Το παιδί μου κι εγώ

Απάντηση: Το παιδί μου κι εγώ

Θα με εξέπληττε αν ένας γονιός έβγαινε κι έλεγε, εγώ παιδιά θέλω σώνει και καλά ο γιος μου να είναι ομοφυλόφιλος.
Οι καλύτεροι μου φίλοι είναι ομοφυλόφιλοι. Κάποιοι δε απ αυτούς τολμούσαν να εκφράσουν την ιδιαιτερότητα τους, όταν ακόμα η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη.
Κανείς απ αυτούς, δεν θα ευχόταν να είχε γιο ομοφυλόφιλο.
Ακόμα κι αυτοί των οποίων οι γονείς τελικά αποδέχτηκαν και στήριξαν τα παιδιά τους στην ιδιαιτερότητα τους.
Ο κολλητός μου δε, μου είπε πως αν μπορούσα να μην είμαι ομοφυλόφιλος, θα το προτιμούσα.

Το να είσαι διαφορετικός έχει αντίτιμο.
Κάτι που γνωρίζω πολύ καλά κι η ίδια.

Επαναλαμβάνω πως προσωπικά δεν θα ένιωθα πίκρα, αν κάποιο απ τα παιδιά μου είναι ομοφυλόφιλο όπως δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να ήταν σκλάβος, αλλά θα ένιωθα λύπη που θα χρειαστεί να περάσει τις δυσκολίες και τις ψυχοφθόρες καταστάσεις που αναπόφευκτα θα περάσει. Όπως και τις μειωμένες επιλογές που θα έχει στην επιλογή συντρόφου σε σχέση με κάποιο straight.

Δεν μπορώ όμως να κατακρίνω την Αστροβροχή, ή την κάθε Αστροβροχή, επειδή σκέφτεται διαφορετικά από μένα.
Μακάρι ως μάνα να καταφέρω να τα βγάλω πέρα με τα δικά μου παιδιά κι ας κάνει ο καθένας ότι καλύτερο μπορεί για τα δικά του.

Κι αν τα καταφέρει καλύτερα? Μαγκιά του.

Υ.Γ.

Προσωπικά δεν βρίσκω αυτό να είναι δικαιολογία επαρκής για επιθέσεις και προσβολές σαν αυτές που καταγράφηκαν στο συγκεκριμένο και όχι μόνο νήμα, επειδή "τόλμησε" να πει η Αστροβροχή την άποψη της. Ιδιαίτερα όταν είπε πέραν της μίας φοράς πως θα είναι δίπλα από το γιό της. Είναι υποχρεωμένη να πει πως το απολαμβάνει κιόλας? Πολλά ως γονείς απλά κατορθώνουμε να αποδεχτούμε, κι αυτό είναι ήδη από μόνο του άθλος, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει σώνει και καλά να μας αρέσει πάντα.
Όταν πήρα τον πρώτο έλεγχο της κόρης μου, το χέρι μου άρχισε να τρέμει και τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα από τους βαθμούς που είδα. Αλλά για χάρη της το ξεπέρασα και της είπα πως δεν έχουν σημασία οι βαθμοί, αλλά αν προσπάθησε όσο καλύτερα μπορεί. Αυτό δεν σημαίνει πως μου άρεσε κιόλας που μόλις κι είχε καταφέρει να περάσει στα μαθηματικά. Άσχετο παράδειγμα, αλλά νομίζω επεξηγεί αυτό που έγραψα πιο πάνω.

 

Απάντηση: Το παιδί μου κι εγώ

lara, δε διαφωνώ καθόλου μαζί σου. Δε θα ήθελα εκπαιδεύσω τα παιδιά μου να υπακούνε κανέναν και να είναι δούλοι καμίας πρακτικής. Αντιθέτως, πρέπει να σκέφτονται, να διυλίζουν, να φιλτράρουν μέσα από τα δικά τους θέλω και να καταλήγουν σε αποφάσεις και πράξεις που τα εκφράζουν. Δε θα ήθελα ο γιός μου να ακολουθεί το συρμό. Εξάλλου, μια έξυπνη κοινωνία αποτελείται από ευέλικτες μονάδες που αποφασίζουν από μόνες τους και δεν ακολουθούν απλά συμβουλές και ηγεσίες.
Αυτό που είπα είναι ότι εμείς, σα γονείς, κατά την ανατροφή των παιδιών μας, ακολουθούμε τα κοινωνικώς ορθά πρότυπα και όχι τα όποια αποκλίνοντα μπορεί να έχουμε δημιουργήσει (και στηρίζουμε) ως απόρροια των προσωπικών μας επιλογών. Δε θα πω στο παιδί μου "κάπνισε, κάνε ναρκωτικά, μην πας λύκειο, δέρνε τους συμμαθητές σου, πήγαινε με 200 στο δρόμο, πήδα χωρίς προφυλακτικό" κ.λπ. Θα προτείνω ως ορθά αυτά που η κοινωνία θεωρεί ορθά - αν και σε πολλές περιπτώσεις εγώ ο ίδιος επιλέγω να κάνω τα αντίθετα από αυτά. Απο κει και πέρα - δική του η όποια επιλογή και εγώ τη στηρίζω - όσο και αν με βρίσκει αντίθετο (αν...).

 

Απάντηση: Το παιδί μου κι εγώ

Μπα, δε νομίζω.
Μάλλον το πιο επιτυχημένο που θα μπορούσες να καταθέσεις.
Θαυμάζω την Astrovroxi γιατί όσα υποστηρίζει βοούν ότι είναι καλά δουλεμένα μέσα της
και δεν τα διαπραγματεύεται,
όχι για να τα φορέσει καπέλο στους άλλους,
αλλά για τον εαυτό της και μόνο.
Σεβασμός λοιπόν.
Στον αντίποδα η mona και κάθε φρέσκο μυαλό σαν τη mona υποστηρίζει
με αλαζονικό πάθος το δικαίωμά της στη χειραφέτηση,
που μπορεί - και πρέπει - να προέλθει -και- μέσα από λάθος αντιλήψεις.
Σαν ξεσκαρτάρει λίγο-λίγο μεγαλώνοντας θα κρατήσει την ουσία την καλή
και δείχνει να το έχει το θέμα. Οπότε η συμπάθεια είναι δεδομένη.
Όλοι εμείς ο υπόλοιποι που βρισκόμαστε ενδιάμεσα από τις δύο με το μακρύ και το κοντό μας
προσθέτουμε το αλάτι στο διανοητικό μαγείρεμα για να νοστιμίσει το φαγητό.

Δύο πολύ σπουδαία κέρδη από το φαγητό ετούτου του νήματος.
- Πράγματι, αποδείχτηκε ότι ανεξάρτητα λαμπρότητας μυαλού, διαύγειας σκέψης, μόρφωσης κ.λ.π.
ορισμένα πράγματα στη ζωή ΔΕΝ κατακτούνται εσωτερικά αν δεν τα βιώσεις.
- Ο περισπούδαστος βαυκαλισμός περί open minded bdsmer
που ενίοτε συγχέει το βίτσιο με τη γενική ψυχοσωματική αποσύνθεση,
τη θρησκοληψία με την αληθινή πίστη,
τα βασανιστήρια (π.χ.) με το αλγολάγνο παιχνίδι,
την ελευθεριότητα σκέψης και πράξης με την άκριτη υποστήριξη κάθε «ανατρεπτικού»
και ο κατάλογος τελειωμό δεν έχει,
παρασύρει σε πλάνες τους ορμητικούς και ανερμάτιστους,
είτε από άποψη εμπειρίας,
είτε από άποψη υποδομής σαν προσωπικότητες
για να κολυμπήσουν στα κατάβαθα των ανθρώπινων παθών.

Μια χαρά το βρήκα το φαγητό, για κάθε γούστο.
Μπορεί να ευφράνει κάθε γευσιγνώστη που είναι σε θέση να εκτιμήσει υλικά και συνταγή.
Αν δεν είναι σε θέση, τότε σίγουρα δεν φταίει το έδεσμα, αλλά ο συγκεκριμένος ουρανίσκος.
Γι’ αυτό μαγειρεύουμε παρέα εδώ μέσα, για να μαθαίνουν οι ουρανίσκοι.

 

Απάντηση: Το παιδί μου κι εγώ

  ΜasterDo, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν τα διαπραγματεύεται. Δικαίωμά της.
Αμφιβάλλω, ωστόσο, κατά πόσο "καλά δομημένη" είναι η άποψη "κόρη λεσβία; οκέι, γιος πούστης; πρόμπλεμ!" Δεν μας το εξήγησε, βέβαια. Αν και, κατ'εμέ, δε χρειαζόταν κιόλας να το κάνει.

"Στον αντίποδα η mona και κάθε φρέσκο μυαλό σαν τη mona υποστηρίζει
με αλαζονικό πάθος το δικαίωμά της στη χειραφέτηση,
που μπορεί - και πρέπει - να προέλθει -και- μέσα από λάθος αντιλήψεις."

...απλά, χαμόγελο, τίποτε άλλο. Το πολύ το "Κύριε Ελέησον"... 

 

Απάντηση: Το παιδί μου κι εγώ

Να στο δομήσω εγώ βρε mona εάν πρόκειται αυτό να σου προσφέρει γαλήνη.

Κάτι άλλο;

Και μόλις που είχα κάνει λόγο για θρησκοληψία.
Θα την ψειρίσουμε για πολύ ακόμα τη μαϊμού;
Αρκεί να μας δροσίζεις με το χαμόγελό σου και τα υπόλοιπα θα τα βρούμε.

 

Απάντηση: Το παιδί μου κι εγώ

      

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Το παιδί μου κι εγώ

Εμμέσως πλην σαφώς : Εγώ στην ηλικία σου έγινα μάνα, το έζησα, το πάλεψα, δεν ήταν εύκολο, έχω την εμπειρία και τη γνώση, το έζησα/ζω από μέσα. Εσύ, στην ίδια ηλικία, έσω άνετη, δεν έχεις παιδί, δεν έχεις τις έγνοιες και τις δυσχέρειες/περιορισμούς/υποχρεώσεις/προσωπικές υποχωρήσεις που πάνε πακέτο με το ρόλο της μητέρας, ούτε την ανάλογη ωριμότητα που προαπαιτείται/προκύπτει κατά τη διάρκεια, μιλάς εκ του ασφαλούς, ποιος ξέρει, μπορεί να΄σαι και καμιά από'κεινες τις πεζές κοπελίτσες που ζουν σε ροζ συννεφάκια. 

Έχετε δίκιο, λοιπόν. Στα 23 σας, δεν υπήρξατε mona.

Κακώς, υποτιμάται, γενικότερα, το νεαρόν της ηλικίας. Η βαθύτερη ιδεολογία δεν έχει να κάνει με την ηλικία, απαραίτητα.
Αλλά, ζούμε σε μια κοινωνία που (ω, τι πρωτότυπο!) αναπαράγει κλισέ...
Όχι μόνο διαδικτυακά.
Επομένως, ταύτα και εμμένω.  



---------- Post added at 02:34 ---------- Previous post was at 02:30 ----------

Ειδικά από εσένα, δεν περιμένα κάτι άλλο, dane... 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Το παιδί μου κι εγώ

Και εγώ χάρηκα που τα ξανά είπαμε:xyxwave:
Ομολογουμένως ήταν ενδιαφέρουσα και εποικοδομητική η συζήτηση μας σήμερα το βράδυ 
Ελπίζω να μας δοθούν και άλλες τέτοιες ευκαιρίες να εκθέσουμε και να αναπτύξουμε της απόψεις μας  

 

Δεν εχει "ιδεα" καποιος που δεν εχει μπλεξει με τα ναρκωτικα τι ειναι τα ναρκωτικα!!! ...ακομη και εξειδικευμενος στο χωρο της αποθεραπειας τους να ειναι!!! Αλλο ξερω κι αλλο εχω εμπειρια! Αυτο που συμβαινει στους πιο πολλους απο μας ειναι πως ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ τα ναρκωτικα και αυτος ο φοβος μας προφυλασσει. Το παραδειγμα ομως δεν καλυπτει με τον παραγωντα φοβο τη σχεση γονιου-τεκνου , οποτε ειναι ανεπαρκες .


...ομοιως: εστω οτι γινεσαι μητερα στα 18 σου, κατι πολυ κοινο στην ελληνικη κοινωνια (λολ)
κανε οσες πραξεις θες και θα δεις πως η ηλικια για να εχεις την εμπειρια της (πραγματικης οχι της φιλολογικης) ανησυχιας που απτεται του ζητηματος θα πρεπει να εβγαλες κι εσυ τη μανα, κατι παραπανω απο 30 Μαιους...
Βαλε κατω τωρα και τον μεσο ορο, των 30+ για να γινει σημερα καποια μανα, μου βγαινουν πανω απο 45.
...κομματακι μακρυα απο τα 23 νομιζω.
Το εγκυκλοπαιδικο μερος δεν με αγγιζει, γιατι οπως λεει ενα γνωμικο για το πρωινο του Γερμανου η κοτα απλως εμπλεκεται αλλα το γουρουνακι δεσμευεται γι αυτο. (the chiken is involved, but the pig is commited)





...νομιζω!  


Γι:suspect:ργος

 

Απάντηση: Το παιδί μου κι εγώ

- Γιατί θεωρείς ότι ο γιος σου άμα γίνει ομοφυλόφιλος ή υποτακτικός θα πάψει να είναι άντρας;

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
- Είσαι μικρή και τριανταφυλλένια (άρα ό,τι κι αν πεις πηγαίνει κατευθείαν στην κατηγορία "μαλακίες")
ή
- Δεν είσαι μάνα (διότι μόνο οι μανάδες δικαιούνται να ομιλούν συναισθηματικά, κι όχι όσοι πλήττονται από τις ρουκέτες τους).

Καιρό είχα να παρακολουθήσω σουρεάλ διάλογο τέτοιου τύπου  
Τα επιχειρήματα αποστομωτικά, εξηγούν πλήρως το γιατί και το πώς στο "23χρονο", λύνουν όλες τις απορίες... Η μόνη σοβαρή απάντηση που διάβασα μέχρι στιγμής είναι ότι "θα ένιωθα λύπη που θα χρειαστεί να περάσει τις δυσκολίες και τις ψυχοφθόρες καταστάσεις που αναπόφευκτα θα περάσει". Εικάζω ότι μία από αυτές τις ψυχοφθόρες καταστάσεις θα είναι και η αντίληψη ότι η πρωκτική διείσδυση κάνει τον Μπάμπη Σούλα.

Παρεμφερείς προβληματισμούς είχαμε ζήσει και παλιότερα, εδώ: https://www.greekbdsmcommunity.com/...ον-γαμησω-τον-κανει-αυτο-λιγοτερο-αφεντη.html

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Το παιδί μου κι εγώ

Ααα πολύ καλό, μου 'δωσες ωραία εικόνα!
Μητέρα μελλοντικού μου σκλάβου, μπαίνει ξαφνικά στο σπίτι την ώρα που γυμνούλης μου κάνει το τραπεζάκι (με τζάμι όμως ε), τα μαστίγια, οι βελόνες κλπ, όλα απλωμένα επάνω του για να δω τι θα διαλέξω. Λίγο πριν πάθει το major εγκεφαλικό, την κοιτώ μπλαζέ και εντελώς ψύχραιμα, της λέω "Να χαίρεστε βρε που δεν βγήκε πούστης όμως!" Το 'χω, το 'χω!    

 

Απάντηση: Το παιδί μου κι εγώ

Φίλε μου, η ένσταση μου δεν αφορούσε όσα οι ίδιοι επίσης αντιλαμβανόμαστε- όπως και η κοινωνία- ως ορθά αλλά τα γενικότερα "ορθά" κοινωνικά πρότυπα.
Πριν όχι και τόσο πολλά χρόνια το ορθό στην Κύπρο ήταν - και ακόμα σε πάρα πολλά μυαλά είναι- να παντρεύεσαι παρθένα. Βρήκα ένα έντονο παράδειγμα με το οποίο διαφωνούσα ως μικρή κοπελίτσα και συνεχίζω να διαφωνώ.

 

Αφού παράθεσες το παλαιότερο λινκ στο οποίο ξεκάθαρα λέω πως δεν θεωρώ πως η πρωκτική διείσδυση κάνει τον Μπάμπη Σούλα, όπως δεν θεωρώ πως τον κάνει υποτακτικό, εικάζω με τη σειρά μου πως δεν εννοείς στο πιο πάνω πως εγώ είχα κάτι τετοιο στο μυαλο μου.
Προς ξεκαθάρισμα όπως και νάχει του τι ακριβώς εννοώ με τον όρο ψυχοφθόρες καταστάσεις, εννοώ την προκατάληψη, τον ρατσισμό, τις αμφισβητήσεις και διλημματα και εσωτερικές συγκρούσεις και πολλά άλλα που είδα τα τελευταία 20+ χρόνια να περνάνε οι φίλοι μου. Για να μην αναφερθώ στην πατρότητα που για πολλούς είναι ιδιαίτερα οδυνηρό θέμα.