Άλφα στερητικό

Απάντηση: Άλφα στερητικό

Άεργος (μαστερικά) Ανδρ(ε)ας  

 

...ἄφοβος, ἀδέκαστος, ἄπολις, ἀβασίλευτος...​

Τοιοῦτος οὖν μοι ὁ συγγραφεὺς ἔστω, ἄφοβος, ἀδέκαστος, ἐλεύθερος, παρρησίας καὶ ἀληθείας φίλος, ὡς ὁ κωμικός φησι, τὰ σῦκα σῦκα, τὴν σκάφην δὲ σκάφην ὀνομάσων, οὐ μίσει οὐδὲ φιλίᾳ τι νέμων οὐδὲ φειδόμενος ἢ ἐλεῶν ἢ αἰσχυνόμενος ἢ δυσωπούμενος, ἴσος δικαστής, εὔνους ἅπασιν ἄχρι τοῦ μὴ θατέρῳ ἀπονεῖμαι πλεῖον τοῦ δέοντος, ξένος ἐν τοῖς βιβλίοις καὶ ἄπολις, αὐτόνομος, ἀβασίλευτος, οὐ τί τῷδε ἢ τῷδε δόξει λογιζόμενος, ἀλλὰ τί πέπρακται λέγων.


Τοιοῦτον λοιπὸν θέλω τὸν συγγραφέα, ἄφοβον, ἀνώτερον ἀμοιβῶν καὶ δώρων, ἐλεύθερον, φίλον τῆς εἰλικρινείας καὶ τῆς ἀληθείας, ὁ ὁποῖος, κατὰ τὸν κωμικόν, νὰ λέγῃ τὰ σῦκα σῦκα καὶ τὴν σκάφην σκάφῃν· οὔτε εἰς τὸ μῖσος οὔτε εἰς τὴν φιλίαν νὰ χαρίζεται· νὰ μὴ φείδεται ἢ νὰ λυπῆται ἢ νὰ ἐντρέπεται νὰ γράψῃ τὴν ἀλήθειαν ἢ νὰ τήν ἀποσιωπᾷ, διὰ νὰ περιποιηθῇ· νὰ εἶνε ἴσος πρὸς ὅλους δικαστὴς καὶ ἐξ ἴσου φίλος πρὸς ὅλους, ὥστε νὰ μὴ ἀπονέμῃ εἰς κανένα περισσότερον ἀφ᾽ ὅ,τι τοῦ ἀνήκει· νὰ εἶνε ξένος πρὸς τὰ βιβλία του καὶ νὰ μὴ θεωρῇ πατρίδα καμμίαν πόλιν, ἀνεξάρτητος καὶ μὴ ὑποκείμενος εἰς κανένα βασιλέα· νὰ μὴ σκέπτεται δὲ πῶς θὰ φανοῦν εἰς τὸν τάδε καὶ τὸν τάδε ὅσα γράφει, ἀλλὰ νὰ γράφῃ ὅ,τι ἔγιναν.


Λουκιανοῦ

“Πῶς δεῖ ἱστορίαν συγγράφειν”

Μετάφραση Ἰωάννου Κονδυλάκη

 

Απάντηση: Άλφα στερητικό

 



Οι αθάνατοι

«Συνέχεια από τις κοιλάδες της γης
αναβλύζει με ορμή ο πόθος της ζωής,
άγρια ανάγκη, μεθυσμένη αφθονία,
αιμάτινη οσμή από χιλιάδες στερνά νεκρόδειπνα,
σπασμός της όρεξης, επιθυμία χωρίς τέλος,
χέρια δολοφόνων, τοκογλύφων, ικετών,
ένα σμάρι ανθρώπινο, μαστιγωμένο με αγωνία και

επιθυμίες​

βγάζει οσμή πνιγερή και σαπισμένη, ωμή και ζεστή,
αναπνέει ευτυχία κι έναν άγριο οργασμό,
καταβροχθίζει τις σάρκες του και τρέφεται με αυτές,
κυοφορεί πολέμους και την υψηλή τέχνη,
στολίζει με φαντασίωση το φλογισμένο χαμαιτυπείο,
καταβροχθίζει και κατατρώγει και πορεύεται
μέσα από εκθαμβωτικά πανηγύρια του παιδικού του

κόσμου,​

που ξαναγεννιέται για τον καθένα από τα κύματα,
όπως άλλοτε για τον καθένα ξεπέφτει σε μια καλύβα.

Εμείς αντίθετα συναντηθήκαμε
στην παγερότητα του αστραφτερού αιθέρα,
δεν ξέρουμε μέρες ούτε ώρες,
δεν υπάρχει άντρας ούτε γυναίκα, νέος και γέρος.
Οι αμαρτίες σας και οι αγωνίες σας,
τα εγκλήματά σας και οι φουντωμένοι σας πόθοι
είναι θέαμα για μας, όπως οι τροχιές των ήλιων,
κάθε μοναδική μέρα είναι για μας η πιο μεγάλη.
Γαλήνιοι σκύβουμε στην ταραγμένη ζωή σας,
γαλήνιοι ατενίζουμε τα άστρα που γυρίζουν,
αναπνέουμε το χειμώνα του κοσμικού χώρου,
είμαστε φίλοι με το δράκο του ουρανού,
παγερή και αμετάβλητη είναι η αιώνια ύπαρξή μας,
παγερό και φωτεινό σαν άστρο είναι το αιώνιο

γέλιο μας.»​

(από τον «Λύκο της Στέπας» του Έρμαν Έσσε, σελ.158 - 159)

 

Απάντηση: Άλφα στερητικό

Ασχολίαστον κι αδιαπραγμάτευτον.

 

 ​

 

Απάντηση: Άλφα στερητικό

Αναεροβιο....μικροβιο!
 

 

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ​

Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

ΒΙΚΗ ΤΣΙΩΡΟΥ

Ο πολιτισμός της κατανάλωσης θα τελειώσει με τραγικό τρόπο

«Στην ταινία «Ονειρα» του Ακίρα Κουροσάβα, που προβλήθηκε το 1990, παρακολουθούσαμε μια έκρηξη όλων μαζί των πυρηνικών σταθμών της Ιαπωνίας, την ίδια στιγμή που οι άνθρωποι συνέχιζαν τη ζωή τους, αν και ήταν ήδη καταδικασμένοι.
Ο αόρατος θάνατος είχε ήδη αρχίσει να εισδύει στο αίμα, στο σώμα τους. Αυτή η ταινία-προφητεία μάς έδειχνε το υψηλό κόστος που καταβάλλουμε για την πρόοδο, για έναν πολιτισμό που στόχος του είναι η παροχή ανέσεων στους ανθρώπους», λέει η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, μια σημαντική Ουκρανή συγγραφέας βιβλίων μαρτυριών, σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Λιμπερασιόν».

«Ανθρώπινη αδυναμία»

«Η προηγμένη τεχνολογία βρίσκεται στην υπηρεσία της ανθρώπινης αδυναμίας. Ωστόσο ο πολιτισμός της κατανάλωσης δεν μπορεί να διαρκέσει αιώνια, θα τελειώσει με τραγικό τρόπο. Ηταν ενδιαφέρον, σχεδόν μυστικιστικό, αυτό που παρατηρήθηκε την ίδια μέρα της τραγωδίας στην Ιαπωνία: άνθρωποι έκαναν ουρές όλη τη νύχτα για να αγοράσουν ένα νέο gadget της Apple. Και την ίδια ώρα διαδραματιζόταν αυτό το φοβερό συμβάν. Η συμπεριφορά αυτή μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πως το παλαιό σύστημα αξιών δεν λειτουργεί πια. Βρισκόμαστε σε μια αυτοκαταστροφική πορεία. Αυτόματα μου ήρθαν στα μάτια εικόνες από το Τσερνομπίλ: όλα κατεστραμμένα, το μόνο που είχε απομείνει ήταν η φύση, τα χόρτα, τα δέντρα».

Είχατε διερωτηθεί στο παρελθόν για το αν οι άνθρωποι που μένουν μέχρι την τελευταία στιγμή στις κατεστραμμένες πυρηνικές μονάδες είναι ήρωες ή άνθρωποι με αυτοκτονικές τάσεις. Ποια είναι η γνώμη σας για τη στάση των Ιαπώνων σε αυτό το θέμα;

«Και σε αυτό το σημείο βλέπω πολλές ομοιότητες με όσα συνέβησαν σε εμάς. Η ιαπωνική κουλτούρα βασίζεται και αυτή στη συλλογικότητα. Το άτομο από μόνο του δεν υπάρχει, παρά μόνο ως μέρος ενός συνόλου. Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είναι παρελθόν, αλλά είχα την εντύπωση, στη διάρκεια των επισκέψεών μου στην Ιαπωνία, πως αν προέκυπτε κάποια ανάγκη, ο καθένας θα ξεχνούσε τον εαυτό του και θα ήταν έτοιμος να πεθάνει για το καλό όλης της κοινωνίας.

»Οπως ακριβώς και οι Ρώσοι. Ημουν παρούσα στον σταθμό του Τσερνομπίλ, όταν κατασκευαζόταν ο αντιδραστήρας του. Συζητούσαμε με σχεδόν κυνικό τρόπο: αυτή η επιχείρηση θα μπορούσε να κοστίσει τόσες ανθρώπινες ζωές, κάποια άλλη άλλες τόσες. Ηταν ένας υπολογισμός εντελώς επαγγελματικός».

Εχουμε πάρει μαθήματα από το Τσερνομπίλ;

«Είχα πάει στο νησί Χοκάιντο της Ιαπωνίας, στον πυρηνικό σταθμό Tomari. Τον είχα πρωτοαντικρίσει από το παράθυρο του ξενοδοχείου που έμενα. Είχα μια φανταστική θέα: έναν φουτουριστικό τόπο, δίπλα στον ωκεανό. Συνάντησα εργαζομένους στον πυρηνικό σταθμό που μου ζήτησαν να τους αφηγηθώ τι συνέβη στο Τσερνομπίλ. Οσο τους μιλούσα, χαμογελούσαν ευγενικά και έδειχναν να συμπάσχουν. Στο τέλος είπαν: "Βεβαίως είναι τραγικά όλα αυτά που συνέβησαν στους ανθρώπους, αλλά το δυστύχημα έγινε λόγω του απολυταρχικού καθεστώτος που είχατε. Εδώ, σε εμάς, δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Ο πυρηνικός σταθμός μας είναι εξαιρετικά ασφαλής, υποδειγματικός"».

Μπροστά σε αυτή την αλαζονεία για την τεχνολογία τους και την υπεροχή της πάνω στη φύση, κατάλαβα πως η ανθρωπότητα δεν είχε διδαχτεί τίποτε από το Τσερνομπίλ».

Γιατί;

«Είπαν πως το δυστύχημα συνέβη λόγω της χαλαρότητας των Ρώσων, λόγω της σοβιετικής νοοτροπίας, του ολιγαρχισμού. Οι Ρώσοι έκλεβαν τα πάντα, έκαναν κακοτεχνίες.... αλλά να που το δεύτερο μεγάλο πυρηνικό ατύχημα συνέβη στην πιο αναπτυγμένη τεχνολογικά χώρα, στους πιο ασφαλείς πυρηνικούς σταθμούς. Δεν πρόκειται για μια τραγωδία μόνο για την Ιαπωνία, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο. Εχουμε φτάσει πια σε ένα όριο που δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κανέναν, ούτε το σοβιετικό καθεστώς ούτε την ολιγαρχία.

»Ο άνθρωπος οφείλει να αναγνωρίσει τον πεπερασμένο χαρακτήρα των δυνατοτήτων του. Η φύση είναι πιο ισχυρή και αρχίζει να εκδικείται μέσα από έναν άνισο αγώνα. Τα ίδια σχόλια άκουσα στην Γκρενόμπλ σε μια συνάντηση με Γάλλους επιστήμονες ειδικευμένους σε θέματα πυρηνικής ασφάλειας. "Είναι απίθανο να συμβεί κάποιο ατύχημα σε εμάς. Σ' εσάς όλα είναι μπάχαλο...".

Πριν από την έκρηξη στο Τσερνομπίλ, ο ακαδημαϊκός Ανατόλι Αλεξαντρόφ είχε δηλώσει πως οι σοβιετικοί πυρηνικοί σταθμοί ήταν τόσο ασφαλείς, ώστε μπορούσαμε να τους κατασκευάσουμε ακόμη και στην Κόκκινη Πλατεία. Είναι καταπληκτικό το πώς αυτή η αλαζονεία των πυρηνικών επιστημόνων έχει κυριαρχήσει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα».

Για το Τσερνομπίλ δεν είχαμε τότε άμεση πληροφόρηση, όπως για το ατύχημα, σήμερα, στη Φουκουσίμα. Ποια είναι η σημασία αυτής της διαφοράς;

«Ιάπωνες φίλοι μου μού γράφουν πως έχουν την αίσθηση ότι δεν τους λένε όλοι την αλήθεια. Η κυβέρνηση φοβάται τον πανικό που θα ξεσπάσει. Το πρόβλημα είναι περισσότερο η απόγνωση παρά η απόκρυψη. Ο Γκορμπατσόφ τότε δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε. Συγκέντρωσε τους μεγαλύτερους πυρηνικούς επιστήμονες και τους έστειλε στο Τσερνομπίλ. Περιφέρονταν με κοντομάνικα, ακάλυπτοι. Οι πρώτοι πυροσβέστες έφτασαν και αυτοί απροετοίμαστοι και πέθαναν από τις πρώτες ημέρες. Στη Σοβιετική Ενωση έπρεπε να θυσιάζεις τη ζωή σου για την πατρίδα. Χωρίς τα απολυταρχικά καθεστώτα η καταστροφή του Τσερνομπίλ θα είχε κατακλύσει την Ευρώπη. Δεν θα υπήρχαν αυτές οι μεγάλες στρατιές ανθρώπων, πραγματικός στρατός, για να κατασβέσουν τον αντιδραστήρα. Στον μετα-σοβιετικό χώρο η Ουκρανία, διαχωρισμένη πλέον από τη Λευκορωσία και τη Ρωσία, δεν θα τα κατάφερνε. Και αυτοί οι άνθρωποι, τόσο πρόθυμοι να επέμβουν, δεν υπάρχουν πια. Ο άνθρωπος έχει πλέον προσδώσει αξία στη ζωή του.

»Στην ταινία του Κουροσάβα κανείς δεν αντιλαμβάνεται τίποτε. Μόνο κάποιοι επιστήμονες πυρηνικής ενέργειας γνωρίζουν την αλήθεια. Ενας από αυτούς είναι τόσο απελπισμένος που παίρνει τον χαρτοφύλακά του και πηγαίνει προς το ωκεανό με σκοπό να αυτοκτονήσει. Αντιλαμβάνεται πως ο χαρτοφύλακάς του δεν έχει σχέδια για το μέλλον, αλλά παλαιά χειρόγραφα για την καταστροφή του κόσμου. Το τσουνάμι στην Ιαπωνία μετασχημάτισε την πρόοδο σε νεκροταφείο».

Ποιά είναι η Σβετλάνα Αλεξίεβιτς

To 1993 εκδίδει το βιβλίο «Γοητευμένοι από το θάνατο», με θέμα τις αυτοκτονίες που σημειώθηκαν στην πρώην ΕΣΣΔ μετά την πτώση του κομμουνισμού, ενώ το 1996 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Τσερνομπίλ-Ενα χρονικό του μέλλοντος» (μεταφρασμένο στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Περίπλους»), που περιλαμβάνει μαρτυρίες για το πυρηνικό ατύχημα του 1986.

Μαρτυρίες που συνέλεξε περιπλανώμενη επί δύο χρόνια στην Απαγορευμένη Ζώνη, βάζοντας σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή της. Τα βιβλία της κυκλοφορούν μεταφρασμένα σε δεκάδες χώρες, όχι όμως και στην πατρίδα της, όπου η ίδια είναι στιγματισμένη ως αντικαθεστωτική. Από τον Οκτώβριο του 2000 ζει κάποιες περιόδους στην Ποντεντέρα, πόλη-άσυλο λογοτεχνών στην Τοσκάνη.

Τα περισσότερα βιβλία της έχουν διασκευαστεί για το θέατρο, τον κινηματογράφο ή την τηλεόραση ενώ η ίδια τιμήθηκε για τα έργα της με πλήθος διεθνών διακρίσεων.

 

Απάντηση: Άλφα στερητικό

ΑΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ
​

Θεέ μου τι δεν μας περιμένει ακόμα.
Κάθομαι εδώ και κάθομαι
Βρέχει χωρίς να βρέχει
όπως όταν σκιά
μας επιστρέφει σώμα.
Κάθομαι εδώ και κάθομαι.
Εγώ εδώ, απέναντι η καρδιά μου
και πιο μακριά
η κουρασμένη σχέση μου μαζί της.
Έτσι για να φαινόμαστε πολλοί
κάθε που μας μετράει το άδειο.
Φυσάει άδειο δωμάτιο.
Πιάνομαι γερά από τον τρόπο μου
που έχω να σαρώνομαι.
Νέα σου δεν έχω.
Η φωτογραφία σου στάσιμη.
Κοιτάζεις σαν ερχόμενος
χαμογελάς σαν όχι.
Άνθη αποξηραμένα στο πλάι
σου επαναλαμβάνουν ασταμάτητα
το άκρατο όνομά τους semprevives
semprevives - αιώνιες, αιώνιες
μην τύχει και ξεχάσεις τι δεν είσαι.
Με ρωτάει ο καιρός
από πού θέλω να περάσει
που ακριβώς τονίζομαι
στο γέρνω ή στο γερνώ.
Αστειότητες
Κανένα τέλος δεν γνωρίζει ορθογραφία.
Νέα σου δεν έχω.
Η φωτογραφία σου στάσιμη.
Όπως βρέχει χωρίς να βρέχει.
​

 

Απάντηση: Άλφα στερητικό

 

Απάντηση: Άλφα στερητικό

α-υπνία.
Εχει πάει μία και ακόμα να φανεί ο μορφέας  

 

Απάντηση: Άλφα στερητικό

ΑΧΟΡΤΑΓΟΣ... (αρουπωτος λαικιστι, και εννοω ως προς την τροφη)
...ANACREON!

 

Απάντηση: Άλφα στερητικό

 

Απάντηση: Άλφα στερητικό

Απαράδεκτον