Το πρώτο "session";

Ηταν οταν ημουν μικρη, πολυ μικρη, μικρη αλλα με κερατα και ουρα.
Ειλικρινα, καπου στα 12 με 13.
Μου αρεσε να διαταζω.
Εκλεισα εναν φιλο μου τον Αιμιλιο στο υπογειο του σπιτιου και τον μαστιγωσα η αθεοφοβη με ενα λαστιχο απο ιμαντα αυτοκινητου.

 

υπεροχη ιστορια!
μα τοσο τυχερος και να ειναι κρυφο-σαμπ?

 

Απάντηση: Το πρώτο "session";

To χωράφι. Άραγε ήταν πράσινο ή με σπαρτά καψαλισμένα από τον ήλιο; Παίζεις τα εφηβικά παιχνίδια σου και ξαφνικά οι ερωτικοί χυμοί σου εκρήγνυνται, και έκτοτε το playground μετατρέπεται σε μυστικιστική τοποθεσία χαμένη κάπου στο σύμπαν.
Όμορφο μον σερί  

 

Απάντηση: Το πρώτο "session";

Πολύ γλυκό...Θυμάμαι μία ξαδέρφη πάντα την χάζευα για το υπεροπτικό ύφος της και την αυταρχικη της φωνή.   Τι μου θύμησες τώρα...

 

Απάντηση: Το πρώτο "session";

Σπαρτά καψαλισμένα από τον ήλιο, τέλη Αυγούστου. Στη σκιά μιας μεγαλειώδους ελιάς με τσάκωσε (τον άφησα, τον άφησα!)
Ευχαριστώ όλους για ανάγνωση/σχόλια/rep.
Stay young  

 

Απάντηση: Το πρώτο "session";

Πολύ όμορφη περιγραφή Νinevi...Μου θύμησες κι εμένα έναν "Μαμ-Ρα" ξάδερφο που μου έκανε τη ζωή "κόλαση" σε κάθε του επίσκεψη στο σπίτι μας.Η κούνια του μικρού μου αδερφού είχε μετατραπεί στο δικό μας μικρό και αθώο dungeon κι εγώ αδύναμη για οποιαδήποτε αντίδραση. Και φυσικά πάντα μια μαμά απο πίσω να τρέχει να προλάβει το "κακό". 

 

Απάντηση: Το πρώτο "session";

όμορφο...

 

Απάντηση: Το πρώτο "session";

Πολύ αφηγηματικό, έξυπνα γραμμένο ενώ διακατέχεται και από το απαιτούμενο χιούμορ. Ο τρόπος γραφής προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη ζωντάνια στην ιστορία.

Πάρα πολύ καλό.

 

Re: Απάντηση: Το πρώτο "session";

Μου θύμισες τα λόγια ενος τρελλού, και με ανάγκασες παλιόπαιδο να πάρω τα υπέροχα πόδια μου και να ψάξω ανάμεσα στα 2 βιβλία που έχω για να βρω την φράση του..."Ωριμότητα του ανθρώπου : αυτό σημαίνει να ξαναβρίσκει την σοβαρότητα που είχε, όταν έπαιζε".

Αρκεί να μείνουμε μακρια από το καλούπι της σοβαροφάνειας για να μείνει το αλητάκι ζωντανό. Αυτή είναι η μεγαλύτερη σοβαρότητα που μπορω να επιδείξω, αυτό είναι το χρέος μου προς εμένα,βαρύ χρέος, με αυτοκαταστροφικές συνέπειες για τον ετεροπροσδιορισμό μου. Αλλά ρε συ, όταν κοιτάω στην άλλη πλευρά της πλάστιγγας και βλέπω το αλητάκι να κρατα τις ευτυχισμένες στιγμές μου, ο κόσμος φαντάζει φτηνός και λίγος, αναπόφευκτα ικανός να γευτεί μόνο τον κυνισμό μου . Έχει δίκιο ο blindfold, είναι σκληρή η εκδοχή του μοναχικού παιχνιδιού,και ακόμα χειρότερη η απογοήτευση,
όμως είναι απάνθρωπο και μικρόψυχο προς την ίδια σου την ψυχη να πάιζεις στα παιχνίδια του δήθεν με συμπαίχτες που αγνοούν ότι παίζουν. Τότε είναι που κινδυνεύεις από το χειρότερο: να γίνεις ψέμμα.

 

Απάντηση: Το πρώτο "session";

Ηταν μαλλον απλα η παραδοχη της δειλιας του να μετατρεψει σε ηδονη στο εδω και τωρα, τη χαμενη του εξειδανικευση.
Εσυ δεν εκανες το ιδιο λαθος.
Εσυ ζεις, εκεινος ονειρευεται


Don't dream it.... Be it....
(Rocky Horror Picture Show)

 

Απάντηση: Το πρώτο "session";

 
Υπέροχη ιστορία!

Νομίζω ότι ο "Λάιον-Ο" ήταν αρκετός, για σένα όμως το αρκετό είναι λίγο...