Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Η κυριαρχια,επιθυμητη για διαφορους λογους ως πλαισιο σχεσης,εν πολλοις,ειναι θεμα ελεγχου.Ελεγχος του εαυτου μας αρχικα και κατοπιν του αλλου.Ελεγχος ο οποιος,εκτος απο επιθυμητος,ειναι απαραιτητος για να ειναι αποτελεσματικη η ασκηση της εξουσιας επι του αλλου.
Εξουσια με την οποια επιβαλλουμε τη θεληση μας ως τη μόνη και περα απο την ικανοποιηση για το οτι εχουμε το ειδος της σχεσης που μας ταιριαζει και μας γεμιζει,μας δινει τη δυνατοτητα να απολαυσουμε την καυλα μας με οποιο τροπο επιθυμουμε.
Ο σαδισμος ειναι καυλα του σωματος και του νου.Κανω τον διαχωρισμο γιατι ισχυριζομαι οτι σαδισμος,περα απο την διεγερση απο τη προκληση πονου με την ασκηση σωματικης βιας,ειναι και η απολαυση απο την ασκηση βιας οχι σωματικης,οπως αυτη εκφραζεται με το γοητευτικο mindgame του εξευτελισμου.Θεωρω δηλαδη τον εξευτελισμο,ως εκφραση σαδισμου,ως την κυρια πηγη(αλλα οχι και τη μονη)νοητικης απολαυσης και διεγερσης ενος σαδιστη.
Με αφορμη τη φραση του DeSade,"η κυριαρχια ειναι η διαστροφη του σαδισμου",τον οποιο και ευχαριστω ιδιαιτερως για το ερεθισμα,το ερωτημα μου ειναι το εξης..
Ο σαδιστης Κυριαρχος ειναι ενας διεστραμμενος σαδιστης,κατα DeSade πιθανοτατα ενοχικος,ο οποιος εχοντας χασει την προσηλωση του στην ουσια του σαδισμου,στο αγνο και ωμο παιδεμα του σωματος και στην ηδονη που αντλει απο αυτο,ντυνει το σαδισμο του με τα στολιδια και τα φτιασιδια της κυριαρχιας,προκειμενου να τον πλασαρει πιο ευκολα εις εαυτον και αλληλους;
Η μηπως ειναι ενας εξελιγμενος σαδιστης που δεν αρκειται στην πληρη και εντονη απολαυση της προκλησης πονου με την ασκηση σωματικης βιας,αλλα αναζητα και επιτυγχανει με την κυριαρχια του(που δεν ειναι επιθυμητη βεβαια μονο γι αυτο )την νοητικη απολαυση που μπορει να του προσφερει η ασκηση μη σωματικης βιας δια του εξευτελισμου;
Ενεργεια και διαδικασια που δεν ειναι εφικτη παρα μονο στα πλαισια μιας Κ/υ σχεσης.

Θα με ενδιεφερε να διαβασω τις απαντησεις και κυριως το σκεπτικο σας,ευχαριστωντας εκ των προτερων οσους τυχον μπουν στον κοπο να το κανουν.

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Δεν νομίζω πως ο DeSade αφόρισε όλους τους κυριαρχικούς σαδιστές ως "ενοχικούς". Απ' ότι κατάλαβα ως "ενοχικούς" κατονόμασε αυτούς που χρειάζονται "αφορμή" -πχ κάποια τιμωρία- για να βγάλουν το σαδισμό τους.

Δεν μπορώ να ξέρω τι έχει ο καθένας στο κεφάλι του οπότε θα πω πως το βιώνω εγώ. Είμαι σαδιστής και είμαι κυριαρχικός. Η κυριαρχία με διεγείρει σεξουαλικά αλλά ο σαδισμός μου προσφέρει άλλη απόλαυση, μη σεξουαλικής φύσεως.

Ένα από τα κριτήρια επιλογής της υ μου ήταν το γεγονός ότι *ΔΕΝ* είναι μαζοχίστρια (*) και έτσι με ένα σμπάρο έχω πετύχει δύο τρυγόνια. Το γεγονός ότι κάθεται να υποστεί τα όποια βασανιστήρια -επειδή τη διατάζω- με φτιάχνει σεξουαλικά και το γεγονός των βασανιστηρίων συν του ότι ΔΕΝ τα απολαμβάνει μου προκαλεί αυτό που μου προκαλεί όταν κάνω σαδιστικές πράξεις που η πιο κοντινή περιγραφή γι αυτό είναι "δαιμονική χαρά".

(*) Για την ακρίβεια είναι και η ίδια σαδίστρια, αν και σε αρκετά μικρότερο βαθμό απ' ότι εγώ.

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Στο νημα σου μπορούν να απαντήσουν και υποτακτικοί/ές? Με αναφορά τις εμπειρίες τους με κάποιον Κυρίαρχο σαδιστή πάντα.

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Εκφανσεις σαδισμου λοιπον.
Παρα την δημοφιλή παρανοηση, ο σαδισμος καθε αλλο παρα αρκειται στην σωματική εκφραση δηλαδη στην τεχνική του βασανισμου , το ωμο βασανιστηριο που στοχο εχει τη μεγιστοποιηση του πονου με το μικροτερο δυνατο κοπο.
Η αλλη πλευρα ειναι η ψυχική. Το δεσιμο των ματιων πριν το μαρτυριο για να αυξηθει η αγωνια του επερχομενου πονου , ο τρομος του πως και ποσο σκληρα θα βασανιστει , το ερωτημα του αν θα αντεξει ειναι μια μονο μικρη γευση της ψυχικης διαστασης του μαρτυριου. Παραλληλα ο εξευτελισμός ειναι μορφη ψυχικου βασανισμου που συνθλιβει την υποκειμενικη αισθηση περηφανιας και αυτο εκτιμησης. Ξεγυμνωνοντας βιαια την αναγκη της να υποφερει ποικιλοτρόπως ωστε να ανακουφιστει επιτελους απο τις τυψεις που το αδηφαγο υπερ εγω της φορτωσε, εκεινη καλοσωρίζει σιωπηλα την ευκαιρια να λυτρωθει.
Ο σαδιστης επιθυμει να απολαυσει τις αντιδρασεις της κατά τη διαρκεια του μαρτυριου της και σαφως αυτό το μαρτυριο αγγιζει σωμα και πνευμα. Ο σαδισμός ακολουθει μια ολιστική προσεγιση , δεν διακρινει σε μονοδιαστατο βασανισμο σωματος αλλα ουτε και γινεται ακομα και να το ηθελε για εναν απλο λογο.
Όταν υποφερει το πνευμα υποφερει και το σωμα και τουμπαλιν.
Ο ενοχικος σαδιστης απωθει η αναστελει τον σαδισμο του. Ειτε τον εκφραζει με μια μορφη ψυχικης αναπληρωσης (βλ Κυριαρχια) ειτε τον απωθει ολοκληρωτικα με απροβλεπτες συνεπειες για τον ιδιο και τους αλλους.
Ο εξευτελισμος , η ταπεινωση, η μετατροπη της σε αντικειμενο χρηστικης αξιας αρα και ο υποβιβασμος της σε πραγμα αποτελουν μορφες ψυχικου μαρτυριου αρα σαφως εντασονται στον σαδισμο.
Αλλωστε:
Κυριαρχια ειναι η επιθυμια του να οριζεις την υποτακτικη ως ένα ανθρωπινο τηλεκατευθυνόμενο.
Σαδισμός ειναι η επιθυμια του να την κανεις να υποφερει σωματικα και ψυχικα.

Πιο απλα: Κυριαρχια είναι η ανάγκη επιβεβαιωσης της υπαρξης μεσα από την απολυτη προσοχη και υπακοη της υποτακτικης – δεν ακουγεται και πολύ κολακευτικο δεν νομιζετε;
Θα την οριζα επισης και ως τη ναρκισσιστική ψευδαίσθηση οτι τον αλλον τον πλαθεις και δεν τον συναντας απλώς.
Σαδισμος είναι ο θριαμβος του βιαιου ποθου πανω στην υπαρξη της.

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Ψυχικό μαρτύριο; Η ταπείνωση;

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Προφανώς. Το να βασανίζεις κάποιον που είναι σε κώμα έχει τόσο νόημα όσο να βασανίζεις ένα καναπέ. Οι αντιδράσεις είναι που σε τρέφουν όχι τα χτυπήματα.

Ακριβώς

Βασικά κυριαρχία είναι το να επιβάλεις σε κάποιον τη θέλησή σου είτε το θέλει είτε όχι. Στο BDSM κυριαρχία είναι η ΤΕΧΝΗ του να κάνεις τον υποτακτικό άνθρωπο να σε υπηρετεί ΛΑΤΡΕΥΟΝΤΑΣ αυτό που κάνει.

Η παραπάνω γενίκευση είναι πέρα για πέρα λαθεμένη.

 

Ένα συχνό σφάλμα σκέψης που κάνουμε οι περισσότεροι αφορά στην παραδοχή ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη. Στην πραγματικότητα, πολύ λίγα είναι εκείνα τα προβλήματα που όπως κι αν τα προσεγγίσει κανείς φτάνει στο ίδιο αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα, όλοι οι δρόμοι οδηγούν παντού. Το σοφότερο είναι ίσως να φτιάξουμε κάνα χάρτη ώστε να ξέρουμε πού μας οδηγεί ο εκάστοτε δρόμος…

Εκτιμώ ότι το ίδιο συμβαίνει και στις κουβέντες περί σαδισμού και κυριαρχίας. Συχνά πυκνά προκύπτουν στο forum θυελλώδεις συζητήσεις για τη σχέση μεταξύ αυτών των δύο εννοιών και οι περισσότεροι ομιλητές εκδηλώνουν την ανάγκη συγκρότησης μιας συνεκτικής θεωρίας που να ερμηνεύει τα πάντα. Όπου «τα πάντα» δεν είναι παρά η δική τους δομή προσωπικότητας, οι δικές τους προτιμήσεις, οι δικοί τους κόμποι (κυριολεκτικοί και μεταφορικοί). (Πριν αρχίσετε τον λιθοβολισμό, υπογραμμίζω: δεν εξαιρούμαι).

Παρουσιάζω εδώ δυο αντιδιαμετρικές ερμηνείες της σχέσης σαδισμού και κυριαρχίας, σε μια προσπάθεια να προσεγγίσω ικανοποιητικά δύο πόλους. Ανάμεσα σε αυτούς, είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν πολύ περισσότερες ερμηνείες.

1. Από τον σαδισμό στην κυριαρχία. Το άτομο ικανοποιείται από την πρόκληση πόνου, ρίχνει δηλαδή το βάρος στην δράση, κι όχι τόσο στην αλληλεπίδραση. Αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να εξηγήσουμε το γιατί ορισμένοι σαδιστές διεγείρονται περισσότεροι από τη μη συναίνεση του αντικειμένου, άλλοι διεγείρονται περισσότερο από την κάμψη της αρχικής αντίστασης κι άλλοι από την συναίνεση ευθύς εξαρχής. Ένας αφαιρετικός, «ιδανικός» σαδιστής, λογικά θα έπρεπε να αντιμετωπίζει τα αντικείμενά του ως απολύτως αναλώσιμα (έως φόνου) και να αδιαφορεί απολύτως για το ποια είναι αυτά και πώς αντιδρούν. Ωστόσο αυτό δεν συμβαίνει συχνά, πράγμα που οφείλεται σε πολλούς λόγους. Η συστηματική ερωτική συναναστροφή ενός σαδιστή με το ίδιο αντικείμενο, αναπόφευκτα οδηγεί και σε πρακτικές κυριαρχίας.

2. Από την κυριαρχία στον σαδισμό. Το άτομο ικανοποιείται από την κατίσχυση επί ενός άλλου ατόμου, ρίχνει δηλαδή το βάρος στην αλληλεπίδραση. Τα μέσα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κάτι τέτοιο είναι πολλά και εναλλάξιμα, κι αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να εξηγήσουμε το γιατί οι κατεξοχήν κυρίαρχοι δεν διαθέτουν προκαθορισμένο «σετ» πρακτικών, αλλά ενδιαφέρονται να διερευνήσουν διεξοδικά το αντικείμενο πριν προβούν σε κάποια δράση. Δεδομένου ότι η σεξουαλικότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την σωματικότητα, οι πρακτικές κατίσχυσης του σώματος όπως είναι η καθήλωση και ο πόνος, εντάσσονται κι αυτές κατά κανόνα στο ρεπερτόριο ενός κυριάρχου.

Και λίγα μόνο από τα «ανάμεσα»: το να είναι ένα άτομο εξίσου σαδιστής και κυριαρχικός, το να είναι σαδιστής και ναρκισσιστής, το να είναι κυριαρχικός και αισθητιστής, το να είναι κυριαρχικός με ανέκφραστο θυμό, το να είναι ενοχικός σαδιστής, κ.ο.κ.

After all, it’s a lonely, lonely planet with so many crossroads…

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Πολύ ενδιαφέρον θέμα

Μία παρατήρηση μόνο επειδή δεν έχω χρόνο να γράψω αυτή τη στιγμή.

Αν η Κυριαρχία είναι η ψευδαίσθηση ενός ενοχικού σαδιστή, με τον ίδιο τρόπο ο σαδισμός θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα ενός αποτυχημένου και υστερικού Κυριάρχου.

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Δηλωνω φιλα προσκειμενος σε αυτη την ''Σεχτα Σαδιστων'' 

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Έχω τη διαρκή αίσθηση πως σε πρώτο χρόνο οι όποιες ασάφειες προκύπτουν
από όσα συζητούνται εδώ και μέρες περί σαδισμού, κυριαρχίας και bdsm,
σκοντάφτουν στην ασαφή χρήση των όρων.
Τι είναι το bdsm;
Ένας κύκλος «εργασιών» ή ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο γίνονται οι όποιες (συναφείς) «εργασίες» ;
Μία ομπρέλα που από κάτω της χωρούν οι κάθε λογής παρεκκλίσεις
από την κοινώς νοούμενη σεξουαλικότητα;
Ή ένας κώδικας συμπεφωνημένων και πανθομολογουμένων αρχών
εντός του οποίου είναι καλύτερο να διαχειρίζεται κανείς τις ορμές και τα πάθη του;

Αν κάποιος έχει την εντύπωση πως τα σκέλη των παραπάνω ερωτημάτων είναι όμοια,
σαφώς και θα χάνεται μέσα στο δάσος των εννοιών και κατά προέκταση
η πρακτική του έκφραση θα πάσχει.

Εάν για παράδειγμα όποιος έχει έντονες σαδιστικές ορμές αποκαλείται αυτόματα bdsmer,
τότε το παρόν φόρουμ και όσα πρεσβεύει έχει αποτύχει στο σκοπό του.
Τα λέω ακατέργαστα και σχηματικά προσπαθώντας να ξεδιαλύνω κάποια πράγματα.
Ποιά απόσταση οφείλει να καλύψει όποιος π.χ. σαδιστής επιθυμεί να εντάσσεται εντός bdsm πλαισίων;
Να εκπέμπει το σαδισμό του μέσα από bdsm συχνότητες προς δέκτες
που αντίστοιχα μπορούν να λαμβάνουν από τα ανάλογα κανάλια λήψης.
Δειγματοληπτικά μερικές συχνότητες: Αλληλοσεβασμός, επικοινωνία, SSC, RACK
και γενικότερα όλα όσα αυτά τα αρχικά στην ουσία πρεσβεύουν.
Προσωπικά πιστεύω πως το bdsm στην πρακτική του έκφραση αποκτά μεγαλύτερο ειδικό βάρος
όχι όταν το θυμόμαστε διαρκώς αλλά όταν δεν το ξεχνάμε.
Όταν δεν είναι ο πανταχού παρών καθοδηγητής αλλά ο διακριτικός σύντροφος.

Φαντάζομαι ότι η τροπή που έχει πάρει ετούτη η σύμπλεξη Κυριαρχίας και σαδισμού
αδικεί εξίσου και τις δύο πραγματικότητες.
Προσωπικά όταν διαβάζω πως «κυριαρχία είναι η διαστροφή του σαδισμού»
αδυνατώ να κατανοήσω πως είναι δυνατόν κάτι τέτοιο να περνάει αβρόχοις ποσί,
χωρίς την παραμικρή ένσταση μέσα από ένα χώρο που ονομάζεται bdsm κοινότητα.
Η ένστασή μου δεν είναι απέναντι στον DeSade για την πεποίθησή του
αλλά απέναντι σε όλους εμάς τους υπόλοιπους που αδυνατούμε να κατανοήσουμε
στοιχειώδεις λογικές διαστάσεις απόψεων και θέσεων.
Εάν η Κυριαρχία σαν σύνολο αρχών και πράξεων μπορούσε να αποτελεί μία απλή υποσημείωση
ενός από τα μύρια ανθρώπινα ορμέμφυτα, τότε αλλοίμονό της.

Καταθέτω την ένστασή μου και αναμένω τοποθετήσεις.

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη



Γιά ν' απαντήσω σε κάποια ερωτήματα που τέθηκαν στο νήμα του Arioch περί "Στυλ Σαδισμού" χωρίς να εκτρέψω περισσότερο το νήμα εκείνο από το αρχικό θέμα του, ετοίμαζα την παρακάτω εισήγηση γιά ένα νέο νήμα, που μάλλον όμως δεν πρέπει ν' ανοίξω, γιά να μην κατακερματιστεί ο διάλογος περί bdsm/Σαδισμού/Κυριαρχίας σε 2 ή 3 νήματα... Μεταφέρω λοιπόν εδώ ως απάντηση αυτά που θα δημοσίευα ως εισήγηση κάπου αλλού, ευελπιστών ότι ο Stalker δεν θα τα βρει ξένα με αυτό εδώ το νήμα...


- - - - - - - - - - -

 ​

Γένεσις 1/α

"1 Εν αρχή ην ο Πόνος, και ο Πόνος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Πόνος. 2 Πάντα δι' αυτόν εγένοντο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ έν ό γέγονεν. 3 Ούτος ην εν αρχή προς Εαυτόν. 4 Εσκέφθη ουν και είπεν: Ποιήσομεν Εαυτώ βοηθόν και σύντροφον. 5 Και έλαβε μίαν των πλευρών Αυτού και ωκοδόμησεν την Οδύνην. Και είδον Αμφότεροι, ότι καλοί. 6 Ομού διεχώρισαν τότε την ημέρα από τη νύκτα και κατεσκεύασαν το στερέωμα με τους φωστήρας και τους πλανήτας.7 Και επί τω κέντρω του σύμπαντος ενέθεσαν την Γην και επ' αυτής ζώα και πετεινά και ανθρώπους. Και εν μέσω αυτών λαόν επιούσιον, όν εκάλεσαν Σαδομαζώ.8 Ευλογήσαντες δε τους Σαδομαζώ, είπον αυτοίς: Πορεύεσθε εν ειρήνη και αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε της γης. 9 Και πάντοτε μέμνησθε: Ημείς εσμέν Κύριοι οι Θεοί σας, Πόνος και Οδύνη, ουκ έσονται υμίν Θεοί έτεροι πλην Ημών• ότι δι' Ημών εκτίσθησαν τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα, είτε θρόνοι, είτε κυριότητες, είτε αρχαί, είτε εξουσίαι, τα πάντα δι' Ημών και εις Ημάς εκτίσθησαν• και Ημείς είμεθα προ πάντων και πάντα συντηρούνται δι’ Ημών. 10 Και είδον οι Θεοί τα πάντα όσα εποίησαν, και ιδού καλά λίαν. Και ούσης οψίας της ημέρας έκτης κατέπαυσαν από παντός έργου, καταβεβληθέντες. Και απεφάσισαν από Δευτέρα να θεσπίσουν το 9-5 πενθήμερον, του 24/7 ως διαπιστώσαντες, λίαν εξαντλητικού".



Έτσι (ή κάπως έτσι) θα άρχιζε η κατά MindMaster Βίβλος του BDSM, εάν κάποτε αποφάσιζα να τη γράψω... Γιά καλό ή γιά κακό (του bdsm) όμως οι πιθανότητες να συμβεί όντως κάτι τέτοιο είναι απειροελάχιστες, μιά και δεν είμαι τόσο προκομμένος (ή και προικισμένος) που να φέρω σε πέρας ένα τόσο μεγάλο και βαρύ έργο... Θα αρκεστώ λοιπόν να γράψω εδώ το επόμενο κεφάλαιο, κι αυτό σε απλά Ελληνικά, μιά και το γλωσσικό ιδίωμα των Ο', μάλλον με κουράζει...


Στο παρακάτω λοιπόν, οι άνθρωποι (και μεταξύ αυτών οι Σαδομαζώ, που είναι κι αυτοί που εδώ μας ενδιαφέρουν) όντως αυξάνονται και πληθύνονται και κατακυριεύουν τη γη χτίζοντας σπίτια, οικισμούς, χωριά και πόλεις, προκόβουν, προοδεύουν, φτιάχνουν χώρες και κράτη, εξελίσσονται, εκπολιτίζονται, μορφώνονται, κάνουν τέχνη, οργανώνουν τις γνώσεις τους σε επιστήμη, φιλοσοφούν, διαμορφώνουν λογικά, ηθικά και πολιτικά συστήματα και κάπου εκεί, επάνω στην προσπάθειά τους να ζήσουν όσο γίνεται καλύτερα και πιό ελεύθερα, κι αφού έχουν περάσει από τη Δημιουργία γενεαί δεκατέσσαρες κι άλλες δεκατέσσαρες και πολλές φορές ακόμη δεκατέσσαρες, όπως συμβαίνει συνήθως με τους περιούσιους λαούς χάνουν το δρόμο τους, αρχίζουν να ξεχνάνε τα λόγια των Θεών και νοιώθουν ακόμη πιό χαμένοι, με αποτέλεσμα τα πάθη τους (που κάποτε τα αποδέχονταν ως δεδομένα) να χρειάζονται εκλογίκευση γιά να μην τους κάνουν να νοιώθουν γυμνοί, και να ντρέπονται. Και γιά ν' απολαύσουν πλέον αυτά που κάποτε απλά κι αβίαστα και χωρίς ντροπή απολάμβαναν, οι Σαδομαζώ κάνουν αυτό ακριβώς που είχαν προβλέψει οι Θεοί και οι Γραφές: Φτιάχνουν ένα σύστημα με θρόνους, κυριότητες, αρχές και εξουσίες και σίνουν σ' αυτά την πρωτοκαθεδρία, αφαιρώντας την από τον Πόνο και την Οδύνη. Στο μυαλό τους -το συγχυσμένο από την μακρόχρονη επίδραση των άλλων λαών, των Βανίλλ- αυτό φαντάζει πλέον, λογικότερο...

- - - - - - - - - - - - -

“Καλά και διασκεδαστικά” θα μου πείτε ίσως “όλ’ αυτά, έως και χαριτωμένα, αλλά δεν έχουν και τόση πολλή ουσία”... Εν μέρει, θα συμφωνήσω. Ήταν όντως αρκετά διασκεδαστικό το ν’ ανακατέψω φράσεις από τη Γένεση, το Κατά Ιωάννην και την Προς Κολοσσαείς επιστολή του Παύλου, να τις αλλάξω λίγο, και μ’ αυτές τις λέξεις να μιλήσω γιά το bdsm στη βάση του, η αλήθεια είναι όμως πως θα μπορούσα κάλλιστα να είχα μείνει στο “εν αρχή ήν ο Πόνος και η Οδύνη”, κι αυτό θα ήταν αρκετό. Ουσία υπάρχει, αλλά μιά χαρά χωράει σ’ αυτά τα ελάχιστα λόγια...

Γιά μένα δεν υπάρχει καμμιά απολύτως αμφιβολία γιά το ότι τα πάντα, χωρίς καμμιά εξαίρεση, στο bdsm είναι Σαδισμός και Μαζοχισμός, και σε ακόμη πιό στοιχειώδες επίπεδο τα πάντα είναι Πόνος (σωματικός ή ψυχικός)... Bondage, Discipline, Domination, Submission, όλα αυτά μαζί ή το καθένα μόνο του τίποτε άλλο δεν είναι παρά εκφράσεις της επιθυμίας κάποιων να υποφέρουν και της αντίστροφης/αντίστοιχης επιθυμίας κάποιων άλλων, να κάνουν τους άλλους να υποφέρουν... Πολλά μπορεί να σκεφτόμαστε, να γράφουμε, να λέμε με επιδίωξη ή αποτέλεσμα να μην είναι τόσο εμφανές αυτό το γεγονός, δεν παύει όμως, να είναι γεγονός...

Το γιατί βεβαίως κάποιοι θέλουν να υποφέρουν και γιατί οι άλλοι είναι περισσότερο από πρόθυμοι να τους το προσφέρουν αυτό, είναι μιά κουβέντα πολύ μεγάλη, και νομίζω όχι γι' αυτή τη στιγμή. Προσπάθειες γιά ερμηνεία του Σαδομαζοχισμού έχουν γίνει πάρα πολλές (και έξω κι εδώ μέσα), ως τώρα όμως καμμιά δεν μπορεί να κριθεί ως ικανοποιητική (πολλώ δε μάλλον, κοινά αποδεκτή). Υπάρχει όμως κάποια σοβαρή αμφιβολία ή αντίρρηση, γιά το ότι η Κυριαρχία κι η υποταγή δεν είναι παρά ψυχολογικός Σαδομαζοχισμός και ταυτόχρονα "όχημα" όπως έγραψε κάπου ο Stalker γιά τον σωματικό (σαδομαζοχισμό);


Το κατά πόσο λοιπόν η Κυριαρχία είναι "η διαστροφή του σαδισμού" (κατά το DeSade) ή η "ενδεχόμενη σκηνοθεσία του σαδισμού" (κατά dora) ή "το όχημα γιά την ικανοποίηση του σαδισμού" (κατά Stalker) ή "το μυθολογικό κομμάτι του bdsm" (κατά παλαιότερο MindMaster) ή οτιδήποτε παρόμοιο, ή το κατά πόσο κάποια ή κάποιες από αυτές τις φράσεις είναι απόλυτα ακριβής/είς ή όχι, μικρή σημασία έχει... Αυτό που έχει σημασία είναι το ότι αντίθετα ακριβώς από ότι λέει η dora εδώ https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/35950-%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BB-%CF%83%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-3.html#post369079, το άλλοθι στις bdsm σχέσεις δεν είναι ο σαδομαζοχισμός, αλλά το D/s (πράγμα που άλλωστε η ίδια καταδεικνύει λίγο πιό κάτω, στην έξοχη παρομοίωση με το "Μάτριξ": το D/s δεν είναι παρά το "Μάτριξ" που μέσα του επιλέγουμε να ζούμε και να κινούμαστε, ούτως ώστε να δικαιολογείται το -σωματικό ή ψυχικό- S/m, και να μη μας φαίνεται ξεκάρφωτο, ή αυθαίρετο)...

Το ποιοί είναι οι λόγοι που μας ωθούν στο να κινούμαστε εν πολλοίς μέσα σ' αυτό το Μάτριξ, είναι μιά άλλη πολύ μεγάλη κουβέντα... Η ενοχικότητα γιά την οποία μίλησε ο DeSade είναι γιά μένα μιά πολύ εύλογη απάντηση, μάλλον όμως, δεν είναι η μόνη. Το ότι αδυνατούμε άλλωστε να ερμηνεύσουμε την ανάγκη μας να υποφέρουμε ή να κάνουμε τους άλλους να υποφέρουν, δεν βοηθάει καθόλου στο να εντοπίσουμε με ασφάλεια το γιατί αισθανόμαστε πιό άνετα με το να εντάσσουμε την ως άνω ανάγκη μέσα σε κάποιο πλαίσιο, έστω κι αν ξέρουμε πως είναι πλαίσιο "σκηνοθετικό"...

Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτό το σκηνοθετικό πλαίσιο που θέτει το D/s, κάνει πιό ευχάριστο το παιχνίδι, μιά και -όπως σωστά είπε η dora- παιχνίδι χωρίς κανόνες, όρους και όρια, δεν έχει κανένα γούστο... Κι ένας από τους κανόνες του "παιχνιδιού" που λέγεται bdsm, είναι και το να απωθείς όσο γίνεται πιό μακρυά από το συνειδητό σου το ότι στην (σκληρή) πραγματικότητα στον κόσμο μας εν έτει 2011 και εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων (που καμμιά σχέση δεν έχουν -ευτυχώς- με το bdsm) δεν υπάρχουν ούτε Αφέντες, ούτε σκλάβοι...

Παρά ταύτα, όλοι οι κοινωνούντες του bdsm οφείλουν πιστεύω, έστω και κατά βάθος, να γνωρίζουν και να μην ξεχνούν τελείως την πραγματικότητα. Όσο ευχάριστο και νά 'ναι το "παιχνίδι" ή όσο θελκτική η "εικονική πραγματικότητα". Στο βάθος, ναι, αλλά πάντα πρέπει να έχουμε επίγνωση του τί μας γίνεται... Πολύ ωραία, το έθεσε ο MasterDO: "... το bdsm στην πρακτική του έκφραση αποκτά μεγαλύτερο ειδικό βάρος όχι όταν το θυμόμαστε διαρκώς αλλά όταν δεν το ξεχνάμε. Όταν δεν είναι ο πανταχού παρών καθοδηγητής αλλά ο διακριτικός σύντροφος"...


- - - - - - - - - - - -


Οφείλω μιάν ευθεία απάντηση στη dora, γιά το κατωτέρω:

"Αδυνατώ να δω επομένως πώς μπορεί να ενταχθεί ο σαδομαζοχισμός μέσα στη Σχέση με τον έτερο (η οποία για μένα είναι το ζητούμενο μίας πλήρους νοήματος και όμορφης ζωής), άνευ του σχήματος του D/s ή του M/s... Ίσως θα μπορούσε ο MindMaster να μας διαφωτίσει;".

"Εξαιρετικά δύσκολα, ομολογουμένως" είναι η απάντηση, dora... Εξαιρετικά δύσκολα μπορεί να ενταχθεί ο σαδομαζοχισμός στη σχέση, χωρίς το "σκηνικό" κάποιου D/s ή M/s... Το "δύσκολο" όμως, ή και το "εξαιρετικά δύσκολο", δεν σημαίνει κι "ακατόρθωτο"... Είναι ίσως σπανιότατο (σίγουρα είναι), όμως μπορεί να γίνει. Και να είναι bdsm, έστω κι αν εσύ δεν το βλέπεις έτσι (όπως, ομολογουμένως επίσης, κι οι περισσότεροι δεν θα το έβλεπαν)... Εγώ όμως, δεν βλέπω το γιατί δυό άνθρωποι που αλληλοσαδομαζοχίζονται με σαφείς και διακριτούς ρόλους επ' αυτού έστω και μόνο στο κρεββάτι τους (που μόνο επί του ερωτικού δηλαδή, υπάρχει ανταλλαγή ισχύος), εάν αυτό θέλουν, το ζουν και τους πληροί, δεν έχουν bdsm σχέση, αλλά "kinky vanilla"... Γιατί, αλήθεια; Γιατί θα έπρεπε ένας σαδιστής κι ο ομόλογός του μαζοχιστής να ζουν ντε και καλά μέσα στο "μάτριξ" κάποιου D/s ή M/s γιά να είναι αποδεκτοί ως "bdsmers" κι όχι βανίλλα-κίνκηδες, εάν δεν το έχουν ανάγκη;

 

Απάντηση: Η κυριαρχια ως διαστροφη vs εξελιξης για εναν σαδιστη

Του thanasi είναι το νήμα, όχι δικό μου