Το τσίρκο της γλοιωδίας

Απάντηση: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Ο/η Top που δέχεται παραγγελιές :-d
Σε αυτό που λέω, ο bottom διατηρεί την παθητικότητά του στο "παιχνίδι" ή session αλλά πρακτικά, αυτός ελέγχει το τι θα του συμβεί (βλ. scene domination).

p.s. Πρακτικά δεν διαφέρει από αυτό που κάνει μια pro Domme.

 

Απάντηση: Το τσίρκο της γλοιωδίας

στις δυσκολες μερες που διανυουμε μου ακουγεται πολυ ενδιαφερουσα λυση για ανδρες σε (οικονομικη) απογνωση,ωστοσω,αν απαλειφθει το χρηματικο οφελος της επαγγελματια αφεντρας,πιο κινητρο μενει στην service top να (απο)δεχθει παραγγελιες ,πλην της αρεσκειας της ιδιας σε αυτες τις παραγγελιες;

 

Απάντηση: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Δεν φαντάζομαι να κάνει κάτι τέτοιο, αν αυτά που της ζητούνται δεν είναι έστω και λίγο της αρεσκείας της. Προσωπικά, όταν πρωτοξεκίνησα, μέχρι να βρω τι μου αρέσει, τι μπορώ να κάνω και τι θέλω να κάνω, καθοδηγήθηκα από φίλτατο sub/bottom και έκανα ο,τι ο ίδιος ζητούσε. Τότε μάλιστα δεν θυμάμαι καν να υπήρχε αυτός ο όρος -στην Ελλάδα τουλάχιστον-. Όλοι slave και Masters δηλώναμε  
Άρα ένας λόγος θα μπορούσε να είναι και η απειρία. Άλλος ένας λόγος που θα μπορούσα να σκεφτώ, είναι έλλειψη διάθεσης για αυτοσχεδιασμό. Με επιφύλαξη αυτό όμως.

 

Η άποψη μου είναι αντίθετη από την δική σου. Ως οπαδός της θεωρίας των κοινωνικών κατασκευών θεωρώ ότι η αξιακη κρίση δημιουργείται μέσα στην κοινωνία και παράγει ένα ορισμένο ήθος. Το ήθος αυτό μας επηρεάζει και κάνει το σώμα να "αηδιάζει". Η αξιακή κρίση λοιπόν προϋπάρχει της όποιας αηδίας νοιώθουμε. Η ηθική είναι "τρέχουσα" , ακριβώς όπως την ονόμασες , και ως τρέχουσα αλλάζει από τον ένα τόπο στον άλλο και από εποχή σε εποχή.
Υπήρχαν και υπάρχουν κοινωνίες εντός των οποίων η παιδεραστία είναι αποδεκτή.(περιοχές της αρχαίας Ελλάδας , Πολυνησία κλπ)
Δεν αηδιάζει το σώμα των ανθρώπων εκεί και δεν φαντάζομαι ότι όλοι οι παιδεραστές του πλανήτη μαζευτήκαν μια εποχή σε ένα τόπο. Εκπαιδεύτηκαν να το θεωρούν φυσικό κατά τον ίδιο τρόπο που εμείς εκπαιδευτήκαμε να αηδιάζουμε με αυτό. Αυτό το παράδειγμα νομιζω ότι στηρίζει απόλυτα την θεωρία της κατασκευής και τον τρόπο που αυτή λειτουργεί μέσα στις κοινωνίες.

 

Και πάλι θα συμφωνήσω μαζί σου (μα τί γίνεται; ) 

Αυτό που εννοούσα, για να διευκρινίσω και πάλι, γιατί μάλλον έχω πάψει να γίνομαι κατανοητή προ πολλού (μόνη μου τα σιγομουρμουράω...) είναι ότι έχω προσέξει την χρονική αλληλουχία των γεγονότων και έχει ως εξής: η πρώτη αντίδραση είναι ΣΩΜΑΤΙΚΗ (δηλ. αηδία) και μετά το μυαλό ερμηνεύει γιατί αυτό είναι "κακό". Πρώτα ξερνάω και μετά λέω, βρε για δες τον μαλάκα τί κάνει...

Αλλά, ασφαλώς, έχεις δίκιο. Θα τρώγαμε ακρίδες με μέλι, με μεγάλη μας ευχαρίστηση, εάν ήμασταν προφήτες στην έρημο...

Ακόμη μια υποσημείωση: εκπαιδευτήκαμε να θεωρούμε τα ούρα ακατάλληλα προς πόση, τα κόπρανα (ίσως και το σπέρμα) ακατάλληλο προς βρώση, την βία ακατάλληλη για να εκφράσει αποδοχή, τρυφερότητα, δέσιμο, αγάπη κλπ. Πώς είναι δυνατόν, μερικοί εξ ημών, να μην αηδιάζουμε, παρά το γεγονός ότι συχνά οι αξιακές μας κρίσεις για όλα αυτά παραμένουν αρνητικές; (δέχομαι ότι το γεγονός απαλύνεται υπό το πρίσμα της απόλαυσης, παρόλα αυτά, ο χώρος βρίθει από ενοχικούς - Κ και Υ).

Ή μήπως μας διεγείρει το ότι αηδιάζουμε αλλά κάνουμε την υπέρβασή μας και προχωρούμε στην πράξη, παρά την αηδία μας; Η αηδία είναι αυτή που μας διεγείρει; Εάν ήταν κάτι αποδεκτό δεν θα μας διέγειρε; Πολύ θα ήθελα να γνωρίζω τί είναι αυτό (φαντάζομαι ότι ανήκει στην παιδική ηλικία) που αποφασίζει ότι κάποιος θα διεγείρεται "παραβαίνοντας" και βεβηλώνοντας...Προφανώς κάτι πάει στραβά σε κάποιο σημείο. Προφανώς είναι κάτι που αντιβαίνει στην ομαλή ροή και ανάπτυξη της ανθρωπότητας...αντιβαίνει στην επιβίωση και αναπαραγωγή του είδους...

Πρόκειται για την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα; Είναι απαραίτητες οι μειοψηφίες στην συσπείρωση της πλειοψηφίας και στην συνοχή της; Είμαστε ένα αναγκαίο κακό ή το αλάτι της ζωής; 

ΥΓ. Συγχωρείστε με, σκέφτομαι μεγαλοφώνως...

 

Απάντηση: Re: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Οσον αφορα τα κοπρανα, δεν καταλαβαινω τι εννοεις με την εκπαιδευση Dora;
Ποτε τα ετρωγε ο ανθρωπος και ποτε αρχισε να εκπαιδευεται να μην τα τρωει; Βρωμανε και εχουν απαισια γευση. Και καμμια θερμιδικη η θρεπτικη αξια. Το ποσο κακο κανουν στην υγεια τα κωλοβακτηριδια, ναι μεν το ανακαλυψαμε μετεπειτα αλλα δεν νομιζω πως αυτος ειναι ο λογος που δεν τα τρωμε. Δεν θα αγνοησουμε την λογικη για τη καυλα. Δεν καταδικαζω οποιον το κανει απο τη στιγμη που το γουσταρει, αλλα οχι να λεμε και οτι θελουμε. 

 

Re: Απάντηση: Re: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Πράγματι είναι αλήθεια ότι μερικά πράγματα δεν απαιτούν εκπαίδευση. Όλες μα όλες οι κοινωνίες αποφεύγουν την μυρωδιά της αποσύνθεσης, είναι προφανές ότι η κατανάλωση κάποιου σάπιου πράγματος κάνει κακό...Παρόλα αυτά, έχω δει με τα μάτια μου παιδάκια να μαζεύουν κουραδάκια από το χώμα, κοπριές κλπ και να τα τρώνε με μεγάλη ευχαρίστηση. Ίσως επειδή δεν μύριζαν σαπίλα, ήταν ξερά. Επίσης, τα ούρα, δεν φαίνεται να εμπίπτουν στην ίδια κατηγορία απέχθειας, έτσι δεν είναι; Δεν θα ήθελα να μιλήσω για την κόκα κόλα...Βρωμάει, έχει απαίσια γεύση και καμία θρεπτική αξία. Επομένως;;;

Δεν γνωρίζω πόσο κακό κάνουν τα ούρα και τα κόπρανα ενός υγιούς ανθρώπου, πάντως είμαι βέβαιη ότι η κατανάλωσή τους από το ίδιο το άτομο που τα παρήγαγε, σε αραιά διαστήματα και μικρές ποσότητες, είναι πολύ λιγότερο βλαβερά από το κάπνισμα. Εγώ πάντως δεν έπαθα ποτέ μου τίποτα από αυτές τις μικρές ατασθαλίες...Από άλλες όμως, επιτρεπόμενες κοινωνικώς, ναι.

Δεν λέμε ότι θέλουμε. Χρησιμοποιούμε τη λογική μας για να εξηγήσουμε τη καύλα μας. Την εξηγούμε όμως;

 

Re: Απάντηση: Re: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Έτσι φαίνεται αλλά έτσι δεν είναι...
Τα βρέφη τρώνε τα κόπρανά τους δίχως ίχνος αηδίας. Γιατί συμβαίνει αυτό; πολλά μας διδάσκουν τα μωρά γύρω από το αιώνιο ερώτημα Nurtura versus natura.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Η γευση της κοκα κολας δεν αρεσει σε μερικους. Οι πωλησεις παγκοσμιως το αποδεικνυουν. Τα βακτηρια E.coli που ειναι φυσικη πανιδα του εντερου, σε οποιαδηποτε αλλο περιβαλλον του ανθρωπινου σωματος π.χ. του στοματος, προκαλουν ασθενιες οπως η γαστρεντεριτιδα.
Οσον αφορα τα ουρα, θα ηθελα να ρωτησω εαν ειναι τοσο ευγευστα για μερικους, ποσες φορες τα πινουν την ημερα χωρις να τους το επιβαλλει κανεις η να αφορα σεξουαλικη πρακτικη.

Δεν ειναι το γεγονος οτι τα ουρα και τα κοπρανα δεν ειναι καταλληλα προς ποση και καταναλωση που πρεπει να καταρριψουμε, αλλα να δεχτουμε οτι καυλωνουμε οταν κανουμε κακο στον εαυτο μας. Εκει ειναι το ταμπου. Εαν τωρα στοχος μας ειναι να δεχτει ολη η επιστημονικη κοινοτητα και οι βανιλλα οτι τα κοπρανα και τα ουρα ειναι οκ να τα τρωμε, εγω δεν θα συμμετασχω. Εαν ομως ο στοχος ειναι να μην νιωθουμε ενοχες για την διαφορετικοτητα μας, τοτε θα με βρειτε συμμαχο.

Η αηδια ειναι ενα αντανακλαστικο που εχει μια χρησιμοτητα στον ανθρωπο και τον προστατευει απο πολλα, και μπορω να πω εχει συμβαλλει στην εξελιξη του.

Αλλο τρωω χωμα και ξερα σκατα (δηλ. νεκρα βακτηρια) και αναπτυσσω αντισωματα, και αλλο τρωω σκατα και πινω ουρα σαν μερος της διατροφης μου.

 

Απάντηση: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Άρα σύμφωνα με τα άνωθεν, ο υποτακτικός άντρας μεταβιβάζει την εκ φύσεως κυριαρχία του (σωματική διάπλαση κ.λ.π.) στην κυριαρχική γυναίκα γιατί απλά θέλει να του ικανοποιήσει την καύλα του. Οπότε το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι ναι μεν δέχεται την κυριαρχία της γυναίκας απλά γιατί αυτό τον φτιάχνει σεξουαλικά, αλλά κατ΄ουσίαν δεν την έχει αποδεχθεί ότι υπάρχει στο θηλυκό.

Ενώ αντιθέτως οι υποτακτικές γυναίκες αλλά και πολλές από τις βανίλλα, ναι μεν θέλουν την κυριαρχία για την σεξουαλική απόλαυση τους, αλλά ταυτόχρονα την αποδέχονται και κατ΄ ουσία ότι υπάρχει εκ φύσεως στο αρσενικό.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Δεν το χω ακουσει ποτε αυτο, οτι δηλαδη τα μωρα δοκιμαζουν αυτο που μολις εχεσαν. Και αν συμβαινει αυτο, δεν το θεωρω ως επιχειρημα οτι ειναι στη φυση μας να καταναλωνουμε τις αποκρισεις μας. Τα μωρα δεν γεννιουνται πανετοιμα για το εξωτερικο τους περιβαλλον. Γιαυτο υπαρχουν οι γονεις. Αν αφησεις ενα μωρο μονο να τρωει τα σκατα του θα πεθανει. Δεν νομιζω να ειναι αυτο ο στοχος της φυσης.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Το τσίρκο της γλοιωδίας

Αν σε σοκάρει η κοπροφαγία, σκέψου ένα λιγότερο ακραίο παράδειγμα, τη γύμνια. Τα βρέφη δεν έχουν το αίσθημα της αιδούς έμφυτο, το αναπτύσσουν αργότερα. Οι μηχανισμοί της αιδούς και της αηδίας είναι παρόμοιοι κι οι λέξεις προφανώς έχουν κοινή ρίζα.