Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

@anasia
Αυτό που μου λες, νομίζω ότι απαντάει το ερώτημα μου.
Δηλαδή λες, - αν κατάλαβα καλά - ότι μία σκλάβα το αντιμετωπίζει όντας πάντα προετοιμασμένη ότι θα τιμωρηθεί αν ο Μ κρίνει ότι πρέπει να τιμωρηθεί.

Το ότι έχεις καταλάβει πάρα πολύ καλά τους κανόνες, νομίζω οφείλεται και στο είδος της σχέσης που αναπτύξατε και στην δική σου ιδιοσυγκρασία αλλά και στις επικοινωνιακές ικανότητες του M σου.

Σε ευχαριστώ για την απάντηση

Μία ερώτηση διευκρινιστική για εμένα

Το αν οι κανόνες είναι δίκαιοι, ή οι απαιτήσεις είναι λογικές θα έπρεπε να παίζει κάποιο ρόλο για την σκλάβα ή δεν θα έπρεπε να υπάρχει περίπτωση αμφισβήτησης;

(διορθώθηκε. Με συγχωρείς)

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

θα σου απαντησω οσο πιο συντομα μπορω ...



 

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Λέω ,
πως μια σκλάβα σε σοβαρή σχέση όταν κάνει λάθος το καταλαβαίνει εκείνη την στιγμή που το κάνει
η σχεδόν εκείνη την στιγμή ,
οπότε γνωρίζει ταυτόχρονα πως ίσως τιμωρηθεί .
Δεν υπάρχει δηλαδή κατ εμέ ‘’αναπάντεχη τιμωρία’’ ,
εκτός αν η σκλάβα είναι τρεις λαλουν δυο χορεύουν και ο Κ ανεγκέφαλος .

(Διευκρίνιση… )
Η άποψη μου αυτή αφορά μόνο την περίπτωση που η σκλάβα
έχει κάνει κάτι έξω από τις εντολές και τις επιθυμίες του Κ της

Φυσικά ,
αλλά δεν νομίζω πως μπορεί να γίνει διαφορετικά εφόσον βλέπεις σοβαρά τον Κ ,
εκείνος εσένα και κατ επέκταση την σχέση
που θέλεις να την κρατήσεις αρχικά
και να την κάνεις όσο καλύτερη μπορείς μέσα στο χρόνο μελλοντικά .

Εφόσον έχει η σκλάβα αποδεχτεί τους κανόνες δεν θα πρέπει να υπάρχει περίπτωση αμφισβήτησης,
ειναι η γνωμη μου.
Αν τώρα , νοιωθει πως αδικείται κατ συρροή και πως οι απαιτήσεις του Κ
έχουν φύγει από τους κανόνες του σε μια σφαίρα έξω από την ‘’λογική’’ ,
τότε ίσως η σκλάβα θα πρέπει να δει συνολικά την σχέση που βρίσκεται
και αν νομίζει πως δεν μπορεί να ακολουθησει να ζητήσει αποδέσμευση
η αν θέλει να συνεχίσει να είναι με τον Κ της ,
να συζητήσει μαζί του και εφόσον εκείνος την ακούσει και θελήσει ,
ίσως σκεφτεί να επανεξετάσει το πλαίσιο της σχέσης σε κάποια άλλη βάση .

Την καλημερα μου

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

ευχαριστώ για την απάντηση.
Ήσουν κατατοπιστικότατη.

Καλημέρα και απο εμένα

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Αν με το "αναπάντεχο" εννοούμε το ξάφνιασμα, το σοκ, κανείς μπορεί να εισπράξει κάτι ως αναπάντεχο ανά πάσα ώρα και στιγμή είτε πρόκειται για μία κουβέντα, είτε για ένα πλήγμα, είτε για μία αλλαγή, είτε για κάποια τιμωρία, ω ναι, ακόμα και μια τιμωρία που γνωρίζεις ότι έρχεται/θα έρθει, μπορεί να την βιώσεις ως "αναπάντεχο"...

Είναι εκείνες οι στιγμές που αποτελούν το νέο σημείο της σχέσης που ξεκινά... Είναι η στιγμή που βουϊζει το κεφάλι σου, η στιγμή που οι σκέψεις σου πυρπολούνται και πετούν σε χίλια κομμάτια χωρίς να μπορείς να μείνεις σε καμμία προσηλωμένος ώστε να έχει μια κάποια σαφήνεια, είναι η στιγμή που νιώθεις τόσα πολλά, έντονα και αδιευκρίνηστα, που κι αυτό από μόνο του, το ότι δεν ξέρεις τί νιώθεις, αυτός ο αποπροσανατολισμός, αυτό το αναπάντεχο, σου δημιουργεί μία δίνη που τρέχει γύρω σου με ιλλιγγιώδεις ταχύτητες. Ξέρεις ότι κάτι μέσα σου ξέρει ακριβώς τι συνέβηκε. Ξέρεις ότι κάτι μέσα σου ξέρει ακριβώς το γιατί συνέβηκε. Δεν έχει έρθει όμως ακόμα η ώρα της σαφήνειας, της καθαρότητας, της ησυχίας. Τώρα απλά είσαι μέσα στη δίνη... Πως σε κάνει αυτή η δίνη να νιώθεις; Είναι τόσα πολλά: αχρηστεία ίσως, ανικανότητα ίσως, θυμό ίσως για σένα, για τον άλλον δεν ξέρεις, πανικό ίσως, παραλογισμό ίσως, λύσσα ίσως, παράπονο ίσως, διάφορα πολλά, παρά πολλά... Μπαίνει κι ο κωλοχαρακτήρας σου στη μέση. Είσαι αντιδραστικός; Είσαι εγωιστής; Δεν αντέχεις συναισθήματα αποτυχίας; Σε κατακλύζει το αίσθημα της αδικίας γι'΄αυτό που νιώθεις ότι χάνεις, εκείνη την υπέροχη ισορροπία;... Όμως όλα χορεύουν ασταμάτητα κι αυτά τα συναισθήματα αλλά κι αυτό το κάτι που ξέρει με σαφήνεια ότι δεν έχει ακόμα τη δυνανότητα να σωπάσει όλα τα άλλα προκείμένου να ακουστεί...

Το όλα τα άλλα είναι όλες οι άμυνες μαζί. Άμυνες που μπορεί να νόμιζες ότι έχεις τελειώσει μαζί τους. Και αυτό δεν είναι ψέμα. Είχες τελειώσει μαζί τους στο προηγούμενο επίπεδο... Εκεί που για να φτάσεις είχες βρεθεί πάλι σε κάποια δίνη, δίνη που σου προκάλεσε Εκείνος, δίνη που την άντεξες, που την άφησες να σε πάρει και να σε σπάσει στα χίλια κομμάτια, δίνη που σε ξαναέφτιαξε ένα ολόκληρο και μετά χάθηκε αφήνωντας σε κάπου πιο μέσα, πιο βαθιά... Η ευγνωμοσύνη γι' αυτή την ησυχία που σε βοήθησε Εκείνος να φτιάξεις, και η ευγνωμοσύνη στον εαυτό σου που τελικά συνεργάστηκε, σε κατακλύζει... Και τώρα πια είναι το σπίτι σου. Άνετο, γνώριμο, βολικό, ερωτικό. Και μετά πάνω που ησύχασες. Νά σου πάλι το αναπάντεχο...

Χάνεται η εμπιστοσύνη αν νιώσεις την "αδικία"; Χάνεται η εμπιστοσύνη αν λυσσάς από θυμό; Χάνεται η εμπιστοσύνη αν η φωνή μέσα σου λέει ότι Εκείνος είναι άδικος, παράλογος; Χάνεται η εμπιστοσύνη αν σε κυκλωσουν οι ενοχές; Χάνεται η εμπιστοσύνη μέσα στη δίνη;

Θα μπορούσε να χαθεί. Αν ότι συμβαίνει το κουκουλώσεις. Αν βιαστείς να το κουκουλώσεις αρνούμενος όλα αυτά τα συναισθήματα. Σε ποιόν; Σε σένα τον ίδιο. Ανεξάρτητα αν εκείνη τη στιγμή η φωνή λέει ότι Εκείνος "φταίει". Είναι κι αυτή μία από τις πολλές φωνές. Αν δεν την αφήσεις να προκύψει με όλο τα δριμύ κατηγορητήριο της, αν δεν επιτρέψεις να κατακλυστείς από το θυμό της, αν αυτό το θυμό που νιώθεις για Εκείνον δεν τον στρέψεις επάνω του εισπράτωντας την Ησυχία του, αργά θα τρώει τα σωθικά, λογοκριμμένα, σκεπασμένα κάτω από την "υποταγή" σου, δηλητηριάζωντας και σαμπωτάρωντας αργά και σταθερά... Ποιόν; Μα πάλι εσένα φυσικά.

Τι κι αν ξέρω ότι ο Κύριος μου έχει δίκιο; Αρκεί αυτό για να εξαλείψει το θυμό αν δεν τον αφήσω να βγεί να εκφραστεί, να βγει καθάριος και δυνατός; Δεν υπάρχει μόνο χαρά που με ξέρει τόσο καλά. Που εισχωρεί τόσο μέσα. Υπάρχει και θυμός... Δεν είναι η υποταγή το δύσκολο. Το δύσκολο είναι η παράδοση...

Ωραία όλα αυτά. Κι Εκείνος; Τι ρόλο παίζει; Πέραν ότι προκάλεσε την αναπάντεχη δίνη; Σου έχει δώσει τα εργαλεία. Τα εργαλεία για να περάσεις απέναντι. Είναι εκεί και σε κοιτάει και ξεκαρδίζεται από τα γέλια. ('Έξαλλη εσύ). Είναι εκεί και σε κοιτάει τρυφερά (Έξαλλη εσύ). Είναι εκεί και σε κοιτάει απειλητικά; (Εξαλλη εσύ). Είναι εκεί στο δίπλα δωμάτιο και σφυρίζει κλέφτικα; (Έξαλλη εσύ). Μέχρι που επιτέλους το καταλαβαίνεις; ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ... Επιτέλους αυτή η φωνή που ήξερα τώρα μπορεί να ακουστεί: Εϊναι Εκεί. Η δίνη σταματά. Όλα στη θέση τους. Δεν έχεις χάσει τίποτε απολύτως. Η εμπιστοσύνη ανασυστάθηκε από τα κομμάτια της. Κι ο θαυμασμός που η αλήθεια σου προκλήθηκε να βγεί έξω ατόφια. Και κανείς δεν έπαθε τίποτε. Ίσα ίσα. Και τώρα το χαμόγελό Του δεν προκαλεί. Είναι μία αγκαλιά απέραντη. Κι εσύ ολόκληρη μια αγκαλιά. Για σένα που σε ξέρεις πιο καλά. Για Εκείνον που σου κάνει πράξη το ότι: Είναι Εκεί και τίποτε δικό σου δεν τρομάζει...

Σ' ευχαριστώ Κύριε μου. Για όλα...

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Εγώ έχω τιμωρηθεί με αστροπελέκι - αναπάντεχη τιμωρία.
Η αλήθεια είναι ότι ένιωθα μέσα μου πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Αλλά δεν είχα καταλάβει ότι τα πράγματα ήταν τόσο άσκημα. Οι κανόνες όλοι, όσο καλά και να τους ξέρει η αποδέκτριά τους είναι πολύ απλούστεροι από τους τρόπους που εφαρμόζονται και από τις συνθήκες γύρω γύρω.

Μια εν δυνάμει σκλάβα μπορεί να κάνει λάθος βαρύ γιατί ο συγκεκριμένος κανόνας που παρέβη είναι κάτι έξω ή και αντίθετο από τις δικές της ανάγκες. Σε ήπιες στιγμές μπορεί να τον τηρεί, σε στιγμές παροξυσμού των αναγκών της τον παρέβη ασυναίσθητα για δύο λόγους ο ένας ότι δεν τον είχε καλοκαταλάβει και ο άλλος ότι δεν μπορούσε να αντέξει την ουσία του. Και ένα τρίτος, ότι δεν φανταζόταν τις συνέπειές της παράβασης.

Η αναπάντεχη τιμωρία είναι περισσότερο σκληρή από την προσδοκώμενη για μια σκλάβα ή καθοδόν για σκλάβα που έχει ακόμα εγωισμό, ακόμα και υγιή μέσα της και νιώθει ότι μπορεί να αξιολογήσει τον εαυτό της ή που πιστεύει ότι υπάρχει καλή και κακή σκλάβα και έχει άποψη για το σε ποιά από τις δύο κατηγορίες "της πρέπει" να κατατάσσεται.

Εκ των πολύ υστέρων, τόσο η αναπάντεχη όσο και η προσδοκώμενη τιμωρία, είναι ακριβώς το ίδο, ακραίες εμπειρίες βίαια επιβεβλημένης εσωτερίκευσης και πολύ πολύ αγαπημένες αναμνήσεις.

Θα επανέλθω στα ερωτήματά σου ένα προς ένα Uther, λίγο αργότερα γιατί και πολύ κουρασμένη είμαι και πολύ καταναγκασμένη να παράγω έργο...  

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Λες, ότι δημιουργεί μία δίνη. Η οποία πρέπει να εκφραστεί, ώστε να σε παρασύρει ο ειρμός της επόμενης έκφρασής της.

Πολύ ενδιαφέρουσα άποψη ότι με την έκφραση του θυμού και μία ανταπόκριση η οποία θα καλύπτει την ουσιαστική ανάγκη που προκάλεσε τον θυμό (τον φόβο εγκατάλειψης -αν κατάλαβα καλά) ο θυμός δεν δύναται να καταστρέψει την εμπιστοσύνη της σκλάβας.

Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει ο Κ να έχει εντοπίσει ένα πρωταρχικό αίτιο των εκφράσεων θυμού της υποτακτικής του.

Η αναγκαιότητα βιώματος αυτής της δίνης πιστεύω ότι υπάρχει σε αρκετά άτομα με υποτακτική ψυχολογία. Έχω την υποψία μάλιστα ότι αν υπάρχει ένας λόγος παραπτώματος σε μία σκλάβα είναι η ανάγκη να βιώσει τις συναισθηματικές δίνες που αναφέρεις. Να βιώσει δηλαδή με ισχυρά ερεθίσματα την παράδωσή της.

Σέυχαριστώ για την απάντηση

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Σ' ευχαριστώ για την απάντηση tender lilly.Μου δίνει ήδη εναύσματα που δεν είχα πριν. Εν αναμονή, λοιπόν. Καλή εργασία.

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Εκτός από οδύνη, στιγμιαία έκπληξη. Η έκπληξη ξεχνιέται καθώς πρέπει να τα βγάλει πέρα με κάτι απαιτητικό ψυχικά και σωματικά.

Απλά, είναι εκεί και το βιώνει, με όλο της το είναι. Είναι λίγο σα να πιάνει καυτό σιδερένιο κοντάρι με τα δύο χέρια, δεν υπάρχει πώς το βιώνει υπάρχει ότι μετά από αυτό τίποτα δεν είναι πια το ίδιο ...

Μπορεί να μην της δόθηκε εξήγηση λεκτικά, αλλά κάτι κατάλαβε, αυτό που μένει μέσα της. Δηλαδή, νιώθει και συμπεραίνει, με ό.τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Αν τυχόν μείνει on her own devices, μετά από μια καυτή τιμωρία, νιώθει κάπως εκνευρισμένη, ίσως θυμωμένη, με πολλά άφωνα επιχειρήματα, αγριεμένη γιατί θέλει να νιώσει εγγύτητα μέσα από την ομολογία του λάθους της και αντί γι αυτό νιώθει ότι δεν έχει τόπο να σταθεί. Είναι η στιγμή που καταλαβαίνει κάποιος ακριβώς τί θα πει "σαν την άδικη κατάρα"...

Ούτε το να ούτε τ άλλο. Δεν καταλήγει στο ότι της άξιζε, το έχει ως δεδομένο που προκύπτει από το είδος της σχέσης. Ή την αποδέχεται ως εμπειρία ή την απορρίπτει και τότε αυτό σημαίνει ότι ζητά αποδέσμευση, αν η απόρριψη μέσα της είναι επίμονη. Δεν είναι ενοχικό σύνδρομο, δεν είναι ώριμη σκέψη είναι αντίδραση στο πλαίσιο της συγκεκριμένης σχέσης στην οποία θέλει να είναι όπως θέλει ο Αφέντης της.

Υπάρχει μια ταξινόμηση υποτακτικών ατόμων, η μοναδική με την οποία συμφωνώ. Τα υποτακτικά άτομα έχουν τη θεμελιώδη ανάγκη είτε να είναι "το καλό παιδί" της σχέσης, είτε να είναι "το κακό παιδί" της σχέσης. Δεν σημαίνει ότι το υποτακτικό άτομο της μίας κατηγορίας είναι καλύτερο ή χειρότερο από το άλλο.Τα "καλά παιδιά" τείνουν στη θυματοσύνη και το οσιομαρτυριλίκι ενώ τα κακά παιδιά στις διεκδικήσεις και τις προκλήσεις, αν και όταν ωριμάζει η υποτακτικότητα και οι δύο τάσεις τείνουν να χλωμιάζουν, το "καλό παιδί" αποκτά ράχη και το "κακό παιδί" φρονιμεύει.

Καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι αλλιώς αντιδρά σε μια τιμωρία απροσδόκητη το "καλό παιδί", το οποίο χάνει το έδαφος κάτω απ τα πόδια του, γιατί στα μάτια του συντρίβεται η θέσπισή του εντός της σχέσης και αλλιώς το "κακό παιδί" το οποίο ζει μέσα από τις διορθώσεις και τώρα του επιβλήθηκε μια μαγική τέτοια, ενισχύοντας τη θέσπισή του εντός της σχέσης.

Όχι

Όχι

Ναι, και μαζί με αυτήν κάθε ικανότητα να παίρνει αποφάσεις. Προσωρινά. Είναι η άμυνα στην απώλεια του ελέγχου αυτή και τη συνειδητοποίηση της απώλειας μέσα απ την τιμωρία. Είναι η επίκληση του Αφέντη της να την επιβεβαιώσει και να της δείξει ότι την αγαπάει. (Αν δεν το κάνει, μαύρο φίδι τον έφαγε!)
Είναι ένα απίστευτα έντονο και όμορφο και ιδιαίτερο συναίσθημα όλη αυτή η απώλεια. Καθώς "ανασταίνεται", μετά από ένα αγριότατα τραυματικό επεισόδιο.

Δεν είναι η υποταγή της που τα καλύπτει όλα αυτά είναι η σχέση της με τον Αφέντη της.

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Υπέροχο νήμα. Υπέροχες τοποθετήσεις, ερωτήσεις και βιώματα...

Επανέρχομαι κι εγώ συμπληρωματικά...

Για μένα, η βίωση μίας τέτοιας σχέσης αποτελεί βαθύτατη μυητική διαδικασία. Όχι μυστηριακή. Μυητική. Μύηση στον βαθύτερο εαυτό μου, μύηση στο βαθύτερο εαυτό Του με εργαλείο την ηδονή και στόχο τη διαδικασία της "απελευθέρωσης" που χτίζει το ουσιαστικό σμίξιμο των εμπλεκομένων.

Θα μπορούσε να φτάσει κανείς σε μία όλο και πιο διευρυνόμενη αυτογνωσία δια μέσου και άλλων λειτουργειών, πχ της φιλοσοφίας, της ψυχοθεραπείας, μόνος του ή με το ταίρι του...

Με τη διαφορά ότι αυτού του είδους ο ερωτισμός και η ηδονή, αυτό το ερωτικό παιχνίδι ζωής, θανάτου κι αναγέννησης, χτυπάει τρελά κέντρα στον καθένα. Από τα πιο αισθητηριακά, έως τα πιο απόρρητα και άρρητα... Κι όσο η σχέση προχωράει αυτά τα απόρρητα και άρρητα είναι που αναδύονται και σε τρελαίνουν. Πόσο ακόμα μπόρεί να ανοιχτείς. Πόσο ακόμα μπορεί να σε ανοίξει. Πόσο ακόμα μπορεί κι Εκείνος να ανοιχτεί. Πόσο το δικό σου άνοιγμα τον φέρνει κι Εκείνον να διαβεί το δικό του επόμενο άρρητο... Δεν ξαφνιάζει μόνο ο Αφέντης το σκλάβο με το βάθος της κυριαρχίας του. Ξαφνιάζει και ο σκλάβος τον Αφέντη του με το βάθος της σκλαβοσύνης του...

Εκεί είναι που έρχεται όχι η εξειδανίκευση (η τελειότητα του Κ, η τελειότητα του σ που ως εξειδανίκευση αντί να ξετυφλώνεται τυφλώνει) αλλά ο θαυμασμός εμπρός στο θάρρος της απογύμνωσης, το δέος του κατορθώματος, η συγκίνηση της αποδοχής του από τον άλλον ενώ ο ερωτισμός χτυπάει κόκκινα...

Είναι ένας από τους λόγους που η εμπειρία αυτής της ανταλλαγής είναι τόσο έντονη, ξεχωριστή και μοναδική... Και γιατί αποζητάει το "πλήγμα" και την αποδοχή του "πλήγματος" ως εργαλείο, δρόμο, δίοδο.

Η τιμωρία δεν είναι κάτι άλλο από ένα σοβαρό, έντονο, ταραχώδες, εργαλείο "πλήγματος" που στερεί εξόδους διαφυγής... Η πόρτα θα ανοίξει... Την κοιτάξαμε, τη φλερτάραμε, τη μελετήσαμε, τη λαδώσαμε, τη στολίσαμε, της τραγουδήσαμε, της χορέψαμε, την ικετέψαμε, της κάναμε ότι ήταν να της κάνουμε κι αφού δεν άνοιξε με τούτα και με κείνα, τώρα έχει φτάσει η στιγμή της αλήθειας: Ή αυτή η πόρτα θα ανοίξει. 'Η σταματάς σε εκείνον τον προθάλαμο τη μύησή σου...

Μια πόρτα ακόμα που ανοίγει... Ο φόβος εμπρός στο άγνωστο. Τί βρίσκεται πίσω από εκείνη την πόρτα; Σε τι πεδίο θα σε βγάλλει; Πως τιθασσεύεις το "άγχος" που κάνει ότι μπορεί για να μη σου επιτρέψει να την ανοίξεις... Ο Κ σε βλέπει. Σε παρατηρεί. Γνωρίζει από που πας να ξεγλυστρίσεις. Ανάλογα με το στυλ του, ανάλογα με αυτό που βλέπει θα δράσει...

Κι όπως με κάθε μύηση, όλοι μπορεί να περνάνε από κοινά στάδια, (προαύλια, προθαλάμους, κεντρικές αίθουσες, ιδιαίτερα δώματα, κλπ), υπάρχει πάντα όμως εκείνο που διαφεύγει περιγραφής, καθώς ο κάθε ένας μας, από τη θέση του, θα το βιώσει με όλα εκείνα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, τα απόλυτα προσωπικά του, ανάλογα με την προσωπικότητα, το χαρακτήρα, τα βιώματα, τα εσωτερικά ζητούμενα (τα άλυτα που επιθυμούν τη λύση τους), τους μύχιους φόβους και τις προσωπικές οδύνες, τα υπαρξιακά του, τη σχέση του με το θάνατο, καθώς ωθούνται προς ανάδυση, ανάλογα με τους ρυθμούς και τους τρόπους που κανείς εκλογικεύει ή αντιστέκεται στην εκλογίκευση... Ο θυμός για τον οποίο έγραψα παραπάνω μπορεί να είναι ένας από αυτούς τους τρόπους. Μπορεί να αποτελεί κοινό βίωμα. Δεν το ξέρω. Μπορεί να είναι ο δικός μου τρόπος... Ακόμα... Μπορεί μετά από κάποιες άλλες πόρτες, να μην ξαναεμφανιστεί... Ποιός ξέρει; Όχι εγώ... Αλλά αυτό είναι η απέραντη γοητεία που εξασκεί η ανακάλυψη...

Νιώθω πολύ τυχερή που έχω σύντροφο στο ταξίδι αυτό, που όχι απλά με συντροφεύει αλλά ηδονίζεται μέσα από αυτό και που με επέλεξε να τον συντροφεύω στο δικό του ηδονιζόμενη μέσα από αυτό...

Την καλησπέρα μου σε όλους τους γράφοντες...

Υ.Γ. Υπάρχει και το "καλο-κακό παιδο". Δύσκολη η περίπτωση του. Χαρά στο κουράγιο του Κυρίου μου... 

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Σας ευχαριστώ για τις τοποθετήσεις σας.

Προαπαιτούμενα αυτών
Για να μείνει εκεί να το βιώσει θα πρέπει να έχει ήδη διαβεί το σκαλοπάτι της απόλυτης συνειδητοποίησης της επιλογής της να είναι εκεί.Και φαντάζομαι αυτό θα πρέπει να γίνεται σταδιακά. Οπότε η τιμωρία ουσιαστικά θα πρέπει να είναι εντός των ορίων της.
Έτσι δεν είναι;

Αυτό το στάδιο πως ξεπερνιέται;

Αυτό ήταν κατατοπιστικότατο.

Αυτό θα πρέπει να το σκέφτομαι μέρες. Δεν το είχα θέσει ποτέ σε τέτοιο σύστημα αξιολόγησης.

Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο τρομαχτικό στάδιο . Αναρωτιέμαι αν είναι δεδομένο ότι είναι ανοιχτές οι πόρτες ώστε να λάβει την επιβεβαίωση που χρειάζεται στους τομείς που την χρειάζεται.

@ Angel42 Θα επανέλθω.

 

Απάντηση: Αναπάντεχη τιμωρία(για σκλάβες/ους)

Δεν είναι λίγο too much αυτό; Δηλαδή μια σκλάβα ντε και σώνει πρέπει να συμφωνεί με τον Αφέντη της για να κάνει αυτό που της λέει; Δεν μπορεί να το κάνει διαφωνώντας; Ο Αφέντης για τον όποιο λόγο λέει "Α" ενώ η "σ" λέει "Β". Η "σ" κάνει "Β" και ως αποτέλεσμα της έρχεται κατακέφαλη. Εξακολουθεί να λέει "Β" αλλά κάνει "Α" όχι γιατί συμφωνεί αλλά γιατί ο Αφέντης της επιμένει "Α".

Η σκλάβα -όπως το αντιλαμβάνομαι- οφείλει να υπακούει τον Αφέντη της, όχι να συμφωνεί μαζί του.