Σεξουαλική Επανάσταση

Όλος ο κόσμος θυμάται το τέλος του '60, το Γούντστοκ και τη "σεξουαλική επανάσταση". Οι νέοι του σήμερα την αντιμετωπίζουν ως θρύλο αλλά κάποιοι μάρτυρες εκείνης της εποχής με διαβεβαιώνουν: "Ναι, ναι έχει πράγματι υπάρξει".
Όταν τους εξηγώ ότι η μητέρα μου πιθανότατα δεν είχε συμμετάσχει σε αυτή, παραδέχονται ότι, αν και το κίνημα υπήρξε παγκόσμιο, δεν άγγιξε απαραιτήτως όλο τον κόσμο. Ο κοινωνιολόγος Φιλίπ Κομπεσσί το επιβεβαιώνει: «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξέρει κάποιος όταν μιλάει για σεξουαλική επανάσταση, είναι ότι αυτή μένει περιθωριακή, ότι αγγίζει ουσιαστικά ένα μέρος του νέου, μορφωμένου και αστικού πληθυσμού».
Πολλοί λένε ότι αυτό το κίνημα ξεθώριασε από τη δεκαετία του '80, με την άφιξη του AIDS. Από τότε, ολόκληρες γενιές βρέθηκαν σε αναζήτηση παιχνιδιών και ικανοποίησης των αισθήσεων... αλλά με ασφαλείς μεθόδους. Ήταν η αρχή της εξερεύνησης του "ασφαλούς σεξ".

Ένας μόνο ερωτικός σύντροφος σε όλη τη ζωή

Ο Ερβέ Λαταπί μου δήλωσε σε συνέντευξή του ότι "η σεξουαλική επανάσταση δεν έθεσε σε αμφισβήτηση το παραδοσιακό πρότυπο του ετεροφυλοφιλικού έρωτα". Σε αυτό συμφωνεί και ο Φιλίπ Κομπεσσί: «Η επανάσταση του '70 επέτρεψε την έναρξη του διαχωρισμού σεξουαλικότητας και αναπαραγωγής μέσω του χαπιού και της έκτρωσης. Επέτρεψε να ξανατεθεί σε συζήτηση το πατριαρχικό παραδοσιακό πρότυπο έχοντας, για παράδειγμα, περισσότερα διαζύγια με απαίτηση των γυναικών. Αλλά μια έρευνα πάνω στις σεξουαλικές συμπεριφορές στη Γαλλία το 2006 δείχνει ότι, και σήμερα ακόμα, σημαντικό μέρος Γάλλων δεν έχουν παρά ένα μόνο σεξουαλικό σύντροφο σε όλη τους τη ζωή, όποια κι αν είναι η ηλικιακή τους ομάδα ή το φύλο τους· είμαστε μακριά από μια ριζική και ταχεία αλλαγή των συμπεριφορών».
Παρόλα αυτά, σήμερα βλέπει κανείς να αναδύονται, μαζί με τα "πολυερωτικά" κινήματα (τα κινήματα που υποστηρίζουν το να έχει κανείς πολλαπλούς συντρόφους με την συγκατάθεση όλων των εμπλεκομένων), τα κινήματα "χωρίς παιδιά" ή να αναπτύσσονται οι θεωρίες των "queers", των ανθρώπων που αναζητούν άλλους τρόπους να βιώσουν το(-α) ζευγάρι(-α) και τη(τις) σεξουαλικότητά(-τές) τους, νέους τρόπους να ερωτευτούν και να βιώσουν το σώμα τους. Τα κινήματα και οι θεωρίες αυτές είναι ακόμα πιο αποσυνδεμένα από την αναπαραγωγή και το "παραδοσιακό" οικογενειακό κύτταρο.
Πρόκειται ίσως για μια νέα "σεξουαλική απελευθέρωση"; Για τον Φιλίπ Κομπεσσί, "είναι δυνατόν, αλλά όπως και η προηγούμενη, κινδυνεύει να μείνει μάλλον αστική και να έχει λίγα ορατά αποτελέσματα, ακόμα και αν είναι δυνατόν να βρει απήχηση μέσω του Ίντερνετ».
Παρόλο που είναι της μόδας διάφορα εργαστήρια όπως της ένωσης Paris-M (Ένωση Φετιχισμού και BDSM) που αφορούν την πανσεξουαλικότητα ή τον φετιχισμό των ποδιών, φαίνεται ότι πρόκειται για σημάδι των καιρών και ότι ακόμα και η κατηγοριοποίηση λεσβία/αμφί/ομο/δια μπορεί να καταστεί ξεπερασμένη στο μέλλον. Αυτό δέχεται και η φιλόσοφος Τζούντιθ Μπάτλερ που έχει συμμετάσχει στην αποδόμησή τους.
Πολλά γεγονότα τροφοδοτούν την αίσθησή μου για τη γέννηση ενός ευρέως κινήματος: [...]

Σε μια πολύ πρόσφατη έρευνα που παρήγγειλε ένα διαδυκτιακό κανάλι, το ποσοστό του 7% των Γάλλων που είχαν ήδη μια σεξουαλική σχέση με τρεις ή περισσότερους συντρόφους παρουσιάζει άνοδο, και το Διαδίκτυο οδηγεί στην αύξηση του ενδιαφερόμενου κοινού.
Εν συντομία, υπάρχουν πολλοί τρόποι να βιώσει κανείς "αλλιώς" τη σεξουαλικότητά του και/ή της σχέσης του, έξω από το τυπικό σεξουαλικό ή οικογενειακό σχήμα. Αυτές ίσως είναι υπόγειες τάσεις που δεν έχουν σταματήσει να εξελίσσονται.
"Όταν είσαι ο πρώτος που πιστεύει ότι εντοπίζει μια νέα τάση, το μέλλον δείχνει αν είσαι μια διάνοια ή ένας ηλίθιος, αλλά εδώ δεν υπάρχει χρυσή τομή", μου εξηγεί ο Γιαν Γκεγκάν, ο διαχειριστής της ιστοσελίδας Rue89. Είναι ενθαρρυντικό.
Λοιπόν, το μέλλον θα δείξει αν είχα δίκιο με το να έχω το 2010 την εντύπωση ότι βιώνουμε και δεύτερη σεξουαλική επανάσταση, που είναι ακόμα νεογέννητη και τραυλίζει, αλλά είναι αδιαμφισβήτητα παρούσα… Την επανάσταση της διεύρυνσης του σεξουαλικού δυναμικού έξω από την έννοια του ζευγαριού.

Πηγή: Είμαστε στην αυγή μιας νέας σεξουαλικής επανάστασης; | TVXS.gr

Εσείς συμφωνείτε με τον όρο σεξουαλική επανάσταση;

Πιστεύετε πως οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες, όπως διαμορφώνονται σήμερα στον δυτικό κόσμο, θα μπορούσαν να ευνοήσουν την γέννηση μιας δεύτερης σεξουαλικής επανάστασης;

 

Πολύ ενδιαφέρον θέμα ariadni!

Ας πούμε δυο λόγια γενικά για την επανάσταση πριν καταπιαστούμε με τα ερωτήματα που θέτετε. Πρώτον, η επανάσταση είναι μια συνεχιζόμενη διαδικασία σε αντίθεση με την εξέγερση που είναι χρονικά περιχαρακωμένη. Δεύτερον, αν και πολλοί ευαγγελίζονται την επανάσταση και μιλούν εξ ονόματός της, στην πραγματικότητα αυτή ορίζεται μόνο εκ των υστέρων, δηλαδή όταν η Ιστορία είναι σε θέση να κρίνει τις διαδικασίες και τα αποτελέσματά της. Τρίτον, η λέξη επανάσταση συνδέεται με τις έννοιες του ριζοσπαστισμού και της προοδευτικότητας, σε αντίθεση με αντιδραστικές ανατροπές που χαρακτηρίζονται πραξικοπήματα, καταστολές, κτλ (σκεφτείτε μόνο το ειρωνικό μειδίαμα που προκαλεί ακόμα και σήμερα η χρήση της έκφρασης "επανάσταση της 21ης Απριλίου" από τους χουντικούς). Τέταρτον, η "επανάσταση" είναι μια από τις πολλές έννοιες οι ερμηνείες των οποίων έχουν αποδειχθεί πιο ελαστικές κι απ' τις τσιχλόφουσκες γίγας. Τούτο σημαίνει ότι ορισμένοι ονομάζουν επανάσταση κάποιες διαδικασίες που επιφέρουν ριζικές αλλαγές στον κόσμο όπως τον ξέραμε (π.χ. "η εφεύρεση του τηλεφώνου έφερε επανάσταση στην ανθρώπινη επικοινωνία") και ορισμένοι άλλοι ονομάζουν επανάσταση το σθένος της δημόσιας μαζικής έκφρασης ιδεών ή/και πρακτικών που έως τότε θεωρούνταν απαράδεκτες.

Για να απαντήσουμε στο ερώτημά σας (αν υπάρχουν σήμερα οι όροι για μια "δεύτερη σεξουαλική επανάσταση"), πρέπει να απαντήσουμε στο αν υπήρξε πρώτη, όπως άλλωστε διερωτάται και ο αρθρογράφος του άρθρου που παραθέτετε. Δεδομένου ότι η γνωστή ως "πρώτη" σεξουαλική επανάσταση, δηλαδή αυτή του '60, ανταποκρίνεται εν μέρει μόνο σε όσα ανέφερα στην πρηγούμενη παράγραφο, είναι πολύ δύσκολο να δώσουμε (τουλάχιστον όχι ακόμα) μια έγκυρη απάντηση.

Έτσι, θα τροποποιούσα το ερώτημά σας ως εξής: κρίνετε ότι υπάρχει ευνοϊκό κλίμα για μια γοργή μεταβολή ευρείας κλίμακας των σεξουαλικών ηθών και πρακτικών στον δυτικό κόσμο; Εδώ θα σας απογοητεύσω καθώς θεωρώ ότι δεν είμαι σε θέση να δώσω μιαν έγκυρη απάντηση, καθώς δεν διαθέτω εποπτεία των επιστημονικών δεδομένων πάνω στο ζήτημα. Η εμπειρική μου εντύπωση είναι ότι σαφώς παρατηρούνται γοργές μεταβολές στον μικρόκοσμό μου και στο κλάσμα του χρόνου που ζω: όταν ήμουν παιδί η παρθενία των γυναικών ως το γάμο ήταν κραταιή αντίληψη ενώ σήμερα ηχεί σαν ανέκδοτο, το διαζύγιο ήταν έσχατη λύση ενώ σήμερα όχι απαραίτητα, οι σχέσεις εκτός γάμου υπήρχαν μεν αλλά με τη δέουσα διακριτικότητα και συχνά δεν ήταν καν ολοκληρωμένες ενώ σήμερα είναι αυτονόητες, η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν κατάρα ενώ σήμερα ερωτική επιλογή, κτλ, κτλ.

Ωστόσο, είμαι πολύ επιφυλακτική για την αξία γενίκευσης που μπορεί να έχει μια τέτοια επιχειρηματολογία. Κλίνω περισσότερο προς την άποψη ότι ζούμε σε πολλούς παράλληλους κόσμους και "πραγματικότητες". Τούτο σημαίνει ότι υπάρχουν άτομα και ομάδες που βιώνουν τη σεξουαλικότητά τους μέσα σε πλαίσια διαρκούς διερεύνησης, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι έχουν πραγματική επιρροή σε άλλα άτομα ή ομάδες που βιώνουν τη σεξουαλικότητά τους μέσα σε προκαθορισμένα και άκαμπτα πλαίσια. Το γεγονός ότι ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο η πληροφορία τρέχει ιλιγγιωδώς δεν σημαίνει ότι προκύπτει ουσιαστική όσμωση των ιδεών και των πρακτικών. Αντιθέτως, υπάρχουν μηχανισμοί που στην ουσία ενισχύουν τους φραγμούς. Για παράδειγμα, αυτό που για κάποιους είναι υπαρξιακή ανάγκη για διερεύνηση της σεξουαλικότητας, για άλλους "μεταφράζεται" ως lifestyle. Εν προκειμένω, το lifestyle μιμείται, αλλά δεν πραγματώνει ριζοσπαστικές ιδέες.

Όπως έγινε φανερό δεν απάντησα στα ερωτήματα της νηματοθέτιδος καθώς τα θεωρώ εξαιρετικά σύνθετα για μιαν απάντηση στο πόδι, αλλά ακριβώς γι' αυτό προσπάθησα να φωτίσω κάπως περισσότερο κάποιες όψεις του ζητήματος. Να σημειώσω εδώ ότι θεωρώ χρήσιμη την ανάγνωση της πηγής του άρθρου που παρατίθεται με περικοπές εδώ, γιατί δίνει κάποια επιπλέον στοιχεία που είναι χρήσιμα για να σχηματίσουν άποψη οι αναγνώστες.

 

Απάντηση: Σεξουαλική Επανάσταση

Ενδιαφέρον θέμα ariadni. Μπράβο!

Δεν θεωρώ ως κάτι δεδομένο την σεξουαλική επανάσταση του '60, προσωπικά δεν θα πρόσδιδα ποτέ τον όρο "επανάσταση", αλλά θα το ονόμαζα ως την εποχή που γνωστοποιήθηκε πιο ευρέως η εξέλιξη της σεξουαλικότητας των ανθρώπων, η οποία κατά τη γνώμη μου ποτέ δεν σταμάτησε και ποτέ δεν θα σταματήσει την εξελικτική της πορεία..

Είναι βέβαιο πως αυτή η δημοσιοποίηση βοήθησε τα μάλα στο να αλλάξουν ή και να καταρριφτούν πιο γρήγορα ήθη που έως τότε φάνταζαν κραταιά.(Αναφέρομαι πάντα στο δυτικό κόσμο) Οι έφηβοι και οι έφηβες απολαμβάνουν πιο εύκολα και σε μικρότερη ηλικία την ηδονή μέσα από τη σεξουαλική δραστηριότητα, το σεξ πριν από το γάμο είναι σχεδόν καθολικό, γνωστοποιήθηκαν ευρύτεροι τρόποι αντισύλληψης, υπάρχει καλύτερη εκπαίδευση και άπειρη πληροφόρηση για το σεξ, ευκολότερη πρόσβαση σε μεθόδους προφύλαξης κλπ

Από την άλλη η ομοφυλοφιλία έπαψε να αντιμετωπίζεται ως ψυχική διαταραχή και οι σεξουαλικές πρακτικές και προτιμήσεις που είναι γνώριμες, τουλάχιστον ως έννοιες, στο ευρύ κοινό είναι σχεδόν αναρίθμητες και επίσης πολλά σεξουαλικά στερεότυπα έχουν εξαλειφτεί...

Η εξέλιξη από πολλούς βαπτίζεται εύκολα ως επανάσταση αλλά δεν είναι έτσι.

Θεωρώ πως η σεξουαλικότητα θα παραμείνει ένας πολύ ισχυρός κώδικας επικοινωνίας που θα χαρακτηρίζει πάντα τις ανθρώπινες σχέσεις και η εξέλιξη της θα διατηρηθεί ως μια ασταμάτητη διαδικασία αλλαγών και επέκτασης των ορίων της σεξουαλικής ζωής των ανθρώπων.

Παρότι φύση αισιόδοξος και ένθερμος οπαδός της εξέλιξης σε κάθε τομέα, διαβλέπω το ακριβώς αντίθετο να συμβαίνει σε ότι αφορά το γενικό σύνολο του δυτικού κόσμου. Διακρίνω στις σύγχρονες κοινωνίες μια συνεχώς αυξανόμενη απώλεια της σεξουαλικής ταυτότητας αλλά και της σεξουαλικής επιθυμίας των ανθρώπων που έχουν επιδοθεί (δυστυχώς και τα δύο φύλα) στο κυνήγι μάταιων προτύπων ευτυχίας, κοινωνικής αποδοχής, επαγγελματικής ανέλιξης και οικονομικής δύναμης...

Η έλλειψη συναισθηματισμού και επικοινωνίας, η σχεδόν ανυπαρξία ελεύθερου χρόνου, το αυξημένο άγχος μιας πολύ φορτικής καθημερινότητας που μας έχει επιβάλλει ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η οικονομική ύφεση, η απουσία συντροφικότητας, η καταπίεση της πραγματικής εσωτερικής σεξουαλικής έκφρασης πολλών ανθρώπων αλλά και η μη κατανόηση των διαφορών των ρόλων αρσενικού και θηλυκού ένθεν και ένθεν, είναι στοιχεία που ποδηγετούν την σεξουαλική διάθεση.

Δυστυχώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι χάνουν, ξεχνούν ή δε ζουν έννοιες όπως πόθος, πάθος για την ηδονή, λαχτάρα για σεξ, ανάγκη να λατρέψουν και να λατρευτούν... Δυστυχώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρκούνται στο να κάνουν σεξ και όχι να βιώσουν τον έρωτα... Δυστυχώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι ρίχνουν το βάρος τους στην διαδικτυακή αναζήτηση ερωτικού συντρόφου... Δυστυχώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν μοναξιά… Δυστυχώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν να πουν τίποτα μετά το σεξ... Δυστυχώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι συμβιβάζονται σε μια σχέση που πληρεί λογιστικές προϋποθέσεις... Δυστυχώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταδικάζουν τον εαυτό τους στη "λογική" της εξασφάλισης υλικής σιγουριάς...

Ευτυχώς υπάρχουν και θα υπάρχουν άνθρωποι που επιθυμούν, γεύονται και βιώνουν no matter what, ξεκάθαρο, ελεύθερο, ηδονικό και απενοχοποιημένο σεξ. Με όλες τις αισθήσεις τους σε πλήρη λειτουργία. Με το μυαλό να παίζει αυτεξούσιο και ηγεμονικό ρόλο στα θέλω τους. Συνειδητά και περήφανα...

 

Απάντηση: Σεξουαλική Επανάσταση

Ουσιαστικά δεν πρόκειται για επανάσταση αφού δεν εκφράζει την αντίθεσή της με οργανωμένο και συγκεκριμένο τρόπο (ούτε καν κοινός στόχος δεν υπάρχει) αλλά απλά για χρήση νέων μέσων (βλ. Internet) η οποία οδηγεί σε αλλαγή συνηθειών.

Προφανώς όμως το παραπάνω ονομάζεται εξέλιξη.

 

Απάντηση: Σεξουαλική Επανάσταση

Αν επιτρέπεται από τα παλαιά και σεβάσμια μέλη η άποψη και ενός νέου μέλους, για το αν η λεγόμενη σεξουαλική επανάσταση των τελών του ’60 υπήρξε τέτοια ή όχι, θα πρέπει να λάβουμε υπ’όψιν και τη διάσταση του χρόνου:

Δηλαδή, ας σκεφτούμε ότι πριν τη δεκαετία του ’60 το σεξ ήταν εκτός κοινωνικής συζήτησης για μια διάρκεια πολλών αιώνων, από την έναρξη του μεσαίωνα και μετά. Στο Βυζάντιο π.χ. κινδύνευε η ζωή σου εάν σε κατηγορούσαν α) σαν αιρετικό, β) σαν παγανιστή και γ) για «σεξουαλικά εγκλήματα», δηλαδή εάν έκανες απλά σεξ εκτός γάμου:bounce:. Η θέση της γυναίκας ειδικά, καθ’ όλη τη διάρκεια των σκοτεινών χρόνων, ήταν δυσμενέστατη και η έκφραση της σεξουαλικότητάς της ήταν αδιανόητη. Η Αναγέννηση και οΔιαφωτισμός μπορεί να ήρθαν, αλλά στον πυρήνα των συντηρητικών κοινωνιών της Δύσης (που παραμένουν κατ’ουσία τέτοιες μέχρι σήμερα) διατηρήθηκαν τα ταμπού γύρω από το σεξ και είναι ακόμα εκεί, σε μεγάλα ποσοστά του πληθυσμού.

Άρα:
αφενός, η σεξουαλική επανάσταση του ’60 μπορεί να θεωρηθεί όντως επανάσταση αν λάβουμε υπ’όψη το πόσο μεγάλο χρονικό διάστημα «ηθικών» απαγορεύσεων αμφισβήτησε και κλόνισε. Το άν ξεκίνησε και τελείωσε τότε και τώρα έχουμε μια επόμενη επανάσταση, θα συμφωνήσω με τον Seduction και τον Elysium ότι συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με σκαμπανεβάσματα, και έχει μπει σε διαδικασία εξέλιξης (τότε μιλούσαμε για την απελευθέρωση του σεξ γενικά, σήμερα έχουμε περάσει στην απελευθέρωση της ομοφιλοφιλίας, του BDSM καλή ώρα, κλπ).

Αφετέρου, για να είναι οι (δυτικές πάντα) κοινωνίες κατά βάση ακόμα συντηρητικές, η σεξουαλική επανάσταση άγγιξε μόνο το πιό «ανύσηχο» κομμάτι και όχι πλατιές μάζες της κοινωνίας. Προσωπικά έχω συναντήσει πολύ συντηρητισμό στη δική μας Ελληνική κοινωνία. Η λεγόμενη επανάσταση μάλλον έδωσε απλώς ένα βήμα, που δεν υπήρχε πριν, σε αυτούς που θέλουν να φέρουν το σεξ στην επιφάνεια (και όσο περνάει ο καιρός όλο και ειδικότερα θέματα) παρά να αλλάξει μια κοινωνία εκ βάθρων – άρα, με αυτό το κριτήριο, να μην πληροί τα κριτήρια μιας επανάστασης.

Αυτοί είναι οι προβληματισμοί μου ένθεν και ένθεν για το θέμα σου Ariadni,

Jorge  

 

Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να κατανοήσουμε τι πραγματικά συνέβη την εν πολλοίς μυθοποιημένη δεκαετία του ’60 αν δεν συνδέσουμε την σεξουαλική επανάσταση με τα πολιτικά κι ιστορικά γεγονότα της περιόδου εκείνης.

Υπήρξε λοιπόν μια σεξουαλική επανάσταση επειδή υπήρξε και μια πολιτική εξέγερση που εκδηλώθηκε με την μορφή διπλής αμφισβήτησης: αμφισβήτηση από τη μια του καταναλωτικού, καπιταλιστικού και αποικιοκρατικού μοντέλου της Δύσης, και παράλληλη αμφισβήτηση απ’ την άλλη του αυταρχικού, γραφειοκρατικού συστήματος του υπαρκτού σοσιαλισμού της Ανατολής. Δεν ήταν δηλαδή μόνο ο Παρισινός Μάης του ’68 ή το Γούνστοκ τα ιστορικά γεγονότα που συμβολίζουν εκείνη την εποχή αλλά κι η Άνοιξη της Πράγας.

Προσοχή όμως. Οι εξεγέρσεις αυτές ηττήθηκαν σ’ Ανατολή και Δύση, είτε από την επέμβαση των τανκς, είτε από την φοβική αντίδραση της «σιωπηλής πλειοψηφίας», είτε εξ’ αιτίας εγγενών αδυναμιών κι αντιφάσεων ενός κινήματος που παρά την βίαιη, αριστερίστικη κι υπερεπαναστατική του ρητορική, παρέμενε κατά βάθος μικροαστικό ως το μεδούλι. «Τα καλύτερα παιδιά κουράστηκαν και γύρισαν στο σπίτι…», άρα δεν ήταν και τόσο αποφασισμένα να φτάσουν ως το τέρμα…

Η πολιτική αυτή ήττα καθόρισε και την τύχη της σεξουαλικής επανάστασης: έμεινε ημιτελής κι ανολοκλήρωτη. Η ιδέα του ζευγαριού ως η κοινωνικά αποδεκτή μορφή του ερωτικώς σχετίζεσθαι παρέμεινε ισχυρή και κυρίαρχη παρά την προσωρινή εξάπλωση της ελευθερογαμίας και των κοινοβιακών αντιλήψεων.

Ενώ όμως η επικράτηση του νεοσυντηρητισμού υπήρξε πλήρης σε πολιτικό επίπεδο, στον τομέα των ηθών επήλθε ένας συμβιβασμός και σημαντικές κατακτήσεις του κινήματος της σεξουαλικής απελευθέρωσης διασώθηκαν. Το σημαντικότερο όφελος ήταν βέβαια η εμπέδωση ενός κλίματος μεγαλύτερης ανεκτικότητας κι ελευθεριότητας που επέτρεψε την κοινωνική ενσωμάτωση σεξουαλικών μειονοτήτων που ως τότε ήταν περιθωριακές, αλλά και την υιοθέτηση σημαντικών νομοθετικών μεταρρυθμίσεων στο αστικό κι οικογενειακό δίκαιο. Αυτές οι αλλαγές τελικά αφομοιώθηκαν από το σύστημα επειδή ακριβώς μείωναν τις ενδοσυστημικές τριβές κι έτσι το καθιστούσαν πιο ευέλικτο και βιώσιμο.

Για να ακριβολογούμε λοιπόν, είχαμε μια κοινωνική-πολιτική εξέγερση που ηττήθηκε, και μια παράγωγη σεξουαλική μεταρρύθμιση που αφομοιώθηκε.

Στο δεύτερο ερώτημα θ’ αποφύγω ν’ απαντήσω. Οι επαναστάσεις δεν προβλέπονται, δεν προαναγγέλονται και δεν προεξοφλούνται. Μόνο προετοιμάζονται σιωπηλά. «Σήμερα, τίποτε», έγραφε στο ημερολόγιό του ο Λουδοβίκος 16ος στις 14 Ιουλίου 1789. «Η Γαλλία πλήττει», ήταν το πρωτοσέλιδο της έγκυρης Monde μια βδομάδα πριν ξεσπάσει η φοιτητική εξέγερση του Μάη του ’68. Και πολλοί μεγάλοι επαναστάτες γελοιοποιήθηκαν όταν πήραν τους ευσεβείς πόθους τους για πραγματικότητα. Όσο πιθανή είναι μια νέα επανάσταση σήμερα, άλλο τόσο ή και περισσότερο πιθανή φαίνεται μια επιστροφή στην βαρβαρότητα ή ως Τρίτη επιλογή, μια μακροχρόνια στασιμότητα.

 

Αν και σε κοινωνικο –πολιτισμικο επιπεδο η σεξουαλικοτητα πολλων βρισκεται σε συγχιση, θα πρεπει σιγουρα να παραδεχτουμε πως η σεξουαλικη επανασταση επεφερε πολλες αλλαγες στον τροπο που εχουν εξελιχθει τα πραγματα εως σημερα. Μεγαλυτερη απελευθερωση ως προς τους τροπους εκφρασης της σεξουαλικοτητας με εναν ή και περισσοτερους συντροφους και φυσικα το θεμα της παρθενιας και της εγκρατειας πριν από το γαμο φαινεται να εξαλειφεται και μαλιστα να θεωρειται αναγκαιο.
Ωστοσο σε αντιλογο αυτου τοσο στις δυτικες κοινωνιες αλλα ιδιαιτερα στην Αμερικη ξοδευονται εκατ. δολαρια για την ενισχυση αυτου του σκοπου με επιχειρηματα διολου ασημαντα όπως η εμφανιση στατιστικων ερευνων και διαρκης πληροφορηση περι αφροδισιων νοσηματων.
Υπηρξαν και υπαρχουν πολλοι ενθερμοι υποστηρικτες αυτων των προγραμματων και σιγουρα το βιωνουμε και καθημερινα βλεποντας τους ανθρωπους και τις σχεσεις τους γυρω μας. Το θεμα όμως είναι: ολοι αυτοι οι ανθρωποι γνωριζουν πραγματικα αν αυτο που εχουν επιλεξει να ζουν –εχουν, είναι τελικα αυτο που θελουν, ή δεν τους εχει δοθει η δυνατοτητα να κοιταξουν περα από τις “ηθικες αξιες” και τα στεγανα του περιβαλλοντος τους?
Η πορεια θα δειξει, γιατι η σεξουαλικη επανασταση ή εξέλιξη αυτής όπως αναφερθηκε πιο πανω συνεχιζει να υπαρχει και δεν σταματησε και δεν θα σταματησει ποτε. Τα ανησυχα πνευματα πληθαινουν ολο και πιο γοργα 

 

Σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας.

Θα συμφωνήσω. Οι αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν από την δεκαετία του 60 και μετά στον τρόπο που προσεγγίζουμε και βιώνουμε το σεξ συνοδεύτηκαν από αντίστοιχες κοινωνικές και πολιτικές ζυμώσεις. Το φεμινιστικό κίνημα και η σταδιακή ανεξαρτητοποίηση των γυναικών ήταν παράγοντες που επίσης συνετέλεσαν θετικά προς αυτή την κατεύθυνση.

Η χαλάρωση στις ηθικές αξίες και στις παραδοσιακές κοινωνικές όρμες που ορίζουν το πλαίσιο εντός του οποίου προσεγγίζουμε το σεξ δημιούργησαν σταδιακά ένα περιβάλλον στο οποίο μπορούμε να διεκδικήσουμε με πολύ μεγαλύτερη ελευθεριότητα την σεξουαλική μας ταυτότητα

Σήμερα όλοι μπορούν να μιλούν για το σεξ και όλοι μπορούν πολύ ευκολότερα από προηγούμενες εποχές να διεκδικούν το δικαίωμα τους στη σεξουαλική απόλαυση.
Το Internet, όχι μόνο έδωσε πρόσβαση στην γνώση, αλλά έδωσε την δυνατότητα να έρθουν σε επικοινωνία ομάδες ανθρώπων που λίγα χρόνια πριν θα φάνταζε αδιανόητο

Φυσικά τίποτα απ'όλα αυτά δεν έμεινε ανεκμετάλλευτο. Ο τζίρος της παγκόσμιας βιομηχανίας του σεξ (αξεσουάρ, διακίνηση πορνογραφικού υλικού, παρασκευή φαρμάκων κτλ) είναι από τους μεγαλύτερους και δικαιολογημένα μπορούν κάποιοι να αρχίσουν να μιλάνε όχι πλεόν για επιθυμία διερεύνησης της σεξουαλικότητάς αλλά για μόδα και για lifestyles. Το σεξ πουλάει.

Στο πλήρες άρθρο, κομμάτι του οποίου παρέθεσα, αναφέρονται διάφορες καινοτομίες οι οποίες σύμφωνα με την γνώμη του συγγραφέα ενδεχομένως να σηματοδοτούν την αρχή ενός νέου κινήματος.
Αναφέρεται δε στο τέλος, πως η δεύτερη σεξουαλική επανάσταση θα είναι η επανάσταση του σεξουαλικού δυναμικού έξω από την έννοια του ζευγαριού.
Αν και δεν είναι λίγοι αυτοί ακολουθούν το συγκεκριμένο μοντέλο, θεωρώ πως επικράτηση του θα έπληττε σοβαρά το παραδοσιακό θεσμό της οικογένειας, γεγονός που η πλειοψηφία μάλλον δεν είναι έτοιμη να αποδεχτεί.
Το μέλλον θα δείξει.

 

Διαβάζω τις απαντήσεις στο νήμα που εκφράζουν άλλοτε συγκαρατημένη αισιοδοξία κι άλλοτε σκεπτικισμό. Μετά διαβάζω αυτό:

http://www.alfavita.gr/artro.php?id=6018

Κάθε χρόνο λέει στη Βρετανία (!) υποβάλλονται σε κλειτοριδεκτομή γύρω στα 500-2000 κορίτσια.

"Η τελετή γίνεται όταν τα κορίτσια φτάσουν περίπου στην ηλικία των 12 ετών, χωρίς να ζητηθεί η συναίνεσή τους. Πέρα από το πολύ ισχυρό κίνητρο της παράδοσης, πιστεύεται εξασφαλίζει καθαριότητα και αυξημένη απόλαυση στον άνδρα και μειωμένη για τη γυναίκα για να αποφεύγεται η σεξουαλική ελευθεριότητα εκ μέρους της. Ωστόσο έρευνες έχουν δείξει ότι για πολλές από τις ακρωτηριασμένες γυναίκες η σεξουαλική επαφή είναι μία οδυνηρή εμπειρία."

Μιλάμε για έναν ακρωτηριασμό που είναι τόσο σωματικός, όσο και ψυχικός, μιλάμε για την απόλυτη φρίκη...

Ποιος είπε ότι η ιστορία ανελίσσεται γραμμικά;

 

Ο Ενγκελς νομίζω το είπε αλλά δεν είμαι σίγουρος.
Φυσικά η ιστορία δεν εξελίσσεται γραμμικά αλλά ποιος είπε
ότι δυτική ιστορία και κουλτούρα είναι η μόνη που υπάρχει;
Αυτό φανερώνει τα ζητήματα που υπάρχουν στον τομεα της σύγκρουσης των πολιτισμών. Μεγάλο θέμα το οποίο έχει να κάνει με το τι εννοούμε όταν λέμε ότι δεχόμαστε τον πολιτισμό των άλλων η τους άλλους γενικότερα. Ως τι τους δεχόμαστε; Ως αυτό που είναι η δεχόμαστε τα ήθη και τις συνήθειες τούς επιλεκτικά;

 

cornilios,

την κουβέντα για τον σεβασμό της πολιτισμικής διαφορετικότητας την έχω κάνει αμέτρητες φορές εντός και εκτός forum και την βαριέμαι. Κάποια στιγμή πρέπει να ξελαμπικάρουμε από τις κορώνες της διαπολιτισμικότητας και να δούμε ποια πράγματα είναι αυτά καθαυτά ΒΑΡΒΑΡΑ. Και η κλειτοριδεκτομή είναι ένα από αυτά. Συνεπώς όχι μόνο δεν έχω κανένα σεβασμό για όσους επιδίδονται σε αυτήν την πρακτική αλλά και με μεγάλη ζέση θα προσπαθούσα να μεταβάλλω τις αντιλήψεις τους ως προς το ζήτημα.

Η κουβέντα όμως αυτή παρεκκλίνει από το θέμα του νήματος και δε νομίζω ότι έχει νόημα να συνεχιστεί εδώ. Άμα θέλουμε να συζητήσουμε για το σεβασμό και την αποδοχή της μπούργκας, του λιθοβολισμού ως τιμωρία της "μοιχείας", της κλειτοριδεκτομής και λοιπών απερίγραπτων πολιτισμικών εκτρωμάτων, ας πάρουμε τα κουβαδάκια μας κι ας πάμε σ' αλλη παραλία, ασφαλώς μακρυνή από αυτή που τιτλοφορείται "Σεξουαλική επανάσταση".

 

Αν και δεν αναφέρεται στο άρθρο, τα 500 με 2000 κορίτσια που υποβάλλονται σε κλειτοριδεκτομή κάθε χρόνο στη Βρετανία είναι σχεδόν βέβαιο πως είναι παιδιά μεταναστών από χώρες του ισλαμικού κόσμου και της Αφρικής.

Η σεξουαλική όμως επανάσταση της δεκαετίας του 60 υπήρξε αποτέλεσμα των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων του Δυτικού και μόνο κόσμου και σε καμία περίπτωση δεν επηρέασε τις χώρες του Ισλάμ ή τις αφρικανικές χώρες, οι οποίες εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να βρίσκονται αρκετά πίσω σε τέτοιου είδους ζητήματα.
Συνεπώς είναι άστοχη μια σύγκριση ιστορικής εξέλιξης ανάμεσα σε διαφορετικούς πολιτισμούς με διαφορετικές πορείες.

Από την άλλη, εντός του δυτικού κόσμου πάντα, προσπάθειες για να επιστρέψουμε σε πιο συντηρητικά μοντέλα και πρακτικές υπάρχουν και θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν. Πρόσφατα διάβαζα για τις προσπάθειες που κάνουν ορισμένες ομάδες στη Αμερική με στόχο να επαναφέρουν τη “μόδα” της παρθενίας.
Η απήχηση όμως που έχουν στον κόσμο τόσο οι “προσπάθειες” που γίνονται για να επιστρέψουμε σε πιο συντηρητικά μοντέλα, όσο και και οι “προσπάθειες” που γίνονται για να ακολουθήσουμε πιο ελευθεριακά μοντέλα, είναι συνάρτηση του μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου της κοινωνίας, της θρησκευτικής προσήλωσης του κόσμου κτλ. . Και φυσικά πάντα θα πρέπει να συντρέχουν και οι κατάλληλοι λόγοι.

Αντίστοιχη συζήτηση έχει γίνει εδώ, https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/28343-26-%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD.html