Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Ασφάλεια, σύνεση και συναίνεση. Οι τρεις κολώνες του BDSM, τόσο σημαντικές που καταλαμβάνουν η κάθε μία από το ένα τρίτο του συμβόλου του. Αλλά τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις μέσα στα συμφραζόμενα της ανωμαλίας του καθενός; Επιχειρώ εδώ να μοιραστώ τη δική μου (περιληπτική) κατανόηση των όρων, και περιμένω να ακούσω και τη δική σας.

Ασφάλεια. Ο άνθρωπος πάνω στον οποίο έβγαλες την ανωμαλία σου πάει κανονικά το επόμενο πρωί στη δουλειά του, χωρίς να πρέπει να φορέσει πουλόβερ με λαιμό Αυγουστιάτικα. Αν έχει σωματικά τραύματα αυτά δεν είναι ανησυχητικά, και θα επουλωθούν μέσα στις επόμενες ημέρες.

Σύνεση. Είναι μια άλλη πτυχή της ασφάλειας. Αδιαπραγμάτευτα, η βραδιά μαζί σου δεν του / της προκάλεσε το παραμικρό ψυχικό τραύμα. Πνευματικά, εξερεύνησες και εξερευνήθηκες μέχρι εκεί που πρέπει. Με έννοιες πειραματίστηκες μέσα σε λογικά πλαίσια. Μπορεί να έζησες μια πολύ έντονη φαντασίωση, αλλά το 1% του μυαλού σου ήταν στην πραγματικότητα, έτοιμο να σε επαναφέρει όποτε χρειαστεί.

Συναίνεση. Είναι ξεκάθαρο σε όλους τι θα συμβεί εδώ, και αν δεν είναι κάνουμε διάλειμμα για να το ξεκαθαρίσουμε. Μπορείς να προσπαθήσεις να πείσεις, αλλά όχι να αναγκάσεις (εκτός και αν ο εξαναγκασμός είναι μέρος της συμφωνίας, και ακόμα και τότε πρέπει να ορίζεται καλά το εύρος αυτής της συμφωνίας). Η παραβίαση προκαθορισμένων ορίων μπορεί να γίνεται μόνο μετά από συνεννόηση – έστω και αν αυτή είναι η ανταλλαγή ενός βλέμματος ή λίγων λέξεων.

Αντιλαμβάνεσθε κάτι διαφορετικά; Τι θα διορθώνατε στα παραπάνω, και τι θα προσθέτατε;

Χαιρετισμούς,
DocHeart

 

Ασφάλεια: το να φροντίζεις να μην προκληθεί ποτέ κάτι πιο σοβαρό από ότι είχες πρόθεση να προκαλέσεις.

Σύνεση: το να παραμένεις μέσα σε εύσχημα πλαίσια. Μόνο και μόνο επειδή κάποια διαστροφή νοείται, δεν σημαίνει πως πρέπει οπωσδήποτε να την κάνεις και πράξη.

Συναίνεση: η διαφορά ανάμεσα στη διαστροφή και τη διαταραχή.

 

Όταν κάποιος τα λέει τόσο καλά όσο ο Doc, οφείλουμε να ανησυχούμε. 

Δεν αντιλέγω διόλου. Μάλιστα, έχω συχνά αναφερθεί στη "βία της λογικής".

Στο βιβλίο "1984" του Όργουελ, αναφέρεται το εξής: "Ελευθερία είναι η ελευθερία να λέμε ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα. Αν αυτό είναι δεδομένο, όλα τα υπόλοιπα έπονται."

Εάν ο Κυρίαρχος επιμείνει ότι δύο και δύο κάνουν πέντε, δεν είναι Κυρίαρχος αλλά ένας τύραννος, όπως ο Ο' Brien που συντρίβει τη Boolean λογική του Winston Smith, μία λογική που δεν επιτρέπει αντιφάσεις και αυθαιρεσίες. Το BDSM αφήνει ελεύθερο το πεδίο για την αναζήτηση της απόλαυσης, καθώς εξαλείφει την αμφιβολία, το άγχος και τις δευτερεύουσες ανησυχίες και σκέψεις, τους εγωισμούς και τις ιδιοτέλειες, ξεκαθαρίζοντας από την αρχή ποιος είναι το 1 και ποιος το 0. Όλα τα υπόλοιπα έπονται.

Τα πάντα λοιπόν είναι ξεκάθαρα: οι κανόνες, οι προσδοκίες, οι συνέπειες των καλών και των κακών συμπεριφορών κλπ. Αυτό είναι που δημιουργεί την ασφάλεια, τη σύνεση και τη συναίνεση.

Μέχρι ένα βαθμό, ναι. Μέχρι εκεί που αρχίζει η ανία. Δεν βρίσκω τίποτε μεμπτό στο να παίρνουμε κάποια ρίσκα πότε πότε, καμιά άδεια από τη δουλειά μας, να χάνουμε την εκδρομή μας στη θάλασσα και λοιπά. Είναι καθαρά θέμα προτεραιοτήτων. Κατανοώ ότι κάποιοι δεν δίνουν προτεραιότητα στη σχέση. Δεν είμαι βέβαιη όμως ότι μπορούμε να κάνουμε BDSM on a part-time basis ή ως χόμπυ. Φρονώ πως όχι.

Θα συμφωνήσω ότι ο χειριστής της σχέσης ή και απλά της σκηνής έχει τον έλεγχο και την ευθύνη επαναφοράς από τον χώρο όπου ταξιδεύει το BDSM ζευγάρι. Όμως, έχω μία ουσιαστική ένσταση: πώς είναι δυνατόν να εξελιχθεί κάποιος, αν δεν περάσει μέσα από τον πόνο; Όλες μου οι εμπειρίες "μεγαλώματος" άφησαν ουλές πίσω τους. Kάτι χάθηκε αμετάκλητα, σε κάθε μία από αυτές: η ανακουφιστική τάση να ψευδαισθίζομαι, η ικανότητα να ελπίζω, η ίδια η αθωότητα...Πιστεύω ότι αν επιθυμούμε μία σχέση όπου ο άλλος μας καθοδηγεί να "μεγαλώσουμε", δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι αυτό θα γίνει χωρίς να αφήσουμε πίσω μας κομμάτια της ψυχής μας. Εκτός εάν μιλούμε για κανένα ψιλο-σέσσιον, όπου συμφωνώ ότι όλα γίνονται συνετά και λογικά και μέχρι εκεί που πρέπει. Στο μη θεατρικό BDSM όμως, πρέπει να ξέρει κανείς ότι αποκλείεται να περάσει απέναντι χωρίς να βρέξει τα πόδια του. Ας κάτσει εκεί που είναι, αν θέλει να μείνει στεγνός, αλώβητος, safe and sound...

Δεν θα συμφωνήσω με αυτό. Πιστεύω ότι η τεράστια απόλαυση που αποκομίζουμε από την παράδοση - από την εγκατάλειψη της ευθύνης για την προστασία του εαυτού μας σε κάποιον άλλον - απαιτεί την πλήρη άγνοια του τί θα συμβεί, είτε σε μία σκηνή, είτε στην πορεία της σχέσης. Βέβαια, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: είναι ξεκάθαρο το ποιος έχει την ευθύνη να οδηγεί και ποιος την ευθύνη να ακολουθεί.

Θα συμφωνήσω όμως ότι προκαθορισμένα όρια έχει ο καθένας μας. Συνήθως ένας Κυρίαρχος βρίσκει ένα συμβατό Υ, έτσι ώστε να μην χάσει το Υ του στην πορεία (και την επένδυση ενέργειας, χρημάτων, χρόνου, lose face στην κοινότητα, κλπ). Ίσως να ισχύει όμως περισσότερο το αντίστροφο: δηλαδή τα Υ αναζητούμε κάποιον Κ με τον οποίο δεν θα χρειαστεί να έχουμε απολύτως κανένα όριο...

Πολύ ωραίο θέμα, Doc (μη δίνεις σημασία στις αντιρρήσεις μου, έχω καταλάβει προ πολλού ότι είμαι μειονότητα...) 

 

Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Θα προσέθετα ότι όλα ξεκινούν από τον αμοιβαίο σεβασμό ... ο οποίος, έχει με τη σειρά του, στοιχειώδες προαπαιτούμενο τον αυτοσεβασμό.

Σεβασμός στη ζωή και την προσωπικότητα του άλλου, ακόμα και όταν στόχος της σχέσης είναι η αλλαγή / σύνθλιψη αυτής της προσωπικότητας στο πλαίσιο μιας εξ αρχής συμπεφωνημένης πορείας.

Σεβασμός στην υγεία, ψυχική και σωματική.

κ.ο.κ.

 

Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Ασφάλεια: προστασία από τον κίνδυνο
Σύνεση: πράξη με βάση την λογική
Συναίνεση: κοινή αποδοχή και από τους δύο ....συμβαλλόμενους

 

 

Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Καλό το θέμα Doc, καλή και η προσέγγιση σου

Δεν πρέπει να απουσιάζει "η γνώση της άγνοιας" (Θα ανοίξω σχετικό νήμα γι' αυτό) Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην ασφάλεια, αλλά και στα όσα αναφέρεις, ξεκινά από την έλλειψη της. Χωρίς τη πλήρη κατανόηση ή την όσο δυνατόν μεγαλύτερη προσέγγιση, πρωτίστως του τι ΔΕΝ γνωρίζουμε, δεν μπορεί να υπάρξει ασφάλεια. Και η τύχη σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά την ασφάλεια.

Λαμβάνοντας πάντα υπόψη μας τη "γνώση της άγνοιας μας" και φυσικά στη συνέχεια τη "γνώση της γνώσης μας", γιατί άραγε η σύνεση τοποθετείται και είναι ζητούμενο και από τα δύο μέρη; (!) Ο Κ και η υ είναι συνταξιδιώτες, αλλά είναι ξεκάθαρο και αδιαμφισβήτητο πως ο οδηγός είναι ο Κ. ΜΟΝΟ ο Κ.

Πολύ λεπτή γραμμή και συζήτηση με τεράστιο εύρος ανάλυσης. Πολλές φορές έχω διαβάσει απόψεις του στυλ "αν υπάρχει συναίνεση και από τα δύο μέρη, είναι όλα επιτρεπτά". Κατά τη γνώμη μου είναι απόλυτα λάθος και η διατύπωση της πρότασης αλλά κυρίως η έννοια της. Μήπως δεν ήταν αμφίδρομη η συναίνεση του Μέιβες και του Μπράντες; Κοινή συναινέσει προχώρησαν, ο πρώτος να ακρωτηριάσει τα γεννητικά όργανα του δεύτερου και να τα φάνε από κοινού, με πλήρη συναίνεση του θύματος υπήρξε και ο κανιβαλισμός εν ζωή και στη συνέχεια (!) Να θυμίσω πως η όλη ιστορία ξεκίνησε με αγγελία στο ίντερνετ.

Και για να το προσγειώσω στη κοινή λογική, σε τι άραγε ωφελεί η συναίνεση από μια υ που είναι άτομο με μειωμένη διανοητική ανάπτυξη ή με μειωμένη αντιληπτική ικανότητα; Ποια αξία έχει η συναίνεση όταν αυτή προέρχεται από καταστάσεις όπως μεγάλη κόπωση, αυξημένη επίδραση ποτού, ανάγκη επιβεβαίωσης, ακόμα και σοβαρή έλλειψη χρόνου, που εκείνη τη στιγμή παρεμβάλουν στην ορθότητα της κρίσης της;

Eίναι (φαντάζομαι) αποδεκτό απ' όλους μας, πως ο ενήλικος άνθρωπος με πνευματική διαύγεια και υγιή νοητική κατάσταση, γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλον ποιο είναι το καλό του, αλλά είναι και στη θέση να το επιδιώξει επίσης καλύτερα από κάθε άλλον. Aυτό όμως, σε ότι αφορά το "δύσκολο" και αχανή χώρο του BDSM αρκεί;

Με ποιά κριτήρια (και ποιός τα ορίζει) είναι βέβαιο πως η κάθε επιλογή και άρα η κάθε συναίνεση, δεν προκύπτει από άγνοια, απειρία κλπ ή από εσφαλμένες εντυπώσεις για το πως πραγματικά έχουν οι καταστάσεις; Μήπως δεν είναι μεγάλη, και εδώ μέσα, η αμάθεια για τις εναλλακτικές δυνατότητες που υπάρχουν, ακόμα και για τα επακόλουθα τους;

Ωστόσο ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανακαλύψει νέα πελάγη αν δεν έχει το θάρρος να απομακρυνθεί από την ακτή.
Και εδώ ο καθένας και η καθεμία έρχεται αντιμέτωπος με δύο μεγάλα διλήμματα:
Α. Δεν υπάρχει ευνοϊκός άνεμος γι' αυτόν που δεν ξέρει πού πηγαίνει.
Β. Αυτός που ξεκινώντας δεν ξέρει που πάει, φτάνει μακρύτερα.

Από την άλλη, η συναίνεση μπορεί να φέρει την κάθε υ σε αυτά τα νέα πελάγη; Μπορεί να της προσφέρει το να νιώσει και να βιώσει την υποταγή στο Αρσενικό ως αναπόσπαστο κομμάτι έκφρασης, δικαίωμα, αλλά και προνόμιο της θηλυκότητας της;

Eξηγούμαι.

Στη περίπτωση που αποδεχόμαστε οτι ο Κ έχει (πρέπει να έχει) μεγαλύτερες δυνατότητες από όσα νοητικά, σωματικά και ψυχικά οδηγεί κάθε φορά την υ να βιώσει, εκτός από χρήσιμο, αξιόλογο και απαραίτητο, τον καθιστά ικανό να δίνει στην υ αυτό ακριβώς που χρειάζεται στη συγκεκριμένη περίπτωση ή επίπεδο που βρίσκεται. Ομως κάποιες φορές, αυτό που η υ έχει ουσιαστική ανάγκη και χρειάζεται πραγματικά, είναι ο Κ της να υπερκεράσει τη συναίνεση της, ακόμα και να "αδιαφορήσει" γι' αυτή, και να προχωρήσει ένα η περισσότερα βήματα παραπέρα. Να τη "σπάσει", να της γκρεμίσει το τοίχο, να της τραβήξει βίαια τη κουρτίνα, να της κόψει τα δεσμά, να την ελευθερώσει... ή όπως αλλιώς ονομάζει ή αντιλαμβάνεται ο κάθε αναγνώστης αυτή τη διαδικασία.

Είναι κάποιοι δαίμονες που δεν πολεμούνται και δεν εξαφανίζονται όταν τα πράγματα γίνονται με το κατά πως συναινεί η υ. Οι φόβοι και οι αδυναμίες, επαναλαμβάνω και τονίζω, κάποιες φορές και σε κάποιες υ, φεύγουν μόνο παρεμβατικά και χρησιμοποιώ ήπιο όρο.

Μπορεί αρχικά η υ, να μην αποδεχτεί αυτή την παρέμβαση αλλά καθώς την υφίσταται ή και μετά, κατανοεί πως το όφελος είναι μεγαλύτερο από το "κόστος" και την αποδέχεται ως κομμάτι του είναι της και τμήμα της φύση της, γιατί ακριβώς αυτό είναι.

Nα θέσω και μια τρίτη παράμετρο

Τελικά πόσο ζυγίζει για τη κάθε υ, η κάβλα της άγνοιας του τι θα προκύψει; Πόσο τις διεγείρει ο άγνωστος δρόμος; Πόσο θέλoυν και πόσο τους αρέσει το αναπάντεχο; Το απρόοπτο; Το απροσδόκητο; Το ανέλπιστο;
Πόσο αναζητούν τα εύκολα; Tα βολετά; Αυτά που ξέρουν ότι θα συμβούν πριν καν αρχίσουν και που τελικά είναι τόσο μα τόσο βαρετά;

 

Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

"Γνώση της άγνοιας".Πόσο λογικό μου ακούγεται ένας καινουριος στο χώρο να γνωρίζει ότι έχει πλήρη άγνοια και όταν κάποιος Μάστερ-Κυριαρχικός τον προσεγγίζει να του διευρύνει την άγνοια μπερδεύοντάς τον περισσότερο.Αντί να του υποδείξει πώς θα αποκτήσει γνώσεις,σε θεωρητικό επίπεδο πάντα,να
τον παρασύρει σε γρήγορα παιχνίδια κυριαρχίας/υποταγής στα οποία,ω τι πρωτότυπο,πρωταγωνιστής είναι αυτός.Αντί να τον βοηθήσει να ξεκαθαρίσει και να σιγουρευτεί για το στάτους το οποίο δηλώνει,που απ'όσο ξέρω οι περισσότεροι στα πρώτα τους βήματα το δηλώνουν χωρίς πλήρη συνείδηση,να του αναπτύξει όλα τα πιθανά σενάρια στάτους και να τον βοηθήσει να διευκρινίσει αυτό το οποίο έχει δηλώσει ώστε να σιγουρευτεί γι'αυτό και να μπει στη διαδικασία ασφάλειας.Κι αφού,λοιπόν,γνωρίσει τι είναι το αντικείμενο να του υποδείξει ποιοι είναι οι πιθανοί τρόποι ασφάλειας.Είναι σαν να μη μιλάς σε κάποιον για το σεξ κι αφού δεν ξέρει τι είναι σαφώς να μην του μιλάς και για την προφύλαξη.

Σαφώς η τύχη δεν υποκαθιστά την ασφάλεια,άρα λοιπόν,απαραίτητη είναι η κατάρτιση με το αντικείμενο.Κατ'επέκταση υποχρέωση πλήρους και σε βάθος γνώσης του αντικειμένου.'Ωστε η ασφάλεια να μην είναι πλέον θέμα τύχης αλλά γνώσης.

Αρα λοιπόν η έννοια "συνοδηγός" δεν υφίσταται?Το υ σέρνεται όπου πηγαίνει ο οδηγός?Είναι σίγουρο πως πηγαίνουνε στην ίδια κατεύθυνση?Το ότι σε αφήνω να με οδηγείς δεν σημαίνει ότι εγώ δεν πρέπει να ξέρω το δρόμο.Υποχρεούμε μάλιστα.Τουλάχιστον ως προς τον εαυτό μου.Είναι από τους βασικότερους κανόνες ασφαλείας.

Είναι απαραίτητο να χρειάζεται συναίνεση γιατί το αυτονόητο είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο.Ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά.Το ότι υπάρχει συναίνεση σε καταστάσεις κανιβαλισμού,και μάλιστα σε γνωριμίες μέσω του διαδικτύου,είναι πραγματικότητα,αλλά είναι μια πραγματικότητα που στατιστικώς αγγίζει το 10%.Αν αναλογιστούμε πόσες διαφορετικές πραγματικότητες υπάρχουν στο 90% και συμβαίνουν σε μη συναινετικές καταστάσεις εντός και εκτός διαδικτύου,εντός και εκτός οικογενειακού,φιλικού ή εργασιακού περίγυρου κ.ο.κ.ουσιαστικά προσπαθούμε να νομιμοποιήσουμε οποιαδήποτε κατάσταση εντός και εκτός BDSM με τη δικαιολογία του ότι δεν χρειάζεται συναίνεση.

Η δική μου κοινή λογική λέει ότι εκεί σίγουρα δεν χρειάζεται συναίνεση γιατί δεν μιλάμε καν για συμμετοχή.Ποιός σοβαρός Κ θα έμπαινε στη διαδικασία να διαπραγματευτεί συναίνεση όταν συντρέχει ένας από τους παραπάνω λόγους...Πόσο άνθρωπος θα ήταν ένας άνθρωπος ανεξαρτήτως BDSM εάν έφτανε στο σημείο έστω και να συναινέσει να διαπραγματευτεί ή να μπει σε μια διαδικασία μ'ένα άτομο που αναφέρεται στις ως άνω κατηγορίες. Δηλαδή,"είμαι πολύ άντρας αν η γκόμενα μου κάθεται σουρωμένη,με ή χωρίς συναίνεση,και όταν ξεσουρώσει δεν θυμάται καν τι έκανε" ή αν το αντικείμενο είναι χαζό και υποβαθμισμένο πνευματικά κάνει ό,τι κάνει χωρίς να έχει συνείδηση.Ναι εκεί δεν θα έμπαινα καν στη διαδικασία να το ψάξω περαιτέρω.Πόσο μάλλον να σκεφτώ αν είναι ή όχι απαραίτητη η συναίνεση.

Χμμμ...Όταν κάποιος δεν γνωρίζει για το BDSM πώς είναι δυνατόν να γνωρίζει ποιό είναι το καλό του μέσα σ'αυτό???

Εδώ διακρίνω μια ασάφεια εώς μια αυτοαναίρεση...

Σαν νέα στο χώρο δεν μπορώ να γνωρίζω με ποια κριτήρια,αυτό που έμαθα όμως είναι ότι τα κριτήρια βγαίνουν από την απαραίτητη γνώση,στην οποία θα σε κατευθύνει ενας Κυριαρχικός πριν μπει στη διαδικασία να σε επιλέξει και να σε εκπαιδεύσει.Άρα λοιπόν κάποιος φερόμενις ως Μάστερ-Δάσκαλος του χώρου οφείλει να σου υποδείξει πως θα ψάξεις να μάθεις για το χώρο και όχι πως θα του επιβεβαιώσεις αυτά που σου λέει εκείνος.Ψάχνοντας και ακούγοντας όλες τις απόψεις και τις γνώμες σου δίνει την ευκαιρία να βρεις αυτό που ψάχνεις-εξυπηρετεί την προσωπική σου αναζήτηση και έκφραση και αν αυτό συνάδει με τη δική του διδαχή και τα θέλω τότε σιγά σιγά και με συναίνεση μπαίνει μαζί σου στο πρακτικό κομμάτι του BDSM.Μάστερ=Δεν προσπαθώ να αποδείξω αυτά που λέω άρα σε κατευθύνω εκεί αλλά σε κατευθύνω στο πως να ψάξεις να βρεις αυτά που σου λέω αφήνοντας σε να βρεις και αυτά που διαφωνούν με αυτά που σου λέω και να αποφασίσεις πλέον ανεπηρέαστη.

Το Γ. το αναφέρει κάποιος? Αυτός που ξεκινώντας δεν ξέρει που πάει,υπάρχει πιθανότητα να κάνει πολλά χιλιόμετρα γυρνώντας γύρω από το ίδιο σημείο,με αποτέλεσμα όχι να πάει μακρύτερα αλλά να ταξιδεύει περισσότερο στο ίδιο σημείο.Απλά κάνοντας περισσότερα χιλιόμετρα.Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα και μακρύτερα.

Α ο κάθε Κ δεν μπορεί να αναδείξει τη θυληκότητα της υ τότε δεν είναι Κ.Αν χρειάζεται να τη "σπάσει" για να κυριαρχήσει πάνω της τότε έχει κενά.Αν δεν είναι εύκολο να κυριαρχήσει στους δαίμονές της αλλά χρειάζεται να της φτιάξει καινούριους τότε έχει χάσει το νόημα.Και λέγοντας να της φτιάξει καινούριους εννοώ σπρώχνοντάς την να κάνει πράγματα χωρίς να γνωρίζει εξαρχής \,τότε έχει χάσει το δρόμο του.

Εάν υπάρχει κάποιος που βαριέται κάποια πράγματα να τα κάνει και να τα ξανακάνει,γιατί για εκείνον είναι βαρετά αλλά για κάποιον νέο στο χώρο είναι πρωτόγνωρα,τότε καλό θα είναι να μην μπαίνει στη διαδικασία με νέους ανθρώπους που θέλουν να περπατήσουν σε μονοπάτια που ο ίδιος έχει περπατήσει χίλιες φορές με τη διαφορά ότι εκείνοι θα τα περπατήσουν για πρώτη φορά.

Το αναπάντεχο δεν είναι εύκολο απλά δίνει άλλοθι στον οποιονδήποτε θέλει να πειραματιστεί.Η φύση του BDSM είναι τέτοια που ακόμα κι αν ξέρεις τι πρόκειται να συμβεί αν δεν έχεις σωστή καθοδήγηση είναι δύσκολο να καταφέρεις να ανταπεξέλθεις.Και αυτή είναι και η φύση του υποτακτικού.Για να αντεπεξέλθει χρειάζεται να στηριχτεί στη δύναμη κάποιου γι'αυτό και του δίνει εξ'ολοκλήρου τα κλειδιά της διαχείρισής του αναγνωρίζοντας τη δύναμη του,θέτοντας τη φύση του υπό της δεδομένης ανωτερότητας του να διαχειρίζεται καταστάσεις και όχι να δρα αιφνιδιαστικά προσπαθώντας να πάει όπως πάει η κατάσταση."Εάν κάτι δεν μου βγει,φταίει ο υποτακτικός μου και δεν έχει δικαίωμα να παραπονιέται γιατί συναίνεσαι σαν ενήλικας".Πόσο βολική ακούγεται τότε η συναίνεση ε?Ή μήπως δεν το έχουμε ακούσει αυτό πολλές φορές εδώ μέσα?

Και μιας και αναφερόμαστε στην ασφάλεια,μόλις θυμήθηκα ότι δεν μου έχεις απαντήσει στην ερώτηση που έκανα σε κάποιο άλλο νήμα.Τελικά θα κάνεις κάποιο event με θέμα την αυτοπροστασία???Ή θα τα ακούμε ο καθένας ξεχωριστά???

 

Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Και μένα κάπως έτσι μου φαίνονται τα πράγματα. 

 

Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Kαλησπερα σας,

θελω να πιστευω οτι απευθυνομαι σε ατομα που γνωριζουν τί ακριβως ειναι αυτο το φορουμ. Επισης, θελω να πιστευω οτι οσοι απο εσας διαβαζετε τωρα εδω, διαβαζετε επειδη θελετε να μαθετε κατι για το bdsm, ή αν ειστε παλαιοτεροι, να εμπλουτισετε τις γνωσεις σας ή και να μεταφερετε και εσεις με τη σειρα σας τις αποψεις σας, μεσω ενος σχολιου ή νηματος, στα αλλα μελη.

Βασικη αρχη ειναι ομως οτι ολοι ειμαστε εδω γιατι θελουμε να ειμαστε. Ασχετα με το στατους που δηλωνουμε, διαβαζουμε, σκεπτομαστε, (μερικες φορες θιγομαστε κιολας, δεν ειναι κακο) και γραφουμε.
Επισης, βασικη αρχη ειναι οτι κατανοουμε αυτα που διαβαζουμε.

"Κατανοω" δεν σημαινει απαραιτητως "συμφωνω". Ειναι διαφορετικα πραγματα.

Το νημα τεινει να παρει μια τροπη που ξεφευγει απο τους απλους ορισμους του SS&C να παει τους αναγνωστες σε βαθυτερα νερα. Δεν ειναι λοιπον υλικο για ατομα που δεν εχουν ακομη αποσαφηνισει τί ειναι, αν ειναι. Θα μπερδευτουν παραπανω. Εκτους αυτου, μου φαινεται οτι μιλαμε πια για καταστασεις οπου υπαρχει μια βαθυτερη γνωριμια μεταξυ των δυο (τριων, τεσσαρων...) πλευρων και οχι για ενα απλο σεσσιον.

Θεωρω επισης δεδομενο, οτι αυτοι που Κυριαρχουν και αυτοι που υποτασσονται, εχουν μυαλο στο κεφαλι τους και δεν Κυριαρχουν (ή υποτασσονται, αναλογα την περιπτωση) βιαστηκα και επιπολαια στον πρωτο τυχοντα. Αυτες οι περιπτωσεις δεν εχουν θεση στο νημα. Δεν γινεσαι Μαστερ αν εχεις μαστιγιο ή υ. αν εχεις κολλαρο.

Εχοντας αυτα στο μυαλο μου, τα πραγματα για μενα ειναι απλα: Κυριαρχω γιατι μου παραδιδεσαι. Αυτο σημαινει υποταγη: παραδοση. Παραδοση σε εναν Κ. με τον οποιο θελω να ειμαι μαζι και απο τον οποιο ειμαι ετοιμη να δεχτω αυτα που εχει ευχαριστηση να μου δωσει. Αυτα που πιστευει οτι ειναι καλα για μενα, με τον τροπο που ειναι καλος για μενα.

Αφηνοντας στη ακρη τους λογικους περιορισμους (π.χ. θα πρεπει να μπορω να σηκωνω το κινητο διοτι ειμαι μητερα ή προσοχη στα δεσιματα γιατι εχω κηλη στον ομφαλο) πραγματα τα οποια υποχρεουται να ρωτησει ο/η καθε Κ. πριν το παιχνιδι και να δειξει την πρεπουσα κατανοηση, και αν δεν το κανει, να τον ενημερωσει το υ., ο δρομος ειναι ανοιχτος....

... και γεματος θυσαυρους. Απο ατελειωτη καυλα, μεχρι μεγαλη ντροπη, πρωτογνωρο πονο (οπως λεει και ο sm Rechter) αλλα και μια καινουργια ικανοτητα σωστης διαχειρησης συναισθηματων οταν η σκηνη εχει πια τελειωσει.

Η μονη και τελευταια επιλογη που εχει το υ. ειναι να παραδωθει. Μολις πει το "ναι", αφηνεται στα χερια του Κυρίου ή της Κυρίας.

Ακομη και το "σπασιμο" που αναφερει ο Seduction παραπανω, σε ορισμενες περιπτωσεις, θα ειναι, εν τελει, ευεργετικο.

Ευχαριστω, cassie

 

Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Οταν γράφει η Ολλανδική σχολή του bdsm οι άλλοι/ες θαυμάζουν!

cassie, σου δίνω μια ανοιχτή επιταγή για να βάλεις όσα ρεπ θέλεις... 


ΡΕΠ............

 

Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Master Perris, σας ευχαριστω.

cassie

 

Απάντηση: Ασφάλεια, Σύνεση, Συναίνεση

Επιτέλους!

Προς στιγμή νόμιζα ότι το νήμα πήγε να γίνει εγχειρίδιο για το πως, και συμβουλές ότι πρέπει, κάποιος να πιάνει κάποια από το χεράκι και να τη μαθαίνει να γκουγκλάρει (!)

Kαι η υ, δεν θα γνωρίζει το δρόμο; (!) Μα στο "ιερό βιβλίο" γράφει ότι υποχρεούται να ξέρει. Είναι από τους βασικότερους κανόνες ασφαλείας (!) Aστειεύομαι φυσικά.

Μπράβο cassie. Η κατάθεση απόψεων σαν τη δική σου, δείχνει ότι το D/s ΔΕΝ είναι θεωρία. Δεν είναι κάτι που το διαβάζεις, δεν είναι ούτε κάτι που κάνεις. Είναι κάτι που το βιώνεις.

Αυτό απ' ότι φαίνεται, πρέπει να επαναλαμβάνεται συχνά. Που θα πάει, κάποια στιγμή θα το καταλάβουν όσοι/ες ακόμα δεν...