Είναι κτητικές οι σκλάβες;

Απάντηση: Είναι κτητικές οι σκλάβες;

@hephestus
Σε διαβασα με πολυ ενδιαφερον. Ενδιαφερον πως η Κυρια αισθανθηκε οτι εισαι ο ανθρωπος της, οταν ταυτιστηκες μαζι της και σ αυτο...
Φαινεται απ τα λεγομενα σου οτι δε μπορεσε να διαχειριστει αυτη την λαχταρα για 'ελευθερια ικανοποιησης' που της ξυπνησες, οτι ηταν πολυ εντονη.
Κριμα για τα ψεματα και που δεν συνεχιστηκε η σχεση.

@MasterPerris και αλλους.
Αναιρω το ερωτημα για το τι εννοεις σκλαβα.
Σκαλιζοντας μεσα στα διαφορα ασχετα που αποτελουν αυτο το νημα, βρηκα καπου στις σελιδες 6-8 την ουσια και πηρα τις απαντησεις μου.
Στο ποστ #81 η eleni το εθεσε πολυ καλα, και μετα το θεμα περικυκλωθηκε αρκετα και απο MasterPerris και απο cadpmpc και απο Markisios_Nte_Sant και αλλους. Επισης ξανα-ανακαλυπτω την απαντηση του sw, (#6) με την οποια τελικα ταυτιζομαι.

Αντε, να αφησω το τοπικ, να κανω και καμια δουλεια...
btw... ευτυχως που υπαρχει και το *** οπου μπορουμε να βρουμε απαντησεις χωρις τοσο ψαξιμο αναμεσα σε ασχετα...

 

Απάντηση: Είναι κτητικές οι σκλάβες;

@Flowform, κατ΄ αρχάς δεν νοείται για εμένα να δηλώνει κάποια σκλάβα χωρίς να έχει αφέντη, έστω και αν κάποτε είχε.

Και τώρα να πάμε στην ερωτησή σου.

Σκλάβα για εμένα είναι κάποια, που από την στιγμή που επέλεξε κάποιον αφέντη και δήλωσε ότι συναινεί να είναι σκλάβα του, ξέρει ότι δεν έχει κανένα άλλο δικαίωμα, ούτε για πόσες σκλάβες ακόμα θέλει να έχει ο αφέντης της, ούτε για το που θα την οδηγήσει.

Και για να το πω πιο ακραία: σκλάβα είναι ένα "αντικείμενο" που αναπνέει, το ξέρω ακούγεται πολύ σκληρό, αλλά μιλάω για πραγματική σκλάβα και οχι για ιμιτασιόν...

Τέτοιες σκλάβες όμως, αγαπητέ, (εκτός ολίγων εξαιρέσεων) θα βρείς σε κάποιον άλλον πλανήτη... ή ίσως στην σημερινή μας συνάντηση στο Θησείο.  

Την καλημέρα μου!

 

Re: Απάντηση: Είναι κτητικές οι σκλάβες;

Καλημέρα, αυτό είναι κάτι που σκέφτομαι επίμονα από την αρχή που ενεργοποίησα τον ήφαιστο, και για τους άντρες ισχύει δηλαδή. 'Ημουν σκλάβος, δεν είμαι πια. Τώρα ζω ελεύθερος, όμως κάποιοι που έχω συζητήσει μαζί τους μου λένε ότι αυτό δεν έχει σημασία, άλλοι λένε ότι έχει μεγάλη σημασία. Υπάρχουν φανατικοί που λένε ότι γεννιέσαι κάτι, υπάρχουν άλλοι που λένε ότι η σχέση σε κάνει κάτι. Διαφωνώ με το "γεννιέσαι", όλοι ελεύθεροι γεννιούνται, κι εγώ έτσι γεννήθηκα. Όμως πάρα πολύ καιρό μετά την διάλυση της σχέσης ένοιωθα ακόμα σκλάβος της. Χρειάστηκε να δουλέψω πολύ με τον εαυτό μου για να το δω την σκληρή αλήθεια και να την αποκηρύξω. 'Εχω κι άλλα συγκεκριμένα ερωτήματα. Ελπίζω να πούμε διάφορους προβληματισμούς που έχω κι από κοντά και με άλλους. Να μην τα πούμε από εδώ όλα γιατί εκεί θα είμαι βουβός έτσι που πάμε.

 

Απάντηση: Είναι κτητικές οι σκλάβες;

Συμφωνω, αλλα ελειψη πληθωρας εν ενεργεια σκλαβων, οι αποψεις πρωην σ αυτο το τοπικ θα ηταν επιθυμητες  

  Αφου βεβαια -κατα την δικη μου οπτικη- ξεκαθαρισει τα ορια της (αν εχει) εως την υπογραφη του συμβολαιου.

Για μενα ειναι ενα αντικειμενο που αναπνεει και αισθανεται, και που με αφορα το τι αισθανεται, για να μην εισπραττω μιζερη ενεργεια στη διαρκεια της σκλαβιας της. Οποτε, εχω την ευθυνη να την χειριστω ετσι ωστε η ενεργεια της να μου ειναι ευχαριστη και επιθυμητη. Αλλιως, το συμβολαιο μπορει να λειξει απ τη δικη μου μερια χωρις κυρωσεις  

Ξερεις οτι εχω βρει ...και θα τη γνωρισεις.
Οσον αφορα το Θησειο, θα παρω το σημειωματαριο μου, ωστε διαλεγοντας να μην ξεχναω τα χαρακτηριστικα της καθε μιας, αφου θα ειναι μεγαλη η λιστα  

 

Απάντηση: Είναι κτητικές οι σκλάβες;

Γιατί θα ήθελες να μάθεις τί έχω ζήσει (αν φυσικά ήθελα να το μοιραστώ).
Θα έκρινες την άποψη μου ανάλογα?

Καταλαβαίνω την καλή προαίρεση και διάθεσή σου αλλά το θέμα την κτητικότητας, νομίζω ότι είναι κάτι που κρίνεται πολύ πριν γίνει κάποια σκλάβα. Αν το καλοσκεφτείς o cornilios, το έθεσε ορθά. Και να φανταστείς ότι είναι bottom. Όταν όμως ο προορισμός γίνεται η αφετηρία μιας σχέσης, τότε όλα αποκτούν μια περριτή περιπλοκότητα.

 

Απάντηση: Είναι κτητικές οι σκλάβες;

Για δυο λογους.
1. Γιατι μια μοιρασμενη εμπειρια μετρα σαν 100 αποψεις που ειναι ολο φιλολογια, αλλα δεν εξηγουν γιατι τις εχεις και δε με αφηνουν να σε πλησιασω και να σε καταλαβω.
2. Γιατι αν δεν υπηρξες σκλαβα, τι νοημα εχει μια αποψη σου για το τι νοιωθουν και πως ειναι οι σκλαβες; Γνωριζεις πολλες και μιλας εξ ονοματος τους; Με ποσους διαφορετικους τροπους να το ρωτησω αυτο μεχρι καποιος να μου απαντησει;

Η εμπειρια μου με σκλαβες (και εχω), μου εχει πει οτι οταν η αναγκη της υποδουλωσης ξυπναει, οι αλλαγες που προκυπτουν ειναι μεγαλες. Ετσι απλα.
Αλλα και παλι, τι νοημα εχει να νομιζουμε και να υποθετουμε οταν δεν εχουμε μια εμπειρια να μοιραστουμε που να στηριξει τις αποψεις μας;

Αυτα, και χωρις παρεξηγηση

 

Απάντηση: Είναι κτητικές οι σκλάβες;

Οι αφετηρίες της σκέψης μας περί βδσμ και πώς το ζει ο καθένας μας είναι τόσο διαφορετικές, που δεν πρόκειται να συναντηθούν, ώστε να έχει νόημα μια συζήτηση επί του νήματος. C est la vie.

 

Απάντηση: Είναι κτητικές οι σκλάβες;

I will still love you  

 

Απάντηση: Είναι κτητικές οι σκλάβες;

Βρίσκομαι σ ένα κατάστημα που πουλάει είδη ταξιδιού, χρειάζομαι μια μικρή βαλίτσα επειγόντως. Είναι πρωΪ, μόλις έχει ανοίξει το κατάστημα. Διαλέγω ένα τζην σακ βουαγιάζ - το έχω ακόμα και είναι χρησιμότατο - και ρωτώ τον Κορεάτη έμπορο αν το τζην είναι αδιάβροχο. Η απάντηση που παίρνω, αφού με κοίταξε καλά καλά είναιι:

"άνθρωπος που πιστεύει ότι ο Χριστός είναι γιός του Θεού, γιατί να μην πιστέψει και πως αυτό το τζην είναι αδιάβροχο!"

Νιώθω να κοκκινίζω ολόκληρη, σαν μόλις να έχω δεχτεί ένα χαστούκι για λογαριασμό του δυτικού πολιτισμού, έτσι αισθάνομαι. Πως όλοι εμείς λέμε "αφού έτσι το σκεφτήκαμε και έτσι το καταλαβαίνουμε, έτσι είναι και όχι αλλιώς" και πως γι αυτό κάνουμε λάθη και πιανόμαστε κορόϊδα σε επίπεδο καθημερινής διαχείρισης. Γιατί δεν μπορούμε, δήθεν, να δούμε αυτό που είναι και βρίσκεται μπροστά μας και όχι αυτό που γνωρίζουμε ή πιστεύουμε ότι (πρέπει να) είναι.

Μεταφέρω την εμπειρία εκείνη στα του θέματος τούτου και καταλήγω:

Και σκλάβα να είμαι και Αφέντης να είμαι, τί σημασία έχει τί νομίζω εγώ για την κτητικότητα της σκλάβας και τί αντίκτυπο μπορεί να έχει η γνώμη η δική μου ή και μια προκαθορισμένη συλλογική αντίληψη σε μια άλλη σκλάβα και τον Αφέντη της;

Τα νοήματα, αποκομμένα από τα άτομα, είναι ξεκάθαρα: Οι έννοιες "κτητικός" και "σκλάβα" απλά δεν έχουν σημείο τομής.

Τα ίδια νοήματα μέσα στα χιλιάδες άλλα κομμάτια ενός ανθρώπου, τέμνονται και κάνουν ένα σωρό άλλα πράγματα, γενικώς μη προδιαγεγραμμένα, εκτός κι αν πρόκειται για άτομα εξόχως νευρωτικά, που θα αντιδρούν πάντα, ανεξαρτήτως συνθηκών, με τον ίδιο τρόπο.

• Μπορεί κάποιος να μην είναι κτητικός αλλά να είναι επιπόλαιος και άσχετος και εκεί να οφείλεται η μη κτητικότητά του.
  
• Μπορεί να μην είναι κτητικός επειδή φοβάται τη δέσμευση όπως ο διάολος το λιβάνι και απολαμβάνει μεν την κτητικότητα του Έτερου η οποία στο φινάλε δεν δεσμεύει αυτόνανε αλλά τον Έτερο, θα έχανε το χρώμα του όμως στην πιθανότητα μιας παραμικρής κίνησης υγιούς ερωτικής διεκδίκισης από πλευράς του.
  
• Μπορεί απλά να είναι οδοιπόρος και ταξιδιώτης ερωτικά, να μην έχει καταλήξει και να μη θέλει να πάρει άλλους στον λαιμό του.
  
• Μπορεί να έχει καταλάβει τη ματαιότητα των κτήσεων και να έχει απελευθερωθεί απ όλο αυτό. Να ένιωθε άραγε κτητικά η Λωρήν Μπακόλ ως προς τον Χάμφρεϋ Μπόγκαρντ; Σκέπτομαι τη γυναίκα που είχε δικό της τον Μπόγκαρντ και της τον πήρε όχι άλλη γυναίκα, αλλά κάποιος που δεν παλευόταν.

Σε τί θα εμπόδιζε οι δύο πρώτοι τύποι ανθρώπου να είναι, για κάποιο διάστημα της ζωής τους, σκλάβοι; Αφέντη δεν θα έβρισκαν; Σημαίνει ότι θα έκαναν για σκλάβοι, μια που δεν είναι κτητικοί; Μα δεν μπορούν να σχετιστούν σοβαρά οι άνθρωποι, πώς θα έκαναν M/s;

Μόνον ο φύσει ασφαλής άνθρωπος, που έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του μπορεί ακόμα και όταν οι συνθήκες τον σπρώχνουν προς τα εκεί να μην είναι κτητικός, απλά επειδή η κτητικότητα του είναι ξένη, και συγχρόνως να εμπιστεύεται και να μη φοβάται να είναι δεδομένος. Αυτός που δεν αναζητά τίποτα γιατί δεν εξαρτάται από αυτόν και το νιώθει, παρόλα αυτά όμως, επιθυμεί και επιθυμεί χωρίς απωθημένα και αναστολές.

Δεν νομίζω ότι το κύτταρο της σκλαβιάς το έχουν μόνον φύσει ασφαλείς άνθρωποι. Άρα, είτε ταιριάζει με το πλαίσιο αναφοράς μας είτε όχι, κάποιοι σκλάβοι μπορεί να είναι κτητικοί χωρίς αυτό να λέει τίποτα για τη γνησιότητα ή την πλαστότητα της σκλάβοσύνης τους.

Γενικά, έχω τη γνώμη ότι το μόνο βέβαιο χαρακτηριστικό του ώριμου σκλάβου είναι ότι σκέπτεται πρώτα και ίσως μόνο την απόλαυση του Αφέντη του.

Ακόμα, θυμάμαι ότι η επίμονη παρουσία κάποιων χαρακτηριστικών σε σκλάβο είναι no - no και τον καθιστούν στ αλήθεια δυνάμει μη σκλάβο, κατά λάθος στη θάλασσα εκεί που ήταν στην κουπαστή του καραβιού, αλλά η κτητικότητα δε νομίζω να ήταν από αυτά.

Όσον αφορά τον κτητικό Κυρίαρχο, μπορεί κανείς να σκεφτεί, με μάτι τρίτου, ότι ένας Κυρίαρχος ορίζει ως σκλάβα Του αυτήν που ελέγχει απόλυτα. Υπο αυτό το πρίσμα, ο κτητικός Κυρίαρχος δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να τονίζει στον εαυτό του την κάποια, έστω ελάχιστη απώλεια ελέγχου που καλύπτει με την αντίδραση της κτητικότητας. Δεν είναι κτητικός ο Κυρίαρχος που έχει σκλάβα, Κτήτωρ είναι.

 

Απάντηση: Είναι κτητικές οι σκλάβες;

ειναι μια μεγαλη αληθεια αυτο Περη...
οι σχεσεις D/s και M/s ειναι διπολα
αν και λιγες δηλωνουν σκλαβες χωρις να εχουν Κυριο εν αντιθεσει με τους Masters ανευ σκλαβας που εχουμε πηξει απο δαυτους

 

Απάντηση: Είναι κτητικές οι σκλάβες;

Υποσημείωση σε όλα που εχουν φραγτεί ως τώρα:
1. Μονογαμία στα θηλαστικά δεν υπήρχε ποτέ. Είναι αντίθετο στη συγκεκρομένη μορφή εξέλιξης που ισχύει στον συγκεκριμένο πλανήτη. Μας αρεσει δεν μας αρέσει, αυτο είναι...
2. Η μονογαμία είναι επιλογή που προήλθε από λόγους οργάνωσης της κοινωνίας χωρίς στην αρχή κάποιους περιορισμούς, μετα η μοναδική επιλογή έγινε μονόδρομος για λόγους και κοινωνικύς κα πολιτικούς.
3. Μονογαμία δεν εννοώ την ταυτόχρονη συνύπαρξη πολλών συντρόφων, κάτι που όμως δεν αποκλείεται κατω από δεδομένες συνθήκες σπάνιδος ή αντίστοιχες, αλλά την πορεία με πολλόύς διαδιοχικούς συντρόφους στο πέρασμα του χρόνου, χωρίς να αποκλείεται και η επιμονή/παραμονή στον έναν/μια.
4. Αυτό είναι η νικηφόρα στρατηγική εξέλιξης των θηλαστικών.
5. Τα λοιπά κολλήματα περί μονογαμίας κλπ, ειναι απλώς μπαρμπούτσαλα...
6. Ζήλεια, κτητικότητα κλπ συναισ8ήματα απορρέουν και θεμιτά από ατην ανασφάλεια που ο καθείς / καθεμια κουβαλάει στη γκλάβα του, και εξαρτάται από το περιβάλλον που μεγάλωσε και αυτά που κατάφερε να μάθει και να βιώσει, οπότε δια τυχόν παράπονα αοευθυν8είτε στους γονείς σας εν γένει.
Η μάνα των όλων των συναισθημάτων, πώς λέμε η μητέρα ολων των μαχών (?), είναι το σώζεσθαι, το είπε ο Αριστοτέλης, δικός μας άνθρωπος, κάπου 24 αιώνες πριν. Όλα τα υπόλοιπα συναισ8ήματα δεν είναι και τόσο πολλά, αυξάνονται όμως απόλεπτές εκφάνσεις και διαφοροποιήσεις που παράγουν μετριοι μελετητές στην Εσπερία για να δικαιολογήσουν καμμια εδρούλα στην Ψυχολογία κλπ.
7. Ας ξεκολλήσουμε λοιπόν...

Και στα δικά μας, επίσης, καλά μυαλά, και του χρόνου και άλλα τέτοια!

 

Απάντηση: Είναι κτητικές οι σκλάβες;

βασικα ακομη δεν μπορω να καταλαβω πως ανακατωσατε την κτητικοτητα με την μονογαμια και τη ζηλια ...
ολα αυτα μπορει να ειναι αυθυπαρκτα και χωρις το ενα να ειναι επακολουθο του αλλου
πχ ειμαι κτητικη απεναντι στη φοραδα μου δεν θελω να την καβαλαει αλλος αυτο σημαινει οτι θελω να την πηδαω κιολας ? και μαλιστα μονο εγω ? και ζηλευω και τη σελα της ?
και επειδη ζηλευω το αυτοκινητο του γειτονα πρεπει κι αυτον να τον πηδαω? και μαλιστα μονο εγω ?
και να τον θελω μονο για μενα (κτητικοτητα)?

δεν μπορουμε να συσχετιζουμε πλυντηρια με πορτοκαλια και λογαριθμους (νομιζω?)