Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Re: Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

 

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Ελάτε να μιλήσουμε για πολιτική.
Πιο συγκεκριμένα για το ήθος στην πολιτική.
Με ενέπνευσε η dora, γι’ αυτό σας το λέω.
Ας θέσουμε κάποια ελάχιστα προσδοκώμενα από έναν πολιτικό γενικά.
Ας πούμε, να είναι έντιμος, να ενδιαφέρεται για το κοινό συμφέρον,
να γνωρίζει να διοικεί, να, να..
Μα υπάρχουν και οι επίορκοι, οι αργυρώνητοι, οι ανίκανοι, τα λαμόγια!
Ε, τότε να χαμηλώσουμε τις προσδοκίες μας, να πάψουμε να έχουμε απαιτήσεις, να εκλέγουμε με ρεαλισμό, προσγειωμένα.
Στην επόμενη προεκλογική συγκέντρωση αντί να κραυγάζουμε
«Ο αγώνας τώρα συνεχίζεται» να φωνάξουμε ευθαρσώς με ρεαλισμό
«Ο αγώνας τώρα διορίζεται». Γιατί όχι;

Έτσι κι’ αλλιώς όλες οι συζητήσεις γίνονται για το ...ονόρε.
Για να λέμε ότι κουβεντιάζουμε.
Το αυτό ισχύει και για τούτο το φόρουμ.
Τι τα θέλουμε τα βαθυστόχαστα νοήματα;
Ρε, άντε προσγειωθείτε να ξεμπερδεύουμε!
Πόση υποκρισία Θεέ μου !
Δε πα’ εσύ να ισχυρίζεσαι ότι είσαι bdsmer;
Άμα δεν κάνει κούκου η τσαπού όλα τ’ άλλα είναι φλούδες.

Το ηθικό δίδαγμα που απορρέει από το απόσταγμα της σοφίας
ήδη τρικυμιωδών εγκεφάλων υπό στερητικό - μάλιστα - σύνδρομο
έλλειψης spam, είναι πως αφού επί παντός όλα είναι σχετικά
δεν αξίζει καν τον κόπο να ορίζουμε τίποτα σε αυτή την παιχνιδούπολη.
Έτσι κι’ αλλιώς όλα θα καθοριστούν πάνω σ’ ένα κρεβάτι.
Εκεί θα παρθούν οι τελικές αποφάσεις,
μετρούμενες σε ποσότητα ρέοντος υγρού πυρός.
Όλα τα άλλα είναι μπούρδες για αφελείς καθουλοτσούτσουνους.

Οσμίζομαι πως βρισκόμαστε έμπροσθεν της δια πλαγείας οδού απαντήσεως στην άποψη DreamMaster
πως τελικά η υποταγή γίνεται απέναντι στο φαλλό.
Που να τα πιάσετε εσείς τέτοια βαθυστόχαστα νοήματα, αστοιχείωτοι...

Γι’ αυτό θα σας πω ένα παραμυθάκι
που είναι και του επιπέδου σας παιδάκια.
Μια φορά κι’ έναν καιρό, ήταν δύο Μάστερ(ς) που παίζαν με τα μαστιγιάκια τους.
Λέει ξαφνικά ο ένας Μάστερ(ς) στον άλλο.
«Ο οργασμός δεν είναι ο στόχος του bdsm!»
Κατάπληκτος ο δεύτερος [Μάστερ(ς)] τον κοιτάει και του βγάζει τη γλώσσα του κάνοντάς του μποουυύ!
Τότε του ξαναλέει ο πρώτος Μάστερ(ς):
«Άμα δε με πιστεύεις, έλα μεθαύριο το βράδυ στην αγορά
να το συζητήσουμε δημόσια, να δούμε ποιός έχει δίκιο.»
Τι ήταν να του το πει;;
Άστραψε και βρόντηξε ο άλλος [Μάστερ(ς)]!
Σήκωσε το μαστιγιάκι του που μέχρι τότε το είχε μόνο για παιχνίδι
και τον προκάλεσε:
«Αντί να το συζητήσουμε δημόσια στην αγορά,
σε προκαλώ να βρεθούμε οι δυό μας [Μάστερ(ς)],
να σου μάθω καράτε, να σου μάθω και το bdsm!»
Από τότε τους τράβηξαν το αυτί και στους δύο
και ζήσανε αυτοί καλά
κι’ εμείς καλύτερα.

Άιντε, και καλή σαρακοστή αδέλφια.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Εξαιρετικό νήμα και πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις.
Αυτό όμως που θέλω να σημειώσω είναι ότι έχω παρατηρήσει συνεχείς προσωπικές επιθέσεις από μέλη του forum(που προσωπικά τα θεωρώ και υψηλής εφυίας) σε συγκεκριμένο μέλος, τόσο σε αυτό όσο και σε άλλα νήματα.
Είναι σαφές ότι δεν μπορεί όλοι να είναι αρεστοί σε όλους. Και ο καθένας μας έχει άποψη για τους λοιπούς ακόμα κι αν δεν τους γνωρίζουν ούτε εξ όψεως.
Το τι έχει συμβεί μεταξύ των μελών, προσωπικά, με αφήνει αδιάφορο ακόμα και στο επίπεδο της "κοινωνικής" κριτικής.
Αν και δεν είμαι ιδαίτερα ενεργό μέλος του forum όταν μπαίνω και διαβάζω τους συνφορουμίτες το κάνω για να μάθω για τους ίδιους και όχι για τις δίκαιες ή άδικες πικρίες τους ή τις διαμάχες που έχουν μεταξύ τους.
Σε προσωπικό επίπεδο και έξω απ΄το forum είμαι ολος αυτιά αλλά εδώ μέσα ....
τέλος πάντων..αυτά τα ολίγα από εμένα και όπως έλεγε και η Μαρία Αλιφέρη
"σας αγαπώ"  

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Καλησπερα σας,

θα προσπαθησω να εξηγησω γιατι δεν προκειται ποτε να συμφωνησουμε. Μην ξεχναμε ομως οτι εδω ειμαστε σε μια "Αγορα" (Forum), οπως αυτη ηταν στον Αρχαιο κοσμο: συζητησεις, γνωμες, εντασεις, αμπελοφιλοσοφιες, απ'ολα εχει ο μπαξες. Δεν ειναι κακο, ισα-ισα, ειναι δικαιωμα ολων.

Σκεφτομαι λοιπον το εξης (μπορει να πεφτω εξω αλλα ζηταω την κατανοηση σας γιατι ειμαι μακρυα):

ΑΝ η Αθηνα ηταν λιγο πιο δυτικα, προς Ευρωπη μερια, θα υπηρχαν πιθανον καποιες απο τις εξης bdsmικες ομαδες (δε λεω κοινοτητες, για να μη κολλησετε στον ορισμο), ζωντανες, ζωηρες, με καταστατικο και απ'ολα. Οχι ιντερνετικες δηλ, οπως ειναι το παρον φορουμ-ομπρελα, αλλα ξεχωριστες οντοτητες, αναλογα με τα γουστα του καθενος. Π.χ.
- Fetish (αναλογα το βιτσιο)
- bdsm (γενικα και αοριστα)
- D/s ή/και M/s
- Femdom μονο ή/και cuckholding
- Gorean
- Leather
- κατω των 30
- ανω των 30
- kinky swingers
κτλ.

Καποιες θα ηταν αυστηρες και "ζορικες", με κανονες και τυπικα, ενω καποιες αλλες θα ηταν πιο χαλαρες και ανοιχτες σε ολους. Ολες ομως θα ηταν αυτορυθμιζομενες και ΚΑΝΕΝΑΣ δε θα πιεζε ΚΑΝΕΝΑΝ να μπει σε καποια συγκεκριμενη. Αναλογα με τα γουστα και την ιδιοσυγκρασια του καθενος. Θελεις να πας στη "ζορικη" (Gorean πχ); ζορισου και εσυ να γινεις αποδεκτος. Θελεις κατι πιο χαλαρο, οπου ολοι γνωριζονται φατσικα τουλαχιστον, και γινεται παιχνιδι; πηγαινε σε μια αλλη. Η επιλογη θα ηταν δικη σου, ελευθερη και αβιαστη.

Mεχρι ομως να ερθει εκεινη η μερα, αν και οταν ερθει, ειμαστε εδω ολοι μαζι, κατω απο την ιδια ομπρελα. Εκατονταδες ανθρωποι, με διαφορετικα βιωματα και ορισμους, εμπειριες και αντιληψεις. Ας πει ο καθενας οτι εχει να πει, ας ακουσουν αυτοι που ενδιαφερονται προσεκτικα και ας κρινουν.

Και τα διχως εμπειρια μελη, ειδικα τα νεα υ., το οφειλουν στον εαυτο τους να μαζεψουν παραπανω απο μια γνωμη για καποιον/α Κ. πριν ξεκινησουν κατι. Eιναι η πρωτη και πιο σημαντικη συμβουλη.

Γι'αυτο ειμαστε εδω. Ολοι μαζι.

cassie

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

[offtopic]

Συμφωνώ απόλυτα με τον αγαπητό Captain_Morgan

Ο καθένας μας κουβαλάει τα μπαγκάζια του και αυτό είναι αναμενόμενο. Συμφωνώ ωστόσο μαζί σου ότι οι υπόλοιποι δεν είμαστε αναγκασμένοι να κουβαλάμε και τα μπαγκάζια των άλλων, έχουμε τα δικά μας.

Πήραμε, πήραμε.

@DORA
Ομολογώ ότι η απάντησή σου (με την εικόνα από το "ΞΥΠΝΑΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΤΟ ΖΩΟ") ήταν εξαιρετικά ευφυής. Πραγματικά, εξαιρετικά ευφυής.

Ταυτόχρονα ωστόσο είναι και προσβλητική και μάλιστα προς ένα άτομο που έχει όριο τρία posts/ημέρα.

Όσο ευφυής και αν είναι η απάντηση, πόσο αλήθεια ικανοποίηση σου δίνει το γεγονός ότι κλέβεις εκκλησία;

Και ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο; Το χειρότερο είναι ότι αν δεν είχε προηγηθεί ότι είχε προηγηθεί όλο αυτό τον καιρό Κ-Α-Ν-Ε-Ν-Α-Σ δε θα μπορούσε να σου πει τίποτα.

[/offtopic]

Είναι κρίμα να χαθεί ακόμα ένα καλό τόπικ στο οποίο θα μπορούσε να γίνει συζήτηση.

 

Το χαρακτηριστικό των κοινοτήτων, όπως και μίας αγέλης που ξέρει να επιβιώνει (όταν δεν αποτελείται από dodo birds), είναι ότι μόλις δουν τον predator, οι πιο ξύπνιοι αρχίζουν και φωνάζουν. Ακόμη και αν φαγωθεί αυτός που τσιροκοπάει "εχθρός, εχθρός", η αγέλη θα σωθεί. Στη φύση, τα ζώα που είναι κοινωνικά λειτουργούν κατ' αυτόν τον τρόπο. Εάν επιθυμείς να μείνεις αδιάφορος, αγαπητέ Captain, κατά πάσα πιθανότητα εσύ και οι οικείοι σου θα καταλήξουν μπριζολάκια. 

Η ασυμμετρία που επιβάλλεται με τον πούτσο και τις φάπες (δηλαδή με τον φαλλό) είναι μία θεατρική ασυμμετρία. Στην ουσία δεν υπάρχει καμία υποταγή, απλά παίζουμε την υποταγή. Η υποταγή είναι πάντα υπόθεση ενός offer we cannot refuse και ο DreamMaster τα λέει πάρα πολύ καλά περί μετουσιώσεων. Σαφέστατα οι περισσότερες γυναίκες της πιάτσας δεν υποτάσσονται στην ψωλή και στην μπάτσα του κάθε τυχάρπαστου. Απαιτείται το δώρο μίας εξαιρετικής ρηχότητας για να επιτευχθεί αυτό και ακόμη και οι κουμποτρυπούδες που γνωρίζω, δεν το έχουν.

Το θέμα μας είναι η διαχείριση της απόλαυσης, αν δεν το καταλάβατε. Και το ερώτημά μας είναι το εξής: δικαιούται ο πάσα ένας να μοιράζει μπάτσες και να χώνει την ψωλή του στις οπές των άλλων, ασχέτως αν τους βλάπτει ή όχι, ασχέτως αν τους εξαπατά, ασχέτως αν αυτό αποβαίνει σε κακό τους κλπ, μόνο και μόνο για να διεκδικήσει ο ίδιος την απόλαυσή του; [Το ερώτημα έχει τεθεί πλαγίως και από τον Arioch, ο οποίος τα πήρε πρέφα νωρίς, αλλά συντάχθηκε, ως λογικό άτομο, με τη βία της λογικής.]

Το θέμα είναι καθαρά ηθικό ασφαλώς, ιδίως αν αναλογιστούμε ότι οι άνθρωποι δεν δρουν μηχανιστικά. Πίσω από κάθε πράξη βρίσκεται η βούληση ενός ανθρώπου (ακόμη και αν πίσω από τις πράξεις μου βρίσκεται η βούληση του Μάστερ μου). Ο ορισμός της ηθικής από τον Αριστοτέλη είναι ότι αυτό που κάνουμε, πάντα το κάνουμε στο όνομα κάποιου πράγματος που θεωρούμε το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Αυτό είναι το υπέρτατο Αγαθό.

Όταν ο Seduction και ο κάθε Seduction που έρχεται εδώ μέσα λέει ότι «ο οργασμός είναι ο σκοπός του BDSM», τί μας λέει ουσιαστικά; Ότι θέλει να χύσει και ότι αυτό θα το κάνει με οποιοδήποτε κόστος. Γιατί αυτό είναι το υπέρτατο Αγαθό για τον ίδιο. Και μας λέει, κουλάρετε ρε παιδιά, αυτό δεν είναι κακό. Μας λέει δηλαδή ότι δικαιούται να το κάνει.

Στο σεμινάριο περί Ηθικής, ο Λακάν όρισε το υπέρτατο αγαθό ως «επιθυμία». Αυτό είναι κάτι καλό (και μάλιστα έχουμε την υποχρέωση να μην εγκαταλείπουμε την επιθυμία μας, εφόσον είναι κάτι καλό – 7ο σεμινάριο περί Ηθικής). Επίσης διευκρίνισε ότι υπάρχει ακόμη κάτι, πέρα από την επιθυμία, κάτι που πρέπει να χειριστούμε. Αυτό είναι η απόλαυση. Αυτή την απόλαυση ο Λακάν την ονόμασε jouissance.

Αυτό λοιπόν που πραγματευόμαστε σε τούτο εδώ το φόρουμ, με την αφορμή της εισβολής του Seduction και της επιχειρούμενης επιβολής της jouissance του, επί «ατσαλάκωτων» κορασίδων ως επί το πλείστον (καθότι πιο προσιτές και πιο επιθυμητές από τις ξύπνιες), είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε, στο BDSM συγκεκριμένα, να βρούμε τη σχέση ανάμεσα στην επιθυμία και την απόλαυση. Υπ’ όψιν, ότι η επιθυμία και η απόλαυση είναι σε κάποιο επίπεδο αντίθετες.

Η σχέση ανάμεσα στην επιθυμία και στην απόλαυση υπόκειται στη ΒΟΥΛΗΣΗ. Γι αυτό ο Αρκάς ονομάζει το λιοντάρι «ξεφωνημένη αδελφή» και έχει δίκιο. Ανάμεσα στις δύο καταστάσεις, την επιθυμία και την απόλαυση, έχει μεσολαβήσει η βούληση. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΝΔΕΤΑ ΤΑ ΔΥΟ. Μπορείς να βούλεσαι αυτό που επιθυμείς, αλλά μπορείς και να μην το βούλεσαι. Ο βασιλιάς των λιονταριών μπορεί να είναι μία ξεφωνημένη, αν αυτό του δίνει απόλαυση, αλλά μπορεί και να μην είναι. Μεσολαβεί η βούλησή του. Μεσολαβεί ο ΗΘΙΚΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ.

Στο θέμα της διαχείρισης της απόλαυσης, ο Ντε Σαντ είναι ξεκάθαρος: έχεις την υποχρέωση να απολαύσεις. Είναι καθήκον σου. Στη «Φιλοσοφία στο Μπουντουάρ», η Ευγενία διδάσκεται από τον Ντολμανσέ αυτό ακριβώς: ότι πρέπει να απορρίψει κάθε απαγόρευση του άλλου που θα σταθεί μπροστά στην απόλαυσή της. Και ακούγεται τόσο λογικό, τόσο θεμιτό, να πούμε, ΑΠΟΛΑΥΣΗ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ.

Δεν είναι τόσο απλά όμως τα πράγματα. Γιατί μόλις η ηθική σου ορίσει ως υπέρτατο αγαθό την απόλαυση, βλέπεις ότι σιγά σιγά εμφανίζονται όλες οι πράξεις που μπορείς (που έχεις καθήκον) να απολαύσεις. Μπορείς να κλέψεις; Ναι μπορείς. Μπορείς να παραβείς το νόμο; Ναι μπορείς. Να εξαπατήσεις; Ναι. Να ράψεις το μουνί της μητέρας σου; Ναι. Να παίξεις με παιδιά; Ναι. Να κάνεις φόνο; Ναι. Μπορείς να κάνεις τα πάντα, ότι γουστάρεις; Ναι. Αυτό προστάζει η αρχή της απόλαυσης. Αυτό προστάζει η jouissance. Είναι καθήκον σου να απολαύσεις και να μην σταματήσεις μπροστά σε τίποτα. Εάν είναι η αρχή σου, δεν έχει πισωγυρισμό. Ελπίζω να είναι λογικά προφανής ο συλλογισμός.

Ο Καντ από την άλλη, ορίζει το υπέρτατο Αγαθό διαφορετικά. Η ηθική προσταγή του Καντ είναι η εξής: «Πράττε μόνο αν ο γνώμονάς σου μπορεί να εκληφθεί από τους άλλους ως η αρχή της πράξης τους». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η ελευθερία μας περιορίζεται από τον άλλον. Οι πράξεις μου πρέπει να είναι καλοδεχούμενες από τον άλλον. Μήπως θυμίζει λίγο το Safe, Sane and Consensual; Μήπως θυμίζει λίγο την υπογραφή της Lady Dragon; Μήπως θυμίζει λίγο το ερώτημα του Arioch;

Εάν συμφωνήσεις με τον Ντε Σαντ, πρέπει να καταλήξεις στο κακό του άλλου, αναγκαστικά, λόγω της ηθικής προσταγής «απόλαυσε». Αν συμφωνήσεις με τον Καντ, πρέπει να αναγνωρίσεις τη διαφορά ανάμεσα στο Καλό και στο Ωραία (η διαφορά ανάμεσα στο “das Gute” και στο “das Wohl”). Άλλο είναι το Καλό που ορίζει τις πράξεις μου και άλλο είναι το νιώθω Ωραία. Άλλο η επιθυμία και άλλο η απόλαυση.

Εάν η επιθυμία είναι το υπέρτατο Αγαθό, δεν εξυπακούεται ότι νιώθουμε Ωραία όταν επιθυμούμε. Ίσα ίσα, η επιθυμία είναι συχνά κάτι πολύ δυσάρεστο...Εάν λοιπόν ζούμε τη ζωή μας σύμφωνα με το Καλό, δηλαδή την επιθυμία, δεν είναι απαραίτητο ότι νιώθουμε και Ωραία, δηλαδή ότι έχουμε απόλαυση. Το ερώτημα είναι, πού βάζουμε την ικανοποίηση; Με το «Καλό» και την επιθυμία, ή με το «Ωραία» και την αρχή της απόλαυσης; Εάν βάζουμε την ικανοποίηση με το «Ωραία» και την αρχή της απόλαυσης, δηλαδή με την jouissance, ο δρόμος είναι μονόδρομος και κλιμακώνεται όλο και περισσότερο. Καταλήγει στο Κακό του άλλου, αναγκαστικά. Στο τέρμα του είναι ο φόνος (και αν αναλογιστούμε τη «Φιλοσοφία του Μπουντουάρ», ουσιαστικά είναι το ανείπωτο μαρτύριο του Άλλου, μέχρι του σημείου της διάσπασής του, κατά Λακάν. Ένα βρώμικο παιχνίδι. Εγώ δεν το παίζω – αν και μπορώ.) Τα μέλη μίας αγέλης, κάποια μέλη, φωνάζουν μόλις δουν το κακό να πλησιάζει. Άλλα αδιαφορούν.

Seduction, δεν πιστεύω ότι είσαι κακός. Πιστεύω ότι ΑΠΛΑ τα έχεις μπερδέψει. Νομίζεις ότι το "νιώθω Ωραία" είναι το υπέρτατο Αγαθό. Ξεχνάς ότι η απόλαυση είναι κατάσταση, όπως και η επιθυμία. Δεν είναι κίνητρο για δράση. Η ΒΟΥΛΗΣΗ είναι κίνητρο για δράση. Μόνο η βούληση. (Άμποτε να παραδώσω και σεμινάρια για επίδοξους Μάστερς.)

ΥΓ. Τα ανωτέρω είναι βασισμένα στη διάλεξη του Jean – Louis Gault, «Η ‘αλήθεια’ του ηθικού νόμου του Καντ», από το σεμινάριο NLS του London Society 2003 – 2004 που πραγματεύθηκε το άρθρο του Ζακ Λακάν «Καντ και Σαντ». Ευχαριστώ τον Master V που το έθεσε υπόψη μου πριν κάμποσο καιρό. Όχι ότι δεν τα ήξερα κι από μόνη μου...But thanks anyway.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Ευλογη η ερωτηση,απαραιτητη η διευκρινηση.
Ως ανεπαρκεια ενος Master θεωρω την αποτυχια του να εμπνευσει στη σκλαβα του την απολυτη εμπιστοσυνη που εχει αναγκη προκειμενου να παραδωσει τον εαυτο της στα χερια του.Τοσο απολυτη που οριακα να πλησιαζει,για να χρησιμοποιησω ενα παραδειγμα,στην εμπιστοσυνη που πρεπει να εχεις στον εξοπλισμο(σχοινια,καραμπινερ,κλπ)στον οποιο θα κρεμασεις κυριολεκτικα τη ζωη σου στα δυσκολα κομματια μιας ορεινης διαδρομης.

Αν το "βιογραφικο"ενος Master περιεχει μονο ενα τετοιο release,η ακομα χειροτερα δευτερο η και τριτο στη σειρα,προσωπικα θα κρατουσα καποιες επιφυλαξεις.

Καταλαβαινω οτι αυτα ισως ακουγονται εξωπραγματικα,ιδανικα εως ουτοπικα απο καποιους.Ειναι ομως καποια πραγματα στη ζωη,οπως η maitrice που λενε και στην Εσπερια,στα οποια μερικοι επιλεγουμε να μην κανουμε εκπτωσεις.
Ειναι περιπτωσεις που το μαγαζι,την επιχειρηση,οταν αποτυχει,οταν πεσει εξω,θελω να τη βλεπω και πρεπει να κλεινει.Η λογικη του moyen ειναι καλη για το χρηματιστηριο,οχι για τους Αφεντες.Να μην ξεπουλαμε,ριχνοντας τις τιμες με ενα "περαστε κοσμε"προκειμενου να παραμεινουμε οπως οπως στην αγορα η να μειωσουμε τη χασουρα.Γιατι δεν θελουμε να ξεφτιλισουμε το υψηλης ποιοτητας,ακριβο "προιον"που εχουμε στα χερια μας και γιατι εχουμε και ενα ονομα στην πιατσα να προστατεψουμε.Ειναι ο,τι θα μας απομεινει οταν θα τελειωσουν ολα.Αυτο και οι αναμνησεις μας.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Αναφορά και στην πολιτική λοιπόν.

Eμένα πάλι μου θυμίζει όλο αυτό που παρουσιάζει ο Do, την προσπάθεια που κάνουν οι πολιτικοί να δείξουν τον εαυτό τους άμεπτο. Να παρουσιάσουν την εικόνα του ατσαλάκωτου και ικανού να λύσουν κάθε πρόβλημα της κοινωνίας. Όλα, δήθεν για το κοινό συμφέρον!

Και κάθε φωνή διαφορετική να κάνουμε ότι μπορούμε να την κάνουμε να σωπάσει. Δεν έχει σημασία τι λέει, σημασία έχει να μην λέει. Γιατί; Γιατί ενοχλεί «εμάς». Ομως εδώ, δεν είναι το πολιτικό γραφείο κάποιων, εδώ είναι φόρουμ.

Αυτό που αξίζει να κάνουμε σε αυτή την «παιχνιδούπολη» Do, είναι όχι να ορίζουμε ότι εξυπηρετεί τις σκοπιμότητες, αλλά να σεβόμαστε τους ήδη ορισμένους κανόνες της.

ΟΧΙ προσωπικές επιθέσεις. Τοποθετούμαστε μόνο στα του νήματος και στα των posts και όχι σε αυτόν που καταθέτει τις απόψεις του. Που είναι το ήθος στην πολιτική που βάζουν μπροστά κάποιοι, κατά το δοκούν βεβαίως – βεβαίως, όταν γίνονται συγκεκριμένες προσωπικές επιθέσεις, από συγκεκριμένα μέλη σε κάθε post, αλλά αυτό το προσπερνούν σαν να μην το είδαν;
Aυτή η πρακτική δεν χαμηλώνει τις προσδοκίες; Εδώ πάει το “πόση υποκρισία θεέ μου”! που γράφτηκε παραπάνω.

(Tα παραμυθάκια ουδόλως απασχολούν το φόρουμ και το νήμα, αλλά καλό θα ήταν να παρουσιάζονται με τα αληθινά τους στοιχεία)

Εν πάση περιπτώσει, γίνεται κάποιοι-ες να ξεκολλήσουν και να αφήσουν τα νήματα να τρέξουν πάνω στο θέμα τους;

Captain_Morgan και άλλα μέλη έχουν κάνει την ίδια επισήμανση. Το ότι είναι υψηλής ευφυΐας, τους απαλλάσσει από την έλλειψη του ελέγχου της υποκειμενικότητας τους, που μπορεί να σκεφτεί κάποιος, και καταδεικνύει καθαρή σκοπιμότητα. Ας έχει ο καθένας τα κολλήματα του και τις σκοπιμότητες του και ας τα κάνει εικόνισμα να τα προσκυνάει όλη μέρα. Στο σπίτι του. Το θέμα όμως είναι, ότι εδώ είναι φόρουμ και παραβιάζονται οι κανονισμοί του

Μόλις διάβασα, ότι πήρες και οδηγίες πως εσύ και οι οικείοι σου δεν θα γίνετε μπριζολάκια (!)

Cassie, αυτό που ενοχλεί συγκεκριμένα μέλη, είναι αυτό ακριβώς που προτείνεις. Δεν θέλουν να λέει ο καθένας ότι έχει να πει, δεν θέλουν να τα ακούσουν αυτοί που ενδιαφέρονται...

Οπως είναι δικαίωμα τους να πιστεύουν πως υπάρχει ο Αγιος Βασίλης, είναι δικαίωμα μου να πιστεύω πως δεν υπάρχει. Οποιο δικαίωμα έχουν να γράφουν για την αληθινή ύπαρξη του, το ίδιο έχω και εγώ να γράφω ότι πρόκειται για λαογραφική μορφή.

Οπως και να έχει, από τη στιγμή που δεν βρίσκονται στο σπίτι τους, αλλά σε ένα φόρουμ στο οποίο είναι μέλη και όχι ιδιοκτήτες, πρέπει να σεβαστούν τους κανόνες του φόρουμ. Είναι ξεκάθαροι. ΟΧΙ προσωπικές επιθέσεις.

Και πήραμε και ξαναπήραμε και τελειωμό δεν έχει φίλε, εδώ και 10 μήνες. Προχθές σβήστηκε ακόμα ένα προσβλητικό post της εναντίον μου, σε άλλο νήμα, και σήμερα το ίδιο τροπάρι. Aς ξεπεράσει το κόλλημα της και αν δεν μπορεί, ας το κρατήσει έξω από το φόρουμ. Ας πάψει να τρέχει πίσω από κάθε νήμα και post μου με προσωπικές επιθέσεις και αν έχει να σχολιάσει κάτι, να είναι για τις απόψεις μου.

Aυτοανακηρύχτηκε δήθεν σωτήρας της “κοινότητας” για τους δικούς της σκοπούς (που δεν ενδιαφέρουν το forum) αλλά και η Λουκά την ίδια ανακήρυξη έχει κάνει για τον εαυτό της και προσπαθεί να σώσει την κοινωνία.

Θα το ξαναγράψω μήπως το καταλάβει, εδώ δεν είναι το σπίτι της ούτε η ιδιοκτησία της να ορίζει αυτή τους κανόνες. Είναι φόρουμ με ξεκάθαρους κανόνες. ΟΧΙ προσωπικές επιθέσεις. Οσοι βρισκόμαστε εδώ, έχουμε αποδεχτεί τους κανόνες του. Ας το δείξουμε με τις πράξεις μας.

 

@Seduction: θα ήθελες σε παρακαλώ να μου υποδείξεις πού ακριβώς αναφέρω στο post μου για ανώτερο και κατώτερο μορφωτικό επίπεδο; Ειλικρινά, δυσκολεύομαι να το βρω και γώ που το έγραψα... Από κει και πέρα, προσωπικά δε με απασχολεί τι έχει τελειώσει ο εκάστοτε Master, με απασχολεί όμως το ήθος του και οι πράξεις του, γιατί αυτό είναι που μετράει στην τελική.

Μπορεί να διαφωνούμε στο πώς ζούμε ορισμένοι το M/s ή την κάθε είδους σχέση, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και δεν αφορά το νήμα. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί τρόποι για M/s σχέση, όπως Gorean, Odalisque, TPE, απλή 24/7, και πάει λέγοντας, αλλά το θέμα δεν είναι το τι σχέση έχει ο καθένας με τη σύντροφό του, αλλά τι κάνει και πώς το κάνει. Όμως ξαναλέω, το θέμα μας δεν είναι οι σχέσεις M/s, αλλά ο δύσκολος δρόμος του Master.

Αν υπάρχουν γενικότερα λακούβες στη ζωή; Σίγουρα και υπάρχουν, όλοι μας έχουμε ξεπεράσει τα εμπόδιά μας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και σίγουρα τόσο οι Masters, όσο και οι Doms και οι subs και οι slaves έχουν τα δικά τους εμπόδια να ξεπεράσουν. Το πώς θα τα ξεπεράσουν όμως και με ποιό κόστος, αυτό είναι που μετράει. Όπως ξανάπα, δεν είναι εύκολος ο δρόμος του Mastery, είναι αρκετά σπαστικός και δύσκολος, με μπόλικες λακούβες και ακόμα περισσότερα εμπόδια, κυρίως γιατί κάποιος πρέπει πρώτα να κυριεύσει τον εαυτό του.

Seduction, προσωπικά θα διαφωνήσω μαζί σου σχετικά με την κατηγοριοποίηση, όχι γιατί είναι κακή, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δεν μου κάθεται προσωπικά καλά. Όσον αφορά το ποιοί αξίζουν και ποιοί όχι, ξέρω να ξεχωρίζω ποιοί όντως αξίζουν να φέρουν τον τίτλο αυτό και ποιοί όχι. Το οτι εδώ είμαστε ο,τι δηλώσεις είσαι, δε σημαίνει οτι αυτομάτως αποδέχομαι τον κάθε Master. Καλώς ή κακώς, ο εκάστοτε Master θα πρέπει να το αποδείξει οτι το αξίζει με το ήθος του, τις πράξεις του και γενικότερα το πώς στέκεται μέσα στο χώρο, αν δεν μπορεί, να είσαι σίγουρος, οτι ο ίδιος ο χώρος των ανθρώπων που όντως αξίζουν να φέρουν τον τίτλο αυτόν, τον πετάει εκτός.

Όπως είπε και η cassie, δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε αναπτυχθεί σε τέτοια κατηγοριοποίηση, πράγμα που μας αναγκάζει να είμαστε όλοι μαζί σε ένα μπουλούκι και σαν ένα μικρό Γαλλατικό χωριό. Κάποια στιγμή αυτό αναγκαστικά θα γίνει, κυρίως για να είναι οι ενδιαφερόμενοι με τους αντίστοιχους ενδιαφερόμενους, και εκεί το τοπίο θα καθαρίσει. Από κει και πέρα, άπαξ και γίνει αυτή η κατηγοριοποίηση, τότε θα καταφέρουμε να χαλαρώσουμε και να είμαστε πιο αγαπημένοι ως κοινότητα.

 

Απάντηση: Re: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Aγαπητή dora δυστυχώς μου έχουν τελειώσει τα rep   Για τις παραπάνω απόψεις σου σου αξίζει ένα μεγάλο ΕΥΓΕ!!!!!

 

Απάντηση: Re: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Καλή μου dora σ΄ευχαριστώ για την επισήμανση και θα την λάβω σοβαρά υπόψιν μου, όπως λαμβάνω και την γνώμη όλων όσοι θεωρώ ότι έχουν εφυία πάνω του μέσου όρου.
Όμως άλλο η ενημέρωση του κοπαδιού των πρόβατων για την εφόρμηση του κακού λύκου και άλλο η γραφικότητα.

 

Απάντηση: Οι Masters... ένας δρόμος με πολλές λακούβες

Κι εμένα η απάντηση της Doras (όχι αυτή με το λιοντάρια, η άλλη) με κάλυψε πλήρως.