τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Εξαιρετική γραφή, ευστοχα τα σχόλια, απλα να πω πως οι εννοιες αριστερα δεξια παραμενουν στο λεξιλόγιό μας μαλλον απο ροπη αδρανειας.
Σιγα μη προβληματιστει κανεις (αφου αυτές τις εχει ηδη έτοιμες), και με κατι πιο φρέσκο... πού να ξεβολεύεται τώρα...
Και κατανταει δύσκολο και αχαρο να εξηγείς πραματακια ενος κάποιου εύρους σε κόσμο που σωνει και καλα αριστερα - δεξιά ξέρει...
Χωράει μια μακαρονάδα σε ενα σφηνάκι?

 

Απάντηση: Re: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

+1

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Μπορεί να επέλθει πλουτισμός χωρίς την εκμετάλλευση του συνανθρώπου;

Κι αν η σκλάβα μπορεί να πλουτίσει χωρίς ενοχές (μιας και το bdsm δεν είναι ιδεολογία), η ιδεολογία του αριστερού το επιτρέπει;

 

Re: Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Φυσικά μπορεί. Από τυχερά παιχνίδια, λαχεία κλπ. Ή από την εκμετάλλευση έργων διαννοίας. (πνευματικά δικαιώματα).

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Έχεις δίκιο. Αυτοί είναι λόγοι πλουτισμού οι οποίοι πραγματικά δεν είναι ενάντια στην αριστερή ιδεολογία (αν και για τα τυχερά παιχνίδια είμαι λίγο επιφυλακτικός).

Είναι όμως ο τρόπος αυτός με τον οποίο οι σύγχρονοι αριστεροί (κι όχι μόνο οι αριστεροί) απέκτησαν ή επιδιώκουν να αποκτήσουν πλούτο;

Το να πλουτίσεις αγοράζοντας λαχεία ή πουλώντας βιβλία (βιομηχανικές πατέντες ιδεολόγων αριστερών προσωπικά δε γνωρίζω), είναι σήμερα από πολύ δύσκολο έως σχεδόν απίθανο.
Συνεπώς ο τρόπος στον οποίο θα στραφεί κάποιος για να αποκτήσει (πολλά) χρήματα και μάλιστα (πολλά) περισσότερα από τον διπλανό του, δεν είναι εύκολο να είναι σύμφωνος με την αριστερή ιδεολογία.

 

Re: Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Οι πλούσιοι ούτως ή άλλως είναι ελάχιστοι αγαπητέ μου, ίσως το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, συνεπώς αυτοί που απέκτησαν τον πλούτο τους με τον τρόπο που προείπα θα πρέπει να είναι ακόμα πιο λίγοι, μια ασήμαντη μειοψηφία.

Σίγουρα οι περισσότεροι απ’ αυτούς δεν ψηφίζουν αριστερά. Και πολύ καλά κάνουν. Το θέμα είναι τι κάνουν οι φτωχοί… Μακάρι λοιπόν κι οι φτωχοί να είχαν την ταξική συνείδηση των πλουσίων…

«Ναι, υπάρχει ταξικός πόλεμος, αλλά είναι η δική μου τάξη που τον κερδίζει»(!)
Δήλωση του πασίγνωστου Αμερικανού πολυεκατομμυριούχου Γουόρεν Μπάφετ.

ΥΓ: Λέγοντας τυχερά παιχνίδια δεν εννοούσα τον τζόγο αλλά το τζόκερ, το προπό κλπ.

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Εγώ τα βλέπω κάπως απλοϊκά τα πράγματα.
Αν πιστεύω σε κάποια ιδανικά και αξίες, σημαίνει λειτουργώ βάση αυτών.
Αν ζω σε ένα καπιταλιστικό κράτος, αξιοποιώ αυτό που μπορώ, όσο το δυνατό καλύτερα φροντίζοντας να μην προδώνω τα ιδανικά αυτά και τις αξίες.

Si fueris Romae, Romano vivitomore; si fueris alibi, vivito sicut ibi.

Δεν μπορώ να ζω λοιπόν σε ένα καπιταλίστικό σύστημα και να ζω εγώ τον σοσιαλισμό μου. Αυτό δεν είναι πίστη στις αξίες και τα ιδανικά, αυτό είναι δυσκαμψία και ανικανότητα προσαρμογής.
Αν μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα έχω μια δική μου επιχείρηση, μπορώ να βοηθήσω και να βάλω σε χρήση τις αρχές και τα ιδανικά μου, πολύ ευκολότερα από το να είμαι ένας φτωχός πλην τίμιος οικοδόμος.
Μπορώ να έχω καλύτερες συνθήκες εργασίας, να αμοίβω δίκαια, να δίνω προνόμια και δυνατότητες στους υπαλλήλους μου που δεν θα έβρισκαν αλλού, να βοηθώ έμπρακτα άλλους που έχουν ανάγκη κ.ο.κ.

Είναι αστείο κατά τη γνώμη μου, να θεωρούμε πως μπορείς να είσαι αριστερός, μόνο αν είσαι νηστικός εργάτης. Αν είσαι νηστικός εργάτης το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να φας. Δεν έχεις χρόνο να ασχοληθείς με φιλοσοφίες και πολιτικές επιστήμες και να συλλάβεις και να αναπτύξεις θεωρίες που θα αλλάξουν προς το καλύτερο την κοινωνία.

Οι κοινωνίες εξελίσσονται, οι θεωρίες δεν είναι δόγματα, όλα αλλάζουν και καλό θα ήταν να είχαμε όλοι την ευελιξία και την ικανότητα να εξελισσόμαστε μαζί τους.

Προσωπικά δεν πιστεύω στον κουμουνισμό. Γιατί προαπαιτεί τόσο αναπτυγμένες συνειδήσεις και τόσο αναπτυγμένα πνευματικά άτομα που είναι καταδικασμένος να καταλήγει σε συστήματα τύπου Σοβιετικής Ένωσης.
Και τα ολοκληρωτικά συστήματα δεν είναι του γούστου μου.
Πιστεύω σε ένα κράτος ίσων ευκαιριών, ίσων δικαιωμάτων, ένα κράτος προνοίας και πολλά άλλα, αλλά δεν πιστεύω στην ισοπέδωση.
Η αγκύλωση και προσκόλληση σε πρότυπα και αντιλήψεις, που δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς διαμορφώσεις και εξελίξεις, είναι μια σίγουρη οδός προς την διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης.
Κι αυτό παίζει προς όφελος της δεξιάς.
Αν και οι ίδιοι αριστεροί θεωρούν πως πιστοί στα ιδανικά και τις αξίες τους μπορούν να είναι μόνο αν παλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, τότε απλά παίζουν το παιγνίδι που τους θέλουν να παίζουν.
Γιατί αν ξαφνικά στις 5 επιχειρήσεις οι 3 διοικούνται από αριστερούς, τότε οι αλλες 2 θα υποχρεωθούν να προσφέρουν ανάλογα προνόμια και συνθήκες στους δικούς τους εργαζομένους.
Δεν χρειάζονται οι αλλαγές σε ένα σύστημα να γίνονται με αιματηρές επαναστάσεις - που σιγά ποιος θα ξεβολευόταν ώστε να τις κάνει σήμερα.
Οι καιροί άλλαξαν και η έξυπνη κίνηση θα ήταν να αλλάξουν και οι παγιωμένες μη λειτουργικές αντιληψεις και πεποιθήσεις.

Αλλά πάλι είπαμε. Αυτό δεν είναι παρά η δική μου απλοϊκή άποψη.

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Σωστό, αλλά μεταξύ νηστικού και πλούσιου υπάρχουν αρκετές οικονομικές τάξεις και προφανώς δεν κινδυνεύει κάποιος αριστερός (ή άλλης ιδεολογίας άνθρωπος) από «φτώχια» αν δεν είναι πλούσιος.
Και οι υπόλοιπες κοινωνικές – οικονομικές τάξεις φιλοσοφούν και μπορούν να αγωνίζονται όταν χρειάζεται χωρίς να είναι απαραίτητο να ανήκουν στην κατηγορία των «πλουσίων».

Το πιο πιθανό σενάριο θα ήταν να κλείσουν οι 3 επιχειρήσεις των αριστερών και να πάρουν το μερίδιό τους οι άλλες 2  
Όπως καλά ξέρουμε έτσι λειτουργεί ο ανταγωνισμός και σ’ αυτό το οικονομικό σύστημα ζούμε.
Γι’ αυτό το λόγο επίσης, δεν υπάρχουν πολλοί αριστεροί εργοδότες (ίσως ούτε καν αρκετοί).

 

@Αγαπητή Λάρα

Στο ενδιαφέρον ερώτημα που θέτεις πως μπορείς να βιώσεις τον σοσιαλισμό σου ζώντας υπό συνθήκες καπιταλιστικής οικονομίας η απάντηση είναι μονολεκτική: ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ. Ποτέ ατομικά και μοναχικά.

Για την κοινότητα της Μαριναλέντα στην Ανδαλουσία είχα ξαναγράψει στις Ειδήσεις. Επισυνάπτω μια συνέντευξη του εμπνευστή του πειράματος που πρόσφατα επισκέφτηκε τη χώρα μας.

Μαριναλέντα: Σοσιαλισμός σε μικρή κλίμακα


Καλυβιώτη Μαρία

Η ΑΥΓΗ 19/09/2010

“Το όνειρό μου είναι να δημιουργήσω μια κοινωνία χωρίς τάξεις, χωρίς πλούσιους και φτωχούς”. Μια φράση, μια ιδέα του Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, τόσο ξένη στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό, αποτέλεσε το κίνητρο για μια ολόκληρη κοινότητα στο κέντρο της Ανδαλουσίας, τη Μαριναλέντα, να χτίσει ένα σοσιαλιστικό χωριό. Ο εμπνευστής της ιδέας εξελέγη για πρώτη φορά δήμαρχος το 1979 και επανεκλέγεται εδώ και 31 χρόνια. Σήμερα, στη Μαριναλέντα των 2.645 κατοίκων δεν υπάρχει ανεργία, όλοι παίρνουν τον ίδιο μισθό, τα μέσα παραγωγής ανήκουν στους εργαζόμενους, η υγεία, η παιδεία, η κατοικία και η εργασία θεωρούνται αναφαίρετο κοινωνικό δικαίωμα. Η "Αυγή" της Κυριακής συνάντησε τον Χ.Μ.Σ. Γκορντίγιο σε εκδήλωση του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου “Βοτανικός Κήπος” στην Πετρούπολη και εκείνος μας μετέφερε την “εμπειρία της Μαριναλέντα”.

* Πώς ξεκίνησαν όλα; Πώς η Μαριναλέντα γίνεται μια “πραγματική ουτοπία”;

Ο σημαντικότερος παράγοντας που έκανε τη διαφορά ήταν η ανεργία. Η πλειοψηφία του κόσμου δεν είχε δουλειά. Στη Μαριναλέντα δεν υπήρχε εργασία, μόνο μετανάστευση. Στην Ανδαλουσία, το 2% των γαιοκτημόνων κατέχουν το 50% της καλλιεργήσιμης γης. Η ταξική ανισότητα ήταν σκανδαλώδης. Μπροστά σε αυτό το πρόβλημα, οργανωθήκαμε και ο κόμβος υπήρξε η συνέλευση. Και αυτή η μάχη, η κόντρα ενάντια στην ανεργία, μας έκανε να οργανωθούμε σε ένα συνδικάτο και να παρουσιαστούμε στις δημοτικές εκλογές, το 1979. Και από αυτό εκεί άρχισαν όλα.

* Πώς λύσατε το πρόβλημα της ανεργίας;

Το καταφέραμε αποκτώντας τη γη και δημιουργώντας βιομηχανία με τα αγροτικά μας προϊόντα. Δώδεκα χρόνια αγωνιζόμασταν για να πάρουμε τη γη από τον Δούκα. Κάναμε εκατοντάδες καταλήψεις της αγροτικής γης, πορείες 1.000 χιλιομέτρων, απεργίες πείνας, γενικές απεργία, κόψαμε δρόμους και σιδηροδρομικές γραμμές, αεροδρόμια, καταλάβαμε κτήρια της κυβέρνησης και όταν ο Δούκας ήθελε να φυτέψει σπόρους ή να κάνει συγκομιδή της σοδειάς του, εμείς μπαίναμε μπροστά στις μηχανές του. Η επιμονή είναι επαναστατική! Το 1986 τα καταφέραμε. Ο Δούκας και η κυβέρνηση συμφώνησαν να μας δώσουν τη χρήση της γης, αλλά δεν θέλουν να δώσουν την ιδιοκτησία. Εμείς δεν τη θέλουμε, εμείς θέλουμε τη χρήση. Η γη δεν ανήκει σε κανέναν! Την κληρονομούμε από τους προγόνους μας, την χρησιμοποιούμε και μετά οφείλουμε να την παραδώσουμε βελτιωμένη στα παιδιά μας.

* Πάντοτε τονίζετε τη σημασία της οικονομικής δημοκρατίας. Τι εννοείτε με αυτό;

Η οικονομική δημοκρατία είναι προϋπόθεση της δημοκρατίας. Αυτή η δημοκρατία που μας πουλάνε από την τηλεόραση, είναι η δικτατορία εκείνων που έχουν το κεφάλαιο. Το ΔΝΤ είναι μια σπηλιά με ληστές. Οι τράπεζες λειτουργούν προς όφελος της μειοψηφίας, για αυτό πρέπει να ελέγχονται και αυτές από τον λαό. Το ίδιο και η ενέργεια και όλος ο πλούτος.

* Πώς την εφαρμόσατε στην κοινότητα;

Παλέψαμε για να πάρουμε τα βασικά, δηλαδή τα μέσα παραγωγής. Τη γη και τη βιομηχανία, ούτως ώστε ο πλούτος που παράγουν οι εργάτες με τη δουλειά τους να μοιράζεται στους ίδιους τους εργάτες. Αυτή είναι η άμεση δημοκρατία στο οικονομικό μέρος. Στην Ανδαλουσία υπάρχουν 25 εκατομμύρια άνεργοι και 3 εκατομμύρια άνθρωποι κάτω από το όριο της φτώχειας. Υπάρχουν 50.000 αγρότες χωρίς γη και 500.000 βρίσκονται κάθε μέρα στο χείλος της οικονομικής καταστροφής τους.
Σήμερα στην Μαριναλέντα δεν υπάρχει ανισότητα. Δεν έχουμε ανεργία, δεν μας εκμεταλλεύονται οι γαιοκτήμονες, ο πλούτος επιστρέφει στον εργάτη. Όλοι παίρνουμε τον ίδιο μισθό, 47 ευρώ την ημέρα. Στον συνεταιρισμό El Humoso, οι συνέταιροι εργάζονται εξίμιση ώρες τη μέρα. Οι συγκομιδές, ελαιόλαδο, ελιές, πιπεριές, σκόρδο, συσκευάζονται στο μικρό εργοστάσιο Humar Marinaleda και τα προϊόντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Δεν καταλαβαίνουμε την οικονομική κρίση. Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται στη Γενική Συνέλευση. Ο ρόλος του δημάρχου και των δημοτικών συμβούλων είναι διακοσμητικός. Η δημοκρατία είναι η ισότητα, το ίδιο και η ελευθερία. Η ελευθερία είναι ένα ψέμα αν δεν υπάρχει ισότητα. Αν είναι κάποιος πλούσιος θα χρησιμοποιεί τον φτωχό. Ο Τσόμσκι λέει ότι η μόνη ελευθερία την οποία σέβεται ο καπιταλισμός και η αστική δημοκρατία, είναι η 5η ελευθερία. Και η 5η ελευθερία είναι η ελευθερία τού να κλέβεις. Είναι η μόνη ελευθερία που σέβονται.

* Στην ομιλία σας επισημάνατε ότι ούτε η οικονομική δημοκρατία είναι αρκετή και μιλήσατε για κοινωνική δημοκρατία.

Εμείς πιστεύουμε ότι η κατοικία πρέπει να είναι δικαίωμα και όχι επιχείρηση. Το πρόβλημα της στέγασης στην Ευρώπη είναι ένα πρόβλημα τεχνητό. Ένας νέος νόμος που θα έλεγε ότι όλο το έδαφος που απαιτείται για να χτιστεί η πρώτη κατοικία είναι δημόσιο και δεν μπορεί να διεκδικηθεί από άλλον θα έλυνε το πρόβλημα. Έτσι θα έπεφτε και η τιμή της γης και θα ήταν εφικτό να κατασκευαστούν σπίτια δημόσια προς ενοικίαση. Αλλά γι' αυτό θα έπρεπε να υπάρχει η πολιτική βούληση. Εμείς έχουμε προσπαθήσει αυτή τη φιλοσοφία να την κάνουμε πράξη. Έχουμε κάνει δημοτικό όλο το έδαφος. Δίνουμε σε κάθε νέο που θέλει να χτίσει σπίτι δωρεάν τους εργάτες, ενώ συμμετέχει και αυτός στην κατασκευή. Κάθε σπίτι είναι 90 τ.μ. και έχει αυλή 100 τ.μ.. Έτσι φτιάχνουμε τα σπίτια μας στη Μαριναλέντα. Το ενοίκιο είναι 15 ευρώ το μήνα, χρήματα που πηγαίνουν στον δήμο και από εκεί επενδύονται στους συνεταιρισμούς. Μια θέση στον παιδικό σταθμό με όλα τα γεύματα κοστίζει 12 ευρώ τον μήνα και η συνδρομή στο δημοτικό κολυμβητήριο είναι 3 ευρώ. Για κάθε δημόσιο έργο, αναγγέλλουμε από τα μεγάφωνα ότι “αύριο είναι η Κόκκινη Κυριακή”. Έτσι, όλοι όσοι θέλουμε φτιάχνουμε τους κήπους, καθαρίζουμε τους δρόμους, δουλεύουμε στον συνεταιρισμό ή βοηθούμε κάποιον να χτίσει το σπίτι του, γενικότερα συμμετέχουμε σε εργασίες προς όφελος της κοινότητας. Είναι ένας τρόπος να μαθαίνει κανείς την αλληλεγγύη στην πράξη. Μαθαίνουμε ότι μπορούμε να δουλεύουμε για τους άλλους, για λόγους που δεν είναι οικονομικοί.

* Στη Μαριναλέντα δεν υπάρχει αστυνομία. Πώς το καταφέρατε αυτό και πώς διαχειρίζεστε τις διενέξεις εντός της κοινότητας;

Πριν διώξεις την αστυνομία, πρέπει πρώτα από όλα να συμφωνήσει ο κόσμος. Το κράτος δεν μας είπε ότι πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε αστυνομικό τμήμα, αν θέλουν άλλωστε μπορούν να την καλέσουν από άλλο σημείο. Υπάρχουν λίγα εσωτερικά προβλήματα. Γιατί όλοι οι άνθρωποι ζουν μαζί, χτίζουν τα σπίτια μαζί, μαζί παλεύουμε, μαζί τα καταφέρνουμε όλα. Έτσι δεν έχουμε μεγάλα προβλήματα μεταξύ μας. Δεν χρειαζόμαστε να καταστείλουμε κάποιον, γιατί ο κόσμος σέβεται τους ανθρώπους και τα πράγματα. Ο κόσμος έχει φτιάξει την κοινότητα και αν συμβεί το παραμικρό, ο ίδιος ο κόσμος θα παρέμβει.

* Ποια η σχέση της κοινότητας με την εκκλησία;

Στη Μαριναλέντα δεν υπάρχει ούτε ένας παπάς, δόξα τω Θεώ! (Γέλιο.) Υπάρχουν μόνο ιερείς που τελούν υπό το πρόταγμα της θεολογικής απελευθέρωσης. Ο Χριστός ήταν επαναστάτης, ουτοπιστής, κομμουνιστής, αναρχικός, για αυτό και τον σκότωσαν. Ένας χριστιανός μπορεί να είναι μόνο επαναστάτης. Καπιταλιστής χριστιανός, είναι σχήμα οξύμωρο.

* Έχει εμπνεύσει το παράδειγμα της Μαριναλέντα και άλλες περιοχές της Ανδαλουσίας;

Υπάρχουν κι άλλες τέτοιες εμπειρίες: Μάλαγα, Κάντιθ, Σεβίλλη. Το συνδικάτο μας και άλλες περιοχές της Ανδαλουσίας ζητούν αναπροσαρμογές σε ό,τι αφορά την αγροτική γη για όλη την Ανδαλουσία. Όμως είναι δύσκολο. Το ίδιο το κράτος δεν θέλει η Μαριναλέντα να προχωρήσει. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να βυθιστεί, να μας εγκλωβίσουν οικονομικά. Καθιστούν εγκληματική πράξη τη μάχη μας. Αλλά η ενότητα που έχουμε εμείς μέχρι σήμερα, μας δίνει την ικανότητα της αντοχής απέναντι σε αυτές τις εχθρικές τάσεις του κράτους.

* Μπορεί το παράδειγμα της Μαριναλέντα να εφαρμοστεί σε μεγαλύτερη κλίμακα;

Μπορεί να υπάρξει κομμουνισμός ή σοσιαλισμός σε μεγάλη κλίμακα. Αυτό που δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει είναι ο καπιταλισμός. Και εδώ, στην Ελλάδα, μπορούν οι δήμοι να εφαρμόσουν τον συμμετοχικό προϋπολογισμό. Να μην αποφασίζει ο δήμαρχος, αλλά οι πολίτες. Μπορεί να υπάρξει κοινωνική χρήση της γης, να δοθούν σπίτια στους κατοίκους. Η γη να μην είναι στα χέρια της εκκλησίας και των λίγων. Οι δήμοι πρέπει να αναλαμβάνουν μια αντιθετική εξουσία. Και δεν έχει νόημα να βγαίνεις απ' έξω, γιατί την εξουσία που δεν καταλαμβάνει ο λαός, που δεν την καταλαμβάνει η επαναστατική αριστερά, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να την πάρουν οι δεξιοί. Η τρέλα είναι απαραίτητη!

* Ο Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο είναι καθηγητής Ιστορίας. Έχει δεχθεί δύο απόπειρες δολοφονίας, ωστόσο δηλώνει απτόητος.

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Ξεκάθαρα δεν έχεις ιδέα τι συμβαίνει στην Κύπρο.
Δεν μπορώ να γνωρίζω τι γίνεται με τους αριστερούς εργοδότες στην Ελλάδα, αλλά δυσκολεύομαι να πιστέψω πως όλοι είναι βλάκες και ανίκανοι να έχουν δικιά τους επιχείρηση.
Επίσης μάλλον διαφωνούμε στο πως ορίζουμε τον πλούσιο. Εσύ ξεκάθαρα έχεις κατά νου εκατομυριούχους και πάνω, ενώ εγώ κάθε κατηγορία άνω της μέσης τάξης.

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Όχι, δεν έχω.

Δε μιλώ περί βλακείας ή ανικανότητας κανενός, αλλά για αντιφάσεις μεταξύ αριστερής ιδεολογίας και πλουτισμού.
Κέρδος δε βγαίνει εύκολα για μια καμιά επιχείρηση σήμερα αν δεν εκμεταλλευθεί πλήρως τα όπλα του καπιταλισμού. Τα βλέπουμε και τα βιώνουμε καθημερινά είτε ως εργαζόμενοι μερικοί είτε ως εργοδότες άλλοι.
Εκεί όμως έγκειται και η αντίφαση με την ιδεολογία ενός αριστερού.

 

Απάντηση: τελικά μπορούν οι πολιτικοί της αριστεράς να είναι πλούσιοι;

Για μένα αντίφαση με την ιδεολογία είναι η κόρη της ΓΓ του ΚΚ να φοιτά στο Αμερικανικό Κολλέγιο την ίδια ώρα που ορύεται για τους "κακούς Αμερικάνους" στα κανάλια. Σίγουρα, το ένα αφορά εξωτερική πολιτική και το άλλο παιδεία, αλλά μου φαίνεται πιο έντονη αντίφαση από το αν κάποιος αριστερός επιλέγει καλό / ηδονικό / γρήγορο αμάξι, απλά επειδή του αρέσει. Σημαίνει αυτό ότι δεν μπορεί να υπηρετήσει τον λαό όπως πρέπει δηλαδή επειδή γουστάρει BMW?


sk