"Έφυγε" ο Μανώλης Ρασούλης

Νεκρός βρέθηκε σήμερα το πρωί (13-3-2011) από φίλους του ο καλλιτέχνης Μανώλης Ρασούλης, στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία του ιατροδικαστή ο θάνατός του είχε προέλθει πριν από τέσσερις ημέρες.

Πολλές φορές ο Ρασούλης διαφώνησε με το λεγόμενο «μουσικό καθεστώς», όπως και με τις δισκογραφικές εταιρείες και δεν δίστασε να αποχωρήσει, εκφράζοντας ελεύθερα τις απόψεις του. Θεωρήθηκε «αιρετικός» και «εκκεντρικός» και τα τελευταία χρόνια σχεδόν αποσύρθηκε από τα καλλιτεχνικά δρώμενα. Ο Μανώλης Ρασούλης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 28 Σεπτεμβρίου 1945.

Γιός ενός χρυσοχόου, στα παιδικά του χρόνια έψαλε στον Πολιούχο 'Αγιο Μηνά. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία τραγουδώντας ερασιτεχνικά στην Πλάκα, ενώ παράλληλα δούλευε στην εφημερίδα της αριστεράς «Δημοκρατική Αλλαγή».

Στην διάρκεια της δικτατορίας φεύγει για το Λονδίνο, όπου και θα παραμείνει 6 χρόνια. Οργανώνεται στο Τροτσκιστικό κίνημα όπου και γνωρίζεται με την Βανέσα Ρεντγκρεϊβ με την οποία δυο φορές συνεργάστηκε σε πολιτικές παραστάσεις. Στο Λονδίνο έγινε και συνεκδότης της εφημερίδας Σοσιαλιστική Αλλαγή.

Τον Μαϊο του ‘68 πήρε μέρος στην εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι. Λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου έρχεται στην Ελλάδα και η μεταπολίτευση θα τον βρει εργαζόμενο στα ναυπηγεία του Ανδρεάδη. Τότε είναι που τον καλεί και ο Μάνος Λοϊζος και τραγουδούν μαζί τα «Νέγρικα» με την Μαρία Φαραντούρη.

Η συνεργασία του με το Νίκο Ξυδάκη στα «Δήθεν» είναι που θα τον καθιερώσει ως έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς της γενιάς του, με επιτυχίες όπως «Αχ Ελλάδα», «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια», « Πότε Βούδας, πότε Κούδας», « Το κοτλέ παντελονάκι», « Τίποτα δεν πάει χαμένο». Τα τραγούδια του έγιναν γνωστά σε Ισραήλ, Τουρκία, Σερβία μέχρι και την μακρινή Ιαπωνία.

kathimerini.gr - «Έφυγε» ο Μανώλης Ρασούλης

Καλό σου ταξίδι. Σ' ευχαριστούμε που έδωσες έκφραση στις χαρές και στις λύπες μας.

 

Απάντηση: "Έφυγε" ο Μανώλης Ρασούλης

Πόσο μόνος πρέπει να ήταν ένα τόσο γνωστός καλλιτέχνης, για να τον βρουν μετά από τέσσερις ημέρες (δέκα λένε άλλοι) από την ημέρα που είχε πεθάνει.

Καλό σου ταξίδι Μανώλη Ρασούλη!!!

 

Απλώς επιτρέψτε μου να πω ότι ο Ρασούλης δεν έφυγε, πέθανε. Δεν πήγε πουθενά. Τα τίναξε. Ζωή σε λόγου μας.

Να με συμπαθάτε, αλλά δεν τις μπορώ άλλο αυτές τις ευπρεπείς και τάχα μου ευαίσθητες εκφράσεις.

 

Μεγάλη μορφή ο Ρασούλης, σημάδεψε τη μουσική σ' αυτή τη χώρα όσο ελάχιστοι άλλοι. Θα περίμενε κανείς από έναν τέτοιο άνθρωπο να 'χει γίνει τακτικός θαμώνας σ' αυτές τις "ψευτοπαρεΐστικες" εκπομπές, όπου ανερχόμενοι και μη τραγουδιστές, ηθοποιοί, πολιτικοί που θέλουν να καλλιεργήσουν το φιλολαϊκό προφίλ τους κάνουν μνημόσυνα στους ζώντες μεγάλους του ελληνικού πενταγράμμου. Κι όμως, τις απέφευγε, σπάνια εμφανιζόταν στο γυαλί. Όπως επίσης και ποτέ δεν πούλησε τις ιδέες του, εξαργυρώνοντας τις σε κομματικές θέσεις και μηχανισμούς.

Τον θυμάμαι να εμφανίζεται συχνά πυκνά σ' ένα μαγαζί που δύσκολα πιάνει το μάτι σου, λίγα τετράγωνα από το σπίτι μου. Απολαυστικός, έδειχνε να κάνει αυτό που τον ευχαριστεί. Έδινε την εντύπωση πως εκεί, μακριά από τη δημοσιότητα και τους μεγαλοσχήμονες, ήταν ο εαυτός του.

Δεν ξέρω αν το "έφυγε" είναι πιο politically correct από το "πέθανε". Το μόνο σίγουρο είναι πως κάτι άφησε.

 

Απάντηση: Re: "Έφυγε" ο Μανώλης Ρασούλης

lol...rep rep rep

Ζωή σε μας(αν και δεν το βλέπω με όλα όσα συμβαίνουν  )

 

Θεώρησα ότι εφόσον μετέφερα αυτούσιο το κείμενο από την πηγή μου, δεν μου επιτρεπόταν να αλλάξω τον τίτλο του άρθρου. Φυσικά πέθανε ο Ρασούλης, δεν πήγε πουθενά. Και όταν λέμε καλή αντάμωση, για κάποιον που έχει πεθάνει, ελπίζω να μην το πιστεύει κανένας αυτό στην κυριολεξία του. Δεν ανταμώνεις κανέναν μετά. Εδώ τους ανταμώνεις - και αν...

 

Απάντηση: "Έφυγε" ο Μανώλης Ρασούλης







---------- Post added at 02:39 ---------- Previous post was at 00:53 ----------

Ένας τόσο γνωστός? ταπεινός μα μεγάλος καλλιτέχνης δέν υπάρχει πια ανάμεσά μας.Υπάρχει όμως στη καρδιά μας για όσους τον αγαπήσαμε.



---------- Post added at 04:44 ---------- Previous post was at 02:39 ----------

 

Γμτ, να με συμπαθάς που δεν το έγραψα από την πρώτη στιγμή. Φυσικά δεν μέμφομαι εσένα, οκέι; Απλώς δεν κρατήθηκα άλλο και έκανα το γενικό σχόλιο και σε πήραν κι εσέ τα σκάγια, φίλτατη.

 

Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ στραβομουτσούνιασα με τον τίτλο αλλά δεν είχα τον χρόνο να ψάξω κάτι άλλο, καθώς είχαν ήδη περάσει καναδυό μέρες αφότου βρέθηκε νεκρός και κανένας εδώ μέσα δεν το είχε πάρει χαμπάρι, όπως δεν πήραν χαμπάρι και οι φίλοι του ότι έλειπε και πήγαν μετά και τον βρήκανε σε σήψη. Άσχημες καταστάσεις.

Αυτό μου έχει ξανασυμβεί στην πραγματικότητα. Ο πατέρας μίας φίλης μου βρέθηκε νεκρός μία εβδομάδα αφότου είχε πεθάνει. Πήγαμε μαζί, με έναν κλειδαρά και ανοίξαμε την πόρτα. Δεν αφήσαμε την φίλη μου να μπει μέσα. Δεν έχω δει ποτέ μου κάτι τόσο φρικιαστικό στη ζωή μου. Χαίρομαι που δεν αφήσαμε αυτή την εικόνα να χωθεί στο μυαλό της.

Ας τους θυμόμαστε όλους ζωντανούς και γελαστούς, να κάνουν αστεία, να τραγουδάνε, να αγκαλιάζουν και να ερωτεύονται. Να αντιστέκονται στις δυνάμεις της φθοράς. Να νικούν, έστω και για μία φορά, τις δυνάμεις του κακού, που τις νιώθουμε να στροβιλίζονται γύρω μας κάθε μέρα, με τόσο πολλές μορφές που παύουν να είναι αναγνωρίσιμες...