Μια πορνοστάρ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Απάντηση: Re: Μια πορνοστάρ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

χαχαχαχα καλα δεν υπαρχεις!   
αυτο καταλαβες; το οτι δεν σε ξερω και δεν ξερω τι ομαδα εισαι και οτι δεν εγραψα αυτο δεν μπορεις να το καταλαβεις; στο ξαναλεω το να κοψεις το θεμα γιατι πιστευεις οτι θα δημιουργουσε φανατισμο a priori ειναι φασιστικο εκτος και αν εχεις ικανοτητες να προβλεψεις ή οτιδηποτε.

επισης εφ᾽οσων ισχυριζεσαι οτι αθλητικα πολιτικα και θρησκευτικα νηματα δεν εχουν χωρο στο φορουμ δεν καταλαβαινω γιατι υπαρχει το θεμα που συζηταμε; εκτος και αν λεγοντας πολιτικα θεματα εννοεις την κομματικη πολιτικη, αν εννοεις αυτο θα πρεπει να αναδιατυπωσεις τους κανονες του φορουμ.

---------- Post added at 20:03 ---------- Previous post was at 20:00 ----------

και να συμπληρωσω το να απομονωνεις εκφρασεις και να λες οτι θα απαντησεις αργοτερα γιατι δεν υπαρχει χρονος ειναι τουλαχιστον ᾽᾽λαθος᾽᾽ ειναι ο πιο ευγενικος χαρακτηρισμος που θα μπορουσα να προσδωσω σε αυτην την πραξη, ετσι δεν προαγεις τον διαλογο , αλλα τις ιντριγκες.

 

Απάντηση: Μια πορνοστάρ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Διαβάζοντας από καιρό ότι στο παρόν φόρουμ δεν επιτρέπονται συζητήσεις
γύρω από θέματα πολιτικά, αθλητικά κ.ά.
με το αιτιολογικό πως θα γίνουν αφορμή συγκρούσεων,
(πράγμα που εγώ προσωπικά τα τελευταία διόμιση χρόνια που είμαι μέλος δεν το έχω απαντήσει),
σε αντίθεση με on-topic όπου έχει γίνει της μαύρης κακομοίρας,
θα ήθελα να παραθέσω ένα κείμενο του Έκο χωρίς περαιτέρω σχολια.

Η μπριζόλα και η πολιτική

(Το κείμενο που ακολουθεί έγραψε ο Ουμπέρτο Έκο την περίοδο του πολέμου του Βιετνάμ (1973), με αφορμή έναν πιανίστα που τοποθετήθηκε πολιτικά πριν από μια συναυλία. Ο Έκο θεωρεί αυτονόητο το δικαίωμα του καλλιτέχνη να λειτουργήσει έτσι. Το ερώτημά μου όμως είναι: θα θεωρούσαμε αυτονόητο το δικαίωμα αυτό αν ξαφνικά ο καλλιτέχνης υποστήριζε ιδέες "αιρετικές", όπως π.χ. το φασισμό; Κάθε σχόλιο δεκτό με ανυπομονησία....)

Πέρασε κιόλας ένας μήνας από τότε που ο πιανίστας Maurizio Pollini προσπάθησε να διαβάσει την πολυσυζητημένη δήλωση για το Βιετνάμ, πριν αρχίσει τη συναυλία στην αίθουσα της «Εταιρείας του Κουαρτέτου», και η διαμάχη δεν τελείωσε ακόμη: το αποδεικνύουν τα γράμματα που συνεχίζουν να έρχονται στα γραφεία των εφημερίδων του Μιλάνου, καθώς και η δήλωση των μουσικών που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην εφημερίδα «Il Giorno». Πιστεύω επομένως ότι δε θα είναι κακό αν προσπαθήσω να κάνω μια θεωρητική εξέταση του γεγονότος από όλες-του τις πλευρές, γιατί πράγματι η χειρονομία του Pollini και η αντίδραση που προκάλεσε, δεν αφορά μόνο την πολιτική, αλλά τον ίδιο το ρόλο και την έννοια της τέχνης και του καλλιτέχνη της εποχής-μας. Ας δούμε λοιπόν ποιο είναι το νόημα του επεισοδίου από πολιτική σκοπιά, από αισθητική σκοπιά («τι είναι η τέχνη») και από κοινωνιολογική σκοπιά («τι είναι σήμερα ο καλλιτέχνης;»).

Ειπώθηκε ότι ο Pollini έκανε πολιτική μέσα σ' ένα περιβάλλον που, από παράδοση και ορισμό, πρέπει να είναι άσχετο με την πολιτική. Ωραία. Ας προσπαθήσουμε τώρα να φανταστούμε τι θα συνέβαινε αν ο Pollini, δίνοντας μια συναυλία μετά από μια καταστροφική νεροποντή, ή μετά από κάποιο σεισμό, ή ακόμη μετά από ένα τρομαχτικό αεροπορικό δυστύχημα, άρχιζε τη βραδιά διαβάζοντας μια συγκινητική δήλωση συμπαράστασης, ζητώντας απ' το κοινό ενός λεπτού σιγή. Είναι εύκολο να υποθέσουμε ότι όλοι θα σηκωνόντουσαν και, συγκινημένοι, θα δεχόντουσαν την ευγενική πρόταση.

Αυτό όμως που έγινε είναι ότι ο Pollini θέλησε να μιλήσει για τα θύματα άγριων βομβαρδισμών που συγκλόνισαν όλο τον κόσμο. Και οι περισσότεροι θεατές αρνήθηκαν αυτή την έκκληση. Γιατί; Προφανώς γιατί οι διαφωνούντες κάνανε διάκριση μεταξύ θυμάτων για τα οποία είναι ωραίο και ευγενικό να συγκινείται κανείς και θυμάτων για τα οποία πρέπει να δυσπιστούμε. Επομένως αυτός που έκανε πολιτική, ανοιχτή, δηλωμένη, ευτελή, είναι το ακροατήριο που σταμάτησε τον Pollini: είναι σαν να του είπε: «Σώπα, αυτοί οι νεκροί δεν είναι όλων-μας, όπως οι νεκροί ενός σεισμού. Είναι μόνο δικοί-σου και των φίλων-σου. Υπάρχουν νεκροί και νεκροί».

Βέβαια, ο Pollini έκανε μια πολιτική χειρονομία, αλλά ας μην είμαστε υποκριτές κι ας μην κάνουμε πως πιστεύουμε ότι μόνο αυτός έκανε πολιτική: στην αίθουσα υπήρχαν δύο πολιτικές και κανένας (όπως είναι φυσικό) δε συμπεριφέρθηκε κατά τρόπο απολιτικό. Και δεν είναι πράγματι δυνατό. Το να λέει κανείς ότι στο Βιετνάμ σκοτώνονται άνθρωποι αλλά υπάρχουν και προνομιούχες νησίδες στις οποίες ο αντίλαλος από τον έξω κόσμο δεν πρέπει να εισχωρεί, είναι πολιτική χειρονομία και προϋποθέτει μια κάποια πολιτική αντίληψη της τέχνης: η τέχνη είναι αυτό που ευχαριστιέται κανείς όταν δε θέλει να σκέφτεται την πραγματικότητα.

Έχουμε το δικαίωμα να το δηλώσουμε, όπως μπορούμε και να πούμε ότι ο άνθρωπος δεν κατάγεται από τον πίθηκο, αλλά ας καταλάβουμε ότι αυτή η δήλωση κρύβει μια φιλοσοφία και η φιλοσοφία μιαν ιδεολογία.

Έτσι φτάνουμε στο δεύτερο σημείο. Ποια είναι η θέση της τέχνης, των καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, σε σχέση με τις άλλες μορφές της πραγματικότητας; Ίσως οι περισσότεροι από τους θαμώνες της «Εταιρείας του Κουαρτέτου», που πάνε ν' ακούσουν Chopin —όπως οι κατώτεροί-τους κάθονται σπίτι ν' ακούσουνε την εκπομπή Καντσονίσιμα (δηλαδή να συγκινηθούνε με απλοϊκές μελωδίες)— δε βλέπουν αυτό το πρόβλημα. Αλλά οι σύγχρονοι καλλιτέχνες, είναι γνωστό, το αντιμετωπίζουν και μάλιστα κατά τρόπο δραματικό. Σε σημείο που καμιά φορά αρνούνται την ίδια την τέχνη. Είναι επομένως λογικό ένας ευαίσθητος καλλιτέχνης, καθώς ετοιμάζεται ν' ακουμπήσει τα πλήκτρα του πιάνου, τη στιγμή που γύρω-του συμβαίνουν πράγματα συγκλονιστικά για τη συνείδηση κάθε πολιτισμένου ανθρώπου, να αναρωτηθεί: «Έχω το δικαίωμα να κάνω αυτό που κάνω, να χρησιμοποιήσω την τέχνη για να προσποιηθώ ότι τίποτε δε συμβαίνει, να χρησιμοποιήσω την τέχνη σαν ναρκωτικό;».

Και είναι σωστό που αποφάσισε να εκθέσει στο κοινό τους λόγους μιας ανησυχίας. Ήταν ανησυχία που, κι αυτό είναι σημαντικό, δεν αφορούσε μόνο τη συνείδηση του Pollini σαν «homo politicus», αλλά και τη συνείδηση του Pollini σαν καλλιτέχνη. Επίτηδες ο Pollini έσπασε την τελετουργία της συναυλίας, γιατί αυτή η τελετουργία τον υποχρέωνε να θεωρήσει το ρόλο-του σαν κάτι ξεκομμένο απ' οτιδήποτε υπήρχε πριν και μετά. Λες και οι μεγάλοι συνθέτες των οποίων τα έργα εκτελούσε δε γράψανε τη μουσική-τους αντιδρώντας σε ιστορικές περιστάσεις, σε συγκεκριμένα γεγονότα, σε πάθη της εποχής-τους. Επομένως, ακόμη και με την ιδιότητα του καλλιτέχνη, είχε την υποχρέωση να θυμίσει στο κοινό-του ότι η συναυλία δεν είναι νεκρική πομπή.

Αποκρούοντας την ενέργειά-του (και αρνούμενο τουλάχιστο να τη συζητήσει) ένα μεγάλο μέρος του κοινού απαίτησε αντίθετα να γίνει το κοντσέρτο νεκρική πομπή, τελετή νεκροταφείου με μουσική χωρίς ζωντάνια, απόκρυφη δραστηριότητα όπως η ανάγνωση πορνογραφικών περιοδικών, χώρος διανοητικού ευνουχισμού. Αν είχε νόημα να μιλήσουμε χρησιμοποιώντας όρους αποκλειστικά αισθητικούς, θά 'πρεπε να πούμε στους μελομανείς που σκανδαλίστηκαν ότι εκείνο το βράδυ πρόσβαλαν και ταπείνωσαν την τέχνη σαν δραστηριότητα που συνεχώς αναζητά τους λόγους της ύπαρξής-της, τη λειτουργία-της και τα όριά-της.

Τελευταίο ερώτημα. Τι είναι ο καλλιτέχνης; Στη σύγχρονη κοινωνία, κυρίως, ο καλλιτέχνης εκτός των άλλων είναι και βεντέτα. Θέλει δε θέλει. Μ' αυτή την ιδιότητα παίζει συγκεκριμένο κοινωνικό ρόλο: είναι αντικείμενο θαυμασμού και μίμησης. Αν έχει μακριά μαλλιά, θα τον μιμηθούν οι νέοι. Οι ερωτικές-του περιπέτειες ενδιαφέρουν τα λαϊκά έντυπα. Οι αρρώστιες-του θ’ αναγκάσουνε τις εφημερίδες να του αφιερώσουν πολλά άρθρα. Η κοινωνία χρησιμοποιεί τον καλλιτέχνη σαν πρότυπο, σαν αντικείμενο ταύτισης και προβολής και, σ' αντάλλαγμα, του παρέχει ένα ευρύ φάσμα ελευτερίας: του συγχωρεί την πολυγαμία, τη χρήση ναρκωτικών, το εκκεντρικό ντύσιμο, την ομοφυλοφιλία, τους τσακωμούς στα νάιτ κλαμπ, την προσβολή των φωτορεπόρτερ.

Απ' αυτόν το νόμο δεν ξεφεύγουν ούτε οι ερμηνευτές κλασικής μουσικής, οι τενόροι, οι διευθυντές ορχήστρας, οι σοπράνο που εμφανίζονται γυμνές στη σκηνή. Πριν καιρό ο Francesco Alberoni διατύπωσε μια κοινωνιολογική θεωρία των ειδώλων σαν μέλη μιας «ελίτ χωρίς εξουσία». Ασκούν μια τεράστια επιρροή πάνω στο κοινό, υπό τον όρο να μένουν έξω από τη σφαίρα της διαχείρισης των κοινών πραγμάτων. Η θεωρία επιβεβαιώθηκε από την περίπτωση Pollini, το αγαπημένο και πολυθαυμασμένο είδωλο στο οποίο οι θεατές θα επιτρέπανε τα πάντα (ακόμη και να διακόψει τη συναυλία γιατί κάποιος έβηξε στην αίθουσα, ή γιατί δεν του άρεσε η γραβάτα κάποιου κυρίου στην πρώτη σειρά), αλλά στο οποίο δεν μπορέσανε να συγχωρέσουνε το ότι προσπάθησε να επέμβει κατά κάποιο τρόπο στα κοινά πράγματα.

Αυτό σημαίνει απλά ότι το είδωλο (είτε πρόκειται για την τραγουδίστρια Μίνα είτε για τον Πικάσο) η αστική κοινωνία, που το πληρώνει και το προσκαλεί να περάσει το Σαββατοκύριακο στη βίλα, το αντιμετωπίζει όπως αντιμετώπιζαν κάποτε το γελωτοποιό. Ας μιλάμε στον ενικό, αλλά να είναι σαφές ποιοι είναι τ' αφεντικά (που διαχειρίζονται τα οικονομικά, οπλίζουνε συμμορίες και στρατούς και κηρύσσουνε πολέμους) και ποιοι είναι οι σαλτιμπάνγκοι (που, εννοείται, δεν πρέπει να ταφούν σε αγιασμένα χώματα). Έτσι οι αγαναχτισμένοι μελομανείς δε διστάσανε να διαχωρίσουν τους ρόλους και να επιβάλουν τις αποστάσεις. Οι πόλεμοι, είπανε στον Pollini, είναι δική-μας υπόθεση. Εσύ κοίτα να μας διασκεδάσεις.

Και πράγματι, τι θα λέγαμε για ένα σερβιτόρο που πριν μας δώσει το πιάτο με την μπριζόλα, θα ήθελε να μας εκθέσει τις πολιτικές-του ανησυχίες; Το κοινό της «Εταιρείας του Κουαρτέτου» θύμησε στον Pollini, και σε όλους εμάς, ότι σε μια καταναλωτική κοινωνία η τέχνη είναι ένα γαστρονομικό αγαθό.

Μ' αυτόν τον τρόπο αυτό το κοινό έκανε πολιτική και ταπείνωσε την τέχνη.Τι να πει κανείς; Καλή-μας όρεξη.

 

Re: Απάντηση: Μια πορνοστάρ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Είναι εξαιρετική η τοποθέτηση. Ο Έκο βάζει σχεδόν πάντα το μαχαίρι στο κόκαλο. Πιστεύω ότι κανένας δεν μπορεί να δημιουργήσει σε κενό. Είμαστε και εμείς και η σκέψη μας και τα συναισθήματά μας και ο ερωτισμός μας, προϊόντα του καιρού μας και προϊόντα της ιστορίας. Και δεν μπορεί η τέχνη να αποστασιοποιηθεί από τα τεκταινόμενα. Ακόμη και το αποψινό νήμα που άνοιξα και που υποτίθεται ότι είναι μπιντιεσιμικό ανάγνωσμα, θα καταλήξει - αν λειτουργήσει όπως πρέπει - να είναι ένας πολιτικός και κοινωνικός σχολιασμός, όπως είναι και το βδσμ, όταν γίνεται έντονα και παθιασμένα και μη επιδερμικά - σε πείσμα των μαϊμούδων που χοροπηδούν ολόγυρα μέσα σε άθλιες σακαράκες, πιστεύοντας ότι ανήκουν στον χώρο, ενώ ταυτόχρονα διαμαρτύρονται ότι ο χώρος δεν υφίσταται και ενώ τους ανεχόμεθα όλοι μας, από τον ιδιοκτήτη του φόρουμ έως τα απλά μέλη. (Κια για όσους ακόμη κοιμούνται, ή μόλις ξύπνησαν και πίνουν τον πρώτο πικρό φραπέ της ολονύκτιας ημέρας τους, βαυκαλιζόμενοι περί υπέρμετρου ανδρισμού τους, επέστρεψα...)

Τα πάντα είναι ένα statement. Και ο ιδιοκτήτης statement κάνει, και οι μαϊμούδες, που διεκδικούν το δικαίωμα να υπάρχουν, αλλά και τα μέλη που κάνουν τα πικρά γλυκά στο όνομα της γαμημένης της ελευθερίας...

Όμως, θα υπερασπιστώ το rep που έδωσα λίγο πρωτύτερα στον Κωσταντίνο για το ανωτέρω ποστ του. Δεν μπορώ να μην βάλω τον εαυτό μου στη θέση του για λίγο, για να δω πώς θα τα έβγαζα πέρα εγώ αντιμέτωπη με τέτοιες προκλήσεις: με φωνακλάδες, καυγατζήδες, αδαείς, Χρυσαυγίτες, υπέρμαχους των ανθρώπινων δικαιωμάτων, όλοι μαζί στον ίδιο χώρο, με την επιβάρυνση των ανεκπλήρωτων ονείρων που ενδεχομένως κατατρύχει αρκετούς από μας, και μας κάνει ιδιαίτερα εύθικτους. Πρέπει κάποιος να κρατήσει τα μπόσικα.

Βεβαίως, στο μέλλον, καθώς το σάιτ θα μεγαλώνει - και θα μεγαλώσει πολύ - ο Κωσταντίνος θα χρειαστεί να περάσει στην πλήρη αφάνεια ή να κάνει αυτό που θα του υπαγορεύσει το άτομο που θα κάνει χρέη image maker ή buffering. Δεν δύναται αλλιώς να λειτουργήσει το σύστημα. Αυτός είναι ο λόγος που δημιουργούνται προστριβές. Δεν είμαστε μια μικρή παρέα πια. Αυτό πρέπει να αντιμετωπισθεί δυναμικά, με πλάνο και σχεδιασμό βασισμένο στις αρχές του καλού μάνατζμεντ.

Δεν οραματίζομαι τον εαυτό μου στον ρόλο του image-maker. Σε περίπτωση που αναρωτιέται ο ιδιοκτήτης ποιος θα ήταν ο πλέον κατάλληλος για έναν τέτοιο ρόλο, προτείνω τον vautrin... 

 

Απάντηση: Μια πορνοστάρ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Ωραιότατη παρατήρηση.

Τι είναι δικαίωμα; Μια εξουσία που αναγνωρίζεται και προστατεύεται από αυτόν που παρέχει το δικαίωμα.
Τι είναι ελευθερία; Κατά Κικέρωνα, η δύναμη να ζεις όπως θέλεις.
Χωρίς δύναμη και χωρίς εξουσία, δεν υπάρχει ούτε δικαίωμα ούτε ελευθερία.

Κατά συνέπεια, είναι αυτονόητο πως το χιλιοπαιγμένο βολταιρικό σλόγκαν της ελευθερίας να λες αυτά με τα οποία διαφωνεί ο Βολταίρος, είναι άλλο ένα ψευδολόγο στρατήγημα, προκειμένου, για όσο διάστημα συνεχίζει να υπάρχει το εκάστοτε Ancien Regime, να μπορεί ο διαφωτιστής να υποσκάπτει ανενόχλητος τον θρόνο. Άμα τη πτώσει του θρόνου, η κασέτα τελειώνει και πλέον, αν διαφωνήσεις με το εκάστοτε Διευθυντήριο χάνεις το κεφάλι σου εν τω μέσω ουρανομηκών ζητωκραυγών του αιμοδιψούς όχλου.

Ή αντίστοιχα, ο αγώνας για ανεξιθρησκία είναι ειλικρινής, μέχρι να υπογραφεί το εκάστοτε διάταγμα των Μεδιολάνων. Μετά τα Μεδιόλανα, το ν' αφίστασαι των αποφάσεων της Οικουμενικής Συνόδου συνεπάγεται αποκοπή της γλώσσας και των χεριών σου.

(Ή, εν προκειμένω, ο λόγος που εδώ φωνάζουμε υπέρ του δικαιώματος της δεσποινίδας Γαλανού να μιλάει στο πανεπιστήμιο χωρίς την άδεια της πρυτανικής αρχής δεν είναι ότι μας κόφτει η ακαδημαϊκή ελευθερία, αλλά επειδή η δεσποινίς Γαλανού ούσα επί χρήμασι ντομινάτριξ θεωρείται "δικιά μας" ήτοι "του χώρου" (count me out από "χώρους"), οπότε νομίζουμε πως μας συμφέρει να μιλάει σε ένα πανεπιστήμιο.)

Αληθινή ελευθερία της έκφρασης θα υπήρχε, εάν ο κάθε Έκο θεωρούσε αυτονόητο ν' αγωνίζεται για το δικαίωμα του κάθε Φουρτβαίνγκλερ ν' ανακράζει "χάιλ χίτλερ" με το δεξί χέρι υψωμένο πριν από κάθε εκτέλεση της Ενάτης - και φυσικά εννοούμε ΜΕΤΑ την πτώση του Γ' Ράιχ.

Με μια κουβέντα, ο σεβασμός της ελευθερίας δοκιμάζεται όταν πρόκειται για την ελευθερία αυτού που μισούμε και σιχαινόμαστε.

Κάποιοι λίγοι πράγματι πιστεύουν σ' αυτή την ελευθερία, αλλά αυτοί είναι τόσο λίγοι και κυρίως τόσο έντιμοι, που δεν έχουν την παραμικρή δυνατότητα να επηρεάσουν το κοινωνικό γίγνεσθαι.

Συνεπώς, ο κανόνας ήταν, είναι και θα παραμένει εσαεί, ότι η ελευθερία είναι συνάρτηση της δύναμης. Ή, όπως το έγραψε ο πολυαγαπημένος μας Θούκυ, οι ισχυροί επιβάλλουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύναμοι υπομένουν όσα τους επιβάλλει η αδυναμία τους.

Ο φασισμός το παραδεχόταν χωρίς περιστροφές με την υπέροχη όσο και βλακώδη ειλικρίνεια ενός τσαμπουκαλεμένου εφήβου. Γι' αυτό έφαγε τα μούτρα του.

Η δημοκρατία, ούσα γριά πουτάνα είναι ευφυέστερη κι επιμένει να μην το παραδέχεται. Γι΄αυτό κι έχει την αξιοθαύμαστη δυνατότητα να κάνει κήρυγμα περί ελευθερίας της έκφρασης, εν τω μέσω καμερών παρακολούθησης και νόμων κατά της ελευθερίας της έκφρασης.
Εγώ σέβομαι τη δημοκρατία γι' αυτήν ακριβώς την ευφυία της.

...

 

Απάντηση: Μια πορνοστάρ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Παρακολουθωντας το νημα,καποια στιγμη ειπα στον εαυτο μου..κοιτα να δεις,που απο μια πουτανα(αν ετσι ορισουμε τον επι χρημασι ερωτα)μπορει να φτιαχτει ενα νημα απο τα καλυτερα off-topic.Σε αυτο συνεβαλλαν ολοι οσοι μπηκαν στον κοπο να γραψουν(τη εξαιρεσει ενος-δυο που ευτυχως περασαν και δεν ακουμπησαν)και γι αυτο ειναι ολοι αξιοι συγχαρητηριων.
Παρενθετικα..αν ολοι εσεις κανατε οχι πολιτικη αλλα καθαρα κομματικη,ποδοσφαιρικη η οποια αλλη συζητηση,ειμαι σιγουρος οτι θα ηταν πολιτισμενη και υψηλου επιπεδου,οπως ειναι αυτη και οπως ειστε οι περισσοτεροι.Το προβλημα ειναι οτι μπορουν ανα πασα στιγμη και σε καθε θεμα να πλακωσουν ενας,δυο πεντε η δεκα και να σας και μας κανουν το νημα σαν τα μουτρα τους.Και δυστυχως δεν μπορειτε να κανετε τιποτε γι αυτο.

Θα ξεκινησω απο το ελαχιστο και προφανες.
Η ελευθερια του λογου σε μια δημοκρατια χωρις εισαγωγικα και κατ'επεκταση στα πανεπιστημιακα της ιδρυματα ειναι αδιαπραγματευτη.
Οποιος ισχυριζεται το αντιθετο,απο οποια θεση κι αν το κανει αυτο,ειτε πρυτανης λεγεται ειτε οτιδηποτε, ειναι τουλαχιστον υποπτος και σιγουρα επικινδυνος.Τελειωσαμε.
Ειναι αλλο πραγμα ομως η ελευθερια του λογου και αλλο πραγμα η ελευθερια των εργων.
Με αλλα λογια,μπορεις να λες ο,τι θελεις αλλα δεν μπορεις να κανεις ο,τι θελεις.
Το προβλημα ειναι οτι το πλαισιο λειτουργιας των ΑΕΙ,προκειμενου να εξασφαλισει το πρωτο,επετρεψε να συμβει και το δευτερο,τα τελευταια χρονια με ολεθρια αποτελεσματα.
Ειμαι απο εκεινους που πιστευουν βαθια στη δημοκρατικη λειτουργια και διαχειριση του πανεπιστημιου.Σε καθε επιπεδο.
Δεν ειναι δυνατον ομως να δεχθω,να προπηλακιζεται και να απειλειται με ξυλοδαρμο ο προσκεκλημενος να μιλησει στο πανεπιστημιο της Πατρας,νομπελιστας καθηγητης James Watson,ενας απο τους μεγαλυτερους εν ζωη επιστημονες,με αφορμη ταχα μου,καποιες ρατσιστικες αποψεις που εχει εκφρασει κατα καιρους.
Δεν ειναι δυνατον να δεχθω,εγω που εχω τις καλυτερες αναμνησεις απο νυχτες στο Αριστοτελειο,να εχει καταντησει σημερα το πιο επικινδυνο γκετο στην πολη την νυχτα.Και γνωριζω παρα πολυ καλα τι λεω.
Κυριοι της πανεπιστημιακης κοινοτητας,καθηγητες,διδακτικο προσωπικο,φοιτητες,απαντες:.καντε κατι.Εχω ολη την καλη διαθεση να περιμενω.Οσο μου πειτε,οσο χρειαστει.Καντε κατι ομως.Διοτι αν δεν το κανετε εσεις,καποια στιγμη,η κοινωνια,κομματι της οποιας ειστε κι εσεις,θα στειλει αλλους να το κανουν.Και οι τροποι τους πιθανον να μην αρεσουν σε κανεναν απο μας και να μας γυρισουν σε αλλες εποχες.
Οι αποκλειστικοι υπευθυνοι γι αυτο θα ειστε εσεις.Εσεις και κανεις αλλος.Τελειωσαμε κι απο δω.

Πολυ καλο ποστ,λυρικε.Μια παρατηρηση μονο στον επιλογο..
Ο φασισμος δεν εφαγε τα μουτρα του παραδεχομενος τη ρηση του Θουκυδιδη,αλλα γιατι δεν καταφερε να πεισει,να γινει ανεκτος και αποτελεσματικος παρα για ελαχιστους.Εκεινοι που δεν πειστηκαν,με οποιοδηποτε τροπο,δεν τον ανεχτηκαν και ειναι αυτοι που του ετριψαν τη μουρη στο χωμα.
Η δημοκρατια απο την αλλη,καταφερε να ειναι ανεκτη και αποτελεσματικη μεχρις ενος σημειου εστω,ακομα και σε κεινους που δεν πειστηκαν.
Ο κοσμος μεχρι στιγμης προτιμα το μανιπουλαρισμα(οπως σωστα,καποια στιγμη εγραψες)απο το ξυλο,ανεξαρτητα αν το ματσουκι ειναι μαυρο η κοκκινο.Μενοντας εκει,στην αστικη δημοκρατια,ελλειψει εναλλακτικης,ρεαλιστικης και κυριως πιο ανθρωπινης προτασης,που τοσο εχει αρχισει να λειπει,ελπιζω απο ολο και περισσοτερους.Και πολυ καλα κανει.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μια πορνοστάρ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

θα σου απαντησω αριθμητικα
1. πολυ ωραια γραμμενα και τακτοποιημενα ολα αυτα που λες, μπραβο πηρες πολλα ρεπ.. φανταζομαι οτι γνωριζεις οτι εισαι εκτος του θεματος, ομως το παραβλεπω αυτο. Δεν θεωρω καμια υποχρεωση σου να αλλαξεις το προγραμμα σου για ενα ᾽᾽ατομο᾽᾽ σαν εμενα ἠ για οποιοδηποτε αλλο ᾽᾽ατομο᾽᾽με ή χωρις εισαγωγικα. Ομως απο την στιγμη που μπαινεις στην διαδικασια να απαντησεις κανε το ολο μαζι, εκτος και αν νομιζεις οτι στην κουβεντα ειμαστε μονο εγω κι εσυ, θα μπορουσες ευκολα και ανετα να ειχεις αποφυγει ολο αυτο στελνοντας πμ και οταν ευκαιρουσες να εστελνες ολοκληρωμενη απαντηση.

2. το θεμα ολο ειναι πολιτικο , για εμενα πολιτικη σημαινει ο τροπος οργανωσης, διευθυνσης και διοικησης των ανθρωπινων κοινωνιων, οταν λοιπον μιλαμε για την λειτουργια της πανεπιστημιακης κοινωνιας και συγκεκριμενα για εναν νομο, τον νομο του ασυλου, τοτε ναι η κουβεντα ειναι πολιτικη. εσυ ομως πολυ φοβαμαι οτι ως πολιτικη και γι αυτο σου ζητησα διευκρινηση εννοεις την κομματικη πολιτικη, αν επρεπε να κλειδωθει το θεμα λοιπον θα ηταν γιατι ειναι περι πολιτικης και οχι για τον καθε κ. Μιχαλολιακο που αναφερθηκε ως παραδειγμα.

3. σε συνεπεια του (2) ᾽᾽φασιστικη᾽᾽ εκρινα την πραξη σου να κλεισεις το θεμα περι παναθηναϊκου, αφου επιτρεπονται τα παρακατω θεματα με ενα προχειρο ψαξιμο
https://www.greekbdsmcommunity.com/...ς-επιβλήθηκε-ο-χριστιανισμός-στην-ελλάδα.html ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ

https://www.greekbdsmcommunity.com/...υπερψηφισαν-τη-διασφαλιση-των-κλοπιμαιων.html ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΤΙΤΛΟΣ

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/36020-ελληνοχριστιανική-αγωγή-δημήτρης-λιαντίνης.html
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ

https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/36535-αστυνομία-και-χρυσά-αυγά.html ΠΟΛΙΤΙΚΟ
(τα οποια κατ᾽εμε ειναι πολυ ωραια νηματα)
για αυτα γιατι δεν εγινε το ιδιο;

4. περι προβλεψης, ο χρονος που ειμαι στο φορουμ ειναι πολυ περισσοτερος απο τρεις μηνες και ποιο παρατσουκλι συνηθιζα να εχω, ειναι γνωστο σε διαχειριστη της κοινοτητας απο την πρωτη στιγμη.
ομως το οτι εχεις διαβασει καποια θεματα δεν μπορεις να κρινεις για τα μελλοντικα, εκτος και αν θες να αναλυσουμε περι στατιστικης (το οπλο για να πουμε ψεμματα)

5. ας ξαναγυρισουμε στο θεμα μας:

᾽᾽Επιμενω στην αποψη μου για καταργηση ή αλλαγη του ασυλου, η ελευθερια του λογου και της γνωσης ειναι αγαθο και προιον της δημοκρατιας οχι του ασυλου. Το ασυλο ειναι ενας νομος ο οποιος θεσπιστηκε σε μια εποχη διαφορετικη απο την δικη μας και αν δεν μπορει να καταργηθει, τουλαχιστον ν᾽αλλαξει. Γιατι επι του πρακτεου ομιλουμενος θα φερω δυο παραδειγματα στο ΑΠΘ κατα τις νυχτερινες ωρες στους δρομους του γινονται κοντρες η αστυνομια δεν μπορει να παρεμβει, εχουν εγκατασταθει γυφτοι κλεβουν και απειλουν παλι δεν μπορει να επεμβει η αστυνομια. Αν γνωριζετε το ΑΠΘ εχει τεραστια οικονομικα προβληματα το κρατος χορηγει καποια χρηματα αν δεν κανω λαθος 24 εκ ευρω ειναι για εφετος (ελαχιστα) απο αυτα το 5% καθε χρονο προοριζονται για τους βανδαλισμους.
Αυτα ολα δεν χωρουν στο πανεπιστημιο στο οποιο θελω να ειμαι και ν´ανηκω, οταν μιλησα για προτασεις δεν αναφερομουν στην ποσδεπ αλλα στους συνομιλητες μου στο φορουμ, γιατι καλο ειναι να λεει ο καθενας την αποψη του, αλλα στην τελικη και τι εγινε; ποια ειναι τα συμπερασματα σας; τι προτεινετε; γιατι ειμαι σιγουρος οτι σε κανεναν δεν αρεσει αυτο το μπαχαλο.
Το ασυλο των επιστημονων και των φοιτητων θα επρεπε να εχει αλλη εννοια και σοβαροτητα, να ειναι μεσο που παραγει γνωση και παιδεια.
Σε καθε ομως περιπτωση θα πρεπει να υπαρχουν κανονες που να διαμορφωνουν το ηθικο πλαισιο λειτουργιας απο το πανεπιστημιο, απο την αλλη ᾽᾽το θελω να με καλυπτει ο νομος για να κανω οτι γουσταρω᾽᾽ ειναι σαν να βγαζουμε οι ιδιοι τα ματια μας᾽᾽

 

Απάντηση: Μια πορνοστάρ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Ρεπ.

Σωστό.


.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Μια πορνοστάρ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Κάποιος που σπουδάζει εγκληματολογία, αν δεν έχει μπει ποτέ του σε φυλακή, ως υποψιασμένος επισκέπτης, δεν μπορεί να καταλάβει ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής και των κοινωνικών αντιλήψεων του κατά συρροήν παραβατικού εγκληματία. Δεν μπορεί να καταλάβει τί φοβάται, τί επιδιώκει, τί μισεί, πώς ζει ο τελευταίος, ποιοί είναι οι φίλοι του και ποιοί όχι και ούτω καθ΄εξής. Η εγκληματολογία που ξέρει δεν οδηγεί πουθενά, δεν είναι τόση ώστε να του επιτρέπει αξιολόγηση και συμπεράσματα.

Το ίδιο και για τα φετίχ. Βλέπει ο φοιτητής εκείνη την ώρα την Ηλέκτρα Γαλανού και, αν είναι πολύ ψύχραιμος, ακούει κιόλας, αυτά που επιλέγει να του πει η Ηλέκτρα Γαλανού. Αν δεν μπορεί να εντάξει την κάθε Ηλέκτρα Γαλανού στο περιβάλλον της, δεν ξέρει απολύτως τίποτα, απλά έχει κάτι ακούσει για κάτι που υπάρχει, τα φετίχ, σ ένα περιβάλλον που κάπως εξουδετερώνει την ενοχικότητα του να ασχολείται κανείς με φετίχ. Και ασφαλώς, δεν έχει αναγκαστεί να απαντήσει στον εαυτό του, για ποιόν ακριβώς λόγο ασχολείται με την Ηλέκτρα Γαλανού και τα φετίχ;

Από λαχτάρα για μάθηση; Ας γελάσω. Επειδή ήθελάν να προάγουν την αναλυτική σκέψη επί θεμάτων κοινωνικών; Επειδή αξιολογούσαν την επίπτωση του εμπειρισμού στην ακαδημαϊκή έρευνα; Γελάω πάλι. Συγκαλυμμένα λιγούρηδες ήταν οι νέοι, φίλτατε Fanshawe, αυτό δείχνει το κόλλημά τους με τα αυτόγραφα και επιμένω ότι αν ήταν μάγκες και όχι λιγούρηδες θα πήγαιναν να μάθουν επιτόπου και μετά ας έφερναν και την Ηλέκτρα Γαλανού στη λέσχη να απαντήσει στις συγκεκριμένες πλέον απορίες τους.

Στο Μπέρκλεϋ έκαναν άλλη δουλειά, ασχολούνταν με ερμηνεία κειμένων και κινηματογραφικών έργων, εξ ορισμού ασφαλές ακαδημαϊκό έργο, εκτός και αν τα πάρουν κρανίο και τσακωθούν μεταξύ τους όπως μόνον οι ακαδημαϊκοί γνωρίζουν να τσακώνονται...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μια πορνοστάρ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Off-topic αλλά έχω βαρεθεί να το βλέπω. Η στατιστική είναι κλάδος των μαθηματικών και ως τέτοια κουβαλάει την ακρίβεια, την επιμονή στη λεπτομέρεια και την *απόδειξη*. Μπορεί ο καθένας να ερμηνεύει όπως θέλει τα όποια νούμερα αλλά τα νούμερα -και εφόσον έχουν ακολουθηθεί οι σωστές διαδικασίες- δεν λένε ψέμματα.

Ναι ξέρω, υπάρχουν διάφορα τρυκ και να παρερμηνεύσεις τα ευρήματα (το συνήθες είναι πχ να δίνεις μέσο όρο χωρίς να δίνεις την τυπική απόκλιση) αλλά σε αυτό δεν φταίει η στατιστική, η οποία επαναλαμβάνω, ως κλάδος των μαθηματικών είναι ακριβέστατη.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μια πορνοστάρ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Τεινω να διαφωνησω. Η στατιστικη δν ειναι καθολου ακριβης κ για αυτο παντα χρειαζεται το α. Ισως με τον εμπλουτισμο της με γραμμικη αλγεβρα, γραμμικα μοντελα κ γκρασμανιαν για τους πιο μυημενους αποκτα ακριβεια. Δυστυχως υπαρχει η αποδοχη της απο τα μαθηματικα, ομως ουσιαστικα ειναι εφαρμοσιμα μαθηματικα αρα μια διαφορετικη επιστημη, πχ φυσικη. Για περισσοτερα σε καποιο πμ καλυτερα.

 

Απάντηση: Re: Μια πορνοστάρ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Αν μου επιτρεπετε, επειδη το νημα το ειχα ανοιξει εγω,η απαντηση της DragonLady ηταν χιουμοριστικη διοτι εχει το δικαιωμα να αστειευεται μαζι μου λογω της συναναστροφης μας και εκτος φορουμ.
Προσωπικα δεν το ανοιξα με σκοπο να καυγαδισω με κανενα,απλα και μονο για να πανηγυρισω την κατασκτηση ευρωπαικου τροπαιου απο την ομαδα μου η οποια ειναι Ελληνικη.
Οσον αφορα το κλειδωμα του,δεν με πειραξε καθολου διοτι καταλαβα το λογο που εγινε.
Απλα για να αποφευχθει καυγας,σχολια και πιθανα παρελκομενα.
Πανω στον ενθουσιασμο μου για τη νικη δεν σκεφθηκα τα επακολουθα.
Τοσο απλο.
Συγνωμη για την παρεμβαση.