Opera

Ανέκαθεν έβρισκα τους «κακούς» χαρακτήρες της μυθοπλασίας πολύ πιο ενδιαφέροντες και πολυσύνθετους από τους «καλούς». Δεν θυμάμαι άλλο παιδάκι να υποστηρίζει τόσο ένθερμα τον Κάπτεν Χουκ στη διαμάχη του με τον νερόβραστο Πήτερ Παν…

Ομοίως και στην όπερα, ενώ άπαντες εκστασιάζονται με σοπράνο και τενόρους, οι δικοί μου ήρωες είναι οι μπασοβαρύτονοι. Διόλου τυχαίο βέβαια αφού αυτοί συνήθως ερμηνεύουν ρόλους κακών κι αντιηρώων. Κι όμως… τα πιο ολοκληρωμένα πορτρέτα του μελοδράματος, ο Μάκβεθ, ο Φάλσταφφ, ο Ριγκολέτο, ο Ιάγος, ο Ντον Τζιοβάνι, ο Φίγκαρο, ο Βόταν, ο Ιπτάμενος Ολλανδός, ο Μπορίς Γκοντούνωφ, ο Βότσεκ, είναι γραμμένα για την μεσαία και χαμηλή περιοχή της ανθρώπινης φωνής.

Απ’ αυτό το ανεξάντλητο ρεπερτόριο, επιλέγω την άρια του Ιάγου "Credo in un Dio crudel" από τον Οθέλλο του Βέρντι όπου ο σατανικός μηχανορράφος αποδομεί μέσα σε τέσσερα λεπτά ολόκληρη την χριστιανική θρησκεία και ηθική. Να σημειωθεί πως αντίστοιχος μονόλογος δεν υπάρχει στο σεξπηρικό πρωτότυπο και το εκπληκτικό κείμενο, το οποίο παραθέτω ολόκληρο, γράφτηκε από τον λιμπρετίστα και συνθέτη Αρρίγκο Μπόιτο. Την άρια ερμηνεύει ο βαρύτονος Τίτο Γκόμπι, για το υποκριτικό και φωνητικό ταλέντο του οποίου κάθε σχόλιο περιττεύει.





Credo in un Dio crudel
Che m’ha creato simile a se
E che nell’ira io nomo.
Dalla viltà d’un germe
O d’un atòmo vile son nato.
Son scellerato perché son uomo,
E sento il fango originario in me.
Si! Questa è la mia fè!
Credo con fermo cuor,
Siccome crede
La vedovella al tempio,
Che il mal ch’io penso
E che da me procede,
Per mio destino adempio.
Credo che il giusto
È un’istrion beffardo
E nel viso e nel cuor,
Che tutto è in lui bugiardo,
Lagrima, bacio, sguardo,
Sacrificio ed onor.
E credo l’uom
Gioco d’iniqua sorte
Dal germe della culla
Al verme dell’avel.
Vien dopo tanta irrision la Morte.
E poi? E poi?
La morte è il Nulla,
E’ vecchia fola il Ciel!

***


I believe in a cruel God who created me
Similar to Himself, and whom I name in my wrath.

From the base of a germ or an atom,
I was born.
I am wicked,
Because I am a man;
And I feel the mud of my origin in me.

Yes! This is my creed!

I believe with a firm heart, just as
The little widow in church believes,
That the evil I think, the evil that comes from me,
Is wrought by my destiny.

I believe the honest man is a mocking actor,
In his face and in his heart,
That everything in him is falsehood;
His tears, kiss, gaze,
Sacrifice and honor.

And I believe that man is the plaything of unjust fate,
From the germ of the cradle.
To the worrn of the grave.
After so much derision comes death.
And then? And then? Death is nothingness.

And heaven an old wives' tale!

***


Αφιερωμένη στον ευπατρίδη κύριο Αμαντέους.

 

Απάντηση: Opera

Και κάτι από τα τέλη της "μαργαριταρένιας" baroque εποχής, από έναν σπουδαίο και άκρως σημαντικό εκπρόσωπό της. Η opera Griselda του Alessandro Scarlatti. Η τελευταία γνωστή του που διασώθηκε. Πέντε castrati και ένας τενόρος την ερμήνευσαν πρώτη φορά στο Teatro Capranica στη Ρώμη, το 1721. Κάποια στιγμή όταν θα έχω χρόνο, θα ήθελα να γράψω μερικές πληροφορίες για τους castrati ή πιο διαδεδομένα, "ευνούχους". Είναι ένα θέμα που βρίσκω συναρπαστικό εδώ και χρόνια. Συγκεκριμένα, από όταν είχα δει πιτσιρίκα την ταινία "Farinelli".

 

Η υπέροχη άρια για καστράτο Lascia ch'io pianga από την όπερα Ρινάλντο του Χέντελ. Ακουγόταν στην ταινία Φαρινέλλι αλλά και στην εκπληκτική εναρκτήρια σεκάνς του Αντίχριστου του Λαρς φον Τρίαρ.

Αφιερωμένη στη Βασίλισσα του Τίποτα που μου την θύμισε.

 

Απάντηση: Re: Opera

Κι εσύ με το 2ο κλιπάκι με βοήθησες να θυμηθώ/καταλάβω ένα μάτσο περίεργους συνειρμούς που οδήγησαν σε φετίχ μου με τα παγόνια και συγκεκριμένα με τους άντρες - παγόνια.
Για κάποιο λόγο οι περισσότεροι κάτι μου θύμιζαν από τον πρωταγωνιστή έτσι όπως φαίνεται.  
Πολλά ευχαριστώ!

 

Απάντηση: Opera

"Torna a Surriento" canzone napoletana interpretata dal grande tenore Franco Corelli






Luigi Denza - Funiculi, funicula
Jose Carreras & Placido Domingo & Luciano Pavarotti
conductor : Zubin Mehta
Los Angeles Philharmonic & Los Angeles Music Center Opera Chorus

 

Απάντηση: Opera

The Three Tenors Concert - Live in Los Angeles(1994)

English Translation:

Plácido Domingo - Granada

Granada, Im falling under your spell,
And if you could speak, what a fascinating tale you would tell.
Of an age the world has long forgotten,
Of an age that weaves a silent magic in granada today.
The dawn in the sky greets the day with a sigh for granada.
For she can remember the splendor that once was granada.
It still can be found in the hills all around as I wander along,
Entranced by the beauty before me,
Entranced by a land full of flowers and song.
When day is done and the sun touch the sea in granada,
I envy the blush of the snow-clad tierra novada,
Soon it will welcome the stars
While a thousand guitars play a soft carbinera.
Then moonlit granada will live again,
The glory of yesterday, romantic and gay.
(musical interlude)
And soon it will welcome the stars
While a thousand guitars play a soft carbinera.
Then moonlit granada will live again,
The glory of yesterday, romantic, gay granada.

 

Απάντηση: Opera

Θα μου συγχωρεθεί αν βάλω εδώ ένα κομμάτι κλασσικής μουσικής;

Δε βρίσκω αντίστοιχη ενότητα και θεώρησα καλύτερα εδώ παρά στην αντίστοιχη της σύγχρονης μουσικής

[yt]A1NG-qnya7o[/yt]​

 

Η Τραγωδία ενός απόκληρου Ι

Στα 24 μόλις χρόνια που διήρκεσε η σύντομη ζωή του που κόπηκε πρόωρα από επιδημία τύφου, ο Γερμανός δραματουργός Γκέοργκ Μπύχνερ πρόλαβε να δημιουργήσει τέσσερα έργα που του χάρισαν μια διαρκώς αυξανόμενη μεταθανάτια δόξα. Το τελευταίο απ’ αυτά, ο ημιτελής Βόυτσεκ, είναι ίσως η πρώτη τραγωδία του Ευρωπαϊκού θεάτρου με ήρωες που προέρχονται από την εργατική τάξη κι όχι από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα και προαναγγέλλει τόσο τον νατουραλισμό όσο και τον εξπρεσσιονισμό.

Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, το έργο σκιαγραφεί την τραγική πορεία ενός ασήμαντου ανθρωπάκου προς το έγκλημα, την παράνοια και τον θάνατο. Ο Βόυτσεκ, ένας πάμφτωχος στρατιώτης, ενσαρκώνει τον ιδανικό καρπαζοεισπράκτορα. Ο σαδιστής διοικητής του τον χρησιμοποιεί σαν υπηρέτη, ο παρανοϊκός γιατρός του στρατεύματος τον μεταχειρίζεται ως πειραματόζωο σε διατροφικά πειράματα για λίγες πεντάρες. Όλοι κατακρίνουν την ανηθικότητά του: έχει αποκτήσει ένα νόθο παιδί με μια πλύστρα ονόματι Μαρία. Εκείνος υπομένει στωικά μονολογώντας: «Είμαι πολύ φτωχός για να έχω ηθική». Εξαντλημένος από τον υποσιτισμό στον οποίο τον υποβάλλει ο γιατρός, βασανίζεται από αϋπνία και δυσοίωνα οράματα. Η Μαρία υποκύπτει στην ερωτική πολιορκία του φανφαρόνου κι επιδειξία αρχιτυμπανιστή που την κατακτά βίαια. Όταν ο Βόυτσεκ του ζητά τον λόγο, ο τυμπανιστής τον ξυλοκοπά και τον εξευτελίζει μπροστά στους στρατιώτες. Επιστρέφοντας αλλόφρων στο δωμάτιό του συναντά την Μαρία και την σφάζει. Αργότερα πετά το μαχαίρι στα νερά του έλους. Τρελός από φόβο κι ενοχές επιστρέφει στο ίδιο σημείο για να εξαφανίσει το φονικό όπλο αλλά ψάχνοντας να το βρει στον βούρκο, παρασύρεται και πνίγεται. Το πρωί οι γείτονες ανακαλύπτουν τα πτώματα ενώ το ορφανό παιδί, πολύ μικρό για να συνειδητοποιήσει τι έγινε, συνεχίζει το παιχνίδι του…

Το δράμα μελοποιήθηκε από τον Αυστριακό συνθέτη Άλμπαν Μπεργκ που ήταν μαθητής του Σένμπεργκ κι ακολουθούσε το δωδεκάφθογγο, ατονικό σύστημα. Η κάθε σκηνή έχει τον τίτλο και τη δομή μιας μουσικής φόρμας, (πχ. Σονάτα, ρόντο, φούγκα κλπ), έτσι το έργο αποτελεί σύνοψη και συνάμα παρωδία κι αποδόμηση όλης της έντεχνης δυτικής μουσικής, ένα μουσικό πείραμα ανάλογο με τον Οδυσσέα του Τζόυς.

Ο ίδιος ο Μπεργκ είχε μια τύχη εξίσου οικτρή με τον ήρωα της όπερας του. Οι ναζιστές απαγόρευσαν την «παρακμιακή» μουσική του κι εκείνος βυθίστηκε στην οικονομική εξαθλίωση. Πέθανε το 1935 στη Βιέννη από … τσίμπημα εντόμου. Καθώς δεν είχε λεφτά να πάει στο νοσοκομείο, η γυναίκα του επιχείρησε να εγχειρήσει μόνη της το απόστημα με ψαλίδι. Η πληγή κακοφόρμισε κι ο συνθέτης εξέπνευσε.

Σήμερα ο Βόυτσεκ θεωρείται η σημαντικότερη όπερα του 20ου αιώνα.

 

Απάντηση: Opera

Εξαιρετική επιλογή ο Ligeti. Aν και θα περίμενα κάτι απο Gotterdammerung ή
τη Salome.
Δεν τρέφω αυταπάτες για όπερα στην Ελλάδα. Είμαστε αρκούντως hardcore ελληνάρες.
Πάντως για πραγματικά ανατριχιαστικη avant garde θα σου πρότεινα το "canto sospesso"

 

Re: Απάντηση: Opera

Και παραγγελιές δεχόμεθα. Αλλά Il canto sospeso είναι καντάτα κι όχι όπερα.

Καλώς όρισες.

 

Απάντηση: Opera

Daniela Dessi and Fabio Armiliato sing the duet from Mascagni's L'Amico Fritz.





Di quella pira - Verdi's IL TROVATORE- Pavarotti - 1988 Metropolitan Opera production

 

Απάντηση: Opera

H άρια του ποιητή Ροδόλφο, Che gelida manina, me la lasci riscaldare (Tι κρύο χεράκι, με αφήνεις να σου το ζεστάνω) από την όπερα La bohème του Giacomo Puccini.