Μία άποψη για την κοινωνική ηθική μιας «ορθόδοξης» κοινωνίας που οδηγεί στην άρνηση τ

Re: Μία άποψη για την κοινωνική ηθική μιας «ορθόδοξης» κοινωνίας που οδηγεί στην άρνη

Ηλια ζωγραφισες με τα λογια σου μια μεγαλη αληθεια.
Το εχω δει να συμβαινει στην πραγματικοτητα που σημερα εχω επιλεξει να ζω.
Και πιστεψτε με....σιχαθηκα αλλα και πονεσα πολυ.

 

Απάντηση: Μία άποψη για την κοινωνική ηθική μιας «ορθόδοξης» κοινωνίας που οδηγεί στην άρνηση τ

Προτίμησα να τυμβορυχήσω στα έγκατα του ιδεοδρομίου αντί να ανοίγω νήματα επί νημάτων
και μάλλον δεν έπραξα λάθος.
Είναι ενδιαφέρουσα η φρέσκια ματιά στο παρελθόν του φόρουμ και είδα με χαρά
ότι η αγωνία περί ηθικής υπόστασης δεν αφορούσε μόνο κανα δυό νοματαίους.

Στα τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε που έγιναν οι 13 (μόνο) παραπάνω καταθέσεις,
μπορεί κάποιος να υπολογίσει τον τόκο που έχει με τα χρόνια προστεθεί στο κεφάλαιο.
Ένα πτωχό παράδειγμα από τα πολλά.
Τότε απασχολούσε ακόμα η ηθική υπόσταση του bdsm στο γενικό κοινωνικό γίγνεσθαι,
φαίνεται από τις τοποθετήσεις.
Μου φαντάζει πως τώρα εκείνοι οι νηπιακοί κολικοί έχουν παρέλθει
κι’ αν υπολογίσω τη συνολική περιρρέουσα κοινωνική κατάσταση «παραέξω»
οσφραίνομαι ότι έχει επέλθει μια πλήρης αντιστροφή του ασπρόμαυρου.
Μ’ άλλα λόγια όταν το ’06 κάποιος φορουμίτης έκλεινε το κομπιούτερ
και έβγαζε βόλτα στους δρόμους τη bdsmική του συνείδηση
κοιτώντας πίσω απ΄την πλάτη του να δει αν τον θωρούν καθόλου στραβά,
τώρα το ‘10 δε βλέπει την ώρα να φτάσει σπίτι για να φορουμιστεί ελπίζοντας σε θεραπεία.
Μάλλον δεν έχει να κάνει με το bdsm, αυτό παρέμεινε ως σταθερή.
Με το «παραέξω» έχει πιότερο να κάνει.

Θέτω ωμά ζήτημα ατέρμονης εσωτερικής διαπάλης ημών των διεστραμμένων.
Το θέτω διαβάζοντας και αφουγκραζόμενος διαρκώς και διαχρονικά.
Πάντα με ο,τι και να καταπιανόμαστε εδώ μέσα φτάνουμε μέχρις ενός σημείου
κι΄έπειτα διαισθανόμενοι το «Τζιζζζ» στυλώνουμε τα πόδια και κοιτάμε ο ένας τον άλλον
περιμένοντας αυτό που ελπίζουμε με το εντερικό μας σύστημα,
αλλά ξέρουμε κιόλας (εμπειρικά) πως δεν θα συμβεί
αφού κι’ ο άλλος κάνει ακριβώς το ίδιο, περιμένει εμάς.

Άλλους τους βολεύει αυτό και ισορροπούν μια χαρά στο δρόμο και στο κομπιούτερ.
Άλλους όμως νοιώθω πως τους βασανίζει βαθιά είτε το φωνάζουν, είτε το καταπίνουν.

Θέτω το ζήτημα ακόμα ωμότερα.
Οι Ηθικές Μ/μας (όχι γενικά μια Ηθική) ευθύνονται γι’ αυτό.
Δεν λέω πως εκεί τελειώνουν οι ευθύνες.
Λέω πως απο ‘κει αρχίζει η συνολική ευθύνη.
Οι κατά μόνας προσωπικές βεβαίως και δεσπόζουν.
Αλλά αυτές δεν είναι αντικείμενο φορουμικής διαπραγμάτευσης.
Οι άλλη όμως, η συνολική;


Ωμότατα ξαναθέτω το ζήτημα.
Παρήλθαν οι καιροί και το «παραέξω» τρεμοσβήνει.
Τι θα κάνουμε εδώ μέσα;

Τζζζιιζζζζζζ...................

 

Για την κοινωνική ηθική μιας

Η κοινωνική ηθική δεν είναι κάτι στατικό. Οι μάζες εκπαιδεύονται, είτε ευρέως και συστηματικά {εκκλησία, ΜΜΕ, σχολεία κ.ο.κ.} είτε σε μικρότερη κλίμακα {τοπικές κοινωνίες}.

Το σήμερα:
Και ναι, όπως αναφέρθηκε, το χρήμα βοηθά στην απενοχοποίηση κάθε σεξουαλικής απόκκλισης. Αν κέρδιζαν αρκετοί, αρκετά από αυτό, ακόμα και η νεκροφιλία π.χ. θα ήταν "πολύ αποδεκτό" φετίχ.

2005 {νομίζω} στην Ερεσσό. Γιαγιά μαυροφορεμένη, καλοστεκούμενη, με ρόμπα - παντόφλα, ιδιοκτήτρια ενοικιαζομένων διαμερισμάτων. Εξηγεί ότι "είναι η εποχή που έρχονται τα κορίτσια" και τα καλύτερα διαμερίσματά της είναι ήδη νοικιασμένα.

"Τα κορίτσια", για όποιον δεν έχει πάει στη Λέσβο, είναι λεσβίες από όλο τον κόσμο. Με τέτοια περιγραφή και έκφραση, θα μπορούσες να πιστέψεις ότι αναφερόταν στις Ουρσουλίνες. Εφόσον είναι πελάτισσες που συντηρούν αυτό το χωριό *εξ ολοκλήρου* σχεδόν, είναι αξιωματικά "τα κορίτσια".


Το αύριο:
That having been said, σε εποχές κρίσης, ή έστω φαινομενικής κρίσης, η κοινωνία τείνει να συντηρητικοποιηθεί. Για την ακρίβεια, τείνει στα άκρα, όλων των κατευθύνσεων {radicalisation}. Απλά, μεγαλύτερος πόλος έλξης είναι η συντήρηση, τύπου Αγιατολλάχ Άνθιμος και οι συν αυτώ. Πουλάνε "ασφάλεια" και απαντήσεις για όλα. Με προφανές {???} εργαλείο την ομοιομορφία.

Και όχι, δεν είναι ελληνικό φαινόμενο: π.χ. τις μεγαλύτερες "πωλήσεις" {βαφτίσεις} τις είχαν κάνει όλοι αυτοί στην πρώην Αν. Ευρώπη, όταν ο πληθυσμός βρισκόταν σε πλήρη σύγχιση και έψαχνε κάπου "σταθερά" να πατήσει.

Αν έως τώρα νοιώθαμε πως ανοίγονται πολλοί σε πιο "ασυνήθιστες" πρακτικές, αν βλέπαμε τη μητέρα μας να γνέφει με στοιχειώδη αποδοχή βλέποντας τα συμμβολικά τατουάζ ή δεν μας ενοχλούσε πολύ που οι γείτονες μάθανε ότι είμαστε gay, αυτό θα αλλάξει. Η διαφορετικότητα θα επανα-δαιμονοποιηθεί, και ναι, αναφέρομαι σε φούντωμα του ρατσισμού, *κάθε* είδους: κατά των ψηλών, κατά των κοντών, κατά των ξανθών, κατά των ξένων, κατά των αριστερόχειρων, κατά των πάντων ... εννοείται και ημών.

Μας έχουν ετοιμάσει ένα γύψο ... μούρλια! Με brand name πάνω {να είναι στο πνεύμα της ΕΕ των πελατών, και ουχί "πολιτών"} και με προδιαγραφές σύμφωνες των Ευρωπαϊκών Κανονισμών ασφάλειας CE.

Το μη-ομοιόμορφο θα πρέπει να εξοστρακιστεί. Ασκήσεις υπακοής πρωί - μεσημέρι - βράδυ. Πώς θα πάτε στη δουλειά και τι θα κάνετε εκεί {διάλειμμα για τσιγάρο έξω, μην ξεχνιόμαστε}, τι θα φάτε {η μη-μαζική παραγωγή τροφής βρίσκεται υπό συστηματικό διωγμό}, πώς θα περάσετε το βράδυ σας {συμπεριλαμβανομένου και του πότε / πώς / γιατί θα συνουσιαστείτε}.

Ρομποτάκια, ενωθείτε!
(c) Πανξ Ρομάνα {Πάρτι κωφαλάλων}

 

Καλά λέει ο Mesodo, "να τον ακούτε τον κυρ Dream"...

@MasterDO

Δεν αντελήφθην, τί κάνει τζιζ:

* η έξωθεν ηθική; (=πώς απαντάμε στους άλλους το ερώτημα "τί πρέπει να κάνουμε;" και "τί οφείλουμε να κάνουμε;" - πρβλ. στην αγγλική must vs. should)

* η έσωθεν ηθική; (=πώς απαντάμε μέσα μας τις ερωτήσεις "τί πρέπει να κάνω;" και "τί οφείλω να κάνω;")

* η διασύνδεση (interface) αυτών των δύο;

* κάτι άλλο;

Dream

 

Απάντηση: Μία άποψη για την κοινωνική ηθική μιας «ορθόδοξης» κοινωνίας που οδηγεί στην άρνηση τ

Έξωθεν, έσωθεν ή και τα δύο αγαπητέ DreamMaster, τζιζ τελικά κάνει ότι δεν μας βολεύει, δεν μπορούμε να δεχθούμε και να αντέξουμε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο...Όταν το δουλέψουμε μέσα μας μετά παύει να κάνει τζιζ, έρχεται κάτι άλλο να μας καίει...αλλά εδώ είναι που αναρωτιέμαι ξανά : τι είναι τελικά ηθική; ...φτου ξανά από την αρχή...Δεν φτάνει μια ζωή!!!

 

Η διαχωριστική γραμμή ορθού - μη ορθού έχει ατονίσει με το πέρασμα των αιώνων. Κάποτε μπορεί και να μας έφτυναν δημόσια ή να μας έκαιγαν στην πυρά.

Ποτέ δεν με πρόσβαλε κάποιος από τους εκτός όταν τους ανοίχτηκα, και ποτέ δεν με χλεύασε. 'Ενοιωθα πάντα ότι το σέβονταν ή το αποδέχονταν, κάποιοι ήθελαν και να μάθουν περισσότερα, όχι από απλή περιέργεια. Το θέμα είναι σε ποιούς και πως ανοίγεσαι. 'Εχω μιλήσει αρκετές φορές σε άσχετους. Δεν βλέπω και τρομερές αντιδράσεις. Κάποιοι μου έχουν πει ότι έχουν σοκαριστεί, αλλά γρήγορα και εύκολα μεταπείθονται αν τους εξηγήσεις. Τα τελευταία χρόνια προσέχω όμως τις παρέες μου και ζυγίσω τα λόγια μου. 'Ο,που μυρίζομαι σκοταδισμό και ψευτοηθική κρατώ άκρα του τάφου σιωπή. Ο γεμάτος προκαταλήψεις και ταμπού, ο θρησκόληπτος και ο φαρισαίος πάντοτε θα σε χλευάσει ή θα σε κατακρίνει. Τέτοιοι υπάρχουν και στο bdsm. Δεν υπάρχει η κοινωνία των bdsmers και οι υπόλοιποι. 'Ολοι είμαστε 'Ενα, και ισουίτες παντού.

Κάτι ακόμα, ο μοναχικός αγώνας δεν είναι αποτελεσματικός. Αυτό είναι δονκιχωτισμός. Οι άνθρωποι που πολεμούν την άγνοια και το φαρισαισμό αποτελεσματικά είναι συσπειρωμένοι σε μικρές ή μεγάλες ομάδες, η πρόοδος της κοινωνίας είναι συλλογική δουλειά και θέλει χρόνο. Η αποενοχοποίηση της "μη ορθής σεξουαλικότητας" είναι κι αυτό βήμα για την πρόοδο. 'Εχω γνωρίσει bdsmers που σιχαίνονται τους ομοφυλόφιλους και θα ήθελαν να τους εξαφανίσουν από τον πλανήτη, και ομοφυλόφιλους που χλευάζουν τους bdsmers. Σκεφτείτε το αυτό το παράδειγμα. Δεν σημαίνει τίποτε ότι είστε μέσα σε μια ομάδα bdsmers. Οι "εχθροί" υπάρχουν παντού και δεν είναι μόνο οι άσχετοι vanilla. Είναι τακτική και μέθοδος των σκοταδιστών απανταχού του πλανήτη να να χωρίζουν τους ανθρώπους σε στρατόπεδα. Εκ των έσω πέφτουν οι δικτατορίες της προκατάληψης. Η σύγκρουση δεν είναι bdsmers εναντίον vanilla. Η αληθινή σύγκρουση είναι φαρισαίοι εναντίον απελευθερωμένων πνευμάτων.

 

Απάντηση: Μία άποψη για την κοινωνική ηθική μιας «ορθόδοξης» κοινωνίας που οδηγεί στην άρνηση τ

Να είναι άραγε τόσο ξένο το χρώμα αυτών των ρευμάτων που να το βαφτίζουν ως βρώμικο ;

Ας τα αφήσω τα υπόλοιπα που λες...
Αλλά ξένο?
Είσαι ξένος Ηλία?
Αντιγράφεις τους κουτόφραγκους?
Από τα site τα εμαθες αυτά βρε θηρίο...?
Διάβασε και κανα βιβλίο...
Άνοιξε και κανά μάτι...
Άντε και σ' ανώτερα...

 

Απάντηση: Μία άποψη για την κοινωνική ηθική μιας «ορθόδοξης» κοινωνίας που οδηγεί στην άρνηση τ

Πολύ, πολύ ενδιαφέρουσες σκέψεις!!

Ορθό=Αυτό που κάνει η πλειοψηφία.
Γιατί υπάρχει: Γιατί είναι μες στην ανθρώπινη φύση να είναι τουλάχιστον ύποπτο "ό,τι δεν κάνουμε εμείς".

Το "πολιτικά ορθό" είναι πιο δημοφιλές στην κοινωνία από το "πραγματικό".

 

Απάντηση: Μία άποψη για την κοινωνική ηθική μιας «ορθόδοξης» κοινωνίας που οδηγεί στην άρνηση τ

...ένας δεσπότης επισκέφτηκε ένα χωριό και περίμενε, όπως συνηθίζεται, να σημάνουν οι καμπάνες.
Καμπάνες όμως δεν ακούστηκαν και κάλεσε τον εφημέριο για να ζητήσει το λόγο.
- “Γιατί γέροντα δεν χτύπησες τις καμπάνες;»
Το σκέφτηκε καλά ο γέροντας για ώρα και απάντησε στο δεσπότη.
- “Για δεκαεφτά διαφορετικούς λόγους. ...
Πρώτον, δεν έχουμε καμπάνες..»

Μ’ άλλα λόγια Σύντροφε, ματαγυρνάμε στη δεύτερη άνωθεν εναλλακτική σου, της έσωθεν ηθικής.
Κάθε τι άλλο έπεται.
Ασφαλώς και θα ομολογήσω ότι από τη σκοπιά μου οτιδήποτε σκαλίζω
είναι δοσμένο μέσα από ένα πρίσμα μεταηθικής θεώρησης των πραγμάτων,
καθώς τα πρωτόλεια τα έχουν προ πολλού βασανίσει και διατυπώσει άλλοι.

Τζιζζ

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Ν. Καββαδίας

Φοβάμαι ότι ο ποιητής ήταν εξόχως αισιόδοξος και φιλάνθρωπος.
Εάν πασχίσουμε να μετρήσουμε το ανυπολόγιστο,
«πόσες φορές στη ζωή του έρχεται κάθε άνθρωπος αντιμέτωπος με διλλήματα;»
το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να σιγουρευτούμε για το γεγονός
πως η πλειονότητα των επιλογών του ήταν αντίθετη των ηθικών του αρχών.
Που το ξέρω άραγε;
Άγνωστο.
Κρίνω εκ του ορατού αποτελέσματος που ευδοκιμεί ολούθε.
Όποιος όμως διαφωνεί ας κάνει ένα βήμα εμπρός ή ας σιωπήσει για πάντα.
Άρα, ήταν όντως αισιόδοξος και ρομαντικός ο ποιητής πιστεύοντας το τετριμμένο
δηλαδή ότι οι άνθρωποι νομοτελειακά αργά ή γρήγορα τίθενται ενώπιον του εαυτού τους.
Αμετανόητοι υπήρξαν πλείστοι ακόμα και επάνω στο εκτελεστικό ικρίωμα.

Σκασίλα μας.
Εδώ μας ενδιαφέρει το γιατί έκαναν τις όποιες επιλογές τους.
Λέω ότι πάντα οι επιλογές αυτές ήταν παράγωγα μιας περίπλοκης ηθικής διαδικασίας.

Για τους περισσότερους που τοποθετούνται στο μέσο του φάσματος των αποφασισμένων
η υπόθεση «Ηθική» είναι όντως περίπλοκη και τους ταλανίζει ισόβια.
Για τα άκρα του φάσματος υποστηρίζω το αντίθετο.
Η διαδικασία είναι συνοπτική και αυτοματοποιημένη.
Τουτέστιν, ενδοιασμούς δεν έχουν ούτε οι αγνοί ούτε τα καθάρματα.
Τους αποκαλώ ως τους λεγόμενους «αξιόπιστους».
Λίγο- πολύ γνωρίζεις πάντα το τι θα πράξουν.
Οι πολλοί της μέσης κατάστασης είναι το πρόβλημα,
καθώς αφενός παλαντζάρουν διαρκώς,
αφετέρου δίνουν το γενικό στίγμα στην κοινωνία των ανθρώπων.
Κατακλυζόμαστε από αναξιόπιστους παλάντζες Σύντροφε Ονειροκλάστη.
Ενεργούν με προκατάληψη, άγνοια και μια εύθραυστη σκοπιμότητα,
τόσο εύθραυστη όσο και οι βάσεις της γνώσης και της ευφυΐας που τους χαρακτηρίζει,
εύθραυστη και αραχνοΰφαντη όσο και η ηθική τους υπόσταση.
Ζυμάρι. Πηλός.
Μάλλον όχι όμως.
Κάτι αγώγιμο θα έλεγα καλύτερα, επειδή τον πηλό δεν το διαπερνά το ρεύμα,
είναι κακός αγωγός του ηλεκτρισμού.
Οι παλάντζες όμως το τρέμουν το Τζζιιζζζ.
Έτσι, απλοϊκά του θανατά, όταν φτάνει η ώρα του διλλήματος
αυτό που μετρά δεν είναι οι αξίες και οι αρχές,
οι αρετές, η δεοντολογία ή έστω ο - κατά Bentham - ωφελιμισμός, μα το Τζζιιζζζ.

Κοίτα με να σε κοιτώ, καθόμαστε και περιμένουμε ο ένας τον άλλον
να κάνει τη ρήξη, να σκίσει τη γάτα, να ουρλιάξει σε ένα φόρουμ, να, να, να..

Μιας και είπα φόρουμ, νύχτα που είναι,
κάπου στα 1984 αν δεν απατώμαι
(τόσο δεν έχουμε σήμερα; )
αναφέρθηκα στο αρχικό μου σημείωμα ετούτου του total recall νήματος
στη σχέση του γενικού κλίματος που επικρατεί «εκεί έξω»
(όσο γαμοέξω ημπορούμε να το αφήνουμε τέλος πάντων)
με το «εδώ μέσα» και πως δύνανται αμφότερα να αλληλεπιδρούν.
Είχα αναθαρρήσει τον τελευταίο λίγο καιρό
καθώς έβλεπα περισσότερα άνθη κάθε λογής να ανθίζουν μέσα στον κήπο μας.
Σήμερα αποθαρρύνθηκα και πάλι για πολλοστή φορά και μετά βίας κρατιέμαι
να μην τρέξω ζούμπιτος στο πηγάδι με το τρελόνερο, να πιώ κι΄εγώ, να ζαλιστώ, να ησυχάσω.
Μοναδική μου ελπίδα να με κρατάει
είναι μπας και φάω κάποτες ένα παστίτσιο της προκοπής
από τα χεράκια εκείνης της συγχωριανής μου της elfcat,
γιατί πέρα από ηθικές και παπάρια Σύντροφε..

..ξέρεις πόσο δύσκολο είναι τη σήμερον ημέρα (ειδικά εν έτει 1984)
να φάει κάποιος ένα παστίτσιο της προκοπής;;

 

Απάντηση: Για την κοινωνική ηθική μιας

θα διαφωνήσω για το σήμερα ,βασικά η εκκλησία και κάθε "εκπαιδευτικός" οργανισμός ενοχοποιεί κάθε τι ερωτικό ,ώστε να λειτουργήσει καταναλωτικά το συστημά και ο καθένας μας να αναγκάζετε να αγοράζει .

αν δεν είχαμε ενοχοποιήσει τον ερωτισμό οι εταιρίες πορνογραφικού υλικού θα είχαν πολύ μικρότερα έσοδα ,είναι κάτι σαν τους διατροφολόγους αν δεν μας είχαν εκπαιδεύσει να τρώμε αλόγιστα γιατί να χρειαζόμαστε διατροφολόγους εφόσον σαν ευρήτερη περιοχή είχαμε ορισμένη διατροφή (και επιστημονικά αποδεκτό) από τις αξιολογότερες διατροφές ...
για ποιό λόγο για να τρέξεις να πρέπει να πας γυμναστηρίο να κάνεις διάδρομο ενώ ζεις στην Ελλάδα που σχεδόν έχει συνέχεια καιρό για τρέξιμο ...

anyway δεν είναι τυχαίο που ο χριστιανισμός για να επικρατήσει της κλασσικής κουλτούρας ,ενοχοποίησε κάθε ερωτική έκφραση ...

προσωπικά με τρομάζει που συμφώνω με την ακόλουθη δημοσίευση

 

Απάντηση: Για την κοινωνική ηθική μιας

Βγάζω το "ώστε" και συμφωνώ.  
Η εκκλησία δεν πουλάει ερωτισμό. Τύψεις, ενοχές και συγχώρεση πουλάει.

Καλό.  

 

Απάντηση: Για την κοινωνική ηθική μιας

Καλό αλλά ημιτελές.
Μήπως το έχετε πιάσει και οι δυο σας από τη μέση;
Διατροφολόγοι και ιερείς έρχονται να απαντήσουν σε παχυσαρκία και λαγνεία
ή στο αίτιο αυτών;
Ας ομφαλοσκοπήσουμε λιγουλάκι,
λέω εγώ τώρα.