Micromanagement

Ένα αγαπημένο μου κομμάτι σε σχέσεις BDSM είναι το micromanagement, η προσοχή δηλαδή του Κυριαρχικού και στις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής του υποτακτικού στοιχείου. Το βίωσα πρόσφατα σε κάποια μου σχέση και ήταν εξαιρετική η αίσθηση. Η προσοχή στη λεπτομέρεια μου θύμιζε συνεχώς πόσο η ζωή μου εξαρτάται από τον Άλλον και πόσο δεν μου ανήκει τίποτα, ούτε καν οι προσωπικές μου στιγμές στην τουαλέτα. Εκτός από αυτό, ανακάλυψα ότι ένιωθα πολύ χαλαρή όσον αφορά τη ροή της ζωής μου, από μέρα σε μέρα, αφού ήξερα επακριβώς τί να φάω, τί να φορέσω, πώς να βάψω τα νύχια μου, πότε να πάω στο γυμναστήριο, πότε να κοιμηθώ, πότε να ξυπνήσω κλπ. Η δε ενασχόληση του Κ στοιχείου δεν ήταν τόσο μεγάλη όση θα περίμενε ίσως κανείς, αφού οι εντολές δίδονταν άπαξ και γραπτώς και κανόνιζαν αυτές τις λεπτομέρειες από κει και πέρα, ώστε δεν υπήρχε ανάγκη ούτε για ερωτήσεις ούτε για αμφιβολίες, πέρα από μερικές αρχικές διευκρινίσεις. Ένα ακόμη αποτέλεσμα της πρακτικής αυτής ήταν το αυξημένο conditioning, καθώς γινόταν όλο και πιο αδιανόητο να σκεφτώ να αποφασίσω πράγματα για τον εαυτό μου ή να σκεφτώ να αρνηθώ μια εντολή.

Έχω παρατηρήσει ότι σε D/s σχέσεις αποφεύγεται συνήθως το micromanagement, ίσως γιατί προτιμάται η ανάπλαση του Υ με στόχο την καλύτερη διαχείριση των επιλογών του σύμφωνα με τις επιθυμίες του Κ. Επιχειρείται δηλαδή μία εναρμόνιση του Κ και του Υ, η οποία επιτρέπει στο Υ να κάνει τις επιλογές του, να κάνει δηλαδή χρήση του μηχανισμού που μας κάνει ανθρώπους. Πιστεύω ότι αυτή είναι μία σημαντική διαφορά ανάμεσα σε σχέσεις D/s και σχέσεις M/s.

Προσωπικά προτιμώ το micromanagement. Το βρίσκω λειτουργικό, διεγερτικό και σχετικά εύκολο, αν και απαιτεί ένα συστηματικό μυαλό και φυσικά συνέπεια όσον αφορά τις απαιτήσεις του Κ. Ποιος ο λόγος να ζητήσεις να γίνεται κάτι με έναν συγκεκριμένο τρόπο, εάν δεν ελέγχεις (on a random basis) ότι όντως γίνεται αυτό που ζήτησες ή αν δεν τιμωρείς τις παρασπονδίες;

Μπορεί να φαντάζει αδύνατον να επιβληθεί ένας τόσο εξοντωτικός έλεγχος στη ζωή ενός ανθρώπου, όμως θεωρώ ότι υπάρχουν τρόποι να οργανωθεί με τέτοιο τρόπο η ζωή της σκλάβας, με κάθε λεπτομέρεια, αρκεί ο Κ να είναι πολύ οργανωτικός. Για παράδειγμα, μπορεί να καθορίσει τις καθημερινές επισκέψεις της σκλάβας στην τουαλέτα, παρατηρώντας και καταγράφοντας τις προσωπικές της συνήθειες για μία εβδομάδα. Σύντομα θα διαφανεί περίπου πόσο συχνά πρέπει να επισκέπτεται την τουαλέτα, οπότε μένει στον Κ να αποφασίσει το πόσο γενναιόδωρος θα είναι - ή όχι.

Οι δικές σας απόψεις;

 

Απάντηση: Micromanagement

μεχρι και τη βανιλοσυνη μου θα θυσιαζα προκειμενου να το ζουσα εστω και λιγο ...
το ιδανικο μου ... και δεν αστειευομαι ...

 

Απάντηση: Micromanagement

Χαιρομαι που αρκετοι απο σας βιωνετε και απολαμβανετε το M/s.
Ειναι κατι που μοιαζει αδιαννοητο για μενα.
Βεβαια ποτε δεν ξερεις....

Οσον αφορα το micromanagement, το εχω δει να εφαρμοζεται μονο στα σκυλια και στην εργασια.
Οταν δηλαδη ειχα πριν χρονια σκυλο,ετσι ακριβως "διοικουσα" και επεβλεπα την ζωη του.Βεβαια χωρις ....γραπτα!
Και ετσι περιπου λειτουργουμε στην δουλεια, εκτος βεβαια της χρησησς τουαλετας.

Η μονη απορια που εχω, λογω του οτι δεν εχω βιωσει ποτε κατι τετοιο, ουτε νοιωθω την αναγκη,που ειναι και το σημαντικοτερο,πως διαχειριζεται κατι εκτακτο και απροβλεπτο η σκλαβα και πως ο αφεντης?
Π.χ. και μιλαω εντελως σοβαρα παρακαλω,αν την πειραξει κατι που εφαγε και εχει συχνες κενωσεις,διαρροια, μιας και αναφερθηκε η τουαλετα,παει στην τουαλετα ή πρεπει να ενημερωσει τον αφεντη της πρωτα? Και εκεινος της το επιτρεπει ή την βαζει στην δοκιμασια του να ελεγξει το σωμα της ας πουμε?
Και υποθετικα ο αφεντης ειναι σε καποιο επαγγελματικο ραντεβου και δεν σηκωνει τηλεφωνο, η σκλαβα τοτε αποφασιζει μονη της για το σωμα της ή απλα περιμενει μεχρι να τον ενημερωσει με τις οποιες συνεπειες?

Και το ρωταω γιατι αναφερθηκε οτι απολαμβανουν και οι δυο την ελλειψη οποιαδηποτε επιθυμιας της σκλαβας,την "ρομποτικη" μορφη ζωης της, αν μπορουσα να την πω ετσι,η οποια καθοριζεται απο το micromanagement.

 

Απάντηση: Micromanagement

Δεν το δέχομαι κάθετα κι απόλυτα πως αυτό το οποίο περιγράφεις είναι μια διαφορά ανάμεσα στο Ds και το Ms.
Το δεύτερο νήμα είναι που διαφωνώ αν δεν κάνω λάθος.
Κρίμα που δεν έχω χρόνο να τεκμηριώσω και να αποδείξω γιατί λέω αυτά που λέω.
Ελπίζω να βρω αργότερα χρόνο.
Και να βρω το προηγούμενο νήμα που προβάλλονται όσα κατ εμένα αφορούν το Ds στο Ms και αντίστροφα.

Θα επανέλθω λοιπόν.

Υ.Γ. Απλά προς αποφυγή παρεξηγήσεων δεν λεω πως δεν υπάρχει micromanagment σε Ms σχέσεις, απλά λέω πως δεν αφορά μόνο Ms όπως αντίστοιχα δεν αφορά μόνο τις Ds σχέσεις κατ εμένα η ανάπλαση του Υ με στόχο την καλύτερη διαχείριση των επιλογών του σύμφωνα με τις επιθυμίες του Κ.
Ακούγοντας το αυτό θα μπορούσε να σκεφτεί πως Ms κάνουν μόνο όσες γουστάρουν να είναι απόλυτα και πάντα αντικείμενα, πως όλοι οι Μ επιθυμούν σκλάβες που δεν εκπαιδεύουν για να ευχαριστούν και τους ιδίους, απλά εκπαιδεύουν μαϊμουδάκια να κάνουν αυτό και το άλλο και το 3ο και το 4ο χωρίς σκέψη λες κι είναι δυνατό κάποιος αν δεν σε έχει κλεισμένη μέσα σε 4 τοίχους 24/7 (κι ακόμα κι εκεί) να καλύψει όλα τα πιθανά μελλοντικά γεγονότα, ώστε να έχεις για όλα ξεκάθαρες απαντήσεις, χωρις να αλλάξει τις αντιλήψεις σου και τον τρόπο που σκέφτεσαι και αντιδράς στα πάντα. Και πάλι δεν λέω πως μια σκλάβα δεν εκπαιδεύεται ΚΑΙ σε αυτό, στην τυφλή υπακοή δλδ των εντολών του.

 

Re: Απάντηση: Micromanagement

Ακολουθώντας την βία της λογικής. Είναι επόμενο ότι σε περίπτωση αδυναμίας της σκλάβας να ζητήσει την άδεια για κάτι έκτακτο, πρέπει να ακολουθήσει τις επιταγές του σώματος και να κάνει αυτό που πρέπει. Θα εξηγήσει αργότερα και Εκείνος θα καταλάβει.

Όσον αφορά τις περιπτώσεις μη διαθεσιμότητας του Αφέντη, συνήθως προβλέπεται προκαταβολικά τί πρέπει να γίνει σε τέτοιες περιπτώσεις. Αλλιώς και πάλι ακολουθούμε τη βία της λογικής, με πολλή προσοχή στις πιθανές συνέπειες λανθασμένων ή επιπόλαιων πράξεων.

Δεν αλλοιώνεται η επιθυμία, από όσο το έζησα, μόνο η διαδικασία λήψης αποφάσεων. Η επιθυμία αυξάνεται συνήθως, όπου αυτή υπάρχει.

@Λάρα, η αναφορά μου στη διαφορά ανάμεσα στο D/s και στο M/s έχει να κάνει μόνο με αυτό το σημείο, δηλαδή τη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Νομίζω δηλαδή ότι στο D/s ενθαρρύνεται η λήψη των αποφάσεων προσωπικά από το Υ, ενώ στο M/s όχι. Συμφωνώ όμως μαζί σου ότι και το M/s (μπορεί να) εμπεριέχει γερές δόσεις D/s, όπου διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό η κρίση της σκλάβας, ίσως ακριβώς για να μπορεί να δράσει μόνη της κατά τον επιθυμητό τρόπο, όταν προκύψει η ανάγκη, σε έκτακτες και απρόβλεπτες περιπτώσεις, ή ακόμη και σε περίπτωση απώλειας του Αφέντη, για οποιονδήποτε λόγο.

 

Απάντηση: Micromanagement

το εχω κανει σε καποιο βαθμο αλλα δεν πετυχε...! καταλαβαινω οτι χρειαζεται τον καταλληλο ανθρωπο και την καταλληλη σχεση. Ειναι ομως πραγματα που προσωπικα θεωρω ασημαντα και ασχετα ως προς τη σχεση μου! κανω πραγματα που αφορουν τον εαυτο μου, οπως τα οριζω εγω... ισως μερικες φορες επιλεγω πραγματα που αρεσουν στο Συντροφο μου αλλα οχι επειδη μου τα επιβαλει...! αυτα Του αρεσουν περισσοτερο και εμενα μου αρεσει που Του αρεσει!

 

Ο μικροέλεγχος είναι ο συντομότερος κι ασφαλέστερος δρόμος για την υποταγή. Με τη διαφορά ότι οδηγεί στην υποδούλωση του κυρίαρχου από τον σκλάβο και όχι το αντίστροφο!

Γιατί το να καταρτίσει ένας κυρίαρχος ένα αναλυτικό ημερήσιο πρόγραμμα για τον υποτακτικό του είναι το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο, όμως αν παίρνει στα σοβαρά το ρόλο του και τον εαυτό του, δεν θα πρέπει και να ελέγχει την καθημερινή τήρησή του; Και πως θα το κάνει αυτό αν δεν ασχολείται μαζί του ολημερίς κι ολονυχτίς; Πως θα ξέρει αν εκείνος έφαγε 5 φρούτα κι όχι 3; Ότι ήπιε 7 ποτήρια νερό κι όχι 10; Ότι διάβασε 50 σελίδες κι όχι 40; Ότι γυμνάστηκε 60 λεπτά κι όχι 45; Ότι αυνανίστηκε μία φορά κι όχι δύο;

Είναι ευνόητο για ποιους λόγους μια τέτοια κατάσταση θα ήταν η χαρά του υποτακτικού αφού όλη η προσοχή του κυρίου θα ήταν διαρκώς στραμμένη πάνω του. Αμφιβάλλω όμως αν αποτελεί ιδανική συνθήκη και για το κυριαρχικό άτομο να αναλώνεται σε τέτοιες ασημαντότητες. Το πρόβλημα με τον μικροέλεγχο έγκειται σ’ αυτό ακριβώς που υποδηλώνει το πρώτο συνθετικό «μικρό»: στην μικρότητά του, δηλαδή στην ενασχόληση με άπειρες επουσιώδεις λεπτομέρειες, αντί της εστίασης στα ουσιαστικά ζητήματα της ασύμμετρης σχέσης.

Μια καλή εναλλακτική λύση για να μην χάνεται η επιδιωκόμενη πειθαρχία θα ήταν η ανάθεση συγκεκριμένων καθηκόντων-στόχων μέσα σε εύλογες προθεσμίες κι η εκ των υστέρων εξέταση των αποτελεσμάτων με την συνακόλουθη επιβράβευση ή τιμωρία, ανάλογα. Σημαντική θεωρώ επίσης την άμεση αλληλεπίδραση, δηλαδή κατά πόσο ο εθελόδουλος συμμορφώνεται με μια εντολή που ξεφεύγει από τη ρουτίνα ενός ημερήσιου προγράμματος κι ανταποκρίνεται σε μια έκτακτη κατάσταση ή επιθυμία. Τέλος, γνώμη μου είναι πως ο κυρίαρχος δέον όπως αποφεύγει κατά το δυνατόν να δίνει διαταγές την ακριβή εκπλήρωση των οποίων αδυνατεί για πρακτικούς λόγους να επαληθεύσει. Σ’ αυτή την περίπτωση εκ των πραγμάτων υποχρεούται να βασιστεί στο λόγο του υποτακτικού, απεμπολώντας έτσι ουσιαστικά τον ελεγκτικό του ρόλο.

Αν τώρα αυτό το σχόλιο φαίνεται κάπως «ξινό», παρακαλώ να διαβαστεί όχι τόσο ως αντίλογος στις απόψεις της αγαπητής εισηγήτριας, όσο σαν μια αυτοκριτική του γράφοντος για κάποια μαξιμαλιστικά λάθη του παρελθόντος.

 

Πολύ καλή η τοποθέτησή σου καλέ μου φίλε vautrin. Θα ήθελα όμως να απαντήσω, κατά το δυνατόν, στις εύλογες επιφυλάξεις σου όσον αφορά το εξαιρετικό εργαλείο conditioning (και διαχείρισης ενέργειας) του micromanagement. Πάντα στο βαθμό που το κατανοώ από την ταπεινή μου θέση, ως αντικείμενο εφαρμογής του.

Η υποδούλωση είναι ένα υποκειμενικό συναίσθημα κατ' αρχάς. Στον κόσμο μας τουλάχιστον, αυτόν του BDSM. Ποτέ δεν ένιωσα πιο ελεύθερη από τις στιγμές που ήμουν υπό πλήρη έλεγχο, πνευματικά, συναισθηματικά και σωματικά, δεμένη και εξαρτημένη από τον Άλλον. Κάνοντας ένα νοητό βηματάκι στη θέση του Κυρίαρχου, νιώθω την τεράστια ελευθερία που διαπερνά την ύπαρξη κάποιου που έχει στην πλήρη διάθεσή του το επιλεγμένο αντικείμενο του πόθου. Δεν χωράει η υποδούλωση μέσα στην έννοια της συγκεκριμένης αυτής ελευθερίας, δεν υφίσταται καν ως πιθανότητα. Το μόνο όριο του Κυρίαρχου θα ήταν αυτό που έθεσε ο ίδιος, για να μην καταστρέψει το αγαπημένο παιχνίδι του και μείνει άνευ αντικειμένου. Διότι μαζί με το αντικείμενο, θα χαθεί και η ελευθερία. Ανενεργός Κυρίαρχος ίσον ανελεύθερος Κυρίαρχος. Θα φάει τις σάρκες του, ελλείψει επιλεγμένων σαρκών, καθότι σαρκοφάγο. 

Ιδωμένο πρακτικά το θέμα λειτουργεί ως εξής: σκλάβα που "κλέβει", δεν μπορεί παρά να κλέβει τον εαυτό της, οπότε κακό του κεφαλιού της. Όποτε έκλεψα, η συνέπεια ήταν μία εκ των εξής δύο, χωρίς να υπάρχει τρίτη:

α. ακύρωσα την Κυριαρχία Του επάνω μου και άρα ακύρωσα τον ίδιο.Σύντομα η σχέση οδηγήθηκε στο τέλος της και έτσι έχασα το δικό μου αντικείμενο του πόθου. Με το ζόρι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Η σκλάβα πρέπει να επιθυμεί την κυριαρχία του Αφέντη επάνω της, στο βαθμό που θα έδινε και τη ζωή της για να συνεχίσει αυτή να υφίσταται. Όχι να κάνει κόνξες (αυτό παρακαλώ να το σημειώσουν ιδιαίτερα οι άντρες που δηλώνουν σκλάβοι και θέλουν να τους βιάσω - switch είμαι, όχι βιαστής ψυχών ή σωμάτων).

β. οι τύψεις ήταν τόσο έντονες και τόσο μεγάλης διαρκείας, που αναγκάστηκα να ομολογήσω την κλοπή. Συνέπεια: η τιμωρία (η τιμωρία λειτουργεί ως αποτρεπτική της πράξης, διότι πονάει πολύ, όταν δεν είναι παιχνίδι τιμωρίας).

Για μία γυναίκα που δεν έχει την ιδιοσυγκρασία της σκλάβας, οι δύο ανωτέρω συνέπειες απλά δεν θα συμβούν. Αλλά δεν μας αφορά αυτή η περίπτωση. Συνήθως διαπιστώνεται σύντομα το άκυρον της σχέσης, αμέσως μόλις ζητηθεί κάτι που η αυτοαποκαλούμενη "σκλάβα" (που παίζει την σκλάβα) δεν έχει συμπεριλάβει στο μενού προσφορών της. Παράδειγμα: όταν επίδοξοι Αφέντες με ρωτούν τί μου αρέσει στο BDSM, δεν μπορώ να απαντήσω. Η στάνταρ απάντησή μου είναι ότι κάνω αυτό που μου λένε. Φυσικά έχω προτιμήσεις. Αλλά αν τις δηλώσω και ικανοποιηθούν ως αιτήματα, αυτοακυρώνεται η απόλαυσή μου. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητή.

Ένα άλλο σημείο που μπορούμε να επισημάνουμε στην όλη υπόθεση του micromanagement είναι ότι ο λογικός Κυρίαρχος δεν θα οργανώσει τη ζωή της σκλάβας άνευ ουσιαστικής σκέψης. Αν δεν γυμνάζεται σωστά, σύμφωνα με το πρόγραμμα, δεν θα επιτύχει τα αποτελέσματα. Αν δεν ακολουθήσει το διαιτολόγιο, δεν θα διατηρήσει το βάρος στο επιθυμητό επίπεδο. Αν δεν κοιμηθεί στην ώρα της, δεν θα ξυπνήσει την ώρα που πρέπει ή θα νυστάζει πολύ για να ανταποκριθεί στα καθήκοντά της. Αν δεν πιει αρκετό νερό δεν θα μπορεί να κατουρήσει την ώρα που της ορίστηκε, ενώ αν πιει πολύ θα υποφέρει αναίτια πριν έρθει η ώρα της.

Φυσικά, το micromanagement δέον όπως εξελίσσεται, όπως όλα τα πράγματα σ' αυτή τη ζωή, για να μην γίνει στάσιμο έλος αντί για μία όαση χαράς και λειτουργικότητας. Εξάλλου, αν κατακτηθεί ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο π.χ., κατά πάσα πιθανότητα αυτό θα συνεχίσει να υφίσταται ακόμη και μετά τη λήξη της συγκεκριμένης εντολής, όπως και η υπόθεση της γυμναστικής. Το ίδιο και η υπόθεση της τουαλέτας. Οι καταστάσεις αυτές καλό είναι να ακολουθούν τον κύκλο της καινοτομίας (με την επακόλουθη διέγερση), της κατάκτησης (με την επακόλουθη ικανοποίηση) και της φθοράς. Πριν η φθορά μας κάνει να χασμουριόμαστε, αλλάζουμε το πεδίο δράσης. Το BDSM δεν μπορεί να είναι υπόθεση ρουτίνας. Επιμένω ότι απαιτεί μυαλό και μάλιστα διεστραμμένο. Δεν βλέπω πού χωράνε όλα αυτά τα θλιβερά alpha males που τριγυρίζουν με την ψωλή ανά χείρας (συναντώ πολλά στο collarme) παρά μόνο ως αναλώσιμο υλικό σεξουαλικής απόλαυσης κι αυτό ανά δίμηνο (προσωπική εκτίμηση).

Διόλου. On a random basis σημαίνει μία φορά στο τόσο ένας μικρούλης έλεγχος. Οι τιμωρίες δέον όπως είναι συντριπτικές. Ελάχιστη προσοχή απαιτείται, στην πραγματικότητα.

Εάν θεωρείς ασήμαντη λεπτομέρεια το χέσιμο, προσπάθησε να κρατηθείς για καμιά ώρα. 

Όταν το σώμα είναι ιδιοκτησία, είναι πεπερασμένο το σύνολο των εφαρμογών αυτής. Ύπνος, φαί, νερό, οργασμός, σεξ, πόνος, απόλαυση, διάθεση προς τρίτους, παροχή χειρωνακτικών και πνευματικών υπηρεσιών, σωματικές λειτουργίες, λύση της συνέχειας του δέρματος και μερικά ακόμη που ίσως δεν πρέπει να συμπεριλάβω εδώ.

Ποια είναι τα ουσιαστικά ζητήματα της ασύμμετρης σχέσης, όταν λυθούν τα ανωτέρω, όταν έχει επιτευχθεί πλήρης κατανόηση και συναίνεση στα ανωτέρω;

Με τα υπόλοιπα που επισημαίνεις καλέ μου φίλε, συμφωνώ πάρα πολύ... 

 

Απάντηση: Micromanagement

Θα μπορούσες να σκιαγραφήσεις κάπως το προφίλ του κυρίαρχου που θα ασχοληθεί με το micromanagement; Προσωπικά, το θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο για πρακτικούς λόγους κυρίως, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.

 

Re: Απάντηση: Micromanagement

Ακόμη μία εξαιρετική ερώτηση.

Δεν μετανιώνω το γεγονός ότι παραμένω στο φόρουμ, για να συζητώ θέματα που με απασχολούν. Υπήρξε μία ύφεση στο φόρουμ, πράγματι, τον τελευταίο χρόνο, αλλά βλέπω ότι τα σκεπτόμενα άτομα είναι ακόμη εδώ, παρά το γεγονός ότι τώρα τελευταία οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν σε νήματα τύπου Κοσμοπόλιταν, τροφή για σκέψη, και άλλα μιαρά κατασκευάσματα, αμφιβόλου σκοπού και χρήσης. Θα ήθελα να επισημάνω ότι ο λόγος που καταθέτω τις σκέψεις μου είναι κατ' αρχάς επικοινωνιακός, στο φιλικό επίπεδο (καθώς έχω περισσότερες προτάσεις από πιθανούς συντρόφους από όσες θα μπορούσα ανθρωπίνως να αξιοποιήσω), και κατά δεύτερον διερευνητικός, λόγω προσωπικού ενδιαφέροντος (δοκίμια, γραπτά κλπ).

@sorriso, κατ΄αρχάς μου έλειψε το χαμόγελό σου. Τελευταία φορά που σε είδα, ήσουν στενοχωρημένη επειδή εγώ ένιωθα εκτός τόπου και χρόνου. Μακάρι όλοι οι Κυρίαρχοι να είχαν το νου τους στη σκλάβα τους κατά τον ίδιο τρόπο... 

Το προφίλ του Κυρίαρχου που κάνει M/S micromanagement:

Είναι μεγάλος στην ηλικία, άνω των 40, μονομανιακά κολλημένος στο BDSM. Δεν μπορεί να του σηκωθεί μέσω της συνήθους οδού της ομορφιάς του θηλυκού, ή της σαγήνευσης, ή της έλξης σε σεξουαλικό / ορμονικό επίπεδο ή της επαφής μέσω της τριβής των γεννητικών οργάνων. Είναι ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της δικής μας καλτ ομάδας, με τίτλο: "Let us not fuck, because fucking ain't enough. Let us fuck, only if there is nothing left to do..."

Έχει περίπου 20 λεπτά την εβδομάδα να ασχοληθεί με το sub του, αλλά ανακαλύπτει ότι κλέβοντας χρόνο από τον ύπνο του, τη δουλειά του ή τους φίλους του, μπορεί να αφιερώσει περίπου 80 ώρες την εβδομάδα στην καύλα του. Επιλέγει να το κάνει, επωμιζόμενος την ευθύνη της τεράστιας θυσίας. Δεν έχει επιλογή. Αυτό που κάνει ορίζει την ταυτότητά του. Ειδάλλως, πρέπει να ζήσει νιώθοντας λελές, ασυγχώρητος από τον Θεό του BDSM ή από τις sub του. Ενδεχομένως το δεύτερο να πονάει περισσότερο.

Βιώνει την μέγιστη απόλαυση που παρέχει το BDSM, είναι χαμηλών τόνων, σπάνια μοιράζεται τις απόψεις του διαδικτυακά. Είναι οργανωτικός και οργανωμένος, δεν διαπραγματεύεται εκτός εάν είναι απολύτως απαραίτητο, έτσι ώστε να μην χάσει το αντικείμενο του πόθου του, πίνει το καλύτερο κρασί, πάντα κόκκινο, αλλιώς δεν πίνει καθόλου, έχει την καλύτερη σκλάβα, αλλιώς δεν έχει καθόλου.

Το micromanagement είναι ο τρόπος του να προσφέρει την άρση του άγχους στη σκλάβα του. Το μεγαλύτερο τμήμα του χρόνου του καταναλώνεται στην ανάγνωση βιβλίων ψυχολογίας και φιλοσοφίας, ένα μικρό τμήμα καταναλώνεται στην ανάγνωση των ημερήσιων αναφορών της σκλάβας και ένα αρκετά μεγάλο τμήμα αφιερώνεται στις προσωπικές απολαύσεις καθώς και στις καθημερινές υποχρεώσεις προς τα εξαρτώμενα άτομα. Θα ήθελε να ζει άνευ υποχρεώσεων αλλά δεν μπορεί, αφού οι υποχρεώσεις του και οι ευθύνες του τον τρέφουν.

Εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα, δεν έχει τεράστιο προσωπικό εισόδημα, απλά αρκετό, ευτυχώς δεν έχει οικογένεια. Αγοράζει πολλά βιβλία, αλλά διαβάζει τα μισά, αφού τα άλλα μισά του σπάνε τα νεύρα και καταλήγουν πεταμένα στον απέναντι τοίχο, μετά από μία σύντομη έκρηξη θυμού.

Όταν χύνει, το κάνει με πλήρη συνείδηση, χωρίς να κλείνει τα μάτια του. Όταν σκέφτεται την μόνη γυναίκα που τον αγάπησε ποτέ, νιώθει ένα μαχαίρι να χώνεται γύρω γύρω στην καρδιά του. Το αντέχει, αλλά barely.

Ευελπιστώ ότι είμαι ακριβής, ως επί το πλείστον.

 

Απάντηση: Micromanagement

Ήταν μία από τις έντονες ενστάσεις μου η πιο πάνω, σε κάθε νήμα που προπαγανδίζει τις δουλειές που οφείλει να κάνει ο Κυρίαρχος αν θέλει να διατηρεί τον τίτλο του και βέβαια αυτά που πρέπει να κάνει είναι να ασχολείται με ότι καυλώσει στην υποτακτική και με μοναδικό στόχο την δική της γαλήνη, ικανοποίηση, ηρεμία, άδειο κεφάλι κ.ο.κ.

Καταλήγουμε δηλαδή όχι στο ότι αν ο Μαστερ επιθυμεί να κάνει κάτι τέτοιο είναι ελεύθερος να το κάνει, αλλά πως αυτό είναι και ο ορισμός του Ms!?
Δηλαδή το Μs είναι μια σχέση που ο Μ ορίζεται μόνο ως το παράδειγμα που δίνει η ντόρα?
Κι αν κάποιες δεν θα ανεχόμαστε ούτε να μας πλησιάσει ένας τέτοιου είδους Αφέντης?
Δεν είμαστε αρκετά σκλάβες μάλλον....
Κι οι Κύριοι μας που δεν ορίζουν το πως να σκουπίζουμε τον κώλο μας αφού χέσουμε δεν είναι αρκετά Μαστερ ε?

Αν Κάποιος επιλέγει να λειτουργεί με τέτοιο τρόπο με γειά του με χαρά του, σεβαστό και αποδεχτό ως προσωπική του επιλογή.

Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ πως αυτό είναι ο ορισμός μιας Ms σχέσης κι εκείνη η Ms σχέση στην οποία η σκλάβα "αναγκάζεται" η καημενούλα να σκέφτεται και μόνη της για το πότε να κατουρήσει, ή τι ώρα να μαγειρέψει δεν είναι σε Ms σχέση, επειδή ο δικός της Αφέντης θεωρεί ασήμαντες τέτοιες λεπτομέρειες κι απλά της δίνει την κατεύθυνση που Εκείνος επιθυμεί να ακολουθήσει και αφήνει πάνω της τα πως και πότε και Επεμβαίνει μόνο όταν εκείνη πραγματικά τον χρειαστεί να Επέμβει.

 

Απάντηση: Micromanagement

Εξαιρετικό topic!!!!

rep σε vaultrin,lara[E-p] και dora_salocinca και αφού δεν μπορώ να δώσω rep αλλιώς. (*)

Στο χώρο των επιχειρήσεων το micromanagement είναι κακό management γιατί το να μικρομανατζάρεις σημαίνει πως είτε δεν εμπιστεύεσαι τους από κάτω σου ότι μπορούν να τα φέρουν εις πέρας είτε ξέρεις ότι δεν μπορούν να τα φέρουν πέρας. Είναι κατάσταση loose-loose.

Φυσικά και το bdsm είναι διαφορετικό αλλά φοβάμαι πως η εμμονή στη λεπτομέρεια σε κάνει να χάσεις το big picture. Τέτοιος απόλυτος έλεγχος μου φαίνεται ανώφελος και κουραστικός αλλά πάλι δεν κάνουν όλοι για όλους, οπότε είναι απόλυτα κατανοητό κάτι που αρέσει τόσο πολύ στην dora κάνει στη lara[E-p] να σηκώνονται οι τρίχες του σβέρκου της.

(*) Off topic αλλά γιατί ντε και σώνει θα πρέπει να αξιολογώ "διαφορετικά άτομα"; Για μένα είναι μετρημένα στα δάχτυλα ενός χεριού τα άτομα των οποίων τα posts αξίζουν rep οπότε φτάνουμε στο πρόβλημα ότι για να δώσω rep σε κάποιους που το αξίζουν θα πρέπει να αξιολογήσω και άλλους που κατά τη γνώμη μου δεν αξίζουν. Πώς βγαίνουμε από αυτή τη λούμπα;