Τι Νιωθεις Αυτη Τη Στιγμη...

Απάντηση: Τι Νιωθεις Αυτη Τη Στιγμη...

οτι κάθε Δευτέρα
βαριέμαι γκρινιάζω έχω νεύρα
αλλά λατρεύω την δουλειά μου και φυσικά
την ζωή μου πού συνέχεια βρίζω
θα ζήσω γιατρέ μου
πόσα απο τα κόκκινα κίτρινα πορτοκαλιά χαπάκια
να παίρνω κάθε πρωί
την καλημέρα μου καλό μήνα και καλή βδομάδα
σε οόυς και όλες

 

Απάντηση: Τι Νιωθεις Αυτη Τη Στιγμη...

 

Απάντηση: Τι Νιωθεις Αυτη Τη Στιγμη...

Έτσ' ακριβώς.   

 

Απάντηση: Τι Νιωθεις Αυτη Τη Στιγμη...

απεραντο θυμο για τον 44 χρονο ...
ως εδω και μη παρ' εκει ...
δηλωνω εθελοντης σε οποιαδηποτε οργανωση που θα βαλει ταξη στο χαος της ανεξελεγκτης δρασης των λαθρομεταναστων ....
στα αρχιδια μου αν θα εχει για εβλημα της την 5Αλφα ή το 666 ή καμια σβαστικα ...

 

Απάντηση: Τι Νιωθεις Αυτη Τη Στιγμη...

   
συμφωνώ!

 

Απάντηση: Τι Νιωθεις Αυτη Τη Στιγμη...

μεγάλο θυμό για τον ανθρωπο που φάγανρ
χθές τα δίποδα κτήνη σε μια από τις
ομορφότερες μέρες της ζωής του και για τα παιδάκια πού μείνανε ορφανά γιατί δεν εχούμε
κράτος και που επαληθεύτικα που οταν είπα
οτάν εμένα με χτυπήσανε οτί θα έχουμε και θάνατο ας πρόσεξουμε ολόι και ολες

 

Απάντηση: Τι Νιωθεις Αυτη Τη Στιγμη...

Συμφωνώ με τον απο πάνω. Θύμο, και μόνο θυμό.

 

Απάντηση: Τι Νιωθεις Αυτη Τη Στιγμη...

Την αναγκη να τρεξω και να φυγω μακρια.....

 

Ερώτημα προς τους άνωθεν αγανακτισμένους πολίτες:

Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οι δολοφόνοι των δύο αστυνομικών στη Λαχαναγορά του Ρέντη ήταν Έλληνες ομογενείς απ’ τον Πόντο.
Επειδή λοιπόν τυγχάνω κατά το ήμισυ Ποντιακής καταγωγής, αναρωτιέμαι αν θεωρούμαι συνένοχος και συνυπεύθυνος για το μακελειό κι αν συμπεριλαμβάνομαι στα μελλοντικά πογκρόμ.

Σε πιο κουλτουριάρικη διάλεκτο: στοιχειοθετείται συλλογική ευθύνη για ατομικά εγκλήματα;

 

Απάντηση: Re: Τι Νιωθεις Αυτη Τη Στιγμη...

να σου απαντησω εγω ...
αν βαλεις ενα σαπιο μηλο μεσα στην φρουτιερα με τα φρεσκα μηλα , τοτε αποκλειεται να γινει και αυτο φρεσκο ... θα σαπισει και οσα ερχοντε σε επαφη με αυτο ...
οι απογοητευμενοι και εξαθλιωμενοι λαθρομεταναστες , στην απογνωση τους , προχωρανε σε πραξεις περα απο αυτες που ειχαμε συνηθισει μεχρι χθες , τουλαχιστο σε αριθμο και βιαιοτητα ....
ειναι φυσικο , η καθημερινη εγκληματικοτητα να χαλαρωνει τυχον ηθικες αναστολες προς την βια , ολων οσων σχετιζοντε με αυτη , ειτε ειναι απλοι παρατηρητες ή και θυματα αυτης ...
ισως με αυτη την λογικη , ακροβατω αναμεσα στην χειροτερη μορφη ρατσισμου και την δικαιοσυνη , θεωροντας απο την μια οτι ακομα και ο Ελληνας να εγκληματισει παλι ο Αφγανος φταιει ... απο την αλλη ομως ... μηπως τελικα ειναι σωστη η σκεψη ? ... μηπως το κακο γινεται χειροτερο με ολη αυτη την επιβεβλημενη εξικοιωση με την βια και το εγκλημα ? ...

 

Απάντηση: Re: Τι Νιωθεις Αυτη Τη Στιγμη...

Αντικειμενικά; Όχι.
Μα, πιότερη σημασία έχει το τι πραγματικά συμβαίνει και μικρότερη το τι θά 'πρεπε να συμβαίνει.

Οι μάζες δεν αντιδρούν ορθολογικά. Κι επειδή είναι γεγονός ότι μεγάλο μέρος της βίαιης εγκληματικότητας έχει ταυτιστεί με τους αλλοδαπούς του κέντρου, είναι αναμενόμενο οι αντιδράσεις να παίρνουν παραμάζωμα και ανθρώπους εντελώς αθώους (συνήθως δε οι αντιδράσεις παίρνουν παραμάζωμα τους αθώους, γιατί οι ένοχοι δεν είναι εύκολοι στόχοι).

Για τον σκεπτόμενο άνθρωπο, η ευθύνη βαρύνει το κράτος που -παρόλο που κατέχει το μονοπώλιο της νόμιμης βίας- αδυνατεί να κάνει καλά το εσωτερικό του (αρχικά δεν ήθελε, τώρα δεν μπορεί).

Μερίδιο ευθύνης ανήκει και σε όσους αντιδρούσαν σε κάθε απόπειρα αστυνόμευσης και ελέγχου των μεταναστευτικών ροών, με την επίσημη δικαιολογία ότι αυτό είναι ρατσισμός και με τη σιωπηρή προσδοκία της υπονόμευσης της αστικής νομιμότητας ως προεορτίου της κοινωνικής πόλωσης και της επαναστατικής ανατροπής του κράτους.

Για τον εξοργισμένο όχλο όμως η ευθύνη βαρύνει συλλογικά τους μαύρους, πράγμα που αμφιβάλλω αν ήταν στα σχέδια της αριστεράς ή των αναρχικών. Οι πολιτικές επιλογές έχουν συνέπειες και δεν υπάρχει κανένας καλός θεούλης να κεραυνοβολήσει τον διογκούμενο στις λαϊκές μάζες τυφλό ρατσισμό. Οι δε κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες σε συνδυασμό με τον διογκούμενο ρατσισμό και την ανασφάλεια οδηγούν μάλλον στην αναζήτηση πατερναλιστικών "λύσεων" παρά στην επιδίωξη μιας αμφίβολης κοινωνικής απελευθέρωσης.

Με δυο λόγια: Ο φασισμός αρχίζει να γίνεται υπαρκτή πιθανότητα λόγω της ανικανότητας του κράτους σε συνδυασμό με τη μυωπική πολιτική στάση της φιλελεύθερης δεξιάς αριστεράς και των αναρχικών. Και δεν πρόκειται καν για έναν εστέτ φασισμό ενός Πάουντ ή ενός Μαρινέττι ή ενός Έβολα, που τελοσπάντων είναι αισθητικά αποδεκτός, αλλά για μια χυδαία βαλκανική καρικατούρα του.

 

Νιώθω πολύ καλύτερα!