Ποιήματα

Επίλογος - Λειβαδίτη

Αλλά μια μέρα δεν άντεξα.
Εμένα με γνωρίζετε, τους λέω.
Όχι, μου λένε.
Έτσι πήρα την εκδίκησή μου και δε στερήθηκα ποτέ τους μακρινούς ήχους.

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.
Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους.
Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,
αλλά εκείνη αρνείται.

Κύριε, μάρτησα ενώπιόν σου, ονειρεύτηκα πολύ

Μόνο καμιά φορά μ' ένα μυστικό που το 'χα μάθει από παιδί,
ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο, αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε.

Ήτανε πάντοτε αλλού.

Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο
κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.

Δώσ' μου το χέρι σου φυσάει,
δώσ' μου το χέρι σου."​

 

Γυναίκα

Αφιερωμένο.



Γυναίκα

Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα,
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία.
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.

Από παιδί βιαζόμουνα μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε σήμερα δε με ορίζει.

Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;

Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά σε μια σπηλιά στην Αλταμίρα

Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ' είδες;
Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες

Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ' την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του Μακεδόνα.

Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις, Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα.

Νίκος Καββαδίας

 

Απάντηση: Ποιήματα

A Dream Within A Dream - Edgar Allan Poe

Take this kiss upon the brow
And, in parting from you now,
Thus much let me avow-
You are not wrong, who deem
That my days have been a dream;
Yet if hope has flown away
In a night,or in a day,
In a vision, or in none,
Is it therefore the less gone?
All that we see or seem
Is but a dream within a dream.

I stand amid the roar
Of a surf-tormented shore,
And I hold within my hand
Grains of the golden sand-
How few! yet how they creep
Through my fingers to the deep,
While I weep- while I weep!
O God! can I not grasp
Them with a tighter clasp?
O God! can I not save
One from the pitiless wave?
Is all that we see or seem
But a dream within a dream?

 

Απάντηση: Ποιήματα

Fire and Ice - Robert Frost

Some say the world will end in fire,
Some say in ice.
From what I've tasted of desire
I hold with those who favor fire.
But if it had to perish twice,
I think I know enough of hate
To say that for destruction ice
Is also great
And would suffice

 

Απάντηση: Ποιήματα

 

Προσμονή

Στα μίζερα σεντόνια ενός πόθου,
ασύλληπτα νεκρού,
κυλιέται η αγάπη.
Και βογγάει.
Λεκιασμένες ομολογίες,
στάχτη από στριφτά αντίδωρα
και δακρυγόνα
-της αναπλήρωσης καημοί-
τεμαχίζουν τις στιγμές.
Για να χωρέσουνε στις τσέπες,
για το χρόνο ψιχουλάκια, μη χαθούμε.
Μα ο δρόμος ποτισμένος με ιδρώτα.

Πάει καιρός που δεν ελπίζουμε σε θαύμα.
Άγγιξέ με.
Τελευταία ξέχασα πώς είναι ν' αναπνέεις.

(Άννα Νασιώτου)​

 

Απάντηση: Ποιήματα

Administration

Philip Larkin


Day by day your estimation clocks up,
Who deserves a smile and who a frown.
And the girls you have to tell to pull their socks up
Are those whose pants you'd most like to pull down.

 

Απάντηση: Ποιήματα

Γιατί

χτυπάω όλη τη νύχτα
τη σιδερένια εξώπορτα
περίτεχνη
με τις θαμπές της παραστάσεις
ασήκωτη
με αιώνων μνήμες

χτυπάω όλη τη νύχτα
τόσο που μάτωσαν τα χέρια
ένα-ένα έσπασαν τα δάχτυλά μου

το ξέρω ότι δεν μ' ακούει κανείς
αυτή την ώρα η γειτονιά κοιμάται
κι ούτε ένα δεν φωτίζεται παράθυρο
το ξέρω ότι το σπίτι αυτό
είναι από χρόνια ακατοίκητο
ερειπωμένο
κανείς δεν περιμένω να μου ανοίξει
ούτε κι εκείνα τα φαντάσματα
που ακόμα τριγυρίζουν
ανάμεσα στους γκρεμισμένους τοίχους
που ακόμα λάμπουν
όπως το πρώτο φως το χάραμα

όμως δεν έχω άλλο σπίτι
άλλη πατρίδα
χτυπάω για να ανοίξω εγώ από μέσα

Τ. Νικηφόρου

 

Απάντηση: Ποιήματα

Έρως και θάνατος

Με εκοίταξε ένα σούρουπο το Μάη,
Το μοσκοβολισμένο Μάη το μήνα,
Και η ματιά της για πάντα μου επρομήνα
Ευτυχία, που το ουδέν δεν πεθυμάει.
Μα ο πόθος δε χορταίνει, όσο κι α φάη,
Μες την καρδιά μου μπήγεται σα σφήνα.
Σα διψασμένη λυώνεται αλαφίνα
Η ψυχή μου, όση γλύκα κι α ρουφάη.
Μάγο, ανέσπερο φως του θανάτου,
Εσύ, ναι, με γλυκειά παρηγορία
Πραΰνεις καθενός τα βάσανά του.
Μες απ' την αλαβάστρινην υδρία
Ό,τι κι αν τάζης δίνεις. Αφανίζεις
Την πεθυμιά, τους ύπνους αιωνίζεις.​

Λορέντζος Μαβίλης

 

Απάντηση: Ποιήματα

I'm nobody, who are you?

by E.Dickinson​

I'm nobody! Who are you?
Are you nobody, too?
Then there's a pair of us -don't tell!
They'd banish us, you know.

How dreary to be somebody!
How public, like a frog
To tell your name the livelong day
To an admiring bog!
​

 

Leonard Cohen

I can't make the hills
The system is shot
I'm living on pills
For which I thank G-d
I followed the course
From chaos to art
Desire the horse
Depression the cart
I sailed like a swan
I sank like a rock
But time is long gone
Past my laughing stock
My page was too white
My ink was too thin
The day wouldn't write
What the night pencilled in
My animal howls
My angel's upset
But I'm not allowed
A trace of regret
For someone will use
What I couldn't be
My heart will be hers
Impersonally
She'll step on the path
She'll see what I mean
My will cut in half
And freedom between
For less than a second
Our lives will collide
The endless suspended
The door open wide
Then she will be born
To someone like you
What no one has done
She'll continue to do
I know she is coming
I know she will look
And that is the longing
And this is the book

Mission

I've worked at my work
I've slept at my sleep
I've died at my death
And now I can leave
Leave what is needed
And leave what is full
Need in the Spirit
And need in the Hole
Beloved, I'm yours
As I've always been
From marrow to pore
From longing to skin
Now that my mission
Has come to its end:
Pray I'm forgiven
The life that I've led
The Body I chased
It chased me as well
My longing's a place
My dying a sail

 


ποίημα, το [píima]

 

Απάντηση: Ποιήματα

The Expense Of Spirit by William Shakespeare

The expense of spirit in a waste of shame
Is lust in action; and till action, lust
Is perjured, murderous, bloody, full of blame,
Savage, extreme, rude, cruel, not to trust;
Enjoyed no sooner but despised straight;
Past reason hunted and no sooner had,
Past reason hated as a swallowed bait
Laid on purpose to make the taker mad:
Mad in pursuit, and in possession so;
Had, having, and in quest to have, extreme;
A bliss in proof, and proved, a very woe;
Before, a joy proposed; behind, a dream.
All this the world well knows; yet none knows well
To shun the heaven that leads men to this hell.

 

Για σένα είμαι - Για μένα είσαι

Για σένα είμαι ​

Για μένα είσαι​

Το φως στο σκοτάδι σου​

Το μαύρο του ουρανού μου​

Ο πηλός στο χέρι σου​

Ο γλυπτής του εαυτού μου​

Η ζεστασιά στα ματιά σου​

Η δροσιά του μυαλού μου​

Η πνοή που την κάρδια μου ξυπνά
Και την κάνει να τρέχει​

Το μυστήριο που ψάχνεις την λύση​

Οι πράξεις που οδηγούν στο αποτέλεσμα​

Αυτή που θα άντεχε τα πάντα​

Η αγκαλιά που θα με σφίγγει τα βράδια​

Η σιωπή σε ένα παράφωνο χάος​

Η μελώδια σε ένα σύμπαν σιωπής​

Η σκέψη που ενώνει την απόσταση
Και κάνει την ημέρα πιο υποφερτή
Για σένα είμαι αυτή που θα μαζεύει τους πόνους σου
Για μένα είσαι αυτός που όνειρα θα φέρει
Κρατά με σε παρακαλώ για πάντα πλάι σου
Ίσως έτσι γίνω ευτυχισμένη ​