Το αποτυπωμα

Απάντηση: Το αποτυπωμα

Όπως είπε η alnair και συμφωνώ, απ' τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις το φθαρμένο, άχρηστο, περιττό της σχέσης, το έχεις ήδη αφήσει πίσω σου, όπως τα αστέρια στον ουρανό, που ενώ έχουν σβήσει, καταστραφεί, εμείς χαιρόμαστε, νοσταλγούμε ακόμη τη λάμψη τους.
Δεν πιστεύω στις μοιραίες σχέσεις, ακόμη κι αν μας καθορίζουν, μας μεταμορφώνουν, τον πρώτο λόγο κατέχει η επιθυμία να βιώσουμε τις διαφορετικές όψεις μας, αλλιώς δεν γίνεται τίποτα άλλο από μια τρύπα στο νερό..

 

καλη η πειθαρχία αλλα χρειαζεται τονους απο αυτην. Σκεψου το προβλξημα σαν ενα τραπεζι που στηριζεται σε 3 πόδια τσιμενταρισμενα στο εδαφος. Αν κοψεις τα 2 , το τριτο θα δεχτει την τριπλασια πιεση απο αυτη που δεχόταν. Ετσι λοιπον οταν ερχεται η ωρα να λύσεις το προβλημα σου η πειθαρχια/θεληση δε φτανει. Χρειαζεται πρωτα απ ολα σωστη μεθοδο. Πχ ξεφορτωνεσαι καθε τι που σου θυμιζει αυτο που προσπαθεις να ξεχασεις. Ταυτόχρονα βρισκεις υποκαταστατο. Εκτος αυτου αντιμετωπίζεις ψυχραιμα και με πιστη στον εαυτό σου τις φοβίες σου. Δεν παιρνεις την καθεμια απο αυτες τις μεθοδους ξεχωριστά αλλα ολες μαζι. Και το κυριοτερο ειναι να πειθαρχήσεις τον εαυτο σου να ΘΕΛΕΙ να απεξαρτηθει αντι να ΝΟΜΙΖΕΙ οτι θελει.

edit:
το συνειδητό ειναι πανίσχυρο. Με αυτό σαν εργαλειο μπορεις να επανεκπαιδευσεις το υποσυνειδητό σου. Δε λεω οτι θα διαγραψεις τελειως το παρελθον σαν να συνεβη σε καποιον αλλο, αλλα θα αποδεχθεις την αλλαγή στον εαυτό σου και θα προσαρμοστείς σε αυτην, και ετσι τα αποτυπώματα της σχεσης που θα απομεινουν δεν θα ειναι ξενα, αλλα κομματι σου, θα ειναι ενα με το βαθύ εγώ σου, θα ειναι αυτό που σε ορίζει.

Για περισσότερη φιλοσοφία ακου και το παρακάτω, ειδικα το τελευταίο σκελος.
«Άφοβον το θείο, ανύποπτον ο θάνατος, τ'αγαθόν μεν ευκτητον, το δε δεινόν ευκαρτέρητον» - Φιλόδημος

 

Απάντηση: Το αποτυπωμα

Η απόφαση δεν είναι έλεγχος. Δεν αποφασίζεις να ελέγξεις. Αποφασίζεις να μην ελέγξεις. Το θέμα ειναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι επιμένουν να ελέγχουν αντί να αποφασίζουν να παραιτηθούν από κάτι από δεν ευδοκίμησε. Και επειδή όπως λες, η πραγματικότητα δεν αφήνει περιθώρια.. ε, αρχίζουμε τα δικά μας στο φαντασιακό επίπεδο, πράγμα απολύτως υγιές, αποφέυγει κανείς και τον πολύ πόνο εδώ πού τα λέμε.

 

Απάντηση: Το αποτυπωμα

  ναι...να μην ελεγξεις. Και να δεχτεις οτι δεν μπορεις.  

Παρ'ολα αυτα, χρειαζεται δουλεια με τον εαυτο σου. Απλα απο καποιο σημειο και μετα, αν συνεχισεις να προσπαθεις να εξηγησεις και να καταλαβεις, απλα δεν προχωρας.

Με φτιαξατε τη διαθεση συμφορουμιτες.  

 

Απάντηση: Το αποτυπωμα

Ακριβώς.

 

Απάντηση: Το αποτυπωμα

αν ισχυριστουμε οτι καθε χωρισμος ειναι ενας μικρος θανατος τοτε περναμε απο ολα τα σταδια του πενθους..δηλαδη
1. Άρνηση (Denial)
2. Θυμός (Aggresion)
3. Διαπραγμάτευση (Bergaining)
4. Κατάθλιψη (Depression)
5. Αποδοχή (Acceptance)

 

Συμφωνω πως τα αποτυπωματα παραμενουν μεσα μας
και μας καθοριζουν-διαμορφωνουν στην περαιτερω πορεια μας.
Αλλα με τα παραπανω εχω ενα θεμα....
πεταμε ο, τι μας το θυμιζει, και το αλλο....
βρισκουμε ταυτοχρονα υποκαταστατο!!!
Δεν πεταμε τιποτα γιατι κι αυτα ειναι κομματι μιας ζωης
που πηραμε και δωσαμε, κομματι μας!
Για να βοηθηθουμε ισως θα ηταν φρονημο να τα κρυψουμε για λιγο (για οσο).
Δεν θα μεινω στο γεγονος θιγοντας την ηθικη πλευρα εκμεταλλευσης
του αλλου που θα βρεθει στο διαβα μας,
χριζει μεγαλης αναλυσης και θα ξεφυγουμε απο το θεμα.
Θα σταθω όμως στο οτι κατα αυτον τον τροπο
δεν κοροιδευουμε κανεναν αλλον παρα μονο τον εαυτο μας
και αν καταφυγουμε αμεσως σε κατι αλλο αναποφευκτα
πεφτουμε στο μεγα και αιωνιο της συγκρισης.
Και αυτο καθε άλλο παρα να ξεχασουμε μας βοηθα! 

 

εγω δε κρατησα τα κυλοτακια της να τα μυριζω. τα σουταρα ASAP.

 

Φυσικά και δεν πετάμε τίποτα. Κρατάμε τις καλές στιγμές, αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και πάμε παρακάτω (σοφότεροι ίσως)...