Isn’t it romantic?

«Αισθητική στάση που (μεταξύ άλλων) χαρακτηρίζεται από την προβολή της κυριαρχίας του συγκινησιακού στοιχείου πάνω στο λογικό και της φαντασίας πάνω στη κριτική ανάλυση, από τον υπέρμετρο τονισμό του συναισθήματος, του υποκειμενισμού και του αυθορμητισμού και από τη τάση φυγής στο ονειρικό, στο εξωτικό, στο παρελθόν και στη παράδοση» αυτά λέει το Λεξικό της Ελληνικής Γλώσσας του Παπύρου (εξαιρετικό βιβλίο, παρεμπιπτόντως- από αυτά που δεν πρέπει να λείπει από κανένα σπίτι) αν ανατρέξει κανείς στο λήμμα «ρομαντισμός». Καλός ορισμός, αν και η διατύπωση, κατά τη γνώμη μου, μαρτυρά μια ελαφριά προκατάληψη ή έστω ένα κλείσιμο ματιού προς τους αφελείς ρομαντικούς.

Υπάρχουν και άλλοι; Kαι εν πάση περιπτώσει τι σχέση έχουν όλα αυτά με το BDSM; Eχουν;
Έχει καλλιεργηθεί μια, όχι και τόσο εσφαλμένη δυστυχώς, αντίληψη ότι το ΒDSM city, κατοικείται από σκληρούς, άγριους, αδιάλλακτους, αναίσθητους και χοντρόπετσους, αυτούς που ονομάζονται Κυρίαρχοι, που πλησιάζουν τον χαρακτήρα του απάνθρωπου ή του βάρβαρου αν προτιμάτε, και ο ρομαντισμός ούτε βοηθάει, αλλά ούτε και έχει θέση σε τέτοια εικόνα. Εχει;

Μα τι στο καλό; Περί ερωτισμού πρόκειται το όλο θέμα, θα αναρωτηθεί, και ορθώς θα πράξει, ο νεοεισερχόμενος. Που είναι το συναίσθημα, η τρυφερότητα, ο αισθησιασμός, η στοργή, η γλύκα, η απαλότητα, η λαγνεία…; Ο ρομαντισμός;

Kαι ενώ αναρωτιέται όλα αυτά, οπλίζεται με υπομονή και συνεχίζει την αναζήτηση, πέφτει σε νήματα με κοπρολαγνεία, εμετοφιλία, βασανιστήρια… και σε φωτό με κορμιά τρυπημένα από βελόνες , με πρόσωπα που το στόμα τους είναι ακινητοποιημένο με medical gags…

Kαι τρέχει φεύγοντας, κραυγάζοντας «ούστ παλιοανώμαλοι»

Εντελώς μεταξύ μας, τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς, στην ουσία τους δεν είναι καθόλου έτσι για την πλειονότητα των ανθρώπων του χώρου.

Οσο και αν στο μυαλό των ανθρώπων που έχουν ακούσει για το BDSM, υπάρχει μόνο η εικόνα του σαδομαζοχισμού και των τερατωδών πράξεων και πρακτικών που αυτοί κάνουν, οι περισσότεροι νεοεισερχόμενοι έχουν την ανάγκη να πιστεύουν σε μια πιο αθώα θεώρηση των πραγμάτων, προφανώς επειδή τους έχει λείψει η αθωότητα της παιδικής τους ηλικίας ή βιώνουν το ανικανοποίητο στη καθημερινότητας τους μέσα από τις σχέσεις τους, ή ... Και αυτή ακριβώς η αναζήτηση για την αθωότητα και την αποκάλυψη, σκεπασμένα από το πέπλο της περιέργειας, είναι που φέρνει πολύ (τον περισσότερο) κόσμο στο ΒDSM. Το ότι συνήθως είναι μεταμφιεσμένα σε κάτι άλλο μάλλον θα πρέπει να αποδοθεί στο πολυσύνθετο της ανθρώπινης ψυχής.

Aρκετοί άνθρωποι του χώρου, δαπανούν κάμποσες ώρες τη βδομάδα “ντυμένοi” με ρούχα που δεν έχουν καμία σχέση με το παρόν τους, μιλώντας (ή ψελλίζοντας) όρους που δεν έχουν καμία σχέση με τη καθημερινή τους γλώσσα και εκπαιδεύουν ή εκπαιδεύονται σε μεθόδους και συστήματα που γεννήθηκαν από κάποιους άλλους, αμφιβόλου επήρειας, ακόμα και από συγγραφείς (!) και μυθιστορήματα (!) ,και που στηρίζονται σε κοσμοθεωρίες και πολιτισμούς που απέχουν χιλιάδες χιλιόμετρα.
Κάνουν, (το περιβόητο και πολυσυζητημένο session) όσα έχουν, επιμελώς κάποιες φορές, διαβάσει σε εγχειρίδια (?) και σε διεθνή πρωτόκολλα (?) που τους έχουν προετοιμάσει (?) τις περισσότερες φορές για καταστάσεις που δεν εμφανίζονται σχεδόν ποτέ και που όταν εμφανίζονται, είναι εντελώς διαφορετικές.
Κάνουν, δλδ εκτελούν, ΔΕΝ εκφράζονται μέσα από αυτό. Και χάνουν όλη την ουσία.

Ο νεοεισερχόμενος στο χώρο μας, έχει ανάγκη να έρθει σε επαφή με μια διάσταση του εαυτού του, που έχει ξεχάσει, που αγνοεί ή που ψάχνει, τη διάσταση που θέλει να βρει και να βιώσει και που θα τον βάλει σε ένα δρόμο κάλυψης των εσωτερικών του αναζητήσεων, έστω και μέσω περίπλοκων διαδρομών. Τις περισσότερες φορές αυτό είναι η κυριαρχία του συγκινησιακού στοιχείου επί του λογικού και ο υπέρμετρος συναισθηματισμός. Βλέπε “ρομαντισμός”.

Βεβαίως για να έχεις το κεφάλι σου στα σύννεφα, πρέπει τα πόδια σου να πατάνε καλά στη γη. Πάει να πει, είναι καλό να έχουν πάντα κατά νου ;ότι στο χώρο υπάρχουν άνθρωποι που κύριο μέλημα τους είναι το πώς να εκμεταλλευτούν τον ρομαντισμό αυτόν. Ανθρώπους που κρύβουν στα “ντουλάπια” τους μια συλλογή από σκελετούς σωματικής και πνευματικής κακοποίησης, απότοκο της παραποίησης ιδεών και εννοιών, της μη κατανόησης ή της κατά γράμμα ακολουθίας των «εγχειριδίων» και των «πρωτόκολλων» και της χρήσης τους, για ικανοποίηση ταπεινών ελατηρίων (κόμπλεξ, συμπλέγματα, μισανθρωπισμός κλπ) και λανθασμένων δοξασιών..

Για να μη συζητήσουμε για τις αθώες παρεξηγήσεις που οφείλονται σε έλλειψη γνώσεων ή, αρκετά συχνά, στον ίδιο αυτόν ρομαντισμό που οδήγησε όλους μας στο BDSM -αθώες μεν, αλλά εξίσου ικανές για να τσακίσουν την οποιαδήποτε αθωότητα. Οξύμωρο, ε;

Στη βάση του ή στο βάθος του αν προτιμάτε, το BDSM, έχει ένα συγκλονιστικό και πολυδιάστατο ρομαντισμό, δεν θα μπορούσε να μη τον έχει, καθώς γεννήθηκε από την ανάγκη της ανακάλυψης και της βίωσης του “ονειρικού”. Και αυτός ο ρομαντισμός, αν τον δει κανείς καθαρό από τις διάφορες επιστρώσεις που μπήκαν στα χρόνια ύπαρξης του, και που συνεχίζουν να μπαίνουν από εμάς τους ίδιους, είναι πολύ κοντά στην "αθωότητα" που πολλοί από τους νεοεισερχόμενους αναζητούν.

Αν θέλουν να θρέψουν τον ρομαντισμό που τους οδήγησε στη πόρτα του BDSM, θα πρέπει κατ’ αρχάς να τον αποδεχτούν και κατά δεύτερο να αναγνωρίσουν τη ρεαλιστική του βάση. Δύσκολο, αλλά απαραίτητο.

Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, δεν θα αδικήσουν το ίδιο το BDSM που θα βιώσουν, δεν θα αδικήσουν τον εαυτό τους και δεν θα αδικήσουν τις ώρες που περνούν για να το γνωρίσουν. Αν δε, υπάρχει μια ελπίδα (ΥΠΑΡΧΕΙ) να τη βγάλουν “καθαρή” στη μάχη με τον εαυτό τους, μια τέτοια αποδοχή ίσως αποδειχτεί το μυστικό τους όπλο…

Γνώμες, απόψεις, προσθήκες, διαφωνίες;

 

Απάντηση: Isn’t it romantic?

171 εμφανισεις. Και καμμια απαντηση μεχρι τωρα.

Δυσκολο νημα; ή αδιαφορο;

μου εχουν πει πολλες φορες να μην προσπαθω ποτε να μπω στο μυαλο ενος Κ. και δεν θα προσπαθησω να μπω στο μυαλο του Seduction. Διαβαζοντας ομως το νημα, σκεφτομαι: μα που το παει τελικα;

Μια οχι και τοσο ρομαντικη εικονα ερχεται στο μυαλο μου: δυο "σφηνες". Μια μικρη, ας πουμε το μεγεθος small και μια μεγαλη, μεγεθος extra large. Ασχετα απο το μεγεθος, μια σφηνα θα μπορουσε να τρομαξει καποιο ατομο το οποιο ειναι νεο στο χωρο. Τί ομως θα τον/την τρομαζε; η σφηνα ή το γεγονος οτι καποιος/α Κ. θα τον/την οριζε να την φορεσει; Το αντικειμενο (σφηνα) ή η υποχρεωση να υπακουσει και να εκτελεσει την εντολη;

Απο τοτε που μπηκε το ιντερνετ στη ζωη μας, ολα ειναι πια προσιτα, με ενα κλικ. "Αγοραζουμε" bdsm, οπως αγοραζουμε τα φρουτα στον μαναβη. Ψωνίζουμε ενα στατους, το "φοραμε" και το πανηγυρι αρχιζει. Πολλες φορες βιαστικα και επιπολαια. Τρεχουμε να παραγγειλουμε μαστιγια, κολλαρα, και σχοινι. Και ειμαστε ετοιμοι...

Ποσοι απο εμας αναζηταμε να βιωσουμε το "ονειρικο" στο οποιο αναφερεται ο νηματοθετης; Ποσοι απο εμας ειναι διατεθιμενοι να ψαξουν και να αναζητησουν τα βαθυτερα κινητρα που τους οδηγησαν στον χωρο; Ειναι το (ευκολο) σεξ; η δυναμη της Κυριαρχιας; ο σαδισμος που κρυβεται μεσα σας; η αναγκη για υποταγη;

ή μηπως η ευχαριστηση να προστατευετε ενα πλασμα που σας χρειαζεται; η ικανοποιηση να χαϊδευτε ομορφα μυρωδατα μαλλια; ο ηχος της ανασας Του στο αυτι σας ή η δυναμη με την οποια αγκαλιαζετε τα ποδια Του;

Στιγμες τρυφεροτητας, ηρεμιας, γαληνης. Ματιες, λογια, αγγιγματα εραστων.

Στο D/s, ο ρομαντισμος δεν εκανε κανεναν ποτε λιγοτερο Κυριαρχο ή υποτακτικο.

Ευχομαι Seduction να μην επεσα εξω.

174 και ακομη τιποτε. Ενδιαφερον.

 

Απάντηση: Isn’t it romantic?

Για κάποιους-ες δύσκολο, για κάποιους αδιάφορο, για άλλους-ες απλά μικρότητα και πολιτική του κώλου, για άλλους-ες προφύλαξη του image τους... Απ' όλα έχει ο μπαξές.

Είμαστε σε φόρουμ, δεν χρειάζεται να μπει κανείς στο μυαλό του άλλου. Αυτό που είναι απαραίτητο αρχικά, είναι να αντιλαμβανόμαστε και να κατανοούμε τι διαβάζουμε και στη συνέχεια να έχουμε τη διάθεση να τοποθετηθούμε και να σχολιάσουμε, ακριβώς πάνω σ' αυτό. Καμία σημασία δεν έχει αν εκφράσουμε διαφωνία ή παρουσιάσουμε μια άλλη οπτική, αν συμφωνήσουμε ή αν αντιπαρατεθούμε... Αν το πράττουμε μένοντας στα όσα το νήμα πραγματεύεται, προσθέτουμε σε αυτό.

Παραμένει ρομαντική η εικόνα που περιγράφεις, αρκεί ο αναγνώστης, Α. να σταθεί κυρίως σε δύο σημεία του νήματος:
1...είναι η κυριαρχία του συγκινησιακού στοιχείου επί του λογικού και ο υπέρμετρος συναισθηματισμός. Βλέπε “ρομαντισμός”.
2. Αν θέλουν να θρέψουν τον ρομαντισμό που τους οδήγησε στη πόρτα του BDSM, θα πρέπει κατ’ αρχάς να τον αποδεχτούν και κατά δεύτερο να αναγνωρίσουν τη ρεαλιστική του βάση. Δύσκολο, αλλά απαραίτητο.
και Β, να μη δει αυτή την εικόνα που περιέγραψες, αποκομμένη από την εξέλιξη αλλά και την κατάληξη της.

Δεν μπορεί ούτε να τραφεί ούτε και να αναπτυχθεί το D/s χωρίς ισορροπία. Είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ.

• Σε ταπεινώνω φτύνοντας σε και κατουρώντας σε σαν να είσαι "τίποτα", αλλά μετά σε κάνω μπάνιο τρυφερά σαν να είσαι "μωρό".
• Σε πονάω, σε τιμωρώ, σου απαγορεύω..., αλλά μετά σε φιλάω γλυκά, σε αγκαλιάζω σφιχτά, σου χαμογελάω...
• Σε διατάζω να γλύψεις τα πόδια μου και σε πατάω με αυτά, αλλά μετά σου χαιδεύω τα μαλλιά απαλά καθώς τα αγκαλιάζεις.
• ...

Tα παραδείγματα, "σκληρότερα" ή "ελαφρύτερα", είναι αναρίθμητα... Αν σε αυτά απουσιάζει από τη μια η ισορροπία και από την άλλη η κυριαρχία του συγκινησιακού στοιχείου επί του λογικού, τότε απλά κάνουμε και όχι βιώνουμε το D/s. Οπως έγραψα το να το εκτελούμε και όχι να εκφραζόμαστε μέσα από αυτό είναι άνευ ουσίας.

Η ερώτηση σου, στο τι θα τρόμαζε την υ, το αντικείμενο ή η υποχρεωση να υπακουσει και να εκτελεσει την εντολη είναι σημαντική, αλλά η απάντηση της θα μας απομάκρυνε από το θέμα που πραγματεύεται το νήμα. Επιφυλάσσομαι

Πόσο δίκαιο έχεις... Δυστυχώς!

Θα έχει πολύ ενδιαφέρον, να υπάρξουν απαντήσεις στα καίρια ερωτήματα που θέτεις.
Προσωπικά με έφερε και με κρατάει στο "χώρο", μια συνεπή σχέση του θέλω, επιθυμώ, κάνω σε ότι αφορά την έκφραση του ερωτισμού μου η οποία υπάρχει από τότε που άρχισα να τον ανακαλύπτω.

Ακριβώς.

Δεν έπεσες καθόλου έξω cassie. Είσαι απόλυτα μέσα, σε αρκετές από τις οπτικές που παρουσιάζω στο νήμα.

Xαμογελάω.

 

Απάντηση: Isn’t it romantic?

Είναι ρομαντισμός ή είναι ευγνωμοσύνη για ό,τι μας χαρίζεται απλόχερα, γι αυτό που μας λατρεύει τόσο τέλεια;
Μία προσπάθεια να επιστρέψουμε λίγο από όλα αυτά πίσω;
Να δώσουμε τη δύναμη να συνεχίσει να το κάνει;

 

Απάντηση: Isn’t it romantic?

Θα προσπαθήσω να εξηγήσω πως αισθάνομαι διαβάζοντας τα παραπάνω . Όχι δεν φοβάμαι τα ερωτικά εργαλεία. Αντιθέτως (σε φαντασιωσικό επίπεδο) μου προσθέτουν εικόνες , γεύσεις και αρώματα και άρα με εξιτάρουν.
Και ναι, ο φόβος μου έγκειται στην υλοποίηση της εντολής, διότι για να υπακούσω σε εντολή σημαίνει πως μου έχει ήδη φορέσει όχι 2 αλλά 2.000 σφίνες στο μυαλό!! Μα δεν είναι τρομακτικό ?? Όσο όμως τρομακτικό είναι... άλλο τόσο ερεθιστικό!! Για αυτό και εγώ έχω αποφασίσει πως για να προχωρήσω πλέον σε μία τέτοια πράξη, πρέπει πρώτα να νιώθω απολύτως ασφαλείς μαζί Του.
Τώρα πάλι εάν μιλάμε για απλά ένα παιχνιδάκι μεταξύ ενηλίκων (βλέπε session) , ε όχι δεν φοβάμαι κάτι, γιατί απλά δεν θα νιώθω το ίδιο!!
Χμμμ έψαξα νομίζω πως έχω βρει μικρά δείγματα της αλήθειας μου…. Πίστεψε με πολυυυυύ δύσκολή δοκιμασία!!! Πόνεσε πολύ!!!!!

Σε καμία περίπτωση δεν είναι το εύκολο σεξ. Αυτό το βρίσκω και στα περίπτερα!!!!
Η ανάγκη μου για υποταγή… όχι δυστυχώς δεν είναι ούτε αυτό, κυριαρχώ τον εαυτό μου αριστουργηματικά . Μακάρι να ήταν, όλα θα ήταν ευκολότερα. Έχω καταλήξει πως ευθύνονται οι πρώτες μου αναμνήσεις, τι εννοώ : ένα πατέρα δυνατό , αυταρχικό, γλυκό, κυριαρχικό, ήρεμο, σοβαρό, που με έκανε μεν ανεξάρτητη με το βλέμμα στο πάτωμα δε όταν είμαι δίπλα του. Είμαι ασφαλείς «εκεί»… αυτό αναζητώ!

Εύχομαι να βοήθησα  

---------- Post added at 17:43 ---------- Previous post was at 17:37 ----------

Σχετικά με την λίστα
1. Ποτέ μα ποτέ δεν μου άρεσε ο εξευτελισμός, μου είναι αδύνατο να βρω τον λόγω ύπαρξής του γι΄ αυτό και αρνούμαι να τον εξερευνήσω .
2. Μέσο του πόνου ,της τιμωρίας και της απαγόρευσης φθάνω στα όρια μου, παραδίδω τον εγωισμό μου στα χέρια σου και άρα νιώθω κατά κάποιον τρόπο παιδί, ανεβαίνει η αδρεναλίνη μου στα ύψη. Πολύ θεμιτά προς εμένα. Και μετά η κάθαρση … ονειρεμένο συναίσθημα μέσα από την τρυφερότητα.

---------- Post added at 17:46 ---------- Previous post was at 17:43 ----------

Με εκφράζει πάρα πολύ η τοποθέτησή σου!!!
Ναι είναι όλα αυτά μαζί!!!

 

Απάντηση: Isn’t it romantic?

Νατο παλι !
Δευτερη περιπτωση την ιδια μερα.

Να τα βλεπουν αυτα οσοι υποστηριζουν την υποτακτικη "φυση" της γυναικας

(ναι ,το ξερω,ασχετη η παρεμβαση με το νημα ,αλλα ,κατι τετοιες αυθορμητες μαρτυριες ενισχυουν την αποψη μου για την προελευση της υποτακτικοτητας γι'αυτο πεταχτηκα,ζητω συγγνωμη,συνεχιστε   )

 

Απάντηση: Isn’t it romantic?

Ολα αυτά μαζί, έχω δυο ενστάσεις στο "μας χαρίζεται*" και στο "να επιστρέψουμε**", αλλά καταλαβαίνω τη τοποθέτηση σου και στο γενικό συνολο της συμφωνώ. Ωστόσο, τίποτα δεν αποκλείει σε όσα περιγράφεις, να υπάρχει έντονο και το στοιχείο του ρομαντισμού.

Εχω γράψει τη γνώμη μου
Ολοι οι άνθρωποι ψάχνουν να περάσουν, να χαρίσουν, να εισπράξουν, να δημιουργήσουν στιγμές με ιδιότητες που προσφέρουν ευχαρίστηση στις αισθήσεις τους σύμφωνα με τα γούστα και τις ανάγκες τους και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς σεβασμό και πλήρη, σαφή και σε βάθος αντίληψη που παρέχει τη δυνατότητα ασφαλούς γνώσης, διάκρισης και συσχετισμού δεδομένων στο ταίρι ή σύντροφο, είτε περιστασιακό, είτε ευκαιριακό, είτε μόνιμο.

Συμπληρωματικά, δεν πρέπει να αγνοούμε την ανάγκη της υ, να δοθεί, να πολιορκηθεί, να παραδοθεί, να κυριαρχηθεί, να θαυμάσει, να αφεθεί.. Να νιώσει μέσα από τη D/s σχέση της, ότι μεταλλάσεται και εξελίσσεται, σαν άνθρωπος, σαν γυναίκα, σαν θηλυκό. Να αισθανθεί να εξωτερικεύονται πόθοι, στη γέννηση τους, στη πορεία τους αλλά και στην κορύφωση τους. Με πρωτόγνωρους τρόπους, δυνατά συγκινησιακούς...

Με δεδομένο ότι όλο αυτό είναι αμφίδρομο και η υ μέσα στη σχέση, δίνει αλλά και παίρνει λατρεία, θαυμάζει αλλά και θαυμάζεται, νιώθει ότι κάθε σημείο της που κατακτά ο Κ της, είναι μεν η αύξηση της Κυριαρχίας του στο δρόμο προς το μυαλό και τη ψυχή της, αλλά με τον δικό του τρόπο της το προσφέρει πίσω απλόχερα... φτάνουμε στο πολυπόθητο "ονειρικό".

*Φρονώ πως τίποτα δεν μας χαρίζεται, πόσο μάλλον απλόχερα (!). Οτι παίρνουμε το διεκδικούμε και το κερδίζουμε. Ούτε η υποταγή, ούτε η Κυριαρχία χαρίζονται. Θέλει κόπο και για τα δύο.

**Τίποτα δεν επιστρέφουμε, αν βέβαια δεν μιλάμε για μια απλή συνεύρεση, και τίποτα δεν έχουμε λόγο να επιστρέψουμε. Και στο σκληρό και στο τρυφερό, παίρνουμε και οι δυο.

@katerina, όμορφες οι σκέψεις σου.
Το D/s εμπεριέχει απύθμενες δυνατότητες ανακάλυψεων και βιωμάτων. Καταλαβαίνω απόλυτα ότι εσύ εκφράζεσαι με κάποιους τρόπους και δεν σου αρέσουν κάποιοι άλλοι. Και πολύ καλά κάνεις, από τη στιγμή που αυτό σε γεμίζει.

Υπάρχει όμως και αυτό:

Oι υ ποτέ δεν γνωρίζουν από πριν τα όρια τους, όση εμπειρία και να έχουν. Πολλά πράγματα που μπορεί να αποτελούσαν σφραγισμένες πόρτες και απαγορευμένοι προορισμοί στην εμπειρία τους με κάποιους Κ, με κάποιους άλλους μπορεί να γίνουν δρόμοι χωρίς εμπόδια και αγαπημένα ταξίδια.

Και το παραπάνω, κάνει ακόμα πιο όμορφο το D/s.

 

Απάντηση: Isn’t it romantic?

Μπα μην το λες, κι εμένα κάπως έτσι ήταν αλλά στην πορεία του έμοιασα αντί να τον ψάχνω σε άλλους. Μπρρ.

Σαφώς και δεν το αποκλείει αλλά είπα να τα διαχωρίσω. Βλέπεις θεωρώ ότι κακώς μερικές φορές, η ένδειξη κάποιου θετικού συναισθήματος όπως η τρυφερότητα ή η ανάγκη για φροντίδα, πρέπει να ταυτίζεται με το ρομαντισμό.

 

Απάντηση: Isn’t it romantic?

Μην ανησυχεις ,κατι θα εχει να πει και για σενα ο θειος Σιγκμουντ.
Βρισκει αυτος κατι μηχανισμους,αναστροφες λεει,μετουσιωσεις, μεταθεσεις ,ολα τα εξηγει ,ολα!  

 

Δεν ζητούν όλοι τα ίδια. Δεν προσφέρουν όλοι τα ίδια. Το status από μόνο του δεν είναι απόλυτο κριτήριο/προϋπόθεση για επιτυχές "ζευγάρωμα".

 

Απάντηση: Re: Isn’t it romantic?

Φυσικά. Είναι αυτονόητο αυτό που έγραψες. Ποιός θα μπορούσε να ισχυρισθεί το αντίθετο;

Αλλά σε ποιό σημείο, το συσχετίζεις με το θέμα του νήματος;

 

Re: Απάντηση: Re: Isn’t it romantic?

Κατά τη γνώμη μου, η "σημασία/ουσία της βάσης" είναι αυτή που ψάχνει/προσφέρει ο καθένας, ασχέτου του αντικειμενικού (αν υπάρχει αυτό).
Με άλλα λόγια, αν ο ρομαντισμός δεν είναι αυτό που επιζητά κάποιος, και σφαλιάρες να του ρίχνει κατά την είσοδο, νομίζεις θα τον "ασπαστεί";

Αν και δεν νομίζω ότι χρειάζεται, θα ανέλυα περισσότερο, αλλά δεν θέλω να κακοκαρδίσω κόσμο με τις προσωπικές μου (και αιρετικές ίσως) απόψεις, οπότε (συνεχίζοντας την παράδοση του τραγουδιού για απάντηση) θα κλείσω με αυτό: