Η αίσθηση του κολάρου...

Απάντηση: Η αίσθηση του κολάρου...

Αγαπητή atasai
επειδή εχω γράψει και εγώ σε αυτό το νήμα το οποίο παρέκλινε δστυχώς έχω να δηλώσω εντόνως (λες και είμαστε σε δικαστήριο) ότι από οποιονδήποτε ΔΕΝ εκφράστηκε τέτοια άποψη περί τεκνων.Εσύ την ανέφερες.Σαφώς είναι αντιδημοκρατική και εγκληματική αν θες αλλά δεν ετέθη τέτοιο θέμα ή όρος από κανέναν.
και επειδή η αναφορά σου είναι πολύ σοβαρή θεωρώ ότι θα έχεις προνοήσει να την στηρίξεις με κάποιο μήνυμα που γράφτηκε και εξέφρασε κάτι τέτοιο..( σε παρακαλώ μην αρχίσεις τα είδα κάτι και νομίζω ότι εννοούσε κλπ..)ενα quote είναι αρκετό.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αίσθηση του κολάρου...

Αν βρισκόσουν σε ένα forum που είχε να κάνει με πολιτικές πεποιθήσεις και έγραφες το παραπάνω ίσως να κολλούσε και κάπου. Την τελευταία φορά που κοίταξα το παρών forum διαπραγματευόταν θέματα που έχουν να κάνουν με το BDSM οπότε μάλλον το μήνυμά σου δεν είναι του παρόντος.

Τώρα για το πόσοι θα έρθουν στη BDSMική δίκη μου ,που αν ήταν στο χέρι σου θα είχε ήδη οριστεί δικάσιμως, για το αν είμαι τρελλή μάλλον θα το μάθουμε από τα ΜΜΕ.

Όσο για το τελευταίο σου σχόλιο έχεις δίκιο.Όντως σιχαμερή αντίληψη,αλλά είσαι η πρώτη που βλέπω να την εκφράζει εδώ μέσα.Επίσης είναι και η πρώτη φορά που βλέπω να βρίσκει κανείς σιχαμερές τις ίδιες του τις αντιλήψεις πράγμα που δεν είναι και το πιο σοφό.

Ευτυχώς αγαπητή μου atasai που δεν ζούμε στο μεσαίωνα,αλλιώς η φωτιά στην πλατεία Συντάγματος θα έκαιγε από ώρα με εμένα για προσάναμμα.

 

Απάντηση: Η αίσθηση του κολάρου...

Τελικά χάθηκε η μπάλα, (sorry το κολάρο ήθελα να πω) σ΄ αυτό το νήμα.

Ή καλύτερα, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί το κολάρο...  

 

Τι σε κάνει να δίνεις τόση σημασία στις αντιδράσεις του κόσμου;

 

Απάντηση: Re: Η αίσθηση του κολάρου...

Αγαπητέ Sadal Melik

όπως ανέφερα η ιδέα γεννήθηκε όταν είδα τις πρώτες αντιδράσεις από το περιβάλλον μου στο σπίτι.Δεν δίνω σημασία στις αντιδράσεις του κόσμου αφού αν έδινα θα είχα σταματήσει να φοράω το κολάρο μου από τη μέρα που άνοιξα αυτό το νήμα! Απλά ήθελα να δω πως αποδέχεται ή όχι ο κόσμος το συγκεκριμένο σύμβολο.
Φυσικά καμία αντίδραση(θετική ή αρνητική) δεν επηρεάζει την απόφασή μου να ακολουθήσω το δρόμο που έχω επιλέξει.

 

Απάντηση: Η αίσθηση του κολάρου...

Συμπερασμα: Το κολάρο και αν χαθει, την κωλάρα να κλαις. (καινουργια ρηση, μολις κυκλοφορησε) :rollinglaugh:

 

Απάντηση: Η αίσθηση του κολάρου...

Ειλικρινά, δεν άντεξα να διαβάσω με μεγάλη προσοχή "τα άπαντα" όσων γράφτηκαν εδώ για το θέμα. Περιληπτικά μόνο, διαπίστωσα διάθεση κριτικής προς συγκεκριμένο τρόπο ζωής.

Το να πω "ο/η βανίλλα πρώτος/η το λίθο βαλέτω" θα ήταν το ευκολότερο.

Οπότε θα πω κάτι πιο σύνθετο: σε διαφορετικές περιόδους της ζωής μας {17, 24, 30, 38, 45, 55 κ.ο.κ.} και υπό διαφορετικές συνθήκες {ελεύθεροι, παντρεμένοι, με ή χωρίς παιδιά κ.ο.κ.} βλέπουμε τα πράγματα ΥΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΡΙΣΜΑ.

Όταν λοιπόν ένας άνθρωπος, που προσδιορίζεται από μία επιλογή από το υποσύνολο (α) και κανα-δύο επιλογές από το υποσύνολο (β), ανοίγει ένα νήμα, προφανώς και βλέπει τα πράγματα από ένα πρίσμα. Αν μάλιστα διατυπώνει σαφές ερώτημα, περιμένει απάντηση σε αυτό {ναι, όχι, ίσως, επειδή ...}. Το να τον πιάσουμε "από το λαιμό" και να προσπαθούμε να του επιβάλουμε το δικό μας πρίσμα, είναι ΑΚΥΡΟ.

Πρώτον, επειδή εμείς το φιλτράρουμε διαφορετικά, διότι ανήκουμε σε διαφορετικούς συνδυασμούς υποσυνόλων. Ό,τι κι αν λέμε, έχουμε άλλη εικόνα.

Δεύτερον, επειδή δεν προσφέρουμε τίποτα εποικοδομητικό α) στο νηματοθέτη {όσο καλές προθέσεις κι αν έχουμε, ειλικρινά} και β) σε όποιο εξαρτώμενο μέλος του, αυτόκλητα υπερασπιζόμαστε.

Τρίτον, οι άνθρωποι που ζουν σε γυάλινα σπίτια, δεν είναι έξυπνο να πετάνε πέτρες.

{Μπορώ να πω πολλά ακόμη, αλλά βαριέμαι και νυστάζω.}

 

Απάντηση: Η αίσθηση του κολάρου...

Καθόμαστε και χαλιόμαστε για ένα συμβολισμό.

Σου αρέσει παιδί μου; Έχει καλώς. Δε σου αρέσει; Πάλι έχει καλώς.

Και στην τελική, για όνομα ρε παιδιά, μια βόλτα το παιδί έβγαλε, δεν το πήρε μαζί της σε session. Είναι δυνατόν να αντιμετωπίζουμε τον κάθε άγνωστο ως δυνάμει ψυχοπαθή; Αν βλέπατε μια τυχαία μητέρα με το παιδί της στο δρόμο, θα πιστεύατε ότι εσείς προσωπικά νοιάζεστε για το καλό του μωρού περισσότερο από τη μητέρα του; Το κολάρο είναι το πρόβλημα; Δηλαδή οι μαμάδες που πάνε το παιδί τους στην εκκλησία είναι κακές επειδή εμείς ήμαστε άθεοι/αγνωστικιστές; ΒΟΛΤΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΠΗΓΕ, ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ SESSION ΜΕ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ.

@Kassandra (& Gang): Τιμή σας και καμάρι σας το κολάρο και εφόσον σας εκφράζει καλά κάνετε και σας το φοράνε ωστόσο διατύπωση & διαλεκτική χρήζουν βελτίωσης αν θέλετε την άποψή μου. Elfcat και Tender lilly (σε αλφαβητική σειρά) έχουν points που στο ζήλο σας δεν τα βλέπετε. (και αναφέρομαι στις τελευταίες σελίδες, γιατί ειλικρινά μετά την δεύτερη/τρίτη βαρέθηκα να διαβάσω αλλά επέστρεψα γιατί είμαι του τζέρτζελου και μ' αρέσουν τα ποπκόρν   )

 

Απάντηση: Η αίσθηση του κολάρου...

Συνιστώ ανεπιφύλακτα ποπ- κορν σε όλη την επικρατεια του φόρουμ.
Χαρίζει πνευματική διαύγεια (άσε που προστατεύει κι' απ' την πυτιρίδα).

Ίσως ο καλύτερος τρόπος να κλείσει μια αντιπαράθεση
και να δούμε πραγματικά αξιόλογους ανθρώπους ένθεν & ένθεν
να ανταλάσσουν θετική ενέργεια.

Αμήν._

 

Ο κόσμος είναι απαράδεκτος. Δεν δέχεται τον άλλο όπως είναι. Μια φορά ξέχασα κι εγώ να βάλω το κολάρο στην βόλτα μου και όλοι με φτύνανε. Δεν το καταλαβαίνω. Στο κάτω κάτω της γραφής αν θέλω να κυκλοφορώ χωρίς κολάρο έχω κάθε δικαίωμα. Έτσι δεν είναι ρε παιδιά;

 

Απάντηση: Η αίσθηση του κολάρου...

Αρχικά θα πω συγχαρητήρια για το κολάρο, το βρίσκω όμορφο, να το χαίρεσαι και να το τιμάς  

Προσωπικά ποτέ δεν έχω βάλει δημόσια κάτι ανάλογου μεγέθους, δεν θα μου ταίριαζε κιόλας μια και δεν είναι τόσο ψηλός ο λαιμός μου.
Έχει φορέσει ανάλογο όμως κολάρο η κόρη μου- η οποία ουδεμία σχέση δεν έχει με το χώρο - απλά της αρέσουν τα goth αξεσουάρ.
Στη Μόσχα πριν μερικά χρόνια ήταν πολύ της μόδας τέτοια κολάρα, με O ring και χωρίς και τα έβλεπες σε κάθε κλάμπ που πήγαινες.
Εκείνο που θέλω να πω, είναι πως άνετα θα μπορούσε να είναι επιλογή μόδας για τους απ έξω, την οποία ως τέτοια και μπορεί να σχολιάσουν, θετικά ή αρνητικά.

Στη συνέχεια θα πω, πως προσωπικά δεν θεωρώ πως το O ring είναι η πεμπτουσία της σκλαβιάς. Το O Ring πέραν της χρηστικής του ιδιότητας, είναι μια μόδα γεννημένη από την ιστορία της Ο την οποία προσωπικά εγώ ουδέποτε εξέλαβα ως σκλάβα.

Επίσης θα επαναλάβω κάτι που είπε η sis μου σε ένα άλλο νήμα περί κολάρων,

Θα αφήσω ασχολίαστα πολλά αξιόλογα αλλά και χαζά που διάβασα εδώ.
Απλά θα πω, πως όταν λαμβάνουμε αμυντική/επιθετική στάση, χάνουμε ουσιαστικά πράγματα που μπορεί να πει ο "αντίπαλος" και πιθανόν να μας ήταν χρήσιμα.

 

Re: Απάντηση: Η αίσθηση του κολάρου...

Ποστ #102 από ivony.
"Δεν πρόσεξα να ρωτάει η νηματοθέτρια αν έκανε καλά ή όχι που πήγε βόλτα με την κόρη της φορώντας το κολάρο.[πράγμα που δεν αφορά κανέναν(εκτός αν είναι και δικό τους το παιδί(!)]"



@Kassandra
Λάθος κατάλαβες. Συμφώνησα με το ποστ της tender_lilly όπου έλεγε

"αν όμως κάποιος ήθελε και είχε έννομο συμφέρον να ασχοληθεί με το γεγονός ότι μια μάνα βάζει το παιδί της σ έναν αποκλίνοντα τρόπο ζωής που ούτε καν εντός του χώρου είναι πάντα αποδεκτός, όπως φάνηκε από πάμπολα ποστ εδώ, τότε μπορεί να είχες προβλήματα και τρεχάματα και έξοδα και κλάματα..."

Δεν θεωρώ big deal το κολάρο, ούτε για το παιδί, ούτε για τον γείτονα. Το περί τρελής αναφερόταν στο πόσο εύκολο είναι να τυλιχτείς σε μια κόλλα χαρτί. Είναι εκτός θέματος, προφανώς, ζήτησες όμως κάτι πιο συγκεκριμένο εφόσον η ίδια δεν ήξερες κάποια τέτοια περίπτωση. Παρακαλώ.  


@both
Την επόμενη φορά που θα θέλετε να κυλιστούμε στις λάσπες με τα στριγγάκια μας μπορείτε απλά να μου το ζητήσετε.