Διαδικαστικές Δομές

Δημιουργία και Διατήρηση Διαδικαστικών Δομών
του Flagg​

Για τους σκοπούς αυτής της συζήτησης, θα ήθελα να παραθέσω μερικούς όρους. Αυτές οι ιδέες υπήρξαν πολύτιμες για μένα στην συνεχιζόμενη εξέλιξη μίας βιώσιμης διαδικαστικής δομής.

Ορισμοί​

Δομή: Ένα πλαίσιο συστημάτων που καθορίζει την δυναμική εξουσίας ενός συγκεκριμένου BDSM σχήματος (σπιτικού).

Πρωτόκολλο: Κανόνες και οδηγίες που διευκολύνουν τη ζητούμενη συμπεριφορά και την ιεράρχηση προτεραιοτήτων: 1. Ένας θετικός οδηγός καθορισμένων βημάτων ή στόχων - με την στρατιωτική έννοια, ένας οδηγός ή κατάλογος οδηγιών που καθορίζει την κατάλληλη πορεία δράσης σε κάθε δεδομένη κατάσταση. 2. Μία κατασκευή που αποτελείται από οδηγίες (πρωτόκολλα στον ορισμό 1), και / ή κανόνες και τελετουργίες με σκοπό να δημιουργήσουν μία αποτελεσματική δομή.

Τελετουργία: Καθορισμένες δράσεις, σταθερές και επαναλαμβανόμενες.

Κανόνες: Καθορισμένη συμπεριφορά, κυρίως ένας καθορισμός που αποτρέπει ή αποκλείει μια δράση, ένας αρνητικός νόμος. «Μην υπερβαίνεις το όριο ταχύτητας», «Μην κυκλοφορείς μόνη τη νύχτα», «Μην περιορίζεις τις επιλογές μου στην ομιλία ή στη δράση».

Εκπαιδευτής: Ένα Κυριαρχικό άτομο που εστιάζει κυρίως στην διδασκαλία συστημάτων και στη βελτίωση και τελειοποίηση του πακέτου δεξιοτήτων ενός υπηρέτη.

Αφέντης: Ένα Κυριαρχικό άτομο που εστιάζει στην εξουσία και στην κατοχή υπηρετών και αγαθών.

Υπηρέτης: Μία λέξη που καλύπτει όλους τους υποτακτικούς και τις ιδιοκτησίες για τους σκοπούς της συζήτησης. (Δεδομένου ότι οι περισσότεροι από τους υποτακτικούς που θα συζητήσουμε εδώ προσανατολίζονται στην υπηρεσία, ελπίζουμε να αποφύγουμε φιλονικίες για όρους όπως «σκλάβος»).

Κυρίαρχος: Ο έχων την εξουσία σε μία ασύμμετρη σχέση ισχύος.

Ελπίζω ότι αυτοί οι όροι θα επιτρέψουν την αποτελεσματική επικοινωνία των ιδεών και εννοιών που επιχειρώ να παρουσιάσω εδώ. Δεν προορίζονται διόλου να καθορίσουν ή να επαναπροσδιορίσουν προσωπικές σχέσεις.

Παρανοήσεις​

Τί σκέφτονται οι περισσότεροι όταν ακούνε «Επίσημο Πρωτόκολλο»; Από την πείρα μου, είναι πάντα κάτι καθολικά παραπλανημένο και αρνητικό, μη ρεαλιστικό και εφεύρημα της φαντασίας. Η άποψη ότι μία τέτοια δομή είναι αδύνατη, βασίζεται σε αδύνατα παραδείγματα – μυθεύματα και ηθελημένα «τραβηγμένες» τοποθετήσεις που αποδεικνύουν μόνο ότι η κατάσταση που παρουσιάζεται είναι αδύνατη – αλλά δεν έχουν καμία σχέση με την κανονική εκπαίδευση.

Τις πιο πολλές φορές, αυτές οι παρανοήσεις βασίζονται σε Τελετουργίες.

Η τελετουργία παίζει έναν σημαντικό ρόλο στη διαδικαστική δομή – λειτουργεί υπενθυμίζοντας τη θέση μέσα στη δομή, δημιουργώντας συνεπή πρότυπα συμπεριφοράς για να παραμένει ο υπηρέτης προσεκτικός και ο Κυρίαρχος να γνωρίζει ότι τα πρωτόκολλα τηρούνται. Μερικές τελετουργίες έχουν βαθιά σημασία, άλλες αποτελούν απλά προτιμήσεις, και, δυστυχώς, άλλες είναι απλά επιπόλαιη σαβούρα. Συνήθως η αναφορά σ΄ αυτή τη σαβούρα είναι ο λόγος που η διαδικαστικότητα δεν τηρείται και που η τήρηση των τύπων θεωρείται μύθος που ανήκει μόνο στα χαμηλής ποιότητας BDSM μυθιστορήματα.
«Κανένας δεν μπορεί να το κάνει αυτό συνέχεια. Τί γίνεται αν είσαι στην αγορά; Αν είναι τα παιδιά στο δωμάτιο; Αν σε επισκεφτεί ξαφνικά ο παπάς της ενορίας;»

Θα αναλύσουμε τις αιτίες σύντομα, αλλά η κύρια ιδέα που θέλω να επικοινωνήσω εδώ είναι: Ένα καλά σχεδιασμένο πρωτόκολλο δεν συναντά τέτοια προβλήματα. Τα ενσωματώνει μέσα στο σύστημά του.
Συχνά, αυτές οι παρανοήσεις βασίζονται στον φόβο και σε συναισθήματα σχετικά με τον έρωτα και την οικειότητα...

Αλλά η βάση μίας Διαδικαστικής δομής είναι ο διαχωρισμός των καθηκόντων από τα συναισθήματα που υπάρχουν. Στη ρίζα του προβλήματος του έρωτα και της εκπαίδευσης βρίσκεται το γεγονός ότι ο έρωτας είναι πολύ υποκειμενικός, ενώ η εκπαίδευση πρέπει να παραμείνει πολύ αντικειμενική.

Σε μερικούς ανθρώπους δεν ταιριάζει αυτή η διχοτομία. Ακόμα λιγότεροι άνθρωποι είναι ικανοί να εισέλθουν σε μία D/s δομή από οποιαδήποτε άκρη του λουριού, χωρίς να παίζει κάποιο ρόλο ο έρωτας.

Υποστηρίζω έναν διαχωρισμό. ΔΕΝ ισχυρίζομαι ότι η αγάπη και ο έρωτας δεν έχουν θέση...Ισχυρίζομαι ότι περιπλέκουν τα πράγματα με την παρουσία τους, και τέτοια θέματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με φροντίδα και προσοχή, όχι με επιπολαιότητα, ούτε να περιμένουμε ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα «εξισορροπηθούν». Αυτό (από την πείρα μου) δεν γίνεται.

Πρέπει να γίνει μία συνειδητή επιλογή – μία πλευρά αντί της άλλης. Αν ο έρωτας θα είναι πάνω από τη δομή, τότε ο έρωτας είναι η τελική απάντηση στις συγκρούσεις και στα ερωτήματα που βασανίζουν κάθε σχέση. Μπορεί αυτή η σχέση να έχει πολλά διαδικαστικά στοιχεία, αλλά κατά βάση, ΔΕΝ πρόκειται για μία διαδικαστική δομή.

Το καθοριστικό στοιχείο μίας διαδικαστικής δομής είναι η δομή πάνω από τον έρωτα. Όταν ο κόμπος φτάσει στο χτένι...οι κανόνες είναι κανόνες, και αυτοί θα δώσουν την τελική απάντηση.

Τέλος, κάποιες παρανοήσεις που συχνά εκφράζονται είναι ότι η τήρηση αυτής της νοοτροπίας είναι αδύνατη. «Αδύνατον! Κανένας δεν μπορεί να ζήσει έτσι!» Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κατανοήσει στην πραγματικότητα τί είναι μία διαδικαστική δομή και μπορεί να τη μπερδεύουν με διαδικαστικά στοιχεία στη διάρκεια του παιχνιδιού τους ή με το “subspace”. Το ένα δεν έχει καμία σχέση με το άλλο. Μπορεί να μην έχω πάντα τη διάθεση να ζω υπακούοντας τους νόμους του κράτους – αλλά το κάνω, αν επιλέγω να ζω εδώ. Μπορεί να μην έχω πάντα τη διάθεση να χειρίζομαι τους υφισταμένους μου στη δουλειά μου...αλλά το κάνω, αν θέλω να συνεχίσω να εργάζομαι εκεί.

Διάθεση; Νοοτροπία; Η δομή δεν σχετίζεται με παιχνίδια. Σχετίζεται με όλα τα υπόλοιπα.

Δημιουργία​

Αυτό δεν θα είναι μία ανάλυση βήμα προς βήμα. Θα είναι μία σειρά από προτάσεις, πράγματα που βρήκα χρήσιμα, διαφωτιστικά ή προβληματικά.

Συμβόλαια ​

Πολύ συχνά, τα συμβόλαια απορρίπτονται με μεγάλη ευκολία. «Δεν σημαίνουν τίποτα». «Δεν έχουν νομική ισχύ». «Είναι σαν τους γαμήλιους όρκους».

Αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με τη χρήση των συμβολαίων σε αυτή την περίπτωση. Ένα συμβόλαιο είναι πολύ χρήσιμο – ίσως και κρίσιμο – για μία διαδικαστική δομή. Οι λόγοι ποικίλλουν, αλλά είναι εσωτερικά συνεπείς.

A. Η Σκέψη γίνεται δράση
Ο λόγος που κρατούμε σημειώσεις στο σχολείο δεν είναι για να κρατούμε αρχεία. Είναι ότι η ακοή και το γράψιμο απασχολούν και τις δύο πλευρές του εγκεφάλου, όχι μόνο την ικανότητα για αφηρημένη σκέψη. Σημαίνει ότι σκεφτόμαστε με πιο πλήρη τρόπο τί λέμε, σε τί συμφωνούμε. Αυτό μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία πιο συγκεκριμένων διαδικασιών σκέψης σχετικά με ένα θέμα που μπορεί να είναι αφηρημένο και μπερδεμένο.

B. Αντικειμενικότητα
Ένας βασικός λόγος για να έχουμε ένα συμβόλαιο είναι ότι το συμβόλαιο δεν αλλάζει γνώμη. Η μνήμη και η προσωπική ερμηνεία παίζουν παιχνίδια με το μυαλό μας, ιδίως όταν θολώνουν από το συναίσθημα. Αλλά ένα ξεκάθαρα διατυπωμένο συμβόλαιο μπορεί να εξαλείψει τέτοιους παράγοντες ως κάποιο βαθμό. Δημιουργεί έναν «τρίτο» - ένα αντικειμενικό, συνεπές σημείο αναφοράς.

Γ. Προσοχή
Όταν γράφουμε ένα συμβόλαιο, είναι σημαντικό να αποφύγουμε μερικές παγίδες. Κάποιοι κανόνες μπορεί να αποδειχτούν χρήσιμοι:

1. Να αποφύγετε τις ρομαντικές διατυπώσεις. Το συμβόλαιο δεν έχει σχέση με ομορφιές και ρομαντισμούς, αλλά με τη διασαφήνιση μίας κατάστασης.

2. Να αποφύγετε τις αφηρημένες έννοιες. Το συμβόλαιο έχει να κάνει με ευθύνες, δικαιώματα, προνόμια και υποχρεώσεις. Προσπαθήστε να επικεντρωθείτε σε αυτά τα πράγματα.

3. Όταν συζητάτε τα όρια, να μην σκέφτεστε μόνο τα αρνητικά, δηλαδή ποια είναι αυτά με τα οποία ο άλλος δεν μπορεί να ζήσει. Πρέπει να γνωρίζετε επίσης ποια είναι αυτά τα οποία αν ΔΕΝ έχει ο άλλος πάλι δεν θα μπορεί να ζήσει. (Τις ευχαριστίες μου στην Sir C γι αυτό)

4. Μην βασίζετε αυτή τη συμφωνία σε συναισθηματικούς όρους – όσο συμπαγείς και αν ακούγονται, είναι αφηρημένες έννοιες. Η αγάπη έρχεται και φεύγει, τα συναισθήματα αυξάνονται και μειώνονται...δεν μπορούν να αποτελέσουν μία σταθερή βάση για ένα πρακτικό πρωτόκολλο. Η αγάπη είναι μια χαρά – αλλά δεν μπορείτε να την υποσχεθείτε σε ένα συμβόλαιο.

5. Μην συγχέετε τις τελετουργίες με τους κανόνες του πρωτοκόλλου. Για παράδειγμα, το να απαριθμήσετε μία λίστα από παραβάσεις και να καθορίσετε συγκεκριμένες ποινές γι αυτές είναι σαν να παγιδεύετε τον Κυρίαρχο σε μία γωνία και να δημιουργείτε έναν κόσμο από διλήμματα για τον υπηρέτη. Ο πειρασμός να παίξετε τον δικηγόρο με τους κανόνες «Ποτέ δεν είπατε ότι δεν μπορώ να το κάνω αυτό» ή «Ξέρω πως είπαμε 5 χτυπήματα με τη βίτσα – αλλά πιστεύω ότι αυτή τη φορά τόσα σου άξιζαν», είναι το ίδιο ενοχλητικό όσο ένα δίλημμα της ίδιας της ζωής όπου απλά δεν υπάρχει απάντηση. Τότε μας δυσκολεύει το ίδιο μας το συμβόλαιο. Αυτά τα πράγματα είναι τελετουργίες – και μπορεί να έχουν θέση στη ζωή σας, αλλά όχι σε αυτό το έγγραφο. Μία λίστα τελετουργιών είναι μια χαρά – αλλά αυτές απλά παίρνουν τη δύναμή τους από την δομή...δεν είναι η δομή.

Η πράξη της συγγραφής ενός συμβολαίου μας αναγκάζει να σκεφτούμε αυτά και άλλα θέματα, αντί να τα αφήσουμε όλα να βασίζονται σε συναισθήματα και έννοιες που ίσως να μην τις συμμερίζονται στον ίδιο βαθμό όλοι οι μετέχοντες στη σχέση. Μας αναγκάζει να φτάσουμε σε επίπεδα αντίληψης και αντικειμενικότητας όπου δεν μπορεί να μας οδηγήσει μια απλή συζήτηση.

Ακόμη ένα αβαντάζ του συμβολαίου – ιδίως όταν δημιουργούμε και δοκιμάζουμε ένα πρωτόκολλο – είναι η βραχυπρόθεσμη φύση του συμβολαίου. Για ένα μήνα, για τρεις μήνες. Ξεχάστε το «για πάντα» και φτιάξτε μία περίοδο προαιρετικής ανανέωσης. Αυτό ΔΕΝ είναι μόνο προς όφελος του υπηρέτη, αλλά και προς όφελος του Κυρίαρχου. Μην ξεχνάτε πως ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ έχουν το δικαίωμα να μην ανανεώσουν.

Περιεχόμενο​

Μία από τις πιο δύσκολες προκλήσεις που αντιμετώπισα ποτέ ήταν η ερώτηση προς τον εαυτό μου «Τί θέλω;» Ήταν πολύ πιο δύσκολο από ότι ακούγεται – τουλάχιστον για μένα. Έπρεπε να σκαλίσω όλους τους μύθους και τις παρανοήσεις, το βάρος της κουλτούρας και την πίεση της κοινότητας...να ψάξω όλες τις έννοιες για να βρω τα ελάχιστα πολύτιμα πράγματα που σημαίνουν κάτι για μένα προσωπικά. Η ευθύνη εδώ ανήκει αρχικά στον Κυρίαρχο. Είναι μία δύσκολη στιγμή για τον Κυρίαρχο, γιατί το ξεκαθάρισμα της σαβούρας, των εξωτερικών πιέσεων και των απόψεων άλλων ανθρώπων μας αφήνει μόνο με αυτά που πραγματικά θέλουμε – και το να εκθέσουμε αυτά που θέλουμε μας φέρνει σε ευάλωτη θέση. Όσο πιο προσεκτικά και πιο συνειδητά τα εκφράσουμε, τόσο το καλύτερο. Και πάλι, αποφύγετε την ποίηση και επιμείνετε σε πράγματα που μπορείτε να δώσετε και αυτά που μπορείτε να απαιτήσετε – όχι πράγματα που θα έπρεπε να κάνετε ιδιαίτερες προσπάθειες για να εμπνεύσετε. Η έμπνευση της υποταγής, το να εμπνέετε τον υπηρέτη σας να σας υπακούει, πρέπει να προέρχεται από αυτό που είστε – να μην είναι ειδικό προνόμιο προς αυτόν που εσείς πρέπει να διατηρήσετε. Εν ολίγοις, ο Κυρίαρχος θα νιώσει παγιδευμένος και υποχρεωμένος να εκτελεί καθήκοντα – και τότε κανένας δεν θα είναι ευτυχισμένος. Ο Κυρίαρχος θα νιώθει την υποχρέωση, δεν θα είναι ικανοποιημένος και ο υπηρέτης δεν θα μπορεί να παρέχει κάποια υπηρεσία που να κάνει τον Κυρίαρχο να νιώθει λιγότερο παγιδευμένος.

Η υπακοή είναι κάτι που μπορείτε να απαιτήσετε, η αγάπη όμως όχι. Χρησιμοποιείστε το πρωτόκολλο για να δημιουργήσετε τα αποτελέσματα που επιθυμείτε στη δυναμική της σχέσης και φτιάξτε κανόνες για να αποφύγετε αυτά που δεν θέλετε. Τέλος, ξεδιαλέξτε προσεκτικά ανάμεσα στις τελετουργίες – επιλέγοντας μόνο αυτές που πραγματικά σημαίνουν κάτι για σας ή αυτές που αξίζουν τον κόπο να διατηρήσετε συνειδητά.

1. Δημιουργείστε πρωτόκολλα (η «Λίστα των Πρέπει»). Χρησιμοποιήστε τα σαν εργαλεία για την λήψη αποφάσεων σε κάθε περίπτωση, καθορίζοντας το τελικό αποτέλεσμα και τα απαιτούμενα βήματα για να επιτευχθεί αυτό. Η ποικιλία στα επίπεδα επισημότητας είναι συνήθως καλύτερη. Καθορίστε ποιες είναι οι ανεπίσημες, ποιες οι επίσημες και ποιες οι πολύ επίσημες καταστάσεις – και γράψτε τους κώδικες συμπεριφοράς που περιμένετε σε κάθε μία από αυτές. Το ανεπίσημο είναι ιδεώδες για να αντιμετωπίσουμε τις πολύπλοκες πλευρές της ζωής και δεν είναι απαραίτητο να θεωρείται μία παρασπονδία.

2. Δημιουργείστε κανόνες (η «Λίστα των Δεν Πρέπει»). Αυτή είναι πιο εύκολη από την «Λίστα των Πρέπει», καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι το βρίσκουν πιο εύκολο να ξέρουν τί δεν θέλουν παρά τί θέλουν.

3. Τέλος δημιουργείστε τελετουργίες – αν είναι σημαντικές για σας.

Μία υποσημείωση για τις τελετουργίες στο πρωτόκολλο.
Αυτές μπορούν να σας μπερδέψουν πολύ εύκολα, όπως πολύ εύκολο είναι να χρησιμοποιηθούν λανθασμένα. Καθορίστε τις αφού ολοκληρωθεί η βασική δομή. Να θυμάστε ότι κάθε τελετουργία, όσο μικρή και αν είναι, πρέπει να τηρείται προσεκτικά και ανελλιπώς. Αν προσθέσετε υπερβολικές τελετουργίες και ΔΕΝ τις τηρείτε, το σύστημα θα αρχίσει να καταρρέει. Και πάλι, κανένας δεν θα είναι ευτυχισμένος τότε.

Διατήρηση

Επίσημο και Ανεπίσημο ​

Υπάρχει η στιγμή και ο τόπος για το καθένα και αυτή η απόφαση μπορεί να ληφθεί από τον κάθε Κυρίαρχο ξεχωριστά σε σχέση με την δική τους σχεσιακή δομή. Παρόλα αυτά, επειδή η εντροπία είναι η φυσική κατάσταση όλων των πραγμάτων, ο έλεγχος και η τάξη απαιτούν κόπο. Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. Για να δώσω ένα παράδειγμα, θα μιλήσω για τα honorifics, τον τρόπο με τον οποίο αποδίδουμε τιμή σε κάποιον μέσω της προσφώνησής του.

Με προσφωνούν «Κύριε» στην δική μου δομή. Η μόνη εξαίρεση είναι όταν μία κατάσταση είναι ακατάλληλη – και έχω συγκεκριμένους κανόνες σχετικά με το ποια κατάσταση είναι κατάλληλη και ποια όχι. Υπάρχει λόγος γι αυτό. Ο υπηρέτης που απευθύνεται στον Κυρίαρχο ως «Κύριο» όλες τις στιγμές είναι πιο απίθανο να ξεχάσει τη θέση της και να επιτρέψει στις προσδοκίες της να γίνουν ακατάλληλες. Το «εντάξει» και το «ναι» δεν είναι αποδεκτοί τρόποι κατάφασης, όπως δεν είναι αποδεκτές παρά μόνο ελάχιστες προκαθορισμένες απαντήσεις. Γιατί; Θα δεχόταν ποτέ ένας λοχίας που εκπαιδεύει ένα «εντάξει»;

Ποτέ – διότι η έννοια της ταυτότητας και του ονόματος που δίνουμε στον εαυτό μας ή μας δίνουν οι άλλοι, καθορίζει το ποιοι είμαστε στη ζωή μας και το ποιοι είμαστε για εκείνους. Αυτό θεωρώ μία χρήσιμη εφαρμογή του πρωτόκολλου, του κανόνα και της τελετουργίας, το να βοηθά στη δημιουργία ενός «πρωτόκολλου ομιλίας». (Αυτό είναι ένα μικρό σημείο του συνολικού πρωτοκόλλου ομιλίας που εφαρμόζω – αλλά είναι ένα καλό παράδειγμα για αρχή.)

Η ανεπισημότητα – η ανεξέλεγκτη, κατ’ εξαίρεση, καθημερινή οικειότητα – διαβρώνει την δομή γρήγορα και από τις δύο πλευρές του λουριού. Έχει τον χώρο της – αλλά φροντίζω να θυμάμαι πως αν και είναι ο πιο βολικός τρόπος συμπεριφοράς κάποιες φορές, μπορεί να παραείναι δελεαστικός και βολικός και τελικά να μας κοστίσει πολλά.

Ο Τρίτος ​

Θα ήθελα να τονίσω την σημασία της έννοιας του Τρίτου. Μόλις δημιουργηθεί μία δομή, πρέπει να την κοιτάζουμε σαν να την κοιτάζει ένας τρίτος, σε κάθε ερώτηση ή διαφωνία. Όταν ένας υπηρέτης αντιμετωπίζει μία δύσκολη επιλογή, δεν πρέπει να σκέφτεται «Θα το έκανα αυτό για Εκείνον / Εκείνη;» γιατί αυτό κάνει την επιλογή προσωπική, την μετατρέπει σε μία επιλογή που βασίζεται σε συναισθήματα, προτιμήσεις, απέχθειες, πίκρες, προσωπικά θέματα, καλά ή άσχημα. Η ερώτηση είναι, «Το κολάρο που φορώ το αξίζει αυτό; Ο λόγος που έδωσα το αξίζει αυτό; Τηρώ τις δεσμεύσεις μου αν δεν το κάνω αυτό;» Ο Κυρίαρχος που αντιμετωπίζει μία δύσκολη απόφαση –ιδίως μία που είναι επώδυνη – δεν ρωτάει «Θα με αγαπούν ακόμη μετά; Θα μου κρατήσουν κακία μετά; Αν αγαπούσα πραγματικά...θα το ζητούσα αυτό; Τί άνθρωπος είμαι;» Η ερώτηση είναι «Το κολάρο που έχω δώσει το αξίζει αυτό; Διατηρώ την ακεραιότητά μου; Αυτό έχει σχέση με το κολάρο που έδωσα ή με τα συναισθήματά μου;»

Όλες αυτές οι ερωτήσεις απαιτούν απαντήσεις – αλλά για να διατηρήσουμε μία διαδικαστική δομή, οι απαντήσεις πρέπει να διαχωριστούν σε προσωπικά θέματα και σε θέματα του κολάρου. Αυτό δεν αποτρέπει τον Κυρίαρχο από τον παίρνει αποφάσεις με βάση τα συναισθήματά του...αλλά μετατρέπει την απόφαση σε συνειδητή επιλογή και όχι σε μία εξαίρεση. Αυτό χρειάζεται εξάσκηση και συνέπεια.

Με λίγη καλή τύχη, αυτές οι ιδέες θα είναι χρήσιμες σε όσους επιθυμούν να εξερευνήσουν – ή ακόμη και να κατανοήσουν απλά – τις διαδικαστικές σχέσεις. Απαιτούν περισσότερο κόπο, μεγαλύτερη προσοχή και περισσότερη αυτοσυγκέντρωση από μία συνηθισμένη σχέση.

Για κάποιους από μας αξίζουν τον κόπο.

Flagg
18 Ιουνίου, 2002

Πηγή: Formal Structure
Μετάφραση: dora_salonica

 

Απάντηση: Διαδικαστικές Δομές

Δύο απορίες:

Τί στην ευχή έχεις βρει τελευταία στους Leathermen πρώτης γενιάς dora_salonica; Μου φαίνονται παρωχημένοι. Αυτά που λένε τα γνωρίζω και όχι μόνον εγώ, κοινός τόπος είναι, και τώρα πια θέλω να πάω παραπέρα. Δεν με νοιάζει να παίζω πια γκολφ με κανόνες, με νοιάζει, όταν βρω ένα υπέροχο γήπεδο να πάω να το απολαύσω με τους φίλους μου, προφανώς καταπατώντας όσους κανόνες δεν είναι εγώ, αλλά επειδή ξέρω το σπορ, πολύ καλά κάνω.

και ακόμα,

πες μου σε παρακαλώ πολύ, τί ακριβώς κάνουν τα πρωτόκολλα; σε παρακαλώ με δικά σου λόγια. Τα χρειάζεσαι εσύ;

 

Re: Απάντηση: Διαδικαστικές Δομές

Θεωρώ ότι το παρόν φόρουμ έχει ξεφύγει πλήρως πλέον από την έννοια της μπιντιεσεμικής προσέγγισης στο σχετίζεσθαι και ασχολείται με γαμήσια και με έρωτες. Αυτό εξηγεί και το ανερχόμενο κύμα ατόμων που διατείνονται ότι είναι μπιντιεσέμερς ενώ δεν έχουν το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα των Leathermen: την ακεραιότητα του χαρακτήρα. Αν είναι δυνατόν να κάνει κανείς BDSM χωρίς συνέπεια και εντιμότητα. Έλα μουνί στον τόπο σου...Φαντάσου μια σκλάβα να λέει ψέμματα στον Αφέντη της ή έναν Αφέντη να εξαπατά την σκλάβα του ή να την παρατάει σύξυλη όποτε του καπνίσει. Τί BDSM θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Για τα μπάζα, προφανώς...

Δεν είδα και πολλούς να γνωρίζουν περί πρωτοκόλλου, περί κανόνων, περί τελετουργίας. Και υπόψιν, έχω γνωρίσει πολλούς, τους γνώρισα με την Βιβλική έννοια, τους γνώρισα από την καλή, τους γνώρισα από την ανάποδη και με γνώρισαν κι αυτοί...Ούτε κανόνες είδα, ούτε τήρησή τους, ούτε ποινές, ούτε συνέπεια, ούτε καν αναγνώριση της αναγκαιότητας για ένα ξεκάθαρο σχήμα μπιντιεσεμικού σχετίζεσθαι. Μία ασυναρτησία που βασιζόταν στο "θα μου δώσεις ότι σου ζητήσω, όταν σου το ζητήσω" (δηλαδή μία φορά το τρίμηνο που να τους πέσει η ψωλή αφού ψωριάσει) ή "στα τέσσερα σκύλα και στη θέση σου κλπ κλπ", πράγματα που τα κάνει και το παιδί του μπακάλη μου που έχει και ωραία μπούτια και δεν μοιάζει με φαλακρό Ρωσοπόντιο...Πού τον είδες τον κοινό τόπο, θάθελα νάξερα.

Θέλω να παίζω μόνο γκολφ. Είναι καλό να ξέρουμε πού είμαστε και τί μας αρέσει. Για να παίξω γκόλφ όμως, χρειάζομαι γκόλφερς, που να γνωρίζουν τους κανόνες. Επειδή πρόσεξα ότι σχεδόν κανένας δεν είχε ιδέα, και επειδή είδα ότι το φόρουμ είχε μόνο ένα σχετικό νήμα και μάλιστα πολύ παλιό, σκέφτηκα να βοηθήσω λίγο την κατάσταση. Στην ουσία ξέρω ότι ματαιοπονώ και ότι πρόκειται για μία μη αναστρέψιμη κατάσταση. Υπάρχουν γκόλφερς και για μένα, απλά πρέπει να τους ψάξω αλλού, όχι εδώ. Εδώ, δεν έχει.

Τέλος, τα πρωτόκολλα έχουν την εξής σημασία για μένα: πρώτον μου χαρίζουν την γαλήνη που τόσο αναζητώ μέσα σε μία σχέση. Επειδή πάσχω από μία τρομακτικά μεγάλη συσσώρευση ενέργειας, η οποία δεν ξέρω από πού προέρχεται (αν και υποπτεύομαι ότι είναι η ανέκφραστη επί σειρά ετών λιμπίντο), μία ενέργεια η οποία είναι ουσιαστικά άναρχη, απείθαρχη και άνευ ουδεμίας κατεύθυνσης, έχω πραγματικά ανάγκη από το πρωτόκολλο για να επιβιώνω και να είμαι δημιουργική και χρήσιμη στη σχέση, αλλά και για να είναι η σχέση βιώσιμη. Έχω ανάγκη από ξεκάθαρα do and don'ts, ανταμοιβές και ποινές, δημιουργία και διατήρηση της ασυμμετρίας και φυσικά το τελετουργικό κομμάτι που ανταποκρίνεται στη φαντασία μου για να μπορώ να συνενώσω το φανταστικό με το πραγματικό και να καυλώσω κι εγώ το καημένο, όσο θέλω κι όχι ψίχουλα. Έχω ανάγκη από τα honorifics, από το conditioning, το orgasm control, το καθημερινό κλείσιμο στο κλουβάκι για λίγη ώρα, τα καθημερινά tasks που με βοηθούν να αναδιπλώνομαι μέσα μου και να βρίσκω τον εαυτό μου, το ποια είμαι πέραν πάσης αμφιβολίας, την αίσθηση ότι είμαι κρεατάκι με τρυπούλες κ.ο.κ. Στο φλου δεν μπορώ να κάνω τέτοια σχέση. Ποιος μπορεί; Έκανε ποτέ κανείς M/s σχέση στο φλου;

Προφανώς είμαι relic...Ε, δεν πειράζει, μπορεί και να πιάσω τιμή αντίκας σύντομα... 

 

Απάντηση: Διαδικαστικές Δομές

Θ'ακουστω αιρετικη αλλα ευχομαι να υπηρχαν ξεκαθαροι κανονες. Οχι τοσο για να προστατευομαι, οσο γιατι μ'ερεθιζει περισσοτερο η ιδεα. Θα ηξερα τι να περιμενω, σαφως περισσοτερο απο τωρα και θα ηταν για μενα πιο ευκολο να τολμησω αυτα που δε τολμω ορισμενες φορες. Κυριως ομως επειδη μ'ερεθιζουν οι κανονες και τα πρωτοκολλα. Και οχι μονο στο βδσμ. Θα ηθελα να υπηρχε πρωτοκολλο οσον αφορα το φλερτ, τις γνωριμιες, την προσεγγιση, την συμπεριφορα των δυο φυλων. Ενα μοντερνο ιντερπρετεσιον φυσικα.
That's just me of course. Hopeless romantic.

 

Απάντηση: Διαδικαστικές Δομές

Ακριβως ντορα. A life of peace, passion and purpose...

cassie