O Captain! My Captain!

O Captain άνοιξε την πόρτα, έκανε στο πλάι για να περάσω και με έμπασε στο δωμάτιό του. Ήταν ένα πεντάστερο ξενοδοχείο, από τα καλύτερα της Ίστανμπουλ. Κάποιο σεμινάριο γινόταν εκεί, και το ξενοδοχείο ήταν γεμάτο με τους καλύτερους πιλότους της Ευρώπης, συναδέλφους και φίλους του Captain, τους οποίους θα μου γνώριζε λίγο αργότερα, προς μεγάλη μου ευχαρίστηση.

Το δωμάτιο ήταν μεγάλο, με ένα διπλό κρεβάτι με δερμάτινο κεφαλάρι. Υπήρχε ακόμη ένα πολλά υποσχόμενο – και από την δική μου οπτική γωνία πολύ χρήσιμο – ανάκλιντρο, του τύπου που χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Ρωμαίοι, με λίγα μαξιλάρια να πλαισιώνουν την πλάτη του και ένα μαλακό, χρυσό ύφασμα να σκεπάζει τον ξύλινο σκελετό. Έξω από το παράθυρο, το πρωί, θα αντίκριζα τη θάλασσα του Μαρμαρά.

Ο Captain άνοιξε ένα μπουκάλι σαμπάνια. Γέμισε ένα ποτήρι και μου το έδωσε. Ενθουσιάστηκα. Η διαίσθησή μου δεν με είχε γελάσει, ο τύπος είχε βγει από βιβλίο. Και στα σίγουρα θα κατάφερνα να τον χώσω σε ένα άλλο, σύντομα.

Κάναμε μία πρόποση και ήπια λίγη σαμπάνια. Ήταν ωραία και απαλή. Τότε ο Captain είπε ότι μάλλον θα ήθελα να κάνω ένα ντους, πριν με βγάλει έξω για δείπνο. Το μπάνιο ήταν το ίδιο εκλεπτυσμένο με τον υπόλοιπο χώρο όπου είχα βρεθεί. Είμαι πολύ ικανοποιημένη όταν το περιβάλλον μου καλύπτει τις προδιαγραφές μου. Μία πολύ απαιτητική μικρή πριγκίπισσα, υποθέτω. Και όμως, μπορούσα να αισθανθώ την παρουσία του μπιζελιού. Ήταν αδιόρατο αλλά ενοχλητικό...

Όταν βγήκα από το μπάνιο, τυλιγμένη με μία χνουδωτή, λευκή πετσέτα, ο Captain μου ζήτησε να σταθώ μπροστά του γυμνή, για επιθεώρηση. Ξετύλιξα την πετσέτα από πάνω μου, με μία απλή χειρονομία, όπως κάνω πάντα, και στάθηκα γυμνή, στη μέση του δωματίου. Μου ζήτησε να κρατήσω τα χέρια μου πίσω από την πλάτη μου και να κρατήσω τα μάτια μου κλειστά, με το κεφάλι ελαφρά γερμένο προς το πάτωμα. Έκανα όπως μου είπε, γιατί μου αρέσει να ακολουθώ την ροή των γεγονότων. Εξέτασε προσεκτικά κάθε πτυχή του σώματός μου και έμεινε πολύ ικανοποιημένος με το ασημένιο λουκετάκι που βρήκε να κρέμεται από τα εσωτερικά χείλη του αιδοίου μου. Αυτό αποτελεί απομεινάρι πρότερης σχέσης μου, με έναν άντρα που δεν μπόρεσε να στηρίξει την εικόνα που είχε για τον εαυτό του. Τώρα το φοράω κυρίως σαν κόσμημα, μέχρι που να έρθει η ώρα να το φορέσω και πάλι σαν σύμβολο.

Ο Captain δεν με άγγιξε καθόλου. Εξέτασε το σώμα μου και μετά απλά μου έδειξε μερικά από τα παιχνίδια που είχε φέρει μαζί του από την Μαδρίτη, την πόλη όπου το δρομολόγιό του τον είχε πάει πριν από την Ίστανμπουλ. Είχε αγοράσει ένα μακρύ, λεπτό μαστίγιο, με ένα μικρό σχοινάκι στην άκρη του. Είχε ακόμη μία τσάντα γεμάτη παιχνίδια, όπως μία μωβ πρωκτική σφήνα, μετρίου μεγέθους, ένα δονητή, μερικούς σφιγκτήρες, μία κουλούρα κόκκινο σκοινί...Το μαστίγιο μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση. Έκανε έναν σφυριχτό θόρυβο όταν έσκιζε τον αέρα, που με κατατρόμαξε. Τί απέγινε το σχέδιο για ένα ελαφρύ spanking, αναρωτήθηκα...

Μου ζήτησε να ντυθώ και το έκανα. Φόρεσα μαύρα εσώρουχα, τις καινούργιες κάλτσες σιλικόνης, ένα κοντό μαύρο φόρεμα που αποκάλυπτε ένα μεγάλο τμήμα του ντεκολτέ μου, ένα ζευγάρι γόβες ανοιχτές στα δάχτυλα και ένα μαύρο παλτό. Ήταν μία ψυχρή φθινοπωρινή νύχτα. Ο Captain με πήγε στο Sultanahmet, μία περιοχή όπου βρίσκονται τα καλύτερα αξιοθέατα της Ίστανμπουλ: η Ayiasofia, όπως την λένε οι Τούρκοι, δηλαδή η εκκλησία της θεϊκής σοφίας, το Μπλε Τζαμί, το Παλάτι του Τοπ Καπί...Αν μόνο λίγη από την θεϊκή σοφία μπορούσε να χωθεί και στο κεφαλάκι μου, σκέφτηκα...

Πήγαμε σε ένα εξαιρετικό εστιατόριο, όπου απολαύσαμε ένα ελαφρύ δείπνο. Ένα πιάτο με Τούρκικες σπεσιαλιτέ για hors d’ oeuvres, κατόπιν σαλάτα θαλασσινών με γαρίδες, με συνοδεία ένα μπουκάλι από το καλύτερο λευκό κρασί της Τουρκίας. Συνομιλούσαμε χαρούμενα στη διάρκεια του δείπνου. Ήταν ένα ενδιαφέρον άτομο και ήμασταν πολύ ταιριαστοί. Χαιρόμουν πολύ που είχα βρει έναν καλλιεργημένο άντρα, με ρεαλιστικές προσδοκίες από τη ζωή, από μένα και από τον εαυτό του. Είχε ξεκινήσει την καριέρα του στην πολεμική αεροπορία, πριν αρχίσει να εργάζεται για τις εμπορικές αερογραμμές. Πετούσε εδώ και 40 χρόνια και είχε ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Μπορούσε να κρατήσει τη συζήτηση ζωντανή μόνο με τις εμπειρίες του από τα ταξίδια του, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι δεν είχε να μιλήσει για τίποτε άλλο.

Προς το τέλος του δείπνου μας, του ζήτησα την άδεια να πάνω στην τουαλέτα. Πρόσεχα πολύ να επιδεικνύω την καλύτερη συμπεριφορά μου. Όταν φέρομαι με σεβασμό σε άντρες που μου αρέσουν, και οι δυο μας απολαμβάνουμε περισσότερο τον χρόνο που περνούμε μαζί.

Μου έδωσε την άδεια αλλά μου ζήτησε να βγάλω το εσώρουχό μου στο μπάνιο και να του το φέρω. Μετά έπρεπε να σηκώσω το φόρεμά μου και να καθίσω στον γυμνό μου πισινό, όπως συνήθιζε να κάνει και η Όμικρον. Ψιθύρισα ένα “Yes Sir” και έκανα ό,τι μου είπε. Δεν ξέρω από ποιά βάθη ανέσυρα αυτή την φράση υποταγής, γιατί στο παρελθόν οι εμπειρίες μου ήταν μόνο με Έλληνες. Ίσως αναμνήσεις από ταινίες είχαν βρει τον δρόμο τους μέσα στο υποσυνείδητό μου και περίμεναν εκεί, γι αυτόν τον άντρα να έρθει και να τους φυσήξει πνοή. Αλλά θα προτιμούσα να το αποδώσω στην πιο πιασιάρικη ατάκα, “Once a slave always a slave.”

Όταν επέστρεψα στο τραπέζι, πίεσα το τσαλακωμένο μου βρακάκι μέσα στο χέρι του. Φοβόμουν ότι αν οι Τούρκοι καταλάβαιναν τί παιζόταν, θα με κλείδωναν σε ένα μπουντρούμι και θα πετούσαν το κλειδί. Σχεδόν μπήκα στον πειρασμό...

Σήκωσα το φόρεμά μου και κάθισα. Πρόσεξα ότι είχε ήδη τοποθετήσει μία χαρτοπετσέτα στο κάθισμά μου, για να μην με εκθέσει σε μικρόβια. Μου ήταν ήδη ξεκάθαρο ότι ήταν ένας άντρας που έδινε προσοχή στη λεπτομέρεια και θα με φρόντιζε πολύ καλά. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να τον σέβομαι όλο και περισσότερο, καθώς περνούσε η ώρα. Το καλύτερο είδος κυριαρχίας είναι αυτό που χτίζεται πάνω στον σεβασμό. Μερικοί άνθρωποι βασίζονται στην ωμή δύναμη. Αυτό γίνεται γιατί είναι ανεγκέφαλοι...Αυτός είναι ο λόγος που συνήθως καταλήγουν με κάτι θεόχαζες γκομενίτσες. Η ζωή μερικές φορές είναι δίκαιη με σκληρότατο τρόπο...

Πίσω στο ξενοδοχείο, δεν έχασε καθόλου χρόνο. Μου ζήτησε να βγάλω όλα μου τα ρούχα. Στάθηκα γυμνή μπροστά του, γι' ακόμη μία φορά. Έδεσε τους καρπούς μου μαζί, με ένα κορδόνι και μετά έδεσε το κορδόνι σε έναν κρίκο που είχε βιδώσει σε ένα χαμηλό δοκάρι, κάτω από την σχάρα του κλιματισμού. Μου άρεσε που είχε κάνει ετοιμασίες για την άφιξή μου. Μου άρεσε να φαντάζομαι την δική του ευχαρίστηση...

Με ανάγκασε να σταθώ στα δάχτυλα των ποδιών μου, με τα μπράτσα μου τεντωμένα πάνω από το κεφάλι μου. Αυτό έκανε τα βυζιά μου να φαίνονται μικρότερα και πιο μυτερά από ότι είναι και την κοιλιά μου πιο λεπτή, ενώ ο πισινός μου πετάχτηκε προς τα έξω, στρογγυλός και σαρκώδης. Πήρε το σκοινί και ξεκίνησε να δένει όλο μου το σώμα, κάνοντας κόμπους σε τακτά διαστήματα, ανάμεσα στα στήθη μου, κοντά στον αφαλό μου και στο μουνί μου. Μετά συνέχισε με το σκοινί, ανοίγοντας καλά τα πισινά μου, τυλίγοντάς το ακόμη μία φορά γύρω μου και καταλήγοντας να δένει γερά τα βυζιά μου ξεχωριστά, κάνοντάς τα να μοιάζουν με μικρά μωβ λεμόνια έτοιμα να εκραγούν. Τοποθέτησε τον τελευταίο κόμπο εκεί όπου είχαν ξεκινήσει όλα, ανάμεσα στα βυζιά μου. Η τελευταία του κίνηση ήταν να μου δέσει τα μάτια, χρησιμοποιώντας μία μεταξωτή γραβάτα. Είπε ότι δεν ήθελε να βλέπω τίποτα, γιατί τα πράγματα επρόκειτο να γίνουν πολύ άσχημα...

Η σκέψη ότι ήμουν δεμένη στο έλεος ενός αγνώστου ούτε καν πέρασε από το μυαλό μου. Η εμπιστοσύνη είναι μία ασταθής έννοια, αλλά όταν εδραιωθεί, αποτελεί μία πολύ γερή βάση πάνω στην οποία μπορούμε να δουλέψουμε. Μόνο ένας ηλίθιος θα χάσει την εμπιστοσύνη που ήδη κέρδισε – και έχω γνωρίσει πολλούς ηλίθιους. Αλλά ο Captain δεν ήταν ηλίθιος.

«Θα σε ζεστάνω πρώτα», είπε. «Δεν χρειάζεται να υποφέρεις περισσότερο από ότι χρειάζεται».

Είμαι βέβαιη ότι ήξερε ακριβώς για τί πράγμα μιλούσε και μπορούσε να δει στο μυαλό του την ακριβή κλίμακα του πόνου που θα έπρεπε να υπομείνω. Αυτή ήταν η πρώτη στιγμή που άρχισα να τον βλέπω σαν τον δικό μου πιλότο, ενώ ταυτόχρονα είδα τον εαυτό μου σαν ένα μικρό αεροπλάνο, δύσκολο στο χειρισμό του, με τις παραξενιές του και τις εκκεντρικότητές του, ένα αεροπλάνο που είχε πιάσει λίγη σκουριά, λόγω της αχρηστίας, ή και της κακής χρήσης, τα φτερά του γρατζουνισμένα και σκεπασμένα με μπαλώματα εδώ κι εκεί. Ένα αεροσκάφος άγνωστων μέχρι στιγμής δυνατοτήτων, στην ευθύνη ενός έμπειρου πιλότου, ο οποίος έπρεπε να εκτιμήσει τί μπορούσε και τί δεν μπορούσε να κάνει, με αυτό το παράξενο αεροπλανάκι που είχε προσγειωθεί στα χέρια του, τόσο απρόσμενα.

Σήκωσε την Armani ζώνη του και μου έδωσε μερικά χτυπήματα. Προσπάθησα να μην κάνω καθόλου φασαρία, καθώς σκέφτηκα ότι ήμασταν σε Τούρκικο ξενοδοχείο. Ζέστανε τα πισινά μου πολύ όμορφα, συνεχίζοντας μετά με το χέρι του. Χάιδεψε και έστριψε τα βυζιά μου και τράβηξε τους κρίκους στις ρώγες μου. Είχα καυλώσει τόσο πολύ που ανατρίχιασα. Μου αρέσει πολύ να με δένουν.

«Θέλω να γλύψω το μουνί σου», μου αποκάλυψε ξαφνικά. Λοιπόν αυτό είναι το απώτερο τεστ της κυριαρχικότητας. Ένας αληθινά κυριαρχικός άντρας δεν διστάζει να εκφράσει την αγάπη του προς το γυναικείο σώμα, ιδίως προς αυτή την μυστικιστική οπή, την πηγή όλων αυτών των παράξενων οσμών και υγρών, που φανερώνουν τον ερεθισμό της γυναίκας, έναν ερεθισμό που προέρχεται από έναν ονειρικό κόσμο κάπου στο μυαλό της, όμως ζωντανεύει μέσα στη σάρκα της, κρυμμένος πίσω από μυστηριώδεις πτυχές, που διπλώνουν και ανοίγουν στα πιο παράξενα και θαυμαστά σχήματα. Ίσως αυτός να ήταν ο δικός μου ναός της θεϊκής σοφίας, αφού το κεφαλάκι μου φαινόταν να παραμένει άδειο...

«Ελπίζω να ξυρίστηκες καλά. Δεν μου αρέσουν καθόλου οι γρατζουνιές στο πρόσωπό μου. Θα σε εξετάσω πρώτα με τα δάχτυλα. Αν δεν είσαι απόλυτα απαλή, θα τιμωρηθείς».

Ω Θεέ μου. Είχα κάνει ό,τι μπορούσα, λίγο πιο πριν, αλλά δυστυχώς τα ξυραφάκια που είχα χρησιμοποιήσει δεν ήταν αυτά που χρησιμοποιούσα συνήθως.

Πρώτα τσέκαρε τις μασχάλες μου και φάνηκε πολύ απογοητευμένος. «Αν αυτό μας δίνει κάποια ένδειξη και για τα υπόλοιπα, θα έχουμε πρόβλημα», μου είπε. Άρχισα να ιδρώνω λίγο. Είμαι από αυτές που θέλουν να ικανοποιούν τους άλλους, γίνομαι τόσο δυστυχισμένη όταν δεν τα καταφέρνω.

Ακούμπησε τα γεννητικά μου όργανα και αναστέναξε βαριά. Ήξερα ότι ήταν περισσότερο ένα παιχνίδι, αλλά βρέθηκα να συνεχίζω το παιχνίδι, από εκεί που το ξεκίνησε. Ζήτησα συγνώμη με μεγάλο ζήλο. Έπρεπε να του εξηγήσω γιατί ήμουν τόσο ανεπαρκής, που δεν κατάφερα να του παρουσιάσω το σώμα μου καθαρό και σύμφωνα με τις απαιτήσεις του. Εξήγησα ότι έπρεπε να βιαστώ το πρωί και δεν είχα τον χρόνο να βρω τα ξυραφάκια που αγοράζω συνήθως. Δεν έφταιγα εγώ. Έφταιγαν οι συνθήκες. Αν δεν ταξίδευα, για να έρθω να τον συναντήσω, θα είχα την ευκαιρία να ξυριστώ όπως έπρεπε.

«Κι έτσι, είναι φανερό», συνέχισα ιδιοφυώς, «ότι στην πραγματικότητα φταίτε εσείς για όλα αυτά».

Το είπα και περίμενα, κρατώντας την ανάσα μου.

Τότε εξαπολύθηκαν όλες οι δυνάμεις της κολάσεως. Σταμάτησε απότομα τα πάντα και άρχισε να με λύνει, τόσο γρήγορα, που τα παρακάλια μου δεν μπορούσαν να συμβαδίσουν με τη φούρια του. Παρακάλεσα και παρακάλεσα, και αν και απεχθάνομαι τα παρακάλια, παρακάλεσα καλά. Μάταια. Μου έλυσε τα μάτια και το τόσο όμορφα δεμένο σκοινί, ελευθέρωσε τα χέρια μου από τον κρίκο στον τοίχο και με άφησε να στέκομαι εκεί σαν χαζή. Ω, ήθελα απλά να κλάψω. Τα είχα καταστρέψει όλα. Ένιωσα άχρηστη. Σαβούρα για τα σκουπίδια...

(Συνεχίζεται...)

 

Καταπληκτικό... Συνέχισε...

 

Οι πιλότοι είναι πολύ ενδιαφέροντα πλάσματα. Η εκπαίδευσή τους εξασφαλίζει ότι μπορούν να χειριστούν κάθε είδους απρόσμενα γεγονότα. Έχουν μία δουλειά στα χέρια τους που πρέπει να διεκπεραιώσουν αποτελεσματικά, παρά τις τυχόν βλάβες, αντίξοες καιρικές συνθήκες ή απρόβλεπτες καταστάσεις. Εξάλλου, έχουν συνήθως την ευθύνη για εκατοντάδες ζωές (ένα Airbus συνήθως μεταφέρει 240 επιβάτες). Η δουλειά τους απαιτεί μεγάλη αυτοπειθαρχία στο να ακολουθούν τις διαδικασίες, σχεδόν αδυσώπητα. Πρέπει να χρησιμοποιούν την καλύτερη δυνατή κρίση τους για να εκτιμούν όλες τις καταστάσεις, σε όλες τις στιγμές, και να παίρνουν τις σωστές αποφάσεις.

Ο Captain μου δεν ήταν πολύ διαφορετικός. Με έσυρε ως το κρεβάτι, κάθισε στην άκρη του, με έβαλε στα γόνατά του, με τον γυμνό πισινό μου τουρλωμένο ψηλά και ξεκίνησε ένα μεθοδικό πυγοράπισμα. Δεν μου το είχαν κάνει ποτέ αυτό. Με είχαν μαστιγώσει, με είχαν χαστουκίσει, με είχαν κλωτσήσει, μου είχαν μπήξει βελόνες, διάολε, ακόμη και branding μου είχαν κάνει. Αλλά αυτό, δεν μου το είχαν κάνει ποτέ.

Τα τεράστια χέρια του προσγειώθηκαν στους γλουτούς μου. Μία ξαφνική φλόγα άρχισε να απλώνει τη φωτιά της επάνω μου. Με χτυπούσε όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο γρήγορα. Δεν μπορούσα να επεξεργαστώ αυτό που μου συνέβαινε. Προσπάθησα να συρθώ μακριά του, στριφογυρνώντας το κορμί μου, αλλά δεν γινόταν τίποτα. Κράτησε τα πόδια μου ανάμεσα στα δικά του, δεν μπορούσα να το κουνήσω ρούπι. Μπορούσα να κινήσω μόνο το αριστερό μου χέρι και το χρησιμοποίησα για να τον χαϊδέψω απαλά στον μηρό. Τον χάιδευα και τον παρακάλαγα, καθώς συνέχιζα να δέχομαι το πυγοράπισμα. “Please, please stop,” έλεγα. “Please, please, please, stop…” Δεν σταματούσε όμως.

Σταμάτησε μόνο όταν αποφάσισε ο ίδιος ότι ήθελε να σταματήσει. Ξαφνικά είπε πως τον πονούσε το χέρι του. «Αυτό με πονάει πολύ περισσότερο από ότι πονάει εσένα», είπε και γέλασε. Και τότε κατάλαβα, εκεί ανάμεσα στην έκπληξή μου γι’ αυτό που είχε συμβεί, και την καυτή αίσθηση στους γλουτούς μου, ότι δεν θα είχα άλλη επιλογή από το να αποδεχτώ τη μοίρα μου. Είχα πέσει πάνω σε κάτι ατόφιο, κάτι που πίστευα ότι ποτέ δεν θα έβρισκα ξανά.

«Είσαι αυτοκτονική, το ξέρεις;» μου είπε. «Να λες τέτοια πράγματα όταν είσαι δεμένη στο έλεός μου, όταν κρατώ το μαστίγιο...»

Κούνησε το κεφάλι του με απορία, ανάμικτη με ένα είδος θαυμασμού. Μετά με σήκωσε όρθια, με έσυρε ως το ανάκλιντρο και με τοποθέτησε εκεί γονατιστή.

«Προσπάθησε να είσαι φρόνιμη τώρα, καλά;» Ένευσα καταφατικά. Ήμουν πολύ χαρούμενη που με είχε συγχωρήσει για την ανοησία μου.

Έδεσε τα πόδια μου ανοιχτά και σιγουρεύτηκε ότι τα στήθη μου κρέμονταν πάνω από την πλάτη του ανάκλιντρου, για να μπορούν να μαστιγωθούν, αν θα το ήθελε. Δεν είχα καμία επιθυμία να αντιταχθώ στις επιθυμίες του. Θα κάναμε ακριβώς αυτό που ήθελε να κάνει.

Ο Captain άρχισε να με μαστιγώνει. Άκουγα το σφύριγμα στον αέρα, ένα δευτερόλεπτο πριν νιώσω το μαστίγιο στον πισινό μου. Μία τσουχτερή αίσθηση απλωνόταν στην μακριά ίσια γραμμή του κάθε χτυπήματος. Με μαστίγωνε σταθερά, σε τακτά διαστήματα που μου επέτρεπαν να απορροφώ τον πόνο. Έχανα συνέχεια τη θέση μου αλλά στηνόμουν πάλι στα γόνατα, μετά από κάθε χτύπημα, με τα στήθη μου να κρέμονται πάνω από την πλάτη του ανάκλιντρου. Είχα την αίσθηση ότι παρακολουθούσε προσεκτικά τις αντιδράσεις μου, ρυθμίζοντας ανάλογα την δύναμη του κάθε χτυπήματος. Κατάφερα να δεχτώ όλο το μαστίγωμα χωρίς να παραπονεθώ καθόλου.

Όταν μου έδωσε όλες τις βιτσιές που θεώρησε ότι μου άξιζαν, με έλυσε και με έβαλε στο κρεβάτι, στα τέσσερα. Έχωσε την σφήνα στον κώλο μου και μετά έβαλε το ήδη σκληρό πέος του μέσα μου και με γάμησε. Ήταν ένα πολύ μακρουλό πέος, που στράβωνε ελαφρά προς τα αριστερά. Κάθε λίγο σταματούσε και με γαμούσε με την πρωκτική σφήνα. Είχα ήδη αποφασίσει, μάλλον πολύ καιρό πριν από αυτή τη νύχτα, ότι δεν είμαι ο τύπος της γυναίκας που διεγείρεται σεξουαλικά. Οι θλιβερές ερωτικές μου εμπειρίες με τους άντρες της ζωής μου είχαν ήδη επιβεβαιώσει την ψυχρότητά μου – σε μένα. Αλλά αυτός ο άντρας δεν φαινόταν να νοιάζεται και πολύ για τις ανόητες αποφάσεις μου. Συνέχισε να με γαμάει και να παίζει με το κορμί μου τόσο ήρεμα και μεθοδικά και αργά και επίμονα, που σύντομα, άθελά μου, ανακάλυψα ότι το σώμα μου ανταποκρινόταν. Σταμάτησα να σκέφτομαι εντελώς. Το αεροπλανάκι άρχισε να τροχιοδρομεί στον διάδρομο. Όλα λειτουργούσαν στην εντέλεια τελικά. Τα δάχτυλά μου σύρθηκαν προς το «κουμπάκι» μου και άρχισαν να το τρίβουν.

«Τί κάνεις εκεί; Ζήτησες την άδεια;»

Δεν σταμάτησα να παίζω με την κλειτορίδα μου καθώς τραύλισα, «Μπορώ να τριφτώ Κύριε;»

«Ναι, μπορείς».

Είχα τότε σχεδόν αμέσως έναν έντονο οργασμό. Άκουσα τα βογγητά μου και ένιωσα την κοιλιά μου να τραντάζεται από μία σειρά ανεξέλεγκτων σπασμών. Ο Captain σταμάτησε να κινείται για να μην διαταράξει τις συσπάσεις του κορμιού μου. Νομίζω πως με κοιτούσε με μεγάλο ενδιαφέρον. Περίμενε μέχρι που ο οργασμός μου κόπασε. Έμεινα πεσμένη εκεί μπροστά του, σαν παροπλισμένο αεροπλάνο. Βγήκε αργά από μέσα μου, έβγαλε και τη σφήνα και πήγε να πλυθεί. Δεν ήθελε να χύσει ο ίδιος, είπε.

«Φτάνει γι’ απόψε. Χρειάζεσαι ξεκούραση».

Όταν επέστρεψε στο κρεβάτι, κούρνιασα μέσα στα μεγάλα του χέρια. Ένιωθα πολύ άνετα εκεί. Έμεινα σιωπηλή για λίγο. Μετά...

«Δεν ξέρω τί μ΄ έπιασε», είπα. «Σχεδόν ποτέ δεν το κάνω αυτό. Δεν είμαι εύκολη ξέρετε. Δεν είμαι καθόλου εύκολη...»

Δεν απάντησε. Ροχάλιζε ήδη...

(Συνεχίζεται...)

 

Απάντηση: O Captain! My Captain!

λοιπον, εχω να κανω τις εξης παρατηρησεις...

1. μου αρεσει πολυ ο τροπος με τον οποιον αναφερεσαι σε οτι -πρωην- υπαρχει στη ζωη σου... με εκανες πραγματικα να γελασω... οχι απο κακια... αλλα επειδη σε φανταζομαι να τα λες  

2. απορω πως ολοι οι -πρωην- (χωρις καμια παρεξηγησ κυριοι) μα κανενας οντως να μην εχει κανει το πιο απλο πραγμα, το πιο τυπικο, -και κατα τη γνωμη μου ενα απο πιο ωραια-....?

3. ωραια ειναι η εμφανιση ενος αντρα, μια χαρα, αλλα δεν ειναι το παν....

4. καλος φαινεται, αλλα δεν ξερω κατα ποσο κρατας μια πισινη.....

 

Απάντηση: O Captain! My Captain!

''Το καλύτερο είδος κυριαρχίας είναι αυτό που χτίζεται πάνω στον σεβασμό''

Συμφωνώ απόλυτα Δώρα.Άντε πες μας τη συνέχεια τώρα...  

 

Re: Απάντηση: O Captain! My Captain!

Είναι αστείο πραγματικά, όταν κάνεις έναν απολογισμό της ζωής σου και των πρότερων σχέσεών σου και διαπιστώνεις ότι για όλα μα όλα έφταιγαν οι άλλοι και όχι εσύ που τους διάλεξες. Κι εγώ γελώ. Να προσθέσω ότι φαντάζομαι πως όλοι οι πρώην μου λένε τα χειρότερα και για μένα. Μπορεί να τα πιστεύουν κιόλας. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κρατήσει καμία κακία, ακόμη και σε περιπτώσεις χυδαιότατης συμπεριφοράς. Ο καθένας φέρεται σύμφωνα με το πλαίσιο των δυνατοτήτων του. Οι αναφορές στους πρώην έχουν νόημα μόνο όσον αφορά την εδραίωση του story. Ειδάλλως, δεν σκέφτομαι ποτέ, κανέναν πρώην. Δεν κάνω ποτέ πράγματα που δεν έχουν νόημα ή που δεν είναι απολαυστικά.

Όσον αφορά την εμφάνιση ενός άντρα, μία φίλη μου που της έδειξα την φωτογραφία του πιλότου μου, μου είπε: Ντοράκι, δεν κάνει για σένα. Είναι πολύ μεγάλος σε ηλικία.

Της απάντησα ότι δεν γίνεται αλλιώς. Οι νεότεροι απλά δεν είναι έτοιμοι. Θέλουν άλλα πράγματα, που εμένα δεν με ενδιαφέρουν. Και άρα, συμφωνώ ότι η εμφάνιση δεν είναι το παν. Δεν με πειράζουν καθόλου οι ρυτίδες, ούτε η χαλαρότητα του σώματος. Μου αρέσουν πολύ οι μεγάλοι άντρες.

Τέλος, υπάρχει κάτι deeply unsatisfying στο πυγοράπισμα. Δεν είναι απόμακρο αρκετά, ώστε να "στέκεται" αξιοπρεπώς σε μία σχέση ασυμμετρίας. Ήταν λοιπόν οδυνηρό, χωρίς όμως να αποσπάσω την ηθική ευχαρίστηση που παίρνω πάντα, όταν κάτι επώδυνο μου επιβάλλεται με ψυχρότητα. Ελπίζω βέβαια να είναι φανερό σε όλους ότι η ιστορία μου δεν αφορά μία σχέση ασυμμετρίας αλλά εντάσσεται στον χώρο του βανίλλα κινκ. Συχνά διαβάζουμε ιστορίες στο φόρουμ που είναι αυτό ακριβώς, λίγο ξύλο και λίγο γαμήσι. Βγαίνουν όλοι τότε και θαυμάζουν, μα τί Μάστερ, μπράβο. Κυριάρχησε. Παπάρια, if you ask me...Ο πιλότος μου πάντως δηλώνει Dom. Και είναι, πράγματι, ένας πολύ καλός Dom. Και ένας έντιμος άνθρωπος.

Ως το τέλος της ιστορίας, θα έχει γίνει εμφανής και η "πισινή".

 

Απάντηση: O Captain! My Captain!

Λοιπόν ,Δώρα, είναι ίσως το καλύτερο κομμάτι που΄χεις γράψει,so far.
Το μόνο που μου την έσπασε ήταν η ενδυματολογική αξιολόγηση του κάπτεν ,με τα Αρμάνια.Ειμαι κάζουαλ τύπος βλέπεις... 

 

Τα ξημερώματα, ένιωσα τα χέρια του στους γλουτούς μου. Θορυβήθηκα. Δεν ήθελα σεξ. Ήμουν ακόμη κουρασμένη και πονούσα από το προηγούμενο βράδυ, ένιωθα χορτάτη, ήθελα να κοιμηθώ λίγο ακόμα, ήθελα να πλύνω τα δόντια μου, και χίλια δυο άλλα πράγματα...Είχα γίνει η πριγκίπισσα στο παραμύθι, ακόμη μία φορά. Η μοίρα μου πλανήθηκε πάνω από το κρεβάτι, καθώς ξυπνούσα, νευριασμένη και έτοιμη να ξεφουρνίσω τις πιο περίπλοκες δικαιολογίες, που θα μου επέτρεπαν να διατηρήσω τον έλεγχο της ίδιας μου της δυστυχίας.
 

Προσπάθησα να τραβηχτώ με λίγα παραπονιάρικα βογγητά αλλά βρέθηκα παγιδευμένη σε μία κατάσταση μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ο Captain ήταν ήδη έτοιμος για την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του καινούργιου του παιχνιδιού. Με κράτησε στη θέση μου, χρησιμοποιώντας τους μηρούς του. Τύλιξε τα μαλλιά μου γύρω από το χέρι του και τράβηξε το κεφάλι μου προς τα πίσω, αναγκάζοντάς με να τεντώσω το λαιμό μου. Μετά συνέχισε την αναγνώριση του εδάφους.

Χάιδεψε τους γλουτούς μου, υπομονετικά, για πολλή ώρα. Άρχιζε κοντά στην τρύπα και δούλευε προς τα έξω, ανοίγοντάς με. Ήταν πολύ ήσυχα στο δωμάτιο, το αμυδρό φως της καινούργιας ημέρας έμπαινε μέσα από τις κουρτίνες και η σκηνή εξελισσόταν τόσο ήρεμα και χαλαρά, σαν αυτό να ήταν το μόνο πράγμα που θα μπορούσαμε ποτέ να διανοηθούμε να κάνουμε, εκείνη τη στιγμή. Άνοιξε τα πόδια μου και τα κράτησε εκεί, ορθάνοιχτα. Μετά άγγιξε απαλά τα γεννητικά μου όργανα. Ήμουν υγρή. Γιατί ήμουν υγρή; Δεν ξέρω. Αλλά δεν ήθελα να γκρινιάξω πια.

Άφησε τα μαλλιά μου και φόρεσε προφυλακτικό. Πώς στο διάολο τα κατάφερνε και ερχόταν σε στύση, αφού δεν έκανα απολύτως τίποτα; Με έβαλε στα τέσσερα και άρχισε να με γαμάει. Μου ζήτησε να παίξω με την κλειτορίδα μου. Η ιδέα να μην υπακούσω στην εντολή δεν πέρασε καν από το μυαλό μου. Με είχε φέρει με τις μανούβρες του εκεί που με ήθελε. Μου άρεσε αυτό που γινόταν, κυρίως άρεσε στο σώμα μου. Αυτό δεν μου προξένησε και μεγάλη έκπληξη. Αυτό όμως που με παραξένεψε, ήταν ότι σύντομα ένιωσα ακόμη έναν απρόσμενο οργασμό, που ήρθε από το πουθενά. Έχυσα και έμεινα ξαπλωμένη εκεί, άφωνη. Ο Captain τραβήχτηκε έξω, χαμογέλασε και είπε:

“Let’s go for breakfast.”

*****​

Έφαγα ένα τεράστιο πρωινό. Πέθαινα της πείνας. Ομελέτα, λουκάνικα, τυρί, κασέρι, κρουασάν με βούτυρο και μέλι...Μετά τον ανεφοδιασμό καυσίμων, ο Captain με πήγε να δω τα αξιοθέατα. Πήραμε ένα ταξί και πήγαμε στην Αγια Σοφιά.  
Περάσαμε αρκετή ώρα στην εκκλησία, συζητούσαμε, βγάζαμε φωτογραφίες. Καθώς πηγαίναμε εδώ κι εκεί, έβαλα διστακτικά το χέρι μου στο δικό του κι εκείνος δεν τραβήχτηκε. Άρχισα να χοροπηδάω δίπλα του και δεν φάνηκε να ενοχλείται. Περάσαμε υπέροχα. Μετά ήπιαμε μια μπύρα σε ένα κοντινό καφέ. Ήταν μία όμορφη ηλιόλουστη μέρα. Αργότερα, με πήγε στο ανάκτορο του Ντολμά Μπαχτσέ, στην Ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου. Βλέποντας την τεράστια ουρά των επισκεπτών που περίμεναν να μπουν μέσα, αποφασίσαμε καλύτερα να πάμε μία βόλτα στο Τακσίμ. Εκεί, βρήκαμε όλη την περιοχή περικυκλωμένη από μία μεγάλη αστυνομική δύναμη. Μία βόμβα είχε εκραγεί λίγο πριν φτάσουμε εκεί. Τι να κάνουμε, έτσι είναι η Τουρκία.

Φάγαμε ελαφρά σε ένα καφέ και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Χρειαζόμουν έναν μεσημεριανό υπνάκο, και ενημέρωσα σχετικά τον Captain. Εκείνος χαμογέλασε καλοσυνάτα.

(Συνεχίζεται...)

 

«Για να γίνει κτήμα σου μια πόλη η οποία δεν είναι η γενέτειρά σου, πρέπει πρώτ' απ' όλα να ερωτευτείς εκεί».

Τζον Μπάνβιλ: Ο αδιάφθορος

 

Ιησούς Χριστός νικάει κι όλα τα κακά σκορπάει... 

 

Απάντηση: O Captain! My Captain!

Tρεις μερες στην Πολη. Ηταν το πρωτο ταξιδι που με πηγε ο Αφεντης, το 1992. Το πρωτο βραδυ, παιξαμε το "σπασιμο της Κιρκασιας σκλαβας", εξ ολοκληρου στα Τουρκικα. Ηταν μια απο τις πιο χαρουμενες και πιο αστειες bdsm σκηνες που εχω ζησει ποτε, με καυλα, πονο και γελιο μεχρι δακρυων. Δε θα το ξεχασω ποτε.

Επεστρεψα στην Πολη περυσι, το 2009. Ο Αφεντης με πηγε εκει σχεδον με το ζορι - δεν ηθελα να χαλασουν οι αναμνησεις που ειχα...

Κι ομως... η Πολη με εκανε κτημα της για δευτερη φορα (κτημα μου δε θα γινει ποτε), χωρις καλα καλα να το παρω χαμπαρι.

Στη φωτογραφια που εχω στο προφιλ, γονατιζω μπροστα απο ενα καφασωτο. Κι απο πισω... η πρωινη ομιχλη... καλυπτει το Βοσπορο.

cassie

 

Κάναμε ντους και οι δυο μας και ξαπλώσαμε. Κουλουριάστηκα δίπλα του χωρίς να το πολυσκεφτώ. Είχα αρχίσει να νιώθω ένα είδος τρυφερότητας γι’ αυτόν. Με φρόντιζε πραγματικά και κανένας δεν το είχε κάνει αυτό εδώ και πολύ καιρό. Ένιωθα χαλαρή, ήρεμη.

Τότε είπε ότι ήθελε να με γλύψει. Ένευσα καταφατικά. Τί άλλο μπορούσα να κάνω; Πώς διαφωνείς με ένα βράχο; Τον καβάλησα, στραμμένη προς τα πόδια του και κάθισα ακριβώς πάνω στο πρόσωπό του. Στην πραγματικότητα ένιωθα πολύ καλά για όλο αυτό, δεν ντρεπόμουν καθόλου. Με άνοιγε και έκανε ό,τι ήθελε. Έβαλε τα δάχτυλά του μέσα μου, δύο στην αρχή, μετά τρία, νομίζω τέσσερα κάποια στιγμή. Δεν ξέρω, ήμουν πολύ απασχολημένη να γλύφω το πέος του. Μοσχοβολούσε, και τα προσπερματικά υγρά ήταν αλήθεια γλυκά και νόστιμα. Θυμήθηκα ότι δεν είχα φάει επιδόρπιο και λαχτάρησα κρυφά για την κρεμούλα του. Με πιάνουν κάτι ορέξεις καμιά φορά...

Άρχισε να με γαμάει με τη γλώσσα του. Ανακάλυψα ότι ήμουν ερεθισμένη και πάλι. Είχα αποφασίσει να παραδοθώ τελείως σ’ αυτόν τον άντρα και η σκέψη και μόνο με τρέλαινε. Με έβαλε στο κρεβάτι και πάλι και με γάμησε για πολλή ώρα. Τα μάτια μου είχαν θολώσει. Χαλάρωσα κάτω από το σταθερό του χέρι, έπαιξα λίγο με την κλειτορίδα μου και...είχα ακόμη έναν οργασμό. Τότε ήταν που η πρώτη υποψία, σχετικά με το τί είμαι, πήρε να σχηματίζεται στο κεφαλάκι μου. Άρχισα να μουρμουρίζω.

«Ω, είμαι εύκολη. Θεέ μου, είμαι εύκολη...»

Χαμογέλασε με έναν πατρικό τρόπο. Ήταν τόσο γλυκός.

«Φυσικά είσαι εύκολη. Είσαι μία pleasure slut. Δεν το ήξερες;»

Όχι, δεν το ήξερα. Δεν είχα ιδέα. Με τάισε την κρεμούλα του και την κατάπια όλη. Ήταν θεσπέσια. Επιτέλους, σκέφτηκα. Είχα ανησυχήσει ότι ίσως δεν του άρεσα και πολύ...

Ξάπλωσα μέσα στην αγκαλιά του για να πάρω έναν υπνάκο. Αλλά ο «βετεράνος» είχε άλλα σχέδια για το αεροπλανάκι του. Άρχισε να με χαϊδεύει ξανά και σύντομα, είδα έκπληκτη ότι είχε στύση. Με έβαλε επάνω του και άρχισε να με γαμάει και πάλι. Το μουνί μου ήταν πρησμένο αλλά δεν με ένοιαζε. Ανέβαινα και κατέβαινα, κοιτάζοντάς τον με τα γλαρωμένα μου μάτια. Το είχα ήδη χάσει, μάλλον. Χαμογελούσα με έναν ονειροπόλο τρόπο και γουργούριζα σαν περιστέρι. Ο Captain ήταν τόσο ψύχραιμος για όλα αυτά, τόσο “by the book”, σαν να είχε γράψει ο ίδιος το εγχειρίδιο της πράξης του έρωτα και τώρα το μόνο που είχε να κάνει ήταν να ακολουθήσει το checklist. Ένιωσα μία απέραντη γλυκύτητα να με γεμίζει. Άρχισα να τον φιλάω παντού, στο πρόσωπό του, στα μαλλιά του, στον λαιμό του. Ήταν ένα πολύ παράξενο συναίσθημα. Δεν είμαι βέβαιη τί ήταν ακριβώς. Νομίζω ότι ήταν ευγνωμοσύνη. Τα τελευταία χρόνια κανένας δεν είχε αφιερώσει λίγο χρόνο για να παίξει μαζί μου μ’ αυτό τον τρόπο. Στην πραγματικότητα, σπάνια απολάμβανα το σεξ, και τις ελάχιστες φορές που έκανα σεξ, κανένας δεν ασχολούνταν με τον τρόπο που αντιδρούσε το κορμί μου. Ίσως οι παρτενέρ μου να μην ήξεραν, ίσως να μην νοιάζονταν αρκετά. Κάποιες φορές είχα χρησιμοποιηθεί σαν μία τρύπα, μου είχε γίνει τελικά ακόμη και ευχάριστο αυτό, μέσα σε μία κατάσταση εξαθλίωσης. Αλλά αυτό, αυτό ήταν εντελώς διαφορετικό. Ο Captain με ήξερε, περισσότερο από ότι με ήξερα εγώ. Κι έτσι, έκανα το μόνο πράγμα που μπορούσα να κάνω.

Απογειώθηκα. Έχυσα ξανά, ψιθυρίζοντας: «Δεν το πιστεύω. Όχι, όχι, δεν το πιστεύω...»

 

(Συνεχίζεται...)