Δύο μεγάλα λάθη

Απάντηση: Δύο μεγάλα λάθη

Οκ μωρο μου....θα παριστανω τη μια απο τις δυο....αποψεις των ιστορικων!   

 

Απάντηση: Δύο μεγάλα λάθη

Κι γω την αλλη ....

 

Απάντηση: Δύο μεγάλα λάθη

Φαινόμενα.

The War of the Worlds (radio drama)

The War of the Worlds was an episode of the American radio drama anthology series Mercury Theatre on the Air. It was performed as a Halloween episode of the series on October 30, 1938 and aired over the Columbia Broadcasting System radio network. Directed and narrated by Orson Welles,

Κάποιος «ανεβάζει» μια παράσταση με υπόθεση και πλοκή.

The first two thirds of the 60-minute broadcast were presented as a series of simulated "news bulletins", which suggested to many listeners that an actual alien invasion by Martians was currently in progress. Compounding the issue was the fact that the Mercury Theatre on the Air was a 'sustaining show' (it ran without commercial breaks), thus adding to the program's quality of realism.

Το κοινό ανταποκρίνεται βάσει των όσων ακούει.
Φορτίζεται συγκινησιακά βάσει όσων διαβάζει.

The program's news-bulletin format was decried as cruelly deceptive by some newspapers and public figures, leading to an outcry against the perpetrators of the broadcast, but the episode secured Orson Welles' fame.

Πόσοι έχουν τη δυνατότητα να επιβεβαιώσουν την πραγματική ιστορία;

Ελάχιστοι.
Μόνο όσοι ήταν παρόντες στη χρονική στιγμή που ενέπνευσε το μυθιστοριογράφο.
Αυτοί ενίστανται.

Ταύτιση.

Είναι γεγονός ότι η ταύτιση του ήρωα με τον αναγνώστη - θεατή
είναι από τα επιδιωκόμενα του δημιουργού.

Όσοι δεν μπορούν να επιβεβαιώσουν ένα μύθο
θα τον προβάλουν μέσα από την ταύτισή τους
με κάποιον από τους ήρωες του έργου.

Στην περίπτωση ενός έργου τέχνης υπάρχει η ισονομία των θεατών.
Όλοι τους επικοινωνούν πρώτη φορά με το μύθο του δημιουργού.
Στην παρούσα Αγορά αυτή η ισοτιμία καταργείται
αφ ης στιγμής ο μύθος συνέβη πραγματικά
και κάποιοι γνωρίζουν την πραγματικότητα.
Οι πολλοί, μοιραία, το μόνο που έχουν να κάνουν
είναι να ταυτιστούν και να προβάλλουν.

Για όλα τα παραπάνω λοιπόν,
απαραίτητη και αναγκαία συνθήκη στην κατάθεση προσωπικής εμπειρίας στην Αγορά
είναι η απόλυτη ειλικρίνεια το δημιουργού της.

Αλλιώς το κοινό περιέρχεται σε σύγχυση και νομοτελειακά αμφιταλαντεύεται.
Σε ένα έργο τέχνης (μύθο) είναι θεμιτό.
Στην Αγορά είναι αθέμιτο και δηλώνει σκοπιμότητα μετά υστεροβουλίας.

Ειδικά όταν ο δημιουργός δεν έχει ακόμα αναγνωρίσιμο στίγμα στο χώρο
και βασίζεται μόνο στη δημιουργία πρώτων εντυπώσεων.
( Να και μία ακόμα λειτουργική χρησιμότητα
της -κατά τα άλλα - ανύπαρκτης Κοινότητας.)

Επιμύθιο
Τα ως άνω προς γνώση και συμμόρφωση, γενικόλογα διατυπωμένα
καθώς ελάχιστοι μπορούμε να επιβεβαιώσουμε τι πραγματικά συνέβη.
Αν όμως δεν συνέβη όπως ακριβώς νηματο- ετέθη
ο νηματοθέτης ελέγχεται.
Ως τότε επιφύλαξη.


Ηθικό δίδαγμα
Μην κρίνεις από τα φαινόμενα.


Υ.Γ
Το ζήτημα δεν είναι η προσωπικός μύθος του Χ ή της Ψ.
Το ζήτημα είναι η διαχείριση του μύθου
και η διάκρισή του από την πραγματικότητα εντός της Αγοράς.

------

Υ.Γ. 2
Κάποιος μίλησε για χειραγώγηση.
Είχε προφανώς το συγκριτικό πλεονέκτημα της εσωτερικής πληροφόρησης.
Ακατανίκητο.

 

Απάντηση: Δύο μεγάλα λάθη

@ Angels Guardian,
το δάχτυλό σου, δεν αρκεί για να κρυφτείς πίσω του προς το παρόν, οπότε μην μας κράζεις που σε βλέπουμε.

Αλλά μια και έχεις έφεση στην αυτοέκθεση, η οποία, μας λες, έχει αγνά κίνητρα, από αυτοκριτική πώς πας;

Δηλαδή, για να μην κρύβομαι εγώ πίσω απ το δάχτυλό μου, πόσο κυριαρχική με την έννοια που δίνουμε στο χώρο αντιλαμβάνεσαι τη στάση σου, που συμπυκνώνεται στο καμάρι σου ότι στον πρώτο γύρο στάθηκες στο ύψος σου με αυτοκυριαρχία και μόνον μετά τα έκανες μαντάρα, ότι έπειτα ήρθες και μας είπες τα μαντάτα, που αλλιώς δεν θα μαθαίναμε σε μη ψηφιακή μορφή και ούτε τα γνωρίζει κανένας μας, ότι ζητάς συγνώμη εκ του μακρόθεν και όχι με πράξεις ενώ από τίποτα δεν γίνεται φανερό ότι έχεις μετανιώσει και ότι διαμαρτύρεσαι για κάθε τι μη αρεστό σ εσένα που γράφεται εδώ πέρα μη δυνάμενος όμως να ελέγξεις τις καθόλα λογικές αιτιάσεις των μελών;

 

Απάντηση: Δύο μεγάλα λάθη

Και την αυτοκριτική μου έχω κάνει και ποτέ δεν κρύφτηκα πίσω από το δάχτυλο μου. Αν εσύ μέσα από όσα έχω γράψει στο νήμα αρχικά, έχεις καταλάβει ότι είπα με έπαρση ότι κατείχα τον αυτοέλεγχο μου και την αυτοκυριαρχία μου και δεν το εξέλαβες σαν απλή αναφορά και παράθεση γεγονότων δικό σου το μυαλό, δική σου η λογική, δικό σου και το συμπέρασμα. Δική σου επίσης η πρακτική να διαστρεβλώνεις πολύ απλές αναφορές - εκφράσεις και παραθέσεις γεγονότων. Δικό σου επίσης και το συμπέρασμα για την κυριαρχικότητα μου. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να εξηγώ τις προθέσεις μου τους σκοπούς και τις αιτίες που έγραψα το νήμα. Δικαίωμα σου να μην με πιστεύεις. Και σε διαβεβαιώ ότι την συγνώμη μου δεν την έχω ζητήσει μόνο εκ του μακρόθεν αλλά και εκ του σύνεγγυς και με πράξεις. Και εννοείται ότι δεν έχεις καταλάβει ότι με το νήμα δεν είχα σκοπό την αίτηση συγνώμης αλλά απλά την επανέλαβα καθαρά και κρυστάλλινα στο τέλος. Φυσικά έβγαλες πάλι εκ των προτέρων και πάντα σύμφωνα με την δική σου λογική τα δικά σου συμπεράσματα χωρίς καν να με ρωτήσεις έστω και με ένα pm. Ως προς δε τις αιτιάσεις και για να το κατανοήσεις ακόμα καλύτερα, για μια ακόμα φορά σου επαναλαμβάνω ότι ποτέ δεν αναφέρθηκα και ποτέ δεν απάντησα σε αιτιάσεις και σχολιασμούς που αφορούσαν αυτά καθ αυτά τα σφάλματα που έκανα αλλά σε αιτιάσεις που έβαλαν ευθέως κατά της αξιοπιστίας της καθαρότητας και της ειλικρίνειας των αναγραφομένων μου. Τις αιτιάσεις αυτές εσύ βέβαια τις θεωρείς λογικές. Εγώ όμως τις θεωρώ εντελώς παράλογες. Δική σου η επαναλαμβάνω η λογική όπως και των υπολοίπων τις αιτιάσεις των οποίων επικαλείσαι. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο για να αλλάξω αυτή την λογική. Επαναλαμβάνω όμως ακόμα μια φορά ότι το δικαίωμά μου να υπερασπίζομαι τα γραφόμενα μου δεν θα κουραστώ να το εξασκώ. Σε διαβεβαιώ γι αυτό.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Δύο μεγάλα λάθη

οκ τωρα καταλαβα. αλλα να σε ρωτησω, ποιες οι ευθυνες του αλλου σκελους της (αν/εξ)ίσωσης;
οταν λοιπόν η αλλη δεχεται το πηδημα χωρις λαστιχο, εχει δεν εχει παρει προφυλάξεις (ειτε σπιραλ ειτε κουμπί, ειτε οτιδηποτε αλλο), ειναι δικαιο να θεωρει ή να αφήνει τον αλλον (εκβιαζοντας τον ηθικα χρησιμοποιώντας την ευθιξία του) να πρεπει να καταστείλλει την ηδονή του ενω εκεινη χαιρεταιτο πήδημα;
Κυρα μου, παιρνεις δε παιρνεις προφυλάξεις, απαξ και συμφώνησες για πηδημα χωρις σκουφάκι, μη τσινας που ο αλλος θελει να χυσει μεσα.
Ας προσεχες ή αμα σου στοιχίζει πολύ η αντισυλληψη ας μη συμφωνουσες εξ αρχής στο ακάποτο. Ο αντρας δεν ειναι δονητής με διακόπτη on/off εκτος κι αν εσυ εισαι η αφεντρα του κι εκεινος ο σκλαβος σου.

edit: καταλάβατε, ή να κανω και κακα (να γινω πιο κυνικος);

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Δύο μεγάλα λάθη

Διευκρίνισα ότι οι ευθύνες είναι και των δύο κατά την γνώμη μου. Αν αυτή δεν ξέρει να προσέχει τον εαυτό της τότε τι να πει κανείς για τον οδηγό της νταλίκας που την πάτησε;

Όταν όμως εγώ λέω στον/στην σκλάβα, μείνε ακίνητος να σε δέσω να σε δείρω, δεν εννοείται ότι θα πρέπει να σταματήσω πριν τον βλάψω ακόμα κι αν ο ίδιος δεν χρησιμοποιήσει safe-word; Αυτό που έχω εγώ πως ονομάζεται;Κουμπιά που τα πατάει κανείς όποτε θέλει ή απλά Ωριμότητα;

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Δύο μεγάλα λάθη

παραθεση απ το αρχικο ποστ προς απαντησιν σου.

βλεπεις πουθενα να αναφερει οτι συμφωνήθηκε να τραβηχτεί πριν χύσει; το θεώρησε δεδομενο η γκομενα; ολοι εχουμε στιγμες που η φυση, μας εκδικείται οταν την καταπιεζουμε αρνουμενοι της την αρμονία που αναζητά. Απο κει και περα προετοιμαζόμαστε καταλληλα ωστε οταν η φυση σηκωσει αναστημα, να μη μας παρει καμια ξοφαλτση. Προετοιμαστηκε η γκομενα ή τα περιμενε ολα απο τον αλλο λογω της ευθιξίας του;

Κι εσυ μπορεί την ωρα που εχεις δεμενη την αλλη να σε πιασει λουμπαγκο και να πεσεις στο πατωμα για κανα δεκαωρο και η αλλη να της κοπει η κυκλοφορία. ποιος φταιει;

 

χαριν των ηδονών παιρνουμε ρίσκα. καποια μπορουμε να τα ελαχιστοποιήσουμε καποια όχι. μετα αναλαμβανουμε την ευθυνη των ρισκων τα οποια πηραμε εμεις, και δεν αφημουμε τον αλλο νασ τα επωμιστεί εκεινος επειδη εχει μια καποια ευθιξία. αυτο ειναι η ωριμότητα.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Δύο μεγάλα λάθη

Το λουμπάγκο δεν συγκρίνεται. Θα συγκρινόταν αν ο τύπος λιποθυμούσε την ώρα που τελείωνε και τελικά τελείωσε μισολιπόθυμος και πριν πέσει κάτω.

Κοίτα απλά πρέπει κανείς να παραδεχτεί ότι και οι δύο φέρουν την ευθύνη αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς αυτός που προκαλεί τη ζημιά είναι ο πλέον ένοχος. Κι εμένα μπορεί να μου ξεφύγει και να του σπάσω το πλευρό. Θα πρέπει μετά να πω.."μα τι μαλακας να συμφωνήσει να τον δείρω"΄; Μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Δεν είναι τίποτα σοβαρό να παραδεχτεί κάποιος ότι έκανε μαλακία και φέρθηκε βλακωδώς. Δεν θα του πέσει η μούρη. Σε όλους έχει συμβεί. Είναι αστείο να ψάχνουμε να βρούμε σε ποιον θα ρίξουμε το φταίξιμο. Άλλωστε και ο νηματοθέτης αυτο κάνει

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Δύο μεγάλα λάθη

Και εδω ειναι η διαφωνία μας. Αλλα ακομα και στο ποινικό δικαιο πολλες φορες ο ηθικος αυτουργός τιμωρείται περισσότερο απο τον φυσικό.

Οχι αλλα θα σου δωσω αλλο ενα παραδειγμα. Εστω οτι συμφωνεις με μια σκλαβα να την δεσεις απο τα χερια σε κατακόρυφη αιώρηση (σε αυτη την περίπτωση τα πλευρα πιεζονται πολύ) και να την μαστιγώσεις με bullwhip. Εστω επίσης οτι δεν τη διαταζεις, αλλα την ρωτας αν θελει και ΣΥΝΑΙΝΕΙ! Αν εσυ εφαρμοσεις λιγο παραπανω δύναμη μπορει να της σπασεις κανα πλευρό. Την απόλυτη υθύνη και ενοχή δεν την εχεις εκτος κι αν την ειχες διαταξει. Απο τη στιγμή που εχει συναινεσει και εκεινη, δεν υπαρχει μονομερής ενοχή. Ποσο περισσότερο στο σεξ οπου στην κλιμάκωση της ηδονής (και ιδιαιτερα οταν μιλαμε για τον ανδρικό οργασμό ο οποίος σε αντίθεση με το γυναικείο ειναι πολύ εντονότερος και πολύ πιο ταχέως κλιμακούμενος) οι αναστολές μειώνονται.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Δύο μεγάλα λάθη

Νομίζω ότι ο βαθμός ευθυνοφοβίας που μας διαφοροποιεί συντελεί στο ότι το στάτους σου είναι Perv ενώ το δικό μου μετά το Couple, είναι Domme. Παρόλα αυτά συμφωνήσαμε ότι δεν είναι μονομερής η ενοχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι κανείς δεν φταίει. Αυτό σημαίνει ότι έχουν ευθύνη για το λάθος και η δύο.

Παρ'ολα αυτά αν συμφωνήσει δεν σημαίνει μόνο οτι ρισκάρει, αλλά ότι με εμπιστεύεται. Αν εγώ φανώ ανεύθυνη καλά θα κάνω να το παραδεχτώ. Εϊναι όπως ο συνοδηγός εμπιστεύεται τον ταξιτζή. Ποιος απο τους δύο ευθύνεται περισσότερο αν τρακάρουν;