Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Μιλάς για βανίλλα σχέση. Δεν με αφορά το θέμα. Δεν θα μαλώσουμε όμως... 

Η σκλάβα έχει την υποχρέωση να λέει την αλήθεια στον Αφέντη της. Αλλιώς πρόκειται περί topping from the bottom, το οποίο τιμωρείται πάντα πολύ αυστηρά (αν ο Μεγάλος ξέρει τί του γίνεται).

Είναι μία σχέση όπου ο ένας έχει όλα τα δικαιώματα και ο άλλος κανένα.

 

Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

στον εκτος Χολυγουντ κοσμο , αλλες απαιτησεις θα εχεις ως Κ απο ενα μοντελο και αλλες απο μια .... να μην το χαρακτηρισω ....
Η ομορφια σου βγαζει διαφορετικα ενστικτα .. ολοκληρος λειτουργεις διαφορετικα .

Αν ομως μου αρνιοτανε η Μονικα Μπελουτσι να της τρυπησω θηλες , θα προχωρουσα χωρις καμια σημασια στο επομενο παιχνιδακι μας που θα της αρεσε περισσοτερο , αν μου αρνιοτανε η Ανκελα Μερκελ , θα της εδειχνα την πορτα και δεν θα της πληρωνα ουτε το ταξι ... απο τις πολλες χυλοπιτες για να πληρωνει τα ταξι , θα επρεπε να βρει μια χωρα για να την πηδηξει οικονομικα .... χμ .... λες ? .....

αρα λοιπον ισχυει οτι η Μονικα Μπελουτσι μπορει να λεει και οχι .... η Ανγκελα Μερκελ ομως ποτε ....

φιλε παντου γινεται αυτο και με πολλους τροπους ...
στον ερωτα πρεπει να δωσεις κατι περισσοτερο απο εκεινο που μπορεις , οταν δεν εχεις να δωσεις σε κατι αλλο ... ισως αυτος ειναι ο μεγαλυτερος λογος που κανει τα πολυ εμφανισημα ατομα , αντρες και γυναικες , κατα κανονα ψυχρους και αδιαφορους στις σεξουαλικες τους επιδοσεις ... ολα ειναι συνδεδεμενα ...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Δηλαδή όταν κάποιος πει "όχι δεν θέλω να το κάνω αυτό" αυτομάτως μετατρέπει την σχέση από M/s σε vanilla? 

Και ακόμη χειρότερα εγώ που φρόντιζα πάντα να επισημαίνω την σημασία του safe word παρομοιάζοντας την αξία του με αυτή της ζώνης ασφαλείας και του αερόσακου σε ατύχημα, ζούσα βανίλα καταστάσεις έως τώρα?   


Πρόσεξε μόνο τι θα μου απαντήσεις γιατί,

α) Παντρεύτηκα αφέντρα και πλέον ότι ζω είναι απόλυτα βανίλα με αποτέλεσμα να πηγαίνω οριακά αυτό τον καιρό και θα το πάρω πολύ βαριά να πιστέψω ότι, ότι είχα βιώσει και ονόμαζα D/s ή M/s ήταν στην ουσία βανίλα.

β) Λόγου της επιβεβαιωμένης καταξίωσης στο χώρο, από κάποιους γνωστούς μου εδώ και αλλού, θα πάρω την γνώμη σου πολύ σοβαρά.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Όχι. Όταν κάποιος πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό, μιλάμε για βανίλλα σχέση. Εάν ο Κυρίαρχος είναι Κυρίαρχος (και εξ ορισμού ακολουθεί τη βία της λογικής, δηλαδή αναγνωρίζει τα όρια που επιβάλλει η ίδια η λογική από μόνη της, δεν ζητάει από τη σκλάβα να σκοτώσει το παιδί της, να πετάξει στον αέρα αψηφώντας τη βαρύτητα ή να κάνει τεράστια προσωπικά άλματα από τη μία μέρα στην άλλη), τότε δικαιούται να ζητάει ότι θέλει και η υποτακτική επιβάλλεται να πράξει σύμφωνα με τη δέσμευση που ανέλαβε, έχουσα σώας τα φρένας. Έτσι γίνονται και τα συμβόλαια. Δεν γυρνάς ξαφνικά να πεις, αχ, σόρρυ, δεν θα μπορέσω να τηρήσω τη συμφωνία μας γιατί δυσκολεύομαι...

Όταν συνειδητοποιημένη υποτακτική γυρίσει και πει όχι σε Κυρίαρχο που πληροί τις προϋποθέσεις της παρένθεσης ανωτέρω, κάτι δεν πάει καλά. Κάτι έχει συμβεί που δεν θα έπρεπε να έχει συμβεί. Είτε ο Κ βιάστηκε πολύ να προσπεράσει τη δυσφορία της, είτε απέτυχε με τη συγκεκριμένη μέθοδο που χρησιμοποίησε, είτε δεν διέγνωσε ορθά το μέγεθος της δυσφορίας, είτε τη σχέση την έχει διαβρώσει κάποιο άλλο "σαράκι", είτε τέλος η λάθος υποτακτική βρίσκεται με τον λάθος Κυρίαρχο. Shit happens. Σαφώς όμως, η υποτακτική δεν έχει το δικαίωμα να αρνείται. Αν νιώσει ότι πρέπει να αρνηθεί, η σχέση τρίζει ήδη επικίνδυνα και αν δεν ληφθούν μέτρα, σύντομα θα καταρρεύσει. Η thaleia ανέφερε μία μέθοδο επαναφοράς της ισορροπίας και άλλοι επίσης ήδη τοποθετήθηκαν περί χειρισμού του όχι από τον Κυρίαρχο.

Ναι. Κατηγορηματικά.

Προσωπικά συνιστώ πάντα τη χρήση safeword σε συναινετικά σέσσιονς, ανάμεσα σε Top και bottom. Είναι ένα όμορφο κομμάτι του BDSM, δεν το κατακρίνω, κι εγώ παίζω και μάλιστα εκτιμώ ιδιαίτερα μερικούς πολύ ικανούς και πολύ ευειδείς παρτενέρ. Και τους αγαπώ σαν φίλους και τους σέβομαι για την ειλικρίνειά τους και για τις γνώσεις τους. Αλλά γνωρίζω τη διαφορά ανάμεσα στο role-playing and the real thing.

Ο καθένας δίνει μόνος του τις απαντήσεις στα δικά του ερωτήματα, συνήθως όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Σ' ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη, αλλά νομίζω ότι μπορούμε να πάρουμε ένα κομμάτι της αλήθειας από πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και να συνθέσουμε αυτό που οι ίδιοι νιώθουμε ότι είναι η δική μας αλήθεια.

 

Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Το ζήτημα είναι αν μπορούμε να λέμε όχι ακόμη κι όταν κανείς δε μας ζητάει επιτακτικά το αντίθετο.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Σου ζήτησα να προσέχεις και εσύ με τσάκισες...

Τώρα δεν μένει παρά να αλλάξω στάτους για να γίνει και επίσημο....

Ντροπή σου.

 

Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Ακριβώς...

 

Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Συμφωνώ  

Συμφωνώ   Ισχύει και αντίστροφα...

Τότε θα σε παράταγε η Μπελούτσι, λίαν συντόμως  

Α προπό, η Μέρκελ μια χαρά γυναίκα μου φαίνεται ας μην είναι του γούστου μας εδώ πέρα. Πάντως δεν μοιάζει για "στεγνή", διόλου και πρέπει να το έχει ευχαριστηθεί, βανιλλοειδώς και να το ευχαριστιέται ακόμα ...

Σωστό αυτό, η παρομοίωση μου άρεσε  

 

Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Χωρίς να υποτιμώ την αξία του ΠΩΣ -γιατί θεωρώ απίστευτα σημαντικό τον τρόπο με τον οποίο οι όποιες εσωτερικές αρνήσεις εκφράζονται- συμφωνώ πως το Πότε δεν μπορεί να αφορά αρέσκειες προσωπικές της υ., αλλά ξεκάθαρα εντολές η εκτέλεση των οποίων γεννά αυτές τις εσωτερικές αντιδράσεις/αρνήσεις, ή ακόμα την ύπαρξη πρακτικών δυσκολιών στην εκτέλεση μιας εντολής.

Ο υποτακτικός ανάλογα με το επίπεδο ανταλλαγής εξουσίας που υπάρχει στη σχέση, μπορεί να λέει όχι ως εκεί που συμφωνήθηκε, δηλαδή όπως κι εσύ είπες, μέχρι τα όρια του.
Όμως μια σχέση Ds, είναι μια δυναμική σχέση και η υ μπορεί να ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση, μια και καθ οδόν μπορεί άνετα να εμφανιστεί μια εσωτερική αντίσταση που να αφορά όρια που δεν γνώριζε καν η υ πως έχει....

Κι ας μην ξεχνάμε πως κι ο Κ δεν είναι άτομο που ποτέ δεν κάνει λάθη, δεν παίρνει επιπόλαιες αποφάσεις ή δεν μπορεί να υπερεκτιμήσει ή να εκτιμήσει ακόμα και λανθασμένα κάποια κατάσταση...
Τους τέλειους θεϊκούς αλάνθαστους Κ τους φαντασιώνονται μόνο όσοι ζουν στην φαντασία τους κι εκείνοι που επειδή δεν τους βγαίνει να είναι αυτό που νομίζουν πως είναι για να λένε: δεν είναι που δεν είμαι, είναι που δεν υπάρχουν Κ (όπως εγώ τους έχω φαντασιωθεί).

Καμιά διαφωνία επ αυτού...

Εδώ δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω στο απόλυτο που αποπνέει η πρόταση.
Γιατί όπως έγραψα και πιο πάνω δεν μιλάμε για πράγματα που απλά δεν γουστάρουμε -που μια υ. έχει δικαίωμα σε κάποιες σχέσεις Ds που δεν δίδουν απόλυτη και επί παντός εξουσία στον Κ, να κάνει μόνο όσα και η ίδια επιθυμεί, να ξεπεράσει εκείνα τα όρια που εκείνη επιθυμεί και να μην επιτρέπεται βάση συμφωνίας στον Κ να εμπλέκεται εκείνος σε θέματα π.χ. δουλειάς, παιδιών (δικών της), οικογένειας κ.ο.κ.

Αν λάβουμε και υπόψη το πόσο μεθάει η εξουσία -ιδιαίτερα έναν άπειρο Κ- και την τάση που βλέπω να υπάρχει στο φόρουμ πως ο Κ είναι η αρχή και το τέλος, ο τέλειος, ο αλάνθαστος και την χαζή κατ εμένα υπακοή που χαρίζουν οι βυθισμένες και τυφλωμένες μέσα στις ανάγκες τους υ. που μετά κλαίγονται για το ότι καημενούλες τις εξανάγκασαν!! να κάνουν το ένα και το άλλο, βρίσκω την πιο πάνω άποψη μια πολύ ωραία παγιδούλα για να έρχεται ο κάθε τυχαίος και μη να δηλώνει από την αρχή, αααα δεν κάνεις αυτό που σου είπα δεν θες Ds σχέση γιατί στις Ds σχέσεις πρέπει κι οφείλεις να υπακούς χωρίς σκέψη...

Αυτό που βέβαια βολικά ξεχνάνε τέτοια άτομα είναι πως κάθε σχέση είναι όταν αρχίζει ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ Ds κι όχι από την αρχή και όχι εξ ορισμού και όχι χωρίς τριβή κι αλληλεπίδραση και απόδειξη από τον Κ πως αξίζει να παραδώσει έστω και το όχι της το απόλυτο η υ.

Οπότε εφόσον μέσα μου γεννιέται μια άρνηση για τον όποιο λόγο, για μένα δεν τίθεται καν θέμα Μπορώ...τίθεται θέμα ΥΠΟΧΡΕΩΣΗΣ εξέφρασης αυτής της άρνησης, με όμορφο και υποτακτικό τρόπο.
Μη εξέφραση των εσωτερικών διεργασιών όταν αυτές γεννούν έντονα συναισθήματα, είναι κατά τη γνώμη μου ανάληψη εξουσίας από την υ.

Να πω κι ένα παράδειγμα άρνησης για να καταλάβουμε γιατί πράμα μιλώ.

Ας πούμε πως ένας Κ μου δίνει εντολή να βάζω καθημερινά για 60 λεπτά τα κροκοδειλάκια στις ρώγες κι εγώ γνωρίζω καλά πως αποκλείεται να μπορέσω να αντέξω 60 λεπτά, γιατί τα όρια πόνου μου είναι χαμηλά είτε γιατί από την προηγούμενη φορά έχουν δημιουργηθεί πληγές κ.τ.λ. και μόνο στη σκέψη των 60 λεπτών γεννιέται μέσα μου πανικός, ο οποίος επί μέρους αφορά και το ότι θα ΑΝΑΓΚΑΣΤΩ να εκφράσω κάποια αντίρρηση σε μια του επιθυμία/διαταγή.

Γιατί πόσοι και πόσοι δεν ξεχνάνε πως η κάθε γυναίκα έχει διαφορετικά επίπεδα αντοχής του πόνου?
Ή πως στα 44 μου το να είμαι γονατιστή σε σκληρό πάτωμα με τα προβλήματα που έχω, είναι καταδίκη σε μόνιμες βλάβες?
Ή πως στα Χ κιλά μια υ δεν μπορεί να την κρεμάσεις από τα βυζιά χωρίς να κάνεις ζημιά.

Δηλαδή για να διατηρήσω την ασυμμετρία στη σχέση, πρέπει σώνει και καλά να καταπιώ τις δυσκολίες μου, αντί να τις εκφράσω, ώστε να του δώσω κι εκείνου την δυνατότητα να με μάθει καλύτερα και να μην τον κάψω κι εκείνο έτσι, δημιουργώντας στο σώμα μου προβλήματα υγείας και να είναι η διαταγή του η αιτία?

Δεν είναι πιο λογικό να πω ένα Μάλιστα Κύριε, θα μου επιτρέπατε μερικές διευκρινήσεις και να πω αυτά που έχω να πω?
Αυτό σημαίνει πως δεν είμαι σε Ds σχέση ή απλά πως δεν είμαι τόσο τυφλωμένη και καυλωμένη να ζήσω με κάθε τρόπο όπως και νάναι αυτό το Ds που κάθομαι και καταπίνω όσα είναι υποχρέωση μου να του δώσω να ξέρει?

Το νήμα μια χαρά το πρόσεξα και λάθος δεν έκανα. Επέλεξα να επεκτείνω τα πλαίσια της αρχικής ερώτησης και δεν είδα να έχει η νηματοθέτης κάποιο πρόβλημα μ αυτό, όσο για την ερωτούμενη αν θέλει θα απαντήσει, αν δεν θέλει δεν.

 

Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Πέρα του ότι ξεφύγαμε στην ανάλυση και κάναμε 10 quote βιβλίων και ψυχολόγων/αναλυτών... ΠΑΛΙ...

Το θέμα είναι απλό:

Περίπτωση 1:

Έχεις εμπιστοσύνη, έχεις περάσει το στάδιο του εγωισμού κάθε είδους, αντλείς ηδονή απο του Κ σου και χαρά απο τη χαρά του... οπότε ΔΕΝ αναλύεις τι και πως αλλά αρχίζεις απλά να εκτελείς... και τέλος...

ή (διαζευκτικό)

Περίπτωση 2:

Δεν εμπιστεύεσαι αρκετά, δεν πιστεύεις ότι αξίζει, δεν νιώθεις έτοιμη/ος, δεν έχεις ανοίξει αρκετά το μυαλό σου, δεν είσαι υποτακτικός (παίζει, ακόμη και αυτο...), δεν είναι Κ (αυτό και αν παίζει...), δεν έχεις χρόνο, θα κόψει το αυγολέμονο που είχες ξεκινήσει πριν - ξέχασα τα κλειδιά - ωπ και δε ξυρίστηκα χθες κλπ (σκέψεις που περνούν απο το μη εκπαιδευμένο μυαλουδάκι - ως παράδειγμα), και ένα δισεκατομμύρια ακόμη λόγοι... να πεις "όχι" "ίσως" "αργότερα" ή να το αλλάξεις για να σε "βολέψει" προσωρινά...  

Τα παραπάνω με το "δεν είναι Κ" καλύπτουν περιπτώσεις που ζήτησε ενώ είσαι πχ 1.80 να γίνεις 1.30 και να του παίρνεις πίπα όρθια, να σου πει να κάνεις πρωκτικό σεξ με ελέφαντα (χμμμ..) ή να πηδήξεις... από το παράθυρο (αν και αν φρόντισε να έχει απο κάτω ένα δίχτυ, πυροσβεστική, στρώματα... είναι καλό challenge   )

Αυτααααααα...

Ανδρ(ε)ας

 

Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

Kαμία διαφωνία. Οσα αναφέρεις τα παρουσίασα σε προηγούμενο post μου

Είναι προφανές αυτό που υποστηρίζω. Δλδ, κανένας Κ που στο κεφάλι του κατοικεί μυαλό, δεν θα κρεμάσει μια υ με Χ απαγορευτικά κιλά από τά στήθη της, όπως και καμία υ με νόηση δεν θα πει μάλιστα Κύριε σε παρόμοια εντολή.

Το σημείο που διαφωνώ με όσα γράφεις lara, είναι αυτό:

Δεν διατηρεί την ασυμμετρία στην σχέση η υ αλλά ο Κ. Δεν διατηρεί το όχημα στην σωστή πορεία του η συνοδηγός, αλλά ο οδηγός.

.............

Kαι αυτά τα βάση συμφωνίας (αρχικής φαντάζομαι εννοείς), σηκώνουν μεγάλη συζήτηση. Οι ερωτικές σχέσεις είναι ένα ανοιχτό "συμβόλαιο" κοινής πορείας και μόνο. Οχι συμβολαιογραφική πράξη ή νομικό κείμενο γεμάτα εδάφια και αστερίσκους. Αλίμονο όταν σε μια σχέση, που θα έχει μια διαδρομή από το Α έως το Ω, γίνεται συμφωνία στο Α (!) και καλείται αυτή να διατηρηθεί ως το Ω! Οταν συμβεί κάτι τέτοιο, μιλάμε για κάτι μηχανικό, χωρίς ψυχή και άρα για κάτι που ουδεμία σχέση έχει με τον ερωτισμό και την ανθρώπινη έκφραση. Τέτοιες σχέσεις είναι ένα τέλμα και καταδικασμένες σε μια περιχαράκωση που πνίγει την εξέλιξη τους.

Η συναίνεση, είναι κάτι που ναι μεν δυναμώνει και ενισχύεται με την εμπιστοσύνη από την κατάλληλη στάση του Κ... αλλά σε μια D/s σχέση δίδεται στην αρχή και όταν αυτή αίρεται σημαίνει το τέλος. Δεν είναι συνεχώς διαπραγματεύσιμη. Πιστεύω πως όσοι/όσες πιπιλίζουν συνεχώς την καραμέλα της συναίνεσης στην διάρκεια της σχέσης, δεν βιώνουν το D/s ή υπολείπονται κατά πολύ να το γευτούν στο όλο του, αν προτιμάς.

Θεωρώ πως ανάμεσα σε δυο ενήλικες ανθρώπους με νόηση, η συζήτηση για συναίνεση, σύνεση και ασφάλεια, όσο και αν έχει τους λόγους γέννησης της, είναι ανούσια.

Να σημειώσω, πως δεν είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν την ύπαρξη τέλειων και αλάνθαστων Κ. Δεν υπάρχουν τέλειοι και αλάνθαστοι άνθρωποι. Ευτυχώς!

 

Απάντηση: Μπορούμε να λέμε όχι; Αν ναι, πώς;

να ... πω μπλιάξ τώρα...;