Micromanagement

Απάντηση: Re: Micromanagement

Αυτοαποκαλείσαι αιρετικός, εγώ θα προσέθετα..... και πολύ σωστός στο σημείο αυτό. Θα έλεγα επίσης πως άν η ίδια εντολή, δινόταν από διαφορετικό πρόσωπο, με άλλο στυλ και ένταση, θα ήταν περισσότερο ενδιαφέρον.

 

Δεν έγραψα τέτοια πράγματα εγώ. Αν άρχιζα με τί μου αρέσει δεν θα τελειώναμε ούτε σε 4 χρόνια...Η συγκεκριμένη συζήτηση επικεντρώνεται στο conditioning μέσω του micromanagement, δηλαδή τον έλεγχο μικρών λεπτομερειών της ζωής της σκλάβας ή του σκλάβου, κατ' επιλογήν του Αφέντη, όσον αφορά τα σημεία εφαρμογής του και με βάση τη γνώση και τη λογική, όσον αφορά τη μέθοδο (εναλλαγή, καινοτομία, η φαντασία στην εξουσία κ.ο.κ.). Ειπώθηκε από αρκετές συνομιλήτριες, και τείνω να συμφωνήσω, ότι θα ήταν ένα λειτουργικό μοντέλο (και απολαυστικό, με την έννοια άρσης του άγχους) μόνο σε συνάρτηση με το άτομο πάνω στο οποίο εφαρμόζεται, με προεξάρχουσα την καλά εμπεριστατωμένη άποψη της Λάρα ότι είναι μία κάπως "εύκολη" και επιφανειακή μέθοδος, που δεν πάει πολύ σε βάθος. Είναι δηλαδή συνάρτηση προσωπικοτήτων περισσότερο (ίσως και βιτσίων) και όχι η πανάκεια του conditioning. [Είναι καλό να συνοψίζεις, αλλά βάσει όσων ειπώθηκαν, όχι βάσει όσων φαντάσθηκες ότι ειπώθηκαν...]

Εδώ...

γιατί αν σου απαγορεύσουν να κάνεις πιπί σου σε διαβεβαιώ ότι θα είσαι πολύ δυστυχισμένος και κατά πάσα πιθανότητα θα αρρωστήσεις - και η απαγόρευση βέβαια, σε περιπτώσεις αυτού του τύπου, συνοδεύεται αναγκαστικά από μία ωραιότατη συσκευή "βουλώματος" με καθετήρα, όχι παίζουμε νομίζεις...

Για ρύθμιση μίλησα, όχι για απαγόρευση. Δεν βλέπω τί σχέση έχει ο μαζοχισμός, για έλεγχο μιλούμε. Ο μαζοχισμός είναι fact of life και αν υπάρχει πράγματι στο Υ στοιχείο τότε γίνεται ένα εργαλείο στα χέρια του Κυριαρχικού ή αποτελεί απλά μία ανάγκη που πρέπει να καλυφθεί, παράλληλα με τις υπόλοιπες ανάγκες του Υ. Δεν αποτελεί ποτέ τον στόχο του Κυριαρχικού, στο βαθμό που το έχω αντιληφθεί, ιδίως σε περιπτώσεις βαρβάτου σαδισμού, όπου προτιμάται ο μη μαζοχιστής ως θύμα. Και άρα, δεν αφορά κανέναν τί βρίσκεις ηδονικόν και καυλωτικόν, ει μη μόνο ως πεδίο σαδισμού (ώστε να ΜΗΝ το λάβεις). 

Και εδώ...

Επικεντρώνεσαι στον μαζοχισμό σου επομένως, στην ιδιαίτερη σχέση που έχεις με την "πείνα", με την έλλειψη, και αυτό αποκαλώ "δυστυχία" (υπάρχουν μιλιούνια μαζοχιστικοί χαρακτήρες εκεί έξω που έτσι το βλέπουν, μη νομίζεις ότι είσαι μόνος). Άλλο πείνα όμως και άλλο ΡΥΘΜΙΣΗ πρόσληψης απόλαυσης, όπως και ρύθμιση συνηθειών, ρύθμιση μηχανισμού λήψης αποφάσεων και όλα αυτά τα όμορφα που δύναται να επιτύχει το micromanagement. Ιδανικά, δεν θα είχε σημασία, από κάποιο σημείο και μετά, τί προτιμάς και τί δεν προτιμάς όσον αφορά την πείνα ή την έλλειψη ή τη δυστυχία. Το ερώτημα θα γινόταν εντελώς άκυρο, αφού το μόνο ερώτημα θα ήταν, "Πότε επιτρέπεται ή πότε επιβάλλεται: να κατουρήσω, να χύσω, να πιω νερό, να μπω στο φόρουμ, να διαβάσω, να πάω στη θάλασσα, να καθαρίσω το σπίτι" κλπ.

Από ότι βλέπω στις τοποθετήσεις σου, δεν έχεις και μεγάλη πείρα από αυθεντική σαδιστική συμπεριφορά, λολ. Η άποψή μου είναι ότι σου κάνουνε τα χατίρια μέχρι τώρα (και γι αυτό βαριέσαι ασφαλώς). Δεν έρχεσαι λίγο στη Βόρειο Ελλάδα να δεις πώς το κάνουμε εμείς εδώ; 

Χωρίς πλάκα όμως, ο ψυχαναγκασμός στον οποίο αναφέρεσαι δεν έχει σχέση με μικρορυθμίσεις σε σχέση M/s. Το κίνητρο και ο στόχος του micromanagement, όπως το βλέπω εγώ τουλάχιστον, είναι η επιθυμία του Κυριαρχικού για καλύτερη λειτουργικότητα και λιγότερο άγχος στο σκλαβοπούλι του. Είναι προσφορά και μέθοδος, όχι διέξοδος ψυχαναγκαστικών τάσεων (ένας ψυχαναγκαστικός Κυρίαρχος; αστεία πράγματα, ο μόνος ψυχαναγκασμός που έχω παρατηρήσει σε Κυρίαρχους είναι αυτός με τα συρταράκια τους, τα θέλουν καλά τακτοποιημένα, λολ). Όσον αφορά το περισκόπιο και την τρίχα, μάλλον δεν έχεις καταλάβει την απλότητα του micromanagement. Απαιτεί λίγα λεπτά από τον χρόνο του Κυρίαρχου, εφόσον οι βασικές καθημερινές μας αποφάσεις μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών, χωρίς να χρειαστεί να περάσουμε και σε αυτά των ποδιών. Και οι εντολές δέκα ήταν. Τυχαίο; Δεν νομίζω... 

Δύο τρεις συντριπτικές τιμωρίες σε περίπτωση παραβάσεων θα αρκούσαν για να διασφαλίσουν το τέλος της αμφισβήτησης των ρυθμιστικών αποφάσεων (ή και του μοντέλου στο σύνολό του). Εξάλλου, οι περισσότεροι Κ δεν θα καθίσουν να ασχοληθούν περισσότερο από ότι το γνωστό, It is my way or the highway...

 

Στο κράτος του 'Ανθιμου δεν πάω ούτε με την απειλή περίστροφου. Ο έλεγχος που περιγράφετε μου αρέσει ιδιαίτερα, το έχω αποδείξει τα προηγούμενα χρόνια μου που το micormanagment το έζησα σε όλο του το μεγαλείο. Οι προυποθέσεις όμως να δεχθεί κάποιος το micromanagmnt είναι σε μεγάλο βαθμό έντονες μαζοχιστικές τάσεις. Και επειδή παρεξηγήθηκα, δεν εννοώ ότι έχω πρόβλημα με το micromanagment και τη ΡΥΘΜΙΣΗ ή τον έλεγχο, αλλά με τη ρουτίνα του ρομπότ. Αυτή την απεχθάνομαι όπως και τις αρενωπές γυναίκες που θυμίζουν στρατιωτικό. Δεν βλέπω το λόγο γιατί να με αρρωστήσει ο έλεγχος της ουροδόχου κύστης μου. 'Ελεγχος δεν είναι και αυτός όπως ο έλεγχος όλων των άλλων που αναφέρατε; Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε να με αρρωστήσει και ο έλεγχος του οργασμού μου ;

πάω γιατί πνίγομαι στη δουλειά. Χάρηκα πολύ που τα είπαμε μετά από τόσο καιρό  

 

Διαφωνώ. Οι μαζοχιστές είναι συχνά τα πιο ελεγκτικά άτομα που θα μπορούσες να βρεις στο διάβα αυτής της μυστηριώδους ζωής...Ιδίως οι άρρενες μαζοχιστές, σύμφωνα με δικές μου στατιστικές παρατηρήσεις. 

Είναι επειδή είσαι μικρό και αθώο...

Σαφέστατα. Οι άνδρες που δεν έρχονται τακτικά σε οργασμό κινδυνεύουν από ασθένειες του προστάτη, αν και το "άρμεγμα" βοηθάει αρκετά. Όσοι ασκούν έλεγχο σε άλλους οφείλουν να γνωρίζουν αρκετά πράγματα, από ανατομία μέχρι ψυχολογία. Δεν μπορεί το κάθε τσουτσέκι να αναλαμβάνει τέτοιους χειρισμούς χωρίς να γνωρίζει τί κάνει.

Παρομοίως.

 

'Ωστε και εσείς το πιστέψατε ;

 

πάντως είναι λίγο αντιφατικό να δίνουμε στα φόρα άρθρα με οδηγίες για τον ανατομικό πραγματικό ευνουχισμό του σκλάβου και από την άλλη να ανησυχούμε μήπως το παροδικό orgasm denial και ο έλεγχος της προσέλευσης στο πίπι-ρουμ   δύνανται να του προκαλέσουν πρόβλημα υγείας. Εκτός αν κάποια άρθρα είναι ακαδημαικά. Εννοείται ότι χρειάζεται γνώση ο έλεγχος.

περιπλανώμενος

 

Μου κάνεις παρατήρηση; 

Δεν ανησυχώ. Ο καθένας ας προσέχει τον κώλο του...

 

Απάντηση: Micromanagement

Εξαιρετικό θέμα.Όσο η σκλάβα μου ζούσε με τους γονείς της,ήταν 17 όταν την γνώρισα με ζητούσε άδεια για τα πάντα.Όταν αρχίσαμε να μένουμε μαζί τότε κατέγραψα τις κινήσεις της,εν μέρει τα θέλω της και της έβγαλα ενα πρόγραμμα,και κάποιες άδειες.Βέβαια όπως ανέφερε η dora σε περίπτωση ανάγκης ύπαρχουνε κάποιες διαφοροποιήσεις.Αν,δεν μπορείς να ελέγχεις απόλυτα τον/την υπο σου τότε περιμένεις απο εκείνον/η την αναφορά το βράδυ.
Αν λεεί ψέματα ουσιαστικά κάνει κακό σε εκείνον/η.Και κάποια στιγμή αποκαλύπτεται.
Πιστεύω οτι το mikromagement είναι ένας τέλειος τρόπος να ελέγχεις τον/την υπο σου,οχι μόνο για το τι κάνει αλλά και για την ειλικρίνια.

 

Απάντηση: Re: Micromanagement

Δυστυχώς Dora, δεν έχει υπάρξει ως τώρα, κάποια αναγνωρισμένη σχολή που να απονέμει πτυχία σε κυριαρχικά άτομα. Θέλω να πιστεύω πως κανείς από όσους φιλοδοξούν να ελένξουν την ζωή κάποιας / ου, δεν έχουν πρόθεση να κάνουν κακό σε αυτήν / τον. Θέλω όμως να παρατηρήσω, και θα είναι από τις λίγες φορές, που θα εμφανιστώ απόλυτος και αδιάλακτος, πως το Micromanagement είναι πιό ερεθιστικό, sexy και προσιτό στον καθένα, αλλά παράλληλα επειδή σχετίζεται άμεσα, με ζωτικές καθημερινές λειτουργίες του ατόμου, δεν πρέπει να δοκιμάζοντε ακραία, τα όρια του/της υποτακτικού. Στην ανταλλαγή ενέργειας και εγκεφαλικών κυμάτων, και να πάει κάτι λίγο στραβά, δεν χάθηκε και ο κόσμος. Άντε να χάσεις κάτι από την απόλαυση ή να ξενερώσεις λίγο, αλλά με την μητέρα φύση δεν μπορεί να παίζει κανένας..... απολύτος κανένας. Όσο καλός και να είναι λοιπόν κανείς και όσο και να έχει Ιατρικές γνώσεις, καλλίτερα είναι να σταματά λίγο πρίν το όριο...Έτσι κι αλλιώς, η διαδικασία είναι αυτή που ουσιαστικά, δίνει την απόλαυση. Εάν μια υποτακτική/ος έχει μυαλό, πρέπει να εκτιμήσει μια τέτοια στάση του Master. Μπορεί άνετα να ξεπεράσει τα όριά της/του και να δοκιμάσει συγκινήσεις σε πράγματα και άλλες πρακτικές, πλήν του Micromanagement. 

 

Re: Απάντηση: Re: Micromanagement

Ούτε σχολή υπάρχει που να απονέμει πτυχία υπομονής σε υποτακτικά άτομα, βλέπετε όμως πως μερικές από εμάς την έχουμε διδαχθεί. 

Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις, έλεγε το Σφυράκι, ένας Μάστερ που βρέθηκε στο δρόμο μου για λίγο...

Δεν συμφωνώ. Αν κάποιος είναι αδαής ή κακόβουλος, καλύτερα να παίζει με την ουροδόχο κύστη μου, παρά με τα κουμπιά του ψυχισμού μου. Μικρό το κακό. Η σκλάβα σύντομα θα σιχτιρίσει τον άσχετο που δεν γνωρίζει ότι μία γυναίκα πρέπει να κάνει σεξ, να χύνει, να τρώει κανονικά, να κοιμάται κανονικά, να έχει συναισθηματική κάλυψη, να την αγγίζουν κ.ο.κ. Η ρήξη θα επέλθει από μόνη της, το σώμα ξέρει να προστατεύει τον εαυτό του.

Ένα ζώον χθες στο collarme μου έστειλε μια μπούρδα και μισή, αν θα ήθελα να γίνω σκλάβα του, να με κρατάει συνέχεια δεμένη και φιμωμένη, με κουκούλα, με ξυρισμένο κεφάλι και να με λύνει μόνο για να με χρησιμοποιήσει (Άγγλος ήταν ο καημένος, από εκείνους που βγάζουν την καπότα κλάνοντας...) Φυσικά του είπα να πάει να το κοιτάξει, πρότεινα ψυχίατρο της σχολής του Γιάλομ, για να μην το μπουκώσουν με φάρμακα το παιδί...Με μπλόκαρε μετά από μερικές σύντομες ανταλλαγές μηνυμάτων (το τελευταίο μου δεν το είδε ποτέ, μια λέξη μόνο, dickless...)

Το micromanagement απαιτεί απλή λογική. Τίποτε άλλο.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Micromanagement

Μόνο στην περίπτωση που αυτός που το δέχεται το έχει ανάγκη,για τους όποιους λόγους,ας μην τους ψάξουμε εδώ αυτούς τώρα.
Αν δεν υφίστανται αυτοί και πάει να το επιβάλλει his way ,επίσης για τους όποιους λόγους ,ο/η Κ ,είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για το highway... 

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Micromanagement

Εννοείται...

Μόνο που οι ανάγκες στο σκλαβιλίκι πολύ συχνά, μέσω της κάλυψής τους, οδηγούν σε υπέρμετρες απολαύσεις. Θα σου πω ένα μυστικό...Η σκλάβα είναι το πιο αδηφάγο αρπακτικό της απόλαυσης που υπάρχει στη φύση.

Θυμάσαι εκείνη τη διαφήμιση με τα Calvin Klein jeans; Θέλετε να ξέρετε τί υπάρχει ανάμεσα σε μένα και στα Calvin μου; Τίποτα...

Έτσι κι εγώ. Θέλετε να ξέρετε τί υπάρχει ανάμεσα σε μένα και στην απόλαυσή μου; Τίποτα. Ούτε καν εγώ...

 

Micromanagement λοιπόν. Dora, είναι πολύ ωραίο το θέμα σου και άπτεται ενός που σκεφτόμουν να αρχίσω εδώ και καιρό, σχετικά με την μορφές ηγεσίας και τα κοινά που μπορεί να έχουν σε μία M/s σχέση. Για να μπορέσω να απαντήσω θα πρέπει να επεκταθώ λίγο αναλύοντας κάπως μερικές μορφές ηγεσίας και σύγχρονου Management, μιας και εκεί τοποθετείς αυτή την πρακτική, ελπίζοντας να μην βγω πολύ εκτός θέματος ή αναφέρω κάτι που ήδη προαναφέρθηκε.

Το έναυσμα για την δημιουργία τους θέματος της σύγκρισης των μορφών Ηγεσίας και τα κοινά που έχει μέσα σε μία σχέση TPE, μου δόθηκε όταν άρχισα να δημιουργώ μία εκπαίδευση πάνω στο θέμα της Ηγεσίας. Ο σκοπός της εκπαίδευσης ήταν τα ηγετικά στελέχη να μπορέσουν να ξεφύγουν από τις αρχές του micromanagement, μιας και αυτός είναι ο πλέον ξεπερασμένος τρόπος διοίκησης , και να μπορέσουν να καταλάβουν την έννοια του Delegation τόσο στον χώρο εργασίας, όσο και έξω από αυτόν. Παραδείγματα ήταν μεγάλες Ηγετικές μορφές της ιστορίας και ο τρόπος διοίκησης της ομάδας τους. Κάπου εκεί σε κάποιο παράδειγμα, όταν άρχισα να γράφω πως ο Ηγέτης πρέπει να εμπνέει και να μπορεί να μεταδίδει το όραμα του, έτσι ώστε να μπορεί να παρακινεί και να δίνει τα σωστά κίνητρα, πως ένας Ηγέτης πάντα ηγεί επί του παραδείγματος (lead by example), σκέφτηκα πως όλα αυτά είναι όλα αυτά που καθημερινά λέγονται μέσα σε ετούτο εδώ το φόρουμ .Παραδείγματα: - η υποταγή εμπνέεται δεν επιβάλλεται, - θέλω να γίνω καλή σκλάβα για Εκείνον και θα έκανα τα πάντα για αυτό , πρακτικά: όραμα-κίνητρο- έμπνευση-σωστή επικοινωνία οράματος. Όλα αυτά μας κάνουν μία λειτουργική ομάδα, γιατί όχι και μία λειτουργική σκλάβα; Και τότε μου δημιουργήθηκε το ερώτημα, κατά πόσο οι πρακτικές ηγεσίας βρίσκουν έδαφος εξάσκησης μέσα στο BDSM. Ελπίζω να μην βιαστεί κάποιος να απαντήσει πάνω σε αυτό.

Ο λόγος που το micromanagement δεν θεωρείται πια σωστή πρακτική διοίκησης είναι απλός. Η νέα γενιά, αλλιώς αποκαλούμενη the y generation (Generation Y - Characteristics of Generation Y) , έχει πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά από την προηγούμενη. Μιλάμε για multitasking, ευφυής ανθρώπους που έχουν μεγάλη ευχέρεια με την τεχνολογία, είναι προσανατολισμένοι στο αποτέλεσμα, τους αρέσει να δουλεύουν ομαδικά και δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την κριτική. Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της γενιάς αυτής είναι όμως πως είναι ανεξάρτητοι και δεν τα πάνε καλά με τον έλεγχο, τους αφορά μόνο το αποτέλεσμα ,όπως επίσης τα εργασιακά τους κίνητρα ξεπερνούν το θέμα των αποδοχών και προσανατολίζονται σε άλλης μορφής κίνητρα. Το micromanagement λοιπόν δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες αυτή της γενιάς, εκτός αυτού πια θεωρείται πως οι άνθρωποι που αρέσκονται σε μία τέτοια μορφή διοίκησης έχουν προβλήματα κατωτερότητας και πολλές ανασφάλειες. Τα παραπάνω χαρακτηριστικά φυσικά δεν συναντώνται μόνο στο εργασιακό περιβάλλον.

Μιας και ανέφερες τον Steve Jobs, δεν αναφέρεται ποτέ ως παράδειγμα σωστής διοίκησης, αλλά σαν παράδειγμα καινοτομίας. Τι μπορεί κάποιος να κάνει αν έχει καινοτομική σκέψη και τους τρόπους που καθορίζει τα meetings με την ομάδα του έτσι ώστε να έχει αποτελέσματα, πρακτική των γνωστών 6 καπέλων της σκέψης ([ame]http://en.wikipedia.org/wiki/Six_Thinking_Hats[/ame] ). Με αυτή την πρακτική δημιουργήθηκε το πρώτο mac που είχε διαφορετικά χρώματα και από εκείνη την στιγμή άρχισε η apple να έχει πάλι μερίδιο αγοράς και σώθηκε από την καταστροφή.

Νομίζω πως ήρθε η ώρα να μιλήσω και για το θέμα γιατί μάλλον ξέφυγα. Το προκαθορισμένο από τον Αφέντη πρόγραμμα μίας σκλάβας το βλέπω σαν κάτι αυτονόητο και όχι απαραίτητα μία διαφορετική μορφή προσέγγισης του M/s. Η διαφορετική μορφή προσέγγισης είναι στο πως καθορίζεται αυτό το πρόγραμμα. Μέσω συνεχόμενων ερωτήσεων και αδειών, μέσω καθημερινότητας και συγκεκριμένης και ρουτίνας κλπ. Και πως επιτυγχάνεται η υπακοή στο πρόγραμμα χωρίς τον συνεχόμενο έλεγχο.

Προσωπικά, το ιδανικό για εμένα, θα ήταν να είμαι κλεισμένη σε ένα σπίτι στην χειρότερη περίπτωση, σε ένα κλουβί στην καλύτερη και να έχω μόνο γνώμονα των πραγμάτων γύρω μου τον Αφέντη μου που θα προκαθόριζε τα πάντα. Αυτό για ευνόητους λόγους, και λόγω της σύγχρονης εποχής που ζούμε είναι αδύνατον , οπότε το πιο κοντινό που θα μπορούσε να υπάρχει είναι το προκαθορισμένο πρόγραμμα σε όλη του την λεπτομέρεια χωρίς καμία παρέκκλιση, εγκεκριμένο και δοσμένο από Εκείνον. Δεν θεωρώ πως υπάρχουν προβλήματα ελέγχου και παρεκτροπής στην συγκεκριμένη πρακτική. Όταν η σχέση είναι πλήρους χρόνου Κυριαρχίας/ υποταγής είναι το πλέον αυτονόητο πως ο Κ γνωρίζει πάντα που είναι και τι κάνει η υ του, τις ανάγκες της και φυσικά προκαθορίζει και προγραμματίζει αναλόγως. Ακόμα και όταν αυτό ξεφεύγει από τον συγκεκριμένο χώρο (πότε θα πάει για τουαλέτα, τι θα φάει, αλλά και πότε να προγραμματίσει το επόμενο ραντεβού στην δουλειά και τι θα κάνει στο σπίτι και πότε, αν θα έχει φίλους ή όχι, πότε θα τους μιλάει, τι θα τους λέει). Αν και δεν είμαι Κ, θα ήθελα να θεωρήσω πως ένας Κ που αρχίζει μία M/s σχέση, έχει το ίδιο ζητούμενο.

Για να υπάρχει θέμα παρεκτροπής σημαίνει πως κάποιος από τους λόγους που γίνεται τόσο αυστηρός προγραμματισμός στην ζωή της σκλάβας, είτε δεν επικοινωνήθηκε σωστά είτε δεν είναι πλήρως αποδεκτός από την υ. Οπότε βάσει όλον αυτών θα έλεγα πως δεν μιλάμε για micromanagement αλλά για Leading. Και κατ΄επέκταση θα τολμούσα να θέσω το ερώτημα που συνήθως τελειώνει σε διαπληκτισμούς από τις αρχές αυτού του φόρουμ. Αν θεωρήσουμε πως ο Κ σε μία Μ/s σχέση είναι Leader (με τις παραπάνω βασικές αρχές). Το Leading/ delegating, μαθαίνεται ή είναι έμφυτο;