"Σε παρακαλώ..."

Τι νιώθετε αμέσως μετά, το άκουσμα της φράσης:"Σε παρακαλώ..." ;

 

 

Απάντηση: "Σε παρακαλώ..."

 

Απάντηση: "Σε παρακαλώ..."

Δεν έχει σημασία η φράση.
Σημασία έχει ο τόνος εκείνου που την προφέρει και το τι εννοεί.

Παίζει το:
"Σε παρακαλώ!" με άγριο τόνο και βλέμμα που σκοτώνει που σημαίνει "άντε μη σου γαμ... ό,τι έχεις!"

"Σε παρακαλώ!" ψιθυριστά {με μισό δάκρυ, ακόμα καλύτερα} που σημαίνει "σε ικετεύεω".

... και βεβαίως όλα τα ενδιάμεσα αυτών των δύο ακραίων εκφάνσεων της "παράκλησης".

Συνεπώς, για ποιο τέθηκε το ερώτημα;

 

εξαρταται για τι πραγμα με παρακαλαει...
οποτε ετσι σκετο ειναι λιγο δυσκολο να απαντησω...
εχει τυχει να νιωσω απο εκνευρισμο, αηδια μεχρι καλοσυνη και γλυκυτητα.

 

Απάντηση: "Σε παρακαλώ..."

Το πρώτο που σας έρχεται;  

 

λυπηση...

 

Απάντηση: "Σε παρακαλώ..."

Επειδή δεν το ακούω ποτέ αλλά το λέω ......ευχαρίστηση,γέμισμα,προσμονη

 

Απάντηση: "Σε παρακαλώ..."

Το "παρακαλώ" και το "ευχαριστώ" είναι δύο αστικές συνήθειες που πηγάζουν από τον δυτικό τρόπο ζωής μας.

Σε μία κοινωνία όπου ο καθένας έχει συγκεκριμένο ρόλο {αναφέρομαι στην Κίνα, προ Ντεν Ζιαοπίνγκ και δυτικών ανοιγμάτων}, κανείς δεν παρακαλεί για κάτι που *πρέπει* να γίνει, απλά ζητά να γίνει {"απαιτεί"}. Αν δεν έχει δικαίωμα να το ζητήσει, απλά ΔΕΝ το ζητά.

Αντίστοιχα, κανείς δεν ευχαριστεί για κάτι που *φυσικά* και έγινε {επειδή ήταν καθήκον που έπρεπε να εκτελεστεί} διότι θεωρείται αυτονόητο.

Κατ' επέκταση, στο BDSM, με σαφείς ρόλους των εμπλεκομένων, δεν πρέπει να παίζει πουθενά το "ευχαριστώ" και το "παρακαλώ". Πρέπει να αποβάλονται ως κακές συνήθειες.

Λίγο ριζοσπαστικό, μα, εφόσον τέθηκε το ερώτημα ...

 

Απάντηση: "Σε παρακαλώ..."

Παρακάλα, παρακάλα 

 

Απάντηση: "Σε παρακαλώ..."

Νιώθω δύναμη και διάθεση να υποτάξω τον άλλον ακόμα περισσότερο.

 

Απάντηση: "Σε παρακαλώ..."

άρνηση ,και η απάντηση όχι και ένα χαμόγελο ,πόσο μου αρέσει να αρνούμε όταν με παρακαλούν σαν να βιάζω τις ανάγκες τους ...

 

Απάντηση: "Σε παρακαλώ..."

Καταλαβαίνω το σκεπτικό σου αλλά εμένα μου αρέσει να ακούω και να λέω ευχαριστώ και παρακαλώ στην υ. Ο Κ είναι δίκαιος, ευγενικός, σοβαρός και αυστηρός όπου πρέπει. Δεν βλέπω γιατί πρέπει να χάνεται η ευγένεια και η λεπτότητα που παρέχουν οι καλοί τρόποι. Ούτε η αυστηρότητα ή ο βαθμός υποταγής έχει να κάνει με τη χρήση λέξεων, αλλά με την ουσία. Το τυπικό χρειάζεται συνήθως (αν και όχι πάντα) - έχει φτιαχτεί από εμάς και προδίδει αυτό που θέλουμε. Άσε που το βρίσκω ιδιαιτέρως διεγερτικό να ζητάω από την υ μου, με ωραίο τρόπο, να μου φέρει τα όργανα που θα χρησιμοποιήσουμε σε ένα επικείμενο session. "Καρδούλα μου, φέρε μου σε παρακαλώ το μαστίγιο, το χωνί και τις καρφίτσες" 
Αυτά σε ότι αφορά το παρακαλώ ευγενείας.

Οι λέξεις αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν επίσης και ως μέσον επιβράβευσης της υ. Όταν ο σκύλος μου φέρνει πίσω το ξύλο που του έχω πετάξει τον χαϊδεύω και του λέω ότι είναι καλό σκυλάκι. Το ευχαριστώ δε μπορεί να λειτουργήσει έτσι και στη σκλάβα? Ή κρίνεις ότι δε χρειάζεται η ικανοποίησή της? Θα με ενδιέφερε η γνώμη σου (και γενικότερα των slaves) για αυτό. Οι υ πάντως σίγουρα χρειάζονται την επιβράβευση και την ικανοποίηση από τον Κ τους.

QUOTE=Ηλίας;345732]Το πρώτο που σας έρχεται;  [/QUOTE]

Εξαρτάται από τη διάθεση που έχω την ώρα που το ακούω, όπως επίσης και από τον τρόπο που λέγεται.