεραίνει τη διέλευση ηλεκτρικού ρεύματος μέσα του. Ορίζεται ως ο λόγος της διαφοράς δυναμικού ως προς την ένταση του ηλεκτρικού ρεύματος:
 
όπου:

R: Η αντίσταση που εμφανίζει το αντικείμενο (σε ohms)
V: Η διαφορά δυναμικού/τάση που εφαρμόζεται στα άκρα του αντικειμένου (σε volts)
I: Η ένταση του ρεύματος που διαρρέει το αντικείμενο (σε amperes)


Η αντίσταση είναι εξ' ορισμού αντίθετη έννοια της αγωγιμότητας. Υλικά που είναι μονωτές έχουν μεγάλη αντίσταση, ενώ υλικά που είναι αγωγοί έχουν μικρή αντίσταση. Η αντίσταση μπορεί να μην είναι σταθερή, αλλά να αλλάζει ανάλογα με τις εξωτερικές συνθήκες, ή να εξαρτάται από το ηλεκτρικό ρεύμα. Η ηλεκτρική αγωγιμότητα ορίζεται ως το αντίστροφο μέγεθος της αντίστασης.
Υλικά στα οποία η αντίσταση είναι σταθερή ονομάζονται αντιστάτες (κοινά ονομαζόμενες «αντιστάσεις»). Συνήθως, αυτά τα υλικά είναι οι αγωγοί του ηλεκτρικού ρεύματος.

http://el.wikipedia.org/wiki/Ηλεκτρική_αντίσταση

Υ.Γ. Ξερω το θεμα δεν ειναι η Φυσικη αλλα το κειμενο σου Master DO εδω με οδηγησε.

 

Απάντηση: Διακρότημα

Μου άρεσε, όπως πάντα η γραφή, αλλά και η ιδέα, το παιχνίδι. Αλλά πιο πολύ μου άρεσε το φόντο, οι παιδικές αναμνήσεις. Ίσως γιατί μου είναι γνώριμα τα μέρη σου. Εδιδάχθηκα κολυβογράμματα, ξέρεις ντε πού, σε εκείνο το απέραντο "μπουρδέλο" λίγους δρόμους παρακάτω που έβγαζε τα καλύτερα κ(ω)(α)λόπαιδα ever.
 

 

Απάντηση: Διακρότημα

Ever συμπατριώτισσα...
Δεν θα τις γλυτώσεις του χρόνου τις στρακαστρούκες παλιοβλάχα!

 

Απάντηση: Διακρότημα

 
Εντέλει, θα γυρνάω πάντα στα παλιά λημέρια, σαν τον δολοφόνο στον τόπο του εγκλήματος. 

 

Απάντηση: Διακρότημα

αναρωτιέμαι γιατί εγώ ποτέ δεν νοσταλγώ το παρελθόν μου,δεν το αναπολώ,δεν το θυμάμαι καν.Παρελθόν για μένα είναι το χθες κ μόνο αυτό...Όμορφο συναίσθημα το να θυμάσαι κ να αναπολεις.Σας ζηλεύω 

 

Απάντηση: Διακρότημα

Το φαινόμενο του διακροτήματος χρησιμοποιείται για αυτοσυγκέντρωση και ταξίδια του μυαλού.

Αφορά μία ολόκληρη διαδικασία συγχρονισμού .Το ακουστικό ερέθισμα πχ ο ήχος των καμπάνων συγχρονίζεται με τους πνεύμονες, την καρδία και τελικά με όλα τα όργανα μας.

Έτσι πέφτουμε σε κατάσταση rem , καθόλου εύκολο όμως με επαναλαμβανόμενες προσπάθειες κάνει θαύματα.

Για όσους ενδιαφέρονται αναρτώ ένα υπόδειγμα από meditation music .Απολαύστε το

 

Απάντηση: Διακρότημα

@assasina & katerina
'Εμαθα κι' από τις δυο σας σήμερα.
Ευχαριστίες.

 

Απάντηση: Διακρότημα

Από που προκύπτει το παραπάνω;
Γιατί προϋπόθεση του διακροτήματος είναι να υπάρχει σύστημα.

Αν κάποιος όμως δε γουστάρει τα συστήματα μπορεί να... ταλαντώνεται μόνος του.

Και δεν είναι λίγα τα παραδείγματα αυτά στη φύση.

 

Απάντηση: Διακρότημα

Κοίταξε σεσημασμένε ναρκοθέτη.
Μπορεί φυσικός να μην είμαι αλλά ούτε χαζός είμαι.
Όταν δε διδάσκομαι από τον ειδικό,
με επίγνωση πάντα της πιθανότητας μιας άστοχης άποψης,
(επειδή ούτε καθολικός στο δόγμα είμαι),
ακούω και αφομοιώνω.
Η ειδικός λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση
μου ψιθύρισε στ’ αυτί ότι ταλάντωση χωρίς εξωτερικό διεγέρτη δεν υφίσταται.
Είναι αυτό που προτού καν βγω τη βόλτα Μου στη Φωκίωνος
είχα διαισθητικά περιγράψει σε φιλόδοξη ενζενί του χώρου
με χορευτική ορολογία ως
“It takes two to tango”.
Η καθ’ ύλην αρμόδια επί του θέματος
κατά τη διάρκεια της περιπατητικής συνεδρίας του Σαββατόβραδου
ως έτερος θηλυκός Πλάτων,
διατεινόταν πως ως σύστημα νοείται κάθε αυθύπαρκτο υποκείμενο ή αντικείμενο
που εν δυνάμει αλληλεπιδρά.
(Σου λέω τώρα τι κατάλαβα εγώ ο άμαθος από τη σοφία της).
Τουτέστιν Ελισαίε,
Αν κάποιος κατορθώνει το αφύσικο,
δηλαδή να ταλαντώνεται μόνος του εν τη απουσία εξωτερικού διεγέρτη,
τότε μάλλον έχουμε θέμα.
Αυτό, αναφορικά με το bdsm, το είχα προ καιρού σκιαγραφήσει
σε πολύπειρη -μη ενζενί αυτή τη φορά - γνωστή και μη εξαιρετέα του χώρου
ως υποτακτικό αυνανισμό.
Εσύ ο ίδιος ακόμα είσαι η ζώσα επιβεβαίωση του λόγου της ειδικού.
Εάν δεν υπήρχε τούτο το βήμα για να εκφραστείς με το δικό σου προσωπικό τρόπο
πως θα ταλαντωνόσουν από μόνος σου μπρε;
Ποιός θα σχολίαζε τις σοφιστείες σου;

Γουστάρεις - δεν γουστάρεις Ελισαίε
Όσο έχεις ανάγκη να εκφράζεσαι,
εδώ θ’ αφήσεις τα κόκαλά σου!

Υ.Γ.
Εδώ προκύπτει ένα ενδιαφέρον κατάλοιπο.
Όσον αφορά τα υποτακτικά, έχει καλώς.
Όσον αφορά τα Κυριαρχικά που δεν βρίσκουν σημείο αναφοράς να διεγείρουν
(άρα και να διεγερθούν αντίρροπα),
έχει κανείς να κάνει κάποιο σχόλιο;

Faites vos jeux M/mesdames et M/messieurs.

 

Απάντηση: Διακρότημα

Εγω καπου εδω μπερδευτηκα. Εαν το υποτακτικο με το Κυριαρχο μελος αποτελουν ενα συστημα και συντονιζονται/ταλαντευονται συμφωνα με ρυθμο ενος εξωτερικου ερεθισματος, τοτε συμφωνα με τα παραπανω παραδειγματα το συστημα δεν εξασκει κανενα ελεγχο πανω στο ερεθισμα. Το ερεθισμα ειναι ανεξαρτητο οπως και η πηγη του.
Το ερεθισμα μπορει να ειναι ενας κοινος στοχος, η αγαπη, οι συνθηκες...
Το ερεθισμα επιδρα πανω στο συστημα μα το συστημα δεν επηρεαζει και δεν επιδρα πανω στο ερεθισμα. ( 
Ο ελεγχος δεν υπαρχει. Υπαρχει η συμβατοτητα των υλικων/μελων του συστηματος και η θεση η οποια κατεχουν το ενα προς το αλλο στο χρονο και στο χωρο, τα καθιστα δεκτικα ως προς το ερεθισμα.

Η ταλαντευση και ο συντονισμος επιτυγχανεται χωρις ν'αλλοιωνεται* το συστημα και τα επιμερους μερη του. Απλα "απορροφα" την ενεργεια του ερεθισματος.

*Η οποια αλλοιωση δεν ειναι επιφανειακη σε επιπεδο μοριων, ισως ομως σε επιπεδο ενεργειακο.

Επιφυλασσομαι να επανελθω...

Υ.Γ. Δεν εχω μελετησει το φαινομενο. Απλα χρησιμοποιω την φαντασια μου.

 

Απάντηση: Διακρότημα

Εγω εχω μια ακομα απορια...Υφισταται η εννοια του ελεγχου στη φυση; Υπαρχουν οι καταλυτες, οι δεκτες και οι πομποι, οι υποδοχεις κτλ. Αλλα εξασκειται ποτε ελεγχος απο κατι; Υπαρχει η αναγκη για ελεγχο στη φυση η αυτο ειναι κατι το τελειως ανθρωπινο;