Όταν πρωταντίκρυσα το Κτήνος

Κόκκινα κεριά. Ξαπλωμένοι στο κρεβάτι μου, ο ένας απέναντι στον άλλον. Γυμνή στο μισοσκόταδο, κάτω από τις χειροποίητες επαναστατικές αφίσες, με κοιτάς καθώς χαλαρώνουμε και τα μάτια σου μαυρίζουν.
«Θέλω να με χτυπήσεις.»
Τι;
«Θέλω να με χτυπήσεις.»
«Δεν ξέρω… δεν το χω ξανακάνει. Γιατί;»
«Το θέλω»
«Είσαι σίγουρη;»
«Χτύπα με σου λέω.»
Σηκώνω το δεξί μου χέρι. Δειλά, ψεύτικα το κατεβάζω με τα δάχτυλα πρώτα στην κοιλιά σου. Θέλω να είναι ανώδυνο. Ελπίζω να σταματήσει. Σε κοιτώ ερωτηματικά.
«Πιο δυνατά.»
Χαστούκι. Στην κοιλιά σου.
«Πιο δυνατά!»
Η γροθιά μου κλείνει. Κοντρόλ… κοντρόλ…. Μετρημένη γροθιά στο στομάχι σου.
Πετάς το κεφάλι σου πίσω.
«Ννναι!»
Ωχ, ναι. Ξανά. Γροθιά. Στο διάφραγμά σου. Να σου κοπεί ο αέρας. Πουτανί.
Μ’ αρέσει.
Φοβάμαι που μου αρέσει.
Γροθιές. Στα πλευρά σου. Στο διάφραγμα.
Κάθε χτύπημά μου κι ένα τίναγμά σου.
Καριόλα.
Γέρνω πάνω σου κι οι γροθιές μου σφίγγονται. Πάρτα.
Δεν είσαι σιωπηλή. Ούτε μιλάς. Βγάζεις ήχους. Ανάσες; Βογγητά; Δεν ξέρω.
Ξέρω ότι θέλω κι άλλο.
Παντού. Μπουνίδια. Χαστούκια σαν εκρήξεις. Να σε μελανιάσω. Πουτάνα. Μάγισσα.
Μ’ έκανες άντρα, θα σε κάνω πράγμα.
Γρονθοκόπημα.
Τα χέρια μου σφυριά. Θέλω ν’ ακούσω τα πλευρά σου να σπάνε. Μπουνιά στα βυζιά σου. Θέλω να πονέσεις. Μωρό μου. Μπουνιές. Ξανά. Στα βυζιά. Ναι.
Όχι, όχι, κοντρόλ.
Τα χέρια μου τανάλιες. Σπρώχνω τα στήθια σου προς τα πάνω. Προς το πλάι. Πονάς; Ναι. Φωνάζεις.
«Αααααγκχ…. Πόνα με κωλόπαιδο»
«Μωρή καργιόλα»
Θα σε κομματιάσω, βρωμοθήλυκο. Τανάλιες στο κρέας σου. Οργώνω με τα χέρια. Πόνα.
Οι ρόγες σου. Σαν πουτσάκια. Θα σε κάνω να ουρλιάξεις.
Μεσαίωνας.
Τα χέρια μου πυρωμένες τσιμπίδες. Οι ρόγες σου. Ταυτόχρονα. Τις τραβάω. Τις γυρίζω. Κι άλλο. Να στις ματώσω. Να στις ξεριζώσω.
Από μακριά ακούω ουρλιαχτά. Από μακριά σε βλέπω να χτυπιέσαι. Σκυλί. Καυλώνεις σκυλί. Δε με σταματάς, καριόλα. Δε με συγκρατείς. Και δε με νοιάζει. Μ’ αρέσει. Εγώ είμαι. Στ΄ αλήθεια εγώ. Μ’ αρέσει που στο κάνω.
Τρυφερότητα. Σεβασμός Χα! Ψεύτες! Με κορόιδευαν! Όλοι τους! Να η αλήθεια! Κτηνώδης αλήθεια, σκιά από μέσα.
Πουτάνα.
Χαστούκι στο πρόσωπο. Με μίσος. Καύλα μου, καύλα μου, θέλω να σπείρω.
Θύελλα χαστουκιών από τον ουρανό μου προς τον άδη σου, προς τα εκεί που ήταν το πρόσωπό σου. Οι παλάμες μου καίνε. Ηλεκτρικό τίναγμα κάθε φορά που σκάνε τα χέρια μου εκεί που ήταν το πρόσωπό σου.
Πύρινο πρήξιμο φουντώνει στον πούτσο μου.

Πώς γίνεται να κρύβεσαι πίσω από τα κοντά μαλλιά σου, όταν σε δέρνω;

Κάτι με σπρώχνει και το υπακούω και χώνω τα μπράτσα μου κάτω από τα γόνατά σου.
Δικά μου τα πόδια σου και τα βάζω στους ώμους μου. Δικό μου το σώμα σου και το κρατάω καρφωμένο στο στρώμα. Δική μου η μούνα σου σου και θα στην πάρω με το ζόρι.
Και στην αγγίζω με την ακρόπουτσα κι ούτε που με νοιάζει άμα μούσκεψε, μόνο να σπρώξω, να τρυπήσω, να καρφώσω.
Και σε καρφώνω και πέφτω μπροστά και σε χτυπάω κανά και ξανά σαν να σε φίλαγα. Και με κοιτάς και στα μάτια σου ανοίγεις τις πόρτες για το κέντρο του είναι σου και σε κοιτώ και δεν αντέχω το βλέμμα σου, θα στο σβήσω με ξύλο πουτάνα, είμαι το αφεντικό σου σκύλα.
Τρυπάνισμα. Χαστούκια. Δε θέλω να έχεις πρόσωπο. Θέλω να είσαι το κρέας μου.

Λαιμός. Ναι. Λεπτός. Σαν κύκνου. Βεβήλωση. Θα στον φτιάξω εγώ. Τυλίγονται τα χέρια γύρω του. Κοίτα με. Νιώστα να σφίγγουν. Πάλεψε για ανάσα.
Νιώσε να κλείνουν οι σωλήνες σου. Τέλος. Δίχως πρόσβαση σ' αέρα. Στο έλεός μου.
Κοίτα με.
Θέλω ν’ αρχίσεις να ανησυχείς.
Να το δω στο βλέμμα σου.
Ναι.
Ναι, φοβάσαι.
Νικάω.
Ανοίγω τα χέρια. Ανάσανε. Ξαναρχίζω το τρύπημα. Έτοιμη;
Ξανά τα χέρια μου. Ξανά στον λαιμό σου. Πιο έτοιμη τώρα, πιο μαθημένη. Πρόσωπο με πρόσωπο. Γαμιέσαι πουτάνα;
Φτου! Χρφτου!
«ΑΑΑΑΑΑχχχχχχχ»
Φτου σου, ατιμασμένη. Δούλα. Ζώο.
Αχ σε θέλω. Αχ σε θέλω. Να σε σπείρω. Χωράφι μου. Εσύ. Κυρά μου.

Τα’ αρχίδια μου πρήζονται μόνα τους. Η λεκάνη μου σπρώχνει μόνη της. Η δικιά σου κοντράρει με βία.

Αφήνω τον έλεγχο σαν σπουργίτι στον άνεμο.

Δε γαμάω εγώ. Η λεκάνη σου γαμάει τον πούτσο μου. Κάτι μέσα σου τον κλέβει. Τον φυλακίζει.
Ξύπνησα το Κτήνος. Το δικό σου Κτήνος. Και τώρα πρέπει να πληρώσω.
Το Κτήνος πεινάει.

Επιτάχυνση. Ιδρώτας. Αγκομαχητά. Βία.

Και χτυπιέμαι πάνω στο κορμί σου σαν αλυσοδεμένος δαίμονας, ενώ στα βάθη του μουνιού σου το Κτήνος καταβροχθίζει πεινασμένο τα χύσια μου.


(Φθινόπωρο 1997. Εκείνη 38. Εγώ 21.)

 

Απάντηση: Όταν πρωταντίκρυσα το Κτήνος

Ωραία αφήγηση... Αριστουργηματική! Με πήρες μαζί σου...

 

Απάντηση: Όταν πρωταντίκρυσα το Κτήνος

Δε πα να λέτε ότι υπερβάλω... εγώ υποκλίνομαι βαθειά...

 

Απάντηση: Όταν πρωταντίκρυσα το Κτήνος

Μερσί. Με κάτι τέτοια γίνονταν οι νέοι αιώνιοι φοιτητές στην εποχή μου. LOL

Θέλω να πιστεύω πως ο οικονόμος σας έχει ήδη διδάξει τον ορθό τρόπο, δεσποινίς.

 

Απάντηση: Όταν πρωταντίκρυσα το Κτήνος

Υπεροχη περιγραφη εικονων κ συναισθηματων με μια μορφη beat αφηγησης!
Ανακρεοντα, τα σεβη μου!

 

 

Απάντηση: Όταν πρωταντίκρυσα το Κτήνος

Αφήστε τα σέβη και ρίχτε κανά ρεπ.  

 

Απάντηση: Όταν πρωταντίκρυσα το Κτήνος

Δεν μπορω να σου δωσω, καλε μου...  

Ελπιζω ομως να το εκτιμησεις το ιδιο κ απο εδω.

+1000 rep για την ομορφη ιστορια σου κ αφηγηση σου!
 

 

Απάντηση: Όταν πρωταντίκρυσα το Κτήνος

Ε ρε τα καλά του να είσαι γκολντένια.  

Άντε από βδομάδα να γίνω κι εγώ, για να πατάω το ρεπόκουμπο, όταν μου αρέσει κάτι.

---------- Post added at 16:15 ---------- Previous post was at 15:54 ----------

Νοσηρός πόθος για ρεπ.

 

Απάντηση: Όταν πρωταντίκρυσα το Κτήνος

 

 

Απάντηση: Όταν πρωταντίκρυσα το Κτήνος

Τέλειο...   (Δεν μπορώ να δώσω ρεπ)

 

Απάντηση: Όταν πρωταντίκρυσα το Κτήνος

Καλά, εσάς, δεσποσύνη σας συγχωρώ, επειδή στο προφίλ γράφετε πως σας κάνουν και οι απλοί bottom.  
Εύγε.
Δεν αντέχονται αυτές που θέλουν ΟΟΟΟΟΟΟΟΛH τη ζωή του άλλου ολοκαύτωμα, για να ρίξουν ένα spanking.  

 

Απάντηση: Όταν πρωταντίκρυσα το Κτήνος

Να σαι καλά Anacreon. Ελπίζω ως συμπότης να τιμάς το nickname σου