Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

πάω στοίχημα ότι η δική του είναι Λουάνα!


κουφάλες!
θέλετε να δείτε τη φαντασίωσή μου και ξύνεστε!  

 

πόσο ωραίο είναι τελικά να σου λένε και να το βλέπεις ότι σε αγαπούν πρόσωπα σημαντικά για εσένα και φίλοι...

 

Μαγείρεμα χωρίς λάδι, δεν γίνεται.

 

Απάντηση: Re: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Και πόσο ωραίο να βλέπεις έναν άνδρα να το απολαμβάνει και να το λέει.....

 

και τωρα ξεκινα ο πολεμος με τους εφιαλτες...

 

Re: Απάντηση: Re: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

γιατί καλέ, οι άνδρες δεν πρέπει να το λένε?
 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Πρέπει καλέ μου αλλά δεν το κάνουν συχνα....

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

ααα... τς τς τς  

 

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Φίμωσε την λυσσάρα φίλε μου που ουρλιάζει λες και την σφάζουν!!! 
Έλεος μανταμίτσα… 
όχι τιποτα άλλο θα νομίζουν πως φωνάζω εγώ, καθότι κατά τα άλλα μένω σε μία πολυκατοικία με σοβαρές και αυστηρών ηθών οικογένειες!!!

 

Απάντηση: Re: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Όχι καλέ μου. Φτύσιμο θέλει και μάλιστα στα δύσκολα. Το ξύλο το ρίχνουμε σε όσους αγαπάμε.

 

Απάντηση: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

....Επιτέλους μπορώ να χαλαρώσω τώρα

 

Πέρασε καιρός απο την τελευταία φορά που έγραψα κάτι.
Απλά δεν υπήρχε λόγος.

Αυτή το άλλαξε αυτό. Μπορεί όντως να έχει δίκιο, και να υπάρχει σωτηρία ακόμα και για μένα. Δε μπορώ να το ξέρω, αλλά μπορώ να το ελπίσω.
Φαίνεται να με καταλαβαίνει, να καταλαβαίνει τι εννοώ, και όχι τι λέω. Δε ξέρω άμα μπορώ να την εμπιστευτώ, αλλά γαμώτο, μπορώ να προσπαθήσω, και θα το κάνω.
Είναι παράξενο, αλλά περιέργως δε φοβάμαι. Συνήθως ό,τι και να γίνει έχω πάντα ενδοιασμούς. Της είπα για τον κίνδυνο να την ερωτευτώ. Δε μου απάντησε, και δε θέλω να την αναγκάσω να μου πει. Άμα γίνει, θα το αντιμετωπίσουμε τότε.

Αλλά μέχρι τότε, μπορώ να απολαμβάνω τη σιωπή της στην άλλη άκρη της γραμμής. Δε με νοιάζει όταν δεν έχουμε τίποτα να πούμε, μόνο που την ακούω να κλαψουρίζει όταν της λέω κάτι είναι υπέροχο απο μόνο του.
Μπορώ να ευχαριστιέμαι το γέλιο της, και να ακούω για τη μέρα της. Να περιμένω πώς και πώς πότε θα με ρωτήσει για τη δικιά μου μέρα. Μπορώ να της λέω πράγματα που δεν έχει ξανακούσει, και να χαμογελάω σαν τον ηλίθιο χωρίς κανένα λόγο όταν μου λέει κάτι που δεν καταλαβαίνω.
Και να αισθάνομαι σκατά όταν μου θυμίζει αυτά που με πονάνε, και να γελάω όταν μου μιλάει για πράγματα που μισώ.
Και να της λέω τί να κάνει, ακόμα και όταν για την ίδια δε βγάζει νόημα. Και παρ'όλα αυτά να το κάνει. Και να της δίνω οδηγίες στο μαγείρεμα, και να θέλω τόσο πολύ να τη βάλω για ύπνο και να τη βλέπω απλά να αποκοιμιέται.
Και να περιμένω πότε θα ξαναμιλήσουμε, όπως τα παιδιά περιμένουν τα Χριστούγεννα. Και να ξέρω, οτι προς το παρόν, όλα αυτά είναι κάτι απροσδιόριστο, και να μη φοβάμαι μήπως έχω αισθήματα που απλά θα περιπλέξουν τα πράγματα και θα το χαλάσουν όλο αυτό.


Και κάθε φορά, να αναρωτιέμαι τί θα έλεγε άμα τα ήξερε όλα αυτά.
Γάμα το. Ας μάθουμε.



YΓ: Καλημέρα φόρουμ.