Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

Απάντηση: Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

Πάντως το ότι οι γυναίκες είναι ψυχολογικά και σωματικά πιο σκληρές και αντέχουν περισσότερο τις κακουχίες είναι αλήθεια. Η μεγαλύτερη αντοχή στις κακουχίες και αυτή εξηγείται από το φυλετικό διμορφισμό του homo sapien καθώς οι γυναίκες είναι πιο μικρόσωμες και απαιτούν μικρότερη κατανάλωση ενέργειας από τους άντρες και φυσικά στο γεγονός ότι είναι αυτές που φέρνουν τα παιδιά στον κόσμο και η εγκυμοσύνη είναι πολύ ζόρικη υπόθεση.

 

Απάντηση: Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

@ hephestus,

δεν υπάρχουν μαρτυρίες ότι υπήρξαν μητριαρχικές κοινωνίες. Το γράφει η Ντε Μπωβουάρ στο "Δεύτερο Φύλο" αυτό.

Το βέβαιο είναι ότι οι γυναίκες υπήρξαν θεότητες κάποτε, στο μακρινότατο, προϊστορικό παρελθόν.

 

Απάντηση: Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

μητριαρχικές οικογένειες υπήρχαν και θα υπάρχουν

παραθέτω απόσπασμα από την Wikipedia

Μινωικός πολιτισμός

Η Μινωική κοινωνία ήταν βασικά μητριαρχική[εκκρεμεί παραπομπή]. Η θρησκεία τους επικεντρωνόταν στη λατρεία της Μεγάλης Θεάς.
Από την Μέση Μινωϊκή περίοδο αρχίζουν να διαφαίνονται πατριαρχικά στοιχεία, όπως ο αρσενικός Μινωϊκός θεός, γιος ή/και εραστής της Θεάς, ενώ από την Τρίτη Υστερομινωϊκή έρχεται η τοιχογραφία της Αγίας Τριάδας.

Αμαζόνες
Κύριο άρθρο: Αμαζονικός φεμινισμός
Το πιο γνωστό ίσως παράδειγμα μητριαρχικής κοινωνίας ήταν οι αρχαίες Αμαζόνες, στις οποίες αναφέρεται ο Ηρόδοτος ως προγόνους των Σαρματών: μια ομάδα Αμαζόνων κοντά στη Μαιώτιδα λίμνη μετακινήθηκε στα εδάφη της σημερινής Κριμαίας, όπου παντρεύτηκαν Σκύθες και εγκαταστάθηκαν κοντά στον ποταμό Τανάι.
Ο Ιούλιος Καίσαρας αναφέρεται στις κατακτήσεις των Αμαζόνων και της Σεμίραμις, ο Διόδωρος Σικελιώτης αφηγείται τη μάχη του Ηρακλή στη Θεμίσκυρα, ο Φιλόστρατος τις τοποθετεί κοντά στην Ταυρίδα, ενώ Προκόπιος στον Καύκασο.

Άλλα σύγχρονα παραδείγματα
Σύμφωνα με την εθνογράφο Peggy Reeves Sanday, στη Σουμάτρα της Ινδονησίας και στο Μοσούο της Κίνας οι πληθυσμοί ζουν σε μητριαρχική κοινωνία μέχρι τις μέρες μας.[6] Στις κοιλάδες του Γιουνάν στην Κίνα ζουν επίσης οι Νάξι, στους οποίους δεν υπήρχε ο θεσμός του γάμου και της πατρότητας και κυριαρχούσε μια πιο απελευθερωμένη έννοια της σεξουαλικότητας των κατοίκων. Κατά τη δεκαετία του '90, ωστόσο, η επαφή με το μαζικό τουρισμό και το διεθνές εμπόριο ανέστρεψε τις μέχρι τότε παραδοσιακές πεποιθήσεις και στις νέες γενιές κυριαρχεί η πυρηνική οικογένεια και η μονογαμία.
Το πρόθεμα αμα- που χρησιμοποιείται π.χ. για τις Αμαζόνες στη γλώσσα Μόσο σημαίνει "μητέρα".
Στην επίσης μητριαρχική κατά το παρελθόν κοινωνία των Βερβέρων της Βόρειας Αφρικής, οι ίδιοι αποκαλούνται Αμαζίγκ.
Στην Κεράλα της Νότιας Ινδίας, στην κοινότητα των Ναγιάρ οι γυναίκες αναλαμβάνουν τον κεντρικό ρόλο στην οικογένεια, καθώς τα περισσότερα ανδρικά μέλη πέθαιναν σε μικρή σχετικά ηλικία, καθώς ήταν παραδοσιακά πολεμιστές.

πηγή: [ame]http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%AF%CE%B1[/ame]


έντονα μητριαρχικές ακόμα και στις μέρες μας είναι οι οικογένειες Μανιατών ( Μάνη Λακωνίας)


σχετικά με το θέμα της γέννας, προς το παρόν είναι αποκλειστικά γυναικείο προνόμιο- εκτός και αν ο Σβατζενέγκερ στην ταινία κόλλησε και τους λοιπούς άντρες και γεννούν και εκείνοι ;-) 

 

Απάντηση: Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

Όπως μπορούν οι άντρες να υπηρετούν τις γυναικές, όπως σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια μία γυναίκα υπηρετεί μία γυναίκα και ένας άντρας έναν άντρα, όπως σε πολυγαμικές σχέσεις τουλάχιστον ένας/μία υπηρετεί τουλάχιστον έναν/μία.. Κοινώς περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

Το θέτεις όμορφα και λογοτεχνικά, αλλά σε λάθος βάση και γι'αυτό μπορούν να τεθούν αντίστοιχα ερωτήματα για τον υ που υποτάσσεται σε μία Κ.

Δεν λατρεύεις κάποιον για την εξωτερική ομορφιά του.
Δεν μπορώ να εντοπίσω καμία προσπάθεια νουθέτησης από κάποιον Κ προς εμένα. Όσο για το αιώνιο παιδί.. υποτιμάς τη γοητεία που κρύβει (ειδικά για μία μητέρα).
Κανείς δεν (πρέπει να) σκοτώνεται για κανέναν.
"Θηρίο"... Μόνο έτσι δεν θα χαρακτήριζα τους Κ που έχω γνωρίσει. Ίσα ίσα... Για να μπορούν να κυριαρχούν στον εαυτό τους κ στους άλλους το έχουν εξημερώσει μόνοι τους το θηρίο.
Δεν έχει σχέση η σωματική δύναμη, ούτε το φύλο.

Απ'οτι καταλαβαίνω εσύ υποτάσσεσαι στο γυναικείο φύλο. Εγώ (και πιθανολογώ αρκετές υ) υποτάσσομαι στον άνθρωπο. Ίσως γι'αυτό να μην μπορείς να καταλάβεις τη γυναικεία υποταγή.

 

Ενδιαφέρων ο προβληματισμός του hephestus καθώς αποκαλύπτει την ανάγκη μας να βασίσουμε κάπου εκείνο που βιώνουμε ως εσωτερική μας αλήθεια.

Θα μπορούσαμε ίσως να μετασχηματίσουμε το πυρηνικό ερώτημα του νηματοθέτη ως εξής: η εξουσία και η βία έχουν φύσει ή θέσει σχέση με τα δύο φύλα;

Η γνώμη μου είναι ότι το εύκολο μέρος του ερωτήματος είναι να πεις ότι έχουν θέσει σχέση. Αν αρθούμε πάνω από τον πατριαρχικό / μητριαρχικό λόγο και πάμε στη μεριά του εξανθρωπισμένου λόγου, γρήγορα θα ανακαλύψουμε την αβάσταχτη γοητεία των συστημάτων, όπου ποιος αναλαμβάνει ποιον ρόλο μικρή σημασία έχει – το μεσμέρισμα προκύπτει από την ίδια τη λειτουργία του συστήματος.

Το αν έχουν φύσει σχέση είναι ασφαλώς πολύ πιο περίπλοκο. Εκτιμώ ότι καθένας (σχεδόν καθένας για να είμαι ακριβής) επιθυμεί να βιώνει ως φυσιολογικό εκείνο που του συμβαίνει, και δεν εννοώ «κοινωνικά φυσιολογικό» γιατί αυτό είναι κάτι ρευστό και εν τέλει περιστασιολογικό, αλλά φυσιολογικό ως προς την ανθρώπινη του υπόσταση και την ταυτότητα του φύλου του. Ως υποτακτική γυναίκα, θα μπορούσα να αραδιάσω κατεβατά για τη χάρη της ανδρικής κυριαρχίας, να παραθέσω στοιχεία και επιχειρηματολογία. Μόνο και μόνο η φιλολογία για τη σημασία του Φαλλού καταλαμβάνει μεγάλη πτέρυγα της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας. Αναρωτιέμαι όμως αν αυτό θα είχε εντέλει κάποιο νόημα σε έναν «πανθεϊστικό» κόσμο – κάποιο άλλο νόημα πέρα από την ανάγκη μου να καθρεφτίσω την «φυσιολογικότητά» μου.

Βεβαίως, έχω επίγνωση ότι θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει «ύποπτη» μια τέτοια ανοχή και να με εγκαλέσει στο πολιτικό. Διότι στη βάση μιας τέτοιας κουβέντας τίθενται οπωσδήποτε θέματα όπως η αντίληψη του φύλου ως θεμέλιο της ετερότητας. Θεωρώ συναρπαστική μια τέτοια διερώτηση όμως ειλικρινά δεν ξέρω αν τους αφορά όλους, και δεν εννοώ όλους όσους συμμετέχουν στο νήμα, αλλά οντολογικά όλους.

Ίσως, σε ένα επίπεδο, αυτό που διατείνεται ο hephestus είναι απολύτως αληθές. Στο επίπεδο της απόλαυσής του, η οποία μπορεί να καταλαμβάνει μέγα μέρος της αλήθειας του.

Και εμπάς περιπτώς, άμα σας έκανα διπλό φιόγκο, η πρότασή μου είναι αυτή: η στάση του νηματοθέτη δείχνει να είναι τόσο προσωπική (δηλαδή τόσο αναγκαία), ώστε κάθε επιχειρηματολογία περί του αντιθέτου δεν θα είχε κανένα νόημα.

Κερασάκι μια όμορφη απεικόνιση της αλληλεπίδρασης του "λουλουδιού" και του "θηρίου", που εκτιμώ ότι πιάνει και τους μεν και τους δε:

 

Απάντηση: Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

Είναι εξαιρετικά απλό: οι άνδρες είναι ο ορθολογισμός και η πρωτοπορία, οι γυναίκες η ασφάλεια υπέρ πάντων και η συντήρηση.
Νομοτελειακά επιβάλεται ο ισχυρός- ο άνδρας ενσαρκώνει την Ισχύ και είναι ο Λόγος.
Δεν 'φθάσαμε ως εδώ', ανέκαθεν είμασταν και θα παραμείνομε.

 

Απάντηση: Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

Μόλις συνειδητοποίησα ότι είμαι άνδρας! :>

 

Απάντηση: Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

Η γυναικα ομως αντεχει τον πονο, τοσο σωματικο οσο ψυχολογικο............
ειναι απο την φυση τους ετσιιιιιι......

 

Απάντηση: Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

αν και εκτός νήματος...
αν οι άνδρες είναι ο ορθολογισμός, εξήγησε μου το ποδόσφαιρο, τους πολέμους...
αν είναι η πρωτοπορία εξήγησε μου [...]

Αλήθεια? Ξεχνάς ότι σε μία σχέση εξουσίας, ο εξουσιαζόμενος συναινεί (προφανώς δεν μιλάμε για καταστάσεις βίας) - και στην περίπτωση μας η εξουσία είναι εγκεφαλική και όχι επειδή κάποιος κρατάει μαστίγιο

Τέτοια πρωτοπορία δηλαδή!?!?!?

    

 

Απάντηση: Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

1. Υφίσταται σαφής διάκριση* μεταξύ ανδρών και αρσενικών το γένος ανθρώπων με τους πρώτους να αποτελούν μικρό υποσύνολο του δεύτερου συνόλου.
2. Όλες οι δραστηριότητες όπου ανακύπτει πάθος δίχως αντικειμενικά οφέλη είναι ενγενώς ανορθολογικές.
3. Ο πόλεμος είναι συχνότατα ορθολογική διαδικασία με σαφείς οφέλειες σε πολλά επίπεδα και συχνότατα αρωγός της πρωτοπορίας.
4. Ο φασισμός ως πολιτικό σχήμα είχε απαρχή το μοντερνισμό και υπήρξε κατ' εξοχίν πρωτοποριακός.
5. Ασχέτως του μέσου ή/και της έκφανσης, η επιβολή προϋποθέτει υπεροχή ισχύος σε κάποιο επίπεδο. Η συναίνεση είναι αδιάφορη και τυπική λεπτομέρεια.
6. Η πρωτοπορία δεν συνίσταται σε αφελή αμφισβήτηση της φυσικής τάξης πραγμάτων.

* Πώς γίνεται η διάκριση καθορίζεται σε ικανό αριθμό παλαιότερων δημοσιεύσεών μου.

 

Απάντηση: Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

Ζούμε εποχές πάντως μεγάλης δόξας!!

Σε μια μεταβατική περίοδο σαν αυτή που ζούμε , όλες οι απόψεις έχουν ,κατα βάση, έχουν δίκιο!

Ειλικρινά νομίζετε ότι είναι πατριαρχική η κοινωνία σήμερα , με αυστηρά κριτήρια???
Δεν νομίζω..

 

Re: Απάντηση: Πώς φτάσαμε ως εδώ ;

(άσχετο και sorry κιόλας)
Έχεις απενεργοποιημένα τα μηνύματα. Δεν μπορώ να σου στείλω.