πόνος κάθε φορά και πιο πολύ

Απάντηση: πόνος κάθε φορά και πιο πολύ

Σίγουρα, σημαντικό το ερώτημά σου, Seduction. O πόνος κάθε φορά και πιο πολύ για να επιτύχει το σκοπό του, την απόλαυση αμφοτέρων, δεν έχει να κάνει μόνο με τις καλές κ αγαθές προθέσεις, αλλά και με τη γνώση. Ε, δεν λέει να βγούμε και σακατεμένοι...
Και φυσικά η γνώση δεν αφορά μονο στο κυρίαρχο μέρος αλλά και στον υποτακτικό/η. Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Ο κυρίαρχος κάθε στιγμή ελέγχεται για το πώς τον προσφέρει και το υ οφείλει να ξέρει τι δέχεται κ τι γίνεται στο σώμα του. Το επικοινωνιακό μέρος εδώ, έχει τον πρώτο λόγο για να εξελίσσεται αρμονικά η ροή μεταξύ τους.

 

Χμ, αν και δεν είμαι αλγολάγνος για να έχω προσωπική άποψη, εδώ και καιρό σκέφτομαι να προβάλλω με πάσα επιφύλαξη μια ένσταση. Νομίζω πως κακώς μιλάμε για ΠΟΝΟ, το ορθό θα ήταν να χρησιμοποιούμε τη λέξη ΒΙΑ. Δεν ξέρω πόσοι κάνουν τον διαχωρισμό μεταξύ αυτών των δύο εννοιών, αλλά υποπτεύομαι πως η ερωτική διέγερση επιτυγχάνεται κυρίως με την άσκηση βίας και μόνο δευτερευόντως με την πρόκληση πόνου. Ο πόνος είναι ένα πιθανό αλλά όχι αναγκαίο επακόλουθο της άσκησης βίας κι επενεργεί επικουρικά μόνο.

 

Απάντηση: πόνος κάθε φορά και πιο πολύ

Νομιζω οτι σε αυτο το ερωτημα, εσυ πρεπει να απαντησεις, φιλτατε. Οπως κ καθε κ μελος. Οι δικες μας εικασιες δεν θα οφελησουν πουθενα.

 

Απάντηση: Re: πόνος κάθε φορά και πιο πολύ

Σεβόμενη την άποψή σας, ο πόνος δεν είναι πάντα αποτέλεσμα βίαιης πράξης.
Θα συμφωνήσω όμως ότι η άσκηση βίας και δευτερευόντως εξουσίας προκαλεί ερωτική διέγερση.Και ενεργεί επικουρικά γιά κάποιους ανθρώπους.Δεν ισχύει νομίζω για τους μαζοχιστες οι οποίοι απολάμβάνουν τον πόνο με οποιαδήποτε μορφή.Και επιπλέον δεν πιστεύω ότι ο πόνος όταν αυξάνεται κλιμακωτά,διευρύνονατι και τα όρια αντοχής κάποιου.Αν ένας άνθρωπος έχει ελάχιστη ανοχή στον πόνο, όσο και εκπαιδευθεί αυτό δεν θα αλλάξει.Πιστεύω ότι έχει να κάνει με το ίδιο του το σώμα και τον τρόπο που λαμβάνει και επεξεργάζεται τα μηνύματα ο εγκέφαλός του.Ίσως κάνω λάθος αλλά έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ.

 

Απάντηση: Re: πόνος κάθε φορά και πιο πολύ

Πολύ καλά θα κάνεις, φίλε μου, να την κρατήσεις την επιφύλαξη... Γιατί σαφέστατα, γιά κάποιους, δεν αρκεί η βία. Πρέπει να υπάρχει, και πόνος...Ή μάλλον, ακριβώς αντίθετα απ' ότι το βλέπεις εσύ, η βία είναι το αναγκαίο μέσο, γιά να φτάσει κάποιος στην πρόκληση του πόνου...

Σαφώς και δεν διατείνομαι ότι αυτό ισχύει γιά τους πάντες. Ισχύει όμως γιά κάποιους, αναμφίβολα (just take my word for it).

 

Re: Απάντηση: Re: πόνος κάθε φορά και πιο πολύ

Θα διαφωνήσω σ' ότι αναφέρεις σχετικά με τους μαζοχιστές. Αμφιβάλλω για το ότι μπορούν ν' απολαύσουν τον πόνο με οποιαδήποτε μορφή. Κανένας μαζοχιστής για παράδειγμα δεν απολαμβάνει έναν έντονο πονόδοντο. Ή,για να χρησιμοποιήσω ένα πιο σοβαρό επιχείρημα, ελάχιστοι είναι αυτοί που, θέλοντας να ικανοποιήσουν το μαζοχισμό τους, θα προκαλέσουν οι ίδιοι πόνο στον εαυτό τους. Επομένως, τείνω να πιστέψω πως η ικανοποίηση δεν προέρχεται τόσο από τον ίδιο τον πόνο, όσο από τη διαδικασία, μέσω της οποίας προκαλείται αυτός.

 

Απάντηση: πόνος κάθε φορά και πιο πολύ

Ο πόνος ενίοτε είναι λυτρωτικός αλλά δεν αρκεί. Είναι πολλά που έχουν ανάγκη η ψυχή και το κορμί...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: πόνος κάθε φορά και πιο πολύ

Νομίζω ότι αναφερόμαστε σε πόνο από bdsm "διαδικασίες" και όχι άλγη παθολογικά.Ακόμα και να είναι ελάχιστοι πάλι οι μαζοχιστες που αυτοτραυματίζονται για να απολαμβάνουν τον πόνο, υπάρχουν.Ανεξαρτήτως μεγέθους πληθυσμού τους.Όσο για ικανοποίηση μέσω διαδικασίας συμφωνώ.Το ανέφερε και πριν ο Vautrin γράφοντας για την βία.

 

Απάντηση: πόνος κάθε φορά και πιο πολύ

Συμφωνώ με την τοποθέτηση σου llazouli και χαίρομαι που προβάλλεις μέσα από αυτή και τον ρόλο της υποτακτικής. Πολύ σωστά γράφεις πως δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Σε καμία περίπτωση όμως να μην παραβλέψουμε τις νέες που μπαίνουν στο χώρο και που εκ των πραγμάτων δεν κατέχουν την γνώση που σωστά επικαλείσαι.

Πάρα πολλοί και πάρα πολλές vautrin υπάρχουν που επιτυγχάνουν ερωτική διέγερση με την πρόκληση πόνου ή και με την πρόκληση πόνου

Επιφυλάσσομαι

Συμφωνώ

 

Απάντηση: Re: πόνος κάθε φορά και πιο πολύ

Παρομοίως δεν είμαι αλγολάγνα και θα ρωτήσω: γιατί ΒΙΑ και όχι ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ; ή, για να είμαι και στο τρέχον ρεύμα συζητήσεων, γιατί όχι ΒΕΒΗΛΩΣΗ;
(με όλα τα άλλα αυτόματες συμβολοποιήσεις)

 

Re: Απάντηση: Re: πόνος κάθε φορά και πιο πολύ

Χαμογελώντας θ' απαντούσα: γιατί όχι;

Προσωπικά θα άφηνα προσωρινά έξω απ' την εξίσωση την βεβήλωση επειδή ως έννοια είναι υπερβολικά συμβολική για να καλύψει τις ανάγκες ενός μέσου μαζοχιστή, σε αντίθεση με τη βία ή τον πόνο που παράγουν απτά, άμεσα αισθητά αποτελέσματα. Αλλά από τα μυθολογικά κιόλας χρόνια γνωρίζουμε πως ΒΙΑ και ΚΡΑΤΟΣ, δηλαδή κυριαρχία, είναι αδέλφια δίδυμα...

 

Απάντηση: Re: πόνος κάθε φορά και πιο πολύ

Έχεις πολύ δίκιο, η άσκηση βίας είναι που προκαλεί την ερωτική διέγερση κι εκεί βρίσκεται όλο το ζουμί της υπόθεσης. Η πρόκληση πόνου με τα διάφορα εργαλεία που 'δενόμαστε' φετιχιστικά μαζί τους αποτελούν το περιτύλιγμα, τις μεταξωτες κορδέλες, γοητευτικά μεν ως πρακτικές, αλλά τι να τα κάνεις σκέτα, αν ο άλλος/η παίζει απλώς μ' αυτά χωρίς να τα χρησιμοποιεί ως έναν από τους πολλούς τρόπους άσκησης εξουσίας. Είναι αυτό που λέμε, 'τα ράσα δεν κάνουν τον παπά' κ κατ' αντιστοιχία..ούτε τα μαστίγια τον κυρίαρχο.  

@soutzoukakia, ωραία η ΒΕΒΗΛΩΣΗ! Χαλάει όμως κάπως γιατί παραπέμπει σε ιερά και όσια κι όπου τρυπώνει η αγιοσύνη, το πράγμα γίνεται εντελώς αντιερωτικό.