Αναμνήσεις

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.

Είμαστε μια γενιά σε αναμονή. Περάσαμε την παιδική μαs ηλικία περιμένονταs.

Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρεs μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρεs μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακέs έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με τnν αναμονή...

Κοιτάζονταs πίσω είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί...

Εμείs ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείαs και αερόσακουs. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο τns τουριστικής θέσης». Ανεβαίναμε στα ποδnλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτοστόπ, καβαλάγαμε μοτοσυκλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ηταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίεs.

Ακόμα και τα παιχνίδια μαs ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρεs κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένο. Παίζαμε μακριά γαιδούρα και κανείς μαs δεν έπαθε κήλn ή εξάρθρωση.

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους.
Κανείς δεν μπορούσε να μαs βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μαs και δεν υπήρχε κανέναs νόμοs για να τιμωρήσει τous «υπεύθυνουs».

Ανοίγαμε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρεs και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτόs σου. Είχαμε καυγάδεs και κάναμε καζούρα ο έναs στον άλλον και μάθαμε να το ξεπερνάμε. Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν είμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιοs από εμάs να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.

Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μαs δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρεs στο σχολείο και οι μnτέρεs μαs το αντιμετωπιζαν πλένοντάs μαs το κεφάλι με ζεστό ξύδι...

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίεs με ήχο surround, υπολογιστέs ή Internet... Εμείs είχαμε φίλουs...
Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.

Περνούσαμε τη μέρα μαs έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μαs από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδεs μπάλεs ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τoυς πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρεs και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι, δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μαs επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώνταs μέχρι τα σπίτια των φίλων και τoυς φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τουs γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίs κανέναν υπεύθυνο! Πώs τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέροs έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.

Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθnτέs όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι... Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατελείωτες ώρεs στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30... Φτιάχναμε όμωs φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνονταs κουβέντα σε κάποιο chat room...

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία, υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια!
Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...

Σ΄ αυτό το νήμα γράφουμε απόψεις για το θέμα του νήματος, αλλά γράφουμε και δικές μας αναμνήσεις, όποιες και να είναι αυτές.

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

αλλοτινες μου εποχες αλλοτινοι μου χρονοι ,
με συγκινησες παλιοπαιδο..
ετσι ακριβως μεγαλωσα , ζω απο τυχη κι εγω και οι φιλοι μου
τα ειπες σχεδον ολα , μεχρι 15 ετων γυριζα ολη μερα στους δρομους και τις ρουγες
κανεις δεν μου επιτεθηκε κανεις δεν με εκλεψε κανεις δεν με βιασε,
αναγκαστικα "μαζευτηκα" γιατι επρεπε να διαβασω για τις εισαγωγικες.
τρυπημενα κεφαλια , σκισμενα γονατα , ανοιγμενες μυτες ολα με νερο εφευγαν
και δεν τολμουσα να το πω στην μητερα γιατι τις "αρπαζα" κι απο πανω .
με νοσταλγια κοιταζω τα σημαδακια που μου αφησαν στο σωμα μου αυτες οι πληγουλες
που πριν προλαβουν να κλεισουν ξανανοιγαν , πληγουλες σωματικες και καμια ψυχικη απο εκεινη την εποχη , νασαι καλα Περη μου που μου τα θυμισες!

 

Σας παραθέτω κάτι που με συγκίνησε διαβάζοντάς το:

Αφιερωμένο στη γενιά μου... Γενιά της ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ του 80... από 1980 μέχρι 1989​

Είμαστε ακόμα από 19 εώς 28... δηλαδή στη καλύτερη ηλικία... Θα θέλαμε να θυμόμαστε τις μουσικές εκείνης της εποχής αλλά ήμασταν πολύ μικροί για να έχουμε τέτοιες αναμνήσεις (αν και το Sweet Dreams των Eurithmics ηχεί ακόμα στα αυτιά μας, γιατί μπορούσαμε να έχουμε γλυκά όνειρα)... Ήμασταν στην τελευταία δεκαετία που προλάβαμε Κρυφτό, Κυνηγητό, Κλέφτες κι Αστυνόμους κ.α. ...Βλέπαμε Στρουμφάκια, Thundercats, Κabamaru και Candy Candy και όχι Pokemon, Digimon και Yu Gi Oh...

Παίζαμε με Playmobil και LEGO και όταν θέλαμε ποδόσφαιρο υπήρχε ακόμα κάποια αλάνα να μας δεχθεί... Τρώγαμε καραμελάκια ΡΕΖ, γαριδάκια Extra και Φοφίκο... Βλέπαμε εκπαιδευτική τηλεόραση στην ΕΡΤ1 και Φρουτοπία και του κουτιού τα παραμύθια... Επίσης κάναμε ακόμη παιδικά πάρτυ στα σπίτια μας και δεν τρέχαμε σε κάθε τυχαίο παιδότοπο...

Δεν γεννηθήκαμε μέσα στην Τεχνολογία αλλά την ανακαλύψαμε σε μία καλύτερη ηλικία - χωρίς να είναι η μοναδική επιλογή διεξόδου μας από την καθημερινότητα...Τις πρώτες πορνό ταινίες τις βλέπαμε σαν κλέφτες στο Βίντεο του Μπαμπά, όχι όπως τώρα που με ένα κλικ τα παιδάκια βρωμίζουν την ψυχή τους...Ακούγαμε τη φωνή του άλλου όταν παίρναμε τηλέφωνο μέχρι που μας έφαγαν τα SMS...

Παίρναμε εκατομμύρια φακελάκια με αυτοκόλλητα Panini και όταν μας τύχαινε κάποιο σπάνιο το δείχναμε σε όλο το σχολείο...Παίρναμε κουλούρια και λουκουμάδες με ζάχαρη από το κυλικείο και όχι τυποποιημένες τυρόπιτες...Τρώγαμε Κουκουρουκου και Σοκοφρέτες...Κάναμε ψεύτικα τατουάζ από τις τσίχλες...Διαβάζαμε Μπλεκ και Σούπερ Κατερίνα... με αγνά μέχρι τότε μηνύματα...και όχι πως θα σου κάτσει η φίλη του φίλου σου...

Τρώγαμε την Φάτσα Μπανάνα από την ΕΒΓΑ και τις γρανίτες Turbo πριν τις καταργήσουν...Τρώγαμε ακόμη σπιτικό φαγητό... Πρωτοχρονιά και Ανάσταση καθόμασταν με την οικογένεια μας και δεν τρέχαμε 00.01 στο πρώτο κλαμπ να τσακίσουμε Mojito, space kai Cuervo...Ζήσαμε και πρωταθλήματα άλλων ελληνικών ομάδων (και όχι μόνο του Ολυμπιακού Eye-wink ...Είδαμε τα πρώτα Χρυσά σε Ολυμπιακούς αγώνες με την Βούλα Πατουλίδου και τον Πύρρο Δήμα...

Τραγουδήσαμε κομμάτια της Χαρούλας, της Αρβανιτάκη αλλά και της Άννας Βίσση που ήταν απίθανα...Καταφέραμε ίσως να δούμε μια φορά στη ζωή μας την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο σανίδι...Είδαμε σε πρώτη εκτέλεση απίθανες σειρές ... από το Εκμέκ Παγωτό και τους Απαράδεκτους μέχρι τις Τρεις Χάριτες και τους Μεν και Δεν...Ξέραμε μόνο τη Μπαλαρίνα και το Μύλο στα Λούνα Παρκ και δεν μας έφευγε η ψυχή στα 3G...Μας έδιναν ένα πεντοχίλιαρο οι γιαγιάδες και οι παππούδες και νιώθαμε ευτυχισμένοι... Δεν ήμασταν μουρτζούφληδες όπως τώρα που αν πάρουν 20 ευρώ κοιτάζουν με μισό μάτι...Δεν είχαμε ανάγκη να γίνουμαι ΕΜΟ γιατί ζούσαμε με ευτυχία...

Ακόμα και το Game Boy δεν μας έκλεινε στο σπίτι... το παίρναμε και τρέχαμε έξω να το μοιραστούμε με τους φίλους μας...Γράφαμε ακόμη ραβασάκια και δεν κάναμε comment σε Hi5...Βγαίναμε με τα ποδήλατα στο δρόμο και δεν κινδυνεύαμε τόσο...Βλέπαμε τα Νιτζάκια σε βιντεοκασέτες και βλέπαμε και μαζεύαμε τους Κατσίστες--- απίστευτε Χαλ Χόγκαν και Ντόλαρ μαν...Θυμάστε τους Ευχούλιδες? Χάρρυ Κλύν σόου και Δέκα Μικροί Μήτσοι... Παίρναμε τα μικρά μερεντάκια με το πλαστικό κουταλάκι και όταν πρωτοκυκλοφόρησαν τα κρουασάν είχαμε ψαρώσει...Κόντρα Πλακέ, Τροχός της Τύχης, Μέγκα Μπάγκα, 'Αλλα Κόλπα (Ά ρε Βλάσση)... Τα σόου της Ρούλας Κορομηλά και το Ciao Ant1...Ghostbusters- Karate Kid - ET - Home Alone - Γκούνις - Σεξογήινη (Ποιός δεν είχε κολλήσει με την Κίμ Μπάσιτζερ Carousel και Disney club στο Mega...

Παίζαμε Μήλα - Σχοινάκι - Μακριά γαϊδούρα. Βλέπαμε Transformers - GIJo - Rambo - Αστυνόμο Σαΐνη. Προλάβαμε όλη την εξέλιξη του Χτυποκάρδια στο Μπέβερλυ Χιλς και το Baywatch καθώς και τον Ιππότη της Ασφάλτου...Τραγουδήσαμε "Το νού σου κύριε οδηγέ" και χορέψαμε λαμπάντα...

Πίναμε SINALCO...To θυμάστε ρε παιδιά; Πηγαίναμε στα "Ηλεκτρονικά" και παίζαμε Super Mario, Sonic, Mortal Compact, Streetfighter, Bubble Bubble, Tetris, Arcanoid, Top Gun και στα πλοία τρέχαμε να βρούμε που τα έχουν κρυμμένα...Οι γονείς μας δεν ανησυχούσαν αν θα γυρίσουμε σώοι όπως τώρα... Ματώναμε τα γόνατα μας και συνεχίζαμε το παιχνίδι...

Φορούσαμε μπότες Wermacht και μπουφάν FLY ενώ είχαμε μπλουζάκια με τον Fido Dido... Βλέπαμε Tom & Jerry, Looney toones, Bugs Bunny και Coyte με το Bippp Bippp... Θυμάστε τα καραμελάκια που όταν τα έβαζες στο στόμα ανατινάσσοταν; Και τη μόδα με τις τσίχλες Shock, το σπανάκι του Ποπάυ και τα τσιγάρα του Αστερίξ; Τρώγαμε Smarties...Παίζαμε Μπουκάλα και Θάρρος ή Αλήθεια...Πατούσαμε τα κουτάκια από τα αναψυκτικά και περπατούσαμε σαν να ήταν τακούνια...Παίζαμε με την Τσουλήθρα με τα πιγκουινάκια και με τα όπλα και τις μπάλες NERF...Κάναμε απίστευτες πλάκες με τις μπουγελόφατσες και τα μπουγέλα γενικά στα σχολεία...Βλέπαμε Μαγκάιβερ και Φλας...

Παίρναμε τα φακελάκια που είχαν τα πατίνια με διάφορες φιγούρες και τις Κωλοφωτιές (Πυγολαμπίδες)...Διαβάζαμε Ποπάυ και Τιραμόλα...Πίναμε Carnation και Dolca και τρώγαμε Veloutela της ΦΑΓΕ...Ντυνόμασταν Νιτζα, Καουμπόυ και Ρομπέν των Δασών τις Απόκριες και όχι Πίκατσου και Μπομπ Σφουγγαράκης... Ψάχναμε για αυτοκόλλητα και τάπες στα γαριδάκια...Είχαμε τα κλασσικά walkman με τα ακουστικά με το σφουγγαράκι στο πλάι και με το ζόρι χωρούσαμε στη τσέπη μας δύο κασέτες...Κάναμε κοπάνες για να παίξουμε ποδόσφαιρο και όχι για να πάμε στα WEB και στα InSpot...

Βλέπαμε το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι...Παίζαμε με τους Φωτεινούλιδες και την Πατατο-οικογένεια...Βλέπαμε Αυθαίρετους, Ρετιρέ και Μικρομεσαίους...Συνωστιζόμασταν στα Βίντεο Κλαμπ, για να πάρουμε κασέτες με τον Μουστάκα, τον Τσάκωνα, τον Ταμτάκο και τους νέους τότε Μιχαλόπουλο, Γαρδέλη, Ψάλτη και Στίβ Ντούζο...

Παίζαμε ακόμα με μπίλιες...Παίζαμε με τα καρτελάκια... αυτοκίνητα-πλοία-ΑεροπλάναΠαίρναμε τα φακελάκια με τις φάρσες, μελανό μάτι, σκουλήκια στο νερό, τρύπιο δάχτυλο και άλλα πολλά...Είχαμε τις χλαπάτσες...Πιάναμε 4-4 τα Μιράντα Παπαδοπούλου και τα βουτούσαμε στο γάλα...Bλέπαμε Power Rangers - Sailormoon - Batman - Spiderman - Dragonball...Τρώγαμε Derby της ΙΟΝ και τσίχλες Big Babol...

Το πρώτο μας ηλεκτρονικό το Atari και ακολούθησαν NES, Super Nintendo, Mega Drive...

Βλέπαμε Παντρεμένους με παιδιά και τσαντιζόμασταν που η μαμά μας ήθελε να βλέπει Ατίθασα Νιάτα και Τόλμη και Γοητεία(ακόμα το βλέπει εδώ και 28 χρόνια !)...Τρώγαμε τα λαστιχένια αρκουδάκια και τα μπουκαλάκια της Κόκα Κόλα...Παίρναμε την τσίχλα σωληνάριο και τα γλειφιτζούρια κραγιόν...Πηγαίναμε στα μηχανήματα που έβγαζαν τα μπαλάκια με τα δωράκια και είχαμε αγωνία τι θα πετύχουμε...

Τρώγαμε Φουντούνια- Δρακουλίνια- Πακοτίνια και Λόττο...Λέγαμε 6 αριθμούς για το νεόφερτο τότε Λόττο στους γονείς, αλλά ποτέ δεν μας κάθισαν ;( ...Παίρναμε Ξυστό και αν μας έπεφτε ένα κατοστάρικο, παίρναμε άλλο ένα και το χάναμε και αυτό...Είδαμε να ξεφυτρώνουν καρτοτηλέφωνα σε όλη την Ελλάδα και κάναμε συλλογή από τηλεκάρτες...Βάζαμε τα σπορτεξάκια με τα φώτα και είχαμε κολλήσει με τις τσάντες PAXOS...και ξερός...

Παίζαμε με στρατιωτάκια και τους αλεξιπτωτιστές με το πλαστικό αλεξίπτωτο... θυμάστε;Παίζαμε με τα πλαστικά βατραχάκια που έκαναν τον μυστήριο ήχο...Παίζαμε τον Γιατρό (τρελή φάση) και μπάσκετ μέσα στο σπίτι με τις κάλτσες...Βλέπαμε τον Διαμαντένιο κόσμο... με τα δωμάτια και στο τέλος με τη μπάλα με τα ασημένια χαρτάκια...Βλέπαμε το άλλο με το Πέτρινο άγαλμα στο τέλος που έκανε τις ερωτήσεις...Βλέπαμε το Φώτα παρακαλώ με τον Μποστατζόγλου και το παιδικό πρόγραμμα με τα κρυμμένα αντικείμενα στις παιδικές χαρές...Βλέπαμε Μάπετ Σόου...Παίζαμε το Φωτιά Φωτιά στη πέρα γειτονιά και Σ' αγαπώ Σ'αγαπώ που με βάζεις...

Τις καραμέλες γάλακτος ΚΟΚΟΣ και τα Blu...Tα σοκολατάκια Noiseta που προσπαθούσαμε να πάρουμε από τη φοντανιέρα της μαμάς...Το μπισκότο Choco bloom...Ροκάραμε με το Losing my religion από R.E.M. και συγκινηθήκαμε με το Nothing compares to you της Sinead o'Connor...

Πηγαίναμε ακόμα και βλέπαμε Καραγκιόζη και όταν με το σχολείο μας είχαν πάει να δούμε την Αρκούδα (Θυμάστε  είχαμε συγκινηθεί πολύ...Παίρναμε το μπλοκ με τις χειροτεχνίες και με το ασημόχαρτο και το χρυσόχαρτο φτιάχναμε στολίδια τα Χριστούγεννα...Βλέπαμε Παιχνίδια χωρίς Σύνορα...Είδαμε Michael Jordan και μαζεύαμε κάρτες ΝΒΑ...Τρώγαμε Lila Pause και Milka...Βάζαμε στο γάλα μας για να το πιούμε πιο εύκολα HEMO Caotonic και ήρθε η ώρα να αρπάξουμε το Nesquick...

Το πρώτο μας φιλί δίνονταν με ακούμπισμα των χειλιών και όχι κατευθείαν η γλώσσα στον ουρανίσκο...Τρώγαμε και τα ΤΙ & ΤΙ...Βλέπαμε μικρό μου Πόνυ και Αμποτ και Κοστέλλο...Τρώγαμε γλειφιτζούρια Chupa Chups και Boomer...Μαζεύαμε καπάκια από αναψυκτικά στα ταβερνάκια που πηγαίναμε με τους γονείς ενώ τώρα μαζεύουν τις μπίλιες από τα μπουκάλια που ανοίγουν...Θυμάται κανείς τις πορτοκαλάδες με το αλουμινένιο καπάκι;...

Τρώγαμε παγωτά ΑΓΝΟ με την φάτσα με την τσιχλομυτούλα...Πιάναμε τα καλαμάκια και βάζοντάς τα κάτω από τη μασχάλη, κάναμε τεχνητά Αέρια...Ακούγαμε Στέφανο Κορκολή, Οmega Vibes, Αλέξια και Κωνσταντίνα...Βλέπαμε το ΑΡΓΑ και το Μπίγκο με τον Νίκο Μαστοράκη...Είδαμε χιλιάδες σποτάκια εναντίων των Ναρκωτικών...Βρέχαμε χαρτοπετσέτες και τις πετούσαμε σε ακαθόριστες πορείες και όποιον έβρισκε...Παίζαμε με νεροπίστολα...Βλέπαμε τους Αστρομαχιτές να κυνηγούν τα Γκάγκς...

Βλέπαμε ακόμα Λευκά Χριστούγεννα, πριν οι εποχές γίνουν και αυτές ΕΜΟ...Παίρναμε το τριπλό πακετάκι με Μερέντα, Μπισκότα και μπαστουνάκια...Τρώγαμε 10 με τόνο...Τρώγαμε τυράκια BABYBEL και LA VAS QUI RIT(που το λέγαμε πάντα λαβάς τυρί)...

Διαβάζαμε Αλμανάκο και Σαΐνια...Τρώγαμε σοκολατίνες και Κορνέδες και όχι κρέπες Σοκό - Μπανά - Μπισκό...Στο γήπεδο παίρναμε ΚΩΚ και Σάμαλι...Περνούσε από τα σχολεία ο κλασσικός τύπος με το Σαλέπι...Τρώγαμε ακόμα παγωτό από τον πλανόδιο, που αν μας συμπαθούσε έβαζε και λίγο παραπάνω...Βάζαμε κολόνια Μυρτώ...

Λουζόμασταν με Johnson's όχι πια δάκρυα και βάζαμε τραυμαπλάστ με φιγούρες και ας μην είχαμε πληγή...Τρώγαμε Καραμπόλα, αλλά ανοίγαμε το δωράκι πριν φάμε το παγωτό...Μασούσαμε τσίχλες STIMOROL και Brooklyn...Λέγαμε ανέκδοτα με τον Τοτό και τους Πόντιους...και όχι με Ξανθιές. Προλάβαμε Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου και όχι τις τωρινές κόπιες τους, που μας βασανίζουν ανελέητα...Παίζαμε τα επιτραπέζια της ΜΒ όπως ΗΟΤEL, Μάντεψε ποιος, Το στοιχειωμένο σπίτι...Είδαμε τον Casper και τον Σκαθαροζούμη...

Περάσαμε την επιδρομή από ψείρες και κόνιδες, και όμως είμαστε εδώ...Το φάρμακο που είχαν οι μαμάδες βρωμούσεεε...Κάναμε γαργάρες με ACT μετά το τρίψιμο των δοντιών...Τρώγαμε σοκολάτες ΒRΕΑΚ και όταν βγήκε η λευκή με τα Corn Flakes είχαμε μείνει...

Eίδαμε το Αγάπη μου συρρίκνωσα τα παιδιά και λατρέψαμε τα Cheerios από την σκηνή με τον μπαμπά στο πιάτο...Τρώγαμε μπισκότα Rondo...και ανοίγαμε πρώτα να φάμε τη σοκολάτα ή τη βανίλια και μετά το μπισκότο...Λησμονήσαμε και την Φραουλοπατούσα της ΕΒΓΑ...Bλέπαμε τα Ρακούνς και τον Ντένις τον Τρομερό... Παράλληλα με το Για μπα Ντα μπα Ντου του Φρεντ από τους Flinstones που τα άκουγε μονίμως από την Βίλμα...Βλέπαμε την σειρά με το ανθρώπινο σώμα και το πως λειτουργεί ο οργανισμός...

Φορούσαμε σπορτέξ Strike και Mitsuko...Τις τσίχλες μπάλες ποδοσφαίρου και τα σοκολατένια κέρματα τα θυμάστε;...Τα μπαστουνάκια που είχαν μέσα καραμελάκια και στην κορυφή κάποιο ήρωα του Καραγκιόζη;...Οι μαμάδες φορούσαν μπλούζες με βάτες και λέγαμε ότι είναι σαν το Ρόμποκοπ...Τρώγαμε γκοφρέτα SMASH και Serenata...

Τα κοριτσάκια έπαιρναν Αλληλογραφίες με άρωμα και έτρωγαν γλειφιτζούρια με σχήμα πιπίλας... τώρα τρώνε... ας μη πω καλύτερα...Βλέπαμε Μικρή Λουλού - Ten Ten και τα Ρώσικα παραμύθια με την μυστήρια μουσική στην ΕΡΤ...Τα πατουσάκια που βάζαμε μέσα στο φακελάκι με τη ζάχαρη...Τα καραμελάκια TIC-TAC...

Τραγουδούσαμε το Μ'αρεσει να μη λέω πολλά και το Λιωμένο Παγωτό (που κολλούσε πάντα στο χέρι)...Ήμασταν κολλημένοι με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου...Βλέπαμε Sport Billy και ΗΕ-ΜΑΝ...Κάναμε μανία τα παπούτσια All STAR και τα Dock Martins... ενώ τα αγοράκια μόνο Boxer...Bλέπαμε το Legends of the Hidden Temple με τις ομάδες των παιδιών...που έμπαιναν στο ναό...

Κλέβαμε από το πορτοφάλι της μαμάς και όχι του γείτονα..Το σεξ, ήταν ταμπού και κουβέντα στα κρυφά...Κάθε βράδυ λέγαμε "Καληνύχτα" ένας, ένας και αν δεν τελειώναμε, δεν κοιμόμασταν...Κοιμόμασταν σε φίλους Σαββάτο βράδυ και το κανονίζαμε από την Κυριακή...Η γιαγιά τις Κυριακές, έφτιαχνε γλυκό νεράτζι. Και ναι, μας άρεσε...

Όταν μας επισκεπτόταν κάποιος, δεν τον κοιτούσαμε στα χέρια...Αγοράζαμε καινούρια τετράδια και κάθε χρόνο ορκιζόμασταν ότι θα τα κρατήσουμε καθαρά. 2 βδομάδες μετά είχαν γεμίσει στιχάκια και μηνύματα με τον διπλανό...Παίζαμε με πλαστελίνες και PLAY DOH...Ο μπαμπάς στο αυτοκίνητο άκουγε Δήμου, Μάνου και Scorpions.

Όταν βλέπαμε προφυλακτικά και τράπουλές με τσόντες, κοκκινίζαμε...Θεωρούσαμε πορνό την "Γαλάζια Λίμνη"...Παίρναμε κιμωλίες από τον πίνακα του σχολείου... και λερώναμε ο ένας τον άλλο...Ερωτευόμασταν και το μάθαινε όλο το τμήμα...Αργήσαμε να μάθουμε το πώς γίνονται τα παιδιά...ενώ τώρααα...Βλέπαμε το λικέρ στο σύνθετο του σαλονιού και δοκιμάζαμε...Χορεύαμε ακόμη μπλουζ στα πάρτυ...Οι γιαγιάδες μας φορούσαν μαντίλες και έφτιαχναν πίττες ενώ τώρα τις πετυχαίνεις στο ΖΑΡΑ και στα ΛΑΚ...

Τις Κυριακές, σηκωνόμασταν απο νωρίς για να προλάβουμε τα "παιδικά"...Ζητούσαμε ακόμη για δώρο αυτοκινητάκια τα αγόρια και κούκλες τα κορίτσια...ενώ τώρα ζητούν το νέο Grand Theft Auto για το PSP...Ζωγραφίζαμε ακόμη σε χαρτί και όχι με προγράμματα στο Linux, Mac ή VISTA...

Τι μόδα με τους πολύχρωμους πηλούς στα σχολεία, τη θυμάστε; ...Κρεμούσαν οι μαμάδες τη ΒΑΠΟΝΑ στις ντουλάπες και εμείς επηρεασμένοι από τη διαφήμιση φωνάζαμε...θα τη κρεμάσει...Τα μακρόστενα σωληνάρια που τα κουνούσαμε και βγάζαμε με το κυκλάκι τις φούσκες; ...Τα παιχνιδάκια με τη μπιλίτσα που προσπαθούσαμε να βρούμε την τρύπα...Είχαμε κολλήσει τη μανία με τον πολύχρωμο κύβο του Ρούμπικ...Φτιάχναμε ακόμη παζλ και οι γονείς μας τα έκαναν κορνίζες...

Είχαμε δει όλοι φαντάζομαι τη Γοργόνα και τη Ροξάνη με την Ντάρυλ Χάνα...Τα κουτάκια της Πεπσι με τα διάφορα σχέδια τα θυμάστε; ...Τα τρελομπαλάκια τα οποία τα πετούσαμε και τα βρίσκαμε ένα τετράγωνο πιο κάτω...Τα πανηγύρια στο χωριό που πηγαίναμε μια φορά το χρόνο και τρώγαμε ότι παραδοσιακό υπήρχε...Τη μανία με τα ΓΙΟ-ΓΙΟ...Τα ζελεδάκια του Λάβδα που τα παίρναμε με τα σακουλάκια και τις μακρόστενες καραμέλες με τα φρούτα...Τη πίτσα που τη τρώγαμε σπάνια και κάναμε γιορτή κάθε φορά που μαθαίναμε ότι οι γονείς θα μας πάνε σε πιτσαρία...

Παίζαμε με τα αυτοκινιτάκια που για να μετακινηθούν τους βάζαμε ένα κέρμα...Θυμάστε τα VIEWMASTER? Το ζαχαρούχο γάλα Βλάχας και το τρέξιμο που κάναμε για να προλάβουμε μια κουταλιά πριν το βάλει όλο στο γλυκό η μαμά...Τις Χριστουγεννιάτικες καρτέλες με τους αριθμούς που είχαν σοκολατάκια από πίσω...Οι γιαγιάδες μας έφτιαχναν πίττες και κουλουράκια, τώρα φτιάχνουν τα νύχια και τα μαλλιά τους...

Κλείνοντας τα ματιά μου γίνομαι πάλι μικρό παιδί… μπορεί να δακρύζω με όλες αυτές τις αναμνήσεις που πέρασαν και έφυγαν… αλλά και μονό που τις έζησα όταν ανοίγω τα ματιά είμαι με ένα χαμόγελο καρφωμένο στα χείλι…Κάθε στιγμή που περνάει μου έρχονται ακόμα περισσότερα στο μυαλό…Πόσο αθώοι ήμασταν…Βρισκόμαστε στο μεταίχμιο από την αθωότητα στην πλήρη ενοχή… αλλά τουλάχιστον μας έχουν μείνει κάποια σωσίβια από τα παιδικά μας χρονιά και μπορούμε να βλέπουμε πιο θετικά τα πράγματα που μας συμβαίνουν…

5, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45, 50, 55, 60, 65, 70, 75, 80, 85, 90, 95, 100…Φτου και βγαίνω…Βγαίνω από την καθημερινότητα και γίνομαι πάλι παιδί… Γιατί είμαι ευτυχισμένος που γεννήθηκα αυτή τη δεκαετία και πρόλαβα να ζήσω όλα αυτά…

Κάπου δίπλα μου, από τον Έβρο έως την Κρήτη τα κάνατε και εσείς όλα αυτά που έκανα κι εγώ… Σας χαιρετώ όλους ! Να θυμάστε πότε γεννηθήκαμε !

Υποβλήθηκε από CORTEXlinux64​

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Μου 'χε έρθει και μένα κάποια στιγμή σε mail αυτό. Υπάρχει και σε groupάκι στο facebook:
ΕΠΑΙΖΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ(ΚΡΥΦΤΟ,ΜΗΛΑ.ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΑΣΤΥΝΟΜΟΙ...) | Facebook
Όταν ήμουν μικρή διάβαζα και στον ελεύθερό μου χρόνο, προσπαθούσα να φτιάξω ένα arkanoid που επιτέλους να παίζει, στον amstrad 6128. Πάντως κινητό πήρα από τους τελευταίους. Χωρίς pc και βιβλία ποτέ δεν έμεινα.  

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Εντυπωσιακό!!!!!
Σε Basic;

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

 

Απάντηση: Re: Αναμνήσεις

απίστευτο!! πόσα χρόνια με πήγες πίσω...  

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Πολύ ωραίο νήμα  

Πολύ μικρή σε ηλικία στην Βραζιλία , θυμάμαι …

Να τρώω άμμο και η μητέρα μου να με ρωτάει με μία απάθεια, νόστιμο??
Να πηγαίνω σε «αλλόκοτους» χορούς, όπου οι μουλάτες άναβαν φωτιά, και έστηναν χορό γύρω της σε λάτιν ρυθμούς. Με έβαζαν κι εμένα ανάμεσά τους… ήμουν σαν τη μύγα μες το γάλα!!!

Ένα απόγευμα είχε τρομερή ζέστη, έτσι όπως ήμουν στο δρόμο μαζί με άλλα παιδάκια, άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς… αρχίσαμε να στριφογυρίζουμε στην βροχή σαν παλαβά, αμέσως μετά έριξε πολύ χαλάζι. Έκανα την μπλούζα μου ποδιά και όπως ήμουν παπί από τη βροχή, την γέμισα με το χαλάζι, πήγα σπίτι και άδειασα την μπλούζα μου στο σαλόνι με χαρά και η μαμά μου, μου τις έβρεξε!!!

Αντάλλαζα με τις φίλες μου χαρτιά αλληλογραφίας, αρωματισμένα με όμορφα σχέδια και χρώματα

Το παιχνίδι μου στην παραλία ήταν να κάθομαι εκεί που σκάει το κύμα με τον αδερφό μου, να μας τραβάει αρκετά μέτρα μέσα και να μας πετάει με δύναμη πάλι έξω! – και η μάνα μου έλεγε εάν πνιγείτε δεν θα σας ξαναφέρω!!!

Μετά ήρθαμε Ελλάδα…

Μέχρι να σουρουπώσει ήμουν στον δρόμο με τις φιλεναδίτσες μου.. φτιάχναμε κεφτεδάκια από λάσπη

Ζωγραφίζαμε με κιμωλία στον δρόμο το κουτσό και παίζαμε με τις ώρες
Παίζαμε και μήλα .. τα θυμάστε τα μήλα??

Μαζεύαμε όλα τα αδέσποτα της γειτονιάς και τους βγάζαμε τα τσιμπούρια με ένα φύλο από δέντρο

Μια μέρα έκανα ποδήλατο και έπεσα πάνω σε μία κολόνα.. άνοιξα το κεφάλι μου στα δύο!!! Ήρθε η μαμά μου και μου είπε : πωπω πως κάνεις έτσι για λίγο αίμα!!! Άσε με και μαγειρεύω!!!

Μετά μεγάλωσα λίγο και δεν έκανα τόσο πολύ παρέα πια με τα κοριτσάκια, αλλά προτιμούσα τα αγοράκια… ο μπαμπάς μου το είδε αυτό και δεν με άφηνε πια να βγαίνω τόσο πολύ!!! – πολύ ρατσιστής ο μπαμπάς!!!!


Υ.Γ. Η αιώνια ατάκα της μάνας – μαντζουράνας μου… ένα αρρωστήσεις, χτυπήσεις, μαλώσεις ή χαθείς θα φας πολύ ξύλο!!!

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Όμορφα χρόνια!

Που να ήξερε ότι κάποτε θα σου άρεσε το ξύλο... 

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Υπέροχο post. Συγχαρητήρια σε όλους σας.

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

εεε ας δουμε τι εχουμε πει στο παρελθον για το θεμα  

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/26187-αφιερωμένο-στη-γενιά-μου.html

 

Απάντηση: Αναμνήσεις

Α ρε αναμνήσεις!!!

Παίξαμε στις αλάνες. Δεν υπάρχουν πια αλάνες...