τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Kαλός ορισμός, ελλιπής* αλλά καλός. Πάνω σε αυτό θα παρουσίασω μια εικόνα, σενάριο ή ιστορία αν προτιμάτε. (Οποιαδήποτε σχέση με ανάλογες καταστάσεις ή πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική)

Η "σκλαβα" μένει στην επαρχία, ο Αφέντης της στην Αθήνα. Η "σκλάβα" είναι παντρεμένη, όχι βέβαια με τον αφέντη της, με άλλον. Ναι με vanilla. Κατά πόσο μπορεί να ανταποκριθεί η "σκλάβα", στα όσα δίδει στον ορισμό της η tender, ή έστω σε μια απαιτούμενη για να δικαιολογεί την ιδιότητα της, διαθεσιμότητα 24/7, δεν παίζει κανένα ρόλο για τη "σκλάβα". Οοοοχι! Δεν λαμβάνει υπόψη της ότι δεν έχει τον πλήρη έλεγχο ο Αφέντης της, όταν αυτή, η "σκλάβα", πρέπει να μεγειρέψει στον άντρα της, να του σιδερώσει πουκάμισα και παντελόνια, έστω και αν όταν το κάνε,ι μουρμουρίζει τα "άχρηστε", "μου έχεις φάει τη ζωή μου", "ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που σε παντρεύτηκα", "δεν άκουγα η ρουφιάνα τη μάνα μου που μου το έλεγε" κλπ ή όταν πρέπει να τον συνοδέψει σε βαπτίσια, γάμους και λοιπές κοινωνικές εκδηλώσεις. Και σε πληθώρα άλλων περιπτώσεων φυσικά. Δεν καταλαβαίνει ότι από τη στιγμή που τα πρέπει της, ορίζονται από οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον αφέντη της, δεν μπορεί να είναι σκλάβα...
ΟΟΟΟΧΙ, το αρνείται δυναμικά. Σθεναρά. Πολλές φορές κακιασμένα.

Μπήκε στο φόρουμ, επέλεξε το status female slave, γράφει και τοποθετείται, ενίοτε, ως σκλάβα, υπακούει και τον Αφέντη της όταν μιλάνε στο τηλ και στο msn, (όχι όταν θέλει ο Αφέντης της, όταν μπορεί η "σκλάβα") και στις σπάνιες συνευρέσεις τους, αλλά κατά τα άλλα δηλώνει** σκλάβα!!!

Τι υποκρισία και τι λυπηρή προσπάθεια γεμίσματος της κενότητας της!!! Και πόσο τραγικά μακριά από την πληρότητα!!! Θλιβερό.

Eπιπλέον, όταν αυτή δεν είναι σε Μ/s πλαίσιο, εξακολουθεί να δηλώνει "σκλάβα". Σε κάποιο νήμα, ο MasterJp πολύ σωστά είχε γράψει, "ΔΕΝ υπάρχει σκλάβα χωρίς Αφέντη", αλλά αυτά, μπροστά στην ανάγκη της να δηλώσει slave, την αφήνουν παγερά αδιάφορη. Την αφήνουν; (Moναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα..)

"Ολα τα παραπάνω εξασθενούν τα μάλα, αν η υ ΔΕΝ μπορεί να τα παρέχει, όντας σε πλήρη διαθεσιμότητα 24/7

**Μπορεί στη χώρα μας να κυβερνά το "ότι δηλώσεις είσαι", στο BDSM όμως δεν έχει καμία μα καμία αξία.
Ομοίως μπορεί στο φόρουμ, να επιλέγεται το τάδε ή το δείνα status, αλλά...

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Νομίζω πως το νήμα έχει ωριμάσει επαρκώς ώστε να παρατεθούν τα μνημειώδους γελοιότητας ποιήματα αριστερών ογκόλιθων της τέχνης που αποθεώνουν τον Στάλιν.

 

Re: Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Αν το δούμε λίγο ευρύτερα αγαπητέ μου, είναι διαχρονική η γοητεία που ασκεί ο ολοκληρωτισμός στους διανοούμενους και χρονολογείται από αρχαιοτάτων χρόνων. Η Σταλινική προσωπολατρεία αποτελεί μόνο μια εκδήλωση, γελοία όντως, ενός πολύ διαδεδομένου ιστορικού φαινομένου.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Ας μην είμαστε άδικοι, φίλε μου. Η εξουσία, πρωτίστως ως τροφός, ασκεί διαχρονικά γοητεία στους διαννοούμενους. Άλλως τε, δε μπορώ να ανακαλέσω από μνήμης κάποιο καθεστώς που υπήρξε έστω βραχύβιο δίχως τους απαραίτητους οργανικούς διαννοούμενους ως παρόχους ιδεολογικού άλλοθι.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Η δικτατορία Παπαδόπουλου. Εκτός κι αν λογίζεται διανοούμενος ο πρεσβύτερος Πλεύρης και οι ομοϊδεάτες του.

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

@Seduction

Tη σκλάβα την ορίζει ο αφέντης της. Αυτήν που πραγματικά αισθάνεται σκλάβα.
Και ακόμα και μέσα σε γάμο να βρίσκεται, τα πρέπει της ορίζονται από Εκείνον...
Όσο για αυτό που εύλογα δηλώνει ο κύριος Jp, πράγματι δεν υπάρχει σκλάβα χωρίς αφέντη, αλλά αυτό που είναι μέσα της δεν αλλάζει. Χωρίς αφέντη υπάρχει το κενό της ολοκλήρωσης. Μια λεξούλα τόοοοσο μεγάλη.

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Συμφωνώ. Αυτό που περιγράφεις, ΔΕΝ έχει καμία σχέση με την "ιστορία" που παρέθεσα και τα όσα την πλαισιώνουν.

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Δηλαδή για να λογίζομαι καλή σκλάβα πρέπει να γίνω μια Μαίρη Παναγιωταρά και να δώσω και το αμάξι πίσω να κυκλοφορώ με τα πόδια άντε και με κανα λεοφωρείο.

Ειλικρινά αδυνατώ να αντιληφθώ τη λογική μέσα σε όλο αυτό, όπως αδυνατώ να αντιληφθώ τη λογική πως αριστερός = φτωχός.
.

 

Re: Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Kάτι τετοια έκανα μικρη για φαντασιωσεις... αχ τι μ θύμισες...

 

 

Το δίπολο αριστεράς-δεξιάς ως προϊόν της γαλλικής εθνοσυνέλευσης, δεν είναι τίποτα άλλο από πολιτικές τροπολογίες διευθέτησης των σχέσεων κυρίων και δούλων.Ο κύριος δεν είναι ιδιώνυμο ενός και μόνου πολιτικού χώρου,η κυριότητα είναι βασικό συστατικό της εξουσίας,ο κύριος είναι υπεράνω του πολιτικού,είναι το ίδιο το πολιτικό και εκκολάπτεται σε οποιαδήποτε ρυθμιστική τροπολογία.Συνεπώς ο αριστερός πολιτικός ως ιεροκήρυκας μιας νέας γής, όχι απλά μπορεί αλλά ίσως και να οφείλει να κατέχει πλούτο.

Οι υπηρεσίες του σκλάβου συνιστούν ένα τόπο αμφισβητήσιμο,που διεκδικείται από τις δυνάμεις κυριαρχίας,η ιδιοποίηση του έργου του σκλάβου από τον κύριο είναι ο καρπός που παραχωρεί ο σκλάβος με υπογραφή του κυρίου.Το έργο του σκλάβου δεν ανήκει σε αυτόν,το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να διαπραγματευτεί σε ποιόν κύριο θα το παραδώσει.Ο εργάτης σκλάβος του Περάματος και της Ελευσίνας δεν έχει δυνατότητα διαπραγμάτευσης,η βδσμική σκλάβα με το Bmw έχει διαπραγματευτική δεινότητα και δη με το υπερβατικό,αυτό δηλαδή που πάντα λείπει και είναι αποκλεισμένο.Από τι αποτελείται το περιεχόμενο της υπέρβασης και μέχρι που μπορεί να φτάσει, είναι μάλλον προσωπική απάντηση του καθενός,ένα στοίχημα για ποντάρισμα και στον τζόγο δεν παίζουν όλοι τα ίδια ποσά.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Τον Γεωργαλα που τον πας; 

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

«Οι νέοι των τελευταίων δεκαετιών του 20ού αιώνα δεν μπορούν να καταλάβουν τη σχέση ενός κομμουνιστή του '40 με το Κόμμα. Ήταν μια σχέση καθαρά μεταφυσική» γράφει η Έλλη Παππά στην πνευματική της διαθήκη, που μόλις κυκλοφόρησε αυτούσια και υπό τον τίτλο «Έλλη Παππά - Μαρτυρίες μιας διαδρομής» από τις εκδόσεις του Μουσείου Μπενάκη (σελίδες 349).

«Η προσωπική μου αντίληψη» συνεχίζει η ίδια «ήταν ότι το να ξεκόψεις από το Κόμμα ή να σε απορρίψει το Κόμμα ήταν σαν να σε απόδιωχνε το γένος σου στην κοινωνία των γενών: Ήταν ποινή χειρότερη από την καταδίκη σε θάνατο» λέει η γενναία αγωνίστρια της Αριστεράς.
(πηγή in.gr - Μοναδικές μαρτυρίες της Έλλης Παππά στην πνευματική της διαθήκη, που μόλις κυκλοφόρησε - Ειδήσεις - Πολιτισμός)

Παραθέτω το παραπάνω, όχι μόνο για να πω ότι, σε αντίθεση με τις έννοιες του Αφέντη ή του σκλάβου στο bdsm που είναι διαχρονικές, η έννοια "αριστερός" είναι εντελώς ιστορικοποιημένη (στο νήμα χρησιμοποιείται σαν να 'ταν διαχρονική), αλλά και πόσο πιο κοντά στο bdsm ήταν η παλιά εκείνη έννοια του αριστερού έναντι του Αφέντη κόμματος (ΚΚΕ φυσικά). Το ΚΚΕ φέρθηκε ουκ ολίγες φορές σαν ο πιο αυθαίρετος αφέντης (ψυχών), όμως ακόμα κι έτσι, το μέλος του κόμματος δεν μπορούσε να φανταστεί την ύπαρξή του ξέχωρα απ' αυτόν τον κύριό του. Πολλούς δικούς του ατίμασε το ίδιο το ΚΚΕ και εκείνοι, όχι μόνο πειθάρχησαν, αλλά θεώρησαν χρέος τους να αποδεχθούν τον εξευτελισμό, προκειμένου να μην αμφισβητηθεί το κύρους του "αφέντη". Δεδομένης της ψυχικής αυτής σχέσης του μέλους του κόμματος με το Κόμμα, υπό μία έννοια, ο παλιός αριστερός υπήρξε μια συγκινητική μορφή σκλάβου. Για τον λόγο αυτό, ουδέποτε απασχόλησε το ΚΚΕ ο "διχασμός" του πλούσιου αριστερού, ακριβώς επειδή δεν γινόταν αντιληπτός ως διχασμός. Στις τάξεις του ΚΚΕ από την αρχή βρέθηκαν πάρα πολλοί γόνοι αστικών ή και πλούσιων οικογενειών, ωστόσο αυτό ουδέποτε τους χαρακτήρισε. Το σημαντικό ήταν να ακολουθείς την κομματική γραμμή. Γι' αυτό και ο πρώτος διχασμός του αριστερού έρχεται σε σχέση μ' αυτό, και όχι βέβαια ότι ήσουν λιγότερο αριστερός αν ήσουν πλούσιος αριστερός. Το τελευταίο είναι αρκετά ύστερο φαινόμενο που προκύπτει όχι μόνο από το ότι υπάρχουν πια διαφορετικές εκδοχές του "αριστερού" (και της αριστερής πολιτικής), αλλά και από μια εικόνα που καθιερώθηκε στην συνείδηση του (μη αριστερού) κόσμου σχετικά με το πως θα έπρεπε να είναι ο "σωστός" αριστερός, ειδικά νομίζω με την οριοθέτηση της μεσαίας τάξης που έγινε με την εμφάνιση του πασοκ.

Με άλλα λόγια, ναι, μια σκλάβα μπορεί να έχει την πόρσε, αρκεί να είναι έτοιμη να την αποχωριστεί μόλις το προστάξει ο αφέντης της. Φυσικά, τα μέλη του ΚΚΕ κλήθηκαν πολλές φορές να το αποδείξουν, πόσες όμως σκλάβες θα το έκαναν σήμερα;