το ταξίδι

2 μέρες με μία αθώα ψυχή να της μαθαίνω την ελληνικήν και εγώ μαζί της να μαθαίνω να μιλάω ( ξέρω καταστράφηκε η ψυχή αυτή με δάσκαλο εμένα, αλλά με αγωνία ψάχνω μήπως βρω εγγυητές για το παράδεισο .. )

2 νύχτες με μία παιδική φιλή να παίζουμε Monopoly οι δύο μας για τέσσερις παίχτες ,ούτε που κατάλαβα πως περάσανε -και όμως ήταν χρόνια για εμένα, φύση ανυπόμονη ,περίμενα(και ακόμα περιμένω) κάτι που ήξερα πως δεν θα έρθει και διασκέδαζα τις αληθινές μου αγωνιές αλλά η κολάση είναι εδώ και με περιμένει .

ξεκίνησα για αυτή τη κολάση μέσα σε ένα λεωφορείο μισό ,δεν άντεχα να βλέπω και "αφαίρεσα" την όραση μου ,πλέον μόνο σκοτάδια και τα φώτα σαν αστέρια να λάμπουν .

ήμουν σε ένα διαστημόπλοιο και ταξίδευα στο διάστημα πότε με δυσκολία έβλεπα μοναχικά αστέρια ,και πότε χανόμουν σε γαλαξίες με άπειρα αστέρια ,εκστασιαζόμουν ,δεν άντεχα έτρεμα

πέρναγε η ώρα και ένιωθα παγιδευμένος στο σώμα μου ,ήθελα να φύγω δεν άντεχα ,ένα ατέλειωτο session μόνο τα δεσμά μου ήταν το ίδιο μου το κορμί ...
από το πανικό μου έβαλα τα χέρια μου να χορεύουν , τα πόδια μου δεν μπορούσαν .. παρακολουθούσα την αντανάκλαση τους στο τζάμι του διαστημόπλοιού μου ,με έβλεπα να χορεύω στα αστέρια στο απέραντο σύμπαν

τότε λύγισα ,ήθελα τόσο πολύ να βγω έξω από αυτή τη φυλάκη ,ο πλάτων νίκησε και δεν μου άρεσε ... έτρεμα ολόκληρος και ούρλιαζα, τσίριζα σαν μανιακός

η πραγματικότητα επέστρεψε ,το διαστημόπλοιο σταμάτησε οι λίγοι άνθρωποι με παρακολουθούσαν, ένας θαραλάεος ,πονόψυχος με πλησίασε με άγγιξε ,ηρέμησα ,το διαστημόπλοιο ξεκίνησε πάλι

για ώρες προσπαθούσα να συμβιβαστώ με αυτό το bondage, τελικά το διαστημόπλοιο έγινε πιό άδειο ,δεν το καταλάβαινα μέχρι που ξύπνησα σε ένα σταθμό

μύριζε απολυμαντικό ,ερεθιστικό ,πολύ φως έκρυβα το πρόσωπο μου ,το χέρι μου πόναγε και ένας δυνατός θόρυβος με τσίτωσε
κοίταξα ευθεία ,πρώτα είδα εκείνο το λεπτό χέρι με τα βαμμένα κόκκινα νύχια να πιέζει πλέον τη σφραγίδα σε ένα κομμάτι χάρτι ,με γρήγορες και επιδέξιες κινήσεις αφήνει στην άκρη τη σφραγίδα και πιάνει το στυλό μόνο και μόνο για να αφήσει τη τελευταία της πινελιά ...

είχα μείνει άφωνος ,αλλά τι σημασία είχε ήμουν ήδη στη κόλαση κάπου κάποιοι κοιτάγανε το αίμα μου , κάπου κάποιοι διαβάζανε την ιστορία της ζωής μου ,και εγώ αφηρημένος στα χέρια εκείνα με τη σφραγίδα ...

τώρα όλοι μου δείχνουν τη πορεία ,όλοι επιλέγουν για εμένα εκτός από εμένα και με φροντίζουν αρκεί να παίρνω το χαπάκι και να παριστάνω τον άμυαλο .

υ.γ. δεν αντέχω να το ελέγξω το δημοσίευμά μου ,οπότε δεχτήτε έναν άλλον ουρανό  

 

το κρεββάτι του πόνου

δεν ξέρω πως ,εδώ και ώρα είμαι στο κρεββάτι , βρίσκω τον εαυτό μου να χαροπαλεύει ενάντια στο άστρο του ...

αυτό το κρεββάτι , είναι αυτό που φόραγα όταν μεγάλωνα, τώρα πιά μεγάλωσα και δεν με χωράει τα πόδια κρέμοντε ,τα χέρια και αυτά κρέμοντε και κάθε φορά που θέλω να αλλάξω πλευρό πρέπει να σηκωθώ αλλιώς θα πέσω κάτω , δεν μπορώ να κοιμηθώ δεν μπορώ να ονειρευτώ , το παρελθόν μου δεν χωρά τα όνειρα μου πλέον ...

αυτό είναι το προσωπικό μου Battleground , όσα έγιναν τα σκέφτομαι μα με πονάνε εκείνα που δεν έγιναν , όσα θα γίνουν τα σκέφτομαι μα αυτά που δεν μπορώ να αποφύγω με πονάνε ακόμα περισσότερο - μακάρι να έχω λάθος ,αλλά δεν έχω και με εκνευρίζει ...

εκεί στο κρεββάτι του πόνου , στη κοιλιά σου στρίβει το άντερο , νιώθεις πως σε γρονθοκοπούνε συνέχεια ,μα το χειρότερο από όλα είναι εκείνο το κεφάλι που νιώθεις θα συνθλιβεί ,μα ποιοί στα κάνουν ; ξέρεις ;

δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς και πολλά ,είναι υσηχία σου λένε εδώ μα σε κοροϊδεύουν τα βράδια δεν υπάρχει χειρότερο από να σπάει αυτή για να ακούς τα σκυλιά να γαυγίζουν , ορίοντε .
έχουν ξεκινήσει τη κουβεντούλα τους και νομίζεις πως το κάνουν μόνο για εσένα πως δεν ενοχλούν κανέναν άλλον , είναι οι δαίμονες σου και μαζεύονται ένας ένας και έρχοντε

νιώθω τις άοσμες ανάσες τους και τα ψυχρά χέρια τους να με ψηλαφίζουν τρελένομαι, ανατριχιάζω ,ακόμα από πριν πονάω δεν σταματά, κάθε που πονάω το ψυθιρίζω και εδώ σε εσάς το γράφω και εγώ τι φταίω ;
μα φυσικά εγώ το διάλεξα , άνδρας μαζοχιστής ,που αναζητά να υποφέρει
άνδρας υποτακτικός ,που αναζητά να χάνει και όμως δεν αντέχει τους άλλους αχηγούς και φεύγει από την αγέλη ... αυτό γιορτάζω σε αυτό το κρεβάτι ,την έξοδο μου από την αγέλη και τη φυγή μου στα χιόνια , όπως και να έχει κάνει ζέστη και αυτός ο ιδρώτας με ξυπνά , ώρα να χαιδέψω το πουλί μου να φύγει αίμα από αυτό το σάπιο μυαλό και να κοιμηθώ επιτέλους και δεν μπορώ και να ανασάνω από τα δάκρυα μπούκωσε η μύτη μου ...

ίσως καταλάβει κάποιος γιατί κοιτάμε το παράδεισο από μακρία ,κάποιοι
 

υ.γ. συγνώμη που δεν έχει μουνιά να στάζει η ιστορία μου ,υπόσχομαι σε κάποια να βάλω μιά ντουζίνα από δαύτα ..!

 

Re: Απάντηση: το ταξίδι

Δεν χρειάζεσαι στάζοντα μουνιά, μεσιέ, ωραία που έχεις επιστρέψει.  

 

i will tell you about a girl

σίγουρα δεν ήταν αυτή η ώρα
κατηφορίζαμε τα σκαλιά μεθυσμένοι και τραγουδάγαμε



πιό πίσω αυτό το τραγούδι με είχε στοιχειώσει, σε ένα μικροσκοπικό μπαράκι που το λέγανε lonely planet και όσοι το έχουν επισκεφτεί τους εκτιμώ .. πίσω εκεί λοιπόν το είχα ακούσει, το είχα δει ,το είχα ζήσει και με καταράστηκε και όποτε το ακούω αλλοφρονώ ..

και πάλι σε αυτή τη κατηφόρα παρέα τρικλίζοντας αγκαλιασμένοι κατεβαίναμε και φωνάζαμε να ξυπνήσουμε όλο το κόσμο και μπροστά εκείνη και εκείνη μεθυσμένη αλλά αγέροχη ,οργανωμένη ένας θεός ξέρει πόσο προσπαθούσε ..

και πίσω της μαύρα σκυλιά να τραγουδάμε να ξεφωνίζουμε ,να πέφτουμε ,να ξανασηκονώμαστε και πάλι "i will tell you about a girl .."

έχουμε φτάσει σε ένα πολυσύχναστο ταχυφαγείο (με μπερδεύει το Y με το U στο πληκτρολόγιο κάτι πρέπει να κάνουμε για αυτό ! ) εκεί μπροστά σε αδιάφορους ανθρώπους να μας κοιτάνε που έχουμε σταματήσει όρθιοι ,εκείνη να μας κοιτάζει κουρασμένη από τη συμπεριφορά μας ,φαινόταν στο βλέμμα της ,αλλά εκείνα τα ρημάδια λακάκια έδειχνε πόσο το γούσταρε ..

και εκεί σταματάμε πιάνουμε με το χέρι μας ο ένας το λαιμό του άλλου και τόσο αυθόρμητα πλησιάζουμε ακόμα πιό πολύ και φιλιόμαστε στο στομά τόσο φυσιολογικά που το απολαύσαμε και αγκαλιασμένοι τρίβαμε τα μάγουλα μας μετά και χωρίσαμε και τη κοιτάγαμε ...

αυτό το τραγούδι πλέον δεν το μπορώ ,θέλω να το ακούω συνέχεια μου βγάζει τα πάντα τη μιζέρια τη χαρά τη μεγαλοπρέπεια τη καύλα τα πάντα μου τα ξηλώνει σαν τυφώνας τα ξυλόσπιτα ...

"from her to the eternity ... "
 

αλλά τι σας λέω μετά από καιρό ήρθα και σας ζαλίζω ...

καλύτερα να γυρίσω στο κόσμο μου
 

αλλά από την άλλη πρέπει να τα πω κάπου και ας πάνε αδιάβαστα



υ.γ. δείτε το βιντεάκι τουλάχιστον ,σας παρακαλώ 8)

 

Απάντηση: το ταξίδι

Είσαι λίγο psycho καλέ μου αλλά έτσι είμαστε όσοι ακούμε πολλά χρόνια Cave.
xx

 

Με φώναξε κανείς?  

Πολύ καλό και ιδιαίτερο...

---------- Post added at 20:38 ---------- Previous post was at 20:35 ----------

+1

Love comes a-knocking
Comes a-knocking upon our door
But you, you and me, love
We don’t live here anymore.

 

who to fuck your mind

είναι μικρή / αδιαφορώ
είναι κοντή / αδιαφορώ
είναι πλουσιοκόριτσο / αδιαφορώ
είναι στην ίδια γειτονιά / αδιαφορώ
της αρέσει το έγκλημα / ουπς κάτι δεν πάει καλά εδώ

την γνωρίζω ,συναντιόμαστε ,καλή παρέα ,αλλά το βλέπω στα μάτια της κάθε φορά που μιλάει για εγκλήματα και για τις σκοτεινές γωνιές του ανθρώπινου εγκεφάλου ,παρακολουθώ το έντονο βλέμμα της και λιώνω στις στυγνές εκφράσεις που στιγμιαία παίρνει το πρόσωπό της ...

τι να το κάνω δεν της αρέσουν οι άνδρες ερωτικά ,αλλά τι σκατά είναι τόσο μικρή ,ίσως αλλάξει γνώμη ,ας είμαστε ευγενικοί ...

μέρες μετά
την είδα στο δρόμο ,αλλά δεν της μίλησα , μου στέλνει μύνημα που ήταν και της απάντησα ότι την είδα αλλά ήμουν μόνος και φοβόμουν να τη πλησιάσω ,άτοπο άκυρο τι μπορεί να μου κάνει ένα μικρόσωμο κοριτσάκι ,δεν έχει σημασία η διεγερσή μου ήταν ακαριαία με ένα τέτοιο ηλίθιο μύνημα ,δεν μπορούσα να το πιστέψω ...
-απάντησε ,κακώς μιάς και δεν είχε τα σύνεργα μαζί της (joke )αλλά το μυαλό μου σε άλλη διάσταση κοντοστεκόμουν στα σκοτάδια και περίμενει να εμφανιστεί και να σέρνει ένα σουγιά στο λαιμό μου ... δεν έγινε
-απάντησα ότι προτιμούσα να τα είχε μαζί της και ότι δεν μου αρέσουν τα πολλά λόγια ,βλάκα δεν λες ποτέ τι θέλεις .
εκεί τελείωσε .

ευτηχώς δεν τελείωσα και εγώ στη μέση του δρόμου ,όχι πως θα με έβλεπε κανείς ...

..

υ.γ. και τι κοιτάς ρε μαλακά με το google earth από το Πειραιά μέχρι την Αθήνα ,μήπως και δεις την άλλη αφού το λέει, δεν υπάρχει πουθενά .

oyasuminasai .

 

Απάντηση: το ταξίδι

Sailling through the tunnels
In the morning by yourself
There's a very special feeling
True sensation all is well
If you stand and reach your arms out wide
Close your eyes and try to fly
It's an underground illusion
Tricking you from side to side

We knew all the answers
And we shouted them like anthems
Anxious and suspicious
That God knew how much we cheated

It can't come quickly enough
And now you've spent your life
Waiting for this moment
And when you finally saw it come
It passed you by and left you so defeated

Skyscrapers rise between us
Keeping me from finding you
If the concrete architecture
Dissapeared there'd be so few
Of us left to navigate and
Defend ourselves from the tide
It's an underground illusion
Tricking you from side to side

There's no indication of
What we were meant to be
Sucking up to strangers
Throwing wishes to the sea

It can't come quickly enough
And now you've spent your life
Waiting for this moment
And when you finally saw it come
It passed you by and
Left you so defeated​

και τρέχεις να προλάβεις δεν ξέρω τι , τα νερά βράζουν και οι προπελές τα ανακατεύουν αφρίζουν , σταματάς μπροστά σε μία πόρτα τεράστια μεταλική που σηκώνετε αργά βασανιστικά ,βάζεις τα χέρια σου στα γόνατα και ισορροπείς σκυφτός
σηκώνεις το κεφάλι για να δεις το καράβι για Βενετία να φεύγει .

και τι έγινε ;

η βραδιά τελειώνει κάπου με μιά συζήτηση για ληγμένες ταυτότητες ...

υ.γ. θα μπορούσε να έχει μπει στοβδσμ αρτ και τα λοιπά ή σε κάποια αφιέρωση αλλά είναι ιστορία αληθινή !

 

βέβηλες σκέψεις

μέσα στο αμάξι 4 άτομα
σκοτεινά είναι νύχτα ,κάθομαι πίσω και παρακολουθώ το περίγραμμά της από τα φώτα του δρόμου ,και την σκέφτομαι ...

... τόσο αδύνατη ,τόσο ευαίσθητη που δείχνει ,ακόμα και στο πρόσωπό της φαίνοντε οι φλέβες της επάνω στο χλωμό της δέρμα ,ξέρω αντιαισθητικό για εσάς ,αλλά μου προκαλεί μία ανάγκη να την αγκαλιάσω ,να τη προστατεύσω και να τη κοιτάζω στα μάτια ...

... αυτά τα μάτια της πελώρια στο μικροκαμομένο της πρόσωπο ,τόσο εκφραστικά χάνομαι στη ματιά της μέχρι που να μου σκάσει ένα χαμόγελο ,χαμογελώ και εγώ σαν από αντίδραση μου γεμίζει τη ψυχή ,είμαι ερωτευμένος ;

και πίσω σε αυτό το αμάξι ,έχω ξεχάσει τους τρόπους και τη παρακολουθώ δίπλα μου συνέχεια δεν σταματώ αυτή κοιτάζει μπροστά και με τα λεπτά δαχτυλάκια της κρατά ένα τσιγάρο που φαντάζει πελώριο ...

... μία μικρή ανάπηδηση και το τσιγάρο χτυπιέται στο τασάκι που κρατά με το άλλο χέρι και η καύτρα του τσιγάρου πέφτει κάτω ,για στιγμές παρακολουθώ τη φωτεινή αυτή πορεία και πίσω στο βλέμμα της γεμάτο αγωνία δεν ξέρει τι να κάνει προσπαθεί να δει που έπεσε ,μάταια ψαχουλέυει με το χέρι της να σκορπίσει τις στάχτες ,το στόμα της μισάνοιχτο από την αμηχανία της ...

... την κοιτάζω και γελώ το κάνω τόσο ελαφρά μέχρι να με καταλάβει και να με κοιτάξει και να γελάσει και αυτή ,με ένα ηλίθιο γέλιο η αταξία παίρνει μία αθώα υπόσταση πλέον και χαζογελάμε σαν μικρά παιδιά που μόλις κάναμε μία "διαολιά" !

έτσι όπως γελάει μου έρχετε να την αγκάλιασω ,και τώρα που τα γράφω μου έρχετε ,μα ξαφνικά κάποιος με κρατά από τον ώμο μου ,είμαι εγώ ...


... που πας βρε σάπιο τέρας που τη φαντάζεσαι με λεπτές κλωστές να την έχεις δεμένη και να τη χειραγωγείς σαν μαριονέτα και να ξεζουμίζεις συναισθήματα από αυτά τα τεράστια μάτια ,τι σου φταίει αυτή η αγαθή ψυχή ; σαν να πιάνεις με βρώμικά χέρια από καμμένα λάδια ,ένα λευκό τριαντάφυλλο ...

..περιμένεις να φτάσεις σπίτι και σε εκείνο το γαμημένο μικρό κρεββάτι βγάζεις μία βωβή κραυγή μόνος .

 ​

μεταξύ κόλασης και παραδείσου ,αυτή η βαρύτητα με γαμάει ...

 

cyber

εκείνη says:
-πως θα ηθελες να κανουμε σεξ;
εγώ says:
-8a h8ela na exoume ena vivlio
kai na koitame staseis kai na prospa8oume na tis kanoume
kai opoia mas vgei
kai meta thn epomenh
kai meta allo kefalaio
kai alles staseis
eikones
monoi mas se ena adeio dwmatio me xontra xalia kai ena pshlo strwma
kai na sthnoume eikones
tis dikes mas eikones
ena dwmatio xwris toixous me para8ura
kai e3w h fush
ena dwmatio xwris toixous
tzami gurw gurw
kai e3w apo to tzami enas diadromos
kai an8rwpoi na perpatane
kai egw me mia maska me trupa mono gia to stoma
kai na me xrhshmopoieis opws 8eleis
na kanoume sex
kai e3w apo to gualino dwmatio na perpatane an8rwpoi na parakolou8oune
kai sth korufh apo th maska pou kaluptei to kefali olo enas krikos me ena skoini demeno sto tavani
kai otan 8eloun na allazoume staseis na travane to skoini
kai esy na gurizeis na tous koita3eis
kai na sou lene ti 8eloune na doune
kai ta xnwta tous na 8ampwnoun ta tzamia
kai na gurizeis se emena kai na me sthneis pali
kai na mou milas sto auti pws na sth8w
kai den 3erw me diavazeis h' se peire o upnos ?

 

Απάντηση: το ταξίδι

 

σε ένα μέρος που δεν υπάρχει
ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο
κάνω στάση και σε περίμενω
δεν ξέρω αν θα έρθεις
αλλά μόνος δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο
φοβάμαι ότι απλά θα με προσπεράσεις
αλλά μόνος φοβάμαι να συνεχίσω άλλο


σε ένα μέρος παγωμένο
χωρίς ανθρώπους γύρω μου
μόνο ψάρια να αργοπεθαίνουν
και φώτα ψεύτικα απομιμήσεις
σίγουρα θα μπορούσα να δω όμορφα πράγματα
αλλά δεν το κάνω ,μαύρη ψυχή που είμαι​

δεν είναι κάποια εμπειρία με κάποια άλλη
προσωπικές εμπειρίες με τη μοναξία μου
εγώ και εκείνη βασίλισσα στο φανταστικό κόσμο ,που φυτοζωεί ,από τα παιδικά χρόνια ,μέσα μου
υπάρχει ,δεν υπάρχει μόνο εκεί ζω.​

 

όνειρο

δεν τελείωναν τα πρόσωπα
γνωστά και άγνωστα
δεν τελείωναν τα αλλόκοτα βλέμματα
όμορφα ή άσχημα
και τότε από μακρία η φιγούρα σκοτεινή να περπατά ,να πλησιάζει
να κάθομαι στο πάτωμα ,και μόλις έφτασε να μπορώ να διακρίνω το πρόσωπο
ένα σκυλί άγριο πετάχτηκε και μου δάγκωσε το πόδι μπροστά στα δάχτυλα

τινάχτικα και δεν σταμάτησα να το ακουώ

Hey, but that's alright, I don't care
O, darling, forgive me
For all the misery, yeah
I reach out and embrace an empty space​