Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Εσείς τί λέτε .. συγχωρείτε τους γύρω σας? Και αν το κάνετε είστε μαζί τους όπως ήσασταν πριν .. ή πάντα κάτι θα χαλάσει την ατμόσφαιρα ..

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Αν το γυαλί ραγίσει πραγματικά,δεν ξανακολλάει, κατά την άποψη μου.
Αν και τον τελευταίο καιρό αρχίζω να πιστευω, ότι οι άνθρωποι αλλάζουν.

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Συγχωρεση σημαινει να βλεπεις πλεον με πραγματικα καλη διαθεση και με αγνες προθεσεις τον απεναντι σου οταν πραγματικα σε αδικησε ακουσια ή εκουσια και το διορθωσε με την συμπεριφορα του.
Αλλα θα πρεπει να σε εχει πραγματικα αδικησει,γιατι πολλες φορες παρεξηγουμε την σταση ή τα λογια καποιου χωρις να ειναι αυτες οι προθεσεις του.
Και αυτο γιατι σχεδον ολοι μας αρκετες φορες στην ζωη μας εκλαμβανουμε επι προσωπικου λογια και πραξεις των αλλων.
Δεν συγχωρεις καποιον που σου προκαλεσε ανεπανορθωτη βλαβη.
Ή καποιον που ειναι εν γενει κακοβουλος.....τοτε,απλα τον απομακρυνεις απο την ζωη σου.
Γενικα η συγχωρεση εχει να κανει με τον τροπο που βλεπει καθενας μας τις καταστασεις που τον αφορουν.
Υπαρχουν ανθρωποι που λειτουργουν ιεραποστολικα και δικαιολογουν και συγχωρουν σχεδον τα παντα στους αλλους, υπαρχουν και ανθρωποι που λειτουργουν ως εισαγγελεις και ειναι πολυ αυστηροι στην κριση τους.
Το πιο σωστο ειναι να εχεις τα κριτηρια του ενηλικα στην συγχωρεση.
Και πανω απ ολα να εισαι δικαιος!

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Έλα μωρέ, αφού το θέλεις κατά βάθος.
Άντε σχώρα τον άπονο και μετά αγαπηθείτε και μετά να μας καλέσετε να φάμε κουφέτα.
(Βασικά θέλω να τους παντρέψω όλους και να τους καμαρώνω από μια γωνιά.)

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Εξαρτάται τί το έχει σπάσει... αν και πιστεύω ότι όλοι δικαιούνται ευκαιρίες... γιατι δυστυχώς τους κρινουμε σε λόγια και πιθανές πράξεις με το τι έχει συμβεί σε μας στο παρελθόν... κοινως εξομοιώνουμε όλες τις καταστάσεις και όλους τους ανθρώπους... ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ...!!!!!!!!!

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

μπορεί να κολλήσει!! πιστεύω το ξέρουμε όλη αλλα στο χέρι του καθενός ειναι να μην εχει εξογκώματα κ γρατσουνναει!! ολα ειναι μεσα στο μυαλο μας, πως θα το ξεχασουμε, να μην το βλεπουμε αλλο το ραγισμένο ποτήρι, να τα βαλουμε ολα περα κ να κανουμε πάλι σαν μια νεα αρχή, σαν να εχουμε πρωτογνώριστη, αυτο ειναι το νόημα κ η ουσια σαν να εχεις καινούργιο ποτήρι φρεσκοπλυμένο έτοιμο προς χρήση..αν δεν ξεπεράσεις το σταδιο να τα διαγραψης ολα με ολη την ουσια της λεξεως, τοτε το μονο σίγουρο ειναι οσο κ καλα να το κόλλησης θα γρατσουνναει πάντοτε σε καθε τη προβλημα, θα θυμάσαι οτι κάποτε έγινε ενα τέτοιο λάθος που δεν θα βοηθείση τη κατασταση, κ το μοιραίο θα ειναι οτι ίσος κάποτε κάποια στιγμή θα σπάσει και θα γινει χίλια θρύψαλα.. άρα στο χέρι σου ειναι ποσο δύναμη διαθέτης, κατα πόσο δεν εχεις εγωισμό και έχεις όντως τη θέληση να τα κάνεις ολα για ολα πέρα, σαν να μην εχουν ξαναγίνει πότε ξανά κ να τα προσπέρασης, οποιο λάθος, οποιο πρόβλημα και οση στεναχώρια για οποιοδήποτε αλλο θέμα συνάντησης στη πορεία άμεσο μέλλων, να μην ανάμιξής ποτέ το παρόν πρόβλημα με το παρελθόν που κάποτε έγινε κάτι διότι έτσι φέρνεις συμφέροντα κ κατάστασης για να σπάσεις το γυαλί ολοκληρωτικά..άρα στο χέρι σου ειναι κατα πόσο αγάπη διαθέτης στο πρόσωπο του συντρόφου σου για να τα σβήσεις ολα τα προβλήματα κ θέλεις να συνέχισης πραγματικά δίχως εγωισμούς, ειναι ενα θεμα που πρεπει να το σκεφτείς αρκετά καλά με ηρεμία με καθαρό μυαλό και να πράξεις σωστά για την ευτυχία σου και το μέλλων σου..

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

 

That makes two of us.

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Γενικά, σαν άνθρωπος, έχω μάθει να συγχωρώ, αν και τελευταία έχω αρχίσει να αναθεωρώ.

Ο κυριότερος λόγος που συγχωρώ ανθρώπους είναι εξαιτίας της παγκόσμιας σταθεράς ότι κανείς στον κόσμο μας δεν είναι, ούτε γεννήθηκε τέλειος ή αλάνθαστος. Η αρχή της εμπειρικής γνώσης πηγάζει από την αναγνώριση των λαθών και των σφαλμάτων μας. Το θέμα είναι να είμαστε σε θέση να τα αναγνωρίσουμε, να μην τα κάνουμε γαργάρα και φυσικά να κάνουμε τα το καλύτερο δυνατό για να μην τα επαναλάβουμε.

Με βάση τα παραπάνω, δίνω πάντα μια με δύο ευκαιρίες, ανά συγκεκριμένο θέμα. Στο θέμα των σχέσεων τώρα, θεωρώ ότι ο καθένας αξίζει μια ευκαιρία παραπάνω, κυρίως γιατί δεν υπάρχει κάποιος ασφαλής τρόπος που μπορούμε να παραμένουμε αλάνθαστοι μέσα στις σχέσεις μας, αφού είναι φύσιν αδύνατο να γνωρίζουμε τον άλλο εξαρχής.

Το πρόβλημα ξεκινά ακριβώς όταν κάποιος αντιλαμβάνεται αυτήν την στάση και θεωρεί βλακωδώς ότι είμαι έτσι γενικά και όχι οτι το κάνω απλά για να "τεστάρω" τον άλλο, ενώ παράλληλα αρέσκομαι στο να επιβεβαιώνω το πόσο γαμάτα σωστός είμαι, "φουσκώνοντας" έτσι ακόμα περισσότερο τον ήδη υπερδιογκωμένο εγωισμό μου.

Θεωρεί, δηλαδή, ότι μπορεί να με πιάνει μαλάκα κατ' εξακολούθηση. Αν βέβαια το ξανακάνει, θα είμαι εκεί για να τον πιάσω από το λαιμό, μια και καλή, αποδεικνύοντας του παράλληλα και τη φαιδρότητα της όλης προσπάθειας.

Επειδή έχω βιώσει παρόμοιες καταστάσεις, τείνουν να συμβαίνουν δύο πράγματα, κατά κανόνα (δεν συμπεριλαμβάνω την περίπτωση του denial, την οποία τη θεωρώ παντελώς ηλίθια).

1) Ο άλλος αναγνωρίζει το σφάλμα του, δηλώνει πραγματική άγνοια και υπόσχεται να μην το ξανακάνει. Σε αυτή την περίπτωση, ο χρόνος είναι ο καλύτερος σύμμαχος και αυτό μόνο αν μας ενδιαφέρει πραγματικά να διατηρήσουμε την οποιαδήποτε σχέση με τον εν λόγω άνθρωπο. Η συγκεκριμένη προσέγγιση είναι σίγουρα καλοπροαίρετη.

2) Ο άλλος αναγνωρίζει το σφάλμα του και δηλώνει με θράσος "αφού με είχες καταλάβει, ας μην άφηνες τον εαυτό σου να πιαστεί μαλάκας". Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για ανθρώπους τελειωμένες περιπτώσεις που σαν στόχο ζωής έχουν την αναζήτηση "θυμάτων", χρησιμοποιώντας τους έτσι ώστε να συνεχίσουν να συντηρούν την παρασιτική ύπαρξή τους. Η δεύτερη αυτή περίπτωση χρήζει σαδιστικής τιμωρίας του υψίστου βαθμού, αφού μόνο έτσι μπορούμε να τιμωρήσουμε τον άλλο αλλά και να αισθανθούμε προσωπική δικαίωση (bdsm anyone?).

Το τι από τα δύο συμβαίνει στην εκάστοτε περίπτωση μπορεί ή και δε μπορεί να το γνωρίζουμε από την αρχή.

Το σημαντικότερο θέμα που τελικά όμως τίθεται στο τραπέζι δεν είναι το αν και πόσο τελικά μπορεί να ξανακολλήσει το γυαλί στην περίπτωση που ραγίσει αλλά το πόσες φορές θα χρειαστεί να συμβεί το αντίστοιχο ράγισμα μέχρι να πεισθεί ο εαυτός μας για αυτό που συμβαίνει και να αρχίσει να το απαγορεύει από το συμβεί ξανά.

Διαφορετικά, όταν πλησιάζουμε σε οριακά σημεία, θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ξαφνικά σπασίματα και ως γνωστόν, όταν το γυαλί σπάει, μας κόβει, ματώνουμε και μετά θέλουμε ραμματάκια.  

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Το γυαλί ραγίζει όταν ο άλλος θίγει βασικές αρχές και βασικά πιστεύω σου.
Οταν ξέρει ότι κάτι σε ενοχλεί και παρ' όλα αυτά το κάνει.
Το δε γυαλί είναι ένα υλικό που αν πας να το κολλήσεις, η ραφή θα φαίνεται πάντα.
Πάντα θα την βλέπεις όταν δε θα έχεις και τόσο καλή διάθεση να το παίξεις μεγαλόψυχος.

Εγώ δε συγχωρώ. Λυπάμαι, δεν είμαι μεγαλόψυχη....

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

οταν ραγισει το γυαλι...στο τελος θα σπασει

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

Αν ειναι ο παλιος καθρεφτης της γιαγιας , θα το ξανακολλησω διοτι η αξια του ειναι συναισθηματικη και οχι πρακτικη και κανενα καινουρφιο γυαλι δεν θα εχει την ιδια σημασια .
καμια φορα η ρωγμη μπορει να ειναι το σημαδι του χρονου που να επιβεβαιωνει την σπουδαιοτητα της φυλαξης του αυθεντικου και οχι της αρτιας εμφανισης .. η ανεποφεκτη φθορα του χρονου που περιβαλει τα υλικα αλλα οχι τα συναισθηματα .

Απο την αλλη μια ρωγμη στο κρυσταλλο ειναι παντα μια ρωγμη ... δεν θα συνιστουσα ποτε κολλημα διοτι μπορει να επαναποκτησει τις αρχικες ιδιοτητες αλλα παντα θα την βλεπεις μπροστα σου (την ρωγμη) ... αν σου ειναι σημαντικο το γυαλι διοτι πανω σε αυτο εχει αντανακλαστει ενα ομορφο κομματι της ζωης σου * , μπορεις να το ανακλυκλωσεις ... θελει κοπο (μεταφορα στο χυτηριο , να καυγαδισεις με τον μαστορα να ασχοληθει μονο με το δικο σου , να το δωσεις ως πρωτη υλη στην υαλουργια και επειτα στον τζαμα που θα στο κοψει στις επιθυμητες διαστασεις .... καθολου ευκολη διαδικασια ... δεν ειναι για ολους ...

ολα υπολογιζοντε σε χρηματικο κοστος ...... μεχρι να τα μπολιασουμε με συναισθημα ..

προφανως λοιπον το γυαλι , ειτε γινεται και παλι καινουργιο , ειτε απλα η ρωγμη προσθετει στην αξια του .... ή στην τελικη το πεταμε και παιρνουμε ενα καινουργιο ....
Εμεις τι θελουμε πραγματικα ... δεν αποφασιζει το γυαλι για 'μας ... αλλα η τυχον συναισθηματικη σημασια που εχει κληρονομησει ...

* διοτι οι κακες στιγμες πρεπει να ξεχνιωνται και ποτε να μην γυριζεις σε αυτες .. ειναι μικρη η ζωη για να επενδυεις σε συγνωμες που εξωφλουν με ψευδαισθησεις ... ο μαλακας δεν αλλαζει και μαλακας θα ειναι παντα ...

 

Απάντηση: Αν ραγίσει το γυαλί .. ξανακολλάει?

δεν συνχωρω αλλα αδιαφορω και παω παρα κατω
και οσο πιο κοντινος μου ανθρωποσ ηταν τοσο πιο μακρια παω για μενα δεν υπαρχει τελειωνει