Η στιγμή και το απάνθρωπο

Στο έργο του γιαπωνέζου Τανάκα, O Εξωτικός Χορός της Ομορφιάς: Βασανιστήρια, θεωρείται δεδομένο το ότι μπορούμε να μιλήσουμε στην ψυχή μέσα από το σώμα. Ο βασανισμός του σώματος γίνεται μέχρι μία συγκεκριμένη στιγμή. Είναι η στιγμή που ο πόνος αλλάζει σε κάτι άλλο. Γίνεται παράδοση, υποταγή. Αυτό συμβαίνει ένα βήμα πριν από την απελπισία και τον τρόμο. Πρόκειται για μία λεπτή ισορροπία ακριβώς πάνω σ’ αυτό το μεταίχμιο.

Αυτό περιμένει ο άντρας. Παρακολουθεί πολύ προσεκτικά το πρόσωπο της γυναίκας, και βλέπει τη στιγμή μέσα στα μάτια της. Περιμένει τη στιγμή. Όλα γίνονται για τη στιγμή. Εάν περάσει αυτή η στιγμή, τότε όλα έχουν χαθεί. Η γυναίκα περνάει στον τρόμο. Περνάει σ’ αυτό που είναι απάνθρωπο.

Το πέρασμα της στιγμής προς την πλευρά του απάνθρωπου είναι το άνοιγμα της πύλης προς μία πιο ατόφια επικοινωνία, ανάμεσα σε δύο όντα γυμνά από συμβάσεις. Όταν χάνονται όλα αυτά που είναι κολλημένα πάνω στο εγώ μας, όπως ο πολιτισμός, η γνώση, ο εγωισμός, οι κοινωνικές επιταγές, τότε μένει μόνο το αρχέγονο, το αρχετυπικό. Μένει η φύση μας, εντελώς γυμνή, χωρίς φτιασίδια.

Θεωρώ ότι αυτός είναι ο στόχος του BDSM. Αυτή η επικοινωνία, μία επικοινωνία ανώτερου τύπου, πέρα από συμβάσεις.

Χρειάζεται όμως προσοχή όταν περνούμε στο απάνθρωπο, γιατί εκεί παραμονεύει η άβυσσος, η τρέλα, η ασχήμια. Ο Κ που μας οδηγεί εκεί, οφείλει και αναλαμβάνει να μας γυρίσει πίσω, σώους και αβλαβείς. Δυστυχώς δεν μπορούμε να βασιστούμε σε μία λέξη όπως καρότο, κόκκινο κλπ. Ο ερωτισμός τότε χάνεται και η επικοινωνία καταβαραθρώνεται. Πέραν τούτου, το safeword δεν επιτρέπει ποτέ την υπέρβαση της στιγμής.

Συναίνεση και εμπιστοσύνη από τη μία, υπευθυνότητα και γνώση από την άλλη, διασφαλίζουν την υπέρβαση της στιγμής κατά τρόπο ώστε το Υ να μην βιώσει τον απόλυτο τρόμο παρά μόνο με ψυχική και σωματική ασφάλεια.

Η επιλογή ενός Κ ικανού να το κάνει αυτό είναι ευθύνη του συνετού Υ. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, προτείνω την χρήση του safeword και επομένως την μη υπέρβαση της στιγμής.

ΥΓ. Μερικές πληροφορίες για την εξαιρετική ταινία του Τανάκα, εδώ: Beauty’s Exotic Dance: Torture! (no 50)

 

Απάντηση: Η στιγμή και το απάνθρωπο

Η παράθεση είναι από ένα random bdsm site, έτσι για να μη βάζουμε συνέχεια από τη wiki ξέρω γω.
Συμφωνώ απόλυτα με την 3η παράγραφο και πιστεύω ότι πραγματικά μπορεί να είναι το πιο όμορφο μέρος μιας σκηνής. Σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια επίσης, στο aftercare φαίνεται ποιος είναι σοβαρός και ποιος όχι. Στο ποιος (και πώς) το κάνει και ποιος όχι.
Συγνώμη dora_salonica αν βγήκα εκτός θέματος.

 

Απάντηση: Η στιγμή και το απάνθρωπο

Απολαυστικότατη προβολή!

 

Απάντηση: Η στιγμή και το απάνθρωπο

Η υπαρξη safeword..ενα οριο απο μονη της,ενα απαραιτητο καποιες στιγμες,δεκανικι,οταν προσπαθεις να εξερευνησεις,οταν θελεις να ανεβασεις το κατωφλι του πονου,..ακομα και η υπαρξη του περιοριζει,εχει ενα πριν κι ενα μετα την καθε φορα,περιοριζει απλα επειδη υπαρχει.
Κι οταν δεν..τοτε ειναι ο Κ που κρινεται,το καθε δευτερολεπτο..αν νοιωθει,αν ερμηνευει σωστα,ενα βλεμμα,μαι καινουρια ρυτιδα,μια ανακλαστικη καινουρια κινηση.Αν οι κεραιες του ειναι αρκουντως ευαισθητες.Αν ειναι αξιος της υπερτατης εμπιστοσυνης που συνεπαγεται η μη υπαρξη αυτης της βολικης λεξης..
Βαρεια η καλογερικη..κι οταν θελεις να τηρησεις το ανευ οριων,ανευ ορων,του Ανδρεα Εμπειρικου,πρεπει να εισαι ικανος να ανεβεις το Everest της ψυχης της,χωρις συμπληρωματικο οξυγονο..

 

Re: Απάντηση: Η στιγμή και το απάνθρωπο

Θυμάσαι; 

Δεν είσαι καθόλου εκτός θέματος. Και μάλιστα αυτή ήταν και η αρχική μου ιδέα, να παραθέσω κάποια κείμενα για το after-care.

Δεν ήταν όμως μόνο αυτή η πρόθεσή μου. Ήθελα να θίξω δύο κυρίως πράγματα:

1. Την δυστυχία της αναγκαιότητας του safeword.
2. Μία πιθανή σημασία της υπέρβασης, ως μπιντιεσεμικής έννοιας, ιδωμένης υπό ένα αμιγώς σαδομαζοχιστικό πρίσμα.

Σωστά. Ο Κ πρέπει να έχει ευφυία και εμπάθεια. Πρέπει να ερμηνεύει σωστά και να ξεπερνά τον σκόπελο του φόβου του Υ, που συχνά το κάνει και αντιδρά θεατρικά...Πρέπει να γνωρίζει πραγματικά το Υ του, αλλά και το πραγματικό αποτέλεσμα των "εργαλείων" που χρησιμοποιεί ως μέσα για να περάσει την στιγμή. Πρέπει να γνωρίζει, όχι μόνο πώς θα βοηθήσει το Υ του να γυρίσει πίσω, αλλά και πόσο πολύ αυτό αντέχει να απομακρυνθεί από τη στιγμή. Ίσως και πόσο θέλει να το κάνει...

Πολύ όμορφο...

 

Re: Απάντηση: Η στιγμή και το απάνθρωπο

Μήπως είναι λίγο βαριά η έκφραση ή είναι απλά ιδέα μου;

Το safeword, τουλάχιστον όπως το βλέπω εγώ, βρίσκεται εκεί για την ασφάλεια, την αυτοπροστασία του υ. Ίσως να είναι και απαραίτητο σε τυχαίες συνεδρίες ή στην αρχή μιας σχέσης.

Όταν, όμως, μιλάμε για ύπερβαση δε θεωρούμε δεδομένο πως ο Κ έχει καλλιεργήσει το αίσθημα της εμπιστοσύνης και της ασφάλειας στο υ; Πιστεύω πως όταν επέλθει αυτό, το safeword, εκ των πραγμάτων καθίσταται ανενεργό, άχρηστο. Και δε θεωρώ πως κάποιο υ θα έμπαινε καν στον κόπο να το χρησιμοποιήσει, εφόσον και για το ίδιο στόχος είναι η επίτευξη της υπέρβασης.

 

Re: Απάντηση: Η στιγμή και το απάνθρωπο

Είναι ιδέα σου. Η ελαφρότητα της έκφρασης που χρησιμοποίησα δεν συνάδει με το μέγεθος της υπονόμευσης που υπονοεί η αναγκαιότητα της συνθηματικής λέξης, μίας λέξης που θα θέσει τέλος στο μαρτύριο του Υ κατά κρίση του και κατ' εντολήν του. (Δεν ξέρω ποιος από τους δύο μετέχοντες είναι πιο δυστυχής τότε...)

Οι τυχαίες συνεδρίες δεν είναι μία δυστυχία;

Αν μία σχέση αρχίσει έτσι, έχει άραγε την δυνατότητα να εξελιχθεί διαφορετικά; (Εμένα δεν μου έτυχε ποτέ, πάντως. Όπου μου επιτρεπόταν safeword, σύντομα μου επιτρέπονταν τα πάντα...)

Μ' αυτό θα συμφωνήσω. Αρκεί η καλλιέργεια της εμπιστοσύνης να μην τραβήξει σε υπερβολικό μάκρος γιατί έχουμε και δουλειές... 

 

Απάντηση: Η στιγμή και το απάνθρωπο

Καλού κακού κράτα μια μπουκάλα συμπληρωματικό οξυγόνο. Αυτή κάνει καμιά φορά τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η στιγμή και το απάνθρωπο

Sorry για το εκτος θέματος που θα ακολουθήσει:
Το αγγλικό "empathy" δεν μεταφράζεται στα ελληνικά "εμπάθεια" αλλά "ενσυναίσθημα"-"ενσυναίσθηση" και νομίζω ότι αυτό εννοείς.


εμπάθεια η [embáθia] Ο27 : το να κυριαρχείται κάποιος από έντονα συναισθήματα εχθρότητας, κακίας ή μίσους· η ιδιότητα και ο τρόπος του εμπαθούς: Mίλησε με πολλή ~. Tον επέκριναν δριμύτατα, αλλά χωρίς οργή και ~. H ~ και ο φανατισμός δεν αφήνουν περιθώρια για διάλογο.
[λόγ. < ελνστ. ἐμπάθεια `φυσική επίδραση, πάθος΄ κατά την αλλ. της σημ. του εμπαθής]


ενσυναίσθημα το [ensinésθima] Ο49 : (ψυχ.) η ικανότητα να συμμετέχουμε στις ψυχικές εμπειρίες ενός άλλου, να ξαναζούμε, κατά κάποιον τρόπο, τα βιώματά του.
[λόγ. εν- συναίσθημα]

[Λεξικό Τριανταφυλλίδη]


Υ.Γ. Βασιλειάδου (από το "η θεία από το Σικάγο", αν δεν κάνω λάθος):
-Πως το λέτε εσείς εδώ γιατί ξεχνάω πως το λέμε εμείς εκεί....  

 

Απάντηση: Η στιγμή και το απάνθρωπο

Για άλλη μια φορά, πολύ καλό, D!

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η στιγμή και το απάνθρωπο

Καλά που κάποιος ακούει τί λέω, αντί να με κοιτάζει...Λολ. 

Σ' ευχαριστώ πολύ για την διόρθωση. Έχεις απόλυτο δίκιο. Νομίζω πως προτιμώ την λέξη ενσυναίσθηση.

You can't teach an old dog new tricks...Can you? 

 

Απάντηση: Η στιγμή και το απάνθρωπο

DNR - Bald Eagle (Haliaeetus leucocephalus)

" The mating "cartwheel" display begins high in the air with the two birds darting and diving at each other, until they lock talons and drop in a spinning free fall, until the last possible moment when they separate."

πιστέψτε με τα γεράκια δεν έχουν λέξη/κωδικό ασφαλείας ,απλά ακολουθούν το ένστικτό τους, αυτό το "σύστημα" εφευρέθηκε από επαγγελματίες που δεν έχουν το χρόνο να γνωρίσουν το σύντροφο τους(όπως συμβαίνει με δύο εραστές )και προκειμένου να εξυπηρετήσουν το πελάτη τους μέσα σε πλαίσια ασφάλειας πρόσθεσαν στο ερωτικό λεξικό την έννοια του safe-word .

έτσι λοιπόν αντιλαμβάνομαι τον αλγολάγνο ερωτισμό(=σαδομαζοχισμό για τους νεοέλληνες.. ) μία βουτιά στους πόθους μας, o καθένας παραδίνεται στον άλλον μέχρι το εκκρεμές να φθάσει στα όρια ελαστικότητας του,
τα υπόλοιπα όπως σκλάβος/αφέντης/κολάρα/κλπ φαντάζουν σαν καλλιτεχνικες διακοσμήσεις που μόνο ένας Παπαλάγκι θα μπορούσε να κατανοήσει ...