8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Έχω καιρό να εμφανιστώ εδώ.Υποσυνείδητα ίσως να μην το θεωρούσα χρήσιμο-σκόπιμο. Ίσως να είχε θαφτεί βαθιά μέσα μου αυτή η ανάγκη του να μοιραστώ σκέψεις μου, με ένα κοινό άγνωστο, που παρόλο που είναι άγνωστο, σίγουρα θα κρίνει. 

8 χρόνια σχεδόν στον χώρο του bdsm.Όχι σκληροπυρηνικές καταστάσεις.Χλιαρές και ξενέρωτες θα τις χαρακτήριζα.Ή κάνω εγώ τις λάθος επιλογές ή είμαι εγώ λάθος,δεν ξέρω...Υπήρξαν ''Μάστερς'' οι οποίοι έμπλεκαν την π...α με την βούρτσα.Άλλοι ζητούσαν μόνο το σεξ, λες και στο κούτελό μου γράφω 'εδώ το καλό πήδημα', άλλοι πάλι ξεκινούσαν για Μάστερς και κατέληγαν να είναι σκλάβοι ολκής.  

Υπήρξε ένας μόνο ο οποίος ήταν όχι μόνο Μάστερ αλλά και Άντρας σε όλα του.Υπόδειγμα άντρα πραγματικά.Τότε που τον είχα γνωρίσει και ήμουν 17 μισό, είχα ενθουσιαστεί.Περίμενα με τα χρόνια αυτός ο ενθουσιασμός να εκλείψει , έχοντας την πεποίθηση ότι η απειρία μου ίσως να τον κάνει να φαίνεται τόσο 'θαυμαστός' , αλλά μόνο ενισχυόταν κάθε φορά που γνώριζα τον επόμενο και τον επόμενο και τον επόμενο άντρα. 

Οι άντρες αυτοί έχουν μεγάλο αριθμό. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν έπεφτα στο κρεβάτι μαζί τους(και να παρεξηγηθώ πάλι,δεν λογοδοτώ σε κανέναν),αλλά ήταν γνωριμίες οι οποίες τελείωναν άδοξα μάξιμουμ στο 4ο ραντεβού. Σίγουρα όλοι αυτοί οι πούστηδες κάτι έπαιρναν μαζί τους, γιατί κάθε φορά αισθανόμουν λίγο και πιο άδεια.Ορισμένα ήταν καλά παιδιά, άλλοι καθάρματα, άλλοι απλώς μαλάκες, όμως όλοι τους ανεξαιρέτως, με είχαν αδειάσει. 

Έψαχνα τον Άντρα, τον Σύντροφο, τον Εραστή, τον καλό Γαμιά, εκείνον που θα με κάνει να νιώσω γυναίκα, παιδί, φίλη, πουτάνα, τσούλα, σκλάβα, αλλά δεν θα με προσέβαλε,με κανέναν τρόπο.Ήθελα, μέσα από την σχέση αυτή να δημιουργήσω έναν μικρό αθώο Κήπο της Εδέμ, που ναι,ακόμα και ο Όφις είναι καλοδεχούμενος, αλλά δικό μας, μόνο δικό μας,ο ιερός μας τόπος. 

Σκατά. Κανείς δεν βρέθηκε. Βρισκόταν πάντα ή ο Όφις, ή ένας άγγελος ο οποίος είχε μαδημένα φτερά, ή το σάπιο μήλο. Και με όλα αυτά, όχι, δεν μπόρεσα να συνθέσω αυτή την ιερή σχέση που πάντα ζητούσα.
 
Τώρα είμαι 26, νέα ακόμα δεν λέω,αλλά τόσο απογοητευμένη συναισθηματικά, που να μαι , εδώ, στο φόρουμ των γνωστών- αγνώστων, να εκμυστηρεύομαι παπαριές. 

(αναρωτιέμαι γιατί μετά από τόσες 'κακές' λέξεις έβαλα τελείτσες στην λέξη πούτσες πιο πάνω....υπολείμματα σεμνοτυφίας υποθέτω....)

Τελικά,  
---έχω βάλει εγώ ψηλά τον πήχυ( και γιατί να μην τον βάλω);
---μήπως ζω σε μια ουτοπία και δεν υπάρχει Άντρας- Μάστερ- Γαμιάς- Σύντροφος- Εραστής- Γκόμενος- Πατέρας;

τί στο καλό συμβαίνει, και δεν μπορώ να συμβιβαστώ με άντρες-ημίμετρα; Υπάρχει ένας Πραγματικός Άντρας- Κυρίαρχος, εκεί έξω ο οποίος δεν θα είναι μαλάκας, ξενέρωτος, ανέραστος, αλλά νορμάλ άνθρωπος;;;

Αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να πάρω από τώρα μια γάτα και να κρεμάσω ένα μεγάλο ωραίο ράφι στο οποίο θα κάτσω μαζί της; 


υ.γ Και για όλους τους εν δυνάμει κακοπροαίρετους, όχι δεν είμαι άσχημη, το αντίθετο θα έλεγα, και είμαι και γλυκιά, και μορφωμένη, και με ενδιαφέροντα, και ναι το κέρατό μου, μπορώ να προσφέρω πολλά σε έναν ΆΝΤΡΑ, γιατί είμαι γνήσιο θηλυκό.
 

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Μια ερώτηση: Τον "μακαρίτη" τον κλαίμε ακόμα;

Αναγκαία -αλλά δυστυχώς όχι ικανή- συνθήκη για να πάμε μπροστά είναι να θάψουμε πρώτα το πτώμα.

...λέω εγώ τώρα.

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Αντε να βοηθήσω και εγώ λίγο. Τί να πρωτοπρολάβει να κάνει ο Κ που αναζητάς, με όλα αυτά που ζητάς?
Αυτά που ζητάς μόνο ο superman πιθανόν να μπορεί .  

 

Ισνογκουντ εσύ είσαι ρε άτιμε;  

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Και για να κάνουμε και λίγο χιούμορ

 

Αγαπητή assassina , θα επιχειρήσω να δώσω μια απάντηση στα ερωτήματα σου.
Λοιπόν πάμε…

Και για όλες τις εν δυνάμει κακοπροαίρετες, όχι δεν είμαι άσχημος, το αντίθετο θα έλεγα, και είμαι και γλυκός, και μορφωμένος, και με ενδιαφέροντα, και ναι το κέρατό μου, μπορώ να προσφέρω πολλά σε μια ΓΥΝΑΙΚΑ γιατί είμαι γνήσιο αρσενικό.  

Θέλω να μου πεις τι θα σκεφτόσουν για ένα άντρα που γράφει τα παραπάνω.(ειδικά τα bold)
Αυτό που θα σκεφτόσουν είναι η απάντηση στα ερωτήματα σου.  

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Υπάρχει.

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Όποιος ψάχνει, συνήθως δε βρίσκει. Οπότε χαλάρωσε κι όλα θα έρθουν μόνα τους  

 

Νομίζω πως το καταλαβαίνεις και η ίδια, αλλά θα το πω κι εγώ, έτσι για να έχει ειπωθεί, ότι είναι πολύ νωρίς ακόμα για να λες «κανείς δεν βρέθηκε» στα 26 σου.

Επίσης το να υποβιβάζεις το forum (των γνωστών-αγνώστων που είναι για να εκμυστηρευόμαστε παπαριές) δεν είναι ακριβώς «η συνταγή για να κερδίσεις τις εντυπώσεις».

Ο πήχυς, και το ιδανικό του ύψος, είναι μια πολύ πονεμένη υπόθεση. Το «και γιατί να μην τον βάλω [ψηλά];» είναι η τυπική πρώτη αντίδραση όλων μας απέναντι σε αυτό το ερώτημα. Φυσικά και αν έχεις αυτοεκτίμηση, θα τον βάλεις όσο ψηλά πάει. Η απάντηση όμως, είναι δυστυχώς αμείλικτη: γιατί αν τον βάλεις πολύ ψηλά θα φας τα μούτρα σου. Αλλά αν κρίνω από εκείνο που έγραψες περί γάτας και ραφιού, το έχεις κι αυτό ήδη υπόψιν σου.

Το σίγουρο είναι ότι ο άνδρας έτσι ακριβώς όπως τον έχεις στα όνειρά σου δεν υπάρχει. Όμως γι αυτό δεν φταίει ο άνδρας, φταίνε τα όνειρά σου. Πολύς κόσμος έχει παράλογες απαιτήσεις από τη ζωή, και βρίσκεται προ δυσάρεστης εκπλήξεως όταν φτάνει σε κάποια ηλικία και συνειδητοποιεί ότι η ζωή δεν του έκανε τα χατήρια του, και μάλλον δεν πρόκειται να τα κάνει. Τα πράγματα βελτιώνονται πάρα πολύ άπαξ και φέρουμε τις απαιτήσεις μας μέσα στα πλαίσια του λογικού. Ευτυχώς, αυτό συνεπάγεται σε μικρό μόνο βαθμό συμβιβασμούς, και σε μεγαλύτερο βαθμό εκλογίκευση του τρόπου με τον οποίο κρίνουμε τους άλλους. Το ζητούμενο δεν είναι να πεις «εντάξει, ας είναι και λίγο μαλάκας ο ιδανικός άνδρας», αλλά να επανεξετάσεις το πως κρίνεις αν κάποιος είναι μαλάκας ή όχι. Έχω μια (βανίλια μάλλον, αλλά ποτέ δεν ξέρεις) φίλη που έχει το παράπονο ότι αν της έχουν σωθεί τα τσιγάρα το πρωΐ, ο ιδανικός άνδρας θα πάει να της αγοράσει τσιγάρα πριν τον πρωινό καφέ. Χωρίς να θέλω να πω ότι ο σωστός ο άνδρας δεν κάνει τέτοια πράγματα, θεωρώ ότι το να προσμένεις κάτι τέτοιο εκ των προτέρων, και να σου είναι τόσο σημαντικό ώστε να το αναφέρεις ως ζήτημα ομιλώντας περί σχέσεων, είναι μάλλον ενδεικτικό παράλογων απαιτήσεων και υπερβολικά (unrealistically) υψηλά τοποθετημένου πήχυ.

Ευτυχώς, τα πράγματα δεν είναι τραγικά, ειδικά όταν είσαι ακόμα 26. Σκέψου ότι δεν θα είναι καν τραγικά ακόμα κι όταν θα είσαι 36. Οπότε, μην πανικοβάλλεσαι. (Αν τυχόν πανικοβάλλεσαι.)

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Ευελπιζουμαι οτι δεν μας δουλευει η νηματοθετρια... Παραυθα της ευχουμαι καλη επιτυχια στις αναζητησεις της. Ειμαι σιγουρος οτι υπαρχει κατι, καπου, καποτε για τον καθενα...

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

@assassina
Με ευχαριστεί που τελικά, από ό, τι φαίνεται, θεώρησες χρήσιμο να εμφανιστείς ξανά και να «ανοιχτείς». Όλοι κρινόμαστε και όλοι κρίνουμε, όταν συμμετέχουμε σε έναν τέτοιο χώρο. Αυτά που διαφοροποιούν, βέβαια, τα άτομα μεταξύ τους είναι οι προθέσεις τους, ο τρόπος έκφρασης της κρίσης τους, καθώς και ο τρόπος αντίδρασης στις κρίσεις των υπολοίπων. Όσες φορές, πάντως, «κλεινόμαστε στο καβούκι μας» εξ’ αιτίας του φόβου της κριτικής, θεωρώ πως πιο πολλά χάνουμε, παρά κερδίζουμε.

Αν διαπίστωσες δεν ήσουν αυτό που ζητούσαν εκείνοι, με τους οποίους πειραματίστηκες ερωτικά, τότε, όπως λες, έκανες λάθος επιλογές. Και λοιπόν; Υπάρχει κάποια πορεία ζωής που να αποτελείται μόνο από σωστές επιλογές; Το ότι αναρωτιέσαι και το ψάχνεις είναι σημαντικό, νομίζω. Ειδικά, αν σε απασχολεί να αναλύσεις και το γιατί.
Αν, πάλι, αισθάνεσαι πως κάπου είσαι (ή ήσουν) «λάθος» ως προς εσένα την ίδια, πως δηλαδή συμπεριφέρεσαι σε ορισμένες εκφάνσεις της ζωής σου με τρόπο που δε σε ικανοποιεί, ούτε αυτό μου φαίνεται τραγικό. Αντίθετα, μπορεί να αποβεί εποικοδομητικό (πάλι, βέβαια, με την ίδια προϋπόθεση: να καταλάβεις το γιατί). Είναι μία διαδικασία που προσωπικά γνωρίζω καλά.  

Είσαι πραγματικά πολύ νέα, αλλά και 20 χρόνια μεγαλύτερη να ήσουν, πάλι η γνώμη μου για όσα γράφεις θα ήταν η εξής:
Καλό είναι να βάλεις τα πράγματα στη θέση και στο μέγεθος που τους αναλογούν. Η απογοήτευσή σου προήλθε από κάποιους άντρες και όχι από τους άντρες, ούτε από τους κυριαρχικούς άντρες. Προήλθε από όσα έζησες και δε σε γέμισαν και όχι από όσα επιθυμείς και ονειρεύεσαι. Προήλθε από κάποιες επιλογές και κινήσεις σου και όχι από τον εαυτό σου, σαν ολότητα.

Για μένα, μια κατάθεση συναισθημάτων και εσωτερικών σκέψεων κάποιου έχει πάντα αξία.
Επίσης, αν το θελήσεις, είναι στο χέρι σου να δοκιμάσεις και τη συμμετοχή σου σε κύκλους ανθρώπων του φόρουμ που δεν είναι άγνωστοι μεταξύ τους.  

 

Απάντηση: 8 χρόνια περιπλανήσεων...μια κριτικά αναστοχαστική προσέγγιση

Εγώ ξέρω κάποιον τέτοιον που σίγουρα σε κάνει  
Τον superDano:icon16:
Πολύ ανώτερος του σουπερ γκουφι και χωρίς να τρώει μαγικά φιστίκια
Λειτουργεί και με ένα απλό γλειφιτζούρι 
Δυστυχώς όμως αυτήν την εποχή δεν είναι εύκαιρος
Τον έχω στείλει να εξυπηρετήσει μια χήρα στη Μαγιόρκα:tongue2:
Αν ενδιαφέρεσαι μπορώ να σε βάλω σε λίστα αναμονής:evil:
Υγ. assassina δεν νομίζω να περιμένεις σοβαρή απάντηση σε αυτό που ρωτάς , έτσι ???