Στυλ σαδισμού

Συζητώντας με διάφορους σαδιστές και διαβάζοντας τις απόψεις τους, βλέπω οτι υπάρχει αρκετή αντιδιαστολή στο στυλ του σαδίζειν.

• Το προσωπικό μου στυλ είναι αυτό του αισθησιακού σαδισμού, με έμφαση στο να υπάρχει φινέτσα, ροή, καλαισθησία, ακόμα και στις πιο "βρώμικες" ή σκληρές τεχνικές. Είναι η Safe, Sane, Consensual άποψη του S/m.
  
• Έχω παρατηρήσει επίσης το πιο ακατέργαστο στυλ σαδιστή, όπου η έμφαση δίνεται στην ένταση των ερεθισμάτων, στις ικανότητες του σαδιστή για πρόκληση πόνου και στις αντοχές του μαζοχιστή.
  
• Το άλλο στυλ που έχω παρατηρήσει, είναι του nurturing σαδιστή, που περιβάλλει με φροντίδα το υ του, δίνοντας έμφαση στο Safe της όλης υπόθεσης.
  
• Ένα τελευταίο στυλ είναι το εξερευνητικό σαδίζειν, όπου η απόλαυση πηγάζει από την εξερεύνηση νέων τεχνικών, νέων ορίων, κλπ.

Αντιλαμβανόμενος οτι στόχος μου δεν είναι το τεχνηέντως κατακερματίζειν του σαδισμού, θέλω να ρωτήσω:

• αν θεωρούν χρήσιμη την αντιδιαστολή των διαφόρων στυλ στον σαδισμό.
• (για Κ) σε ποιο στυλ θεωρούν οτι ανήκουν οι ίδιοι (η λίστα μου δεν είναι εξαντλητική και προέρχεται από παρατήρηση) ή σε ποιο στυλ ανήκει/θα ήθελαν να ανήκει ο Κ τους (για υ).
• αν το στυλ τους τους δυσκολεύει/διευκολύνει στην σαδική τους έκφραση (ως προς την αναζήτηση συντρόφου, εύρεση εξοπλισμού, εκμάθηση τεχνικών, κλπ) και με ποιους τρόπους.

Ευχαριστώ προκαταβολικά για τις απαντήσεις σας.

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Αν και δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα, τα ερωτήματά σου με "έβαλαν" στη διαδικασία να ψάξω και να διαβάσω.
Αποτέλεσμα της αναζήτησης και σε συνάρτηση πάντα με τις επιθυμίες μου,είναι ότι επιθυμώ να απολαμβάνω nurturing sadism.
Με συγκλονίζει και με μαγεύει η απόλαυση που μου προσφέρει ο πόνος,αλλά σε σνυνάρτηση με την φροντίδα και την ασφάλεια που μπορεί να εμπεριέχει.
Αλληλοαναιρούμενες έννοιες θα μου πεις,αλλά μπορούν να συνυπάρχουν.
Ένας σαδιστής μπορεί να "αγκαλιάζει" το υ του ,γιατί ξέρει ότι το υ του είναι ο καθρέφτης των ενστίκτων του.
Το μέσο να εκδηλωθεί,να πράξει και να απολαύσει αυτά τα ένστικτα και το αγαπάει γι αυτό,άρα αυτόματα νοιώθει την ανάγκη να το φροντίζει γιά να το έχει.
Εγωιστικός σαδισμός μάλλον,αλλά και απόλυτα λογικός.
Φροντίζει και συντηρεί με αυτό τον τρόπο την "ιδιοκτησία του", που παρόλο τα μαζοχιστικά του ένστικτα,έχει ανάγκη από ασφάλεια και "φροντίδα" γιά να μπορεί να παραδίνεται στά σαδιστικά ένστικτά του.

 

Εμπεριστατωμένη και ζουμερή τοποθέτηση, Astrovroxi.  

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Υπάρχει και ο ωμός σαδισμός -διαφέρει από αυτό που αναφέρεις πάνω ως ακατέργαστος- στον οποίον τα εργαλεία είναι απλά εργαλεία και όχι αντικείμενα φετιχιστικής λατρείας και του οποίου ο αποκλειστικός σκοπός είναι η πρόκληση πόνου προς πρόκληση απόλαυσης -σεξουαλικής αλλά και μή- του σαδιστή.

Είναι το δικό μου στυλ.

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Πιθανώς να υπάρχουν όντως τα παραπάνω "στυλ", αν και πιστεύω πως μάλλον σαν κύριες τάσεις θα πρέπει να τα δούμε, κι όχι ως παγιωμένα και σαφώς οριοθετημένα συστήματα. Υποθέτω δηλαδή πως τα όρια μεταξύ των "στυλ" συγχέονται ενίοτε (γιά τους ίδιους ανθρώπους και όχι διαφορετικούς) ανάλογα με πληθώρα παραμέτρων (στιγμή, περίοδο, διάθεση, σύντροφο κλπ).

Προσωπικά γιά μένα (με δεδομένο βέβαια πως η φινέτσα και η καλαισθησία είναι πάντα παρούσες  ), τα τρία πρώτα από τα παραπάνω συμπλέκονται και συναλάσσονται μεταξύ τους δυναμικά, στη βάση των παραμέτρων που ανέφερα πιό πάνω, και ίσως και άλλων (μόνο το "εξερευνητικό" μου κομμάτι έχει πάντα σαφή όρια, ως προς κάποιες κατευθύνσεις σαδομαζοχιστικών πρακτικών που δεν με συγκινούν καθόλου)... Νομίζω λοιπόν πως στην πιό πάνω λίστα, θα πρέπει να προστεθεί και το "στυλ" του "all-around" σαδιστή...

Προφανώς το "all-around" στυλ στο οποίο συγκατέλεξα εαυτόν, ως το πλέον ευέλικτο, μάλλον διευκολύνει παρά δυσκολεύει.

Ως προς τη χρησιμότητα (ή τη χρηστικότητα) της "αντιδιαστολής των στυλ", δεν μπορώ να φαντασθώ ποιά ακριβώς μπορεί να είναι...

Φαντάζομαι, Astrovroxi, πως όταν λες "μπορεί" (να αγκαλιάζει κλπ), εννοείς, "ίσως", "πιθανώς", έτσι; Και ότι, συνεπώς, μπορεί και να μην είναι έτσι...

Εννοώ πως ενώ λίγο-πολύ όλοι μας "προσέχουμε γιά να έχουμε" τους ερωτικούς μας συντρόφους, δεν είναι πάντα απαραίτητο να λειτουργεί το πράγμα έτσι, ανταποδοτικά... Προσέχουμε, γενικότερα, επειδή έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους, κι αυτό από μόνο του επιβάλλει την προσοχή (εάν δηλαδή τον Αύγουστο στις διακοπές μου κάνω ένα σέσσιον με μιά τουρίστρια που την άλλη μέρα θα πετάξει π.χ. γιά το Γκέτεμποργκ και πιθανότατα δεν θα ξανασυναντηθούμε ποτέ, το ότι ούτως ή άλλως δεν θα την ξαναέχω, δεν συνεπάγεται πως δεν θα την προσέξω)...

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Eννοείται πως το πιθανόν και το ίσως υπάρχουν στον συλλογισμό μου,γιατί όπως ανέφερα και στο ποστ μου,επιθυμώ αυτού του είδους τον σαδισμό,δεν ξέρω αν υπάρχει όμως,όπως τον αναφέρει ο Thanasis,ως nurturing.
Και θα συμφωνήσω μαζί σου ότι προσέχουμε γενικά με τους ανθρώπους, ασχέτως μορφής σχέσεως....

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Πιστεύω ότι αυτός ο σαδισμός είναι ο κορμός του S/M.

 

Αυτόν τον σαδισμό -τον ωμό- βάπτισα (ενδεχομένως ατυχώς) ακατέργαστο. Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

Νομίζω οτι με το disclaimer περί του τεχνηέντως κατακερματίζειν τοποθετούμαι σύμφωνος οτι το "στυλ" αυτό δεν είναι κάτι το στατικό (ούτε θα έπρεπε να είναι). Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσες αποχρώσεις και στα άλλα στυλ και συχνά είμαι ωμός/nurturing/εξερευνητικός ή έχω τέτοια στοιχεία. Η ερωτησή μου αφορά σε μια κυρίαρχη τάση προς κάποιο στυλ.

Αν, πάλι, διαπιστώνεις οτι δεν έχεις μια κυρίαρχη τάση προς τα κάπου, είναι πολύ σεβαστή η απάντησή σου.

Μπορώ να φανταστώ διάφορες. Για μένα είναι η κατανόηση του beast inside. Και πεδίο ενδεχομένως για ενδιαφέρουσα κουβέντα με συναδέλφους και..."θυματα".  

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Αυτά προς το παρόν.
Πολύ ενδιαφέρον θέμα. Θα επανέλθω (ελπίζω) σε 3 ημέρες να γράψω

The Monk-sadist

In broad strokes, there are two types of sadists: the Monster and the Monk.

We are all acquainted with the first type, the habitué protagonist of horror films, as described above, in this article.

Far less known and acknowledged is the Monk-sadist. He tortures people by confronting them with a personal example of unparalleled and unsurpassed morality, rectitude, virtue, asceticism, and righteousness. His saintly conduct is intended solely to inflict pain by allowing him to criticize, berate, and chastise from a position of high moral ground. His soapbox is his weapon as he poses and imposes impossible demands and untenable standards of behavior, setting up his victims to failure and humiliation.

Having thus secured their fall from grace, he then proceeds to harp on their shortcomings, errors, peccadilloes, and vulnerabilities, labelling them "moral turpitude" and "decadence". He dispenses punishment with relish and basks in the agony and writhing of his flock, charges, or interlocutors.

Read about these two subtypes of Monk-sadists:

The Misanthropic Altruist

The Compulsive Giver

Sadistic Personality Disorder - HealthyPlace

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

@thanasis,
Ο αισθησιακος σαδισμος,ετσι οπως τον οριζεις,νομιζω οτι μου ταιριαζει.
Στα χαρακτηριστικα που τονιζεις θα προσθετα,σχεδον κατ'αντιστοιχια,στη φινετσα την ακριβεια(ποιοτικη και ποσοτικη )που ειναι εν πολλοις ζητημα τεχνικης και ελεγχου,στη ροη το πηγαιο,που κανει την οποια ακολουθια φυσικη και ομαλη και στην καλαισθησια τη λιτοτητα.
Κατα την εισοδο σε μια σχεση οποιουδηποτε ειδους,με το SSC κατα νου,δικην ευαγγελιου.
Σε βαθος χρονου και σχεσης ομως και ενω τα δυο S παραμενουν ευλαβικως αδιαπραγματευτα,το C(παραμενοντας ως χαρακτηριστικο της Κ/υ σχεσης)παυει να υφισταται ως χαρακτηριστικο του σαδισμου μου.Σταδιακα,ειναι μονο η επιθυμια και η θεληση μου που δινουν τον τονο.
Ετσι μου ερχεται φυσικο το περασμα,αναλογα με την περιπτωση και το timing,περιστασιακα στο δευτερο στυλ και τεταρτο στυλ τα οποια συνδεονται μεταξυ τους σε πολλα.Σε ισορροπια με την εμφαση στο safe του του τριτου στυλ η οποια πρεπει να αυξανεται αναλογικα οσο πιο μακρια και αλλου οδηγει η καυλα.
Προσωπικα λοιπον δεν μπορω να δω τα στυλ σε αντιδιαστολη μια και τα περιεχω ολα.Δεν εχω σκεφτει αν αυτο δυσκολευει η διευκολυνει την αναζητηση συντροφου γιατι ετσι κι αλλιως δεν μπορω να κανω διαφορετικα.
Τον εξοπλισμο η την απουσια του και την οποια τεχνικη μπορω να τα δω μονο σαν μεσα,προεκτασεις του εαυτου μου,οταν και αν καταφερνω να μοιαζουν σαν να γεννηθηκα με αυτα.

 

@Uther
Να επισημάνω οτι το νήμα αναφέρεται αποκλειστικά σε ερωτικούς σαδιστές, βδσμοειδείς που πράττουν βάσει SSC/RACK/PRIC.

@Stalker
Καταπληκτική η τοποθέτησή σου, μας δείχνεις περιγραφικότατα τη μη-στατικότητα των στυλ άμα τη εμβανθύνσει της σχέσης, απαντώντας ενδελεχώς σε όλα τα ερωτήματα.

 

Δεν ξέρω αν νομιμοποιούμαι να συμμετέχω στο πολύ ενδιαφέρον αυτό νήμα, το αφήνω στην κρίση σας. Είμαι ένας sui generis μισό-σαδιστής: η πρόκληση σωματικού πόνου δεν συμπεριλαμβάνεται στα βίτσια μου, όμως απολαμβάνω την ταπείνωση και τον εξευτελισμό του συντρόφου μου κατά τη διάρκεια του ερωτικού παιχνιδιού.

Κατά καιρούς με έχει προβληματίσει και μένα τον ίδιο η εξεύρεση μιας ονομασίας ικανής να περιγράψει αυτό το είδος ξεθυμασμένου, ανολοκλήρωτου σαδισμού. Η πιο κατάλληλη έκφραση θα ήταν να τον πούμε παιγνιώδη, επειδή περιορίζεται σ’ ένα θεατρικό παιχνίδι ρόλων που δεν θίγει την ουσία της προσωπικότητας της υποτακτικής.

Θα έλεγα πως υπάρχουν ομοιότητες τόσο με το στυλ του σαδιστή που μεριμνά για τον υποτακτικό όσον αφορά την ασφάλεια, όσο και με το στυλ του αισθησιακού σαδισμού όσον αφορά την τήρηση κάποιων αρχών καλαισθησίας. Εντοπίζω όμως και ορισμένες διαφορές. Στην περίπτωσή μου για παράδειγμα ομολογώ κοκκινίζοντας   πως ενίοτε με θέλγει εξίσου το κιτς, η πρόστυχη και φθηνή αισθητική της πορνογραφίας. Ε, μετά πάω στην Όπερα κι έρχομαι στα ίσια μου…