Το κολάρο και η σημασία του

Re: Απάντηση: Το κολάρο και η σημασία του

ουδέν σχόλιον... ήμουν και είμαι άκρως ευγενικός μαζί σου, μη με προκαλείς... Αν δεν μπορείς να κατανοήσεις το πώς ένα "Ωρέ πάς καλά;" γράφεται σε κάθε πρόταση, δε σου φταίω και κατανοώ οτι ο γραπτός λόγος είναι δυσκολονόητος για ορισμένους ανθρώπους. Τώρα για τα σχόλιά σου και τις λοιπές χαριτομενιές σου, όπως είπα, ουδέν σχόλιον, μιας και με αυτά που γράφεις το μόνο που'χεις καταφέρει είναι να μου κάνεις ένα six pack και γι'αυτό σ'ευχαριστώ ιδιαίτερα γιατί μου γλιτώνεις χρόνο και στο γυμναστήριο απ'τους κοιλιακούς...

Όπως είπα... στρουθοκαμηλίζεις και δείχνεις μόνιμη άρνηση στο να δεχτείς πράματα που προϋπήρχαν. Επ'αυτού δεν μπορώ να βοηθήσω παραπάνω. Όσο για την υποχρέωση περί ασπασμού ορισμένων πραγμάτων του χώρου αυτού, αν δε σ'αρέσει κάτι δε σε αναγκάζει κανείς να το χρησιμοποιείς, σε αναγκάζει ο χώρος όμως να το αποδεχτείς και να το σέβεσαι, αν αυτό δεν μπορείς να το καταλάβεις, όπως σου είπα ήδη πολλές φορές, σε λάθος χώρο είσαι.

 

Πολύ ενδιαφέρον νήμα, Spiler, προσφερόμενο για ζουμερή κουβέντα.

Τοποθετούμενος, ενώ συμφωνώ με τον Arioch οτι το κολλάρο είναι στο μυαλό (αν δεν είναι εκεί, τα υπόλοιπα είναι μπαρμπούτσαλα και μπιχλιμπιδέισονς), ενίοτε αποφασίζω να χορηγώ και πραγματικό. Είναι ένα όμορφο σύμβολο (πόσο πιο λαχταριστός είναι ένας...τυλιγμένος υποτακτικός λαιμός), που έχει την έξτρα χρησιμότητα να λειτουργεί ως απτή υπενθύμιση της ασυμμετρίας και σε ποια φάση βρίσκεται αυτή (για να μην αναφερθώ στα leashes και στην εφαρμογή σε δεσίματα, είναι πρωί ακόμα).

Από την άλλη, διαφωνώ με Arioch και Seduction καθώς βρισκόμαστε σε έναν χώρο στον οποίο κάποια σύμβολα ενέχουν κάποια σημασία, είτε τους αρέσει, είτε όχι. Για να γίνω πιο σαφής, ας κάνω μια ερώτηση: σε μια συνεστίαση του χώρου βλέπετε ένα υποτακτικό άτομο, το οποίο φέρει κολλάρο και θέλετε να το προσεγγίσετε. Τι κάνετε;

 

Το ορθό εθιμοτυπικό ορίζει να ερωτηθεί το άτομο αυτό αν ανήκει κάπου ή αν συνοδεύεται από κάποιον. Σε περίπτωση κατάφασης, για να προχωρήσει η οποιασδήποτε μορφής συζήτηση πρέπει να παρθεί άδεια απ'τον άνθρωπο που συνοδεύει το άτομο αυτό.

 

Προφανώς. Αν και εμένα μου φαίνεται περισσότερο ουσιαστική, λειτουργική και ορθολογική αυτή η προσέγγιση, παρά εθιμοτυπική.

Θα ήθελα όμως τις απαντήσεις αυτών που θεωρούν το κολλάρο απλώς διακόσμηση.

 

Συνήθως τα εθιμοτυπικά προκύπτουν από ουσιαστικές, λειτουργικές και ορθολογικές προσεγγίσεις  

 

Πολλές φορές (όχι στην προκείμενη περίπτωση), όμως, παραμένει το εθιμοτυπικό ενώ έχει πάψει προ πολλού να υφίσταται το λειτουργικο/ορθολογικό κομμάτι.  

 

Απάντηση: Re: Το κολάρο και η σημασία του

Εξαρτάται για τι είδους προσέγγιση μιλάμε. Αν εννοούμε σεξουαλική προσέγγιση δε θα το κάνω όπως δε θα το έκανα αν δεν φορούσε κολάρο αλλά βέρα. Αν είναι για καθαρά φιλική προσέγγιση θα πάω και θα της μιλήσω και όχι δε θα ζητήσω άδεια από κανέναν για να το κάνω.

Αφενός το θεωρώ γελοίο και αφετέρου υπενθυμίζω ότι πριν από BDSM slave με κολάρο είναι Έλληνας ή αλλοδαπός πολίτης και ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ έχει το δικαίωμα να καθορίσει με ποιους θα μιλήσει και με ποιους δε θα μιλήσει. Και για να σας προλάβω στην παρατήρηση "έχει παραδώσει αυτό το δικαίωμα" θα απαντήσω πως δεν έχει παραδώσει ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ πολιτικό της δικαίωμα. Το ίδιο αφορά και το παράδοση "εξουσίας", η παράδοση εξουσίας αφορά τους δυο τους ΚΑΙ ΟΧΙ κάποιον τρίτο.

Αν μου πει ωστόσο "δε μου επιτρέπεται να μιλάω αν δεν πάρεις άδεια από τον αφέντη μου" θα το σεβαστώ και δε θα επιμείνω. Μπορώ να θεωρώ τέτοιου είδους απαγορεύσεις γελοιότητα και επίδειξη ανασφάλειας του κερατά εκ μέρος του αφέντη της αλλά αυτό είναι δικό της πρόβλημα και όχι δικό μου.

Αν είναι ήδη φίλη μου και μου πει ότι ο αφέντης της της έχει πει να ζητάει άδεια για να μιλήσει με γνωστούς τότε θα της πω "κοπέλα μου, μακρυά και αλάργα από δαύτον". Αν της έχει πει ότι μπορεί να μιλάει με γνωστούς αλλά όχι με αγνώστους θα της πω "πρόσεχε, αυτό δεν είναι καλό σημάδι."

Ελπίζω να σε κάλυψα.

ΥΓ: Αυτά δεν τα λέω εκ του ασφαλούς. Η Keiko Mika μπορεί να σας διαβεβαιώσει ότι ποτέ δεν της έχω πει "μην μιλάς με γνωστούς ή αγνώστους χωρίς άδεια". Διάολε, στη λίστα των φίλων της έχει κάμποσους Masters αλλά αν δεν εμπιστευόμουν την κρίση της δε θα είχε γίνει καν κοπέλα μου, πόσο μάλλον "υ" μου.

 

Re: Απάντηση: Re: Το κολάρο και η σημασία του

Απόλυτα. Οπότε συμφωνούμε οτι, από τη στιγμή που συναγελαζόμαστε με ανθρώπους που θεωρούν ένα σύμβολο ως Χ, είναι μια καλή ιδέα να σεβόμαστε και να αναγνωρίζουμε αυτό το σύμβολο, για αποφύγουμε βλακώδη faux pas αφενός και ελέω ευ συνυπάρχειν αφετέρου. Έστω κι αν θεωρούμε το σύμβολο ή το Χ μπαρμπούτσαλα. Είτε αυτό λέγεται γάμος, είτε M/s είτε ο κλείδωνας με ξυνόχοντρο και μουζουδιά στις κάτω Ατσιπάδες.

Συμφωνώ, αλλά αυτά είναι "άλλου μαστερά κολλάρο".  

 

Απάντηση: Το κολάρο και η σημασία του

 

Απάντηση: Το κολάρο και η σημασία του

Η μεγάλη συζήτηση για το αν το ράσο κάνει τον παπά, η απάντηση δεν είναι ποτέ απλή και έχει δύο παραμέτρους, την ψυχή του παπά και τα μάτια των τρίτων και ασφαλώς - υπεράνω - τα κριτήρια, τις προθέσεις και αν τυχόν υπάρχουν προϋποθέσεις με τα οποία χειροτονεί  

Διακοσμήσεις, για μένα, δεν είναι σε καμία περίπτωση τα κολλάρα, όχι μόνον συμβολίζουν σχέση ελέγχου - και τπτ άλλο - αλλά επιτείνουν την αίσθηση του ελέγχου στην φέρουσα ή στον φέροντα. Φέρνουν και άλλα συναισθήματα, μεγάλη ιστορία αυτή και όχι του παρόντος νήματος.

Όσον αφορά τις ανασφάλειες, κ.λπ. απλά θα ήταν μια κακή χρήση του κολλάρου και ούτε θα κατεύναζε καμία ανασφάλεια ενθεν κι ένθεν. Υπάρχουν κάποια αντικείμενα που κάνουν μια καλή κατάσταση καλύτερη και μια κακή χειρότερη, το κολλάρο είναι ένα από αυτά, κατά τη γνώμη μου πάντα.

Τέλος, τα περί Αφέντη μη επιτρέποντος συνομιλίες, σκέτα, με κάνουν να γελώ.

Αν δεν επιθυμεί ο Αφέντης συνομιλίες κρατάει το κολλαρωμένο του μαντρωμένο, κάτι που επικροτώ και κάποιες φορές το βρίσκω αναγκαίο ήταν δε φορές που το ήθελα πάρα πολύ και το χρειαζόμουν και άλλες που το έβρισκα βαρύ, σκληρό και άδικο (δεν ήταν). Επίσης, αν δεν θέλει ο Αφέντης το κολλαρωμένο του να γυρνάει αλάργα και γενικώς και να κωλοτρίβεται σε καφετέριες και μσν και λοιπά, κοιτάει να είναι και Αυτός παρών. Αν δεν μπορεί το κολλαρωμένο να τα σηκώσει / αντέξει / παραδεχτεί όλα αυτά, τότε δεν πρέπει να έχει κολλάρο.

Επειδή οι περιστάσεις δεν ελέγχονται πάντα, όταν δεν καλύπτεται το κολλαρωμένο από εντολή συγκεκριμένη και ελπίζω όχι κουλή ως προς τη λογική ή τη δυνατότητα τήρησής της, τότε οφείλει να τιμήσει το κολλάρο του όπως καταλαβαίνει. Τον τρίτο, στην πράξη δεν τον αφορά αν έχει δόσει εντολή να μη μιλάει ο Κύριος της κολλαρωμένης ή αν η κολλαρωμένη δεν επιθυμεί πολλά πολλά ή αν έχει πονόκοιλο και είναι στα σιωπηλά της στη συγκέντρωση. Αυτά όλα στα μάτια των τρίτων αφορούν πρωτίστως την κολλαρωμένη.

 

Re: Απάντηση: Το κολάρο και η σημασία του

Δε θα διαφωνήσω, και προσωπικά δυσκολεύομαι να κατανοήσω πολλά προτόκολλα που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το χώρο, όμως τα δέχομαι γιατί κατανοώ οτι είναι μέρος του εθιμοτυπικού και του σεβασμού που δείχνει κάποιος απέναντι πρώτα στο θεσμό και έπειτα στην παράδοση και τελευταία στο πρόσωπο, το οποίο φυσικά μπορεί να αξίζει περισσότερο σεβασμό απ'τον ίδιο το θεσμό, ή ακόμα και να είναι ανάξιο σεβασμού, οπότε πάλι σέβομαι την ιδιότητά του, αλλά όχι τον ίδιο.

Το rep το θέλεις τώρα ή να το μαζέψω μαζί με τα υπόλοιπα που σου χρωστώ και το άτιμο το σύστημα δε μ'αφήνει να στα δώσω;;;

Ομολογουμένως με υπερκάλυψες, δε νομίζω να μπορούσα να τα πω καλύτερα.

Ερώτηση προς Arioch: έστω οτι μια φίλη σου υποτακτική μπλέκει με έναν κυρίαρχο, ο οποίος είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, αλλά ακολουθεί ένα αυστηρό σετ κανόνων στον οίκο του σε οτι αφορά την επικοινωνία της υποτακτικής του με τον έξω κόσμο. Με δεδομένο οτι γνωρίζει ο ίδιος οτι είστε καλοί φίλοι και οτι μέχρι τώρα βγαίνατε για καφέ σχεδόν καθημερινά, πώς θα αντιδρούσες αν την έβλεπες μία φορά τη βδομάδα και αν; Θεώρησε ως δεδομένο οτι η κοπέλα είναι ευτυχισμένη με τον άνθρωπο αυτό, και οτι ο άνθρωπος αυτός είναι εξαιρετικός χαρακτήρας και χωρίς ανασφάλειες, απλά επιθυμεί να έχει ένα αυστηρό σετ κανόνων στον οίκο του για να μην διαταράσσεται η καθημερινότητά του.

 

Απάντηση: Το κολάρο και η σημασία του

Κάθε μέρα «κερδίζω» το κολλάρο Του κι εκείνος κάθε μέρα επιλέγει το «λαιμό» μου από τη στιγμή που προηγήθηκε η μέρα που του ζήτησα να γίνω σκλάβα Του στη ζωή κι εκείνος δέχτηκε να είναι ο Κύριος μου στη ζωή, καθημερινά, 24/7 και με χρονολογικό ορίζοντα το από εδώ και κάτω του βίου. Αυτό ειδικά το τελευταίο απαιτεί κανείς από τους δύο να μη «δένει το γάιδαρό του» γιατί τότε πέραν των καλών προθέσεων ή κάποιων πρόσκαιρων ενθουσιασμών, ο χρονολογικός ορίζοντας θα καταρρεύσει με ήχο χιροσίμας...

«Γκόμενες» και «γκόμενους» είχαμε και οι δύο μπόλικους πιο πριν, άλλοτε βανίλλα, άλλοτε bdsmικούς, και διάφορα πολυγαμικά σχήματα, όπως και σχέσεις που όσο σημαντικές και αν υπήρξαν, δεν ευόδωσαν για χίλιους λόγους...

Το ξεχωριστό στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι είναι ο πρώτος που γνωρίζοντάς τον πρώτα καλά, ήρεμα, ψύχραιμα, και ώριμα, κυριάρχησε επί της ουσίας επάνω μου καθιστώντας με βέβαιη γι’ αυτήν την απόλυτη δέσμευση, κι αντιστρόφως, είμαι η πρώτη που γνωρίζοντας με πρώτα καλά, ήρεμα, ψύχραιμα, της έδωσε την εντολή να Του ζητήσει αυτή να γίνει σκλάβα Του δεσμεύοντας Τον κι αυτόν απόλυτα, εάν κι εφόσον κι αυτή ένιωθε έτσι...

Προϋπόθεση ήταν να είμαστε και οι δύο στο ίδιο τρένο. Δηλαδή και οι δύο να έχουμε φτάσει στο σημείο που δε θέλαμε άλλο πηδήματα γενικώς και αορίστως, ούτε άλλες σχέσεις συντρίμμια, αλλά είχαμε την ανάγκη να οικοδομήσουμε από εδώ και κάτω μία μόνιμη σχέση ηδονισμού και συντροφικότητας που να συμβαδίζει με τις ανάγκες που προκύπτουν κι από την ηλικία μας... Ω, ναι, μεγαλώνουμε... αλλά και τις διευρυμένες και διευρυνόμενες ηδονιστικές ανάγκες...

Τα υπόλοιπα είναι καθημερινή υπόθεση και ο χρόνος θα δείξει κατά πόσον θα το πετύχουμε. Πέραν από εμάς υπάρχουν και όλα της ζωής τα απρόβλεπτα (υγεία, θάνατοι –φτου- και ότι άλλο). Η δέσμευση που έχει αναλάβει ο ένας απέναντι στον άλλον είναι το να εργαστούμε πάνω σε αυτό με όλο μας τον εαυτό και δια μέσω της απόλαυσης και του ηδονισμού. Αυτό απαιτεί αμείληκτη οικειότητα και ειλικρίνια, επίσης το να αποτελεί τη σημαντικότερη προτεραιότητα από όλα τα άλλα (δουλειά, καριέρες, κλπ, όχι ότι δεν παίζουν σημαντικό ρόλο και για τους δύο), την οικοδόμηση μίας καθημερινότητας που επιτρέπει να ασχολείται πολύ ο ένας με τον άλλον καθώς οι ίδιοι οι φορείς αλλά και η σχέση είναι ζωντανός οργανισμός που εξελλίσεται, όπως και οι ανάγκες... Αυτή τη στιγμή πχ δεν επιθυμούμε άλλους στο παιχνίδι μας. Αυτό μπορεί να αλλάξει κάποια στιγμή, για τον έναν, τον άλλον ή και τους δύο ταυτόχρονα. Η δέσμευση δεν αλλάζει. Το ερώτημα θα είναι πως τα νέα δεδομένα μπορούν να ενσωματωθούν με τέτοιες διεργασίες που να μην αποτελέσουν «αυτογκόλ» ή «μολότωφ»... Κι αυτό δεν λύνεται με μία απλή «διαταγή» ή με μία ανειληκρινή «υπακοή» ή επειδή φοράς κολάρο...

Ως προς τη «σηματοδότηση» στο εξωτερικό περιβάλλον, δεν είναι αυτό που καταξιώνει τη σχέση, αυτή καταξιώνεται μόνο από την ίδια τη σχέση. Άλλοι μπορεί να την καταλαβαίνουν, άλλοι όχι, άλλοι να τη φθονούν, άλλους να μην τους απασχολεί διόλου.

Ως προς τον κοινωνικό μας περίγυρο, όλοι γνωρίζουν ότι είμαστε μαζί και δεσμευμένοι ο ένας στον άλλον. Δε χρειάζεται κάποιο «αξεσουάρ» για να το τονίζει αυτό ή να ανακοινώνουμε λεπτομέρειες σε σχέση με το πως «τη βρίσκουμε». Εκτός αν θέλουμε για την πλάκα μας να προκαλέσουμε και καμμιά φορά το κάνουμε, ή αν θέλουμε να ανοίξουμε έναν τέτοιο διάλογο με «αμύητους» και «μυημένους»...

Στις υπόλοιπες κοινωνικές στιγμές ο καθένας ξέρει πως να αντιμετωπίσει το οποιοδήποτε «πέσιμο» και όλα τα συμπαραρτηρόμενα «θέλγητρά» του: Ζυγίζοντας πολύ προσεκτικά το όλον. Πιθανώς το μόνο μέρος που θα φορούσα bdsmικό κολάρο έξω από το σπίτι, να ήταν μία συνάντηση bdsmιτών, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά για την πιο καθαρή σηματοδότηση ότι είμαι «πιασμένη» και ότι χαίρω της απόλυτης προστασίας του Κυρίου μου... Και φυσικά πάντα και όποτε άλλοτε ο Κύριος μου θα το επιθυμούσε για την καύλα του και ότι άλλο έβαζε ως προσταγή το σαδιστικό μυαλό Του...

Από κει και πέρα υπάρχουν μέρες που τα όσα έχουν ως δύναμη ανταλλαχτεί, που βαθαίνουν τη σχέση, ή την ηδονή της, έχοντας να αντιμετωπίσω μία δύσκολη ή εύκολη μέρα, φορώντας κάτι που εκείνη τη στιγμή συμβολοποιεί ή υπενθυμίζει αυτή την ανταλλαγή, είναι το δικό μου γλυκό μυστικό είτε για να είμαι πιο δυνατή, είτε για να το γιορτάσω και να το χαρώ ως ερωτευμένη σφόδρα και ως κάποια που λατρεύει και λατρεύεται...

Ευχαριστώ για την υπομονή σας. Προσπαθώ πάντα να μιλάω πολύ προσωπικά και βιωματικά.