Στυλ σαδισμού

Re: Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Το νήμα απευθύνεται και σε μαζοχιστές. Σε ευχαριστώ για τη συμμετοχή.

Θα ήθελα να παραμείνουμε σε επίπεδο κόσμιας συζήτησης και σεβασμού και να μην προβαίνουμε σε απαξίωση των υπόλοιπων στυλ (πωπω, αριστοκρατική παρατήρηση  ).

Τω όντι, η Uther ήταν bullseye.

Επίσης bullseye παρατήρηση. Χρησιμεύει και αντίστροφα: για τις απόψεις που έχει μια μαζοχίστρια για το BDSM, τις σχέσεις και τον εαυτό της.  

 

Re: Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Δεν πρόκειται για απαξίωση και ευελπιστώ ότι δεν ξέφυγα από το επίπεδο της κόσμιας συζήτησης. Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου το μπουγιουρντί το έχουμε περί πολλού, και ας φάνηκε στην τοποθέτησή μου ένα ελαφρύ στραβομουτσούνιασμα, που πολύ σωστά παρατήρησες ότι επρόκειτο περί "αριστοκρατικής" αποστροφής... 

Όπως συμφώνησα μάλιστα και με την Uther, νιώθω συχνά κι εγώ ότι μένω ανικανοποίητη από την ωμή βία που πραγματικά θα επιθυμούσα. Πρόκειται επομένως για σχόλιο που επιχειρεί να διαφοροποιήσει ποιοτικά τα δύο είδη, όχι να απαξιώσει το ένα εξ αυτών, αλλά να τα "ταξινομήσει" - πράγμα που κάνει ασφαλώς και το νήμα σου και γι αυτό το βρίσκω ένα πολύ καλό και εύχρηστο νήμα... 

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Ουδόλως.

Είναι όμως πάντα ενδιαφέρον να παρατηρώ με ποιό στυλ ταυτίζεται ο ίδιος ο αγαπημένος μου σαδιστής και τί προκύπτει λίγο λίγο ότι είναι.

Διαφορές μεταξύ σαδιστών υπάρχουν, προτιμώ όμως, στο βαθμό που με αφορά να αναδύεται σταδιακά ο πραγματικός εαυτός του σαδιστή εραστή.

Μιλάμε για εμπιστοσύνη της υποτακτικής στον Κυρίαρχο, τόσο τακτικά.

Έχουμε ποτέ πει πόση εμπιστοσύνη απαιτείται για να αρχίσει να ανοίγεται ο σαδιστής Κυρίαρχος στην υποτακτική του και να βιώνει τον πραγματικό του σαδισμό;

Το μεγαλύτερο, το πιο σπουδαίο πράγμα που έχει μετά μια υποτακτική, ότι χόρεψε με τον διάβολο κάτω απ το φεγγαρόφως.

Και ήταν εξαιρετική η ταξινόμησή σου  

Ο σαδιστής αυτός σαφέστατα και έχει ένα στοιχείο από το "τέρας" μέσα του, μόνο που το ελέγχει. Είναι αριστουργηματικός. Είναι τέλειος. Είναι απολαυστικότατος και πάρα πάρα πολύ παιδευτικός. Είναι ευγενής. Είναι γενναιόδωρος και όχι με τον ξυνό τρόπο που περιγράφεται η γενναιοδωρία του. Είναι ερωτικότατος. Είναι άμεσος και ανθρώπινος και ως τ αστέρια απαιτητικός. Είναι υπέροχα αυστηρός. Είναι καλλιτέχνης ανυπέρβλητος. Είναι και φθονερός και άδικος και ώρες ώρες λίγο χαζός λόγω δογματισμού, αλλά συγκρατιέται επειδή είναι ευγενής. Απλά, δεν αντέχεται αν δεν είναι κάποια τελείως συνειδητή σκλάβα, έτοιμη να εγκαταλείψει και η ίδια τα εγκόσμια όλως διόλου, για να βρει τον μαζοχιστικό της παράδεισο, διότι θα τον έβρισκε.

[σαν περιγραφή ζωοδίου μοιάζει, αλλά δεν είναι  , πάρτε την στα σοβαρά]

Γενικά, δεν ελήφθη υπόψη ο παράγων "συναισθηματική ευφυϊα" του σαδιστή. Ο σαδιστής δεν κάνει κακό, όχι επειδή ταξινομείται στους μη - εγκληματικούς, όντας βέβαιοι ότι στους εγκληματικούς είναι τα "τέρατα", γιατί επειδή έτσι τα βαπτίσαμε; αλλά επειδή δεν βούλεται να κάνει κακό. Μπορεί κάποιες στιγμές να το επιθυμεί, αλλά δεν το έχει επιλέξει και δεν προχωρά προς τα εκεί.

Νόμιζα ότι ο monk ήταν και monster, αλλά έμαθα κάτι ακόμα, ότι δεν είναι. Πάντως εμένα μου φαίνεται ότι είναι, αλλά δεν θεωρώ το τέρας εγκληματικό και καλά. Μάλλον εννοούμε άλλα πράγματα.

Έχω τη γνώμη ότι θα ήταν παράλειψη, να μην βάλουμε στην πινακοθήκη τον σαδιστή "μοναχικό λύκο της στέπας". Υπάρχει και αυτός.

Υποσημείωση:
καθώς διάβαζα τα άρθρα που παρέθεσε η Uther απολάμβανα με τρόπο επονείδιστα αντιυποτακτικό, λόγω ματαιοδοξίας: χαιρομουν γι αυτά που έχω δόσει σε σαδιστές Κυρίαρχους και αναπολούσα με ευχαρίστηση τις φορές που υπέφερα στα χέρια Τους. Όχι για την κάβλα μου.

Υστερόγραφο: αν δεν το καλοέγραψα πολύ αυτό το ποστ συμπαθάτε με, είμαι ένα πτώμα...  

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Το να παίξω ένα role play που να μπαίνω στο σπίτι και να βρίζω χωρίς λόγο, να δέρνω χωρίς λόγο, να τιμωρώ χωρίς λόγο κτλ., θα μπορούσε να είναι ευχάριστο. Είναι τρομαχτικό πιστέψω ότι έτσι θα έπρεπε να συμπεριφέρομαι συνολικά σαν άνθρωπος.... Το να τιμωρώ και να πιστέψω ότι ο/η υ είναι υποχρεωμένοι να το δεχτούν είτε τους αρέσει είτε όχι και ότι δεν έχουν επιλογή να μου πετάξουν ένα (βάλε ότι θες) στο κεφάλι και να φύγουν , είναι τρομαχτικό. Ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ επικίνδυνο να μπερδευτεί η πραγματικότητα με το παιχνίδι.

Πράγματι αλλά εξαρτάται απο τον άνθρωπο. Το ότι θα πιάσεις 5 εκατοστά στο κρεββάτι δεν σημαίνει ότι ο άλλος πρέπει να σε πετάξει απο κάτω.

Αφενός βρίσκω ότι οι εφαρμογές έχουν μέρη του Monk και αφετέρου δεν μπορώ να πω ότι δεν είναι επαρκώς σκηνοθετημένες για να τις αφαιρέσω απο τη λίστα σκηνοθετικών στυλ. Δεν αναιρείται η αυθεντικότητα ή η ειλικρίνεια στην σκηνοθετημένη πραγματικότητα. Ειδικά το δόγμα είναι η βάση της σκηνοθεσίας.

Αν κατάλαβα καλά αναφέρεσαι στο Monster sadist σαν να είναι παρόμοια κατάσταση με τον Ωμό σαδιστή. ΑΝ κατάλαβα λάθος διόρθωσέ με.

Έχω στο μυαλό μου για Monster έναν σαδιστή παγερά ψυχρό απέναντι στην πρόκληση πόνου, καθώς η επιθυμία του δεν είναι αυτός καθεαυτός ο πόνος αλλά η μελέτη της διαδραστικότητας του αντικειμένου που επεξεργάζεται επώδυνα ερεθίσματα.

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Πολύ ουσιαστική σημείωση για την εμπιστοσύνη που χρειάζεται ο σαδιστής και πράγματι δεν αναφέρεται καθόλου συχνα.

ΤΙ χαρακτηριστικά έχει ο "μοναχικός λύκος της στέπας"?

Θα μπορούσες να εξηγήσεις γιατί χαιρόσουν διαβάζοντας για τους Monk sadist για αυτά που προσέφερες και γιατί η ματαιοδοξία είναι αντι-υποτακτική?

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Γιατί μπλέκουμε το σαδισμό με την τιμωρία; Ο σαδιστής δεν χρειάζεται καμιά επίφαση για να ...κάνει άλογο κάποιον.

Είναι αυτό που λέω "το κάνω για το σπορ!"

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Γιατί εδώ αναφερόμαστε στα στυλ που επιλέγει κάποιος και άρα στους τρόπους με τους οποίους "ντύνει" τον σαδισμό του. Τέτοιου είδους αναφορές και συσχετισμοί είναι μάλλον αναπόφευκτο να αναφερθούν (partial)

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Νομίζω ότι μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, δεν μπερδευόμαστε πια. Γνωρίζω μερικούς που μπερδεύονται, μερικοί μάλιστα δηλώνουν Μάστερ και μου σπάνε πολύ τα νεύρα, λολ.

Με έμπειρους σαδιστές Κυρίαρχους, συνήθως αρκεί μία ευγενική υπενθύμιση από την πλευρά μου, ότι βρίσκονται σε φάση escalation. Αμέσως καταλαγιάζει το τέρας (δεν ξενερώνουν, πιστεύω ότι εντάσσουν αυτή μου τη συμπεριφορά μέσα στις υπηρεσίες που μπορώ να τους παρέχω λόγω πείρας).

Δεν είναι διόλου κακή μία αριστουργηματική σκηνοθεσία που δεν την αντιλαμβάνεσαι καν. Διακριτική και λιτή, προσθέτει στο story-line και αναδεικνύει τον χαρακτήρα του καθενός. Πάντα έλεγα ότι το BDSM είναι η σκηνοθεσία της απόλαυσης. Αυτό δεν αναιρεί την ύπαρξη "γυμνών" απολαύσεων, όπως μία βουτιά στην πιο γαλάζια θάλασσα το καλοκαίρι ή το καταβρόχθισμα μιας Παύλοβα.

Ναι. Τώρα που το διευκρίνησες όμως, βλέπω ότι δεν ταυτίζονται.

Δεν το είπαμε. Να το πούμε. Μέχρι να ανοίξει το στρείδι και να πάρουμε το μαργαριτάρι, μας γάνιασαν...

Ποιητικό. Καθόλου ανακριβές.

Να υποθέσω ότι δεν αναφέρεσαι στον χασάπη του Yes. 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Ειλικρινά με μερικές και μερικούς σαμπς..έχω μπει τόσες και τόσες φορές στον πειρασμό...ευτυχώς αυτοσατιρίζομαι εγκαίρως.

Συμφωνούμε και...

Συμφωνούμε αν και κάτι μου λέει οτι οι εφαρμογές μας διαφέρουν ριζικά.

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Εξαιρετικά ευχάριστο το οτι προκυπτει ενα νήμα αποκλειστικά για το σαδισμό.
Στο θέμα μας τώρα
Για την ιδια τη σαδιστική επιθυμία δεν νομιζω ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις γιατι την έχεις η δεν την έχεις, χωρίς να υπαρχει μεση οδος .
Όσον αφορά την έκφραση της σαδιστικής επιθυμίας, αυτή είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση και αρα πολύμορφη οσο και το ιδιο το bdsm θα ηθελα ωστόσο να διακρινω δύο βασικές κατηγορίες σαδιστων.
Το κριτήριο διαχωρισμου της μιας κατηγοριας απο την αλλη είναι η αποδοχή της σαδιστικής επιθυμιας.
Για μενα υπαρχουν οι ενοχικοί και η μη ενοχικοι σαδιστες.
Οι ενοχικοι χρειαζονται ηθικολογικου τυπου άλλοθι προκειμενου να αναισθητοποιήσουν τη συνείδηση τους και να εκφράσουν τη σαδιστική τους επιθυμία με τρόπο αυθόρμητο και αρα σε απολυτη αρμονία με τον ποθο τους για κτηνωδία.
Τα αλλοθι εινα παρα πολλα , οσα και οι δαιδαλώδης σκεψη των ατομων που κατατρεγμενοι απο τον ιδιο τους τον εαυτο προσπαθούν συνεχώς να δικαιολογηθουν επαρκώς απεναντι στο αυστηρο, υπερτροφικο υπερ εγώ τους.
Κάποιοι πείθουν τους εαυτούς τους ότι είναι εκπρόσωποι αναλλοίωτων ηθικών αρχών που ελέω θεου τις επιβάλουν στις ανήθικες, μετανοημένες τσουλίτσες, κάποιοι αλλοι είναι οι αυστηροί, τιμωρητικοί αλλα και ενίοτε τρυφεροι μπαμπαδες, αλλοι παλι ζουν στον πλανητη Γκορ ενώ αρκετοι θεωρουν ότι είναι μελη μιας ιδιομορφης ελιτ που εχει κάθε δικαιωμα να κανει τα κατωτερα οντα να υποφερουν.
Με λιγα λογια πλάθουν ένα παραμυθάκι που τους υπαγορευει ο παραισθησιογονος ναρκισσισμος τους και παιζουν τον ρολο που επέβαλλαν οι ιδιοι στον εαυτο τους για να επιτρέψει η συνειδηση τους το δικαιωμα στην απολαυση της κτηνωδίας.
Με τον τροπο αυτό γινονται υποδουλοι του σεναριου τους , ενώ διαστρεφουν την ιδια την εκφραση της σαδιστικης επιθυμιας τους ώστε να είναι συμβατη με τα «ηθικα»προτυπα της συνειδησης τους κατι που μονο συντηρητικό εως πουριτανικό μπορει να χαρακτηριστει.
Και για να μην ξεχνιομαστε : Ο σαδισμος ειναι η επιθυμία της κτηνωδίας
Και μια σκεψη που μου ηρθε καθως εγραφα το ποστ.
Η κυριαρχια είναι η διαστροφη του Σαδισμου

 

Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Είσαι ένας άνθρωπος που μπορεί να βασίζεται κανείς πάνω του, αγαπητέ μου φίλε, άσχετα με την πάροδο του χρόνου...  

Θα μπορούσα να πω ότι είσαι μιά από τις ελάχιστες σταθερές αξίες σ' αυτό τον κόσμο κι αυτό εδώ το φόρουμ, εάν αυτή η αξία δεν μεγάλωνε διαρκώς, λόγω της σπανιότητάς της.



Προσωπικά χαίρομαι υπέρμετρα με κάθε μιά από τις τόσο σπάνιες επισκέψεις σου εδώ, που τονώνουν την αισιοδοξία μου γιά το μέλλον ξυπνώντας τις αναμνήσεις του ένδοξου παρελθόντος... Και χαίρομαι ακόμη περισσότερο, γιατί συναντώ και πάλι τον μόνο άνθρωπο που εγώ θεωρώ όντως "σύντροφο εν bdsm" (με όλη τη σημασία του όρου κι όχι με την κενή νοήματος αγοραία έννοια, που τον χρησιμοποιούν κάποιοι)...


 

 

Re: Απάντηση: Στυλ σαδισμού

Θα συμφωνήσω με τον MindMaster για την παρουσία του πολύ αγαπητού μου DeSade, είναι μία σταθερή αξία εδώ μέσα. Ξεκάθαρη σκέψη, ξεκάθαρες τοποθετήσεις και σταθερότητα απόψεων. Οι απόψεις μας διαφέρουν βέβαια, αν και υποψιάζομαι, λόγω αρκετών συζητήσεων που είχαμε στο παρελθόν, ότι επί της ουσίας είναι πολύ πιο κοντά από ότι θα ήθελε να παραδεχτεί και ο ίδιος. (Φαντάζομαι ότι υπάρχουν και Κυρίαρχοι in the closet; )

Ενδέχεται η κυριαρχία να είναι η σκηνοθεσία του Σαδισμού. Ή μπορείς να την δεις ως μία καλλιτεχνική προσέγγιση στο σαδισμό. Ή ακόμη και ουμανιστική. Καλλιτεχνικά ή φιλοσοφικά, επομένως, μπορείς άνετα να εντάξεις το σαδομαζοχισμό μέσα σε μία σχέση. Ωμά όμως, μπορείς; Ο χασάπης του νήματος του Yes, ας πούμε, δεν μπορεί. Επιχειρεί βέβαια να τον εντάξει στο libertinage. Μόνο που ξέχασε να προσθέσει την τέχνη, που στην ουσία είναι το ζητούμενο ενός λιμπερτίνου και όχι η ίδια η δραστηριότητα, και την ευγένεια πνεύματος, η οποία συνήθως συνοδεύει τις δραστηριότητες των ευγενών ανθρώπων. Ο πραγματικός λιμπερτίνος λοιπόν, κατά την άποψή μου, "λιμπερτινίζει" για τη χαρά του παιχνιδιού, όχι για να γαμίσει ή να "σαπίσει". Είναι κυρίως παίκτης, που λατρεύει τις ίδιες τις μεθόδους του και τη χαρά του να ανακαλύπτει καινούργιες. Θα ήταν ένας Νάρκισσος, εάν δεν έβαζε την τέχνη του πάνω απ' όλα. Γι αυτό δεν σχετίζεται σχεδόν ποτέ - εκτός εάν έχει την απίστευτη τύχη και βρει μία λιμπερτίνα (βλ. Επικίνδυνες Σχέσεις, του Λακλό).

Στις BDSM σχέσεις όμως, στην πραγματικότητα ο σαδομαζοχισμός είναι το άλλοθι. Διότι μέσα στη σχέση, σύντομα αναδεικνύεται ότι το S/M είναι μία παράμετρος και μόνο, μία πτυχή ενός πολύ μεγαλύτερου πράγματος, που αξίζει πολύ περισσότερο, γιατί πηγαίνει σε μεγαλύτερο βάθος και είναι πιο απολαυστικό. Πιστεύω ότι είναι σημείο συναισθηματικής και πνευματικής ωριμότητας η αναζήτηση της σχέσης και όχι η αναζήτηση του ξεκαυλώματος. Οι βαθιές απολαύσεις περνούνε μέσα από τη σχέση, αλλά είμαι βέβαιη ότι αυτή είναι μόνο η δική μου άποψη και μάλιστα σε αυτό το σημείο της εξέλιξής μου ως ανθρώπου, γένους θηλυκού.

Παλιά έκλεινα ραντεβού με αγνώστους και πήγαινα για σέσσιον. Ήταν τόσο ανούσιο (εκτός ίσως από την πρώτη φορά, αν και ακόμη και τότε, in retrospect, το έκρινα "λίγο" για τις δικές μου επιθυμίες, προσδοκίες κλπ). Όταν άρχισα να κάνω BDSM σχέσεις, είδα πως ήταν πολύ πιο γεμάτες οι εμπειρίες, πιο απολαυστικές. Πιστεύω ότι όσο πιο ευφυής είναι ένας άνθρωπος, τόσο περισσότερο αναζητά δραστηριότητες που έχουν νόημα. Ακόμη και τα παιδιά αν παρατηρήσεις, θα δεις ότι δημιουργούν για τα παιχνίδια τους ένα σωρό κανόνες, οι οποίοι στο τέλος αναδεικνύουν και εξασκούν τις πνευματικές και σωματικές τους δεξιότητες ή τις δεξιότητες συνεργασίας. Δεν μπορείς να παίξεις "κάνοντας ότι νάναι", το πιο απλό παιχνίδι έχει κανόνες. Περνώντας λοιπόν από το S/M σέσσιον στη BDSM σχέση, το παιχνίδι απέκτησε κανόνες. Μάλιστα έγινε κάποια στιγμή τόσο πολύπλοκο, ώστε άρχισε να εισχωρεί στην πραγματικότητα, κάπως όπως ένα Μάτριξ το οποίο εισχωρεί στη ζωή σου σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε παύει να είναι παιχνίδι (χωρίς φυσικά να καταστρατηγούμε τους κανόνες της πραγματικότητας, πράγμα που εκφράζω με τον απλό κανόνα ότι "η βία του Κ και η βία της λογικής πρέπει να ταυτίζονται"). Το S/M σέσσιον δεν κατάφερε ποτέ να μετατρέψει την ηδονή σε έκσταση κι ακόμη κι αυτή η ηδονή πολύ σύντομα μετά τις πρώτες τρεις τέσσερις φάσεις, χάθηκε και αντικαταστάθηκε από μία παρωδία, λόγω της έλλειψης νοήματος, τόσο που εγώ, ως D, θα ντρεπόμουν να επαναλάβω ποτέ στο μέλλον οποιαδήποτε τέτοια φάση (και πράγματι, δεν ξανάκανα ποτέ σέσσιον).

Αδυνατώ να δω επομένως πώς μπορεί να ενταχθεί ο σαδομαζοχισμός μέσα στη Σχέση με τον έτερο (η οποία για μένα είναι το ζητούμενο μίας πλήρους νοήματος και όμορφης ζωής), άνευ του σχήματος του D/s ή του M/s. Ίσως, DeSade, θα μπορούσες να μας δώσεις ένα παράδειγμα; Μία περιγραφή μίας τέτοιας σχέσης;

Ή ίσως θα μπορούσε ο MindMaster να μας διαφωτίσει;