Δεν με εκφράζει η πολυγαμία.Είμαι εκτός BDSM ?

Απάντηση: Δεν με εκφράζει η πολυγαμία.Είμαι εκτός bdsm?

Aυτό μάλλον πηγαίνει στο νήμα : "σιχαίνομαι το βίτσιο σου.."

 

Απάντηση: Δεν με εκφράζει η πολυγαμία.Είμαι εκτός bdsm?

Aυτό μάλλον πηγαίνει στο νήμα : "σιχαίνομαι το βίτσιο σου.."

 

Απάντηση: Δεν με εκφράζει η πολυγαμία.Είμαι εκτός bdsm?

χμμ τσεκάπ και αντιβίωση ακούω...
μήπως πρέπει να αρρωστήσω?   

 

Απάντηση: Δεν με εκφράζει η πολυγαμία.Είμαι εκτός bdsm?

Την προηγούμενη φορά πήρες την αντιβίωση σε χάπι..., τώρα όμως θα την πάρεις σε ένεση και θα πονέσεις... 

 

@elfcat,

Να σημειώσω μερικά πράγματα αναφορικά με το post σας #140.

Αν δεν κάνω λάθος, οι πολλαπλές σεξουαλικές σχέσεις με ανάλογο μεταξύ τους συναισθηματικό έρμα ονομάζονται polyamory, και το polyamory διαφέρει από την πολυγαμία.

Εκτιμώ το polyamory ως θεωρητική πρόταση για την δημιουργία διαπροσωπικών σχέσεων και θεωρώ ότι ενδεχομένως αφορά σε πολύ υψηλές μορφές πολιτισμού. Αποδέχομαι όμως και το γεγονός ότι εγώ τουλάχιστον είμαι καμένο χαρτί: έχω δεχθεί υπερβολικά συστηματική εκπαίδευση από τη στιγμή της γέννησής μου και εντεύθεν από τον παρών πολιτισμό ο οποίος δοξάζει την μυστικιστική φύση του Έρωτα ως μια από τις ελάχιστες χαραμάδες προς το προσφιλές μου τρίπτυχο: Αλήθεια-Ελευθερία-Ασφάλεια. Έτσι, θα ήμουν ψεύτρα αν έλεγα ότι είμαι σε θέση να μπω σε καθεστώς polyamory. Στο μέτρο του δυνατού βέβαια, προσπαθώ να διατηρώ τις σχέσεις μου που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «ερωτικοσεξουαλικές» (δλδ. όσες δεν είναι ΜΟΝΟ σεξουαλικές) σε ένα εξανθρωπισμένο επίπεδο. Με απλά λόγια, προσπαθώ να μην παύω να διακρίνω τη μοναδικότητα της σχέσης μου με καθέναν από αυτούς τους ανθρώπους και να την τιμώ δεόντως.

Ωστόσο, ο Έρως είναι Έρως και τις σπανιότατες φορές που προκύπτει συσπειρώνεται σαν βέλος και απευθύνεται αυστηρά σε ένα και μόνο πρόσωπο. Συνεπώς, προσπαθώ να είμαι έντιμη προς όλα τα σκέλη του τριπτύχου μου: μου αρέσει το σεξ με διάφορα πρόσωπα, δεν επιθυμώ να περιορίζομαι ως προς αυτό και ο Εραστής μου παραμένει εκλεκτός ανεξάρτητα από τις σεξουαλικές μου δραστηριότητες (επαναλαμβάνω: όντας επίσης ενήμερος για τον βαθμό που ΚΑΙ αυτές διατηρούν κάποιο συναισθηματικό έρμα). Το ίδιο αναγνωρίζω και γι’ αυτόν.

Να σημειώσω εδώ ότι πέρα από την πολιτισμική διαμόρφωση της έννοιας του Έρωτα (αχ Dolmance, πόσο μου λείπετε κάτι τέτοιες στιγμές!), διατηρώ και ορισμένους προβληματισμούς ψυχαναλυτικής φύσεως, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα που ίσως ξεχειλώσει τούτην, οπότε ας κρατηθούμε σε αυτό το πλαίσιο.

Θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις σας επ’ αυτών.

 

Ακριβώς!!! ..και αναλύω.
Πολυγαμικός δεν χαρακτηρίζεται μόνο κάποιος που διατηρεί δύο ή και περισσότερες σχέσεις ταυτόχρονα, αλλά και εκείνοι που αρέσκονται στην αλλαγή συντρόφων (νομίζω ότι το ανέφερε και ο vautrin χωρίς να είμαι σίγουρη).
Λαμβάνοντας λοιπόν αυτό υπόψη και βάζοντας και τον εαυτό μου μέσα στο παραπάνω πλαίσιο, από προσωπικά βιώματα κατέληξα στο ότι η μονογαμία τελικά σαφώς και υφίσταται αλλά αποτελεί εξαίρεση του κανόνα.
Θα επιχειρήσω να σκεφτώ φωναχτά και ας μου σούρετε ό,τι θέλετε...
Όταν είμαι με κάποιον Κυρίαρχο θέλω να είναι εξηγημένος από την αρχή.
Άρα εφόσον έχω επιλέξει να είμαι μαζί του, πρέπει και θέλω να το διαχειριστώ. Μπορεί να ακουστεί εγωιστικό αυτό και καθόλου ανιδιοτελές αλλά είναι μία αλήθεια που λίγοι τολμούν να τη φανερώσουν ακόμα και στον εαυτό τους! Όσο λαμβάνω από τον Κ μου αυτά που με καυλώνουν, αυτά που με κάνουν να παραμένω ΕΓΩ και αυτά που με κάνουν να νίωθω ασφαλείς, τότε ας πάει και με εκατό λίγο με νοιάζει. Αν όμως κάποια στιγμή σταματήσω να λαμβάνω όσα με ολοκληρώνουν και κατά συνέπεια σταματάω να θέλω και να ικανοποιώ, τότε δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσει να υφίσταται η οποιαδήποτε σχέση.
Ξεκαθαρίζω πως τα παραπάνω είναι καθαρά δικές μου θέσεις γύρω από το θέμα.
Όσο για σένα Astrovroxi μου, όποιος σε πει μονόχνωτη θα έχει να κάνει μαζί μου 
Συμβουλή δεν μπορώ να σου δώσω, μόνο εσύ αντιλαμβάνεσαι πλήρως τα συναισθήματα σου
κι εσύ είσαι αυτή που στο τέλος θα πάρεις τις όποιες αποφάσεις.
Το μόνο που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι το εξής:
Μην προσπαθήσεις να αλλάξεις κανέναν αλλά και το σημαντικότερο...μην αλλάξεις για κανέναν!!!

 

 

Απάντηση: Δεν με εκφράζει η πολυγαμία.Είμαι εκτός bdsm?

Με συγχωρείτε κυρίες μου αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να σας καλύπτουν ΟΛΑ τα υπόλοιπα σε μια σχέση όταν πληροφορείστε ότι το άτομο με το οποίο σχετίζεστε έχει να δόσει και ΑΛΛΑ.

Άμεσα η ψυχή σας θα αναζητήσει και αυτά τα άλλα και η κάλυψη της προηγούμενης στιγμής θα είναι πλέον παρελθόν.

Βιολογικό αντανακλαστικό, λένε οι "αντίπαλοι", λέω εγώ τώρα, η πολυγαμία.

Πλεονέκτημα επιβίωσης, από την άλλη, να μη μοιράζεται κανείς αυτό που έχει και ουσιώδες αντανακλαστικό να τα θέλει όλα για τον εαυτό του και μόνον όταν δεν γίνεται αλλιώς να παραχωρεί και πάλι, ει δυνατόν έναντι ανταλλαγμάτων.

Οπότε; Εκτός και αν...

(συνεχίζεται μόλις προλάβω   )

 

Δεν μου έχει ξανατύχει να βρίσκω εξίσου αξιέπαινα δυο σχόλια που εμφανώς διαφωνούν μεταξύ τους. Διχασμένος ανάμεσα σε elfcat και camera obscura θα επιχειρήσω να δω τη πολυγαμία από τη σκοπιά ενός πολυγαμικού.


Δηλαδή, μωρό μου εσένα αγαπώ, εσένα θέλω ψυχικώς και συναισθηματικώς, με καλύπτεις απόλυτα, είσαι ο άνθρωπός μου αλλά σωματικώς ε, δεν με καλύπτεις και τόσο, δεν μου αρκείς, επιθυμώ και άλλες.


Ούτε και μένα με βρίσκει σύμφωνο ο διαχωρισμός σώματος και ψυχής, η σεξουαλική έλξη είναι ενιαία. Νομίζω όμως πως ο πολυγαμικός σκέφτεται θετικά κι όχι αρνητικά. Τι εννοώ: αν όντας σε σχέση με την Κούλα πηδήξω ή σχετιστώ και με την Ρούλα, τούτο δεν σημαίνει ντε και καλά πως η Κούλα δεν με καλύπτει, πως είναι ανεπαρκής, άσχημη, ξενέρωτη, κρυόκωλη κλπ. Μπορεί να σημαίνει κάλλιστα κάτι άλλο: πως δηλαδή όπως βρίσκω την Κούλα έξυπνη, σέξι, ελκυστική, το ίδιο έξυπνη, σέξι κι αισθησιακή βρίσκω και την Ρούλα. Σκέφτομαι τι μου αρέσει στη Ρούλα κι όχι τι με χαλάει στη Κούλα.

Αυτό θα έπρεπε να είναι μια απλή, σχεδόν αυταπόδεικτη αλήθεια, στην πραγματικότητα όμως αποτελεί την αιχμηρή γωνία της πολυγαμίας που ενοχλεί αρκετούς. Ενοχλεί επειδή στραπατσάρει τη ρομαντική ψευδαίσθηση της μοναδικότητας που καλλιεργούμε για τους εαυτούς μας, ψευδαίσθηση που βρίσκει πρόσφορο έδαφος ν’ αναπτυχθεί στα πλαίσια μιας μονογαμικής σχέσης. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να παραδεχτούμε πως εκτός από μας, (που φυσικά ήμαστε γαμάτοι), υπάρχουν χιλιάδες άλλα αξιέραστα πλάσματα στον κόσμο;

Μου αρέσουν οι γυναίκες. Όχι όλες, αλλά πολλές. Έχω γνωρίσει γυναίκες όμορφες, ευφυείς, χαρούμενες, μορφωμένες, ερωτικές, κι άλλες δοτικές, τρυφερές, περιποιητικές. Μου αρέσουν ακόμη κι όταν δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα για ανταπόδοση. Σκέφτομαι πως είμαι χαζός που τ’ ομολογώ και πως έτσι περιορίζω και τις λίγες πιθανότητες που έχω να βρω έναν (ή δύο   ) ερωτικούς συντρόφους. Νιώθω όμως την υποχρέωση να το κάνω: η πολυγαμία όπως την αντιλαμβάνομαι, είναι εκλεκτική αλλά ειλικρινής, γενναιόδωρη και δίκαιη, αναγνωρίζει στον έτερο τα ίδια δικαιώματα που διεκδικεί για τον εαυτό της. Πάνω απ’ όλα όμως είναι ένας φόρος τιμής στο γυναικείο φύλο.

 

Απάντηση: Re: Δεν με εκφράζει η πολυγαμία.Είμαι εκτός bdsm?

Δεν ειμαι μονογαμικη επειδη παυω καποια στιγμη να βρισκω αλλους περαν του συντροφου μου, γοητευτικους και θελκτικους. Η μονογαμικοτητα οπως την καταλαβαινω εγω ξεκιναει με το πως νιωθω απεναντι στον Α. και συμπαρασυρει την σεξουαλικη μου συμπεριφορα. Δεν προηγειται η σεξουαλικη αποκλειστικοτητα της συναισθηματικης κατ'εμε.

Μ'ενδιαφερει περισοτερο να καταλαβω το ποσο γρηγορα και γιατι "κλειδωνω" σε εναν και μονο συντροφο.

 

Απάντηση: Re: Δεν με εκφράζει η πολυγαμία.Είμαι εκτός bdsm?

@camera obscura

 

@elfcat,

Σας ευχαριστώ θερμά για την διεξοδική απάντηση πάνω σε ένα θέμα που μου είναι εξαιρετικά προσφιλές καθώς η συζήτησή του αναγκαστικά εκτείνεται σε ένα τεράστιο φάσμα, από την ψυχολογία ως την πολιτική.

Ένα από τα πράγματα που προσπάθησα να μουρμουρίσω (τόσο επειδή δεν έχω βεβαιωθεί επ’ αυτού, όσο και επειδή όταν τίθεται ανοιχτά προκαλείται πανικός αντί για ψύχραιμη συζήτηση), ήταν ότι ίσως ο Έρωτας να είναι κοινωνική κατασκευή. Δεν ανατρέχω καν στην «φύση» γιατί εκεί θα γινόταν της τρελής στο νήμα… Λέω όμως, ότι σε έναν διαφορετικό πολιτισμό, με άλλες συνιστώσες, ενδεχομένως ο Έρωτας όπως τον ξέρουμε (ολοκληρωτική εκχώρηση ενός προς έναν) να μην είχε λόγο ύπαρξης. Δεν το κρίνω αυτό ως καλό ή κακό, γιατί δεν ζούμε σε μια τέτοια κοινωνία και αμφιβάλλω αν μπορούμε να την διανοηθούμε καν. Απλώς το αναφέρω σαν μια πιθανότητα.

Ένα μεγάλο πρόβλημα στις συζητήσεις περί Έρωτος, είναι ότι δυσκολευόμαστε πολύ να διακρίνουμε τις ψυχολογικές από τις κοινωνικές του παραμέτρους. Για παράδειγμα, υπάρχουν ορισμένοι που ισχυρίζονται ότι έχουμε μάθει να ερωτευόμαστε και να επιθυμούμε ΕΝΑΝ άνθρωπο, καθώς αυτό στηρίζει έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του καπιταλισμού που είναι η πυρηνική οικογένεια. Με άλλα λόγια, είναι αυτό που νιώθουμε μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη ή μια κοινωνικά εκμαθημένη συμπεριφορά; Δεν έχω τις απαντήσεις καθώς μετέχω σ’ αυτό στο συναίσθημα, και ως γνωστόν είναι πολύ δύσκολο να είσαι ψύχραιμος (για να μην πω «αντικειμενικός» και γελάσει και το παρδαλό κατσίκι) όταν είσαι ταυτόχρονα παρατηρητής και (αυτό)παρατηρούμενος.

Έτσι, προσπαθώ με περισσή ταπεινότητα να προσδιορίσω τον μικρό δικό μου Έρωτα μέσα στην επικράτεια του μεγάλου Έρωτα που είναι εκεί έξω, ζυμωμένος μέσα σε χιλιετίες αναπαραστάσεων. Να ξεκαθαρίσω πρώτ’ απ’ όλα ότι το ότι τάσσομαι υπέρ της πολυγαμίας δεν σημαίνει με κανέναν τρόπο ότι υποτιμώ το σώμα και δεν το λατρεύω όσο και το πνεύμα (θα μου επιτρέψετε να αποφύγω τον όρο «ψυχή» για λόγους αλλότριους της θεματικής αυτού του νήματος). Φυσικά δεν μου είναι άγνωστο το συναίσθημα που περιέγραψε με κρυστάλλινη ειλικρίνεια ο αγαπητός cider στο σχετικό νήμα που σας «κόλλησα» πάλι   : όταν δεήσει και ερωτευτώ δεν έχω μάτια, νου, καρδιά μα ούτε και σώμα γι’ άλλον. Επαναλαμβάνω όμως: προσπαθώ να διατηρώ έναν βαθμό ψυχραιμίας και τα μυαλά μου αεριζόμενα.

Θα μπορούσα να φέρω πολλά επιχειρήματα για το γιατί, αλλά θα σταθώ σε ένα μόνο: αυτό το απίθανο folie à deux που είναι ο Έρως, έχει άξονα πυροτεχνήματος. Συμβαίνει σπάνια και κρατά πολύ λίγο. Κι επειδή συμβαίνει αυτό έχω ανάγκη να ανταλλάξω τα μέγιστα. Όμως τα δικά μου μέγιστα δεν είναι η συμπεριφορά μου κατά την περίοδο που διαρκεί η «τρέλα», είναι πολύ περισσότερα, είναι μια δομή προσωπικότητας που διάβηκε πολλά ποτάμια σ’ αυτόν τον πλανήτη πριν προκύψει το «μοιραίον». Με άλλα λόγια το σενάριο είμαι δική σου, θέλω να είμαι τέλεια για σένα, πάρε με, πάρε με, κι όπου θέλεις βάλε με, σ’ αγαπώ, σε λατρεύω, είσαι το φως μου, η χαρά μου, ο λόγος που αναπνέω, όσο κι αν μου είναι προσφιλές, δεν μου είναι αρκετό. Επιθυμώ να είμαι παρούσα στον Έρωτά μου, ολοκληρωτικά παρούσα, άρα και ολοκληρωτικά παραδομένη με ουσιαστικό τρόπο, κι όχι μόνο να παραδίδω στο πρόσωπο που τον ενσαρκώνει την «τρέλα» μου.

Ένα από τα στοιχεία που με απαρτίζουν είναι η σεξουαλική μου τοποθέτηση. Μου αρέσει το σεξ, τυχαία και απρογραμμάτιστα ποθώ διάφορους ανθρώπους σε διάφορα επίπεδα, ποθώ αγνώστους για μια κίνηση, για ένα βλέμμα, για τη χροιά της φωνής τους, ποθώ φίλους για μια ακόμα έκφραση της αγάπης. Το γεγονός ότι αυτό μπορεί να αναστέλλεται σε καθεστώς τρελού Έρωτα, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και δεν το αναγνωρίζω. Επιπλέον, έχω D/s τοποθέτηση ως προς τον τρόπο που εκδηλώνεται η σεξουαλικότητά μου. Ούτε αυτό δεν μπορεί να σιγάσει, για να δώσω εδώ και μια συνοπτική απάντηση σε ερωτήματα του τύπου «θα μπορούσατε να κάνετε ερωτική σχέση με vanilla άτομα;».

Διάβασα με μεγάλη προσοχή την προσέγγισή σας πάνω στις κομβικές έννοιες που ανέφερα. Πράγματι, η ερμηνεία τους από τον καθένα μας είναι μείζον ζήτημα. Στέκομαι στην φράση σας «Και λέω ότι η δική μου αλήθεια είναι ότι μόνο σε ένα πλαίσιο πλήρους ερωτικής ασφάλειας, μπορώ να είμαι ερωτικά ελεύθερη» την οποία θεωρώ φράση-κλειδί. Με εμένα δεν συμβαίνει το ίδιο. Ως ελεύθερη εννοώ το ελεύθερα εκφραζόμενη, δηλαδή το να μπορώ να καθομολογώ κάθε όψη της προσωπικότητάς μου και αυτή να γίνεται σεβαστή (κι αυτό μου δημιουργεί την ύστατη ασφάλεια). Προσοχή, δεν είπα αποδεκτή, αυτό δεν είναι απαραίτητο, είπα σεβαστή.

Όσο για το τελικό σας ερώτημα, θεωρώ ότι είναι ρητορικό. Γιατί αν ο Έρωτας δεν μας αλλάζει, τότε δεν υφίσταται καν. Απλώς έχω τη βεβαιότητα ότι ποτέ δεν θα ερωτευόμουν εκείνον που θα μου έλεγε «και μην διανοηθείς καν να γαμηθείς με άλλον γιατί μαύρο φίδι που σ’ έφαγε» (μάρτυς μου το ερωτικό μου παρελθόν έως τούδε). Κι αυτό γιατί σ’ αυτήν την κουβέντα δε συζητήσαμε καθόλου ποιος πελάζει ποιον, πώς, και κυρίως, γιατί.  

ΥΓ. Άμα θέλετε να είμαστε φίλες, σας παρακαλώ μη μου προγκάτε τον vautrin. Τον έχω τοποθετήσει στο απυρόβλητο λόγω καρατσεκαρισμένης σοβαρότητας! ΟΚ;

 

Re: Απάντηση: Re: Δεν με εκφράζει η πολυγαμία.Είμαι εκτός bdsm?